How memories form and how we lose them - Catharine Young

Translator: Farnaz Saghafi Reviewer: soheila Jafari

Think back to a really vivid memory.

به یک خاطرۀ بسیار واضح فکر کنید

Got it?

پیداش کردید؟

Okay, now try to remember what you had for lunch three weeks ago.

خُب، حالا سعی کنید بخاطر بیارید که سه هفته پیش برای ناهار چی خوردید

That second memory probably isn't as strong,

احتمالا" اون خاطره دوم به اندازه اولی قوی نیست

but why not?

اما چرا نیست؟

Why do we remember some things, and not others?

چرا ما برخی چیزها را بخاطر آورده و بعضی را نه؟

And why do memories eventually fade?

و چرا خاطرات در نهایت کمرنگ می شوند؟

Let's look at how memories form in the first place.

بیایید در وحله اول به چگونگی شکل گیری خاطرات بپردازیم

When you experience something, like dialing a phone number,

وقتی چیزی را تجربه می کنید مثل شماره گیری یک تلفن

the experience is converted into a pulse of electrical energy

اون تجربه به پالسی از انرژی الکتریکی تبدیل شده

that zips along a network of neurons.

که بسرعت در طول نورونها بحرکت درمی آید

Information first lands in short term memory,

اطلاعات در ابتدا در حافظه کوتاه مدت قرار می گیرند

where it's available from anywhere from a few seconds

که درفاصله زمانی چند ثانیه تا چند دقیقه

to a couple of minutes.

قابل دسترس اند

It's then transferred to long-term memory through areas such as the hippocampus,

سپس از طریق مناطقی همچون هیپوکامب به حافظه دراز مدت منتقل شده

and finally to several storage regions across the brain.

و در نهایت به چندین محل ذخیره در مغز ارسال می شود

Neurons throughout the brain communicate at dedicated sites

نورونها (رشته های عصبی) در طول مغز با استفاده از گیرنده های عصبی

called synapses

در محل های بخصوصی بنام

using specialized neurotransmitters.

سیناپس با هم ارتباط دارند

If two neurons communicate repeatedly, a remarkable thing happens:

اگر دو نورون دائما با هم ارتباط داشته باشند چیز فوق العاده ای اتفاق می افتد

the efficiency of communication between them increases.

کیفیت ارتباط بین آندو افزایش میابد

This process, called long term potentiation,

این روند که به قابلیت سازی دراز مدت نامیده می شود

is considered to be a mechanism by which memories are stored long-term,

به مکانیسمی اطلاق می شود که خاطرات را بصورت دراز مدت ذخیره می کند

but how do some memories get lost?

اما چگونه برخی خاطرات گم می شوند؟

Age is one factor.

سن یکی از عوامل است

As we get older, synapses begin to falter and weaken,

همزمان با بالا رفتن سن مان سیناپسها شروع به تزلزل و ضعیف شدن کرده

affecting how easily we can retrieve memories.

و سهولت بیاد آوری خاطرات را تحت شعاع قرار می دهند

Scientists have several theories about what's behind this deterioration,

دانشمندان تئوریهای متفاوتی درباره دلیل این وخامت دارند

from actual brain shrinkage,

یکی کوچک شدن مغز است

the hippocampus loses 5% of its neurons every decade

هیپوکامب هر ده سال ٥ درصد نورونهای خود را از دست می دهد

for a total loss of 20% by the time you're 80 years old

تا سن ٨٠ سالگی در جمع ٢٠ درصد را از دست داده

to the drop in the production of neurotransmitters,

دیگری کاهش در تولید گیرنده های عصبی است

like acetylcholine, which is vital to learning and memory.

مثل استیل کولین که نقشی حیاتی در یادگیری و حافظه دارد

These changes seem to affect how people retrieve stored information.

چنین تغییراتی ظاهرا" در چگونگی یادآوری اطلاعات ذخیره شده تاثیر می گذارد

Age also affects our memory-making abilities.

توانایی ساخت حافظه نیز تحت تاثیر سن قرار دارد

Memories are encoded most strongly when we're paying attention,

در هنگام دقت نظر، حافظه با دقت بیشتری کدگذاری می شود

when we're deeply engaged, and when information is meaningful to us.

