Israel and Iran: A love story?

اسرائیل و ایران: یک داستان عاشقانه؟

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: soheila Jafari Reviewer: Shahram Eatezadi

On March 14, this year,

چهاردهم ماه مارس امسال،

I posted this poster on Facebook.

من این پوستر را در فیسبوک پست کردم.

This is an image of me and my daughter

این تصویری از من و دخترم که

holding the Israeli flag.

پرچم اسرائیل را نگه‌داشته ایم.

I will try to explain to you about the context of why

سعی می‌کنم دلیل اینکه چرا و چه وقت من این پوستر را ارسال کردم را برایتان توضیح دهم.

and when I posted.

سعی می‌کنم دلیل اینکه چرا و چه وقت من این پوستر را ارسال کردم را برایتان توضیح دهم.

A few days ago, I was sitting waiting

چند روز پیش آن، من در صف خواربار فروشی ایستاده بودم،

on the line at the grocery store,

چند روز پیش آن، من در صف خواربار فروشی ایستاده بودم،

and the owner and one of the clients

صاحب مغازه و یکی از مشتری‌ها با هم صحبت می‌کردند،

were talking to each other,

صاحب مغازه و یکی از مشتری‌ها با هم صحبت می‌کردند،

and the owner was explaining to the client

و صاحب مغازه داشت برای مشتری توضیح میداد

that we're going to get 10,000 missiles on Israel.

که در اسرائیل ما ۱۰٫۰۰۰ موشک خواهیم داشت.

And the client was saying, no, it's 10,000 a day.

و مشتری میگفت که نه، روزی ۱۰٫۰۰۰ تا.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

("10,000 missiles") This is the context. This is where we are now in Israel.

( ۱۰٫۰۰۰ موشک) موضوع این بود. این اسرائیل امروز است.

We have this war with Iran coming for 10 years now,

الان ده سال که جنگ با ایران در حال آمدن است،

and we have people, you know, afraid.

و می‌دونید که مردم می‌ترسند.

It's like every year it's the last minute

هرسال می‌گویند که این آخرین لحظاتی است

that we can do something about the war with Iran.

که ما می‌تونیم در باره جنگ با ایران یه کاری کنیم.

It's like, if we don't act now, it's too late forever,

مثل اینکه اگر همین الان کاری نکنید، تا ابد خیلی دیر خواهد بود

for 10 years now.

بیش از ده سال این را می‌گویند.

So at some point it became, you know, to me,

خُب می‌دونید نقطه نظراتی به ذهنم رسید،

I'm a graphic designer, so I made posters about it

من یک طراح گرافیک هستم، بنابراین من پوستری دراین مورد درست کردم

and I posted the one I just showed you before.

و من همان را که قبلا نشان‌تان دادم را پست کردم.

Most of the time, I make posters, I post them on Facebook,

بیشتر اوقات، من پوستر درست می‌کنم، و در فیسبوک پست می‌کنم،

my friends like it, don't like it,

دوستانم این را دوست دارند و یا دوست ندارند،

most of the time don't like it, don't share it,

بیشتر آنها این را دوست ندارند، و این را با اشتراک نمی‌گذارند،

don't nothing,

کاری هم نمی‌کنند،

and it's another day.

و این روز دیگری بود.

So I went to sleep, and that was it for me.

خُب من خوابیدم، و برای من همه اش همین بود.

And later on in the night, I woke up

کمی بعد در همان شب، از خواب بیدار شدم

because I'm always waking up in the night,

من همیشه شب‌ها بیدارم و کار میکنم،

and I went by the computer and I see all these red dots,

رفتم پای کامپیوترم و یک نقطه قرمز را دیدم،

you know, on Facebook, which I've never seen before.

میدونید، من هرگز این را قبلا در فیسبوک ندیده بودم

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

And I was like, "What's going on?"

فکر کردم، "موضوع چیه؟'

So I come to the computer and I start looking on,

نشستم پای کامپیوتر و شروع به بررسی کردم،

and suddenly I see many people talking to me,

ناگهان دیدم که افراد زیادی با من دارند صحبت میکنند،

most of them I don't know,

و بیشتر آنها را من نمیشناسم،

and a few of them from Iran,

و تعدادی از آنها از ایران هستند،

which is -- What?

