Itay Talgam: Lead like the great conductors

ایتای تالگام: به شیوه برترین رهبران ارکستر رهبری کنید

Translator: Saeid Saadat Talab Reviewer: Hajar Almasi

The magical moment, the magical moment of conducting.

آن لحظه جادویی، آن لحظه جادویی هدایت ارکستر.

Which is, you go onto a stage. There is an orchestra sitting.

که شما به روی صحنه میروید. گروه ارکستر نشسته است.

They are all, you know, warming up and doing stuff.

همه مشغول گرم کردن و انجام کارهایشان هستند.

And I go on the podium.

و من به روی سکو میروم.

You know, this little office of the conductor.

همان جایگاه کوچک برای رهبر اکستر.

Or rather a cubicle, an open-space cubicle,

یا یک کابین، یک کابین باز،

with a lot of space.

با کلی فضا.

And in front of all that noise,

و در برابر همه آن سر و صدا

you do a very small gesture.

حرکات بسیار محدودی را انجام میدهید.

Something like this, not very pomp, not very sophisticated, this.

حرکاتی مانند این، نه خیلی با شکوه و نه خیلی پیچیده.

And suddenly, out of the chaos, order.

و ناگهان از میان آشفتگی، نظم بیرون می آید.

Noise becomes music.

سر و صدا به موسیقی مبدل می‌شود.

And this is fantastic. And it's so tempting

و این خارق العاده است. و وسوسه کننده

to think that it's all about me.

که فکر کنی همه اینها کار من است.

(Laughter)

(خنده حضار)

All those great people here, virtuosos,

همه این نوازندگان بزرگ اینجا

they make noise, they need me to do that.

سر و صدا ایجاد میکنند و برای اجرای موسیقی نیازمند من هستند.

Not really. If it were that,

در واقع اینگونه نیست، اگر اینطور بود

I would just save you the talk,

من یک سخنرانی برایتان ضبط میکردم

and teach you the gesture.

و این حرکات را آموزش میدادم.

So you could go out to the world

میتوانستید بروید و این حرکات را

and do this thing in whatever company or whatever you want,

با همراهی هر کسی و به هر شکلی که خواستید انجام دهید،

and you have perfect harmony. It doesn't work.

و یک هارمونی عالی داشته باشید. اینطور نیست.

Let's look at the first video.

اجازه بدهید نخستین ویدئو را ببینیم.

I hope you'll think it's a good example of harmony.

امیدوارم این را به عنوان یک نمونه خوب از هماهنگی بدانید.

And then speak a little bit about how it comes about.

سپس درباره چگونگی ایجاد آن صحبت خواهم کرد.

(Music)

(موسیقی)

Was that nice?

زیبا بود نه؟

So that was a sort of a success.

خب به نوعی موفق بود.

Now, who should we thank for the success?

خب، از چه کسی باید به خاطر این موفقیت تشکر کنیم؟

I mean, obviously the orchestra musicians

منظورم این است که قطعا نوازندگان ارکستر

playing beautifully,

زیبا اجرا کردند،

the Vienna Philharmonic Orchestra.

ارکستر فیلارمونیک وین.

They don't often even look at the conductor.

آنها اغلب حتی به رهبر ارکستر نگاه هم نمیکنند.

Then you have the clapping audience, yeah,

بعد شنوندگان را میبینید که در حال دست زدن هستند.

actually taking part in doing the music.

و در واقع در اجرای این موسیقی مشارکت میکنند.

You know Viennese audiences usually don't interfere with the music.

میدانید که شنوندگان وینی معمولا در موسیقی مداخله نمیکنند.

This is the closest to an Oriental bellydancing feast

این شبیه ترین چیز به یک ضیافت رقص عربی است

that you will ever get in Vienna.

که تا بحال در وین دیده اید.

(Laughter)

(خنده حضار)

Unlike, for example Israel, where audiences cough all the time.

و بر خلاف آن به عنوان مثال اسرائیل، که شنوندگان تمام مدت مشغول سرفه کردن هستند.

