Ed Yong: Suicidal wasps, zombie roaches and other parasite tales

اد یانگ: جیرجیرکهای انتحاری، سوسکهای زامبی (خواب زده) وقصه انگلهای دیگر.

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

A herd of wildebeests, a shoal of fish,

گله ای از جانوران وحشی، دسته ماهیها،

a flock of birds.

دسته پرندگان.

Many animals gather in large groups

حیوانات زیادی در گروه های بزرگ جمع می شوند

that are among the most wonderful spectacles

که در میان شگفت انگیزترین مناظر دیدنی

in the natural world.

در جهان طبیعت قرار می گیرند.

But why do these groups form?

اما چرا این گروهها تشکیل می شوند؟

The common answers include things like

جوابهای معمول شامل چیزهایی مثل

seeking safety in numbers or hunting in packs

جستجوی امنیت یا شکار دسته جمعی

or gathering to mate or breed,

یا جمع شدن برای جفت گیری و تولید نسل میشه،

and all of these explanations,

و تمامی این توضیحات،

while often true,

در حالیکه اغلب درستند،

make a huge assumption about animal behavior,

فرض عظیمی رو درباره رفتار حیوانت باعث می شن،

that the animals are in control of their own actions,

این که حیوانات کنترل اعمالشون رو دارند،

that they are in charge of their bodies.

این که اونها کنترل بدنشون رو دارند.

And that is often not the case.

و این اغلب درست نیست.

This is Artemia, a brine shrimp.

این آرتئمیاست، میگوی آب شور.

You probably know it better as a sea monkey.

احتمالا شما هم بخوبی یه میمون دریایی میشناسیدیش.

It's small, and it typically lives alone,

کوچیک هست و معمولا تنها زندگی می کنه،

but it can gather in these large red swarms

اما میتونه در این گروههای قرمز بزرگی جمع شه

that span for meters,

که مترها می چرخند،

and these form because of a parasite.

و این بخاطر یک انگل که شکل می گیره.

These shrimp are infected with a tapeworm.

این میگوها آلوده به کرم نواری شدن.

A tapeworm is effectively a long, living gut

کرم کدویی نواری در واقع روده زنده بلندیه که

with genitals at one end and a hooked mouth at the other.

از یک سر به اندامهای تناسلی و از سر دیگر به دهن قلاب میشه.

As a freelance journalist, I sympathize.

به عنوان یک خبرنگار مستقل، باهاش همدردی می کنم.

(Laughter)

(خنده)

The tapeworm drains nutrients from Artemia's body,

کرم نواری مواد مغذی رو از بدن آرتئمیا می کشه،

but it also does other things.

اما در کنارش کارهای دیگری رو هم انجام میده.

It castrates them,

اخته شون می کنه،

it changes their color from transparent to bright red,

رنگشون رو از شفاف بودن به رمز روشن تغییر می ده،

it makes them live longer,

باعث میشه بیشتر عمر کنند،

and as biologist Nicolas Rode has found,

و همانطور که نیکولاس رود زیشت شناس پی برد،

it makes them swim in groups.

باعث میشه اونها گروهی شنا کنند.

Why? Because the tapeworm, like many other parasites,

چرا؟ چون کرم نواری مثل خیلی از انگلهای دیگر،

has a complicated life cycle

چرخه حیات پیچیده ای داره

involving many different hosts.

که شامل میزبانهای فراوان گوناگون میشه.

The shrimp are just one step on its journey.

میگو فقط یک گام در مسیر سفرش محسوب میشه.

Its ultimate destination is this,

مقصد نهایی این هستش،

the greater flamingo.

فلامینگوی بزرگتر.

Only in a flamingo can the tapeworm reproduce,

تنها در یک فلامینگو که کرم نواری میتونه تولید مثل کنه،

so to get there, it manipulates its shrimp hosts

پس واسه رسیدن به اونجا، میگوهای میزبان رو وادار می کنه

into forming these conspicuous colored swarms

تا این دسته های رنگی انگشت نما رو شکل بدن

that are easier for a flamingo to spot

تا برای فلامینگوها تشخیص و بلعیدنشون

and to devour,

راحت باشه،

and that is the secret of the Artemia swarm.

