Majora Carter: Greening the ghetto | TED

If you're here today --

இன்று நீங்கள் இங்கே இருக்கிறீர்களென்றால் – நீங்கள் இருப்பதற்காக நான் மிகவும்

and I'm very happy that you are --

you've all heard about how sustainable development

சந்தோஷப்படுகிறேன் – எப்படியாக நீடித்து நிலைக்கக்கூடிய வளர்ச்சியானது நம்மை

will save us from ourselves.

நம்மிடமிருந்தே பாதுகாக்கும் என்பதை நீங்கள் எல்லோரும் கேள்விப்பட்டிருக்கிறீர்கள்.

However, when we're not at TED, we are often told

இருந்த போதும், நாம் டிஈடி-யில் இல்லாத போது, ஒரு உண்மையான நிலைத்திருக்கும் தன்மைக் கொள்கை வடிவானது

that a real sustainability policy agenda is just not feasible,

especially in large urban areas like New York City.

சாத்தியமானதல்ல என்பதாக நாம் அடிக்கடி சொல்லப்பட்டோம், குறிப்பாக நியூயார்க் நகரம் போன்ற ஊரகப் பகுதிகளில் பெருமளவிற்காக.

And that's because most people with decision-making powers,

அது ஏனென்றால் முடிவெடுக்கும் அதிகாரத்தில் உள்ள பெரும்பாலான மக்கள்,

in both the public and the private sector,

பொதுத் துறை மற்றும் தனியார் துறை இரண்டிலுமே,

really don't feel as though they're in danger.

அவர்கள் ஆபத்தில் இருப்பது போல் உணர்வதில்லை.

The reason why I'm here today, in part, is because of a dog --

இன்று நான் ஏன் இங்கிருக்கிறேனென்றால், அது ஒரு விதத்தில், ஒரு நாயினால் தான்:

an abandoned puppy I found back in the rain, back in 1998.

1998-இறுதி வாக்கில், ஒரு மழையில் நான் கண்டுகொண்ட ஒரு கைவிடப்பட்ட நாய்க்குட்டி.

She turned out to be a much bigger dog than I'd anticipated.

நான் எதிர்பார்த்திருந்ததைவிட மிகவும் பெரியதாக அது மாறியது.

When she came into my life, we were fighting against a huge waste facility

அது என்னுடைய வாழ்க்கையில் வந்த பிறகு, கிழக்கு ஆற்று நீர்நிலைக்காகத்

planned for the East River waterfront

திட்டமிடப்பட்டிருந்த ஒரு மிகப்பெரிய கழிவு அமைப்பிற்கு எதிராக நாங்கள் போராடிக்

despite the fact that our small part of New York City

already handled more than 40 percent of the entire city's commercial waste:

கொண்டிருந்தோம், நியூயார்க் நகரத்தின் எங்கள் சிறிய பகுதியானது நியூயார்க் நகரத்தின்

a sewage treatment pelletizing plant, a sewage sludge plant, four power plants,

வர்த்தகரீதியான கழிவுகளின் 40 சதவீதத்தைக் கையாண்டது என்ற உண்மைக்கு அப்பாற்பட்டு: ஒரு கழிவுநீர் சுத்திகரிப்பு திவலையாக்கல் நிலையம்,

the world's largest food-distribution center,

ஒரு கழிவுநீர் சாக்கடை நிலையம், நான்கு மின்னுற்பத்தி நிலையங்கள், உலகின் மிகப்பெரிய உணவு வழங்கல் மையம்,

as well as other industries that bring more than 60,000 diesel truck trips

அதே போன்று வாரத்திற்கு 60:00 டீசல் டிரக்குகளில் கொண்டு வந்து கொட்டும் மற்ற தொழிற்சாலைகள்.

to the area each week.

இந்தப் பகுதிதான் நகரத்திலுள்ள மக்களுக்கு மிகக் குறைந்த வீதத்தில் பூங்காக்களைக் கொண்டுள்ளது.

The area also has one of the lowest ratios of parks to people in the city.

So when I was contacted by the Parks Department

எனவே பூங்காக்கள் துறையால் சுமார் $10:00 விதை மானிய முன்முயற்சிக்காக நீர்நிலைப்

about a $10,000 seed-grant initiative to help develop waterfront projects,

பூங்காத் திட்ட மேம்பாட்டிற்காக நான் தொடர்பு கொள்ளப்பட்டபோது, அவர்கள்

I thought they were really well-meaning, but a bit naive.

உண்மையிலேயே அர்த்தத்தோடுதான் இருக்கிறார்கள் என நான் கபடமற்று நினைத்தேன்.

I'd lived in this area all my life, and you could not get to the river,

என் வாழ்க்கை முழுவதின் இந்தப் பகுதியிலேயே வாழ்ந்திருந்தேன், நான் முன்னதாக குறிப்பிட்டிருந்த

because of all the lovely facilities that I mentioned earlier.

அனைத்து அற்புதமான வசதிகளின் காரணமாக நீங்கள் அந்த ஆற்றிற்கு போய்ச்சேர முடியாது.

Then, while jogging with my dog one morning,

அதன் பின்னாக, ஒரு நாள் காலையில் நான் எனது நாயோடு ஓட்டப்பயிற்சியில் இருந்த போது,

she pulled me into what I thought was just another illegal dump.

நான் இன்னொரு சட்டவிரோத குப்பைமேடு என நினைத்த ஒன்றிற்குள் அது என்னை இழுத்தது.

அங்கு களைகளும் குப்பைக் குவியல்களும் நான் இங்கு குறிப்பிட முடியாத மற்ற கூளங்களும் இருந்தது, ஆனால்

There were weeds and piles of garbage and other stuff that I won't mention here,

but she kept dragging me,

அது என்னை இழுத்துக் கொண்டேயிருந்தது -- அந்தோபரிதாபம், அதன் முடிவில் பார்த்தால் அதுதான் அந்த ஆறு.

and lo and behold, at the end of that lot was the river.

I knew that this forgotten little street-end,

இந்த மறந்துபோன சிறு தெருவின் -முனை, என்னை அங்கு கொண்டுசென்ற அந்தக் கைவிடப்பட்ட

abandoned like the dog that brought me there, was worth saving.

நாயைப் போன்றே, காப்பாற்றப்பட வேண்டியதாயிருந்தது என்பதை நான் அறிந்து கொண்டேன்.

And I knew it would grow to become the proud beginnings

நியூ சவுத் பிரன்ஸின் சமுதாயத்தால் நடத்தப்பட்ட புத்தெழுச்சியின்

பெருமைக்குரிய ஆரம்பமாக வளரப் போகிறது என நான் அறிந்து கொண்டேன்.

of the community-led revitalization of the new South Bronx.

And just like my new dog, it was an idea that got bigger than I'd imagined.

எனது புதிய நாயைப் போன்றே, நான் கற்பனைசெய்திருந்ததை விட மிகப் பெரியதாகிவிட்ட ஒரு யோசனையாகும் அது.

We garnered much support along the way,

போகிற போக்கில் நாங்கள் மிகவும் அதிகமான ஆதரவைச் சேர்த்தோம்.

and the Hunts Point Riverside Park became the first waterfront park

60-க்கும் மேற்பட்ட ஆண்டுகளில் சவுத் பிரான்ஸ் கொண்டிருந்ததிலேயே முதலாவது

that the South Bronx had had in more than 60 years.

நீர்நிலைப் பூங்காவாக ஹண்ட்ஸ் பாயிண்ட் ஆற்றோர பூங்கா மாறியது.

நாங்கள் அந்த $10:00 விதை மானியத்தை 300 மடங்குகளுக்கும் அதிகமாக நீட்டித்து ஒரு $ 3 மில்லியன் பூங்காவாக மாற்றிவிட்டோம்.

We leveraged that $10,000 seed grant more than 300 times,

into a $3 million park.

And in the fall, I'm going to exchange marriage vows with my beloved.