You know, Arthur Rubinstein, the pianist, used to say

میدانید که آرتور رابینستین -پیانیست مشهور- گفته:

that, "Anywhere in the world, people that have the flu, they go to the doctor.

«در تمام دنیا مردم وقتی آنفولانزا میگیرند به دکتر مراجعه میکنند،

In Tel Aviv they come to my concerts."

اما در تلاویو به کنسرت من می آیند.»

(Laughter)

(خنده حضار)

So that's a sort of a tradition.

پس این به نوعی یک سنت است.

But Viennese audiences do not do that.

اما شنوندگان وینی آنرا رعایت نمیکنند.

Here they go out of their regular, just to be part of that,

در اینجا تنها برای مشارکت در موسیقی، از عادت معمولشان خارج شده اند،

to become part of the orchestra, and that's great.

برای اینکه بخشی از گروه ارکستر باشند و این عالیست.

You know, audiences like you, yeah,

میدانید، شنوندگانی مانند شما

make the event.

برنامه را تکمیل میکنند.

But what about the conductor? What can you say

اما درباره رهبر ارکستر چطور؟ درباره اینکه او

the conductor was doing, actually?

دقیقا چه کاری میکند چه میتوانید بگویید؟

Um, he was happy.

هوم! او خوشحال بود!

And I often show this to senior management.

من معمولا این ویدئو را به مدیران با سابقه نشان میدهم.

People get annoyed.

آنها آزرده میشوند.

"You come to work. How come you're so happy?"

«شما به محل کار می آیید، چه چیزی اینقدر خوشحالتان میکند؟»

Something must be wrong there, yeah? But he's spreading happiness.

یک چیزی باید اشتباه شده باشد نه؟ اما او در حال شاد کردن دیگران است.

And I think the happiness, the important thing is this happiness

من فکر میکنم شادی، مهمترین چیز این است که این شادی

does not come from

تنها برآمده از

only his own story and his joy of the music.

روایت او یا لذت شخصی او از موسیقی نیست.

The joy is about enabling other people's stories

این لذت حاصل اجرای روایت دیگران است

to be heard at the same time.

که در یک زمان واحد به گوش میرسد.

You have the story of the orchestra as a professional body.

شما به عنوان یک فرد متخصص روایت خودتان را از ارکستر دارید

You have the story of the audience as a community. Yeah.

و روایت شنوندگان به عنوان یک اجتماع (در ترکیب با آن)

You have the stories of the individuals

روایتهای شخصی افراد در گروه ارکستر

in the orchestra and in the audience.

بعلاوه روایتهای شنوندگان (در کنار هم).

And then you have other stories, unseen.

روایتهای نادیدنی دیگری را هم داریم،

People who build this wonderful concert hall.

از مردمی که این سالن کنسرت را ساخته اند.

People who made those Stradivarius, Amati, all those beautiful instruments.

افرادی که این استرادیواریوسها، آماتیها،(دو گونه ویالون) و تمام این سازهای زیبا را ساخته اند.

And all those stories are being heard at the same time.

تمامی این روایت ها در یک زمان واحد شنیده میشوند.

This is the true experience of a live concert.

این یک تجربه واقعی از یک کنسرت زنده است.

That's a reason to go out of home. Yeah?

دلیل بیرون رفتن از خانه همین است. نه؟

And not all conductors do just that.

البته همه رهبران ارکستر به این شکل عمل نمیکنند.

Let's see somebody else, a great conductor.

بیایید فرد دیگری را ببینیم، یک رهبر ارکستر بزرگ.

Riccardo Muti, please.

ریکاردو موتی، لطفا.

(Music)

(موسیقی)

Yeah, that was very short, but you could see

بله. این قطعه خیلی کوتاه بود، اما میتوانید ببینید

it's a completely different figure. Right?

شمایل کاملا متفاوتی داشت. درست است؟

He's awesome. He's so commanding. Yeah?

او خارق العاده است. بسیار فرمان دهنده. نه؟

So clear. Maybe a little bit over-clear.

