Rethinking infidelity ... a talk for anyone who has ever loved | Esther Perel | TED

ایستر پرل: بازاندیشیِ بی‎وفایی ... صحبتی برای همه کسانی که تابحال عاشق شده‎اند

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

Why do we cheat?

چرا خیانت می کنیم؟

And why do happy people cheat?

و چرا افراد خوشحال هم خیانت می کنند؟

And when we say "infidelity," what exactly do we mean?

هنگامی که می گویم"خیانت"، دقیقا منظور چیست؟

Is it a hookup, a love story, paid sex, a chat room,

آیا یک رابطه جنسی، ماجرای عشقی، فاحشه بازی، یک اتاق گفتگو،

a massage with a happy ending?

یا یک ماساژ با پایان خوش هست؟

Why do we think that men cheat out of boredom and fear of intimacy,

چرا فکر می کنیم که مردان از سر کسالت و بدور از درگیری عاطفی خیانت می‎کنند،

but women cheat out of loneliness and hunger for intimacy?

اما دلیل زنان تنهایی و اشتیاقشان برای صمیمیت و رابطه است؟

And is an affair always the end of a relationship?

آیا همواره این کار باعث پایان رابطه بین افراد می شود؟

For the past 10 years, I have traveled the globe

در طی ده سال گذشته من به سراسر جهان سفر کردم

and worked extensively with hundreds of couples

و با صدها زوج که به دلیل خیانت

who have been shattered by infidelity.

از هم جدا شده بودند کار کردم.

There is one simple act of transgression

یک گناه ساده هست

that can rob a couple of their relationship,

که می تواند رابطه یک زوج را برهم زند، شادی

their happiness and their very identity: an affair.

و هویت شان را از آنها بگیرد، : یک معشوقه.

And yet, this extremely common act is so poorly understood.

و با این حال، این رفتار بسیار شایع خیلی کم درک و شناخته شده است.

So this talk is for anyone who has ever loved.

این سخنرانی برای کسانی هست که تاکنون عاشق شده‌اند.

Adultery has existed since marriage was invented,

زِنا از زمان بوجود آمدن ازدواج وجود داشته است،

and so, too, the taboo against it.

و همچنین تابو علیه آن.

In fact, infidelity has a tenacity that marriage can only envy,

در حقیقت، در خیانت سرسختی هست که ازدواج فقط می تواند به آن حسادت کند،

so much so, that this is the only commandment

تا آنجا که تنها حکمی است که دوبار

that is repeated twice in the Bible:

در انجیل آمده است:

once for doing it, and once just for thinking about it.

یکبار برای مرتکب شدنش، و یکبارهم فقط برای فکر کردن به آن.

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

So how do we reconcile what is universally forbidden,

پس چگونه با این ممنوعیت جهان شمول که هنوز بصورت جهانی

yet universally practiced?

به آن عمل می شود، مصالحه کنیم؟

Now, throughout history, men practically had a license to cheat

در طول تاریخ، مردان عملا دارای مجوز برای خیانت

with little consequence,

با پیآمدهای کم بوده‎اند،

and supported by a host of biological and evolutionary theories

و توسط چنان مجموعه‎ای از نظریه‎های بیولوژیکی و تکاملی پشتیبانی می‎شدند

that justified their need to roam,

که توجیه می‎کرد آنها نیاز به زیرآبی رفتن دارند،

so the double standard is as old as adultery itself.

پس این یک بام ودو هوایی یدی دارد به قدمت خود زنا.

But who knows what's really going on under the sheets there, right?

اما چه کسی می داند که واقعا زیر ملافه چه می گذرد، درسته؟

Because when it comes to sex,

زیرا وقتی موضوع رابطه جنسی مطرح می شود،

the pressure for men is to boast and to exaggerate,

فشار بر مردان بر پایه بزرگنمایی هست،

but the pressure for women is to hide, minimize and deny,

اما فشار بر زنان پنهان کردن، کوچک کردن و انکار آن است،

which isn't surprising when you consider that there are still nine countries

که تعجب آور نیست هنگامی که هنوز ۹ کشور وجود دارد

where women can be killed for straying.

که زنان برای خیانت کشته می شوند.

Now, monogamy used to be one person for life.

خب، تک همسری قبلا به معنی یک نفر برای تمام عمر بود.

Today, monogamy is one person at a time.

امروزه، تک همسری یعنی یک نفر در هر نوبت هست.

