Why I must come out | Geena Rocero

Çeviri: Goksu Kalayci Gözden geçirme: Leyla Keskiner

The world makes you something that you're not,

Dünya seni olmadığın bir şey yapıyor,

but you know inside what you are,

ama sen içten içe, ne olduğunu biliyorsun

and that question burns in your heart:

ve o soru kalbinde yanıyor:

How will you become that?

O içindeki şeyi nasıl olacaksın?

I may be somewhat unique in this,

Belki ben bu durumda tekimdir,

but I am not alone,

ama yalnız değilim,

not alone at all.

kesinlikle yalnız değilim.

So when I became a fashion model,

Manken olduğumda,

I felt that I'd finally achieved the dream

sonunda çocukluğumdan beri hayalim

that I'd always wanted since I was a young child.

olan bir rüyanın gerçek olduğunu hissetmiştim.

My outside self finally matched my inner truth,

Dış görünüşüm sonunda iç dünyamın gerçeği ile, öz benliğimle

my inner self.

uyuşmuştu.

For complicated reasons which I'll get to later,

Daha sonra bahsedeceğim karışık nedenlerden dolayı,

when I look at this picture,

bu resme baktığımda,

at that time I felt like, Geena, you've done it,

o zaman şöyle hissettim: Geena, başardın,

you've made it,

yaptın,

you have arrived.

ulaştın.

But this past October,

Ama geçtiğimiz Ekim ayında,

I realized that I'm only just beginning.

farkettim ki, daha yeni başlıyorum.

All of us are put in boxes by our family,

Hepimiz ailemiz tarafından kutulara konuluyoruz,

by our religion,

dinimiz tarafından,

by our society,

toplumumuz tarafından,

our moment in history,

şimdiki tarihimiz,

even our own bodies.

ve hatta kendi bedenlerimiz tarafından.

Some people have the courage to break free,

Bazılarının o zincirleri kırmaya,

not to accept the limitations imposed by

onlara tenlerinin rengi veya

the color of their skin

onları saran inançlar tarafından

or by the beliefs of those that surround them.

dayatılanlarla kısıtlanmayı reddetmeye cesareti var.

Those people are always the threat

Bu insanlar statükoya,

to the status quo,

kabul edilebilir görünene,

to what is considered acceptable.

her zaman tehdit oluştururlar.

In my case, for the last nine years,

Benim durumumda, son 9 senedir,

some of my neighbors,

bazı komşularım,

some of my friends, colleagues, even my agent,

birkaç arkadaşım, meslektaşlarım ve hatta menajerim bile,

did not know about my history.

geçmişim hakkında bir şey bilmiyordu.

I think, in mystery, this is called the reveal.

Sanırım, bunun adı açığa çıkarmak.

Here is mine.

Benimki burada.

I was assigned boy at birth

Cinsel organımın görünüşünden dolayı

based on the appearance of my genitalia.

beni doğuşta erkek olarak kaydetmişler.

I remember when I was five years old

Hatırlıyorum, beş yaşımdayken

in the Philippines walking around our house,

Filipinler'de bizim evde yürüyordum,

I would always wear this t-shirt on my head.

bu tişörtü hep kafama geçirirdim.

And my mom asked me,

Ve annem bana sordu,

"How come you always wear that t-shirt on your head?"

"Neden bu tişörtü sürekli kafana geçiriyorsun?"

I said, "Mom, this is my hair. I'm a girl."

Dedim ki: Anne bu benim saçım. Ben bir kızım.

I knew then how to self-identify.

O zaman kendimi nasıl ifade edeceğimi biliyordum.

Gender has always been considered a fact,

Cinsiyet her zaman bir olgu olarak görüldü,

immutable,

değişmesi imkansız olan,

but we now know it's actually more fluid,

ama şimdi bunun aslında çok daha değişken, karmaşık ve

complex and mysterious.

gizemli olduğunu biliyoruz.

Because of my success, I never had the courage

Başarımdan dolayı,

to share my story,

hikayemi paylaşacak cesaretim hiç olmadı.

not because I thought what I am is wrong,

Hatalı olduğumu düşündüğümden değil;

but because of how the world treats those of us

dünyanın bizim gibi zincirleri kırmak isteyenlere isteyenlere

who wish to break free.

davranışı yüzünden.

Every day,

Her gün,

I am so grateful because I am a woman.

Kadın olduğum için minnettarım.

I have a mom and dad and family

Beni olduğum gibi kabul eden

who accepted me for who I am.

bir annem, babam ve ailem var.