بسیار صریح. شاید کمی هم فراتر از صریح.

Can we have a little demonstration? Would you be my orchestra for a second?

میتوانیم کمی تجربه نمایشی داشته باشیم؟ ممکن است برای مدت کوتاهی گروه ارکستر من باشید؟

Can you sing, please, the first note of Don Giovanni?

میتوانید لطفا نت نخست «دن گاوانی» را بخوانید؟

You have to sing "Aaaaaah," and I'll stop you.

باید بخوانید «آآآآآآآآه» بعد من متوقفتان میکنم.

Okay? Ready?

خب؟ حاضرید؟

Audience: ♫ Aaaaaaah ... ♫

حضار: ♫آآآآآآآآآآه...♫

Itay Talgam: Come on, with me. If you do it without me

ایتای تالگام: با من همراه باشید. اگر بدون من انجامش دهید

I feel even more redundant than I already feel.

بیش از پیش احساس اضافی بودن میکنم.

So please, wait for the conductor.

پس لطفا به خاطر رهبر ارکستر صبر کنید.

Now look at me. "Aaaaaah," and I stop you. Let's go.

به من نگاه کنید: «آآآآآآآه» و من دستور توقف میدهم. برویم.

Audience: ♫ ... Aaaaaaaah ... ♫

حضار: ♫آآآآآآآآآآه...♫

(Laughter)

(خنده حضار)

Itay Talgam: So we'll have a little chat later.

ایتای تالگام: خب ما بعدا کمی با هم حرف داریم.

(Laughter)

(خنده حضار)

But ... There is a vacancy for a ...

اما... یک جای خالی برای...

But -- (Laughter)

اما ... (خنده حضار)

-- you could see that you could stop an orchestra with a finger.

دیدید که شما توانستید ارکستر را با یک انگشت متوقف کنید.

Now what does Riccardo Muti do? He does something like this ...

حالا ریکاردو موتی چه میکند؟ یک کاری شبیه به این...

(Laughter)

(خنده حضار)

And then -- sort of -- (Laughter)

و بعد... به نوعی...(خنده حضار)

So not only the instruction is clear,

پس نه تنها فرمان واضح است،

but also the sanction, what will happen if you don't do what I tell you.

بلکه مجازات معلوم است. اینکه چه خواهد شد اگر آنچه به تو گفته ام را انجام ندهی.

(Laughter)

(خنده حضار)

So, does it work? Yes, it works --

پس. آیا این روش عملی است؟ بله

to a certain point.

در یک نقطه مشخص عملی است.

When Muti is asked, "Why do you conduct like this?"

وقتی از موتی سوال شد: «چرا به این شکل رهبر میکنی؟»

He says, "I'm responsible."

او پاسخ داد: «من مسئولم!»

Responsible in front of him.

مسئول در برابر او.

No he doesn't really mean Him. He means Mozart,

نه منظورش واقعا او نبود. منظورش موتزارت بود.

which is -- (Laughter) -- like a third seat from the center.

که... (خنده حضار) ...مانند صندلی ردیف سوم

(Laughter)

(خنده حضار)

So he says, "If I'm --

پس گفت: «اگر من...

(Applause)

(تشویق حضار)

if I'm responsible for Mozart,

اگر من در مقابل موتزارت مسئول هستم،

this is going to be the only story to be told.

این تنها روایتی است که بیان میشود.

It's Mozart as I, Riccardo Muti, understand it."

این موتزارت است که در من تجلی کرده، ریکاردو موتی، این را بفهمید.»

And you know what happened to Muti?

و میدانید چه بر سر موتی آمد؟

Three years ago he got a letter signed by

سه سال پیش نامه ای دریافت کرد که

all 700 employees of La Scala,

توسط ۷۰۰ نفر از کارکنان «اسکالا» امضا شده بود،

musical employees, I mean the musicians,

کارکنان موسیقی، منظورم نوازندگان است،

saying, "You're a great conductor. We don't want to work with you. Please resign."

حاوی این جملات: «شما یک رهبر ارکستر عالی هستید. ما نمیخواهیم با شما کار کنیم. لطفا استعفا بدهید.»