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

(Applause)

(تشویق)

I mean, many of you probably have said,

منظورم این که احتمالا خیلی از شما گفته اید،

"I am monogamous in all my relationships."

"من در تمام رابطه هام تک زوجی هستم."

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

We used to marry,

ما عادت داشتم که ازدواج کنیم،

and had sex for the first time.

و برای اولین بار رابطه جنسی داشته باشیم.

But now we marry,

اما امروزه ازدواج می کنیم،

and we stop having sex with others.

و رابطه جنسی با دیگران را متوقف می کنیم.

The fact is that monogamy had nothing to do with love.

حقیقت این است که تک همسری هیچ ارتباطی با عشق ندارد.

Men relied on women's fidelity

مردان بر وفاداری زنان تکیه می‎کنند

in order to know whose children these are,

تا از تعلق فرزندانشان به آنها و این که

and who gets the cows when I die.

چه کسی میراثدار آنها باشد، مطمئن شوند.

Now, everyone wants to know

امروز همه می خواهند بدانند

what percentage of people cheat.

چند درصد از افراد خیانت می کنند.

I've been asked that question since I arrived at this conference.

از لحظه ای که به کنفرانس آمدم از من این سوال می شود.

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

It applies to you.

به شما گفته خواهد شد.

But the definition of infidelity keeps on expanding:

اما معنای خیانت گسترده است:

sexting, watching porn, staying secretly active on dating apps.

رابطه جنسی، دیدن فیلم پُرن، پنهانی فعال بودن در اپلیکشن های دوستیابی.

So because there is no universally agreed-upon definition

خب به دلیل اینکه یک معنای مورد پذیرش جهانی

of what even constitutes an infidelity,

برای خیانت نداریم،

estimates vary widely, from 26 percent to 75 percent.

برآوردها خیلی گسترده هستند، بین ۲۶ تا ۷۵ درصد.

But on top of it, we are walking contradictions.

اما سرآمد همه آنها، ضد و نقیض بودن ما هست.

So 95 percent of us will say that it is terribly wrong

خب ۹۵ درصد از ما می گویند که واقعا اشتباه است

for our partner to lie about having an affair,

که به زوجتان درباره داشتن رابطه با دیگری دروغ بگویید،

but just about the same amount of us will say

اما در بین ما تقریبا به همین میزان خواهند گفت

that that's exactly what we would do if we were having one.

که اگر ما هم این موقعیت را داشتیم، دقیقا همین کار را می کردیم.

(Laughter)

(خنده)

Now, I like this definition of an affair --

خب من این تعریف را برای خیانت می پسندم--

it brings together the three key elements:

سه عنصرکلیدی که دو نفر را کنار هم می آورد:

a secretive relationship, which is the core structure of an affair;

یک رابطه پنهانی، که بر هسته خیانت بنا شده؛

an emotional connection to one degree or another;

یک ارتباط کمابیش عاطفی؛

and a sexual alchemy.

و کیمیای جنسی.

And alchemy is the key word here,

کیمیای جنسی یک واژه کلیدیست،

because the erotic frisson is such that the kiss that you only imagine giving,

زیرا لذت شهوانی چیزی مثل یک بوسه است که تنها تصور ابرازش را می کنی،

can be as powerful and as enchanting

می تواند فریبندگی قدرتمندتری

as hours of actual lovemaking.

از یک رابطه واقعی جنسی چند ساعته باشد.

As Marcel Proust said,

همانطور که مارسل پروست گفت،

it's our imagination that is responsible for love, not the other person.

این تصورات ماست که مسئول عشق هستند، نه آن فرد.

So it's never been easier to cheat,

خب هرگز به این راحتی نمی شده که خیانت کرد،

and it's never been more difficult to keep a secret.

و هرگز به این سختی نبوده که آن را پنهان نگه داشت.

And never has infidelity exacted such a psychological toll.

و هرگز خیانت چنین تلفات روانی نداشته است.

When marriage was an economic enterprise,

هنگامی که ازدواج شراکت اقتصادی بود،

infidelity threatened our economic security.

خیانت تنها تهدید امنیت اقتصادی ما بود.

But now that marriage is a romantic arrangement,

اما امروز ازدواج یک تمهید عاشقانه است،

infidelity threatens our emotional security.

خیانت امنیت عاطفی ما را تهدید می کند.

