Why our IQ levels are higher than our grandparents' | James Flynn

جیمز فلین: چرا ضریب هوشی ما از نیاکانمان بیشتر است؟

Translator: Nooshin Neirami Reviewer: Johira Afzali

We are going to take a quick voyage

میخواهیم سفری سریع بکنیم به

over the cognitive history of the 20th century,

تاریخ علوم شناختی در قرن ۲۰ام.

because during that century,

چون در طول این قرن

our minds have altered dramatically.

مغزهای ما به شکل چشمگیری تغییرکرده اند.

As you all know, the cars that people drove in 1900

همانطور که همه میدانید، خودروهایی که در سالهای ۱۹۰۰ رانده میشدند

have altered because the roads are better

تغییرات بنیادی کردند، چون جاده ها بهتر شده بودند

and because of technology.

و البته به خاطر تغییرات فناوری.

And our minds have altered, too.

و همینطور مغزهای ما نیز تغییر کرده اند.

We've gone from people who confronted a concrete world

ما از دوره انسانهایی که [فقط] با دنیای واقعی اطرافشان مواجه بودند

and analyzed that world primarily in terms

و آن دنیا را در درجه اول

of how much it would benefit them

با برداشتهای منفعت طلبانه ی خود تحلیل میکردند عبور کردیم.

to people who confront a very complex world,

و به انسانهایی بدل شدیم که با دنیایی بس پیچیده [و انتزاعی] روبرو هستند

and it's a world where we've had to develop

و این دنیا جاییست که ما مجبوریم

new mental habits, new habits of mind.

عادت های روانی و ذهنی تازه ای را رشد دهیم.

And these include things like

و این عادات شامل چیزهایی است مثل:

clothing that concrete world with classification,

پوشش دادن آن دنیای واقعی با دسته بندی کردن،

introducing abstractions that we try to make

معرفی چیزهای انتزاعی که ما

logically consistent,

سعی در منطقی کردن آنها داریم

and also taking the hypothetical seriously,

و همچنین جدی گرفتن چیزهای فرضی

that is, wondering about what might have been

و اندیشیدن در مورد اینکه چه می شد

rather than what is.

به جای آن که چه هست

Now, this dramatic change was drawn to my attention

خب، این تغییرات چشمگیر توجه مرا جلب کرده بود

through massive I.Q. gains over time,

اینکه بهره ی هوشی ما در طول زمان افزایش پیدا کرده است

and these have been truly massive.

و این افزایش واقعا زیاد بوده است

That is, we don't just get a few more questions right

به طوریکه(اختلاف ما با انسان های گذشته)فقط چند تا جواب درست بیشتر

on I.Q. tests.

در تست های هوش نیست

We get far more questions right on I.Q. tests

بلکه ما بسیاربسیار بیشتر جواب درست میدهیم

than each succeeding generation

نسبت به همه نسل های متوالی

back to the time that they were invented.

بعد از اختراع این تست ها

Indeed, if you score the people a century ago

در واقع اگر به افراد یک قرن پیش

against modern norms,

با معیارهای امروزه نمره دهیم

they would have an average I.Q. of 70.

میانگین ضریب هوشی آنها ۷۰ خواهد بود

If you score us against their norms,

در حالیکه اگر ما را با معیارهای آنها نمره دهند

we would have an average I.Q. of 130.

ما میانگین ضریب هوشی ۱۳۰ خواهیم داشت

Now this has raised all sorts of questions.

اکنون این قضیه سوال های گوناگونی را برانگیخته است

Were our immediate ancestors

آیا پیشینیان ما

on the verge of mental retardation?

در آستانه عقب ماندگی ذهنی بودند؟

Because 70 is normally the score for mental retardation.

چون ۷۰ معمولا نمره افراد عقب مانده ذهنی است

Or are we on the verge of all being gifted?

یا آیا ما در آستانه نابغه بودن هستیم؟

Because 130 is the cutting line for giftedness.

زیرا ۱۳۰ از خط نبوغ عبور میکند(در نمودار ضریب هوشی)

Now I'm going to try and argue for a third alternative

اکنون من قصد دارم در مورد فرض سومی بحث وبررسی کنم

that's much more illuminating than either of those,

که از هردو فرض قبلی روشن کننده تر است

and to put this into perspective,

برای فهم آن

let's imagine that a Martian came down to Earth

تصور کنید که یک مریخی به زمین آمده است

and found a ruined civilization.

و یک تمدن مخروبه پیدا کرده است

And this Martian was an archaeologist,

و این مریخی باستان شناس بوده

and they found scores, target scores,

و تعدادی تیر پیدا کرده است

that people had used for shooting.