(Laughter)

(خنده حضار)

"Why? Because you don't let us develop.

«چرا؟ زیرا شما به ما اجازه رشد کردن نمیدهید.

You're using us as instruments, not as partners.

از ما به عنوان ابزار استفاده میکنید، نه اینکه مثل یک شریک با ما رفتار کنید.

And our joy of music, etc., etc. ..."

و لذت ما از موسیقی و ...»

So he had to resign. Isn't that nice?

پس او ناچار به استعفا شد، قشنگ نیست؟

(Laughter)

(خنده حضار)

He's a nice guy. He's a really nice guy.

او انسان خوبی بود، واقعا انسان خوبی بود.

Well, can you do it with less control,

خب، شما میتوانید این کار را با میزان کنترل کمتری انجام دهید

or with a different kind of control?

یا با نوع دیگری از کنترل.

Let's look at the next conductor, Richard Strauss.

رهبر ارکستر بعدی را ببینیم، ریچارد استراوس.

(Music)

(موسیقی)

I'm afraid you'll get the feeling that I really picked on him because he's old.

نگرانم این احساس به شما دست دهد که انتخاب او به دلیل پیر بودنش است.

It's not true. When he was a young man

اینطور نیست. وقتی او مردی جوان و

of about 30, he wrote what he called

حدودا ۳۰ ساله بود، مطلبی را با این عنوان نوشت:

"The Ten Commandments for Conductors."

«ده فرمان برای رهبران ارکستر»

The first one was: If you sweat by the end of the concert

نخستینش این بود: «اگر در انتهای کنسرت عرق کردی،

it means that you must have done something wrong.

به این معناست که یک جای کارت اشتباه بوده.»

That's the first one. The fourth one you'll like better.

این اولی بود. چهارمی حتی از این هم بهتر است.

It says: Never look at the trombones --

می گوید: هرگز به ترومبونها نگاه نکنید،

it only encourages them.

این کار تنها باعث تهییج آنها میشود.

(Laughter)

(خنده حضار)

So, the whole idea is really to let

ایده اصلی این است که واقعا اجازه دهد

it happen by itself.

کار کاملا خودبخود انجام شود.

Do not interfere.

هیچ دخالتی انجام نشود

But how does it happen? Did you see

اما این چطور امکان پذیر است؟

him turning pages in the score?

دید چطور اوراق را حساب شده ورق میزد؟

Now, either he is senile,

حالا، یا او سالخوره است،

and doesn't remember his own music, because he wrote the music.

و توان به یاد آوردن موسیقی خودش را ندارد، چون آهنگساز آن موسیقی خودش است،

Or he is actually transferring a very strong message to them, saying,

یا در واقع یک پیام مهم را به نوازندگان انتقال میدهد، میگوید:

"Come on guys. You have to play by the book.

«هی بچه ها! شما باید از روی نوشته اجرا کنید.

So it's not about my story. It's not about your story.

پس این روایت من نیست. روایت شما هم نیست.

It's only the execution of the written music,

تنها اجرای نتهای نوشته شده است،

no interpretation."

بدون هیچ شرح و تفسیری.»

Interpretation is the real story of the performer.

تفسیر یک روایت واقعی از سوی نوازنده است.

So, no, he doesn't want that. That's a different kind of control.

پس نه، او این را نمیخواهد. این گونه ی دیگری از کنترل است.

Let's see another super-conductor,

یک رهبر ارکستر فوق العاده دیگر را ببینیم.

a German super-conductor. Herbert von Karajan, please.

یک رهبر ارکستر آلمانی خارق العاده. هربرت وون کارایان، لطفا.

(Music)

(موسیقی)

What's different? Did you see the eyes? Closed.

تفاوت چیست؟ چشمهایش را دیدید؟ بسته بود.

Did you see the hands?

دستهایش را دیدید؟

Did you see this kind of movement? Let me conduct you. Twice.

این شکل حرکت را دیدید؟ اجازه بدهید من دو دفعه شما را رهبری کنم!