Ironically, we used to turn to adultery --

به طعنه ما تمایل به زِنا داشتیم--

that was the space where we sought pure love.

چون فضایی بود تا دنبال عشق خالص بگردیم.

But now that we seek love in marriage,

اما حالا که ما به دنبال عشق در ازدواج هستیم،

adultery destroys it.

زِنا این را خراب می کند.

Now, there are three ways that I think infidelity hurts differently today.

به سه روش خیانت امروزه صدمه می زند.

We have a romantic ideal in which we turn to one person

ایده‎آل عاشقانه ای داریم که با وجود شخصی

to fulfill an endless list of needs:

تمامی نیازهای تمام نشدنی‎مان را برآورده کنیم:

to be my greatest lover, my best friend,

بهترین مشوق من، بهترین دوست من،

the best parent, my trusted confidant,

بهترین پدر یا مادر برای فرزند من، قابل اعتماد من،

my emotional companion, my intellectual equal.

همدم من، برابر معنوی من.

And I am it: I'm chosen, I'm unique,

و من این هستم. من انتخاب شدم، من منحصر بفرد هستم،

I'm indispensable, I'm irreplaceable,

من قابل تعویض نیستم، من جایگزینی ندارم،

I'm the one.

من آن یک نفر هستم.

And infidelity tells me I'm not.

خیانت به من میگوید، من آن فرد نیستم.

It is the ultimate betrayal.

این خیانت نهایی است.

Infidelity shatters the grand ambition of love.

بی‎وفایی بزرگترین جاه طلبی عاشقانه را درهم فرو می‎پاشد.

But if throughout history, infidelity has always been painful,

اما در طول تاریخ خیانت همواره دردناک بوده است،

today it is often traumatic,

و امروزه اغلب صدمات روانی را به دنبال دارد،

because it threatens our sense of self.

زیرا درک ما از خویش را تهدید می کند.

So my patient Fernando, he's plagued.

خب یکی از بیمارانم به نام فرناندو، مبتلا به این رنج شده.

He goes on: "I thought I knew my life.

دائم می گوید: "فکر می کردم همسرم را می شناسم.

I thought I knew who you were, who we were as a couple, who I was.

فکر می کردم او را میشناسم، این که زوج بودیم و من که بودم.

Now, I question everything."

ولی حالا، همه چیز زیر سوال رفته."

Infidelity -- a violation of trust, a crisis of identity.

خیانت - نقض اعتماد، یک بحران هویت هست.

"Can I ever trust you again?" he asks.

"آیا هرگز دوباره می توانم به تو اعتماد کنم." او می گوید.

"Can I ever trust anyone again?"

" آیا هرگز می توانم به کس دیگری اعتماد کنم؟

And this is also what my patient Heather is telling me,

این همان چیزیست که بیمار دیگرم هدر به من می گوید،

when she's talking to me about her story with Nick.

هنگامی درباره داستانش با نیک حرف می زند.

Married, two kids.

مزدوج با دو فرزند.

Nick just left on a business trip,

نیک تازه خانه را برای یک سفر کاری ترک کرده بود.

and Heather is playing on his iPad with the boys,

او با پسرهایش با آیپد نیک بازی می کرد،

when she sees a message appear on the screen:

هنگامی که یک پیام را بر صفحه ایپد دید:

"Can't wait to see you."

"مشتاق دیدارت هستم."

Strange, she thinks, we just saw each other.

چقدر عجیب، او فکر کرد ما تازه همدیگر را دیدیم.

And then another message:

و سپس یک پیام دیگر:

"Can't wait to hold you in my arms."

" نمیتوانم صبر کنم تا تو را در بازوهایم بگیرم."

And Heather realizes

هدر متوجه می شود

these are not for her.

که این پیامها مال او نیست.

She also tells me that her father had affairs,

او به من گفت که پدرش نیز یک معشوقه داشته،

but her mother, she found one little receipt in the pocket,

اما مادرش، یک نوشته کوچک در جیب او پیدا کرده،

and a little bit of lipstick on the collar.

و جای ماتیک.

Heather, she goes digging,

هدر، شروع به گشتن می کند،

and she finds hundreds of messages,

و صدها پیام پیدا می کند،

and photos exchanged and desires expressed.

رد و بدل کردن عکس و بیان خواسته ها.