முடிவில், உண்மையிலேயே நான் – எனது அன்பானவரோடு எனது திருமண

வாக்குறுதியை பரிமாற்றிக் கொண்டேன். உங்களுக்கு மிக்க நன்றி. (கைதட்டல்).

(Audience whistles)

Thank you very much.

(Applause)

That's him pressing my buttons back there, which he does all the time.

அது தான் அவர் எனது புட்டத்தைத் தட்டியபடி இருப்பது, அதை அவர் எப்போதுமே செய்கிறார்.

(Laughter)

(சிரிப்பு). (கைதட்டல்).

(Applause)

But those of us living in environmental justice communities

ஆனால் சுற்றுச்சூழல் நீதிச் சமுதாயத்தில் வாழ்கிற நாம் நிலக்கரிச் சுரங்கத்திலுள்ள கேனரி பறவைதான்.

are the canary in the coal mine.

பிரச்சினைகளை நாம் இப்போதே உணர்கிறோம், நாம் அதை சில காலமாக கொண்டிருக்கிறோம்.

We feel the problems right now, and have for some time.

சுற்றுச்சூழல் நீதி, இந்த வார்த்தையோடு அவ்வளவாக பழக்கமில்லாத உங்களில் சிலருக்கு, இப்படித்தான் ஆகிறது.

Environmental justice, for those of you who may not be familiar with the term,

goes something like this:

எந்தச் சமுதாயமுமே மற்றதை விட அதிகமான சுற்றுச்சூழல் சுமைகளாலும்

no community should be saddled with more environmental burdens

and less environmental benefits than any other.

குறைவான சுற்றுச்சூழல் பலன்களாலும் சுமத்தப்படக் கூடாது.

Unfortunately, race and class are extremely reliable indicators

துரதிஷ்டவசமாக, இனமும் வகுப்பும் நல்ல காரியங்களை ஒருவர் கண்டுகொள்ளும் வகையில்,

as to where one might find the good stuff, like parks and trees,

பூங்காக்களையும் மரங்களையும் போல, மேலும் மோசமான காரியங்களை ஒருவர் கண்டுகொள்ளும் வகையில்,

and where one might find the bad stuff, like power plants and waste facilities.

மின்னுற்பத்தி நிலையங்கள் மற்றும் கழிவு சதிகளைப் போல, மிக அதிகமாக நம்பக்கூடிய குறிப்பிட்டுக் காட்டுபவைகளாக உள்ளன.

As a black person in America, I am twice as likely as a white person

அமெரிக்காவில் ஒரு கருப்பின நபராக, எனது ஆரோக்கியத்திற்கு காற்று மாசானது மிகப்பெரிய ஆபத்தைக் காண்பிக்கிற

ஒரு பகுதியில் வாழ்வதற்கான வாய்ப்பை, ஒரு வெள்ளையின நபரைப் போல இரண்டு மடங்கு அதிகமாகக் கொண்டுள்ளேன்.

to live in an area where air pollution poses the greatest risk to my health.

I am five times more likely to live within walking distance

நான் ஒரு மின்னுற்பத்தி நிலையம் அல்லது வேதிப்பொருள் தொழிற்சாலையின் நடைதூரத்திற்குள்

of a power plant or chemical facility,

ஐந்து மடங்கு அதிகமாக வாழ்வதற்கான வாய்ப்பை அதிகமாகக் கொண்டுள்ளேன் – அப்படித்தான் நான் வாழ்கிறேன்.

which I do.

இத்தகைய நில-உபயோக முடிவுகள் உடல் பருமனாதல், நீரிழிவு மற்றும் ஆஸ்துமா போன்ற

These land-use decisions created the hostile conditions

that lead to problems like obesity, diabetes and asthma.

பிரச்சினைகளுக்குக் கொண்டு சென்ற பயங்கரமான நிலைமைகளைத் தோற்றுவித்தன.

Why would someone leave their home to go for a brisk walk in a toxic neighborhood?

எதற்காக ஒருவர் தங்களது வீட்டை விட்டுவிட்டு ஒரு விஷத்தன்மையுள்ள அண்டைப்பகுதியில் ஒரு சுறுசுறுப்பான நடைக்குச் செல்லவேண்டும்?

Our 27 percent obesity rate is high even for this country,

நமது 27 சதவீத உடற் பருமன் வீதமானது அதிகம், இந்த நாட்டிற்குக் கூட, மேலும் நீரிழிவும் சேர்ந்தே வருகிறது.

and diabetes comes with it.

One out of four South Bronx children has asthma.

நான்கு சவுத் பிரான்ஸ் குழந்தைகளில் ஒரு குழந்தைக்கு ஆஸ்துமா உள்ளது.

Our asthma hospitalization rate

ஆஸ்துமாவிற்காக மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்படும் நமது வீதமானது தேசீய சராசரியை விட ஏழு மடங்கு அதிகமானது.

is seven times higher than the national average.

These impacts are coming everyone's way.

இத்தகைய தாக்கங்கள் ஒவ்வொருவரின் வழியிலும் வருகிறது.

And we all pay dearly for solid waste costs,

மேலும் திடக் கழிவுச் செலவு, மாசுபடுதல் மற்றும் மிகுந்த துர்நாற்றத்தோடு சம்பந்தப்பட்ட

health problems associated with pollution and more odiously,

சுகாதாரப் பிரச்சினைகளுக்கு நாமனைவருமே அதிகமாகச் செலவிடுகிறோம், நமது இளம்

the cost of imprisoning our young black and Latino men,

கருப்பின மற்றும் லத்தீன் அமெரிக்க ஆண்களைச் சிறையிலிடுவதின் செலவு, அவர்கள்

சொல்லமுடியாத அளவிற்கான கட்டவிழ்க்கப்படாத திறமைகளைக் கொண்டுள்ளார்கள்.

who possess untold amounts of untapped potential.

Fifty percent of our residents live at or below the poverty line;

நம்மிடையே வசிப்பவர்களில் 50 சதவீதத்தினர் வறுமைக் கோட்டில் அல்லது அதற்குக் கீழே வசிக்கிறார்கள்.

25 percent of us are unemployed.

நம்மில் 25 சதவீதத்தினர் வேலையில்லாதவர்கள். குறைந்த-வருவாய் கொண்ட குடிமக்கள்

Low-income citizens often use emergency-room visits as primary care.

அடிக்கடி அவசர சிகிச்சையை அவர்களது முதன்மைக் கவனிப்பாகத் தேடுகிறார்கள்.

This comes at a high cost to taxpayers and produces no proportional benefits.

இதுவும் கூட வரி செலுத்துபவர்களுக்கு ஒரு உயர்வான கட்டணத்திலேயே கிடைக்கிறது மேலும் அது எந்த நேர்விகித பலன்களையும் உண்டாக்குவதில்லை.

Poor people are not only still poor, they are still unhealthy.

ஏழைமக்கள் இன்னும் ஏழையாக மட்டுமே இருப்பதில்லை, அவர்கள் சுகாதாரம் இல்லாமலும் இருக்கிறார்கள்.

Fortunately, there are many people like me who are striving for solutions

அதிர்ஷ்டவசமாக, என்னைப்போன்று தீர்விற்காக முயற்சித்துக் கொண்டிருக்கிற நிறைய மக்கள் இருக்கிறார்கள்,

that won't compromise the lives

அவர்கள் குறுகிய காலத்தில் நிறத்தின் குறைந்த வருவாய் சமுதாய வாழ்வுகளை சமரசம்

of low-income communities of color in the short term,

and won't destroy us all in the long term.

செய்து கொள்ளாதவர்கள், நீண்ட காலத்தில் நம்மை அழித்துவிட மாட்டார்கள்.

None of us want that, and we all have that in common.

நம்மில் யாரும் அதை விரும்புவதில்லை, நாம் அதை நம்மிடையே பொதுவாகக் கொண்டுள்ளோம். எனவே வேறு எதை நாம் பொதுவானதாகக் கொண்டுள்ளோம்?

So what else do we have in common?

