How we'll fight the next deadly virus | Pardis Sabeti

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

You may never have heard of Kenema, Sierra Leone

شايد هرگز درباره كنما در سيرالئون يا آرئوا

or Arua, Nigeria.

در نيجريه نشنيده باشيد.

But I know them as two of the most extraordinary places on earth.

اما من آنها را دو تا از خارق‌العاده‌ترین مکانهای روی زمین می‌دانم.

In hospitals there, there's a community of nurses, physicians and scientists

در بیمارستانهای آنجا، جامعه‌ای از پرستاران، پزشکان و داتشمندان هست

that have been quietly battling

که سالهاست در سکوت به نبرد با یکی از

one of the deadliest threats to humanity for years:

مهلک‌ترین تهدیدات بشریت پرداخته‌اند:

Lassa virus.

ویروس لاسا.

Lassa virus is a lot like Ebola.

ویرپس لاسا خیلی شبیه ابولاست.

It can cause a severe fever and can often be fatal.

می‌تواند به تب شدید منجر شود و غالبا هم مهلک است.

But these individuals, they risk their lives every day

اما این افراد، هر روز جان خود را به خطر میاندازند

to protect the individuals in their communities,

تا از جان افراد جوامع خود حمایت کنند،

and by doing so, protect us all.

و با این کار از همه ما حمایت کنند.

But one of the most extraordinary things I learned about them

انا یکی از خارق‌العاده‌ترین چیزهایی که درباره‌شان خیلی سالها پیش

on one of my first visits out there many years ago

در یکی از نخستین دیدارهایم از آنجا آموخته‌ام

was that they start each morning --

این بود که آنها هر روز صبح --

these challenging, extraordinary days on the front lines -- by singing.

در این روزهای استثنایی و پرچالش در خط مقدم-- را با آواز خواندن شروع می‌کنند.

They gather together, and they show their joy.

دور هم جمع می‌شوند و شادمانی خود ا نشان می‌دهند.

They show their spirit.

روحیه‌شان را نشان می‌دهند.

And over the years,

و طی سالیان،

from year after year as I've visited them and they've visited me,

همه این سالهایی که پشت سر هم از آنها دیدار کرده‌ام و آنها با من دیدار کرده‌اند،

I get to gather with them and I sing

به جمع آنهاملحق می‌شوم و آواز می خوانم

and we write and we love it,

و می‌نویسیم ‌و آن را دوست داریم،

because it reminds us that we're not just there to pursue science together;

زیرا به ما یادآوری می‌کند که آنجا فقط برای تعقیب علم جمع نشده‌ایم،

we're bonded through a shared humanity.

بلکه از طریق انسانیتی به اشتراک گذارده شده پیوند خورده‌ایم.

And that of course, as you can imagine, becomes extremely important,

و البته همانطور که تصور می‌کنید، زمانی اهمیت بی‌نهایت

even essential, as things begin to change.

و حتی ضروری می‌یابد که اوضاع شروع به تغییر می‌کند.

And that changed a great deal in March of 2014,

و در مارس ۲۰۱۴ این دکرگونی قابل توجه بود،

when the Ebola outbreak was declared in Guinea.

زمانی که شیوع ابولا در گینه اعلام شد.

This is the first outbreak in West Africa,

نخستین مورد اپیدمی در آفریقای غربی،

near the border of Sierra Leone and Liberia.

نزدیک مرز سیرالئون و لیبریاست.

And it was frightening, frightening for us all.

و خیلی برای همه ما هولناک بود.

We had actually suspected for some time

راستش برای مدتی مظنون بودیم نکند

that Lassa and Ebola were more widespread than thought,

که لاسا و ابولا بیشتر از آنچه فکر می‌شد گسترش پیدا کند

and we thought it could one day come to Kenema.

و فکر می‌کردیم می‌توانست یک روز به کنما بیاید.

And so members of my team immediately went out

و بسیاری از اعضای تیمم فورا راه افتادند

and joined Dr. Humarr Khan and his team there,

و به دکتر هومار خان و تیمش در آنجا ملحق شدند،

and we set up diagnostics to be able to have sensitive molecular tests

و مراکز تششخیصی را برای انجام تستهای مولکولی حساس دائر کردیم

to pick up Ebola if it came across the border

تا در صورت عبور ابولا از مرز و ورودش به

and into Sierra Leone.

سیرالئون شناسایی شود.

