What I learned from 2,000 obituaries | Lux Narayan

Translator: ali ghandali Reviewer: Nima Pourreza

Joseph Keller used to jog around the Stanford campus,

جوزف کلر عادت داشت که اطراف دانشگاه استنفورد می‌دوید

and he was struck by all the women jogging there as well.

و تحت تاثیر بقیه خانم‌هایی که آنجا می‌دویدند قرار می‌گرفت

Why did their ponytails swing from side to side like that?

چرا موی دم‌اسبی آنها به این شکل تاب می خورد؟

Being a mathematician, he set out to understand why.

به عنوان یک ریاضیدان، سعی کرد این موضوع را بفهمد.

(Laughter)

(خنده حضار)

Professor Keller was curious about many things:

پروفسور کلر درباره خیلی از مسائل کنجکاو بود:

why teapots dribble

مثلا چرا قوری چکه می‌کند؟

or how earthworms wriggle.

یا کرم خاکی چجوری حرکت می‌کند؟

Until a few months ago, I hadn't heard of Joseph Keller.

تا چند ماه پیش اسم جوزف کلر را نشنیده بودم.

I read about him in the New York Times,

راجع به ایشون در نیویورک تایمز خوندم،

in the obituaries.

در بخش فوت شده‌ها.

The Times had half a page of editorial dedicated to him,

نیویورک تایمز نصف سرمقاله را به ایشون اختصاص داده بود،

which you can imagine is premium space for a newspaper of their stature.

که می‌دانید بخش بسیار مهمی از یک روزنامه است.

I read the obituaries almost every day.

من تقریبا هرروز صفحه فوت شده ها را می‌خوانم.

My wife understandably thinks I'm rather morbid

و قابل درکه که همسرم فکر می‌کند که من مریض هستم

to begin my day with scrambled eggs and a "Let's see who died today."

که روزم را با نیمرو و جمله "برم ببینم امروز کی مرده." شروع می‌کنم.

(Laughter)

(خنده حضار)

But if you think about it,

اما اگه راجع بهش فکر کنید،

the front page of the newspaper is usually bad news,

صفحه اول روزنامه ها معمولا اخبار بد هستند

and cues man's failures.

و اشاره به شکست‌های انسان دارند.

An instance where bad news cues accomplishment

و اخبار بدی که به دستاوردها اشاره دارند

is at the end of the paper, in the obituaries.

در صفحه اخر روزنامه، یعنی بخش "فوت شده ها" هستند.

In my day job,

در کار روزانه‌ی من،

I run a company that focuses on future insights

من مدیر شرکتی هستم که روی نگاه به آینده تمرکز می‌کند

that marketers can derive from past data --

که فروشندگان از داده های گذشته نتیجه گیری می‌کنند --

a kind of rearview-mirror analysis.

همانند آینه عقبی برای تحلیل کردن.

And we began to think:

ما شروع به فکر کردیم :

What if we held a rearview mirror to obituaries from the New York Times?

چه میشود اگه ما تحلیل دید عقب رو برای اگهی فوت نیویورک تایمز انجام بدهیم؟

Were there lessons on how you could get your obituary featured --

اینکه آیا شما در آگهی ترحیمتان میتوانید چیزی را یاد بدهید؟

even if you aren't around to enjoy it?

با اینکه زنده نیستید تا ازش لذت ببرید.

(Laughter)

(خنده حضار)

Would this go better with scrambled eggs?

این کار با نیمرو بهتر بنظر نمیاد؟

(Laughter)

(خنده حضار)

And so, we looked at the data.

و بنابراین ما داده‌ها رو بررسی کردیم.

2,000 editorial, non-paid obituaries

۲۰۰۰ آگهی فوت رایگان

over a 20-month period between 2015 and 2016.

در مدت ۲۰ ماه بین ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶.

What did these 2,000 deaths -- rather, lives -- teach us?

این ۲۰۰۰ مرگ همچون زنده ها چه چیزی به ما یاد دادند؟

Well, first we looked at words.

خب اول به کلمه ها نگاه کردیم.

This here is an obituary headline.

این تیتر یکی از آگهی‌ها است.

This one is of the amazing Lee Kuan Yew.

این یکی آگهی فوت لی کوان یو شگفت انگیز است.