Well, first of all, we're all incredibly good-looking.

நல்லது, முதலாவதாக, நாமெல்லாருமே நம்பமுடியாத அளவிற்கு பார்வைக்கு அழகானவர்கள் –

(சிரிப்பு)—உயர்நிலைப் பள்ளி, கல்லூரி, முதுகலை பட்டங்கள் ஆகியவற்றை நிறைவு செய்திருக்கிறோம், ஆர்வத்தைத்

(Laughter)

Graduated high school, college, post-graduate degrees,

traveled to interesting places, didn't have kids in your early teens,

தூண்டுமிடங்களுக்கு பயணம் செய்திருக்கிறோம், உங்கள் இளம் வயதில் குழந்தைகளைக் கொண்டிராத,

financially stable, never been imprisoned.

நிதிநிலையில் வலிமையான, ஒருமுறைகூட சிறையிலடைக்கப்படாதவர்கள். சரி.

OK. Good.

(Laughter)

நல்லது. (சிரிப்பு).

But, besides being a black woman,

ஆனால், ஒரு கருப்பினப் பெண்ணாக இருப்பதற்கு அப்பாற்பட்டு, வேறு ஏதோ ஒரு வழியில் நான் உங்களில் பெரும்பாலானோரைவிட வித்தியாசமானவள்.

I am different from most of you in some other ways.

I watched nearly half of the buildings in my neighborhood burn down.

நான் எனது அண்டைப்பகுதியில் இருக்கும் கட்டிடங்களில் பாதி எரிந்து விழுவதைக் கவனித்திருக்கிறேன்.

My big brother Lenny fought in Vietnam,

எனது பெரிய அண்ணன் லென்னி வியாட்னாம் போரில் சண்டையிட்டார்,

only to be gunned down a few blocks from our home.

எங்கள் வீட்டிலிருந்து சிறிது தூரத்தில் சுட்டுத் தள்ளுவதற்காக மட்டுமே.

இயேசுவே. சாலையோரத்திலுள்ள ஒரு விரிசலுள்ள வீட்டில் நான் வளர்ந்தேன்.

Jesus.

I grew up with a crack house across the street.

ஆமாம், நான் சேரியிலிருந்து வந்த ஒரு ஏழை கருப்பினக் குழந்தை.

Yeah, I'm a poor black child from the ghetto.

இத்தகைய காரியங்கள் என்னை உங்களிடமிருந்து வித்தியாசமானவளாக ஆக்குகின்றன.

These things make me different from you.

But the things we have in common

ஆனால் நாம் பொதுவாகக் கொண்டுள்ள காரியங்கள் என்னுடைய சமுதாயத்திலுள்ள பெரும்பாலானவர்களிடமிருந்து என்னை

set me apart from most of the people in my community,

and I am in between these two worlds

தள்ளி வைக்கிறது, மேலும் நான் இந்த இரண்டு உலகங்களுக்குமிடையே இருக்கிறேன்,

with enough of my heart to fight for justice in the other.

ஒவ்வொன்றிலும் நியாயத்திற்காகப் போரடுகிற போதுமான இதயத்தோடு.

எனவே எப்படியாக காரியங்கள் நமக்கு வித்தியாசமாகிப் போகின்றன?

So how did things get so different for us?

In the late '40s, my dad -- a Pullman porter, son of a slave --

40 களின் கடைசியில், எனது தந்தை – ஒரு அடிமையின் மகன், இழுத்துக் கொண்டு செல்லும்

bought a house in the Hunts Point section of the South Bronx,

ஒரு சுமை தூக்கி – சவுத் பிரான்ஸின் ஹண்ட்ஸ் பாயிண்ட் பகுதியில் ஒரு வீட்டை வாங்கினார்,

and a few years later, he married my mom.

அதன் பின் சில ஆண்டுகளுக்குப் பின்பாக எனது தாயை மணம் முடித்தார்.

At the time, the community was a mostly white, working-class neighborhood.

அந்த நேரத்தில், சமுதாயம் பெரும்பாலும் வெள்ளையினத்தவரான, பணியாளர் வகுப்பைச் சார்ந்த அண்டை வீட்டார்கள்.

My dad was not alone.

எனது தந்தை தனியானவராக இருக்கவில்லை.

And as others like him pursued their own version of the American dream,

அவரைப் போன்றே மற்றவர்களும் அமெரிக்கக் கனவின் அவர்களது விதத்தைத் தொடர்ந்தபோது

white flight became common in the South Bronx

வெள்ளையினச் சண்டையானது சவுத் பிரான்ஸிலும் நாடுமுழுவதிலுமுள்ள பல நகரங்களிலும் பொதுவானதாகிவிட்டது.

and in many cities around the country.

வங்கிகளால் சிவப்புக்-கோடு உபயோகப்படுத்தப்பட்டது, அதில் நகரத்தின் ஒருசில பிரிவுகள், எங்களுடையது உட்பட,

Red-lining was used by banks, wherein certain sections of the city,

including ours, were deemed off-limits to any sort of investment.

எவ்வித மூலதனத்தையும் செய்வதற்கு உரிமையில்லாததாக ஆக்கப்பட்டது.

Many landlords believed it was more profitable to torch their buildings

பல நில உரிமையாளர்கள், அவர்களது கட்டிடங்களை தீவைத்து கொளுத்தி விட்டு காப்பீட்டுப்

and collect insurance money rather than to sell under those conditions --

பணத்தைப் பெற்றுக் கொள்வது அது போன்ற நிலைமைகளின் கீழ் விற்பதை விட மிகவும் இலாபமானது என்பதாக நம்பினார்கள் –

மரித்தவர்கள் அல்லது காயம்பட்ட முன்னாள் குடியிருந்தவர்களைப் பொருட்படுத்தாமல்.

dead or injured former tenants notwithstanding.

Hunts Point was formerly a walk-to-work community,

ஹண்ட்ஸ் பாயிண்டானது முன்பாக, வேலை-செய்ய-நடந்து செல் சமுதாயமாகும்,

but now residents had neither work nor home to walk to.

ஆனால் இப்போது குடியிருப்பவர்களுக்கு வேலையுமில்லை நடந்து செல்வதற்கு வீடுமில்லை.

A national highway construction boom was added to our problems.

ஒரு தேசீய பெருவழிச்சாலை கட்டுமான வளர்ச்சியும் எங்கள் பிரச்சினைகளை அதிகமாக்கியது.

In New York State,

நியூயார்க் மாநிலத்தில், ரோபெர்ட் மோசஸ் ஒரு முனைப்புடைய பெருவழிச்சாலை விரிவாக்க பிரச்சாரத்தை முனைந்து நடத்தினார்.

Robert Moses spearheaded an aggressive highway-expansion campaign.

One of its primary goals was to make it easier

அதன் முதன்மையான குறிக்கோள்களில் ஒன்று, வெஸ்ட்செஸ்டரிலுள்ள வசதியான

for residents of wealthy communities in Westchester County to go to Manhattan.

சமுதாயத்தின் குடியிருப்போர் மான்ஹட்டன் செல்வதற்கு எளிதானதாக்குவதாகும்.

The South Bronx, which lies in between, did not stand a chance.

சவுத் பிரான்ஸ், இடையில் இருப்பதால், எந்த வாய்ப்பும் கிடைக்கவில்லை.

Residents were often given less than a month's notice

பெரும்பாலும் குடியிருப்போருக்கு அவர்களின் கட்டிடங்கள் தரைமட்டமாவதற்கு முன்பாக ஒரு மாதத்திற்கும் குறைவான அறிவிப்பு கொடுக்கப்பட்டது.

before their buildings were razed.

600,000 people were displaced.

600:00 மக்கள் இடபெயர்ந்தனர்.

The common perception was

சவுத் பிரான்ஸிலிருந்து வந்தவர்களெல்லம் மாமா வேலைசெய்பவர்களும், போதையடிமைகளும், வேசிகளும் தான் என்பது பொதுவான உணர்வு.

that only pimps and pushers and prostitutes were from the South Bronx.

