How I held my breath for 17 minutes | David Blaine | TED

دیوید بلین:چطور نفسم را برای 17 دقیقه نگه داشتم

Translator: naghme effat Reviewer: Mahdieh Taher

As a magician, I try to create images that make people stop and think.

به عنوان یک شعبده باز من سعی میکنم صحنه هایی را به وجود بیاورم

که مردم را به ایستادن و فکر کردن وادار می کند.

I also try to challenge myself

من همچنین سعی می کنم خودم را

to do things that doctors say are not possible.

با انجام کارهایی که پزشکان می گویند غیر ممکن است امتحان کنم.

I was buried alive in New York City in a coffin,

من به صورت زنده در یک تابوت در نیویورک دفن شدم،

buried alive in a coffin in April, 1999, for a week.

در آوریل 1999، به طور زنده در یک تابوت دفن شدم

به مدت یک هفته.

I lived there with nothing but water.

من آنجا زنده ماندم در حالی که به جز آب چیزی نداشتم.

And it ended up being so much fun

انجام این کار بسیار جالب بود

that I decided I could pursue doing more of these things.

به طوری که من تصمیم گرفتم

به انجام کارهای بیشتری از این نوع ادامه دهم.

The next one is I froze myself in a block of ice

کار بعدی این بود که من خودم را در یک تکه بزرگ یخ منجمد کردم

for three days and three nights in New York City.

به مدت سه شب و سه روز در نیویورک.

That one was way more difficult than I had expected.

انجام این کار سخت تر از آن چیزی بود که انتظار داشتم.

The one after that, I stood on top of a hundred-foot pillar

بعد از آن، من بالای یک ستون 30 متری ایستادم

for 36 hours.

به مدت 36 ساعت.

I began to hallucinate so hard

من به سختی دچار توهم شدم

that the buildings that were behind me started to look like big animal heads.

به طوری که فکر می کردم ساختمان های پشت سرم به سرهای بزرگ حیوانات شبیه می شوند.

So, next I went to London.

بعد از آن به لندن رفتم.

In London I lived in a glass box for 44 days

در لندن من به مدت 44 روز در یک جعبه شیشه ای زندگی کردم

with nothing but water.

در حالی که به جز آب چیزی نداشتم.

It was, for me, one of the most difficult things I'd ever done,

این برای من یکی از سخت ترین کارهایی بودم که انجام دادم،

but it was also the most beautiful.

اما در عین حال زیباترین آنها.

There was so many skeptics, especially the press in London,

افراد شکاک زیادی وجود داشتند, مخصوصا مطبوعات لندن

that they started flying cheeseburgers on helicopters around my box to tempt me.

آنها شروع کردن به پرواز با هلیکوپتر های پر از چیز برگر

اطراف جعبه من تا من را وسوسه کنند.

(Laughter)

خنده حضار

So, I felt very validated

خب ,من احساس کردم که خیلی معتبر شدم

when the New England Journal of Medicine actually used the research for science.

وقتی که مجله پزشکی New England

از این کار برای یک تحقیق علمی استفاده کرد.

My next pursuit was I wanted to see how long I could go without breathing,

کار بعدی من این بود که می خواستم ببینم تا چه مدت می توانم بدون نفس کشیدن زنده بمانم

like how long I could survive with nothing, not even air.

مثل اینکه تا چه مدت می توانم بدون هیچ چیز زنده بمانم،

حتی بدون هوا.

I didn't realize that it would become the most amazing journey of my life.

من نمی دانستم که این کار

به شگفت انگیز ترین سفر زندگی من تبدیل می شود.

As a young magician,

به عنوان یک شعبده باز جوان

I was obsessed with Houdini and his underwater challenges.

هیودینی و رکورد زیرآبش برای من مثل یک عقده شده بود.

So, I began, early on, competing against the other kids,

در مراحل مقدماتی من شروع کردم به رقابت با بچه های دیگر

seeing how long I could stay underwater while they went up and down to breathe,

تا ببینم چه مدت می توانم زیر آب بمانم

در حالی که دیگران مرتب بالا و پایین می رفتند،

you know, five times, while I stayed under on one breath.

می دونید، آنها پنج بار نفس گرفتند در حالی که من با یک نفس زیر آب مانده بودم.

By the time I was a teenager,

در آن زمان من نوجوان بودم

I was able to hold my breath for three minutes and 30 seconds.

من توانستم نفسم را به مدت سه دقیقه و 30 ثانیه نگه دارم.

I would later find out that was Houdini's personal record.

بعدها فهمیدم که این رکورد شخصی هودینی بود.

In 1987 I heard of a story

در سال 1987 من داستانی شنیدم

about a boy that fell through ice and was trapped under a river.

در مورد پسری که درون یخ سقوط می کند

و در رودخانه گیر می افتد

او درست زیر سطح آب بود و برای 45 دقیقه نفس نمی کشید.

He was underneath, not breathing for 45 minutes.

When the rescue workers came,

وقتی گروه نجات آمد

they resuscitated him and there was no brain damage.