Once like a Muti, and you'll -- (Claps) -- clap, just once.

بار اول مانند موتی و شما...(دست میزند)... فقط یکبار دست میزنید.

And then like Karajan. Let's see what happens. Okay?

و سپس مانند کارایان. ببینیم چه اتفاقی می افتد. خب؟

Like Muti. You ready? Because Muti ...

مثل موتی. حاضرید؟ چون موتی...

(Laughter) Okay? Ready? Let's do it.

(خنده حضار)خب؟ حاضرید؟ برویم؟

Audience: (Claps)

حضار: (دست میزنند)

Itay Talgam: Hmm ... again.

ایتای تالگام: هوم... دوباره.

Audience: (Claps)

حضار: (دست میزنند)

Itay Talgam: Good. Now like a Karajan. Since you're already trained,

ایتای تالگام: خب. حالا مثل کارایان. با توجه به اینکه شما در حاضر آموزش دیده اید.

let me concentrate, close my eyes. Come, come.

اجازه بدهید تمرکز کنم، چشمایم را ببندم، بیا. بیا.

Audience: (Claps) (Laughter)

حضار: (دست میزنند) (میخندند)

Itay Talgam: Why not together? (Laughter)

ایتای تالگام: چرا هماهنگ نبودید؟ (خنده حضار)

Because you didn't know when to play.

زیرا نمیدانستید چه زمانی باید اجرا کنید.

Now I can tell you, even the Berlin Philharmonic

حالا میتوانم به شما بگویم حتی فیلارمونیک برلین هم

doesn't know when to play.

نمیداند چه زمانی باید اجرا کند.

(Laughter)

(خنده حضار)

But I'll tell you how they do it. No cynicism.

اما من به شما خواهم گفت چطور اجرا میکنند. بدون بدبینی.

This is a German orchestra, yes?

این یک ارکستر آلمانیست، نه؟

They look at Karajan. And then they look at each other.

آنها به کارایان و سپس به همدیگر نگاه میکنند.

(Laughter)

(خنده حضار)

"Do you understand what this guy wants?"

«شما متوجه شدید این یارو چی میخواد؟»

And after doing that,

و بعد از این کار

they really look at each other, and the first players of the orchestra

آنها واقعا به هم نگاه میکنند و نوازنده نخست ارکستر

lead the whole ensemble in playing together.

همنوازی را رهبری میکند.

And when Karajan is asked about it

وقتی از کاریان در این باره سوال شد

he actually says, "Yes, the worst damage

او در واقع پاسخ داد: «بله، بدترین لطمه ای که

I can do to my orchestra

می توانم به ارکستر وارد کنم

is to give them a clear instruction.

این است که به آنها یک دستورالعمل واضح بدهم.

Because that would

زیرا این کار

prevent the ensemble, the listening to each other

جلوی ایجاد همنوازی را میگیرد. گوش دادن به یکدیگر

that is needed for an orchestra."

چیزی است که یک ارکستر به آن نیازمند است.»

Now that's great. What about the eyes?

خب عالیست. درباره چشمها چطور؟

Why are the eyes closed?

چرا چشمها بسته هستند؟

There is a wonderful story about Karajan conducting in London.

داستان شگفت انگیزی درباره رهبری کارایان در لندن وجود دارد.

And he cues in a flute player like this.

او به این شکل به نوازنده فلوت اشاره میکند.

The guy has no idea what to do. (Laughter)

نوازنده به هیچ عنوان نمیداند چه باید بکند. (خنده حضار)

"Maestro, with all due respect, when should I start?"

«استاد! با نهایت احترام، من کِی باید شروع کنم؟»

What do you think Karajan's reply was? When should I start?

فکر میکنید پاسخ کارایان چه بود؟ من کِی باید شروع کنم؟

Oh yeah. He says, "You start when you can't stand it anymore."

اوه بله. او گفت: «زمانی شروع کن که دیگه نمیتونی صبر کنی.»

(Laughter)

(خنده حضار)

Meaning that you know you have no authority to change anything.