And if you are told from your earliest days

உங்கள் இளம் வயதில் உங்க்ள் சமுதாயத்திலிருந்து எந்த நன்மையும் விளையப்போவதில்லை என்பதாக

that nothing good is going to come from your community,

உங்களிடம் சொல்லப்பட்டால், அது மோசமானதும் கேவலமானதுமாகும், அது உங்களில் எப்படியாகப் பிரதிபலிக்கும்?

that it's bad and ugly,

how could it not reflect on you?

So now, my family's property was worthless,

எனவே இப்போது, எனது குடும்பச் சொத்து மதிப்பில்லாததாகிவிட்டது, நாங்கள் கொண்டிருந்ததெல்லாமே அந்த வீடுதான் என்பதைத் தவிர.

save for that it was our home, and all we had.

And luckily for me, that home and the love inside of it,

அதிர்ஷ்டவசமாக எனக்கு, அந்த வீடும் அதற்குள்ளிருந்த அன்பும், போகிற போக்கில் எனது ஆசிரியர்கள்,

along with help from teachers, mentors and friends along the way, was enough.

என்னை ஆக்கியவர்கள் மற்றும் நண்பர்களிடமிருந்தான உதவியோடு கூட, போதுமானதாக இருந்தது.

Now, why is this story important?

இப்போது, ஏன் இந்தக் கதை முக்கியமானதாக ஆகிறது?

Because from a planning perspective,

ஏனென்றால் ஒரு திட்டமிடும் நோக்கத்தில்,

economic degradation begets environmental degradation,

பொருளாதாரச் சீரழிவு சுற்றுச் சூழல் சீரழிவாகிறது, அது சமுதாயச் சீரழிவாகிறது.

which begets social degradation.

1960 களில் தொடங்கிய மூலதனக் களைப்பு வரவிருக்கிற

The disinvestment that began in the 1960s set the stage

அனைத்து சுற்றுச் சூழல் அநியாயங்களுக்குமான மேடையை அமைத்தது.

for all the environmental injustices that were to come.

Antiquated zoning and land-use regulations are still used to this day

எனது அண்டைப்பகுதிகளில் மாசு உண்டாக்கும் வசதிகளை ஏற்படுத்துவதற்கு, பழமையான இடமாக அறிவிப்பதும்

to continue putting polluting facilities in my neighborhood.

நில-உபயோக ஒழுங்குமுறைகளும் இன்னமும் இன்றைய நாளிலும் கூட உபயோகிக்கப்படுகின்றன.

நில-உபயோக திட்டம் முடிவுசெய்யப்பட்ட போது இத்தகைய காரணிகள் கருத்தில் கொள்ளப்பட்டனவா?

Are these factors taken into consideration when land-use policy is decided?

What costs are associated with these decisions?

இத்தகைய முடிவுகளோடு எவ்வளவு செலவுகள் சம்பந்தப்பட்டுள்ளன? யார் அதைச் செலவழிக்கிறார்கள்?

And who pays? Who profits?

யார் பலனடைகிறார்கள்? உள்ளூர் சமுதாயம் என்ன சிரமங்களையடைகிறது என்பதை ஏதாவது நியாயப்படுத்துகிறதா?

Does anything justify what the local community goes through?

This was "planning" -- in quotes --

இது தான் “திட்டமிடுதல்” – நமது சிறந்த நலத்தை மனதில் கொள்ளாத- ஏலங்களில்.

that did not have our best interests in mind.

அதை நாங்கள் உணர்ந்தவுடன், அது தான் எங்கள் சொந்த திட்டமிடுதலுக்கான நேரம் என்பதை முடிவு செய்தோம்.

Once we realized that, we decided it was time to do our own planning.

That small park I told you about earlier

முன்னதாக நான் உங்களுக்குச் சொன்ன அந்தச் சிறிய பூங்கா தான்

was the first stage of building a Greenway movement in the South Bronx.

சவுத் பிரான்ஸில் ஒரு பசுமைவழி இயக்கத்தை கட்டுவதின் முதல் படி.

I wrote a one-and-a-quarter-million dollar federal transportation grant

சாலையோர இருசக்கர வாகன வழிகளோடு கூடிய திறந்த வெளி நீர்நிலைப் பூங்கா திட்டத்தை

வடிவமைப்பதற்காக நான் ஒரு ஒன்றே-கால்-மில்லியன் மத்திய போக்குவரத்து மானியத்தைற்காக எழுதினேன்.

to design the plan for a waterfront esplanade

with dedicated on-street bike paths.

Physical improvements help inform public policy regarding traffic safety,

பொருள்சார்ந்த மேம்பாடுகள் போக்குவரத்துப் பாதுகாப்பு, கழிவுகள் மற்றும் மற்ற வசதிகளை

the placement of the waste and other facilities,

வைப்பது போன்றவற்றைக் குறித்த பொதுத் திட்டங்களைத் தெரிவிப்பதற்கு உதவுகிறது,

which, if done properly, don't compromise a community's quality of life.

அது சரியாகச் செய்யப்படும் பட்சத்தில், ஒரு சமுதாயத்தின் வாழ்க்கைத் தரத்தை சமரசம் செய்து கொள்வதில்லை.

They provide opportunities to be more physically active,

அவைகள் உடற்பூர்வமாக அதிகம் செயல்பாடுள்ளவர்களாக இருப்பதற்கான

as well as local economic development.

வாய்ப்புகளை வழங்குகிறது, அதே போல உள்ளூர் பொருளாதார மேம்பாட்டிற்கும்.

Think bike shops, juice stands.

இருசக்கர வாகனக் கடைகள், பழரச நிலையங்கள் பற்றி யோசித்துப் பாருங்கள்.

முதல் கட்ட திட்டங்களைக் கட்டுவதற்கு நாங்கள் $20 மில்லியன்களை ஏற்பாடு செய்தோம்.

We secured 20 million dollars to build first-phase projects.

This is Lafayette Avenue --

இது லேஃபெய்ட்டே அவின்யூ – இது ஆர்க்கிடெக்டுகளால் மறுவடிவமைப்பு செய்யப்பட்டபடி மேத்யூஸ்-நீல்சென் லேண்ட்ஸ்கேப்.

and that's redesigned by Mathews Nielsen Landscape Architects.

And once this path is constructed, it'll connect the South Bronx

இந்த வழி கட்டி முடிக்கப்பட்டவுடன், இது சவுத் பிரான்ஸை ரேண்டால்ஸின்

தீவுப் பூங்காவின் 400 ஏக்கர்களுக்கும் அதிகமான பகுதிகளோடு இணைக்கும்.

with more than 400 acres of Randall's Island Park.

Right now we're separated by about 25 feet of water, but this link will change that.

தற்போது நாங்கள் சுமார் 25 அடி தண்ணீரால் பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறோம், ஆனால் இந்த இணைப்பு அதை மாற்றிவிடும்.

As we nurture the natural environment, its abundance will give us back even more.

மேலும் நாங்கள் இயற்கைச் சூழலை வளப்படுத்துகிறோம், அதன் வளமை அதைவிட அதிகமானதை எங்களுக்குத் திரும்பக் கொடுக்கும்.

We run a project called the Bronx [Environmental] Stewardship Training,

நாங்கள் பிரான்ஸ் சூழல்சார்ந்த பாதுகாப்பாளர் பயிற்சி என்றழைக்கப்படுகிற ஒரு திட்டத்தை

which provides job training in the fields of ecological restoration,

நடத்தி வருகிறோம், அது சூழல் சார்ந்த மீட்புகள் துறையில் வேலைவாய்ப்புப் பயிற்சியை

so that folks from our community have the skills to compete

வழங்குகிறது, எங்களது சமுதாயத்திலிருந்தான அநேகர் இத்தகைய நன்கு-சம்பளமளிக்கும்

for these well-paying jobs.