چی؟

Because you have to understand,

چونکه شما باید این را بفهمید،

in Israel we don't talk with people from Iran.

در اسرائیل ما با مردم ایران حرف نمیزنیم.

We don't know people from Iran.

من افرادی از ایران را نمیشناسیم

It's like, on Facebook, you have friends only from --

مثل اینکه در فیسبوک شما فقط دوستانی از--

it's like your neighbors are your friends on Facebook.

همسایه‌هاتون دوستان در فیسبوک شما هستند.

And now people from Iran are talking to me.

و حالا افرادی از ایران با من صحبت میکنند.

So I start answering this girl, and she's telling me

خُب من شروع به پاسخ دادن به این دختر شدم، او به من میگفت که

she saw the poster and she asked her family to come,

پوستر مرا دیده و از خانواده اش خواسته که بیایند،

because they don't have a computer, she asked her family

چونکه آنها کامپیوتر ندارند، از خانواده اش خواسته که

to come to see the poster, and they're all sitting in the living room crying.

بیایند و پوستررا ببینند، آنها در اتاق نشیمن نشستند و گریه کردند.

So I'm like, whoa.

خُب من اینطور شدم، وای

I ask my wife to come, and I tell her, you have to see that.

از همسرم خواستم که بیاید، بهش گفتم که این را ببیند.

People are crying, and she came, she read the text,

مردم گریه میکردند، و او هم آمد و نوشته را خواند و گریه کرد.

and she started to cry.

مردم گریه میکردند، و او هم آمد و نوشته را خواند و گریه کرد.

And everybody's crying now. (Laughter)

حالا همه گریه می‌کردند.( خنده تماشاگران)

So I don't know what to do, so my first reflex,

خُب من نمیدانستم چه باید بکنم، خُب به عنوان یک طراح گرافیک

as a graphic designer, is, you know, to show everybody

اولین واکنش من نشان دادن آنچه که من دیده بودم به دیگران بود،

what I'd just seen, and people started to see them

و مردم شروع به دیدن وبه اشتراک گذاشتن این موضوع کردند،

and to share them, and that's how it started.

و این چگونگی شروع این داستان بود.

The day after, when really it became a lot of talking,

یک روز بعد، هنگامی که واقعا خیلی در مورد این صحبت کردند،

I said to myself, and my wife said to me,

من به خودم گفتم، و همسرم هم به من گفت،

I also want a poster,

من هم یک پوستر می‌خواهم،

so this is her. (Laughter)

خوب این پوستراوست( خنده تماشاگران)

Because it's working, put me in a poster now.

چونکه این موثر است، وحالا مرا در یک پوستر قرار بده.

But more seriously, I was like, okay, these ones work,

اما موضوع جدی‌تر، من مثل این بودم که گفتم بسیار خوب این موثر بوده،

but it's not just about me, it's about people from Israel

اما این فقط در برای من نیست، بلکه این برای مردم اسرائیل

who want to say something.

که می‌خواهند چیزی را بگویند هست.

So I'm going to shoot all the people I know, if they want,

خُب من میروم به مدرسه و همه افرادی را که می‌شناسم را اگر بخواهند

and I'm going to put them in a poster and I'm going to share them.

همه آنها را در یک پوستر قرار میدهم و پوستر را با همه آنها به اشتراک می گذارم.

So I went to my neighbors and friends and students

بنابراین من به دیدن همسایه‌هایم، دوستان و دانشجویان رفتم

and I just asked them, give me a picture, I will make you a poster.

و از آنها گفتم که اگر یک عکس به من بدهند من یک پوستر برای آنها درست میکنم.

And that's how it started. And that's how, really,

و این چگونگی شروع این داستان بود.

it's unleashed, because suddenly people

این افسار گسیخته بود زیرا که ناگهان مردم،

from Facebook, friends and others,

در فیسبوک و سایر جاها

just understand that they can be part of it.