We'd already set up this kind of capacity for Lassa virus,

ما از این نوع قابلیت قبلا برای ویروس لاسا استفاده کرده بودیم،

we knew how to do it,

می‌دانستیم چکار کنیم،

the team is outstanding.

تیمی خارق‌العاده‌ بود.

We just had to give them the tools and place to survey for Ebola.

فقط باید به آنها ابزار و مکان لازم برای بررسی ابولا را می‌دادیم.

And unfortunately, that day came.

و متاسفانه، آن روز آمد.

On May 23, 2014, a woman checked into the maternity ward at the hospital,

در ۲۳ ماه مه ۲۰۱۴ زنی به بخش زایمان بیمارستان پذیرش شد

and the team ran those important molecular tests

و گروه آن سری تستهای مولکولی مهم را انجام داد

and they identified the first confirmed case of Ebola in Sierra Leone.

و اولین مورد ابولا در سیرالئون شناسایی شد.

This was an exceptional work that was done.

کار استثنایی که صورت گرفت.

They were able to diagnose the case immediately,

آنها قادر بودند مورد را سریعا شناسایی کنند،

to safely treat the patient

و به مداوای بااحتیاط بیمار بپردازند

and to begin to do contact tracing to follow what was going on.

و شروع به تماس گرفتن برای پیگیری آنچه در جریان بود کنند.

It could've stopped something.

می‌توانست جلوی چیزی را بگیرد،

But by the time that day came,

اما وقتی که آن روز آمد،

the outbreak had already been breeding for months.

اپیدمی ماهها بود که زاد و ولد کرده بود.

With hundreds of cases, it had already eclipsed all previous outbreaks.

با صدها مورد، همه اپیدمی‌های پیشین را تحت‌الشعاع قرار داده بود.

And it came into Sierra Leone not as that singular case,

و به سیرالئون تنها با آن تک مورد نیامد،

but as a tidal wave.

بلکه مثل موجی خروشان بود.

We had to work with the international community,

باید با جامعه بین‌المللی کار می‌کردیم،

with the Ministry of Health, with Kenema, to begin to deal with the cases,

با وزارت بهداشت، با کنما تا مقابله با موارد ابولا شروع شود،

as the next week brought 31,

هنکامی که هفته بعد ۳۱ مورد را آورد،

then 92, then 147 cases -- all coming to Kenema,

که بعد شد ۹۲ نفر و در ادامه ۱۴۷ مورد -- همه به کنما آمدند،

one of the only places in Sierra Leone that could deal with this.

یکی از تنها مکانهایی در سیرالئون که می‌توانست با آن مقابله کند.

And we worked around the clock trying to do everything we could,

و شبانه روز در حد توانمان تلاش می‌کردیم،

trying to help the individuals, trying to get attention,

در تلاش برای کمک به آدمها، تلاش برای جلب توجه&

but we also did one other simple thing.

البته یک کار ساده دیگر را نیز خوب انجام دادیم.

From that specimen that we take from a patient's blood to detect Ebola,

از آن نمونه آزمایش که از خون بیمار برای تشخیص ابولا گرفتیم،

we can discard it, obviously.

روشن است که می‌توانستیم آن را دور بیاندازیم.

The other thing we can do is, actually, put in a chemical and deactivate it,

کار دیگر این است که در واقع آن را در ماده شیمیایی قرار دهیم و خنثی کنیم،

so just place it into a box and ship it across the ocean,

پس آن را گذاشتین توی یک جعبه و ارسالش کردیم به آن سوی اقیانوس،

and that's what we did.

و این کار ما بود.

We sent it to Boston, where my team works.

آن را به بوستون فرستادیم، جایی که تیم من کار می‌کند.

And we also worked around the clock doing shift work, day after day,

و ما شبانه روز، روزهای متوالی را نوبتی کار کردیم،

and we quickly generated 99 genomes of the Ebola virus.

و ۹۹ ژنوم از ویروس ابولا را سریعا تولید کردیم.

This is the blueprint -- the genome of a virus is the blueprint.

این طرح کلی آن است-- ژنوم یک ویروس طرح کلی است.

We all have one.

ما همه یکی را داریم.

It says everything that makes up us,

درباره آنچه ما را تشکیل می‌دهد، همه چیز را می‌گوید

and it tells us so much information.

و اطلاعات خیلی زیادی می‌دهد.