زمانیکه ما درکی عمیق داشته و اطلاعات برایمان معنی دارند

Mental and physical health problems, which tend to increase as we age,

مشکلات سلامت جسمی و روحی که با بالا رفتن سن مان بیشتر می شوند

interfere with our ability to pay attention,

در توانایی ما در دقت نظر اختلال ایجاد کرده

and thus act as memory thieves.

و در نتیجه مثل دزدان حافظه عمل می کنند

Another leading cause of memory problems is chronic stress.

دیگر دلیل اصلی مشکلات حافظه، استرس مزمن است

When we're constantly overloaded with work and personal responsibilites,

وقتی ما زیر بار زیاد کار و مسئولیتهای شخصی هستیم

our bodies are on hyperalert.

بدنمان در حالت اماده باش بالایی است

This response has evolved from the physiological mechanism

این واکنش حاصل مکانیسم فیزیولوژیکی است

designed to make sure we can survive in a crisis.

که در طراحی آن اطمینان حاصل شده که ما از بحرانها جان سالم بدر می بریم

Stress chemicals help mobilize energy and increase alertness.

مواد شیمیایی استرس به تجهیز انرژی و افزایش آگاهی کمک می کنند

However, with chronic stress our bodies become flooded with these chemicals,

هرچند استرس مزمن، بدن ما را پر از این مواد شیمیایی کرده

resulting in a loss of brain cells and an inability to form new ones,

که حاصل آن از بین رفتن سلولهای مغز و عدم توانایی تشکیل سلولهای جدید است

which affects our ability to retain new information.

که بر توانایی ما در حفظ اطلاعات جدید تاثیر می گذارد

Depression is another culprit.

افسردگی مجرم دیگری است

People who are depressed are 40% more likely to develop memory problems.

افراد افسرده ٤٠ درصد بیشتر از دیگران دچار مشکلات حافظه می شوند

Low levels of serotonin,

سطح پایین سروتنین

a neurotransmitter connected to arousal,

که گیرنده عصبی مرتبط به تحریک پذیری است

may make depressed individuals less attentive to new information.

باعث شده که افراد افسرده کمتر به اطلاعات جدید واکنش نشان دهند

Dwelling on sad events in the past, another symptom of depression,

زندگی در وقایع تلخ گذشته، یکی دیگر از نشانه های افسردگی است

makes it difficult to pay attention to the present,

که حضور ذهن نسبت به حال را دشوار می سازد

affecting the ability to store short-term memories.

و توانایی ذخیره خاطرات کوتاه مدت را تحت تاثیر قرار می دهد

Isolation, which is tied to depression, is another memory thief.

عذلت گزینی، که به افسردگی ارتباط نزدیک دارد، یکی دیگر از دزدان حافظه است

A study by the Harvard School of Public Health

در مطالعه ای در مدرسه بهداشت عمومی دانشگاه هاروارد

found that older people with high levels of social integration

عنوان شده افراد مسن با روابط اجتماعی قوی

had a slower rate of memory decline over a six-year period.

میزان کمتری از کاهش حافظه در یک طول زمان شش ساله داشتند

The exact reason remains unclear,

دلیل دقیق آن هنوز نامشخص است

but experts suspect that

اما متخصصان بر این گمانند که

social interaction gives our brain a mental workout.

روابط اجتماعی یک ورزش روحی برای مغزمان است

Just like muscle strength,

درست مثل کشش عضلات

we have to use our brain or risk losing it.

باید از مغزمان کار بکشیم یا ریسک از دست دادنش را بجان بخریم.

But don't despair.

اما نا امید نشوید

There are several steps you can take

چندین راه است که می توانید

to aid your brain in preserving your memories.

به مغزتان در حفظ خاطرات کمک کنید

Make sure you keep physically active.

حتما از لحاظ بدنی فعال باشید

Increased blood flow to the brain is helpful.

افزایش جریان خون به سوی مغز مفید است

And eat well.

و غذای خوب بخورید

Your brain needs all the right nutrients to keep functioning correctly.

مغز شما به تمام مواد مغذی مناسب نیاز داشته تا عملکردی صحیح داشته باشد

And finally, give your brain a workout.

و در نهایت، از مغزتان کار بکشید

Exposing your brain to challenges, like learning a new language,

مغزتان را با چالشهایی مثل یادگیری یک زبان جدید مواجه کنید

is one of the best defenses for keeping your memories intact.

این یکی از بهترین راههاست تا مغزتان را از آکبند ماندن خارج کنید