متوجه شدند که میتوانند بخشی از این داستان باشند.

It's not just one dude making one poster,

این فقط درست کردن یک پوستر توسط یک فرد نبود،

it's -- we can be part of it, so they start sending me pictures

ما میتونیم بخشی از این باشیم، و مردم شروع به ارسال عکس برای من کردند

and ask me, "Make me a poster. Post it.

و به من گفتند، که "من را بخشی از این پوستر کن. و آن را ارسال کن.

Tell the Iranians we from Israel love you too."

به ایرانی ها بگو که ما مردم اسرائیل هم شما را دوست داریم."

It became, you know, at some point it was really, really intense.

میدونید ، این خیلی خیلی زیاد شده بود.

I mean, so many pictures, so I asked friends

منظورم اینه، عکسهای بسیار زیادی بود، از دوستانم

to come, graphic designers most of them,

که بیشترشان طراح گرافیک بودند خواستم بیایند،

to make posters with me, because I didn't have the time.

و با من پوستر را درست کنند، چونکه من وقت نداشتم.

It was a huge amount of pictures.

تعداد خیلی زیادی عکس بود.

So for a few days, that's how my living room was.

خُب چند روز بعد، اتاق نشیمن ما اینطوری بود.

And we received Israeli posters, Israeli images,

و ما عکسهای و پوسترهای اسرائیلی ها را دریافت کردیم،

but also lots of comments, lots of messages from Iran.

اما نقطه نظرات زیادی و پیامهای زیادی هم از ایران دریافت کردیم

And we took these messages and we made posters out of it,

ما این پیامها را داشتیم و از آنها پوستر درست کردیم،

because I know people: They don't read, they see images.

زیرا من مردم را می‌شناسم: آنها نمیخوانند آنها تصاویر را نگاه میکنند.

If it's an image, they may read it.

اگر تصویر داشته باشد ممکنه که آن را بخوانند.

So here are a few of them.

خُب اینجا چندتایی از آنها هست.

("You are my first Israelian friend. I wish we both get rid of our idiot politicians, anyway nice to see you!")

( "تو اولین دوست اسرائیلی من هستی. آرزو میکنم که هر دو ما از این ایده احمقانه سیاسی خلاص شویم، به هر صورت خوشحالم که تو را دیدم")

("I love that blue. I love that star. I love that flag.") This one is really moving for me because it's the story

("من این رنگ آبی را دوست دارم. من این ستاره را دوست دارم. و من این پرچم را دوست دارم ") این یکی واقعا در من اثر گذاشت چونکه

of a girl who has been raised in Iran

این درباره دختری‌ست که در ایران بزرگ شده

to walk on an Israeli flag to enter her school every morning,

و که هر روز صبح باید برای وارد شدن به مدرسه از روی پرچه اسرائیل راه برود،

and now that she sees the posters that we're sending,

و حالا او پوستری را کا ما فرستادیم را میبینید،

she starts -- she said that she changed her mind,

او شروع کرد--- او گفت که نظرش را عوض میکند،

and now she loves that blue, she loves that star,

و حالا رنگ آبی را را دوست داره و این ستاره را دوست داره،

and she loves that flag, talking about the Israeli flag,

و همچین این پرچم دوست داره، و درباره پرچم اسرائیل حرف میزنه،

and she wished that we'd meet and come to visit one another,

آرزو کرد که ما بتونیم همدیگر را ببینیم،

and just a few days after I posted the first poster.

و این فقط چند روز بعد از اینکه من اولین پوستر را پست کرده بودم بود.

The day after,

روز بعد،

Iranians started to respond with their own posters.

ایرانی‌ها شروع به پاسخ دادن به پوستر‌خودشان کردند.

They have graphic designers. What? (Laughter)

آنها طراحان گرافیک دارند. چی؟ ( خنده تماشاگران)

Crazy, crazy.

دیوانگی، دیوانگی

So you can see they are still shy, they don't want to show their faces,

خُب شما میتونید که هنوز آنها خجالت میکشند و نمیخواهند که صورتشان را نشان دهند،

but they want to spread the message.