و این راز دسته آرتئمیاست.

They aren't sociable through their own volition,

اونها به اراده خودشون معاشرتی نیستند،

but because they are being controlled.

بلکه چون کنترل میشن.

It's not safety in numbers.

تو جمع امنیت نیست.

It's actually the exact opposite.

راستش دقیقا برعکس است.

The tapeworm hijacks their brains and their bodies,

نوارهای کرمی مغز و جسمشون رو قاپ می زنند

turning them into vehicles

و اونها را به خودرو نقلیه شون تبدیل می کنند

for getting itself into a flamingo.

برای رسوندن خودشون به یک فلامینگو.

And here is another example

و در اینجا مثال دیگری داریم

of a parasitic manipulation.

از دستکاری انگلی.

This is a suicidal cricket.

این یک جیرجیرک انتحاری است.

This cricket swallowed the larvae of a Gordian worm,

این جیرجیرک نوزاد یک کرم گوردینرا بعلیده،

or horsehair worm.

که معروف به کرم موی اسب است.

The worm grew to adult size within it,

کرم درونش به بزرگسالی میرسه

but it needs to get into water in order to mate,

اما برای جفت گیری به توی آب رفتن نیاز داره،

and it does that by releasing proteins

و این کار رو با آزاد کردن پروتینهای انجام میده که

that addle the cricket's brain,

مغز جیرجیرک رو می گندونه،

causing it to behave erratically.

باعث میشه که رفتار عجیب و غریب از خودش نشون بده.

When the cricket nears a body of water,

وقتی جیرجیرک به باریکه آبی نزدیک میشه

such as this swimming pool,

برای مثال استخر آب،

it jumps in and drowns,

توش میپره و غرق میشه،

and the worm wriggles out

و کرم از درون جسد انتحاری به بیرون

of its suicidal corpse.

میلوله.

Crickets are really roomy. Who knew?

جیرجیرکها واقعن جادارند. این می دونستید؟

The tapeworm and the Gordian worm are not alone.

کرم لوله ای و کرم گوردین تنها نیستند.

They are part of an entire cavalcade

اونها بخشی از کل هنگ

of mind-controlling parasites,

انگلها، قارچها، ویروسها و کلی حشرات و کرمهای

of fungi, viruses, and worms and insects and more

کنترل کننده ذهن هستند

that all specialize in subverting and overriding

که همگی تخصص در معکوس کردن و برتری جستن

the wills of their hosts.

بر اراده میزبانشون دارند.

Now, I first learned about this way of life

حالا، نخست درباره این طرز زندگی

through David Attenborough's "Trials of Life"

از طریق کتاب دیوید آتنبورو "خط زندگی"

about 20 years ago,

در حدود ۲۰ سال قبل یاد گرفتم،

and then later through a wonderful book called

و بعد از طریق یک کتاب فوق العاده توسط دوستم کارل زیمر

"Parasite Rex" by my friend Carl Zimmer.

بنام " پادشاهی انگل".

And I've been writing about these creatures ever since.

و از اونوقت درباره این مخلوقات مینویسم.

Few topics in biology enthrall me more.

چندتایی موضوع در زیست شناسی هست که بیشتر من رو به هیجان میاره.

It's like the parasites have subverted my own brain.

انگاری انگلها مغز من رو دستکاری کردند.

Because after all, they are always compelling

چون نهایتا، همیشه مسحور کننده

and they are delightfully macabre.

و بطرز دلپزیری خوفناکند.

When you write about parasites,

وقتی درباره انگلها می نویسید،

your lexicon swells with phrases like

دایره واژگانی تون با عباراتی مثل

"devoured alive" and "bursts out of its body."

"زنده بلعیدن" و " از تو بدنش بیرون اومد" پره.

(Laughter)

(خنده)

But there's more to it than that.

اما بیشتر از این صحبتهاست.