که مردم برای تیراندازی استفاده میکرده اند

And first they looked at 1865,

ابتدا او به ۱۸۶۵ نگاه میکند

and they found that in a minute,

و متوجه میشود که دریک دقیقه

people had only put one bullet in the bullseye.

افراد فقط یک تیر به مرکزسیبل زده اند

And then they found, in 1898,

سپس متوجه میشود که در ۱۸۹۸

that they'd put about five bullets in the bullseye in a minute.

افراد توانسته اند در یک دقیقه ۵ گلوله به مرکز بزنند

And then about 1918 they put a hundred bullets in the bullseye.

سپس در ۱۹۱۸ آنها ۱۰۰ گلوله را به مرکز زده اند

And initially, that archaeologist would be baffled.

در ابتدا آن باستان شناس گیج میشود

They would say, look, these tests were designed

ممکن است بگوید: نگاه کن این تست ها طراحی شده اند

to find out how much people were steady of hand,

تا بفهمند چقدر افراد بر دست خود تسلط دارند

how keen their eyesight was,

تاچه حد بیناییشان قوی است

whether they had control of their weapon.

آیا بر اسلحه خود کنترل دارند

How could these performances have escalated

چگونه عملکردها

to this enormous degree?

تا این حد پیشرفت داشته است؟

Well we now know, of course, the answer.

البته امروزه ما جواب را میدانیم

If that Martian looked at battlefields,

اگر آن مریخی به میدان های جنگ نگاه کند

they would find that people had only muskets

خواهد فهمید که مردم در زمان جنگ داخلی

at the time of the Civil War

فقط تفنگ چخماقی داشته اند

and that they had repeating rifles

سپس آنها در زمان جنگ آمریکا-اسپانیا

at the time of the Spanish-American War,

تفنگ گلوله دار داشته اند

and then they had machine guns

و بعد از آن در زمان جنگ جهانی اول دارای

by the time of World War I.

مسلسل بوده اند

And, in other words, it was the equipment

و به عبارت دیگر این ابزار

that was in the hands of the average soldier

در دست یک سرباز معمولی

that was responsible, not greater keenness of eye

عامل (بهبود عملکرد) بوده است نه بینایی قوی تر

or steadiness of hand.

یا تسلط بیشتر بر دست

Now what we have to imagine is the mental artillery

اکنون چیزی که ما باید تصور کنیم توپخانه ذهنی است

that we have picked up over those hundred years,

که در طی آن قرون کسب کرده ایم

and I think again that another thinker will help us here,

و من فکر میکنم که دوباره یک متفکر دیگر به ما کمک خواهد کرد

and that's Luria.

و او "لوریا" است

Luria looked at people

لوریا انسان های قبل ازعصر دانش را

just before they entered the scientific age,

مورد بررسی قرار داد

and he found that these people

و او متوجه شد که این افراد

were resistant to classifying the concrete world.

در مقابل طبقه بندی کردن دنیای واقعی مقاومت میکردند

They wanted to break it up

آنها تمایل داشتند که جهان را

into little bits that they could use.

به قطعات کوچک قابل استفاده تقسیم کنند

He found that they were resistant

او فهمید که آنها در برابر این چیزها مقاومت میکردند

to deducing the hypothetical,

استنباط فرضیات

to speculating about what might be,

حدس زدن اینکه چه خواهد شد

and he found finally that they didn't deal well

و در نهایت او فهمید که آنها با مفاهیم انتزاعی

with abstractions or using logic on those abstractions.

و استفاده از منطق برای آنها مشکل داشتند

Now let me give you a sample of some of his interviews.

حال اجازه بدهید یک نمونه از مصاحبه هایش را ارائه بدهم

He talked to the head man of a person

او با کدخدای یک روستا در روسیه صحبت کرده است

in rural Russia.

در نقاط روستایی روسیه.

They'd only had, as people had in 1900,

آنها شرایط انسان های سال ۱۹۰۰ را داشتند

about four years of schooling.

تقریبا فقط ۴ سال تحصیل میکردند

And he asked that particular person,

لوریا از آن شخص خاص پرسیده است:

what do crows and fish have in common?

ویژگی های مشترک کلاغ و ماهی چیست؟

And the fellow said, "Absolutely nothing.

و آن شخص درجواب گفت: قطعا هیچی

You know, I can eat a fish. I can't eat a crow.

میدانید من میتوانم ماهی را بخورم ولی نمیتوانم کلاغ را بخورم

A crow can peck at a fish.