او را نجات دادند در حالی که به مغزش آسیبی نرسیده بود.

His core temperature had dropped to 77 degrees.

دمای بدن او تا دمای 77 درجه پایین آمده بود

As a magician, I think everything is possible.

به عنوان یک شعبده باز من فکر می کنم همه چیز ممکن است.

And I think if something is done by one person,

و فکر می کنم اگر چیزی توسط یک شخص انجام شد

it can be done by others.

می تواند توسط سایرین هم انجام شود.

I started to think,

من شروع کردم به فکر کردن که اگر آن پسر توانست

if the boy could survive without breathing for that long,

در آن مدت بدون نفس کشیدن زنده بماند،

there must be a way that I could do it.

باید راهی وجود داشته باشد که من هم بتوانم این کار را انجام دهم.

So, I met with a top neurosurgeon.

بنابراین، من با یک عصب شناس خبره ملاقات کردم

And I asked him, how long is it possible to go without breathing,

و از او پرسیدم تا چه مدت ممکن است

بدون نفس کشیدن زنده ماند,مثل اینکه تا چه مدت می توان بدون هوا زنده ماند

like how long could I go without air?

And he said to me that anything over six minutes

و او به من گفت بعد از 6 دقیقه

you have a serious risk of hypoxic brain damage.

تو با یک خطر جدی

آسیب مغزی مواجه خواهی بود.

So, I took that as a challenge, basically.

خب، من آن را مثل یک چالش در نظر گرفتم

(Laughter)

خنده حضار

My first try, I figured that I could do something similar,

اولین تلاشم این بود که می توانم کار مشابهی انجام دهم،

من یک مخزن آب ساختم،

and I created a water tank,

and I filled it with ice and freezing cold water.

و آن را با یخ و آب سرد پر کردم.

And I stayed inside of that water tank

من درون آن مخزن آب سرد ماندم

hoping my core temperature would start to drop.

امیدوار بودم که دمای بدنم شروع به پایین آمدن بکند.

And I was shivering.

من داشتم می لرزیدم . در اولین تلاش برای نگه داشتن نفسم

In my first attempt to hold my breath, I couldn't even last a minute.

حتی نتوانستم یک دقیقه ادامه دهم.

So, I realized that was completely not going to work.

بنابراین، فهمیدم این کار نتیجه ای نخواهد داشت.

I went to talk to a doctor friend --

خب, من رفتم تا با یکی از دوستانم که دکتر بود صحبت کنم،

از او پرسیدم که چطور می توانم این کار را انجام دهم؟

and I asked him, "How could I do that?"

"I want to hold my breath for a really long time. How could it be done?"

"من می خواهم نفسم را برای یک مدت واقعا طولانی حبس کنم .این کار چطور می تواند انجام شود؟"

And he said, "David, you're a magician,

او گفت ,"دیوید,تو یک شعبده بازی،

create the illusion of not breathing, it will be much easier."

یک حیله برای نفس نکشیدن بساز ,این کار خیلی آسان تر است."

(Laughter)

خنده حضار

So, he came up with this idea of creating a rebreather,

او این ایده را مطرح کرد

ساخت دستگاهی که هوا را دوباره قابل تنفس کند،

with a CO2 scrubber,

با یک تصفیه گر گاز دی اکسید کربن،

which was basically a tube from Home Depot,

که در واقع یک لوله ساخت کارخانه Home Depot بود،

with a balloon duct-taped to it,

با یک بالون به آن متصل بود،

that he thought we could put inside of me,

او فکر می کرد ما می توانیم این دستگاه را درون بدن من قرار دهیم،

and somehow be able to circulate the air and rebreathe

و به نحوی قادر خواهیم بود توسط این دستگاه هوا را به گردش درآوریم

with this thing in me.

و عمل تنفس کنیم

This is a little hard to watch.

دیدن این صحنه ها کمی سخت است.

But this is that attempt.

اما این تلاشی بود که ما انجام دادیم.

So, that clearly wasn't going to work.

خب واضحه که این کار موفقیت آمیز نبود

(Laughter)

خنده حضار

Then I actually started thinking about liquid breathing.

بعد ازآن، من شروع کردم به فکر کردن در مورد

تنفس مایع.

There is a chemical that's called perflubron.

یک ماده شیمیایی به نام پرفلوبرن وجود دارد

And it's so high in oxygen levels that in theory you could breathe it.

که دارای سطح بالایی از اکسیژن است

به طوری که از نظر تئوری شما می توانید در آن تنفس کنید.

So, I got my hands on that chemical,

بنابراین من به سراغ این ماده شیمیایی رفتم،

filled the sink up with it, and stuck my face in the sink

سینک را از آن پر کردم و صورتم را درون مایع فرو بردم

and tried to breathe that in, which was really impossible.

و سعی کردم در آن نفس بکشم،

چیزی که واقعا غیر ممکن بود.

It's basically like trying to breathe, as a doctor said,

طبق گفته یک پزشک این کار شبیه آن است که شما سعی کنید نفس بکشید

while having an elephant standing on your chest.