I'm a writer, and fellow writers in the audience

من نویسنده ام، و رفقای نویسنده ام در بین حضار

will know that we love stories.

حتمن می دونند که ما نویسنده ها رو دوست داریم.

Parasites invite us to resist the allure

انگلها ما رو به مقاومت کردن در برابر شیفتگی

of obvious stories.

داستانهای بدیهی دعوت می کنند.

Their world is one of plot twists

دنیای اونها سرشار از توضیحات غیرمنتظره

and unexpected explanations.

و پیچیدگیهای طرح و نقشه است.

Why, for example,

برای مثال، چرا

does this caterpillar

این کرم ابریشم

start violently thrashing about

شروع می کنه بطرز خشونت آمیزی به لرزیدن

when another insect gets close to it

وقتی که حشره دیگری نزدیکش می شود

and those white cocoons that it seems

و اون پیله های سفید به نظر می رسد

to be standing guard over?

که بصورت محافظ برایش دارند؟

Is it maybe protecting its siblings?

شاید از خواهر و برادرهاش حمایت می کنند؟

No.

نه؟

This caterpillar was attacked

این کرم ابریشم مورد حمله

by a parasitic wasp which laid eggs inside it.

زنبور وحشی انگلی که درونش تخم گذاشته واقع شده.

The eggs hatched and the young wasps

این تخم ها شکستند و زنبورهای جوان

devoured the caterpillar alive

کرم ابریشم را زنده می بلعند

before bursting out of its body.

قبل از اینکه از بدنش خارج شه.

See what I mean?

منظورم رو فهمیدید؟

Now, the caterpillar didn't die.

حالا، کرم ابریشم نمرده.

Some of the wasps seemed to stay behind

برخی از زنبورهای بی عسل به نظر میرسه که عقب میمونند

and controlled it into defending their siblings

و اون رو با دفاع کردن از خواهرها و بردارهاشون که

which are metamorphosing

توی اون پیله ها در حال دگردیسی و بالغ شدن هستند

into adults within those cocoons.

را کنترل می کنند.

This caterpillar is a head-banging zombie bodyguard

این کرم ابریشم یک محافظ شخصی خواب زده بی کله است

defending the offspring

که از نوزادهای موجودی

of the creature that killed it.

دفاع می کنه که او رو کشته.

(Applause)

(تشویق)

We have a lot to get through. I only have 13 minutes. (Laughter)

کلی ماجرا هست برای نقل کردن و من فقط ۱۳ دقیقه وقت دارم. (خنده)

Now, some of you are probably just

حالا شاید بعضی از شما مایوسانه

desperately clawing for some solace

بدنبال تسلی خاطری در این ایده باشید که این چیزها

in the idea that these things are oddities

عجایب و غرایب جهان طبیعی باشند،

of the natural world, that they are outliers,

که داده های پرتی هستند،

and that point of view is understandable,

و اون نقطه نظر قابل درک است،

because by their nature, parasites are quite small

چون ذاتا، انگلها کاملا کوچیک هستند

and they spend a lot of their time

و بخش زیادی از زمانشون رو درون

inside the bodies of other things.

بدنهای دیگران می گذرونند.

They're easy to overlook,

ندیده گرفتنشون آسونه

but that doesn't mean that they aren't important.

اما به معنای کم اهمیت بودنشون نیست.

A few years back, a man called Kevin Lafferty

همین چند سال قبل، مردی به اسم کوین لافرتی

took a group of scientists into three Californian estuaries

گروهی از دانشمندان را به سه پای رود کالیفرنیایی برد

and they pretty much weighed and dissected

و اونها از هر چیزی که تونستند وزن کردن و

and recorded everything they could find,

تشریح کردن و فیلم گرفتند،

and what they found

و چیزی که پیدا کردند

were parasites in extreme abundance.

انگل در وفور بی نهایت بود.

Especially common were trematodes,

ترماتودها (کپلک) شایعترین بود،

tiny worms that specialize in castrating their hosts

کرمهای ریزی که تخصصشون در اخته کردن میزبانشون هست

like this unfortunate snail.