The results of this kind of work are simple and they're powerful.

نتیج این کار ساده و در عین حال قدرتمند است.

We could actually take these 99 different viruses,

مادر واقع می‌توانیم این ۹۹ ‌ویروس ‌مختلف را برداریم،

look at them and compare them,

آنها را بررسی و مقایسه کنیم،

and we could see, actually, compared to three genomes

و در واقع شاهد این باشیم که در مقایسه با سه ژنومی که

that had been previously published from Guinea,

قبلا از گینه منتشر شده بود،

we could show that the outbreak emerged in Guinea months before,

می‌توانستیم نشان دهیم که این اپیدمی‌ از ماهها قبل زمانی که در گینه

once into the human population,

در بین جمعیت انسانی بروز پیدا کرده

and from there had been transmitting from human to human.

و از انسان به انسان منتقل شده است.

Now, that's incredibly important

اکنون، بسیار مهم است

when you're trying to figure out how to intervene,

که تلاش کنید راهی را برای مداخله بیبید،

but the important thing is contact tracing.

اما در عین حال ردیابی ارتباط هم مهم است.

We also could see that as the virus was moving between humans,

همچنین می‌دیدیم ویروس همانطورکه بین انسانها می چرخد،‌

it was mutating.

دچار جهش می‌شد.

And each of those mutations are so important,

و هر کدام از این دگرگونیها مهم است،

because the diagnostics, the vaccines,

زیرا تشخیصها، واکسنها،

the therapies that we're using,

تدوایهایی که استفاده می‌کنیم،

are all based on that genome sequence, fundamentally --

همه بر پایه آن توالی ژنوم است--

that's what drives it.

آن چیزی است که آن را می راند.

And so global health experts would need to respond,

و بنابرین لازم بود خبرگان جهانی بهداشت واکنش نشان دهند،

would have to develop,

باید پیشرفتی کنند،

to recalibrate everything that they were doing.

هر آنچه انجام می‌دادند را از نو بسنجند.

But the way that science works, the position I was in at that point

اما روشی که علم کار می‌کند، موقعیتی که من در آن قرار داشتم

is, I had the data,

اینطور است که داده‌ها را داشتم

and I could have worked in a silo for many, many months,

و می‌توانستم در سیلویی برای ماههای طولانی کار کنم

analyzed the data carefully, slowly,

و آن داده‌ها را با دقت و به آرامی تجزیه و تحلیل کنم،

submitted the paper for publication, gone through a few back-and-forths,

مقاله‌ای را برای انتشار ارائه کنم که در این بین چند بار پاسکاری می‌شد،

and then finally when the paper came out, might release that data.

سرانجام که مقاله بیرون میامد داده‌ها شاید منتشر می‌شدند.

That's the way the status quo works.

منوال کار این ست.

Well, that was not going to work at this point, right?

خب، در این مرحله پاسخگو نبود.

We had friends on the front lines

دوستانی در خط مقدم داشتیم

and to us it was just obvious that what we needed is help,

و انچه برای ما روشن بود نیازمان به کمک بود،

lots of help.

آنهم کمک فراوان.

So the first thing we did is,

پس اولین کاری که کردیم

as soon as the sequences came off the machines,

این بود که به محض دریافت نتایج از دستگاه‌ها

we published it to the web.

آن را روی وب سایت گذاشتیم.

We just released it to the whole world and said, "Help us."

آن را در اختیار کل دنیا گذاشتیم و گفتیم، «به ما کمک کنید.»

And help came.

و کمک از راه رسید.

Before we knew it,

پیش از آن که بدانیم،

we were being contacted from people all over,

آدمها از همه جا با ما تماس می‌گرفتند،

surprised to see the data out there and released.

شگفت‌زده بودیم از دیدن این که داده‌ه اینجا و آنجا منتشر می‌شدند.

Some of the greatest viral trackers in the world

برخی از بزرگترین ردیابان ویروس در جهان

were suddenly part of our community.

ناگهان عضوی از جامعه ما شدند.

We were working together in this virtual way,

با هم در این جهان مجازی به همکاری با هم،

sharing, regular calls, communications,

از طریق به اشتراک گذاشتن، تماسهای منظم و نامه‌نگاری

trying to follow the virus minute by minute,

در تلاش برای دنبال کردن ویروس بصورت لحظه به لحظه بودیم

to see ways that we could stop it.