در حالی که یک فیل روی قفسه سینه تان ایستاده باشد.

So, that idea disappeared.

خب, این ایده محو شد

Then I started thinking,

سپس من به این ایده فکر کردم

would it be possible to hook up a heart/lung bypass machine

که آیا ممکن است یک دستگاه جانبی قلب و ریه توسط یک عمل جراحی

and have a surgery where it was a tube going into my artery,

با یک لوله به سرخرگ من متصل گردد،

and then appear to not breathe while they were oxygenating my blood?

وقتی که این دستگاه اکسیژن را به خون من می رساند به نظر نمی رسد که من نفس می کشم

Which was another insane idea, obviously.

واضحه که این یک ایده احمقانه دیگر بود

Then I thought about the craziest idea of all the ideas:

بعد از آن من به احمقانه ترین ایده موجود فکر کردم:

to actually do it.

که واقعا اینکار را انجام دهم.

(Laughter)

خنده حضار

To actually try to hold my breath past the point

که واقعا سعی کنم نفسم را نگه دارم

that doctors would consider you brain dead.

علی رغم اینکه پزشکان مرگ مغزی را هشدار داده بودند

من شروع به تحقیق کردم

So, I started researching into pearl divers.

در مورد غواصان مروارید.

You know, because they go down for four minutes on one breath.

می دونیدو زیرا آنها با یک نفس 4 دقیقه زیر آب می مانند

And when I was researching pearl divers, I found the world of free-diving.

وقتی که در مورد غواصان مروارید تحقیق می کردم با دنیای غواصی آزاد

آشنا شدم.

It was the most amazing thing that I ever discovered, pretty much.

این شگفت انگیزترین چیزی بود که تا به حال دیده بودم

There is many different aspects to free-diving.

غواصی آزاد جنبه های مختلفی دارد.

There is depth records, where people go as deep as they can.

رکود عمق یکی از آنها است ,در آن افراد به عمیق ترین جایی که می توانند می روند.

And then there is static apnea.

بعد از آن رکود نگه داشتن موقتی نفس است.

That's holding your breath as long as you can

که در آن طولانی ترین مدتی که می توانید نفستان را حبس می کنید

in one place without moving.

در یک جا بدون اینکه حرکتی بکنید.

That was the one that I studied.

این چیزی بود که من در موردش مطالعه کردم.

The first thing that I learned is when you're holding your breath,

اولین چیزی که یاد گرفتم این بود که وقتی نفستان را نگه می دارید

you should never move at all; that wastes energy.

نباید هیچ حرکتی بکنید, این کار انرژی را از بین می برد

And that depletes oxygen,

سطح انرژی را کاهش می دهد

and it builds up CO2 in your blood.

و باعث تولید دی اکسید کربن در خون می شود ,بنابراین من یاد گرفتم که به هیچ وجه حرکت نکنم

So, I learned never to move.

And I learned how to slow my heart rate down.

و یاد گرفتم که چطور ضربان قلبم را آهسته کنم.

I had to remain perfectly still and just relax

من مجبور بودم کاملا در آن حالت بمانم و فقط ریلکس باشم

and think that I wasn't in my body, and just control that.

و فکر می کردم که من درون بدنم نیستم،

و فقط آن را کنترل می کنم.

And then I learned how to purge.

و بعد از آن یاد گرفتم که چطور عمل پالایش را انجام دهم.

Purging is basically hyperventilating.

پالایش در واقع تنفس بسیار عمیق است.

You blow in and out --

شما هوا را به داخل می کشید و خارج می کنید...

(Breathing loudly)

You do that, you get lightheaded, you get tingling.

وقتی این کار را انجام می دهید دچار سرگیجه و خارش می شوید.

And you're really ridding your body of CO2.

و شما واقعا دارید دی اکسید کربن را از بدنتان خارج می کنید.

So, when you hold your breath, it's infinitely easier.

بنابراین وقتی نفستان را نگه می دارید به مراتب آسانتر خواهد بود.

Then I learned that you have to take a huge breath,

بعد از آن من یاد گرفتم که مجبورید یک نفس عمیق بکشید،

and just hold and relax and never let any air out,

و فقط نفستان را نگه دارید,آرام باشید و نگذارید هیچ هوایی خارج شود

and just hold and relax through all the pain.

با وجود دردی که دارید فقط نفستان را نگه دارید و آرام باشید.

Every morning, this is for months,

هر روز صبح به مدت چندین ماه،

I would wake up and the first thing that I would do

من بیدار می شدم و کاری که انجام می دادم

is I would hold my breath

این بود که نفسم را نگه دارم

for, out of 52 minutes, I would hold my breath for 44 minutes.

در 52 دقیقه

من به مدت 44 دقیقه نفسم را حبس کردم.

So, basically what that means is I would purge,

خب قاعدتا این به آن معنی است که قرار است من عمل پالایش را انجام دهم،

I'd breathe really hard for a minute.