کلاغ میتواند به ماهی نوک بزند

A fish can't do anything to a crow."

ولی ماهی نمیتواند آسیبی به کلاغ برساند

And Luria said, "But aren't they both animals?"

و لوریا گفت: اما آیا آنها هردو حیوان نیستند؟

And he said, "Of course not.

و او گفت: قطعا نیستند

One's a fish.

یکی ماهی است

The other is a bird."

و دیگری پرنده.

And he was interested, effectively,

و تنها به کارایی که این دو موجود برایش داشتند

in what he could do with those concrete objects.

علاقه نشان می داد.

And then Luria went to another person,

و سپس لوریا به سراغ شخص دیگری رفت

and he said to them,

و به او گفت:

"There are no camels in Germany.

"در آلمان شتر وجود ندارد

Hamburg is a city in Germany.

هامبورگ شهری در آلمان است

Are there camels in Hamburg?"

آیا در هامبورگ شتر وجود دارد؟"

And the fellow said,

و آن شخص گفت:

"Well, if it's large enough, there ought to be camels there."

"خب اگر آنجا به اندازه کافی بزرگ باشد باید شتر وجود داشته باشد"

And Luria said, "But what do my words imply?"

و لوریا گفت: اما حرف های من چه معنایی داشت؟"

And he said, "Well, maybe it's a small village,

و او گفت: "خب شاید آنجا یک روستای کوچک باشد

and there's no room for camels."

و جایی برای شترها نباشد"

In other words, he was unwilling to treat this

به عبارت دیگر او فقط مایل بود

as anything but a concrete problem,

از جنبه ی غیر انتزاعی به مساله نگاه کند

and he was used to camels being in villages,

و او عادت کرده بود که شترها در روستا باشند

and he was quite unable to use the hypothetical,

و او اصلا نمیتوانست که فرض کند

to ask himself what if there were no camels in Germany.

و از خودش بپرسد که چه میشود اگر در آلمان شتری وجود نداشته باشد

A third interview was conducted

مصاحبه با نفر سوم

with someone about the North Pole.

دررابطه با قطب شمال انجام شد

And Luria said, "At the North Pole, there is always snow.

و لوریا گفت:" در قطب شمال همیشه برف میبارد

Wherever there is always snow, the bears are white.

هرجا که همیشه برف ببارد خرس ها سفید هستند

What color are the bears at the North Pole?"

خرس های قطب شمال چه رنگی اند؟"

And the response was, "Such a thing

و جواب این بود:" چیزی مانند این

is to be settled by testimony.

فقط با شهادت دادن حل میشود

If a wise person came from the North Pole

اگر یک انسان عاقل از قطب شمال بیاید

and told me the bears were white,

و به من بگوید که خرس ها سفیدند

I might believe him,

ممکن است باور کنم

but every bear that I have seen is a brown bear."

اما هر خرسی که من دیده ام قهوه ای بوده است"

Now you see again, this person has rejected

پس میبینید که دوباره این مرد

going beyond the concrete world

فرا رفتن از این دنیای واقعی

and analyzing it through everyday experience,

و تحلیل آن براساس تجربیات روزانه را رد می کند

and it was important to that person

برای آن شخص مسئله مهم

what color bears were --

رنگ خرس ها بود

that is, they had to hunt bears.

زیرا آنها خرس را شکار میکردند

They weren't willing to engage in this.

و آنها علاقه ای به درگیر شدن با این موضوع نداشتند

One of them said to Luria,

یکی از آنها به لوریا گفت:

"How can we solve things that aren't real problems?

" چگونه ما چیزهایی را حل کنیم که مسائل واقعی نیستند؟

None of these problems are real.

هیچکدام از این مسائل واقعی نیستند

How can we address them?"

چگونه آنها را نشان دهیم؟"

Now, these three categories --

اکنون این سه دسته:

classification,

دسته بندی،

using logic on abstractions,

استفاده از منطق در انتزاعات،

taking the hypothetical seriously --

جدی گرفتن فرضیات

how much difference do they make in the real world

چه تفاوتی در دنیای واقعی، ایجاد میکنند؟

beyond the testing room?

خارج از اتاق امتحان؟

And let me give you a few illustrations.

بگذارید منظورم را واضح کنم

First, almost all of us today get a high school diploma.

اولا تقریبا همه ما امروزه دیپلم میگیریم

That is, we've gone from four to eight years of education

یعنی ما از ۴ سال تحصیل به ۸ سال تحصیل

to 12 years of formal education,

و سپس ۱۲ سال به صورت رسمی آموزش دیده ایم

and 52 percent of Americans

و ۵۲ درصد آمریکایی ها

have actually experienced some type of tertiary education.