The vivid details of Nick's two-year affair

جزئیات واضحی ازدو سال خیانت نیک

unfold in front of her in real time,

بلادرنگ برای او آشکار شد،

And it made me think:

و این باعث شد فکر کنم:

Affairs in the digital age are death by a thousand cuts.

خیانت در عصر دیجیتالی به هزاران شیوه رسوا می شود.

But then we have another paradox that we're dealing with these days.

اما امروه ما با تناقض دیگری مواجه هستیم،

Because of this romantic ideal,

به دلیل این ایده‎آل رمانتیکی،

we are relying on our partner's fidelity with a unique fervor.

ما به وفاداری زوجمان با اشتیاق منحصر بفردی اعتماد می کنیم.

But we also have never been more inclined to stray,

اما هرگز به این میزان تمایل به انحراف نداشتیم،

and not because we have new desires today,

نه به دلیل اینکه ما آزمندی جدیدی امروزه داریم،

but because we live in an era

بلکه به دلیل این که ما در عصری زندگی می کنیم

where we feel that we are entitled to pursue our desires,

که احساس می کنیم مستحق هستیم به دنبال آرزویمان برویم

because this is the culture where I deserve to be happy.

زیرا این فرهنگ من شایسته خوشحال بودن رایج است.

And if we used to divorce because we were unhappy,

و اگر قبلا جدا می شدیم چون خوشحال نبودیم،

today we divorce because we could be happier.

امروزه طلاق می گیریم برای اینکه می توانیم خوشحال‌تر باشیم.

And if divorce carried all the shame,

اگر طلاق و جدایی تماما شرم آور بود،

today, choosing to stay when you can leave

امروزه، ماندن زمانی که می توانی بروی

is the new shame.

شرم آور است.

So Heather, she can't talk to her friends

خب، هدر، نمیتواند با دوستانش صحبت کند

because she's afraid that they will judge her for still loving Nick,

زیرا نگران آن است که دوستانش قضاوت کنند که او هنوز نیک را دوست دارد،

and everywhere she turns, she gets the same advice:

و هر جا که می رفت نصیحت مشابهی را می شنید:

Leave him. Throw the dog on the curb.

ترکش کن. پدرسگ را از خانه بیرون بیانداز.

And if the situation were reversed, Nick would be in the same situation.

اگر این موقعیت برعکس بود، نیک در موقعیتی مشابه بود.

Staying is the new shame.

با شرم مشابهی روبرو بود.

So if we can divorce,

خب اگر میتوانیم طلاق بگیریم،

why do we still have affairs?

چرا باز هم مشعوقه داریم؟

Now, the typical assumption is that if someone cheats,

پنداشت کلی این هست که اگر فردی خیانت کند،

either there's something wrong in your relationship or wrong with you.

یا در رابطه اش اشکالی هست و یا در خودش.

But millions of people can't all be pathological.

ولی میلیون ها نفر نمی توانند آسیب شناس باشند.

The logic goes like this: If you have everything you need at home,

منطق این را می گوید؛ اگر شما همه آنچه را که می خواهید در خانه دارید،

then there is no need to go looking elsewhere,

پس نیازی برای رفتن به جای دیگری نیست،

assuming that there is such a thing as a perfect marriage

گمان می شود که یک ازدواج بدون نقض

that will inoculate us against wanderlust.

ما را در مقابل پرسه زدن در بیرون واکسینه می کند.

But what if passion has a finite shelf life?

اما اگر این شور و اشتیاق عمر متناهی داشته باشد چه؟

What if there are things that even a good relationship

اما اگر چیزی باشد که حتی رابطه خوب هم

can never provide?

نتواند آن را فراهم کند چه؟

If even happy people cheat,

اگر حتی افراد راضی هم خیانت می کنند چه؟

what is it about?

موضوع چیه؟

The vast majority of people that I actually work with

بیشتر افرادی که من با آنها کار می کنم

are not at all chronic philanderers.

زن باره‎گی مزمن ندارند.

They are often people who are deeply monogamous in their beliefs,

اغلب آنها عمیقا به تک زوجی اعتقاد دارند،

and at least for their partner.

و حداقل برای زوجشان.

But they find themselves in a conflict

اما خودشان را در درگیری

between their values and their behavior.

بین ارزشها و باورهایشان می یابند.

They often are people who have actually been faithful for decades,

اغلب آنها برای دهه‎ها وفادار بودند،

but one day they cross a line

اما یک روز آن خط را شکستند

that they never thought they would cross,

با این که هرگز فکر نمیکردند این کار را بکنند،

and at the risk of losing everything.

