The history of African-American social dance - Camille A. Brown

Translator: Supanida Hanmontree Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

This is the Bop.

นี่คือบ็อบ

The Bop is a type of social dance.

บ็อบเป็นการเต้นทางสังคมประเภทหนึ่ง

Dance is a language,

การเต้นคือภาษา

และการเต้นทางสัมคมคือการแสดงออก ถึงการรวมตัวกันของชุมชน

and social dance is an expression that emerges from a community.

A social dance isn't choreographed by any one person.

ไม่ได้มีนักออกแบบท่าเต้นคนเดียว ที่ออกแบบท่าของการเต้นทางสังคม

It can't be traced to any one moment.

ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นช่วงเวลาใด

Each dance has steps that everyone can agree on,

การเต้นแต่ละชนิดมีจังหวะ ที่ทุกคนเห็นพ้องต้องกัน

but it's about the individual and their creative identity.

แต่นั่นก็เป็นเรื่องเอกลักษณ์ และความคิดสร้างสรรค์เฉพาะของแต่ละคน

ด้วยเหตุนั้น

Because of that,

การเต้นทางสังคมจึงเกิดขึ้น

social dances bubble up,

they change,

เปลี่ยนแปลงไป

and they spread like wildfire.

และได้รับการเพยแพร่ไปไวราวกับไฟป่า

They are as old as our remembered history.

การเต้นเก่าแก่ราวกับประวัติศาสตร์ที่จำได้

In African-American social dances,

ในการเต้นทางสังคมแอฟริกันอเมริกัน

we see over 200 years

เราเห็นมาแล้วกว่า 200 ปี

of how African and African-American traditions influenced our history.

ว่าประเพณีแอฟริกันและแอฟริกัน-อเมริกัน ส่งผลต่อประวัติศาสตร์อย่างไร

The present always contains the past.

สิ่งที่เกิดในปัจจุบันมักแสดงถึงที่มาในอดีต

And the past shapes who we are

และอดีตได้หล่อหลอมว่าเราเป็นใคร

and who we will be.

และเราจะเป็นใคร

(เสียงปรบมือ)

(Clapping)

The Juba dance was born from enslaved Africans' experience

การเต้นจูบ้าถือกำเนิดขึ้น จากประสบการณ์การเป็นทาสของชาวแอฟริกา

on the plantation.

บนพื้นที่เพาะปลูก

Brought to the Americas,

นำมาให้ชาวอเมริกา

ต่างออกไปจากภาษาพูดโดยทั่ว ๆ ไป

stripped of a common spoken language,

การเต้นชนิดนี้เป็นวิธีที่ทาสแอฟริกาใช้ เพื่อจดจำว่าพวกเขามาจากที่ไหน

this dance was a way for enslaved Africans to remember where they're from.

It may have looked something like this.

การเต้นจะมีลักษณะเช่นนี้ คือ

ตบต้นขา

Slapping thighs,

เดินลากเท้า

shuffling feet

และตบมือเบา ๆ

and patting hands:

นี่คือเหตุผลที่การเต้นหลีกเลี่ยง กฏห้ามในการตีกลองของเจ้าของทาส

this was how they got around the slave owners' ban on drumming,

improvising complex rhythms

แสดงจังหวะที่ซับซ้อนโดยไม่มีการเตรียมการ

just like ancestors did with drums in Haiti

เหมือนกับที่บรรพบุรุษ ตีกลองในเฮติ

or in the Yoruba communities of West Africa.

หรือในชุมชนโยรูบะ ทางฝั่งแอฟริกาตะวันตก

ถือเป็นการรักษา ประเพณีวัฒนธรรม

It was about keeping cultural traditions alive

and retaining a sense of inner freedom

และความรู้สึกอิสรภาพที่อยู่ภายในให้คงอยู่

under captivity.

ภายใต้การถูกจองจำ

It was the same subversive spirit that created this dance:

เหมือนดั่งจิตวิญญาณที่จะหนี ก่อให้เกิดการเต้นชนิดนี้ขึ้น

the Cakewalk,

เค้กวอล์ค

a dance that parodied the mannerisms of Southern high society --

การเต้นที่ล้อเลียนธรรมเนียมปฏิบัติ ของคนในสังคมชนชั้นสูงที่อยู่ทางใต้

a way for the enslaved to throw shade at the masters.

วิถีสำของทาส เพื่อที่จะระบายพวกเจ้านาย

เรื่องประหลาดจากการเต้นประเภทนี้

The crazy thing about this dance

คือ เค้กวอล์ค ถูกจัดแสดงให้พวกเจ้านายชม

is that the Cakewalk was performed for the masters,

ผู้ที่ไม่เคยเอะใจเลยว่า พวกเขาถูกล้อเลียนขำขัน

who never suspected they were being made fun of.