اما می‌خواهند این پیام را پخش میکنند.

They want to respond. They want to say the same thing.

آنها میخواستند که واکنش نشان دهند. آنها میخواهند چیزی را بگویند.

So. And now it's communication.

خُب. حالا گفتگو و ارتباط برقرار شده.

It's a two-way story. It's Israelis and Iranians

این داستان دو طرفه شده. این اسرائیلی‌ها و ایرانی‌ها هست

sending the same message, one to each other.

ارسال پیامهای مشابه به یکدیگر.

("My Israeli Friends. I don't hate you. I don't want War.")

(" دوستان اسرائیلی. من از شما متنفر نیستم. من جنگ نمیخواهم"

This never happened before, and this is two people

این هرگز اتفاق نیافتاده بود، و اینجا دو نفر هستند

supposed to be enemies, we're on the verge of a war,

که قاعدتا باید هم دشمن باشند، ما در آستانه جنگ هستیم،

and suddenly people on Facebook are starting to say,

و ناگهان افرادی در فیسبوک شروع به گفتن اینکه

"I like this guy. I love those guys."

" من این فرد را دوست دارم. من این مردم را دوست دارم. " کردند

And it became really big at some point.

و این تبدیل به موضوع بزرگی شد.

And then it became news.

و سپس این تبدیل به یک خبر شد.

Because when you're seeing the Middle East, you see only the bad news.

از آنجا که وقتی که شمابه اخبار خاورمیانه نگاه میکنیم ، شما فقط خبر بد می‌بینید.

And suddenly, there is something that was happening

ناگهان، چیزی در حال وقوع بود که خبر خوبی بود.

that was good news. So the guys on the news,

بنابر این افراد در واحد خبر گفتند که این خبر خوبی‌ست.

they say, "Okay, let's talk about this."

"بسیار خوب، اجازه دهید در این مورد صحبت کنیم."

And they just came, and it was so much,

و آنها آمدند و این خیلی بود

I remember one day, Michal,

به خاطر میآورم که یک روز، میخال

she was talking with the journalist, and she was asking him,

او با خبرنگاران صحبت می کرد،

"Who's gonna see the show?"And he said, "Everybody."

" چه کسی این برنامه را خواهد دید؟ " و او گفت، " همه."

So she said, "Everybody in Palestine, in where? Israel?

"همه در فلسطین، در کجا؟ اسرائیل؟

Who is everybody?""Everybody."

همه چه کسانی هستند؟" " همه."

They said, "Syria?" "Syria."

آنها گفتند، "سوریه؟ " سوریه "

"Lebanon?""Lebanon."

"لبنان؟ " " لبنان "

At some point, he just said, "40 million people are going to see you today.

او گفت، " ۴۰ میلیون نفر امروز این را خواهند دید. "

It's everybody." The Chinese.

همه جا." چین.

And we were just at the beginning of the story.

و ما تازه اول داستان بودیم.

Something crazy also happened.

چیز عجیبی دیگری هم افتاد.

Every time a country started talking about it,

هرگاه در کشوری مردم شروع به صحبت در این باره کردند،

like Germany, America, wherever,

مثل آلمان، آمریکا و هر جایی،

a page on Facebook popped up with the same logo

یک صفحه جدیدی ایجاد میشود با لوگوی مشابه و

with the same stories, so at the beginning

با داستان مشابه، خُب در ابتدا

we had "Iran-Loves-Israel," which is an Iranian

ما " ایران عاشق اسرائیل هست" که یک

sitting in Tehran, saying, "Okay, Israel loves Iran?

ایرانی مستقر در تهران گفت، " چرا <اسرائیل عاشق ایران هست > نباشد ؟

I give you Iran-Loves-Israel."

من به شما<ایران عاشق اسرائیل هست> را دادم."

You have Palestine-Loves-Israel.

شما <فلسطین عاشق اسرائیل هست> را دارید.

You have Lebanon that just -- a few days ago.

فقط چند روز پیش- ما لبنان صفحه را هم داشتیم.