به این معنا که میدانی تو هیچ اختیاری برای تغییر چیزی نداری.

It's my music. The real music is only in Karajan's head.

این موسیقی من است. موسیقی واقعی تنها در ذهن کارایان است.

And you have to guess my mind. So you are under tremendous pressure

و تو باید حدس بزنی در ذهن من چیست. پس شما زیر یک فشار سهمگین قرار دارید

because I don't give you instruction,

زیرا من دستورالعمل را به شما نمیدهم

and yet, you have to guess my mind.

و شما ناچار به خواندن ذهن من هستید.

So it's a different kind of, a very spiritual but yet

پس این نوع کنترل بسیار متکی به روان اما همچنان

very firm control.

بسیار قوی است.

Can we do it in another way? Of course we can. Let's go back

آیا میتوانیم آنرا به روش دیگری هم انجام دهیم؟ البته! بیایید به عقب برگریدم

to the first conductor we've seen:

به اولین رهبر ارکستر که دیدیم:

Carlos Kleiber, his name. Next video, please.

نام او کارلوس کلابیراست. ویدئوی بعدی لطفا.

(Music)

(موسیقی)

(Laughter) Yeah.

(خنده حضار) بله.

Well, it is different. But isn't that controlling in the same way?

خب. متفاوت است. اما آیا کنترل به همان شیوه نیست؟

No, it's not, because he is not telling them what to do.

نه نیست. زیرا به آنها نمیگوید چه باید بکنند.

When he does this, it's not,

وقتی این حرکت را میکند چنین منظوری ندارد.

"Take your Stradivarius and like Jimi Hendrix,

«ویالون هاتون رو مثل جیمی هندریکس بگیرید

smash it on the floor." It's not that.

و بکوبیدش کف زمین!» نه این نیست.

He says, "This is the gesture of the music.

او میگوید: «این ژست موسیقی است.

I'm opening a space for you

من فضا برای شما ایجاد میکنم

to put in another layer

تا لایه بعدی تفسیر را

of interpretation."

اضافه کنید.»

That is another story.

این روایت دیگری است.

But how does it really work together

اما بدون ارائه دستورالعمل چطور

if it doesn't give them instructions?

همنوازی ایجاد می شود؟

It's like being on a rollercoaster. Yeah?

مثل نشتن در ترن هوایی است نه؟

You're not really given any instructions,

واقعا هیچ دستورالعمل به شما داده نشده،

but the forces of the process itself keep you in place.

اما روند حرکت با نیروی خودش شما را با خود میبرد.

That's what he does.

این کاریست که او انجام میدهد.

The interesting thing is of course the rollercoaster does not really exist.

نکته جالب اینجاست که مسلما هیچ ترن هوایی اینجا وجود ندارد.

It's not a physical thing. It's in the players' heads.

هیچ چیز فیزیکی وجود ندارد. هرچه هست در ذهن نوازنده هاست.

And that's what makes them into partners.

و این است که آنها را به شرکای اجرا تبدیل میکند.

You have the plan in your head.

شما نقشه را در ذهنتان دارید.

You know what to do, even though Kleiber is not conducting you.

حتی اگر کلایبر هم هدایتتان نکند، میدانید که چه باید بکنید.

But here and there and that. You know what to do.

مراحل اجرا را میشناسید. میدانید که چه باید بکنید

And you become a partner building the rollercoaster,

و مبدل به شریک ساخت ترن هوایی میشوید.

yeah, with sound,

بله با صدا،

as you actually take the ride.

همان هنگام که سوار آن هستید.

This is very exciting for those players.

برای نوازندگان بسیار هیجان انگیز است.

They do need to go to a sanatorium for two weeks, later.

بعد از آن ناچار میشوند که دو هفته در آسایشگاه بستری شوند.

(Laughter)

(خنده حضار)

It is very tiring. Yeah?

خیلی خسته کننده است. نه؟

But it's the best music making, like this.

اما این بهترین شکل اجرای موسیقی است.