من 1 دقیقه واقعا به سختی نفس کشیدم

And I would hold, immediately after, for five and a half minutes.

بلافاصله بعد از آن نفسم را برای 5 دقیقه نگه داشتم

Then I would breathe again for a minute, purging as hard as I can,

بعد دوباره برای 1 دقیقه نفس کشیدم،

تا آنجایی که می توانستم عمل تصفیه دی اکسید کربن را انجام دادم

then immediately after that I would hold again for five and a half minutes.

دوباره بلافاصله بعد از آن برای 5 دقیقه نفسم را نگه داشتم.

I would repeat this process eight times in a row.

من این فرآیند را 8 مرتبه تکرار کردم.

Out of 52 minutes, you're only breathing for eight minutes.

در 52 دقیقه شما فقط 8 دقیقه نفس می کشید.

At the end of that you're completely fried, your brain.

در پایان مغزتان کاملا آتش گرفته است.

You feel like you're walking around in a daze.

شما احساس سرگیجه می کنید.

And you have these awful headaches.

و سردرد وحشتناکی خواهید داشت.

Basically, I'm not the best person to talk to when I'm doing that stuff.

قاعدتا,من فرد مناسبی برای گفتن این چیزها نیستم در حالی که خودم دارم این کارها را انجام می دهم .

I started learning about the world-record holder.

من شروع کردم به یاد گرفتن از کسی که رکورد جهانی را نگه می داشت.

His name is Tom Sietas.

اسم او تام سیتاس است.

And this guy is perfectly built for holding his breath.

انگار که شخص کاملا برای نگه داشتن نفسش ساخته شده بود

He's six foot four. He's 160 pounds.

قد او 192 سانتی متر و وزنش 72 کیلوگرم است

And his total lung capacity is twice the size of an average person.

و ظرفیت ریه های او

دو برابر یک انسان معمولی است.

I'm six foot one, and fat.

قد من 180 سانتی متر است و چاقم

We'll say big-boned.

خب بزارین بگیم استخوانبندی درشت

(Laughter)

خنده حضار

I had to drop 50 pounds in three months.

من مجبور بودم در در 3 ماه، 23 کیلوگرم وزن کم کنم.

So, everything that I put into my body, I considered as medicine.

بنابراین هر چیزی که وارد بدنم می شد

به عنوان یک دارو در نظر می گرفتم.

Every bit of food was exactly what it was for its nutritional value.

هر ذره از غذا دقیقا به خاطر ارزش غذاییش بود

I ate really small controlled portions throughout the day.

من واقعا غذای کم و کنترل شده ای

در طول روز می خوردم.

And I started to really adapt my body.

و شروع کردم که بدنم را متعادل کنم.

خنده حضار

[Individual results may vary]

(Laughter)

The thinner I was, the longer I was able to hold my breath.

هر چه لاغرتر می شدم، مدت بیشتری می توانستم نفسم را نگه دارم.

And by eating so well and training so hard,

و با تغذیه خیلی خوب و تمرینات خیلی سخت

my resting heart-rate dropped to 38 beats per minute.

ضربان قلبم به 38 بار در دقیقه رسید.

Which is lower than most Olympic athletes.

این کمتر از ضربان قلب اکثر ورزشکاران المپیک است.

In four months of training,

در طی چهار ماه تمرین من توانستم

I was able to hold my breath for over seven minutes.

نفسم را برای بیش از هفت دقیقه نگه دارم.

I wanted to try holding my breath everywhere.

من می خواستم که همه جا سعی کنم نفسم را نگه دارم.

I wanted to try it in the most extreme situations

من می خواستم این کار را در بدترین شرایط امتحان کنم

to see if I could slow my heart rate down under duress.

تا ببینم که آیا می توانم ضربان قلبم را تحت فشار آهسته کنم

.

(Laughter)

خنده حضار

I decided that I was going to break the world record

من تصمیم گرفتم که رکورد جهانی را بشکنم

live on prime-time television.

به طور زنده در تلویزیون prime-TV

The world record was eight minutes and 58 seconds,

رکورد جهانی هشت دقیقه و 58 ثانیه بود

held by Tom Sietas, that guy with the whale lungs I told you about.

این رکورد توسط تام سیتاس حفظ می شد,همان شخص با ریه های بسیار بزرگ که قبلا در موردش صحبت کردم.

خنده حضار

I assumed that I could put a water tank at Lincoln Center

من فرض کردم که می توانم یک مخزن پر از آب را در مرکز Lincoln بگذارم

and if I stayed there a week not eating,

و اگر به مدت یک هفته بدون غذا خوردن آنجا بمانم

I would get comfortable in that situation and I would slow my metabolism,

به این شرایط عادت خواهم کرد

و متابولیسم بدنم را کند خواهم کرد،

which I was sure would help me hold my breath

و این چیزی بود که مطمئن بودم به من کمک خواهد کرد

longer than I had been able to do it.

نفسم را بیشتر از مدتی که قبلا می توانستم، نگه دارم.