مثل این حلزون بدبخت.

Now, a single trematode is tiny, microscopic,

حال، یک تک تروماتود خرد و میکروسکوپی است،

but collectively they weighed as much

اما بطور گروهی وزنشان به اندازه تمام ماهیهای

as all the fish in the estuaries

پاهای رود میشه

and three to nine times more than all the birds.

و سه تا نه برابر بیش از تمامی پرندگان میشه.

And remember the Gordian worm that I showed you,

و اون کرم گوردین رو که به شما نشان دادم را خاطرتون هست؟

the cricket thing?

قضیه جیرجیرکها؟

One Japanese scientist called Takuya Sato

یک دانشمند ژاپنی به اسم تاکویا ساتو

found that in one stream,

در یکی از جوی ها اون رو پیدا کرد،

these things drive so many crickets

این چیزها جیرجیرکها و ملخهای

and grasshoppers into the water

خیلی زیادی رو توی آب می کشونه

that the drowned insects

جوریکه حشرات غرق شده

make up some 60 percent of the diet of local trout.

حدود ۶۰ درصد غذای قزل آلاهای بومی رو تشکیل میدن.

Manipulation is not an oddity.

دستکاری کردن چیزی عجیبی نیست.

It is a critical and common part

جزء رایج و حیاتی

of the world around us,

جهان اطراف ماست

and scientists have now found

و دانشمندان اکنون

hundreds of examples of such manipulators,

صدها مثال از چنین دستکاریهایی را یافتند،

and more excitingly, they're starting to understand

و هیجان انگیزتر این که شروع به فهمیدن دقیق

exactly how these creatures control their hosts.

از چگونگی کنترلی که این جانداران بر میزبانهایشان دارند کرده اند.

And this is one of my favorite examples.

و این یکی از مثالهای محبوب من است،

This is Ampulex compressa,

این آمپلوکس کامپرسا است،

the emerald cockroach wasp,

زنبور سوسکی زمردی،

and it is a truth universally acknowledged

و این یک حقیقت جهانی است که

that an emerald cockroach wasp in possession

زنبور سوسکی زمردی صاحب

of some fertilized eggs

تخمهای بارورشده ای هستند

must be in want of a cockroach.

که مستلزم بودن یک سوسک است.

When she finds one,

وقتی یکی رو پیدا کنه،

she stabs it with a stinger

نیش خود رو در او فرو می کنه

that is also a sense organ.

که همچنین یک ارگان حسی است.

This discovery came out three weeks ago.

این کشف سه هفته پیش به عمل آمد.

She stabs it with a stinger that is a sense organ

او نیشی را در او فرو می به که ارگان حسی است

equipped with small sensory bumps

مجهز به برآمدگی های حسی کوچیک

that allow her to feel the distinctive texture

که بهش اجازه میدهند بافت متمایز

of a roach's brain.

مغز سوسک را حس کند.

So like a person blindly rooting about in a bag,

درست مثل شخص نابینایی که توی یک کیف را می گرده

she finds the brain, and she injects it with venom

مغز رو یافته و زهرش رو بهش وارد می کنه

into two very specific clusters of neurons.

به داخل دو خوشه خاص از رشته های عصبی.

Israeli scientists Frederic Libersat and Ram Gal

دانشمندان اسراییلی فردریک لیبرست و رام گال

found that the venom is a very specific chemical weapon.

دریافتند که این زهر سلاح شیمیایی خیلی خاصی است.

It doesn't kill the roach, nor does it sedate it.

سوسک را نمی کشه، او را هم تسکین نمی ده.

The roach could walk away

سوسک میتونه راه بره

or fly or run if it chose to,

یا اگر بخواد پرواز کنه یا بدود،

but it doesn't choose to,

اما انتخابی در کار نیست،

because the venom nixes its motivation to walk,

زیرا زهر مانع انگیزه اش برای راه رفتن میشه،

and only that.

و فقط همین.