تا روشهای متوقف کردنش را ببینیم.

And there are so many ways that we can form communities like that.

و راههای خیلی زیادی هست که بتوانیم جوامعی از این دست را تشکیل دهیم.

Everybody, particularly when the outbreak started to expand globally,

همه ،بخصوص وقتی اپیدمی در مقیاس جهانی شروع به گسترش کرد

was reaching out to learn, to participate, to engage.

به دنبال یادگیری، مشارکت و همکاری بودند.

Everybody wants to play a part.

هر کسی می‌خواست نقشی داشته باشد.

The amount of human capacity out there is just amazing,

میزان توانایی بشر در این مقوله واقعا عالی است

and the Internet connects us all.

و همینطور اینترنت که همه ما را بهم وصل کرد.

And could you imagine that instead of being frightened of each other,

و می‌توانید تصور کنید که جای ترسیدن از یکدیگر،

that we all just said, "Let's do this.

همه با هم گفتیم، « بیایید این کار را کنیم.

Let's work together, and let's make this happen."

با هم کار کنیم، و این را عملی کنیم.»

But the problem is that the data that all of us are using,

اما مشکل این است که داده‌هایی که ما همه استفاده می‌کنیم،

Googling on the web, is just too limited to do what we need to do.

و آنچه در گوکل جستجو می‌کنیم برای رفع نیازی که داریم خیلی محدود است.

And so many opportunities get missed when that happens.

و بسیار از فرصتها در چنین موردی از بین می‌رود.

So in the early part of the epidemic from Kenema,

بنابراین در مراحل اولیه اپیدمی در کنما،

we'd had 106 clinical records from patients,

سوابق کلینکی ۱۰۶ بیمار را داشتیم،

and we once again made that publicly available to the world.

و بار دیگر آن را در اختیارهمگان گذاشتیم.

And in our own lab, we could show that you could take those 106 records,

و در آزمایشگاه ما، توانستیم نشان دهیم که می‌توانید آن ۱۰۶ سابقه را بردارید،

we could train computers to predict the prognosis for Ebola patients

توانستیم کامپیوترها را آموزش دهیم که پیش‌شناخت بیماران ابولا را

to near 100 percent accuracy.

با دقت ۱۰۰درصدی انجام دهند.

And we made an app that could release that,

و اپلیکیشنی را برای انتشار آن ساختیم،

to make that available to health-care workers in the field.

تا در اختیار کارکنان بهداشت حاضر در میدان باشد.

But 106 is just not enough to make it powerful,

اما ۱۰۶ مورد آنقدر کافی نبود که برای معتبر کردن آن

to validate it.

قدرتمند باشد.

So we were waiting for more data to release that.

پس به داده‌های بیشتری برای انتشار آن نیاز داشتیم.

and the data has still not come.

و آن داده‌ها هنوز نیامده‌اند.

We are still waiting, tweaking away,

هنوز منتظریم، مشغول تغییرات جزئی،

in silos rather than working together.

در سیلوها بجای کار کردن با هم.

And this just -- we can't accept that.

و خب این اصلا برای ما قابل قبول نبود.

Right? You, all of you, cannot accept that.

درست نیست؟ آیا شما همه این را قبول ندارید.

It's our lives on the line.

موضوع در خطر بودن جان ماست.

And in fact, actually,

و در واقع، راستش،

many lives were lost, many health-care workers,

بسیار از جانها تلف شدند، بسیاری از کارکنان سلامت

including beloved colleagues of mine,

از جمله همکاران نازنینم،

five colleagues: Mbalu Fonnie, Alex Moigboi,

پنج همکار: مبولا فونی، آلکس مویگبوی،

Dr. Humarr Khan, Alice Kovoma and Mohamed Fullah.

دکتر هومار خان، آلیس کووما و محمد فولاح.

These are just five of many health-care workers

این ها فقط پنج نفر از شمار زیادی از کارکنان سلامت

at Kenema and beyond

در کنما و ورای آن هستند

that died while the world waited and while we all worked,

که در زمانی که دنیا منتظر بود و ما کار می‌کردیم

quietly and separately.

بی‌صدا و تنها مردند.

See, Ebola, like all threats to humanity,

ببینید ابولا مثل سایر خطرات تهدید کننده بشریت،

it's fueled by mistrust and distraction and division.

پر از بی‌اعتمادی و فریب وجدایی است.