வேலைகளிக்கு போட்டிபோடும் திறமையைக் கொண்டிருக்கும் வகையில்.

Little by little, we're seeding the area with green-collar jobs --

and with people that have both a financial and personal stake

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக, நாங்கள் பசுமை நிறைந்த வேலைகளால் அந்தப் பகுதியை நிரப்பி

in their environment.

The Sheridan Expressway is an underutilized relic

வருகிறோம் – அதன் பின் மக்கள் அவர்களது சுற்றுச்சூழலில் நிதிசார்ந்த மற்றும் தனிப்பட்ட பங்கைக் கொண்டிருப்பார்கள்.

of the Robert Moses era,

built with no regard for the neighborhoods that were divided by it.

ஷெரிடன் எக்ஸ்பிரஸ்வே என்பது ரோபெர்ட் மோசஸ் காலத்தின் சரியாக உபயோகப்படுத்தப்படாத நினைவிடமாகும்,

Even during rush hour, it goes virtually unused.

அது அதனால் பிரிக்கப்பட்ட அண்டைப்பகுதியச் சார்ந்தவர்களுக்கு எவ்வித கரிசனையும் கொள்ளாமல் கட்டப்பட்டது.

The community created an alternative transportation plan

போக்குவரத்து அதிகமுள்ள நேரங்களில் கூட, அது முற்றிலுமாக உபயோகப்படுத்தப்படாமற் போய்விடுகிறது.

that allows for the removal of the highway.

சமுதாயமானது அந்த பெருவழிச்சாலையை நீக்குவதற்கான ஒரு மாற்று போக்குவரத்துத் திட்டத்தை உருவாக்கியது.

We have the opportunity now to bring together all the stakeholders

நாங்கள் இப்போது இந்த 28 ஏக்கர்களானது எப்படியாக பூங்கா நிலமாக சிறப்பாக

to re-envision how this 28 acres can be better utilized

உபயோகப்படுத்திக் கொள்ள முடியும் என்பதை எதிர்நோக்குவதற்காக அனைத்து

for parkland, affordable housing and local economic development.

பங்களிப்பவர்களையும் ஒன்றாகக் கொண்டுவருவதற்கான வாய்ப்பைக் கொண்டிருந்தோம்.

We also built New York City's first green and cool roof demonstration project

நாங்கள் நகரத்தின் - நியூயார்க் நகரத்தின் முதல் பசுமை மற்றும் குளுமையான கூரை

திட்டத்தை எங்கள் அலுவலகங்களின் மேல்மடியில் அமைத்துக் காண்பித்தோம்.

on top of our offices.

Cool roofs are highly-reflective surfaces that don't absorb solar heat,

குளுமையான கூரைகள் என்பன அதிகமாகப் பிரதிபலிக்கக் கூடிய மேற்புரங்கள் அவைகள்

and pass it on to the building or atmosphere.

சூரிய வெப்பத்தை உறிஞ்சிக் கொள்ளாமல் அதை கட்டிடத்திற்கோ அல்லது வளிமண்டலத்திற்கோ கடத்தி விடுகிறது.

Green roofs are soil and living plants.

பசுமைக் கூரைகள் என்பன மண் அல்லது உயிருள்ள தாவரங்களாகும்.

Both can be used instead of petroleum-based roofing materials

வெப்பத்தை உறிஞ்சிக் கொண்டு, ஊரக “வெப்பத் தீவுகள்” விளைவிற்கு பங்களித்து

that absorb heat, contribute to urban "heat island" effect

சூரிய வெளிச்சத்தில் வீணாகிப் போகும், பின்பு அவைகளை நாமே சுவாசிக்கிறோம்,

and degrade under the sun,

which we in turn breathe.

பெட்ரோலியம்-அடிப்படையிலான கூரைப் பொருட்களுக்குப் பதிலாக இவை இரண்டுமே உபயோகப்படுத்தப்பட முடியும்.

Green roofs also retain up to 75 percent of rainfall,

so they reduce a city's need to fund costly end-of-pipe solutions --

பசுமைக் கூரைகள் 75 சதவீதம் வரையிலான மழையைத் தக்கவைத்துக் கொள்கிறது, எனவே அவைகள்

which, incidentally, are often located

செலவு அதிகமான குழாய்களில் நீர் கொண்டுசெல்லும் தீர்வுகளைக் குறைக்கின்றன – அது போன்ற திட்டங்கள் பெரும்பாலும், என்னுடையதைப் போன்ற

in environmental justice communities like mine.

And they provide habitats for our little friends!

சுற்றுச்சூழல் நீதிச் சமுதாயங்கள் அமையக் காரணமாகிறது. மேலும் அவைகள் நமது குட்டி நண்பர்களுக்கு வசிப்பிடங்களையும் தருகின்றன!

மிகவும் – (சிரிப்பு)—மிகவும் குளிர்ச்சி!

[Butterfly]

(Laughter)

So cool!

Anyway, the demonstration project is a springboard

எப்படியாயினும், மறுபக்கம், செய்துகாட்டுகிற திட்டம் எங்களது பசுமைக் கூரை அமைத்துத் தரும் வர்த்தகத்தை மேம்படுத்தியது,

for our own green roof installation business,

bringing jobs and sustainable economic activity to the South Bronx.

அப்படியாக சவுத் பிரான்ஸிற்கு வேலைகளையும் நீண்டநாள் நிலைக்கக் கூடிய பொருளாதாரச் செயல்பாடுகளையும் கொண்டுவந்தது.

[Green is the new black ...]

(சிரிப்பு). (கைதட்டல்). நான் அதையும் விரும்பினேன் தான்.

(Laughter) (Applause)

I like that, too.

எப்படியாயினும், எனக்குத் தெரியும் கிரிஸ் எங்களிடம் சொன்னார், கூடாரங்களைப் போடாதீர்கள் என்று, ஆனால் உங்கள் அனைவரின்

Anyway, I know Chris told us not to do pitches up here,

but since I have all of your attention:

கவனத்தையும் நான் கொண்டிருப்பதால்: எங்களுக்கு முதலீட்டாளர்கள் தேவைப்படுகிறார்கள். கூடாரங்களை முடிவுக்குக் கொண்டுவர.

We need investors. End of pitch.

It's better to ask for forgiveness than permission.

அனுமதிக்குக் கோரிக்கை விடுவதைவிட மன்னிப்பிற்குக் கோருவது சிறந்தது.

Anyway --

எப்படியோ -- (சிரிப்பு). (கைதட்டல்).

(Laughter)

(Applause)

OK. Katrina.

சரி, காத்தரினா. ஹிப்-ஹாப்பையும் ஜாஸையும் நினைத்துப் பாருங்கள்.

Prior to Katrina, the South Bronx and New Orleans' Ninth Ward

had a lot in common.

இரண்டுமே நீர்நிலைச் சமுதாயங்கள், ஒன்றின் கண்ணுக்கெட்டும்

Both were largely populated by poor people of color,

both hotbeds of cultural innovation: think hip-hop and jazz.

தொலைவில் மற்றொன்றின் தொழிற்சாலைகளையும் குடியிருப்புகளையும் ஏற்படுத்தின.

Both are waterfront communities that host both industries and residents

காத்தரினாவிற்குப் பின்னான காலத்தில்,

in close proximity of one another.

நாங்கள் இன்னமும் அதிகமானவைகளைப் பொதுவாகக் கொண்டுள்ளோம்.

In the post-Katrina era, we have still more in common.

நாங்கள் தான் மேலும் மோசத்திலும் மோசமாக,

We're at best ignored, and maligned and abused, at worst,

அலட்சியமான ஒழுங்குமுறை முகமைகளால், பேரழிவுண்டாக்கும்

பகுதிகளாலும், கடுமையில்லாத அரசாங்கத்தின் பொறுப்புணர்ச்சி

by negligent regulatory agencies, pernicious zoning

and lax governmental accountability.

Neither the destruction of the Ninth Ward nor the South Bronx was inevitable.