من کاملا اشتباه می کردم.

I was completely wrong.

I entered the sphere a week before the scheduled air date.

من یک هفته قبل از تاریخ برنامه ریزی شده برای نگه داشتن هوا وارد کره شدم

And I thought everything seemed to be on track.

و فکر می کردم همه چیز خوب پیش می رود

Two days before my big breath-hold attempt, for the record,

دو روز قبل از بزرگترین تلاش من برای حبس نفس و ثبت رکورد

the producers of my television special

تهیه کننده برنامه تلوزیونی من

thought that just watching somebody holding their breath, and almost drowning,

فکر کرد که فقط تماشای کسی که

نفسش را نگه داشته و تقریبا در حال غرق شدن است

برای تلوزیون خیلی کسل کننده است.

is too boring for television.

(Laughter)

خنده حضار

So, I had to add handcuffs, while holding my breath, to escape from.

بنابراین من مجبور بودم دستبندهایی به برنامه اضافه کنم

تا در حالی که نفسم را نگه داشتم سعی کنم از شر آنها خلاص شوم.

This was a critical mistake.

این یک اشتباه بحرانی بود

Because of the movement, I was wasting oxygen.

چون به خاطر حرکت کردن من اکسیژن را از دست می دادم.

And by seven minutes I had gone into these awful convulsions.

و در دقیقه هفتم

من دچار تشنج وحشتناکی شدم

By 7:08, I started to black out.

در هفت دقیقه و هشت ثانیه داشتم بیهوش می شدم.

And by seven minutes and 30 seconds,

و بعد از هفت دقیقه و سی ثانیه

they had to pull my body out and bring me back.

آنها مجبور شدند بدن من را بیرون بکشند و به زندگی برگردانند.

I had failed on every level.

من در تمام مراحل شکست خورده بودم.

(Laughter)

خنده حضار

So, naturally, the only way out of the slump that I could think of was,

خوب طبیعتا به تنها راهی برای خارج شدن از این شکست

توانستم فکر کنم

این بود که به اپرا زنگ بزنم

I decided to call Oprah.

(Laughter)

خنده حضار

I told her that I wanted to up the ante

من به او گفتم که می خواستم کار خارق العاده ای انجام دهم

and hold my breath longer than any human being ever had.

و نفسم را بیشتر از چیزی که هر انسانی تا به حال توانسته است حبس کنم.

This was a different record.

این رکورد متفاوتی بود .این اکسیژن خالص بود

This was a pure O2 static apnea record

رکوردی که گینس برای حبس موقتی نفس

that Guinness had set the world record at 13 minutes.

ثبت کرده بود 13 دقیقه بود

So, basically you breathe pure O2 first, oxygenating your body, flushing out CO2,

خب قاعدتا تو اول باید اکسیژن خالص تنفس کنی

به بدنت اکسیژن برسانی و دی اکسید کربن خارج کنی

بدین ترتیب مدت بیشتری می توانی نفست را حبس کنی.

and you are able to hold much longer.

I realized that my real competition was the beaver.

من فهمیدم که رقیب واقعی من

اسب آبی است

(Laughter)

خنده حضار

(Laughter ends)

In January of '08,

در ژانویه 2008

Oprah gave me four months to prepare and train.

اپرا چهار ماه به من فرصت داد تا آماده شوم و تمرین کنم.

So, I would sleep in a hypoxic tent every night.

خب من هر شب در یک چادر با اکسیژن کم می خوابیدم.

A hypoxic tent is a tent that simulates altitude at 15,000 feet.

این چادر شرایط ارتفاع

15 هزار پایی را شبیه سازی می کند.

So, it's like base camp, Everest.

این مثل اقامت در اورست می ماند

What that does is, you start building up the red bloodcell count in your body,

کاری که آن انجام می دهد این است که بدن شما شروع می کند

به ساختن تعداد بیشتری گلوبولهای قرمز خون

which helps you carry oxygen better.

که به انتقال اکسیژن کمک می کند.

Every morning, again, after getting out of that tent,

هر روز صبح بعد از خارج شدن از چادر

your brain is completely wiped out.

مغز شما کاملا از کار می افتد.

My first attempt on pure O2, I was able to go up to 15 minutes.

در اولین تلاش با اکسیژن خالص توانستم تا 15 دقیقه ادامه دهم.

So, it was a pretty big success.

این موفقیت خیلی بزرگی بود

The neurosurgeon pulled me out of the water

جراح اعصاب من را از آب بیرون کشید

because in his mind, at 15 minutes your brain is done, you're brain dead.

زیرا از نظر او در 15 دقیقه

مغز از کار می افتد و شما دچارمرگ مغزی می شوید.

So, he pulled me up, and I was fine.

بنابراین من را بیرون کشید و حال من خوب بود.

There was one person there that was definitely not impressed.

در آنجا یک نفر بود که قطعا تحت تاثیر قرار نگرفته بود.

It was my ex-girlfriend.