The wasp basically un-checks the escape-from-danger box

زنبور ابتدا گزینه فرار از خطر رو در سیستم

in the roach's operating system,

عامل سوسک غیر فعال می کنه،

allowing her to lead her helpless victim

به او اجازه میده تا قربانی درمانده اش رو

back to her lair by its antennae

بواسطه آنتن هاش به لانه اش هدایت کنه

like a person walking a dog.

مثل شخصی که سگش رو پیاده روی می بره.

And once there, she lays an egg on it,

و وقتی اونجا می رسه، تخم گذاری می کنه،

egg hatches, devoured alive, bursts out of body,

تخم می شکنه، زنده بعلیده شده، از جسمش خارج میشه،

yadda yadda yadda, you know the drill.

و خب دیگه خودتون جای خالی رو می دونید.

(Laughter) (Applause)

(خنده) (تشویق)

Now I would argue that, once stung,

حالا اینطور استدلال می کنم که وقتی نیش میخوره

the cockroach isn't a roach anymore.

سوسک دیگه سوسک نیست.

It's more of an extension of the wasp,

بیشتر به زائده ای از زنبور وحشی میمونه،

just like the cricket was an extension of the Gordian worm.

درست مثل جیرجیرکی که زائده ای کرم گوردین بود.

These hosts won't get to survive or reproduce.

این میزبانها نجات پیدا نمی کنند و قادر به تولید مثل هم نیستند.

They have as much control over their own fates

اونها همون اندازه روی سرنوشتون کنترل دارند

as my car.

که ماشینم میتونه داشته باشه.

Once the parasites get in,

وقتی انگل وارد شه،

the hosts don't get a say.

میزبانها حرفی واسه گفتن نداره.

Now humans, of course,

حالا بشر البته

are no stranger to manipulation.

نسبت به دستکاری شدن غریبه نیست.

We take drugs to shift the chemistries of our brains

دارو مصرف می کنیم مواد شیمیایی مغزمون رو تغییر دهیم

and to change our moods,

و همینطور حالاتمون رو،

and what are arguments or advertising or big ideas

و استدلال ها یا تبلیغاتیا ایده های بزرگی به چه دردی میخورند

if not an attempt to influence someone else's mind?

اگر تلاشمون در جهت نفوذ کردن در ذهن سایرین نباشه؟

But our attempts at doing this

اما اقدامات ما در جهت انجام این کار

are crude and blundering compared

در مقایسه با این ویژگی پرجزییات انگلها

to the fine-grained specificity of the parasites.

خام و کورکورانه است.

Don Draper only wishes he was as elegant

دان دراپر تنها آرزوش این که گاش می تونست

and precise as the emerald cockroach wasp.

مثل زنبور سوسکی زمردی زیبا و دقیق بود.

Now, I think this is part of what makes parasites

الان فکر می کنم این همون بخشی هست که انگلها

so sinister and so compelling.

رو اینقدر شیطانی و زورگو می کنه.

We place such a premium on our free will

ما ارش بالایی رو برای اراده آزاد

and our independence

و استقلال مون تحمیل می کنه قائل هستیم

that the prospect of losing those qualities

که چشم انداز از دست دادن آن کیفیتها

to forces unseen

برای وادار کردن نادیده ها

informs many of our deepest societal fears.

به اطلاع رسانی درباره بسیاری از عمیق ترین ترسهای اجتماعی ما است.

Orwellian dystopias and shadowy cabals

پادآرمان شهرهای اورولی و دسیسه چینهای سایه مانند

and mind-controlling supervillains --

و ابرشریرهای کنترل کننده ذهن

these are tropes that fill our darkest fiction,

اینها استعاره هایی هستند که ادبیات داستانی شریرانه مون مملو از اونهاست،

but in nature, they happen all the time.

اما در طبیعت، مدام دارند اتفاق میفتند.

Which leads me to an obvious

که من را به این سوال واضح

and disquieting question:

و برهم زننده ی آرامش میرسونه:

Are there dark, sinister parasites

آیا انگلهای خبیث و شروری هستند

that are influencing our behavior

که بدون آنکه درباره شون بدونیم

without us knowing about it,

علاوه بر «ان اس اِی»

besides the NSA?