ஆகியவற்றாலும் அலட்சியப்படுத்தப்பட்டவர்கள், சிறுமைப்படுத்தப்பட்டவர்கள், தவறாக உபயோகப்படுத்தப்பட்டவர்கள்.

ஒன்பதாவது வார்டின் இடிப்போ அல்லது சவுத் பிரான்ஸின் இடிப்போ தவிர்க்கமுடியாததாக இருந்தது.

But we have emerged with valuable lessons

about how to dig ourselves out.

We are more than simply national symbols of urban blight

நாங்கள் எங்களை நாங்களே எப்படி காப்பாற்றிக் கொள்ள வேண்டும் என்ற மதிப்புமிக்க பாடங்களோடு எழுந்து வெளிவந்தோம்.

or problems to be solved by empty campaign promises

நாங்கள் ஊரக சாயம் வெளுத்துப் போவதின் தேசிய அடையாளங்களை விட உயர்ந்தவர்களாகவே இருந்தோம்.

of presidents come and gone.

Now will we let the Gulf Coast languish for a decade or two,

ஜனாதிபதிகளின் வெற்றுப் பிரச்சார வாக்குறுதிகளால் தீர்க்கப்பட வேண்டிய பிரச்சினைகள் வந்து போய்விட்டன.

இப்போது சவுத் பிரான்ஸ் புலம்பிக் கொண்டிருந்ததைப் போன்றே வளைகுடாக் கடற்கரையும் ஒரு பத்தாண்டுகளுக்கு அல்லது

like the South Bronx did?

அதற்கு மேலாக புலம்பிக் கொண்டிருக்க அனுமதிக்க வேண்டுமா? அல்லது நாம் பலன் தரக்கூடிய நடவடிக்கைகளை எடுத்து, என்னைப் போன்ற சமுதாயங்களில்

Or will we take proactive steps

and learn from the homegrown resource of grassroots activists

கைவிடப்பட்ட நிலையில் பிறந்திருக்கிற அடிமட்ட சேவகர்களின் உள்ளாகவே வளர்க்கப்பட்ட வளங்களிலிருந்து கற்றுக் கொள்ளப் போகிறோமா?

that have been born of desperation in communities like mine?

Now listen, I do not expect individuals,

இப்போது கவனியுங்கள், அது அவர்களது உரிமை அல்லது கடமை என்பதால், தனிப்பட்ட நபர்கள், பெருநகர நிர்வாகம்,

corporations or government to make the world a better place

அல்லது அரசாங்கமானது இந்த உலகத்தை ஒரு சிறந்த இடமாக மாற்ற வேண்டுமென நான் எதிர்பார்க்கிறதில்லை.

because it is right or moral.

This presentation today only represents some of what I've been through.

இந்த காட்சியளிப்பு இன்று நான் கடந்து வந்திருக்கிற சிலவற்றை மட்டுமே பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது,

Like a tiny little bit. You've no clue.

ஒரு சிறிய குட்டித் துண்டைப் போன்று. உங்களுக்கு எவ்விதமான சிறிய யோசனையுமே இல்லை.

But I'll tell you later, if you want to know.

ஆனால் நீங்கள் விரும்பினால், நான் உங்களுக்கு அப்புறமாகச் சொல்வேன்.

ஆனால், இது கடைமுனையில் உள்ள மக்களை ஊக்குவிக்கும், ஒரு அடிப்படையான

(Laughter)

But -- I know it's the bottom line, or one's perception of it,

that motivates people in the end.

வேலைதான், அல்லது அதுபோன்ற ஒருவரின் அபிமானம் தான் என்பதை நான் அறிவேன்.

I'm interested in what I like to call the "triple bottom line"

நீண்ட நாள் நிலைக்கக் கூடிய வளர்ச்சி உண்டாக்கக் கூடிய “மும்மடங்கு அடிக்கோடு”

that sustainable development can produce.

என்பதாக அழைக்க விரும்புகிறதில் நான் ஆர்வமுடையவளாக இருக்கிறேன்.

Developments that have the potential to create positive returns

உரியவர்கள் அனைவருக்கும் நேர்மறையான பலன்களை உண்டாக்கக் கூடிய திறனைக் கொண்டுள்ள வளர்ச்சிகள்:

for all concerned: the developers, government

மேம்பாட்டாளர்கள், அரசாங்கம் மற்றும் இத்தகைய திட்டங்கள் சென்றடைகிற சமுதாயம்.

and the community where these projects go up.

தற்போது, நியூயார்க் நகரத்தில் அது நடந்துகொண்டிருக்கவில்லை.

At present, that's not happening in New York City.

மேலும் நாம் ஒரு கூட்டு ஊரகத் திட்டக் குறைபாட்டோடு தான் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம்.

And we are operating with a comprehensive urban-planning deficit.

A parade of government subsidies

அரசாங்கத்தின் தொடர்ச்சியான தள்ளுபடிகள் சௌத் பிரான்ஸிலுள்ள திட்டமிடப்பட்டிருக்கிற

is going to propose big-box and stadium developments in the South Bronx,

ஆனால் அதிகரிக்கப்பட்ட போக்குவரத்து, மாசு, திடக்கழிவு மற்றும் திறந்த வெளியின்

மீதான தாக்கம் ஆகியவற்றின் ஒட்டு மொத்த விளைவுகளை எப்படிச் சமாளிக்க வேண்டும்

but there is scant coordination between city agencies

on how to deal with the cumulative effects of increased traffic, pollution,

என்பதின் மீது நகர முகமைகளுக்கிடையேயான ஒத்துழைப்பு மிகக் குறைந்தளவே உள்ளது.

solid waste and the impacts on open space.

உள்ளூர் பொருளாதார மற்றும் வேலை உருவாக்கத்திற்கான அவர்களது அணுகுமுறையும்

And their approaches to local economic and job development are so lame

கூட மிகவும் நொண்டியாகத்தான் உள்ளது, அவைகள் ஆச்சரியப்படுத்தக் கூட செய்யவில்லை.

it's not even funny.

Because on top of that,

ஏனென்றால் அதற்கு மேலாக, மிகவும் விரும்பப்பட்ட சமுதாயப் பூங்காக்களை இடித்துவிட்டு

the world's richest sports team is replacing the House That Ruth Built

ரூத் கட்டிய வீட்டை இப்போது உலகின் மிகவும் பணக்கார விளையாட்டுக் குழு இடமாற்றுகிறது.

by destroying two well-loved community parks.

Now, we'll have even less than that stat I told you about earlier.

இப்போது, நான் முன்னதாக உங்களுக்குச் சொன்ன அந்த புள்ளிவிபரங்களைவிட மிகக் குறைவானதையே நாம் கொண்டிருப்போம்.

And although less than 25 percent of South Bronx residents own cars,

சவுத் பிரான்ஸின் 25 சதவீதத்தினருக்கும் குறைவானவர்களே கார்களைக் கொண்டிருந்தாலும்,

இத்தகைய திட்டங்கள் ஆயிரக்கணக்கான வாகன நிறுத்த இடங்களை உட்கொண்டிருக்கிறது,

these projects include thousands of new parking spaces,

yet zip in terms of mass public transit.

பொதுமக்கள் போக்குவரத்தின் அடிப்படையில் விரைவான போக்குவரத்தும் உள்ளது.

Now, what's missing from the larger debate

இப்போது, அந்தப் பெரிய விவாதத்திலிருந்து எது இல்லாமல் இருக்கிறதென்றால்,

is a comprehensive cost-benefit analysis

சுகாதாரமற்ற, சுற்றுச்சூழல் ரீதியாக சவால்களையுடைய சமுதாயத்தை அமைப்பதற்கும்

between not fixing an unhealthy, environmentally-challenged community,

அதற்கெதிராக கட்டமைப்பு, நீண்ட நாள் நிலைக்கக் கூடிய மாற்றாங்களை அமைப்பது

versus incorporating structural, sustainable changes.

இவை இரண்டிற்குமான ஒரு கூட்டு முயற்சியான செலவு-பலன் பகுப்பாய்வு தான்.