در واقع نوعی از مرحله سوم از آموزش را تجربه کرده اند

Now, not only do we have much more education,

اکنون ما نه تنها آموزش بیشتری داریم

and much of that education is scientific,

و بیشتر این آموزش علمی است

and you can't do science without classifying the world.

و شما نمیتوانید بدون دسته بندی جهان با علم کار کنید

You can't do science without proposing hypotheses.

نمیتوانید بدون ارائه فرضیات با علم کار کنید

You can't do science without making it logically consistent.

نمیتوانید بدون منطقی کردن علم با آن کار کنید

And even down in grade school, things have changed.

و حتی در مدارس ابتدایی شرایط تغییر کرده است

In 1910, they looked at the examinations

در ۱۹۱۰ آنها امتحاناتی را که

that the state of Ohio gave to 14-year-olds,

در ایالت اوهایو به ۱۴ ساله ها دادند را بررسی کردند

and they found that they were all

و فهمیدند که (این امتحانات) همگی درباره

for socially valued concrete information.

اطلاعات محسوس اجتماعی بودند

They were things like,

آنها چیزهایی شبیه این بودند :

what are the capitals of the 44 or 45 states

مراکز ۴۴ یا ۴۵ ایالتی که در آن زمان وجود داشت

that existed at that time?

کجا بودند؟

When they looked at the exams

وقتی امتحانات ایالتی اوهایو در ۱۹۹۰

that the state of Ohio gave in 1990,

را بررسی کردند

they were all about abstractions.

همه آنها درباره مفاهیم انتزاعی بودند

They were things like,

چیزهایی مانند:

why is the largest city of a state rarely the capital?

چرا بزرگترین شهر یک ایالتی به ندرت مرکز است؟

And you were supposed to think, well,

و از شما انتظار میرفت که فکر کنید و بگویید: خب

the state legislature was rural-controlled,

فرمانداری ایالت در دست روستایی ها بوده

and they hated the big city,

و آنها از شهر بزرگ متنفر بودند

so rather than putting the capital in a big city,

بنابراین به جای قراردادن شهر بزرگ به عنوان مرکز

they put it in a county seat.

مرکز را به شهر دلخواه خود میبرند

They put it in Albany rather than New York.

به جای نیویورک، آلبانی را مرکز ایالت میکنند

They put it in Harrisburg rather than Philadelphia.

به جای فیلادلفیا، هاریسبورگ را مرکز ایالت میکنند

And so forth.

و الی اخر

So the tenor of education has changed.

پس رویه آموزش عوض شده است

We are educating people to take the hypothetical seriously,

ما افراد را آموزش میدهیم تا فرضیات را جدی بگیرند

to use abstractions, and to link them logically.

از مفاهیم انتزاعی استفاده کنند و با منطق آنها را به هم وصل کنند

What about employment?

وضعیت استخدام چطور است؟

Well, in 1900, three percent of Americans

خب در ۱۹۰۰، سه درصد آمریکایی ها

practiced professions that were cognitively demanding.

به حرفه هایی اشتغال داشتند که تخصصی بود

Only three percent were lawyers or doctors or teachers.

تنها ۳ درصد وکیل یا دکتر یا معلم بودند

Today, 35 percent of Americans

امروزه، ۳۵ درصد آمریکایی ها

practice cognitively demanding professions,

در شغل های تخصصی مشغول هستند

not only to the professions proper like lawyer

نه تنها حرفه هایی مانند وکالت

or doctor or scientist or lecturer,

یا پزشکی یا دانشمند یا استاد بودن

but many, many sub-professions

بلکه تعداد بسیاری از شغل های زیر شاخه ای

having to do with being a technician,

مثل کارشناس فنی

a computer programmer.

یا برنامه نویس کامپیوتر بودن وجود دارد

A whole range of professions now make cognitive demands.

اکنون همه انواع مشاغل نیاز به مهارت دارند

And we can only meet the terms of employment

و در دنیای مدرن تنها وقتی میتوانیم شرایط استخدام را داشته باشیم که

in the modern world by being cognitively

و در دنیای مدرن تنها وقتی میتوانیم شرایط استخدام را داشته باشیم که

far more flexible.

که در یادگیری مهارت ها بسیار انعطاف پذیر باشیم

And it's not just that we have many more people

و این تنها به این علت نیست که آدم های متخصص بیشتری

in cognitively demanding professions.

در شغل ها ی تخصصی داریم

The professions have been upgraded.

