The history of African-American social dance - Camille A. Brown

تاریخ رقص اجتماعی آفریقایی-امریکایی - کامیل ای. براون

Translator: hassan qodusi Reviewer: soheila Jafari

This is the Bop.

این باپ هست.

The Bop is a type of social dance.

باپ نوعی رقص اجتماعی است.

Dance is a language,

رقص یک زبان است٬

and social dance is an expression that emerges from a community.

و رقص اجتماعی نمایشی از یک جامعه است.

A social dance isn't choreographed by any one person.

یک رقص اجتماعی توسط هیچ شخصی طراحی نمیشه.

It can't be traced to any one moment.

نمیتوان هر لحظه اش را دنبال کرد.

Each dance has steps that everyone can agree on,

هر رقص مراحلی دارد که هرکسی میتواند قبول کند٬

but it's about the individual and their creative identity.

اما این رقص درباره افراد و شخصیت خلاق شان است.

Because of that,

به همین خاطر٬

social dances bubble up,

رقص‌های اجتماعی نمایان شده٬

they change,

تغییر می‌کنند

and they spread like wildfire.

و مثل آتش پخش می‌شوند.

They are as old as our remembered history.

قدمت آنها به اندازه تاریخ مکتوب ماست.

In African-American social dances,

در رقص‌های اجتماعی آفریقایی-امریکایی٬

we see over 200 years

شاهد ۲۰۰ سال تاثیر سنت‌های

of how African and African-American traditions influenced our history.

آفریقایی و آفریقایی-امریکایی بر تاریخ‌مان هستیم.

The present always contains the past.

حال همیشه گذشته را درخود دارد.

And the past shapes who we are

و گذشته شکل‌دهنده‌ی شخصیت کنونی

and who we will be.

و آینده‌ی ماست.

(Clapping)

(صدای دست زدن)

The Juba dance was born from enslaved Africans' experience

رقص جوبا از دوران بردگی آفریقایی‌ها متولد شد

on the plantation.

در مزارع بزرگ.

Brought to the Americas,

به امریکا منتقل شد٬

stripped of a common spoken language,

به یک زبان مشترک بدل گشت٬

this dance was a way for enslaved Africans to remember where they're from.

این رقص راهی بود برای بردگان آفریقایی تا زادگاهشان را فراموش نکنند.

It may have looked something like this.

شاید چیزی شبیه به این بود.

Slapping thighs,

ضربه بر ران٬

shuffling feet

حرکت نرم پاها٬

and patting hands:

و دست زدن آرام:

this was how they got around the slave owners' ban on drumming,

اینگونه آنها به ممنوعیت تبل‌زدن که توسط برده‌داران ایجاد شده بود فائق آمدند٬

improvising complex rhythms

تا ریتم‌های پیچیده‌تری بسازند

just like ancestors did with drums in Haiti

درست مثل کاری که اجدادشان با تبل‌ها در هائیتی کردند

or in the Yoruba communities of West Africa.

یا کاری که جوامع یوروبا( قومی بزرگ در آفریقا) در غرب آفریقا انجام دادند.

It was about keeping cultural traditions alive

مقصود از آن زنده نگه داشتن سنت‌های فرهنگی

and retaining a sense of inner freedom

و حفظ احساس آزادی درونی

under captivity.

حین اسارت بود.

It was the same subversive spirit that created this dance:

این همان روحیه طغیانگر بود که این رقص را خلق کرد:

the Cakewalk,

رقص ٬Cakewalk

a dance that parodied the mannerisms of Southern high society --

رقصی که تقلیدی بود از سبک طبقه بالای جنوبی --

a way for the enslaved to throw shade at the masters.

راهی که بردگان بر اربابان‌شان اعتراض کنند.

The crazy thing about this dance

موضوع جالب درباره این رقص

is that the Cakewalk was performed for the masters,

اینه که کِیک‌واک برای ارباب‌ها اجرا می‌شد٬

who never suspected they were being made fun of.