او دوست دختر سابقم بود,وقتی من برای اولین بار در حال شکستن رکورد زیر آب بودم

While I was breaking the record underwater for the first time,

او به سراغ تلفن من رفته بود

she was sifting through my Blackberry, checking all my messages.

و پیام های من را چک می کرد.

(Laughter)

خنده حضار

My brother had a picture of it. It is really --

برادرم از این صحنه یک عکس داشت ,این واقعا ...

(Laughter)

خنده حضار

(Laughter ends)

I then announced that I was going to go for Sietas' record, publicly.

بعد از آن من به طور عمومی اعلام کردم که می خواهم به سراغ

رکورد سیتاس بروم.

And what he did in response, is he went on Regis and Kelly,

و عکس العملی که او نشان داد

این بود که به رگیس و کلی رفت

and broke his old record.

و رکود قبلیش را شکست.

Then his main competitor went out and broke his record.

و بعد از او رقیب اصلیش رفت و رکود او را شکست.

So, he suddenly pushed the record up to 16 minutes and 32 seconds.

خب، او یک دفعه رکود را به

16 دقیقه و 32 ثانیه افزایش داد.

Which was three minutes longer than I had prepared.

این 3 دقیقه بیشتر از چیزی بود که من خودم را برایش آماده کرده بودم

It was longer than the record.

همان طور که می دانید، این طولانی تر از آن رکود بود.

I wanted to get the Science Times to document this.

حالا من می خواستم که Science Times این کار را مستند کند.

I wanted to get them to do a piece on it.

من می خواستم که آنها مطلبی در مورد آن بنویسند

So, I did what any person

خوب من همان کاری را کردم که هر کس دیگری

seriously pursuing scientific advancement would do.

؟

I walked into the New York Times offices and did card tricks to everybody.

من به دفتر نیویورک تایمز رفتم

و برای همه بازی های کلک با ورق را اجرا کردم.

(Laughter)

خنده حضار

So, I don't know if it was the magic or the lure of the Cayman Islands,

من نمی دانم این به خاطر جادو بود یا فرهنگ جزایر Cayman

but John Tierney flew down

اما جان تیرنی قبول کرد

and did a piece on the seriousness of breath-holding.

و مطلبی در مورد اهمیت نگه داشتن نفس نوشت

While he was there, I tried to impress him, of course.

البته زمانی که او آنجا بود من سعی کردم او را تحت تاثیر قرار دهم.

And I did a dive down to 160 feet,

و غواصی به عمق 48 متر انجام دادم

which is basically the height of a 16 story building,

چیزی به اندازه ارتفاع یک ساختمان 16 طبقه

and as I was coming up, I blacked out underwater,

و وقتی که داشتم بالا می آمدم ,زیر آب بیهوش شدم

which is really dangerous; that's how you drown.

چیزی که خیلی خطرناک است؛ این است که چطور غرق می شوید.

Luckily, Kirk had seen me and he swam over and pulled me up.

خوشبختانه کرک من را دید

او تا آنجا شنا کرد و من را بیرون آورد.

So, I started full focus.

خب من شروع کردم به تمرکز کامل

I completely trained to get my breath-hold time up

من کاملا برای نگه داشتن نفسم

for what I needed to do.

به اندازه ای که لازم بود آموزش دیدم

But there was no way to prepare for the live television aspect of it,

اما هیچ راهی برای آماده شدن برای برنامه زنده تلویزیونی نبود

being on Oprah.

بودن در اپرا.

But in practice, I would do it face down, floating on the pool.

در واقع من در حالی این کار را انجام می دادم که صورتم پایین بود و در استخر شناور بودم.

But for TV they wanted me to be upright so they could see my face, basically.

اما تلویزیون می خواست که من رو به بالا باشم

تا بتوانند صورت من را ببینند.

The other problem was the suit was so buoyant

مشکل دیگر این بود که

این لباس من را شناور می کرد

that they had to strap my feet in to keep me from floating up.

به طوری که آنها مجبور بودند پاهای من را ببندند تا از بالا آمدن من جلوگیری کنند.

So, I had to use my legs to hold my feet into the straps that were loose,

من مجبور شدم از ساق پاهام برای نگه داشتن پاهایم در حلقه هایی که گشاد بودند استفاده کنم

which was a real problem for me.

این برای من یک مشکل واقعی بود.

That made me extremely nervous, raising the heart rate.

که به شدت من را عصبی می کرد

و ضربان قلبم را بالا می برد.

Then, what they also did was,

کار دیگری که آنها انجام دادند

which we never did before, is there was a heart-rate monitor.

کاری که ما هرگز انجام نداده بودیم ,قرار دادن یک نمایشگر ضربان قلب بود.

And it was right next to the sphere.

این دقیقا کنار کره قرار داشت.

So, every time my heart would beat, I'd hear the beep-beep-beep-beep,

بنابراین هر باز که قلب من می زد من صدای بیپ,بیپ می شنیدم

you know, the ticking, really loud.

می دونید ,صدای تیک تاک ,واقعا بلند

Which was making me more nervous.