But of course it's not only about motivation

البته تنها به ایجاد انگیزه

and giving them a lot of physical energy.

و انرژی دادن به آنها محدود نمیشود.

You also have to be very professional.

همچنین باید بسیار حرفه ای باشید.

And look again at this Kleiber.

دوباره کلایبر را ببینیم.

Can we have the next video, quickly?

میتوانیم ویدئو بعدی را سریعا ببینیم؟

You'll see what happens when there is a mistake.

خواهید دید در برابر اشتباه چه اتفاقی می افتد.

(Music) Again you see the beautiful body language.

(موسیقی) دوباره این نمایش زیبای زبان بدن را می بینید.

(Music)

(موسیقی)

And now there is a trumpet player who

حالا یک نوازنده ترومپت هست که

does something not exactly the way it should be done.

کاری را دقیقا آنطور که باید انجام نمی دهد

Go along with the video. Look.

ویدئو را ادامه دهیم. نگاه کنید.

See, second time for the same player.

ببینید. بار دوم به همان نوازنده اشاره میکند.

(Laughter) And now the third time for the same player.

(خنده حضار) وحالا برای بار سوم به همان فرد.

(Laughter)

(خنده حضار)

"Wait for me after the concert.

«بعد از کنسرت منتظر من باش!

I have a short notice to give you."

یه حرف مختصری باهات دارم!»

You know, when it's needed, the authority is there. It's very important.

میدانید، در موقع لزوم وجود اقتدار در جای خود بسیار مهم است.

But authority is not enough to make people your partners.

اما اقتدار به تنهایی برای مشارکت دادن افراد در کار کافی نیست.

Let's see the next video, please. See what happens here.

ویدئوی بعدی را ببینیم لطفا. ببینید اینجا چه رخ میدهد.

You might be surprised having seen Kleiber

ممکن است با دیدن کلایبر به عنوان یک فرد

as such a hyperactive guy.

بیش فعال متعجب بشوید.

He's conducting Mozart.

او اجرای آهنگی از موتزارت را رهبری میکند.

(Music)

(موسیقی)

The whole orchestra is playing.

تمامی ارکستر در حال نواختن است.

(Music)

(موسیقی)

Now something else.

حالا یک چیز دیگر.

(Music)

(موسیقی)

See? He is there 100 percent,

می بینید؟ او صد در صد حاضر است

but not commanding, not telling what to do.

اما بدون دستور دادن و گفتن اینکه چه کنند

Rather enjoying what the soloist is doing.

از آنچه تکنوازان انجام میدهند لذت می برد.

(Music)

(موسیقی)

Another solo now. See what you can pick up from this.

حالا یک تکنوازی دیگر. ببینید چه برداشتی میتوانید از این بکنید.

(Music)

(موسیقی)

Look at the eyes.

به چشمایش نگاه کنید.

Okay. You see that?

خب. دیدیدش؟

First of all, it's a kind of a compliment we all like to get.

اول از همه، این نوعی تمجید است که همه ما مایل به شنیدن آن هستیم.

It's not feedback. It's an "Mmmm ..." Yeah, it comes from here.

یک بازخورد نیست. یک «اوووهووم....» بله. این از اینجا می آید.

So that's a good thing.

خب چیز خوبیست.

And the second thing is

اما دومین نکته

it's about actually being in control,

در واقع درباره تحت کنترل داشتن

but in a very special way.

به یک شیوه خاص است.

When Kleiber does -- did you see the eyes,

وقتی کلایبر مشغول بود ... چشمهایش را دیدید؟

going from here? (Singing)

از اینجا حرکت میکند. (ادای آواز)

You know what happens? Gravitation is no more.

میدانید چه اتفاقی می افتند؟ دیگر جذبه ای وجود ندارد.

Kleiber not only creates a process,

کلایبر نه تنها فرآیند را ایجاد میکند

but also creates the conditions in the world

بلکه فضایی را نیز ایجاد میکند

in which this process takes place.

که در آن فرآیند میتواند انجام پذیرد.