When we build barriers amongst ourselves and we fight amongst ourselves,

زمانی که موانع را در میان خودمانمی‌سازیم و در بین خودمان می‌جنگیم

the virus thrives.

ویروسها پیشروی می‌کنند.

But unlike all threats to humanity,

اما برخلاف همه خطرات تهدیده کننده بشریت،

Ebola is one where we're actually all the same.

ابولا همان آنجایی است که ما در واقع همه یکی هستیم.

We're all in this fight together.

همه ما در این نبرد با هم هستیم.

Ebola on one person's doorstep could soon be on ours.

ابولا که دم در فرد دیگریست می‌تواند به زودی در ما را بزند.

And so in this place with the same vulnerabilities,

و بنابراین در این مکان، با همان آسیب‌پذیریها،

the same strengths, the same fears, the same hopes,

همان نقاط قوت، همان ترسها، همان امیدها،

I hope that we work together with joy.

امیدوارم با هم با شادمانی کار کنیم.

A graduate student of mine was reading a book about Sierra Leone,

یکی از دانشجویانم کتابی درباره سیرالئون می‌خواند

and she discovered that the word "Kenema,"

و کشف کرد که کلمه «كِنِما» اسم

the hospital that we work at and the city where we work in Sierra Leone,

بیمارستان و شهری که در سیرالئون کار می‌کردیم

is named after the Mende word for "clear like a river, translucent

پی این ضرب‌المثل قوم منده نا مگذری شده که « شفاف مثل رود،‌ اشکار

and open to the public gaze."

واضح در برابر دیدگان خلق»

That was really profound for us,

که برای ما بسیار پر معنا بود،

because without knowing it, we'd always felt

زیر بدون دانستن آن، همیشه حس می‌کردیم

that in order to honor the individuals in Kenema where we worked,

که به احترام افراد در کنما جایی که کار کردیم،

we had to work openly, we had to share and we had to work together.

باید با صراحت کار کنیم، با هم قسمت کنیم و باید با هم کار کنیم.

And we have to do that.

و باید این کار را انجام دهیم.

We all have to demand that of ourselves and others --

همه باید از خود و بقیه بخواهیم که

to be open to each other when an outbreak happens,

در زمان وقوع یک اپیدمی با هم رو راست باشیم

to fight in this fight together.

تا با هم به مبارزه در این نبرد برویم.

Because this is not the first outbreak of Ebola,

زیرا این اولین شیوع ابولا نیست،

it will not be the last,

آخرین آن هم نخواهد بود،

and there are many other microbes out there that are lying in wait,

و کلی میکروب دیگر هم آن بیرون در کمین نشسته ،

like Lassa virus and others.

مثل ویروس لاسا و دیگران.

And the next time this happens,

و بار بعدی که این اتفاق رخ می‌دهد،

it could happen in a city of millions, it could start there.

می‌تواند در شهری چند میلیونی باشد و از آنجا شروع شود.

It could be something that's transmitted through the air.

می‌تواند جیزی باشد که از طریق هوا منتقل شود.

It could even be disseminated intentionally.

حتی می‌تواند عمدا پراکنده شود.

And I know that that is frightening, I understand that,

و می‌دانم که ترسناک است، قابل درک است.

but I know also, and this experience shows us,

اما همچنین می‌دانم و تجربه هم به ما نشان داده

that we have the technology and we have the capacity

که ما فناوری و قابلیت لازم را برای

to win this thing,

برنده شدن در این زمینه

to win this and have the upper hand over viruses.

و به زانو در آوردن ویروسها داریم.

But we can only do it if we do it together

اما تنها با هم قادر به انجام آن خواهیم بود

and we do it with joy.

و در صورتی که با شادمانی توأم باشد.

So for Dr. Khan

پس بخاطر دکتر خان

and for all of those who sacrificed their lives on the front lines

و تمامی آن کسانی که همواره با ما در خطوط مقدم

in this fight with us always,

این مبارزه جانفشانی کرده‌اند،

let us be in this fight with them always.

اجازه دهید که در این مبارزه همیشه با آنها باشیم.

And let us not let the world be defined

و جای این که بگذاریم تباهی ناشی از یک ویروس

by the destruction wrought by one virus,

تعریف کننده جهان ما باشد،

but illuminated by billions of hearts and minds

بلکه همکاری میلیاردها ذهن و قلب متحد

working in unity.

روشنایی بخش ما باشد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)