روی رفتارمون تاثیر می گذارند؟

If there are any —

اگر هستند--

(Laughter) (Applause)

(خنده) (تشویق)

I've got a red dot on my forehead now, don't I?

نقطه سرخی الان روی پیشونیم هست، نه؟

(Laughter)

(خنده)

If there are any, this is a good candidate for them.

اگر وجود داشته باشند، این کاندیدای خوبی براشون محسوب میشه.

This is Toxoplasma gondii, or Toxo, for short,

این توکسو پلاسما گوندی یا به اختصار توکسو است،

because the terrifying creature

چون این موجود هولناک

always deserves a cute nickname.

همیشه مستحق لقب باحالی بوده.

Toxo infects mammals,

توکسو پسناندران رو مبتلا می کنه،

a wide variety of mammals,

دامنه گسترده ای از پستاندارها،

but it can only sexually reproduce in a cat.

اما تنها از لحاظ جنسی قادر به تولید مثل در گربه هاست.

And scientists like Joanne Webster have shown that

و دانشمندانی مثل جووآن وبستر نشون دادند که

if Toxo gets into a rat or a mouse,

اگر توکسو وارد موش صحرایی یا موش معمولی شود

it turns the rodent into a cat-seeking missile.

اون رو تبدیل به موشک جوینده گربه ها می کنه.

If the infected rat smells the delightful odor

اگه موش مبتلا بوی فرحبخش ادرار گربه

of cat piss,

رو حس کنه،

it runs towards the source of the smell

به سمت مرکز بو میره

rather than the more sensible direction of away.

جای اینکه از روی منطق بخواد ازش دوری کنه.

The cat eats the rat. Toxo gets to have sex.

گربه موش رو میخوره.

It's a classic tale of Eat, Prey, Love.

قصه کلاسیک کتاب غذا، دعا و عشق است.

(Laughter) (Applause)

(خنده) ( تشویق)

You're very charitable, generous people.

شما خیلی مردمان نیکوکار و دست و دلبازی هستید

Hi, Elizabeth, I loved your talk.

سلام الیزابت، سخنرانیت رو دوست داشتم.

How does the parasite control its host

انگل چطور میزبانش را به این طریق

in this way?

کنترل می کنه؟

We don't really know.

واقعا نمی دونیم.

We know that Toxo releases an enzyme

می دونیم که توکسو آنزیمی رو رها می کنه

that makes dopamine, a substance involved

که دوپامین را میسازه، ماده ای

in reward and motivation.

که شامل انگیزه و پاداش است.

We know it targets certain parts of a rodent's brain,

می دونیم که بخشهای اصلی از مغز جونده رو هدف قرار میده،

including those involved in sexual arousal.

از جمله اونهایی که دربرگیرنده برانگیختگی های جنسی میشوند.

But how those puzzle pieces fit together

اما اینکه چطور این تکه های پازل با هم جور شوند

is not immediately clear.

فورا مشخص نمیشه.

What is clear is that this thing

چیز مشخص درباره ش این که

is a single cell.

تک یاخته است.

This has no nervous system.

سیستم عصبی نداره.

It has no consciousness.

فاقد هوشیاریه.

It doesn't even have a body.

حتی جسمی هم نداره.

But it's manipulating a mammal?

اما یک پستاندار رو دستکاری ذهنی می کنه؟

We are mammals.

ما پستناندار هستیم.

We are more intelligent than a mere rat, to be sure,

بسیار باهوش تر از یک موش صحرایی صرف هستیم، یقینا،

but our brains have the same basic structure,

اما مغزهای ما هما ساختار اولیه رو داره،

the same types of cells,

همان سلولها،

the same chemicals running through them,

مواد شیمیایی مشابه که در بین انها جاریست

and the same parasites.

و همان انگلها.

Estimates vary a lot, but some figures suggest

تخمینها خیلی متنوعند، اما برخی ارقام نشان می دهند که

that one in three people around the world

از هر سه نفر در جهان

have Toxo in their brains.