و در خطر از دست دادن همه چیز قرار بگیرند.

But for a glimmer of what?

اما برای چه؟

Affairs are an act of betrayal,

داشتن معشوق یک رفتار خیانت آمیز است،

and they are also an expression of longing and loss.

و همچنین ابراز بیانی برای اشتیاق و از دست دادن هست.

At the heart of an affair, you will often find

در قلب داشتن معشوقه، اغلب

a longing and a yearning for an emotional connection,

یک اشتیاق و حسرت برای ارتباط عاطفی می یابیم،

for novelty, for freedom, for autonomy, for sexual intensity,

برای تازگی، برای آزادی، برای خوگرایی، برای شدت رابطه جنسی،

a wish to recapture lost parts of ourselves

آرزویی برای بدست آوردن تکه های از دست رفته خودمان

or an attempt to bring back vitality in the face of loss and tragedy.

یا تلاشی برای بدست آوردن نشاط و شادی در مقابل فاجعه‎ها و از دست دادن‎هاست.

I'm thinking about another patient of mine, Priya,

درباره یکی دیگر از بیماران به نام پرییا صحبت می کنم،

who is blissfully married,

که ازدواج موفقی داشت.

loves her husband,

عاشق شوهرش بود،

and would never want to hurt the man.

و هرگز نمیخواست که شوهرش را آزار دهد.

But she also tells me

اما همینطور به من گفت

that she's always done what was expected of her:

که او همیشه چیزی که ازش انتظار میرفت را انجام می‎داد:

good girl, good wife, good mother,

دختر خوب، همسر خوب، مادر خوب،

taking care of her immigrant parents.

از پدر و مادر مهاجرش مراقبت می کرد.

Priya, she fell for the arborist who removed the tree from her yard

پرییا، نسبت به باغبانی که درختهای خانه‌شان را

after Hurricane Sandy.

که در اثر طوفان سندی اسیب دیده بودند احساس پیدا کرد.

And with his truck and his tattoos, he's quite the opposite of her.

با کامیون و خالکوبی، کاملا معکوس پریا.

But at 47, Priya's affair is about the adolescence that she never had.

اما در سن ۴۷ سالگی، رابطه نامشروع او مانند نوجوانی است که هرگز نداشته.

And her story highlights for me that when we seek the gaze of another,

داستان او این نکته را برجسته می کند که که ما در طلب نگاه دیگری هستیم،

it isn't always our partner that we are turning away from,

اینطور نیست که ما همیشه زوج مان را به کنار می گذاریم،

but the person that we have ourselves become.

بلکه آن فردی می شویم که هستیم.

And it isn't so much that we're looking for another person,

و بیشتر برای اینکه دنبال شخص دیگری باشیم نیست،

as much as we are looking for another self.

بیشتر به دنبال خود دیگرمان هستیم.

Now, all over the world,

در سراسر جهان،

there is one word that people who have affairs always tell me.

یک چیز را همه کسانی که معشوقه دارند می گویند.

They feel alive.

من احساس زنده بودن می کنم.

And they often will tell me stories of recent losses --

و اغلب به من درباره چیزهایی که به تازگی از دست داده اند می گویند--

of a parent who died,

کسی که فوت کرده،

and a friend that went too soon,

و دوستی که خیلی زود رفته،

and bad news at the doctor.

و خبر بدی که به تازگی از دکتر شنیده.

Death and mortality often live in the shadow of an affair,

مرگ و فناپذیری اغلب در سایه معشوقه داشتن هست،

because they raise these questions.

زیرا این سوالها را دامن می‎زنند.

Is this it? Is there more?

همینه؟ آیا چیز دیگری هم هست؟

Am I going on for another 25 years like this?

آیا ۲۵ سال دیگر را مثل این خواهم گذراند؟

Will I ever feel that thing again?

آیا هرگز دوباره این احساس را خواهم داشت؟

And it has led me to think that perhaps these questions

و این باعث شد که فکر کنم شاید این سوالات

are the ones that propel people to cross the line,

افراد را به شکستن خط سوق می دهد،

and that some affairs are an attempt to beat back deadness,

و برخی افراد با داشتن معشوقه می خواهند تلاش می کنند

in an antidote to death.

با پادزهری از مرگ با آن مبارزه کنند.