If you remove the beginning and the end,

اگر اول و اخر جمله را حذف کنیم توصیفی زیبا باقی می‌ماند.

you're left with a beautifully worded descriptor

[بنیانگذار و اولین نخست وزیر سنگاپور]

that tries to, in just a few words, capture an achievement or a lifetime.

این کار برای این است که دستاورد یک عمر زندگی را نشان بدهد.

Just looking at these is fascinating.

دیدن اینها بی‌نظیر است.

Here are a few famous ones, people who died in the last two years.

اینها چند تا از موارد معروف هستند که در دو سال اخیر فوت کرده‌اند.

Try and guess who they are.

حدس بزنید چه کسانی هستند.

[An Artist who Defied Genre]

[هنرمندی که ژانرهای موسیقی را به چالش کشید]

That's Prince.

که پرینس هست.

[Titan of Boxing and the 20th Century]

[خداوند بوکس در قرن بیستم]

Oh, yes.

اوه، بله.

[Muhammad Ali]

[محمد علی کلی]

[Groundbreaking Architect]

[معمار پیشگام]

Zaha Hadid.

زاها حدید.

So we took these descriptors

بنابراین ما با اینها کاری کردیم که

and did what's called natural language processing,

که بهش "پردازش طبیعی زبان" می‌گویند،

where you feed these into a program,

یعنی آنها وارد یک برنامه می‌شوند

it throws out the superfluous words --

که کلمات و حروف زاید را حذف می‌کند --

"the," "and," -- the kind of words you can mime easily in "Charades," --

مانند "و"،"آن"-- اینگونه کلمات که در پانتومیم می‌شود راحت نشان داد --

and leaves you with the most significant words.

و فقط کلمات بسیار مهم باقی می‌مانند.

And we did it not just for these four,

نه فقط با این چهار نفری (که نشان دادم)،

but for all 2,000 descriptors.

بلکه با تمام ۲۰۰۰ آگهی فوت.

And this is what it looks like.

و به این شکل در‌آمد.

Film, theatre, music, dance and of course, art, are huge.

بیشتر آنها فیلم، تئاتر، موسیقی، رقص و البته هنر هستند،

Over 40 percent.

بیش از ۴۰ درصدشان اینگونه‌اند.

You have to wonder why in so many societies

باید متعجب باشید که چرا در بسیاری از جوامع

we insist that our kids pursue engineering or medicine or business or law

ما از بچه هایمان می‌خواهیم که مهندس، دکتر، تاجر یا وکیل بشوند

to be construed as successful.

تا بتوانند موفق شوند.

And while we're talking profession,

و درحالی که در مورد حرفه صحبت کنیم،

let's look at age --

اجازه بدید به سن و سال توجه‌ی بکنیم --

the average age at which they achieved things.

میانگین سنی آنها زمانی که به موفقیت دست یافتند،

That number is 37.

37 سالگی است.

What that means is, you've got to wait 37 years ...

به این معنی که شما باید ۳۷ سال صبر کنید،

before your first significant achievement that you're remembered for --

قبل اینکه به دستاوردی برسید

on average --

که به طور میانگین برای ۴۴ سال آینده یادتان بماند

44 years later, when you die at the age of 81 --

تا وقتی که در۸۱ سالگی فوت کردید

on average.

البته به طور میانگین.

(Laughter)

(خنده حضار)

Talk about having to be patient.

صحبت از صبر کردن است.

(Laughter)

(خنده حضار)

Of course, it varies by profession.

البته این عدد در حرفه های مختلف، متفاوت است.

If you're a sports star,

اگه ستاره ورزشی باشید،

you'll probably hit your stride in your 20s.

احتمالا در بیست تا سی سالگی به موفقیت میرسید.

And if you're in your 40s like me,

و اگر مثل من در دهه چهل سالگی هستید،

you can join the fun world of politics.

می‌توانید به دنیای جالب سیاست ملحق بشوید.

(Laughter)

(خنده حضار)

Politicians do their first and sometimes only commendable act in their mid-40s.

سیاستمداران معمولا اولین و تنها کار مهم‌شان را بین چهل تا پنجاه سالگی انجام می‌دهند.

(Laughter)

(خنده حضار)

If you're wondering what "others" are,

اگه سوال کنید که "سایرین" چه کسانی هستند،

here are some examples.

چند نمونه نشان می‌دهم.