بلکه شغل ها نیز به روز شده اند

Compare the doctor in 1900,

مقایسه کنید پزشکان در ۱۹۰۰ را

who really had only a few tricks up his sleeve,

که چند حقه بیشتر در آستین نداشتند

with the modern general practitioner or specialist,

با اطبا و متخصصان امروزی مقایسه کنید

with years of scientific training.

با سال ها آموزش علمی

Compare the banker in 1900,

مقایسه کنید یک بانکدار در ۱۹۰۰ را

who really just needed a good accountant

که فقط به حسابدار خوب نیاز داشت

and to know who was trustworthy in the local community

و اینکه بداند چه کسی در آن محل میتواند

for paying back their mortgage.

برای برگرداندن وام معتبر باشد

Well, the merchant bankers who brought the world to their knees

بانک دارهای بازرگانی که دنیا را به زانو درآوردند

may have been morally remiss,

ممکن است از لحاظ اخلاقی بی مبالات باشند

but they were cognitively very agile.

اما آنها ازلحاظ مهارت خیلی زیرک بودند

They went far beyond that 1900 banker.

آنهاازآن بانکداران ۱۹۰۰ فراتر رفتند

They had to look at computer projections

آنها برای بازار مسکن باید به

for the housing market.

پروژه های کامپیوتری نگاه میکردند

They had to get complicated CDO-squared

آنها باید از سیستم پیچیده «مجذور سی دی او»

in order to bundle debt together

برای مخفی کردن بدهی ها استفاده میکردند

and make debt look as if it were actually a profitable asset.

تا بدهی را مانند سرمایه پرسود جلوه میدادند

They had to prepare a case to get rating agencies

آنها باید گزارشی برای موسسات اعتبارسنجی برای تعیین رتبه ارائه میکردند

to give it a AAA,

تا بهتربن رتبه را از آنان دریافت کنند

though in many cases, they had virtually bribed the rating agencies.

هرچند در بیشتر موارد به صورت پنهانی به این موسسات اعتبارسنجی رشوه میدادند

And they also, of course, had to get people

و آنها هم مردم را متقاعد میکردند تا

to accept these so-called assets

این سرمایه های کذایی را باور کنند

and pay money for them

و پول هایشان را به این بانک ها بسپارند

even though they were highly vulnerable.

در حالیکه این بانک ها بسیار ضعیف بودند

Or take a farmer today.

یا مزرعه دار امروزی را در نظر بگیرید

I take the farm manager of today as very different

از نظر من مدیر مزرعه امروزی بسیار متفاوت از

from the farmer of 1900.

مزرعه دار سال ۱۹۰۰ است

So it hasn't just been the spread

پس تنها افزایش

of cognitively demanding professions.

تعداد شغل های تخصصی نبوده

It's also been the upgrading of tasks

بلکه به روز شدن حرفه هایی مانند

like lawyer and doctor and what have you

وکالت و پزشکی و هر تخصصی که

that have made demands on our cognitive faculties.

در دانشکده هایمان آموزش داده میشود را نیز داشته ایم

But I've talked about education and employment.

اما در مورد آموزش و استخدام صحبت کردم

Some of the habits of mind that we have developed

بعضی از عادت های ذهنی که

over the 20th century

ما در طی قرن ۲۰ام رشد داده ایم

have paid off in unexpected areas.

نتایج خوبی را در زمینه های دور از انتظار داده است

I'm primarily a moral philosopher.

قبل از هرچیز من یک فیلسوف اخلاق هستم

I merely have a holiday in psychology,

رشته من چیز دیگریست و موقتا روانشناسی کار میکنم،

and what interests me in general is moral debate.

و چیز کلی ای که مرا علاقمند کرد بحث اخلاقی قضیه بود

Now over the last century,

حالدرطول قرن اخیر

in developed nations like America,

در کشور های توسعه یافته مانند آمریکا

moral debate has escalated

بحث های اخلاقی افزایش یافته است

because we take the hypothetical seriously,

چون ما فرضیات را جدی گرفتیم

and we also take universals seriously

و همچنین موضوعات همگانی رانیز جدی گرفتیم

and look for logical connections.

و به دنبال ارتباطات منطقی هستیم

When I came home in 1955 from university

وقتی در سال ۱۹۵۵ از دانشگاه به خانه آمدم

at the time of Martin Luther King,

در زمان مارتین لوتر کینگ

a lot of people came home at that time

آدم های زیادی در آن زمان به خانه برگشتند

and started having arguments with their parents and grandparents.