And contrary to what you may think,

و برخلاف آنچه که فکر می کنیم،

affairs are way less about sex, and a lot more about desire:

معشوقه داشتن کمتر درباره رابطه جنسی هست، و بیشتر درباره میل و آرزوست:

desire for attention, desire to feel special,

میل به توجه، میل به احساس به ویژه بودن،

desire to feel important.

میل به مهم بودن.

And the very structure of an affair,

و اینها در داشتن معشوقه بسیار قویند،

the fact that you can never have your lover,

حقیقت این که هرگز قادر به داشتن معشوقه‎تان نیستید،

keeps you wanting.

تمایل شما را زنده نگه دارد.

That in itself is a desire machine,

این در خودش یک ماشینِ میل و آرزو را در بردارد،

because the incompleteness, the ambiguity,

زیرا به این دلیل که ناتمامیت، ابهام،

keeps you wanting that which you can't have.

این تمایل را در شما ایجاد میکند که شما نمی توانید داشته باشید.

Now some of you probably think

شاید برخی از شما فکر کند

that affairs don't happen in open relationships,

که معشوقه داشتن در رابطه باز اتفاق نمی افتد،

but they do.

ولی اتفاق می افتد.

First of all, the conversation about monogamy is not the same

اول از همه، گفتگو درباره تک همسری

as the conversation about infidelity.

مانند گفتگو درباره داشتن معشوقه و خیانت نیست.

But the fact is that it seems that even when we have

اما حقیقت این است که به نظر می رسد هنگامی که ما

the freedom to have other sexual partners,

این آزادی را داریم که شریک جنسی دیگری داشته باشیم،

we still seem to be lured by the power of the forbidden,

به نظر می رسد ما باز هم اغوای با قدرت ممنوعیت می شویم،

that if we do that which we are not supposed to do,

که اگر ما کاری را بکنیم که نباید بکنیم،

then we feel like we are really doing what we want to.

احساس می کنیم که واقعا کاری که میخواستیم را کردیم.

And I've also told quite a few of my patients

همچنین به خیلی از بیماران گفتم

that if they could bring into their relationships

که اگر یک دهم از جسارت، تخیل و استعدادی

one tenth of the boldness, the imagination and the verve

که برای معشوقه شان میگذارند

that they put into their affairs,

در روابط شان (با همسرشان) بیاورند،

they probably would never need to see me.

احتمالا هرگز نمیخواهند مرا ببینند.

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

So how do we heal from an affair?

خب ما چگونه از خیانت و داشتن معشوقه درمان پیدا کنیم؟

Desire runs deep.

امیال جنسی قوی و ریشه دارند.

Betrayal runs deep.

خیانت قویست.

But it can be healed.

اما قابل التیام است.

And some affairs are death knells

و برخی خیانتها ناقوس عزا را

for relationships that were already dying on the vine.

برای روابط در حال مرگ بصدا درمیاورند.

But others will jolt us into new possibilities.

اما دیگران ما را به فرصتهای جدید سوق میدهند.

The fact is, the majority of couples

حقیقت این است بیشتر زوج ها

who have experienced affairs stay together.

که تجربه معشوقه داشتن را دارند با هم می مانند.

But some of them will merely survive,

اما برخی از آنها فقط بقاء می‎یابند،

and others will actually be able to turn a crisis into an opportunity.

و بقیه قادر خواهند بود یک بحران را به فرصت تبدیل کنند.

They'll be able to turn this into a generative experience.

آنها قادر خواهند بود که این را به تجربه مولد تبدیل کنند.

And I'm actually thinking even more so for the deceived partner,

حتی من بیشتر از این فکر می کنم شریک فریب خورده

who will often say,

اغلب می گوید،

"You think I didn't want more?

"تو فکر میکردی که من هم بیشتر از این را نمیخواستم؟

But I'm not the one who did it."

اما من کسی نیستم که اینکار را بکنم."

But now that the affair is exposed,

اما حالا که خیانت فاش شده

they, too, get to claim more,

آنها نیز ادعای بیشتری می کنند،

and they no longer have to uphold the status quo

و آنها دیگر حمایتی از موقعیت موجود نمیکنند

that may not have been working for them that well, either.

که ممکن هست برایشان کار هم نکند.