And this whole list of pages on Facebook

و این همه صفحات توی فیسبوک

dedicated to the same message,

به پیام مشابهی اختصاص یافتند،

to people sending their love, one to each other.

برای مردمی که دوستی‌شان را برای همدیگر ارسال کردند.

The moment I really understood that something was happening,

در این لحظه من واقعا متوجه شدم که چیزی در حال وقوع است،

a friend of mine told me,

یکی از دوستانم به من گفت،

"Google the word 'Israel.'"

"واژه اسرائیل را گوگل کن."

And those were the first images on those days

و این اولین تصویر در آن روز ها بود

that popped up from Google

که در جستجوی گوگل نشان داده میشد

when you were typing, "Israel" or "Iran."

هنگامی که شما "اسرائیل" و یا "ایران" را تایپ میکردید.

We really changed how people see the Middle East.

ما واقعا نگاه مردم را به خاورمیانه تغییر دادیم.

Because you're not in the Middle East.

چونکه شما در خاورمیانه نیستید.

You're somewhere over there, and then you want to see the Middle East,

شما جایی بیرون از خاورمیانه‌اید، و هنگامی که میخواهید خاورمیانه را ببینید،

so you go on Google and you say, "Israel,"

خُب شما میروید توی سایت گوگل و مینویسید "اسرائیل"

and they give you the bad stuff.

و آنها به شما چیزهای بدی را ارائه میدهند.

And for a few days you got those images.

وبعد از چند روزاین تصاویر را دریافت کردید.

Today the Israel-Loves-Iran page

امروز تعداد ۸۰٫۸۳۱ نفر صفحه<اسرئیل عاشق ایران هست> را دوست داشتن،

is this number, 80,831, and two million people last week

و هر هفته ۲ میلیون وارد این صفحه میشوند و

went on the page and shared, liked, I don't know,

آن را به اشتراک میگذارند، دوست دارند، نمیدونم،

commented on one of the photos.

و یا آنکه روی آن نقطه نظراتشون را مینویسند.

So for five months now, that's what we are doing,

خُب این کاری‌ست که ما در پنج ماه گذشته انجام دادیم،

me, Michal, a few of my friends, are just making images.

من ، میخال، و چند تا از دوستانم، فقط تصویر درست میکنند.

We're showing a new reality

ما با درست کردن این تصاویر واقعیت نوی را نشان میدهیم

by just making images

ما با درست کردن این تصاویر واقعیت نوی را نشان میدهیم

because that's how the world perceives us.

زیرا جهان ما را اینگونه میشناسد.

They see images of us, and they see bad images.

آنها تصاویری از ما میبینند، و تصاویر بد را میبینند.

So we're working on making good images. End of story.

خُب ما داریم کار مینیم که تصاویر بهتری درست کنیم. پایان داستان.

Look at this one. This is the Iran-Loves-Israel page.

به این یکی نگاه کنید. این صفحه ایران- عاشق- اسرائیل است می باشد‌

This is not the Israel-Loves-Iran. This is not my page.

این صفحه اسرائیل- عاشق - ایران است نمی‌باشد . این صفحه من نیست.

This is a guy in Tehran on the day of remembrance

این یک فردی در تهران هست که در روز یادمان سرباز اسرائیلی است

of the Israeli fallen soldier

که یک تصویر از یک سرباز اسرائیلی را در صفحه خود قرار داده.

putting an image of an Israeli soldier on his page.

که یک تصویر از یک سرباز اسرائیلی را در صفحه خود قرار داده.

This is the enemy.

این دشمن است.

What?

چی؟

("Our heartfelt condolences to the families who lost their dearests in terror attack in Bulgaria")

(تسلیت قلبی برای خانواده ای که عزیزشان را در حمله تروریستی در بلغارستان از دست داده اند ")

And it's going both ways.

و این در هر دو شیوه بود

It's like, we are showing respect, one to each other.

این مثل اینکه ما احترام به یکدیگر را نشان میدهیم.

And we're understanding. And you show compassion.