یکی در مغزش توکسو داره.

Now typically, this doesn't lead to any overt illness.

حال بطور معمول این بیماری منتهی به هیچ بیماری آشکاری نمی شود.

The parasite holds up in a dormant state

انگل برای مدت خیلی زیادی

for a long period of time.

در وضعیت خوابیده است.

But there's some evidence that those people

اما شواهدی هست که آن دسته از آدمهایی

who are carriers score slightly differently

که ناقل هستند در پرسشنامه های شخصیتی امتیاز کمی

on personality questionnaires than other people,

متفاوتری رو نسبت به سایرین دریافت می کنند،

that they have a slightly higher risk of car accidents,

احتمال تصادفات رانندگی در اونها کمی بالاتره،

and there's some evidence that people with schizophrenia

و شواهدی هست مبتنی بر اسکیتزوفرنیا

are more likely to be infected.

که بیشتر در معرض ابتلا هستند.

Now, I think this evidence is still inconclusive,

با این حال، من فکر می کنم که این شواهد هنوز غیرقاطع هستند،

and even among Toxo researchers,

و حتی در بین محققان توکسو

opinion is divided as to whether the parasite

این اختلاف عقیده وجود داره که آیا انگل

is truly influencing our behavior.

براستی روی رفتار ما تاثیر می گذاره.

But given the widespread nature of such manipulations,

اما با فرض طبیعت گسترده چنین دستکاریهای ذهنی

it would be completely implausible

کاملا غیر محتمل خواهد بود

for humans to be the only species

که انسانها تنها گونه هایی باشند

that weren't similarly affected.

که تحت تاثیر مشابه ای قرار نگیرند.

And I think that this capacity to constantly

و فکر می کنم که این ظرفیت در متوقف کردن

subvert our way of thinking about the world

دائمی طرز فکرمون درباره جهان

makes parasites amazing.

انگل ها جالب می کنه.

They're constantly inviting us to look at the natural world sideways,

اونها دائما ما رو به نگاه کردن فرعیهای جهان طبیعی می کنند،

and to ask if the behaviors we're seeing,

و میخوان بدونند آیا رفتارهایی که مشاهده می کنیم،

whether they're simple and obvious

خواه ساده و واضح

or baffling and puzzling,

یا گیج کننده و حیرت آور،

are not the results of individuals

نتیجه اشخاصی نیست

acting through their own accord

که بخودی خود عمل می کنند

but because they are being bent

بلکه تغییر داده می شوند

to the control of something else.

تا کنترل چیز دیگری را بدست بیارند.

And while that idea may be disquieting,

و در حالیکه آن ایده شاید مضطرب کننده باشه،

and while parasites' habits may be very grisly,

و در حالیکه عادات انگلی شاد خیلی وحشتناک باشند،

I think that ability to surprise us

به اون قابلیتی فکر می کنم که ما رو شگفت زده می کنه

makes them as wonderful and as charismatic

باعث میشه اونها شگفت آور و جذاب شن

as any panda or butterfly or dolphin.

مثل پانداها، پروانه ها ی دلفین ها.

At the end of "On the Origin of Species,"

در آخر کتاب "خاستگاه گونه ها"،

Charles Darwin writes about the grandeur of life,

چارلز داروین درباره شکوه زندگی ،

and of endless forms most beautiful

و زیباترین وشگفت آورترین

and most wonderful,

انواع بی انتها مینویسه،

and I like to think he could easily have been talking

و دوست دارم فکر کنم او می توانست به آسونی راجع به

about a tapeworm that makes shrimp sociable

کرم نواری صحبت کرده باشه که میگوها رو قابل معاشرت کنه

or a wasp that takes cockroaches for walks.

یا زنبورها بی عسل که با سوسکها پیاده روی می رن.

But perhaps, that's just a parasite talking.

اما شاید، این فقط حرف زدن یه انگل باشه.

Thank you.

سپاسگذارم.

(Applause)

(تشویق)