و شروع به بحث با والدین و پدربزرگ مادربزرگ هایشان کردند

My father was born in 1885,

پدر من در سال ۱۸۸۵ متولد شده بود

and he was mildly racially biased.

و کمی از لحاظ نژادی متعصب بود

As an Irishman, he hated the English so much

به عنوان یک ایرلندی از انگلیسی ها متنفر بود

he didn't have much emotion for anyone else.

او احساس خوبی نسبت به بقیه (دیگر نژادها) نداشت

(Laughter)

(خنده)

But he did have a sense that black people were inferior.

اما او احساس میکرد که سیاه پوست ها پست ترند

And when we said to our parents and grandparents,

و زمانی که ما به والدین یا پدربزرگ مادربزرگ هایمان میگفتیم:

"How would you feel if tomorrow morning you woke up black?"

چه احساسی خواهید داشت اگر فردا سیاه پوست بیدار شوید؟

they said that is the dumbest thing you've ever said.

آنها میگفتند این احمقانه ترین چیزی است که تا بحال گفته اید

Who have you ever known who woke up in the morning --

چه کسی را میشناسید که صبح بیدار شده...

(Laughter) --

(خنده)

that turned black?

و دیده که سیاه پوست است؟

In other words, they were fixed in the concrete

به عبارت دیگر آنها در عقاید و باورهای منجمدی

mores and attitudes they had inherited.

که به ارث برده بودند گیر کرده بودند

They would not take the hypothetical seriously,

آنها فرضیات را جدی نمیگرفتند

and without the hypothetical,

و بدون فرضیات

it's very difficult to get moral argument off the ground.

پرداختن به بحث های اخلاقی بسیار سخت خواهد شد

You have to say, imagine you were

شما باید بگویید که تصور کن

in Iran, and imagine that your relatives

در ایران بودی و تصور کن که اقوامت

all suffered from collateral damage

از خسارات جنگ رنج کشیده بودند

even though they had done no wrong.

در حالیکه هیچ گناهی نداشتند

How would you feel about that?

چه احساسی در این باره خواهی داشت؟

And if someone of the older generation says,

و اگر کسی از نسل های قدیمی باشد میگوید:

well, our government takes care of us,

خب حکومت ما از ما مراقبت میکند

and it's up to their government to take care of them,

و این وظیفه حکومت آنهاست که از آنها مراقبت کند

they're just not willing to take the hypothetical seriously.

آنها فقط تمایل ندارند که فرضیات را جدی بگیرند

Or take an Islamic father whose daughter has been raped,

یا یک پدر مسلمان را در نظر بگیرید که دخترش مورد تجاوز قرار گرفته

and he feels he's honor-bound to kill her.

و او احساس میکند که به خاطر آبرویش باید دخترش را بکشد

Well, he's treating his mores

خب او براساس رسومش رفتار میکند

as if they were sticks and stones and rocks that he had inherited,

انگار چوب و سنگ و صخره به ارث برده است(عقاید موروثی را به سنگ و صخره تشبیه کرده)

and they're unmovable in any way by logic.

و اینها با منطق قابل جابجا شدن نیستند

They're just inherited mores.

این ها فقط باورهای موروثی است

Today we would say something like,

امروزه میتوانیم چیزی مانند این را بگوییم:

well, imagine you were knocked unconscious and sodomized.

خب تصور کنید که شما را ناخواسته بیهوش کرده و با شما لواط کرده اند

Would you deserve to be killed?

آیا شما شایسته کشته شدنید؟

And he would say, well that's not in the Koran.

واو خواهد گفت: خب این در قرآن نیست

That's not one of the principles I've got.

و این از عقاید من نیست

Well you, today, universalize your principles.

خب شما امروزه عقایدتان را جهانی میکنید

You state them as abstractions and you use logic on them.

آنها را به حالت انتزاعی بیان میکنید و در آنها از منطق استفاده میکنید

If you have a principle such as,

اگر اصلی مانند این داشتید:

people shouldn't suffer unless they're guilty of something,

انسان ها نباید تنبیه شوند مگر اینکه گناهی مرتکب شده باشند

then to exclude black people

سپس برای جدا کردن سیاه پوست ها از این قاعده

you've got to make exceptions, don't you?

شما مجبورید استثنا بیاورید، درسته؟

You have to say, well, blackness of skin,

شما باید بگویید: خب، سیاهی پوست،

you couldn't suffer just for that.

نمیشه فقط به این دلیل رنج کشید

It must be that blacks are somehow tainted.