My agency is working closely with Columbia University and others

இத்தகையப் பிரச்சினைகளின் மீது தெளிவுண்டாக்குவதற்காக எனது முகமையானது கொலம்பியா

to shine a light on these issues.

பல்கலைக்கழகம் மற்றும் மற்றவர்களோடு நெருக்கமாகப் பணியாற்றிவருகிறது.

Now let's get this straight: I am not anti-development.

நாம் இதை நேரடியாகவே அடைவோம். நான் வளர்ச்சிக்கு எதிரானவளல்ல.

Ours is a city, not a wilderness preserve.

நம்முடையது ஒரு நகரம், பாதுகாக்கப்பட வேண்டிய ஒரு காடு அல்ல. எனது உள்ளார்ந்த முதலீட்டாளரைத் தழுவிக் கொண்டிருக்கிறேன்.

And I've embraced my inner capitalist.

And, but I don't have --

ஒருவேளை நீங்கள் அனைவரும் அதைக் கொண்டிருக்கலாம், அப்படி ஒன்றைக் கொண்டிருக்க வில்லையானால், உங்களுக்கு ஒன்று தேவை.

(Laughter)

You probably all have, and if you haven't, you need to.

(Laughter)

(சிரிப்பு). மேம்படுத்துபவர்கள் பணம் சம்பாதிப்பதில் எனக்கொன்றும் பிரச்சினையில்லை.

So I don't have a problem with developers making money.

There's enough precedent out there to show that a sustainable,

ஒரு நீண்ட நாள் நிலைக்கக் கூடிய, சமுதாய-நட்பான மேம்பாடானது இன்னமும் அதிர்ஷ்டத்தை

community-friendly development can still make a fortune.

உண்டாக்கக் கூடும் என்பதற்கு போதுமான முந்தைய நடைமுறைகள் உள்ளன.

உடன் டிஈடி-யாளர்களான பில் மெக்டொனஃப் மற்றும் எமரி லோவின்ஸ் –

Fellow TEDsters Bill McDonough and Amory Lovins --

both heroes of mine by the way -- have shown that you can actually do that.

அப்படியாக எனது ஹீரோக்கள் – நீங்கள் உண்மையிலேயே அதைச் செய்ய முடியும் என்பதைக் காண்பித்திருக்கிறார்கள்.

அதிகபட்சமாக-தவறாக உபயோகிக்கிற அரசியல் ரீதியாக பாதிக்கப்படக்கூடிய சமுதாயங்கள்

I do have a problem with developments that hyper-exploit

politically vulnerable communities for profit.

சுயலாபத்திற்காக செய்யும் மேம்பாடுகளோடு எனக்கு பிரச்சினையுண்டு தான்.

அது தொடர்கிறது என்பது நாமனைவருக்கும் வெட்கக்கேடானது, ஏனென்றால்

That it continues is a shame upon us all,

நாம் உருவாக்கும் எதிர்காலத்திற்கு நாமனைவருமே பொறுப்பானவர்கள்.

because we are all responsible for the future that we create.

அதிகமாக நடக்கச் சாத்தியமானவைகளைக் குறித்து என்னை நானே நினைவுபடுத்துக் கொள்ளும் காரியங்களில் ஒன்று, மற்ற நகரங்களில் உள்ள தீர்க்கதரிசிகளிடமிருந்து கற்றுக் கொள்வது.

But one of the things I do to remind myself of greater possibilities,

is to learn from visionaries in other cities.

This is my version of globalization.

இது தான் என்னைப் பொறுத்த உலகமயமாக்கல்.

Let's take Bogota.

நாம் பகோட்டாவை எடுத்துக் கொள்வோம். ஏழ்மையான, லத்தினோ, சுட்டுவிட்டு ஓடும் வன்முறை

Poor, Latino, surrounded by runaway gun violence and drug trafficking;

மற்றும் போதை மருந்து கடத்தலால் சூழப்பட்டது. சவுத் பிரான்ஸைப் போன்றதல்லாத ஒரு பெயர்.

a reputation not unlike that of the South Bronx.

However, this city was blessed in the late 1990s

இருந்த போதும், 1990 களின் இறுதிவாக்கில் இந்த நகரம் உயர்ந்த அளவில்

with a highly-influential mayor named Enrique Peñalosa.

அதிகாரமுடைய மேயரான என்ரிக் பெனலோசா அவர்களால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டது.

அவர் புவியியல் அமைப்புகளைப் பார்வையிட்டார்.

He looked at the demographics.

Few Bogotanos own cars,

சில பகோட்டோ மக்கள் தான் கார்களை வைத்திருந்தார்கள், இருந்தும் அந்த நகரத்தின் மிக அதிகமான பங்கானது அவர்களுக்கு சேவையளிப்பதிலேயே அற்பணிக்கப்பட்டிருந்தது.

yet a huge portion of the city's resources was dedicated to serving them.

If you're a mayor, you can do something about that.

நீங்கள் ஒரு மேயரால், நீங்கள் அதைக் குறித்து சிலவிஷயங்களைச் செய்ய முடியும்.

His administration narrowed key municipal thoroughfares from five lanes to three,

அவரது நிர்வாகம், முக்கிய முனிசிபல் போக்குவரத்து வழிகளை நெருக்கியது, ஐந்து வழிச் சாலைகளிலிருந்து மூன்றாகக் குறைத்தது,

outlawed parking on those streets,

அத்தகைய தெருக்களில் வாகனம் நிறுத்துவதைச் சட்ட விரோதமாக்கியது, நடைபாதைகளையும் இருசக்கர வாகனங்கள்

expanded pedestrian walkways and bike lanes,

போகும் சாலைகளையும் அகலப்படுத்தியது, பொது வணிக வளாகங்களை உருவாக்கியது

created public plazas,

created one of the most efficient bus mass-transit systems

உலகிலேயே மிகவும் திறமையான பேருந்து பொதுமக்கள் போக்குவரத்து அமைப்புகளை உருவாக்கியது.

in the entire world.

For his brilliant efforts, he was nearly impeached.

அவரது புத்திசாலித்தனமான முயற்சிகளுக்காக, அவர் கிட்டத்தட்ட நம்பிக்கையில்லாத் தீர்மானத்தினால் துரத்தப்பட்டார்.

ஆனால் மக்கள் அவர்களது அன்றாட வாழ்க்கைகளில் பிரதிபலிக்கும் பிரச்சினைகளில் அவர்கள்

But as people began to see that they were being put first

on issues reflecting their day-to-day lives,

முதலாவதாக வைக்கப்படுவதைக் காண ஆரம்பித்தார்கள், நம்பமுடியாத காரியங்கள் நடந்தன.

incredible things happened.

People stopped littering.

மக்கள் குப்பை போடுவதை நிறுத்திக் கொண்டார்கள். குற்ற வீதங்கள் குறைந்து போயின.

Crime rates dropped, because the streets were alive with people.

ஏனென்றால் தெருக்கள் மக்களால் உயிரோட்டமாக இருந்தன.

His administration attacked several typical urban problems at one time,

அவரது நிர்வாகம் பலவிதமான சரியான ஊரகப் பிரச்சினைகளைத் தாக்கியது,

and on a third-world budget, at that.

மேலும் ஒரு மூன்றாம்-உலக நிதிநிலையிலேயே.

We have no excuse in this country, I'm sorry.

இந்த நாட்டில் நமக்கு மன்னிப்பே கிடையாதே. நான் வருந்துகிறேன்.

But the bottom line is: their people-first agenda

இதில் அடிப்படியான விஷயம் என்னவென்றால், அவர்களது மக்கள்-முதல் என்ற

was not meant to penalize those who could actually afford cars,

கொள்கையானது யார் உண்மையிலேயே கார் வைத்துக் கொள்ள முடியுமோ அவர்களைத்

but rather, to provide opportunities for all Bogotanos to participate

தண்டிப்பதற்காக கொண்டுவரப்பட்டதல்ல, அதைவிட அவைகள் பகோட்டோ மக்கள்

in the city's resurgence.