و ما میفهمیم . و شما همدردیتان را نشان میدهید.

And you become friends.

و شما دوستان ما میشوید.

And at some point, you become friends on Facebook,

و با همین مضمون، شما در فیسبوک ( همدیگر )دوست می شوید

and you become friends in life.

و دوستی برای زندگی.

You can go and travel and meet people.

میتوانید به سفر بروید و مردم را ملاقات کنید.

And I was in Munich a few weeks ago.

من چند هفته پیش مونیخ بودم.

I went there to open an exposition about Iran

من برای افتتاح یک نمایشگاه درباره ایران به آنجا رفتم

and I met there with people from the page

و افرادی را در صفحه فیسبوک دیدم که

that told me, "Okay, you're going to be in Europe,

به من گفتند،"بسیار خوب، تو به اروپا میروی،

I'm coming. I'm coming from France, from Holland,

من هم میآیم. من هم از فرانسه میآیم من از هلند،

from Germany," of course, and from Israel people came,

من از آلمان میایم" و از اسرائیل هم افرادی آمدند،

and we just met there for the first time in real life.

و ما در زندگی واقعی برای اولین بار همدیگر را دیدم.

I met with people that are supposed to be my enemies

من افرادی را دیدم که گمان میشد از ابتدا دشمن من باشند. ما با هم دست دادیم،

for the first time. And we just shake hands,

من افرادی را دیدم که گمان میشد از ابتدا دشمن من باشند. ما با هم دست دادیم،

and have a coffee and a nice discussion,

و با هم یک قهوه خوردیم و گفتگوی خوبی با هم داشتیم،

and we talk about food and basketball.

ما درباره غذا و بسکتبال با هم صحبت کردیم.

And that was the end of it.

و این پایان این داستان بود.

Remember that image from the beginning?

آیا تصویر ابتدای داستان به یاد می آورید؟

At some point we met in real life, and we became friends.

به شکلی ما همدیگر را در زندگی واقعی ملاقات کردیم، و ما دوست شدیم.

And it goes the other way around.

و این به شیوه ای در جاهای دیگر هم صورت میگیرد.

Some girl that we met on Facebook

دختری را که ما در صفحه فیسبوک دیدیم

never been in Israel, born and raised in Iran,

هرگز در اسرائیل نبوده، در ایران متولد و بزرگ شده،

lives in Germany, afraid of Israelis

و در آلمان زندگی میکند، از اسرائیل میترسد

because of what she knows about us,

به خاطر آنچه که درباره ما میداند،

decides after a few months of talking on the Internet

بعد از چند ماهی که با چند اسرائیلی در اینترنت صحبت کردند

with some Israelis to come to Israel,

تصمیم گرفت که به اسرائیل سفر کند،

and she gets on the plane and arrives at Ben Gurion

او یا یک بلیط هواپیما خرید و در بن قارین پیاده شد

and says, "Okay, not that big a deal."

و گفت،"بسیار خوب، کار سختی نبود. "

So a few weeks ago, the stress is getting higher,

خُب چند روز پیش، تنش بالاتر رفت،

so we start this new campaign

ما این کمپینگ جدید را شروع کردیم

called "Not ready to die in your war."

که اسمش" در جنگ خودت واقعا نمیر" است.

I mean, it's plus/minus the same message,

منظورم اینه بعلاوه / منهای همان پیام است،

but we wanted really to add some aggressivity to it.

اما ما میخواهیم کمی تکاپو به آن اضافه کنیم.

And again, something amazing happened,

و دوباره، یک چیز فوق العاده اتفاق افتاد

something that we didn't have on the first wave of the campaign.

چیزی که ما در ابتدای موج کمپینگ نمیدانستیم.

Now people from Iran, the same ones who were shy

افرادی از ایران ، همان کسانی که در کمپینگ اولیه خجالتی بودند، میدونید،

at the first campaign and just sent, you know,

افرادی از ایران ، همان کسانی که در کمپینگ اولیه خجالتی بودند، میدونید،

their foot and half their faces,

و فقط پایشان و یا نیمه صورتشان را برای ما فرستادند،

now they're sending their faces, and they're saying,

حالا تصاویر صورتشان را برای ما میفرستادند، و می‌گفتند،

"Okay, no problem, we're into it. We are with you."