شاید به این دلیل است که آنها یک طوری فاسد شده اند

And then we can bring empirical evidence to bear, can't we,

و سپس ما میتوانیم حقایق تجربی ارائه کنیم

and say, well how can you consider all blacks tainted

و بگوییم: چگونه میتوانی همه سیاه ها را فاسد در نظر بگیری

when St. Augustine was black and Thomas Sowell is black.

در حالیکه «سن آگوستین» و «توماس سول» سیاه پوست هستند

And you can get moral argument off the ground, then,

و بعد شما میتوانید بحث های اخلاقی را پیش بکشید

because you're not treating moral principles as concrete entities.

چون دیگر با اصول اخلاقی منجمد برخورد نمیکنید

You're treating them as universals,

بلکه به صورت عام و جهانی برخورد میکنید

to be rendered consistent by logic.

که بر منطق استوار است

Now how did all of this arise out of I.Q. tests?

حال چگونه همه اینها از تست های هوش برداشت شد؟

That's what initially got me going on cognitive history.

این چیزی بود که در ابتدا مرا وادار کرد که به سمت تاریخ شناختی بروم

If you look at the I.Q. test,

اگر به تست هوش نگاه بیندازید

you find the gains have been greatest in certain areas.

میفهمید که در برخی زمینه ها نمره ها بالا بوده است

The similarities subtest of the Wechsler

بخش شباهت های آزمون «وکسلر»

is about classification,

درباره دسته بندی است

and we have made enormous gains

و ما نمره های بسیار خوبی

on that classification subtest.

در زمینه تست طبقه بندی، گرفته ایم

There are other parts of the I.Q. test battery

بخش های دیگری هم از تست هوش وجود دارد

that are about using logic on abstractions.

که درباره استفاده از منطق در انتزاعات است

Some of you may have taken Raven's Progressive Matrices,

برخی از شماها ممکن است آزمون ماتریس های تصاعدی راون را داده باشید

and it's all about analogies.

که همه اش درباره مقایسه است

And in 1900, people could do simple analogies.

و در ۱۹۰۰ آدم ها تنها قادر به انجام مقایسه های ساده بودند

That is, if you said to them, cats are like wildcats.

طوریکه اگر به آن ها میگفتید گربه ها شبیه گربه های وحشی اند

What are dogs like?

سگ ها شبیه چه هستند؟

They would say wolves.

آنها میگفتند گرگ

But by 1960, people could attack Raven's

اما در ۱۹۶۰ مردم میتوانستند آزمون راون را

on a much more sophisticated level.

در سطح بسیار بالاتری حل کنند

If you said, we've got two squares followed by a triangle,

اگر میگفتید که دو مربع داریم که یک مثلث بعد آن ها آمده

what follows two circles?

بعد دو تا دایره چه می آید؟

They could say a semicircle.

میتوانستند پاسخ دهند که نیم دایره

Just as a triangle is half of a square,

همچنان که یک مثلث نصف مربع است

a semicircle is half of a circle.

نیم دایره هم نصف دایره است

By 2010, college graduates, if you said

اگر به فارغ التحصیلان سال ۲۰۱۰ گفته بودید

two circles followed by a semicircle,

بعد دو دایره یک نیم دایره آمده است

two sixteens followed by what,

بعد ازدوعدد 16 چه می آید؟

they would say eight, because eight is half of 16.

میتوانستند که بگویندعدد ۸ چون نصف ۱۶ است

That is, they had moved so far from the concrete world

اینطور است که انسان ها به این حد رسیده اند آن هم از دنیای واقعی که

that they could even ignore

حتی نشانه های واضح

the appearance of the symbols that were involved in the question.

در صورت سوال را نادیده میگرفتند

Now, I should say one thing that's very disheartening.

اما الان باید یک مطلب بسیار مایوس کننده را با شما در میان بگذارم

We haven't made progress on all fronts.

ما در همه زمینه ها پیشرفت نکرده ایم

One of the ways in which we would like to deal

یکی از راه هایی که با آن می توایم درباره کمال دنیای مدرن

with the sophistication of the modern world

کنکاش کنیم

is through politics,

راه سیاست است

and sadly you can have humane moral principles,

و متاسفانه شما میتوانید اصول اخلاق انسانی را داشته باشید

you can classify, you can use logic on abstractions,

میتوانید دسته بندی کنید میتوانید از منطق در انتزاعات استفاده کنید

and if you're ignorant of history and of other countries,

و اگر از تاریخ و دیگر کشورها بیخبر باشید

you can't do politics.