I've noticed that a lot of couples,

متوجه شدم که خیلی از زوج ها

in the immediate aftermath of an affair,

در پیآمد پس از روشن شدن خیانت،

because of this new disorder that may actually lead to a new order,

چون این خبر غیرمتعارف منجر به یک موقعیت جدید می شود،

will have depths of conversations with honesty and openness

گفتگوهای عمیق، صادقانه و صریحی خواهند داشت

that they haven't had in decades.

که برای سالها نداشته‎اند.

And, partners who were sexually indifferent

و شریکی که بیعلاقه‎گی جنسی

find themselves suddenly so lustfully voracious,

به او داشته ناگهان حریص و شهوانی می‎شود،

they don't know where it's coming from.

آنها نمیدانند که این چگونه در آنها ایجاد شده.

Something about the fear of loss will rekindle desire,

گاهی ترس از دست دادن آتشی دوباره به میل جنسی می زند

and make way for an entirely new kind of truth.

و راه را به طور کامل برای نوع جدیدی از حقیقت می گشاید.

So when an affair is exposed,

خب هنگامی که خیانت فاش می شود،

what are some of the specific things that couples can do?

چه چیزهای خاصی هست که یک زوج می توانند انجام دهند؟

We know from trauma that healing begins

ما از آسیب روحی میدانیم که شفا و درمان شروع شده

when the perpetrator acknowledges their wrongdoing.

هنگامی که خاطی به خلاف خود اذعان می کند.

So for the partner who had the affair,

خب برای شریکی که معشوقه داشته،

for Nick,

برای نیک،

one thing is to end the affair,

یک چیز پایان دادن به خیانت هست،

but the other is the essential, important act of expressing

اما چیز دیگر که ضروری هست، اهمیت بیان

guilt and remorse for hurting his wife.

احساس گناه و پشیمانی برای صدمه زدن به همسرش است.

But the truth is

اما حقیقت این است

that I have noticed that quite a lot of people who have affairs

که من متوجه شدم که خیلی از افرادی که معشوقه دارند

may feel terribly guilty for hurting their partner,

احساس گناه بسیار بدی می کنند برای آسیبی که به شریک زندگیشان زدند،

but they don't feel guilty for the experience of the affair itself.

اما احساس گناه برای داشتن معشوقه و خیانت نمی کنند.

And that distinction is important.

و این تمایز مهم هست.

And Nick, he needs to hold vigil for the relationship.

و نیک، نیاز به احیای روابط زناشویش دارد.

He needs to become, for a while, the protector of the boundaries.

او نیاز دارد برای مدتی حافظ مرزها باشد.

It's his responsibility to bring it up,

این وظیفه اوست که این را احیا کند،

because if he thinks about it,

زیرا اگر درباره بهش فکر کند،

he can relieve Heather from the obsession,

می تواند هدر را از وسواس و از این اطمینان که

and from having to make sure that the affair isn't forgotten,

موضوع خیانت فراموش نشده خلاص کند،

and that in itself begins to restore trust.

و این خودش شروع به ایجاد دوباره اعتماد می کند.

But for Heather,

اما برای هدر،

or deceived partners,

یا شریکای اغوا شده،

it is essential to do things that bring back a sense of self-worth,

ضروریست کاری را بکنند که احساس پرارزش بودن را به آنها برگرداند،

to surround oneself with love and with friends and activities

خودش را با عشق، دوستان و فعالیت هایی احاطه کند

that give back joy and meaning and identity.

تا به او شادی و معنا و هویت را برگردانند.

But even more important,

حتی مهمتر از همه اینکه،

is to curb the curiosity to mine for the sordid details --

برای جلوگیری از کنجکاوی نسبت به کار کثیفی که شده--

Where were you? Where did you do it?

مانند اینکه کجا بودی؟ چکار کردی؟

How often? Is she better than me in bed? --

هر چند وقت یکبار؟ آیا او در رختخواب بهتر از من هست؟--

questions that only inflict more pain,

سوالاتی که فقط ایجاد درد بیشتری می کنند

and keep you awake at night.

و شبها شما را بیدار نگه میدارد.

And instead, switch to what I call the investigative questions,

و در عوض، از سوالات تحقیقی به

the ones that mine the meaning and the motives --

معنا و انگیزه بروید--

What did this affair mean for you?

این معشوقه برای تو چه معنایی دارد؟

What were you able to express or experience there

تو چه چیزی را میتوانستی بیان یا تجربه کنی

that you could no longer do with me?