که من را عصبی تر می کرد

And there was no way to slow my heart rate down.

و هیچ راهی برای آهسته کردن ضربان قلبم وجود نداشت

خب به طور معمول

Normally, I would start at 38 beats per minute,

من با ضربان قلب 38 بار در دقیقه شروع کردم

and while holding my breath, it would drop to 12 beats per minute,

و وقتی نفسم را حبس می کردم ضربان به 12 بار در دقیقه می رسید

which is pretty unusual.

این خیلی غیرعادی است.

(Laughter)

خنده حضار

This time it started at 120 beats, and it never went down.

این بار ضربان با 120 بار در دقیقه شروع شد

و هرگز پایین نیامد

I spent the first five minutes underwater

من اولین 5 دقیقه را زیر آب ماندم

desperately trying to slow my heart rate down.

نا امیدانه سعی می کردم ضربان قلبم را آهسته کنم.

I was just sitting there thinking,

من فقط آنجا نشسته بودم و فکر می کردم ." من مجبورم آن را آهسته کنم

"I've got to slow this down. I'm going to fail."

من دارم شکست می خورم ,من دارم شکست می خورم."

And I was getting more nervous.

و بیشتر عصبی می شدم.

And the heart rate just kept going up and up,

ضربان قلبم بالاتر و بالاتر می رفت

all the way up to 150 beats.

در نهایت به 150 بار در دقیقه رسید.

Basically it's the same thing that created my downfall at Lincoln Center.

در اصل , این همان چیزی است که باعث شکست من در مرکز Lincoln شد.

It was a waste of O2.

هدر رفتن اکسیژن

When I made it to the halfway mark, at eight minutes,

وقتی که این کار را تا نیمه انجام داده بودم ,در دقیقه هشتم

I was 100 percent certain

100% مطمئن بودم

that I was not going to be able to make this.

که نمی توانم این کار را انجام دهم

There was no way for me to do it.

هیچ راهی برای من وجود نداشت که بتوانم آن را انجام دهم.

خب من می دانستم که اپرا یک ساعت را

I figured, Oprah had dedicated an hour

to doing this breath-hold thing, if I had cracked early,

به این موضوع نگه داشتن نفس اختصاص داده است و اگر من به این زودی شکست بخوردم

it would be a whole show about how depressed I am.

تمام این برنامه به اینکه من چقدر افسرده هستم تبدیل می شود.

(Laughter)

خنده حضار

So, I figured I'm better off just fighting and staying there until I black out,

خب من فهمیدم که بهتر است دست از مبارزه بردارم

و همان جا بمانم تا بیهوش شوم

at least then they can pull me out and take care of me and all that.

حداقل در آن صورت آنها می توانستند من را بیرون بیاورند و از من مراقبت کند.

(Laughter)

خنده حضار

I kept pushing to 10 minutes.

من تا دقیقه دهم پیش رفتم. در دقیقه دهم

At 10 minutes you start getting all these really strong tingling sensations

شروع سوزش واقعا شدیدی

در انگشتان دست و پاهایتان احساس می کنید.

in your fingers and toes.

And I knew that that was blood shunting,

من می دانستم که این به خاطر تغییر مسیر خون است

when the blood rushes away from your extremities

وقتی که خون از اعضای غیر اصلی بدن

به سمت اعضای حیاتی می رود تا اکسیژن آنها را تامین کند.

to provide oxygen to your vital organs.

At 11 minutes I started feeling throbbing sensations in my legs,

در دقیقه یازدهم

در پاهایم نوعی ضربان احساس کردم

and my lips started to feel really strange.

و در لبهایم حالت واقعا عجیبی حس کردم.

At minute 12 I started to have ringing in my ears,

در دقیقه دوازدهم گوش هایم شروع کردند به سوت کشیدن

and I started to feel my arm going numb.

و بازوهایم داشتند بی حس می شدند.

And I'm a hypochondriac, and I remember arm numb means heart attack.

من یه آدم مالیخولیایی هستم و به یاد آوردم که بی حس شدن بازو نشانه حمله قلبی است.

So, I started to really get really paranoid.

من واقعا دچار توهم حمله قلبی شده بودم (پارانوید)

در دقیقه سیزدهم، شاید به خاطر حس مالیخولیایی که داشتم

Then at 13 minutes, maybe because of the hypochondria,

احساس کردم که کل قفسه سینه ام درد می کند

I started feeling pains all over my chest.

It was awful.

واقعا وحشتناک بود.

(Laughter)

At 14 minutes, I had these awful contractions,

دردقیقه چهاردهم

من همه این حالات وحشتناک را داشتم

like this urge to breathe.

مثل این میل شدید به نفس کشیدن.

(Laughter)

خنده حضار

(Laughter ends)

At 15 minutes I was suffering major O2 deprivation to the heart.

در دقیقه پانزدهم

من به خاطر نرسیدن اکسیژن به قلبم رنج می کشیدم

And I started having ischemia to the heart.