Isn't it fascinating, the things people do

واقعا کارهای انسان شگفت انگیز نیست؟

and the things they're remembered for?

کارهایی که بخاطرش به یاد ماندنی شدند؟ [پیشگام در سرگرمی بالاتنه لخت: کارل دودا]

(Laughter)

(خنده حضار)

Our curiosity was in overdrive,

کنجکاوی ما بیشتر شد،

and we desired to analyze more than just a descriptor.

و می‌خواستیم که تحلیل‌مان بیشتر از فقط یک توصیفات خام باشد.

So, we ingested the entire first paragraph of all 2,000 obituaries,

بنابراین ما کل پاراگراف اول ۲۰۰۰ آگهی را وارد برنامه کردیم،

but we did this separately for two groups of people:

اما برای دو گروه از انسان‌ها بصورت جداگانه انجام دادیم:

people that are famous and people that are not famous.

افرادی که مشهور هستند و افرادی که مشهور نیستند.

Famous people -- Prince, Ali, Zaha Hadid --

مشهور مانند : پرینس، محمد علی، زها حدید --

people who are not famous are people like Jocelyn Cooper,

افراد غیر مشهور مانند: جازلین کوپر [کسی که راه را برای اولین زن‌ عضو کنگره صاف کرد]،

Reverend Curry

رورند کَری [کسی که از صحنه‌سازی نمایش برای کمک به مجروحان و ازکارافتاده‌ها استفاده کرد]،

or Lorna Kelly.

یا لورنا کلی [کسی که کارش را در شرکت حراجی بزرگی برای کمک به نیازمندان ترک کرد]،

I'm willing to bet you haven't heard of most of their names.

که مطمئنم اسم بیشتر آنها را نشنیده‌اید.

Amazing people, fantastic achievements, but they're not famous.

انسانهای شگفت انگیز با دست آوردهای عالی اما مشهور نیستند.

So what if we analyze these two groups separately --

بنابراین اگه این دو گروه را جداگانه تحلیل کنیم چه خواهد شد؟

the famous and the non-famous?

مشهورها و غیرمشهورها.

What might that tell us?

چه چیزی ممکن است به ما بگوید؟

Take a look.

نگاه کنید.

Two things leap out at me.

دو چیز به چشم من می‌آید.

First:

اول:

"John."

"جان"

(Laughter)

(خنده حضار)

Anyone here named John should thank your parents --

اینجا هرکسی که اسمش جان هست باید از پدر و مادرش تشکر بکند --

(Laughter)

(خنده حضار)

and remind your kids to cut out your obituary when you're gone.

ویادتان باشد وقتی بمیرید، بچه هایتان آگهی فوت شما رو جدا می‌کنند.

And second:

و دوم:

"help."

"کمک کردن."

We uncovered, many lessons from lives well-led,

ما از زندگی های درست هدایت شده، درس های زیادی پیدا کردیم،

and what those people immortalized in print could teach us.

و از مطالبی که برای همیشه این افراد برای ما جاودانه می‌سازند.

The exercise was a fascinating testament to the kaleidoscope that is life,

اما این تحقیق، یک وصیت‌نامه‌ی شگفت‌‌انگیز برای زندگی است.

and even more fascinating

و حتی شگفت‌‌انگیزتر

was the fact that the overwhelming majority of obituaries

این حقیقت که، اکثریت قریب به اتفاق آگهی‌ها

featured people famous and non-famous,

افراد مشهور و غیرمشهوری بودند،

who did seemingly extraordinary things.

که کارهای به ظاهر خارق‌العاده انجام داده بودند.

They made a positive dent in the fabric of life.

آنها تاثیر مثبتی در تار و پود زندگی داشتند.

They helped.

آنها کمک کردند.

So ask yourselves as you go back to your daily lives:

پس وقتی به زندگی روزمره خودتان برمی‌گردید از خودتان بپرسید:

How am I using my talents to help society?

من چطوری از استعدادهایم برای کمک به جامعه استفاده بکنم؟

Because the most powerful lesson here is,

چون اینجا مهمترین درس این است که

if more people lived their lives trying to be famous in death,

اگر افراد بیشتری در زندگی خود برای مشهور بودن در زمان مرگ‌شان تلاش کنند،

the world would be a much better place.

جهان جای بهتری خواهد بود.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)