نمیتوانید سیاست ها را اجرا کنید

We've noticed, in a trend among young Americans,

ما به یک روند در بین جوانان آمریکایی توجه کرده ایم

that they read less history and less literature

که آنها کمتر ادبیات و تاریخ مطالعه میکنند

and less material about foreign lands,

و کمتر درباره کشورهای دیگر مطلب میخوانند

and they're essentially ahistorical.

و آنها اساسا بی اطلاع از تاریخند

They live in the bubble of the present.

آنها در حباب لحظه زندگی میکنند

They don't know the Korean War from the war in Vietnam.

آنها فرق جنگ کره با جنگ ویتنام را نمیدانند

They don't know who was an ally of America in World War II.

آنها نمیدانند چه کسی متحد آمریکا در جنگ جهانی دوم بود

Think how different America would be

فکر کنید که چقدر آمریکا متفاوت میشد

if every American knew that this is the fifth time

اگر هر آمریکایی میدانست که این بار پنجم است که

Western armies have gone to Afghanistan to put its house in order,

ارتش های غربی به افغانستان میروند تا آنجا را خانه تکانی کنند

and if they had some idea of exactly what had happened

و اگرخبر داشتند که

on those four previous occasions.

در ۴ مرتبه قبل چه اتفاقی افتاده است

(Laughter)

(خنده)

And that is, they had barely left,

اینگونه بعید بود که سربازان سرزمین خود را برای جنگ ترک کنند،

and there wasn't a trace in the sand.

و یک جنگ بی حاصل در نمیگرفت.

Or imagine how different things would be

یا تصور کنید چقدر متفاوت میشد

if most Americans knew that we had been lied

اگر اکثر آمریکایی ها میدانستند که

into four of our last six wars.

ما در ۴ جنگ از ۶ جنگ قبلی دروغ گفته ایم

You know, the Spanish didn't sink the battleship Maine,

میدانید که اسپانیایی ها کشتی جنگی «مین» را غرق نکرد

the Lusitania was not an innocent vessel

«لوسیتانیا» یک کشتی بیگناه نبود

but was loaded with munitions,

بلکه با مهمات پرشده بود

the North Vietnamese did not attack the Seventh Fleet,

ویتنامی های شمالی به ناوگان هفتم حمله نکردند

and, of course, Saddam Hussein hated al Qaeda

و البته صدام حسین از القاعده متنفر بود

and had nothing to do with it,

و هیچ ارتباطی به آن نداشت،

and yet the administration convinced 45 percent of the people

و هنوز هم حکومت ۴۵ درصد مردم را قانع کرده است که

that they were brothers in arms,

صدام حسین و القاعده هم پیمان بوده اند.

when he would hang one from the nearest lamppost.

در حالیکه صدام هر کدام از اعضای القاعده را که گیر می آورد در نزدیکترین تیرچراغ اعدامش میکرد

But I don't want to end on a pessimistic note.

البته نمیخواهم سخنانم را با منفی گرایی تمام کنم

The 20th century has shown enormous cognitive reserves

قرن ۲۰ام ذخایر معرفتی زیادی

in ordinary people that we have now realized,

در بین انسان های عادی داشته است که ما اکنون به آن پی برده ایم

and the aristocracy was convinced

و طبقه اشراف بر این باور بودند که

that the average person couldn't make it,

یک انسان عادی نمیتواند از پسش بربیاید

that they could never share their mindset

و هرگز نمی تواند به طرز فکر آنها برسد

or their cognitive abilities.

یا توانایی های شناختی هم پای آنها را کسب کند.

Lord Curzon once said

یک بار «لرد کرزون» گفته است

he saw people bathing in the North Sea,

آدم هایی را دیده که در دریای شمال حمام میکردند

and he said, "Why did no one tell me

و گفته: "چرا هیچکس به من نگفته است که

what white bodies the lower orders have?"

مردم طبقه پایین جامعه چه بدن سفیدی دارند؟"

As if they were a reptile.

انگار آنها یک خزنده بودند

Well, Dickens was right and he was wrong. [Correction: Rudyard Kipling]

خب حق هم با «دیکنز» بود و هم نبود [ اصلاح: «رودیارد کیپلینگ»]

[Kipling] said, "The colonel's lady and Judy O'Grady

[کیپلینگ شاعر] گفته است: " بانوی سرهنگ و جودی اگردی

are sisters underneath the skin."

در زیر پوست با هم خواهر هستند"(این جمله از یکی از شعرهای کیپلینگ به نام THE LADIESاست اشاره به این دارد که چه زن سرهنگ باشی و چه یک زن معمولی، از نظربدنی یکی هستید)

(Applause)

(تشویق)