அனைவருக்கும் நகரத்தின் புத்தெழுச்சியில் வாய்ப்பையளிப்பதற்கே கொண்டுவரப்பட்டன.

That development should not come

at the expense of the majority of the population

வளர்ச்சியானது பெரும்பான்மை ஜனங்களின் சிரமத்தின் மீது வரக்கூடாது என்பது யூஎஸ்ஸில் ஒரு அடிப்படையான யோசனையாகவே இன்னமும் கருதப்படுகிறது.

is still considered a radical idea here in the U.S.

But Bogota's example has the power to change that.

ஆனால் பகோட்டாவின் மாதிரியானது அதை மாற்றுவதற்கான ஆற்றலைக் கொண்டுள்ளது.

You, however, are blessed with the gift of influence.

இருந்த போதும் நீங்கள் அதிகாரம் என்ற பரிசால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்கள்.

That's why you're here and why you value the information we exchange.

அதனால் தான் நீங்கள் இங்கிருக்கிறீர்கள் மேலும் நாம் பகிர்ந்து கொள்ளும் தகவல்களுக்கு நீங்கள் மதிப்பளிக்கிறீர்கள்.

Use your influence

உங்கள் அதிகாரத்தை நீங்கள் எங்கும் ஒட்டுமொத்த நீண்ட காலம் நிலைக்கிற மாற்றத்திற்கான ஆதரவில் உபயோகியுங்கள்.

in support of comprehensive, sustainable change everywhere.

Don't just talk about it at TED.

டிஈடி –யில் அதைப் பற்றி பேசமட்டுமே செய்யாதீர்கள். இது நான் கட்ட விரும்புகிற தேச

This is a nationwide policy agenda I'm trying to build,

and as you all know, politics are personal.

அளவிலான கொள்கைத் திட்டம், நீங்கள் அனைவரும் அறிந்திருக்கிறபடி, அரசியல் என்பது தனிப்பட்டது.

புதிய கருப்பினத்தை பசுமையாக மாற்ற உதவுங்கள். நீண்ட காலம் நிலைக்கிறதை கவர்ச்சிகரமானதாக்க உதவுங்கள்.

Help me make green the new black.

Help me make sustainability sexy.

Make it a part of your dinner and cocktail conversations.

உங்கள் உணவு வேளை மற்றும் மதுவேளை உரையாடல்களின் ஒரு பகுதியாக அதை மாற்றுங்கள்.

Help me fight for environmental and economic justice.

சுற்றுச்சூழல் மற்றும் பொருளாதார நீதிக்காகப் போராடுவதற்கு எனக்கு உதவுங்கள்.

Support investments with a triple-bottom-line return.

மூன்றுமடங்கு-அடிப்படை-நிலை இலாபத்தோடு கூடிய மூலதனங்களுக்கு ஆதரவளியுங்கள்.

Help me democratize sustainability by bringing everyone to the table,

ஒவ்வொருவரையும் மேசைக்குக் கொண்டுவருவதின் மூலமாகவும் ஒட்டுமொத்த திட்டமிடுதலானது எங்கும்

and insisting that comprehensive planning can be addressed everywhere.

நிறைவேற்றப்பட முடியும் என்பதை வலியுறுத்துவதின் மூலமாக நீண்டநாள் நிலைப்பதை ஜனநாயகப்படுத்த எனக்கு உதவுங்கள்.

Oh good, glad I have a little more time!

ஓ நல்ல விஷயம், இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் கொண்டிருப்பதற்கு நான் மகிழ்ச்சியடைகிறேன்.

Listen -- when I spoke to Mr. Gore the other day after breakfast,

கவனியுங்கள் -- நான் அன்றொரு நாள் காலையுணவிற்குப் பின்னாக திரு. கோர்

I asked him how environmental justice activists were going to be included

அவர்களிடம் பேசும் போது, அவரது புதிய சந்தைப்படுத்தல் வியூகத்திற்குள்ளாக எப்படி

சுற்றுச்சூழல் நீதிச் சேவகர்கள் உள்ளாக்கப்படப் போகிறார்கள் என்பதாக அவரிடம் கேட்டேன்.

in his new marketing strategy.

His response was a grant program.

அவரது பதிலளிப்பானது ஒரு நிதித் திட்டம்.

நான் நிதியுதவிக்காக கேட்டுக்கொண்டிருக்கவில்லை என்பதை அவர் புரிந்து கொண்டார் என நான் நினைக்கவில்லை.

I don't think he understood that I wasn't asking for funding.

நான் அவரையே ஒரு காணிக்கையாக்கிக் கொண்டிந்தேன். (கைதட்டல்).

I was making him an offer.

(Applause)

What troubled me was that this top-down approach is still around.

என்னைச் சஞ்சலப்படுத்தியது என்னவென்றால் இந்த மேல்-கீழ் அணுகுமுறையானது இன்னமும் நம்மைச் சுற்றியுள்ளது.

இப்போது, என்னைத் தவறாகப் புரிந்து கொள்ளாதீர்கள், நமக்குப் பணம் தேவைப்படுகிறது. (சிரிப்பு).

Now, don't get me wrong, we need money.

(Laughter)

But grassroots groups are needed at the table

ஆனால் முடிவு-எடுக்கும் நடைமுறையில் அந்த மேசையில் கடைமட்ட குழுக்கள் தேவைப்படுகிறார்கள்.

during the decision-making process.

Of the 90 percent of the energy that Mr. Gore reminded us

திரு. கோர் அவர்கள் நமக்கு நினைவூட்டிய, நாம் ஒவ்வொரு நாளும் வீணாக்குகிற 90

that we waste every day,

don't add wasting our energy, intelligence

சதவீத ஆற்றலில், நமது ஆற்றல், புத்திசாலித்தனம் மற்றும் கஷ்டப்பட்டு சம்பாதித்த

and hard-earned experience to that count.

அனுபவம் ஆகியவைகளை அந்தக் கணக்கோடு சேர்க்காதீர்கள். (கைதட்டல்).

(Applause)

I have come from so far to meet you like this.

இது போல் உங்களை நான் சந்திப்பதற்கு நான் வெகு தொலைவிலிருந்து வந்திருக்கிறேன்.

தயவுசெய்து என்னை வீணடித்து விடாதீர்கள். ஒன்றாக இணைந்து பணியாற்றுவதின் மூலம்,

Please don't waste me.

By working together,

we can become one of those small, rapidly-growing groups of individuals

அந்த சிறிய, வேகமாக வளர்ந்து வரும் தனிப்பட்டவர்களின் குழுக்களில் ஒன்றாக நாமும்

who actually have the audacity and courage

மாறிவிட முடியும், அவர்கள் உண்மையிலேயே நாம் உண்மையாகவே உலகை மாற்றிவிட முடியும் என நம்புவதற்கு தைரியத்தையும்

to believe that we actually can change the world.

ஊக்கத்தையும் கொண்டுள்ளார்கள். வாழ்க்கையிலுள்ள மிக, மிக வித்தியாசமான நிலைகளில் இருந்து இந்தக் கூட்டத்திற்கு

We might have come to this conference

from very, very different stations in life,

but believe me, we all share one incredibly powerful thing.

நாம் வந்திருக்கலாம், ஆனால் என்னை நம்புங்கள், நாமனைவரும் நம்பமுடியாத அளவிற்கு ஆற்றலுள்ள காரியத்தை பகிர்ந்து கொள்கிறோம் –

நமக்கு இழப்பதற்கு ஒன்றுமில்லை எல்லாமே இலாபமாக அடைவதற்கே.

We have nothing to lose and everything to gain.

சியோ பெல்லோஸ்! (கைதட்டல்) Notes: 21. word missing 38. meaning improved 52. word missing 69. word missing 72. word improvement 81. meaning missing 224. spelling mistake

Ciao, bellos!

(Applause)