که نمی توانستی با من تجربه کنی؟

What was it like for you when you came home?

وقتی میآمدی خانه چه حالی داشتی؟

What is it about us that you value?

زندگی ما چه ارزشی برای تو دارد؟

Are you pleased this is over?

آیا راضی هستی که تمام شود؟

Every affair will redefine a relationship,

هر خیانتی تعریف دوباره ای از رابطه زناشویی خواهد داشت،

and every couple will determine

و هر زوجی خودش میراث

what the legacy of the affair will be.

خیانتش را تعیین می کنند.

But affairs are here to stay, and they're not going away.

اما خیانت‌ها هستند تا بمانند، و از بین نمی روند.

And the dilemmas of love and desire,

و وضعیت دشوار گیر کردن بین عشق و تمایل،

they don't yield just simple answers of black and white and good and bad,

آنها پاسخ خیلی ساده ای از سفید و سیاه ، بد و خوب،

and victim and perpetrator.

و قربانی و مجرم را ارائه نمی‎دهند.

Betrayal in a relationship comes in many forms.

خیانت در یک رابطه زناشویی به اشکال مختلف پدیدار می شود.

There are many ways that we betray our partner:

شیوه های زیادی هست که ما به شریک زندگیمان خیانت میکنیم:

with contempt, with neglect,

با تحقیر، با غفلت،

with indifference, with violence.

با بی تفاوتی، با خشونت.

Sexual betrayal is only one way to hurt a partner.

خیانت جنسی تنها یک شیوه برای صدمه زدن به شریک زندگی هست.

In other words, the victim of an affair

به زبان دیگر، قربانی یک خیانت

is not always the victim of the marriage.

همواره قربانی یک ازدواج نیست.

Now, you've listened to me,

به من حرفهای من گوش کردید،

and I know what you're thinking:

میدانم به چی فکر می کنید:

She has a French accent, she must be pro-affair.

او لهجه فرانسوی دارد. باید طرفدار رابطه نامشروع باشد.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

So, you're wrong.

اشتباه می کنید.

I am not French.

من فرانسوی نیستم.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

And I'm not pro-affair.

من طرفدار معشوقه داشتن و خیانت نیستم.

But because I think that good can come out of an affair,

اما چون فکر می کنم که چیز خوبی هم می تواند از خیانت حاصل شود،

I have often been asked this very strange question:

اغلب از من این سوال عجیب پرسیده می شود:

Would I ever recommend it?

آیا هرگز آن را پیشنهاد می کنم؟

Now, I would no more recommend you have an affair

خب داشتن رابطه نامشروع را توصیه نمی‎کنم چون

than I would recommend you have cancer,

مثل توصیه برای گرفتن سرطان است،

and yet we know that people who have been ill

و با اینجال میدانیم که افرادی که بیمار بودند

often talk about how their illness has yielded them a new perspective.

اغلب درباره اینکه چگونه بیماری آنها را به دیدگاه دیگری سوق داد، صحبت می‎کنند.

The main question that I've been asked since I arrived at this conference

از زمانی که وارد این کنفرانس شدم،

when I said I would talk about infidelity is, for or against?

وقتی که گفتم میخواهم در مورد خیانت صحبت کنم، پرسش اصلی که از من پرسیده شد این بود، موافق یا مخالف؟

I said, "Yes."

گفتم، "بله"

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

I look at affairs from a dual perspective:

من به خیانت از دو وجه نگاه می کنم:

hurt and betrayal on one side,

صدمه و خیانت در یک وجه،

growth and self-discovery on the other --

رشد و شناخت خود در وجه دیگر--

what it did to you, and what it meant for me.

آنچه که این با تو کرد، و آنچه که برای من معنا دارد.

And so when a couple comes to me in the aftermath of an affair

بنابراین هنگامی زوج پیش من می‌ایند در پی

that has been revealed,

فاش شدن خیانت،

I will often tell them this:

اغلب به آنها می گویم:

Today in the West,

امروزه در غرب،

most of us are going to have two or three relationships

ما دو تا سه رابطه عاشقانه

or marriages,

و یا ازدواج داریم،

and some of us are going to do it with the same person.

و برخی از ما با همان شخص این رابطه را داریم.

Your first marriage is over.

ازدواج اول شما به پایان رسیده.

Would you like to create a second one together?

ایا میخواهید دومی را با هم بسازید؟

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)