" بسیار خوب، مشگلی نیست، ما هم هستیم، ما با شمایم. "

Just read where those guys are from.

فقط بخوانید که این افراد از کجا آمدند.

And for every guy from Israel,

و برای هر شخصی از اسرائیل،

you've got someone from Iran.

شما یک نفر از ایران دارید.

Just people sending their pictures.

مردم فقط عکسهایشان را برای همدیگر میفرستند.

Crazy, yes?

دیوانگیه، بله؟

So --

خُب--

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

So you may ask yourself, who is this dude?

خُب شاید شما از خودتان بپرسید، این فرد کیست؟

My name is Ronny Edry, and I'm 41, I'm an Israeli,

نام من راننی ادری هست، ۴۱ ساله و اسرائیلی هستم

I'm a father of two, I'm a husband,

من پدر دو فرزند هستم، و همسر دارم،

and I'm a graphic designer. I'm teaching graphic design.

من یک طراح گرافیک هستم. و طراحی گرافیک را تدریس میکنم.

And I'm not that naive, because a lot of the time

من بی تجربه وخام نیستم زیرا خیلی از اوقات

I've been asked, many times I've been asked, "Yeah, but,

از من سوال شده است، زمانهای زیادی از من سوال شده،" بله

this is really naive, sending flowers over, I mean — "

این سادگی و ناپختگی کامل است، فرستادن گل ، منظورم اینه---"

I was in the army. I was in the paratroopers for three years,

من در ارتش بودم. من برای سه سال در بخش چتربازی ارتش بودم،

and I know how it looks from the ground.

و میدونم از پائین این چطور دیده میشود.

I know how it can look really bad.

و میدونم که این چطور میتواند بسیار بد دید شود.

So to me, this is the courageous thing to do,

خُب برای من، انجام چنین کاری شجاعت است،

to try to reach the other side before it's too late,

برای رسید به طرف دیگر قبل از اینکه خیلی دیر شود،

because when it's going to be too late, it's going to be too late.

زیرا وقتی که وقتی که خیلی دیر باشه دیگه آب از سر گذشته.

And sometimes war is inevitable, sometimes,

گاهی اوقات چنگ اجتناب ناپذیره، گاهی اوقات

but maybe [with] effort, we can avoid it.

اما شاید با کمی تلاش، ما بتوانیم مانع آن شویم.

Maybe as people, because especially in Israel,

شاید به عنوان شهروند، بخصوص در اسرائیل،

we're in a democracy. We have the freedom of speech,

ما در دموکراسی زندگی میکنیم. ما آزادیم تا حرفهایمان را بزنیم،

and maybe that little thing can change something.

و شاید این کار کوچک بتوان چیزی را تغییر دهد.

And really, we can be our own ambassadors.

و واقعا ما بتوانیم سفیران خودمان باشیم

We can just send a message and hope for the best.

ما میتوانیم فقط یک پیام بفرستیم و بهترین ها را آرزو کنیم.

So I want to ask Michal, my wife, to come with me

میخواهم از میخل همسرم بخواهم، بر روی صحنه بیاید

on the stage just to make with you one image,

تا با شما یک تصویر را درست کنیم،

because it's all about images.

زیرا همه این درباره تصاویر بود.

And maybe that image will help us change something.

و شاید این تصاویر به ما کمک کند چیزی را تغییر دهیم.

Just raise that. Exactly.

فقط آن را بالا ببرید. دقیقا.

And I'm just going to take a picture of it,

قصد دارم یک عکس بگیرم،

and I'm just going to post it on Facebook

و میخواهم این را در فیسبوک پست کنم

with kind of "Israelis for peace" or something.

با نوعی " اسرائیل برای صلح" و یا چیزی نظیر این.

Oh my God.

آه خدای من.

Don't cry.

گریه نکن

Thank you guys.

دوستان بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)