So again, the oboe player

خب دوباره نوازنده ابوا

is completely autonomous

کاملا مستقل

and therefore happy and proud of his work,

و در نتیجه شاد و مغرور از کار

and creative and all of that.

و خلاقیتش است.

And the level in which Kleiber is in control is in a different level.

سطح کنترلی که کلایبر اعمال میکند، سطح متفاوتی است.

So control is no longer a zero-sum game.

بنابراین کنترل دیگر یک بازی برنده-بازنده نیست.

You have this control. You have this control. And all you put together,

تو کنترل این بخش داری. تو این بخش دیگر را و تمام اینها را کنار هم قرار میدهید

in partnership, brings about the best music.

و در یک مشارکت جمعی بهترین موسیقی ایجاد می شود.

So Kleiber is about process.

بنابراین کلایبر به فرآیند می اندیشد.

Kleiber is about conditions in the world.

کلایبر به ایجاد فضا و شرایط می اندیشد.

But you need to have process and content to create the meaning.

اما برای ایجاد معنا شما به شرایط و محتوا همزمان نیاز دارید.

Lenny Bernstein, my own personal maestro.

استاد خود من «لنی برنستین»

Since he was a great teacher,

از آنجا که او یک معلم بزرگ بود

Lenny Bernstein always started from the meaning. Look at this, please.

همیشه از محتوا آغاز میکرد. لطفا این را ببینید.

(Music)

(موسیقی)

Do you remember the face of Muti, at the beginning?

آیا چهره موتی را در ابتدا به خاطر دارید؟

Well he had a wonderful expression, but only one.

خب او شیوه بیان فوق العاده ای داشت، اما فقط یکی!! (بازی با لغت wonderful که صدای واژه one را در ابتدای خود دارد)

(Laughter)

(خنده حضار)

Did you see Lenny's face?

چهره لنی را دیدید؟

You know why? Because the meaning of the music is pain.

میدانید چرا؟ زیرا معنای این موسیقی درد است

And you're playing a painful sound.

و شما در حال اجرای یک موسیقی دردناک هستید.

And you look at Lenny and he's suffering.

به چهره لنی نگاه کنید، او درحال رنج کشیدن است.

But not in a way that you want to stop.

اما نه به شکلی که بخواهید متوقفش کنید.

It's suffering, like, enjoying himself in a Jewish way, as they say.

رنجی مانند لذت از خویشتن به روش یهودیت، آنطور که میگویند.

(Laughter)

(خنده حضار)

But you can see the music on his face.

اما میتوانید موسیقی را در چهره او تماشا کنید.

You can see the baton left his hand. No more baton.

میبینید که چوبش را در دست چپ نگه میدارد و دیگر از آن استفاده نمیکند.

Now it's about you, the player,

حالا همه چیز با شماست، با نوازندگان

telling the story.

که داستان خودتان را روایت کنید.

Now it's a reversed thing. You're telling the story. And you're telling the story.

حالا برعکس عمل میشود. تو داستان خودت را میگویی و تو داستان خودت را.

And even briefly, you become the storyteller

به طور خلاصه تر شما تبدیل به راوی میشوید

to which the community, the whole community, listens to.

برای تمامی جمعی که به شما گوش میکنند.

And Bernstein enables that. Isn't that wonderful?

و برنستین این امکان را ایجاد میکند. فوق العاده نیست؟

Now, if you are doing all the things we talked about, together,

حالا اگر شما تمام اینهایی را که درباره شان صحبت کردیم با هم انجام دهید،

and maybe some others,

و شاید چیزهای دیگری را،

you can get to this wonderful point of doing without doing.

میتوانید به این نقطه خارق العاده دست یابید: عملِ بی عملی.

And for the last video, I think this is simply the best title.

و فکر میکنم این بهترین عنوان برای آخرین ویدئو باشد.

My friend Peter says,

دوست من پیتر میگوید:

"If you love something, give it away." So, please.

«اگر عاشقش هستی، رهایش کن» لطفا ببینیم.

(Music)

(موسیقی)

(Applause)

(تشویق حضار)