که هیچگاه گمان نمی‌کردند دارند مسخره می‌شوند.

Now you might recognize this one.

این یکی را شاید بشناسید.

1920s --

دهه‌ی ۱۹۲۰ --

the Charleston.

رقص چارلستون.

The Charleston was all about improvisation and musicality,

درونمایه چارلستون همگی بداهه پردازی و ذوق موسیقایی بود٬

making its way into Lindy Hop,

که راه به رقص« لیندی هاپ» برد٬

swing dancing

and even the Kid n Play,

رقص تاب خوردن.

و حتی رقص گروه «گید آن پلی»

originally called the Funky Charleston.

که نام اصلی آن « فنکی جالستون» بود.

Started by a tight-knit Black community near Charleston, South Carolina,

این رقص توسط یک جامعه سیاه‌پوستی صمیمی نزدیک چارلستون٬ کارولینای جنوبی بوجود آمد٬

the Charleston permeated dance halls

رقص چارلستون به تالارهای رقص راه یافت

where young women suddenly had the freedom to kick their heels

جایی که زنان جوان ناگهان این آزادی را یافتند که پایکوبی کنند

and move their legs.

و پاهایشان را حرکت دهند.

Now, social dance is about community and connection;

حال٬ هدف رقص اجتماعی جامعه و ارتباط است٬

if you knew the steps,

اگر گامها را بدانید٬

it meant you belonged to a group.

یعنی به یک گروه تعلق دارید.

But what if it becomes a worldwide craze?

اما اگر یک مد جهانی شود چه؟

Enter the Twist.

وارد «چرخش بدن» شویم.

It's no surprise that the Twist can be traced back to the 19th century,

تعجبی ندارد که «چرخش بدن» را می‌شود تا قرن نوزدهم دنبال کرد٬

brought to America from the Congo

زمانی که از کنگو به آمریکا منتقل شد

during slavery.

در دوران برده‌داری.

But in the late '50s,

اما در اواخر دهه‌ی ۵۰

right before the Civil Rights Movement,

درست قبل از جنبش‌های حقوق شهروندی٬

the Twist is popularized by Chubby Checker and Dick Clark.

«چرخش بدن» توسط چابی چکر و دیک کلارک به مردم معرفی شد.

Suddenly, everybody's doing the Twist:

ناگهان٬ همه «چرخش بدن» یاد می‌گرفتند:

white teenagers,

نوجوانان سفیدپوست٬

kids in Latin America,

کودکان آمریکای لاتین٬

making its way into songs and movies.

از ترانه‌ها و فیلم‌ها هم سر در آورد.

Through social dance,

بوسیله رقص اجتماعی٬

the boundaries between groups become blurred.

مرزهای بین گروه‌ها محو شد.

The story continues in the 1980s and '90s.

داستان در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۹۰ ادامه پیدا می‌کند.

Along with the emergence of hip-hop,

همزمان با ظهور فرهنگ هیپ‌هاپ٬

African-American social dance took on even more visibility,

رقص اجتماعی آفریقایی-امریکایی بازهم بیشتر خودنمایی کرد٬

borrowing from its long past,

با وام‌گیری از گذشته‌ی طولانی‌اش٬

shaping culture and being shaped by it.

فرهنگ را شکل داد و از آن شکل پذیرفت.

Today, these dances continue to evolve, grow and spread.

امروزه٬ این رقص‌ها به تکامل٬ رشد و گسترش خود ادامه می‌دهند.

Why do we dance?

ما چرا می‌‌رقصیم؟

To move,

تا تکان بخوریم٬

to let loose,

نرمش کنیم٬

to express.

دیده شویم.

Why do we dance together?

چرا همراه هم می‌رقصیم؟

To heal,

تا بهبود یابیم٬

to remember,

به یاد بیاوریم٬

to say: "We speak a common language.

تا بگوییم: «ما به زبانی مشترک حرف می‌زنیم.

We exist

ما وجود داریم

and we are free."

و آزاد هستیم.»