و کم خونی موضعی در ناحیه قلبم شروع شد

My heartbeat would go from 120 to 50,

ضربان قلبم از 120

به 50 رسید و بعد به 150 به 40 به 20 و دوباره به 150.

to 150, to 40, to 20, to 150 again.

It would skip a beat.

برای یک لحظه می ایستاد

It would start. It would stop. And I felt all this.

شروع به تپیدن می کرد , متوقف میشد .و من تمام اینها را احساس کردم.

And I was sure that I was going to have a heart attack.

و مطمئن بودم که یک حمله قلبی خواهم داشت.

So, at 16 minutes what I did is I slid my feet out

خب در دقیقه شانزدهم کاری که من انجام دادم این بود که پایم را به سمت بیرون دادم

because I knew that if I did go out, if I did have a heart attack,

زیرا من می دانستم که اگر بیهوش شوم

اگر دچار حمله قلبی شوم ,آنها مجبورند

they'd have to jump into the binding and take my feet out

به داخل بپرند و پاهای من را بیرون بکشند

before pulling me up.

قبل از اینکه خودم را بیرون بیاورند. من واقعا عصبی بودم.

I was really nervous.

بنابراین من پاهایم را بیرون گذاشتم و شروع کردم به شناور شدن به سمت بالا

I let my feet out, and I started floating to the top.

And I didn't take my head out.

من نگذاشتم که سرم بیرون بیاید

But I was just floating there waiting for my heart to stop,

اما فقط آنجا شناور بودم و منتظر بودم که قلبم بیاستد

فقط منتظر بودم.

just waiting.

They had doctors with the "Pst," you know, sitting there waiting.

آنها دکترهایی با تجهیزات داشتند که

نشسته بودند و منتظر بودند.

And then suddenly I hear screaming.

ناگهان صدای جیغ شنیدم.

And I think that there is some weird thing --

و فکر کردم چیز عجیبی وجود دارد--

that I had died or something had happened.

مثل اینکه من مرده باشم یا اتفاقی افتاده باشد

And then I realized that I had made it to 16:32.

و بعد من فهمیدم که به 16:32 رسیده ام.

So, with the energy of everybody that was there,

بنابراین با انرژی تمام افرادی که آنجا بودند

I decided to keep pushing.

تصمیم گرفتم ادامه دهم.

And I went to 17 minutes and four seconds.

و تا 17 دقیقه و 4 ثانیه رفتم.

(Applause)

تشویق

(Applause ends)

As though that wasn't enough, what I did immediately after

از آنجایی که فکر می کردم این کافی نیست ,کاری که بلافاصله بعد از آن انجام دادم این بود که

به آزمایشگاه Quest رفتم

is I went to Quest Labs

and had them take every blood sample that they could

و آنها هر نوع نمونه خونی که می توانستند گرفتند

to test for everything and to see where my levels were,

تا همه چیز را آزمایش کنند و ببینند که وضعیت من چگونه است

so the doctors could use it, once again.

بنابراین پزشکان می توانند برای موارد دیگری از آن استفاده کنند.

I also didn't want anybody to question it.

من همچنین نمی خواستم که کسی در مورد این موضوع شکی داشته باشد.

I had the world record and I wanted to make sure it was legitimate.

من رکورد جهانی را داشتم و می خواستم

مطمئن شوم که این رکورد قانونا ثبت شده باشد.

So, I get to New York City the next day,

بنابراین روز بعد من به نیویورک رفتم

I'm walking out of the Apple store,

من داشتم از فروشگاه اپل خارج می شدم

and this kid walks up to me he's like, "Yo, D!"

بچه ای به طرف من آمد و گفت او شبیه "yo" (موجود خارق العاده) است

I'm like "Yeah?"

من شبیه چی؟

He said, "If you really held your breath that long,

او گفت "اگر واقعا تو نفست را اینقدر طولانی نگه داشتی،

why'd you come out of the water dry?"

چرا وقتی از آب بیرون آمدی خشک بودی؟"

I was like "What?"

من شبیه "چی" بودم ؟

(Laughter)

خنده حضار

And that's my life. So --

و این زندگی من است . خب ...

(Laughter)

خنده حضار

As a magician, I try to show things to people

به عنوان یک شعبده باز من سعی می کنم تا

that seem impossible.

چیزهایی را به مردم نشان دهم که غیر ممکن به نظر می رسند

And I think magic,

من فکر می کنم جادو,چه حبس کردن نفس باشد

whether I'm holding my breath or shuffling a deck of cards,

چه بر زدن یک دسته ورق

is pretty simple.

چیز ساده ای است.

It's practice, it's training, and it's -- (Sobs)

آن تمرین است ,آموزش است ,..

It's practice, it's training and experimenting,

این تمرین ,آموزش و تجربه است که

(Sobs)

while pushing through the pain to be the best that I can be.

باعث می شود هنگام مواجه با مشکلات بهترین چیزی که می توانم باشم.

And that's what magic is to me, so, thank you.

و این معنای جادو برای من است. متشکرم.

(Applause)

تشویق