Now you might recognize this one.

ตอนนี้คุณอาจจะจำสิ่งนี้ได้

1920s --

ช่วงปี 1920

the Charleston.

ชาร์ลสตัน

ชาร์ลสตันเป็นการแสดง ที่ไม่ได้เตรียมและการแสดงประกอบดนตรี

The Charleston was all about improvisation and musicality,

making its way into Lindy Hop,

ทำให้มันกลายเป็นลินดี้ ฮ็อป

การควงแขนเต้นรำ

swing dancing

and even the Kid n Play,

หรือแม้กระทั่ง คิด เอ็น เพลย์

originally called the Funky Charleston.

แรกเริ่มเดิมทีนั้นเรียกว่าฟังกี้ ชาร์ลสตัน

Started by a tight-knit Black community near Charleston, South Carolina,

เริ่มต้นมาจากชุมชนชาวผิวสีที่ผู้คนสนิทกัน ซึ่งอยู่ใกล้กับชาร์ลสตัน ทางใต้ของแคโรไลนา

the Charleston permeated dance halls

ชาร์ลสตันถูกเผยแพร่ไปสู่ห้องเต้นรำต่าง ๆ

where young women suddenly had the freedom to kick their heels

ที่ที่สาว ๆ มักมีอิสระ ที่จะได้เตะส้นเท้า

and move their legs.

และเคลื่อนไหวขา

Now, social dance is about community and connection;

ทุกวันนี้ การเต้นทางสังคมจะเกี่ยวข้องกับ ชุมชนและความสัมพันธ์

if you knew the steps,

ถ้าคุณรู้จังหวะ

it meant you belonged to a group.

ก็หมายความว่าคุณเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม

But what if it becomes a worldwide craze?

แต่ถ้ามันได้รับความนิยมไปทั่วโลกล่ะ

Enter the Twist.

ต่อมาเป็นการเต้นทวิสต์

It's no surprise that the Twist can be traced back to the 19th century,

ไม่แปลกใจเลยว่าการเต้นทวิสต์นั้น มีมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 19

brought to America from the Congo

จากคองโก้ เข้ามาสู่อเมริกา

during slavery.

ในยุคทาส

But in the late '50s,

แต่ในช่วงปลายยุค 50

right before the Civil Rights Movement,

ก่อนจะเกิดขบวนการสิทธิประชาชน

the Twist is popularized by Chubby Checker and Dick Clark.

ชับบี้ เช็กเกอร์ และ ดิก คลาร์ก ทำให้การเต้นทวิสต์เป็นที่นิยม

Suddenly, everybody's doing the Twist:

ทันใดนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังเต้นทวิทสต์

white teenagers,

วัยรุ่นผิวขาว

kids in Latin America,

เด็ก ๆ ในละตินอเมริกา

making its way into songs and movies.

เข้าทำให้มันกลายเป็นเพลงและภาพยนตร์

Through social dance,

ด้วยการเต้นทางสังคม

the boundaries between groups become blurred.

กำแพงที่กั้นระหว่างกลุ่มต่าง ๆ ได้จางหายไป

The story continues in the 1980s and '90s.

เรื่องราวต่อเนื่องมาจนถึงยุค 80 และยุค 90

พร้อมๆกับการถือกำเนิดของฮิปฮ็อป

Along with the emergence of hip-hop,

African-American social dance took on even more visibility,

การเต้นทางสังคมแอฟริกันอเมริกัน ยิ่งมีความชัดเจนมากยิ่งขึ้น

borrowing from its long past,

ยืมมาจากอดีตอันแสนยาวนาน

shaping culture and being shaped by it.

หล่อหลอมให้เกิดวัฒนธรรมและเกิดการเต้นขึ้น

Today, these dances continue to evolve, grow and spread.

ปัจจุบัน การเต้นต่าง ๆ พัฒนา เติบโตและเพยแพร่

Why do we dance?

ทำไมพวกเราถึงเต้นนะหรือ?

ก็เพื่อเคลื่อนไหว

To move,

เพื่อปลดปล่อย

to let loose,

to express.

เพื่อแสดงออกทางความคิด

Why do we dance together?

ทำไมพวกเราถึงเต้นด้วยกัน?

To heal,

เพื่อเยียวยา

to remember,

เพื่อจดจำ

to say: "We speak a common language.

เพื่อบอกว่า "เราพูดภาษาเดียวกัน"

We exist

เรามีตัวตน

and we are free."

และเรามีอิสรภาพ