Many are not so fortunate.

Bir çok insan bu kadar şanslı değil.

There's a long tradition in Asian culture

Asya kültüründe cinsiyetin değişken gizemini

that celebrates the fluid mystery of gender.

kutlayan bir gelenek var.

There is a Buddhist goddess of compassion.

Budist şefkat tanrıçası var.

There is a Hindu goddess, hijra goddess.

Bir Hindu tanrıçası var, hijra tanrıçası.

So when I was eight years old,

İşte ben 8 yaşındayken,

I was at a fiesta in the Philippines celebrating

Filipinlerde bu gizemleri kutlayan

these mysteries.

bir festivaldeydim.

I was in front of the stage,

Sahnenin önündeydim ve

and I remember, out comes this beautiful woman

güzel bir kadının tam karşıma geçtiğini

right in front of me,

hatırlıyorum;

and I remember that moment something hit me:

ve o anda kafama dank ettiğini hatırlıyorum:

That is the kind of woman I would like to be.

İşte bu olmak istediğim türden bir kadın.

So when I was 15 years old,

15 yaşında,

still dressing as a boy,

hala erkek gibi giyinirken

I met this woman named T.L.

T.L. adında bir kadınla tanıştım.

She is a transgender beauty pageant manager.

Kendisi transseksüel güzellik yarışması yöneticisi.

That night she asked me,

O akşam bana şöyle sordu:

"How come you are not joining the beauty pageant?"

"Güzellik yarışmasına nasıl oluyor da katılmıyorsun?"

She convinced me that if I joined

Katılırsam, kayıt ücreti ve kıyafetlerle

that she would take care of the registration fee

ilgili her şeyi halledeceğine

and the garments,

beni ikna etti

and that night,

ve o akşam

I won best in swimsuit

mayo ve

and best in long gown

uzun elbisede en iyi seçildim,

and placed second runner up

40ın üzerinde aday arasında da

among 40-plus candidates.

üçüncü seçildim.

That moment changed my life.

O an hayatımı değiştirdi.

All of a sudden, I was introduced

Birdenbire, güzellik yarışmaları

to the world of beauty pageants.

dünyasına girmiştim.

Not a lot of people could say that your first job

Çok fazla insan ilk işinin transseksüel güzellik

is a pageant queen for transgender women,

kraliçesi olduğunu söylemeyecektir

but I'll take it.

ama bana uyar.

So from 15 to 17 years old, I joined

15 yaşımdan 17 yaşıma kadar

the most prestigious pageant

en prestijli güzellik yarışmasından

to the pageant where it's at the back of the truck, literally,

gerçek anlamda bir kamyonun arkasında olanına kadar bir çoğuna katıldım,

or sometimes it would be a pavement next to a rice field,

ya da bazen bir pirinç tarlasının oralarda bir kaldırımda olurdu

and when it rains --

ve yağmur yağdığında--

it rains a lot in the Philippines --

Filipinler'de çok yağmur yağar--

the organizers would have to move it

organizatörler, yarışmayı

inside someone's house.

birinin evine taşımak zorunda kalırlardı.

I also experienced the goodness of strangers,

Yabancıların iyiliğine de şahit oldum,

especially when we would travel

özellikle Filipinler'deki

in remote provinces in the Philippines.

uzak şehirlerde.

But most importantly, I met

Ama en önemlisi,

some of my best friends in that community.

o toplulukta, en iyi arkadaşlarımla tanıştım.

In 2001,

2001 yılında

my mom, who had moved to San Francisco,

San Fransisko'ya taşınmış olan annem

called me and told me that my green card petition came through,

beni aradı ve yeşil kart dilekçemin sonuca ulaştığını,

that I could now move to the United States.

yani artık ABD'ye taşınabileceğimi söyledi.

I resisted it.

Bunu reddettim.

I told my mom, "Mom, I'm having fun.

Anneme dedim ki, "Anne, ben eğleniyorum.

I'm here with my friends,

Burada arkadaşlarımlayım,

I love traveling, being a beauty pageant queen."

Seyahat etmeye, güzellik kraliçesi olmaya bayılıyorum."

But then two weeks later she called me, she said,

Ama iki hafta sonra beni geri aradı ve

"Did you know that if you move to the United States

"ABD'ye taşınırsan ismini ve

you could change your name and gender marker?"

cinsiyetini değiştirebileceğini biliyor musun?"

That was all I needed to hear.

Duymam gereken tek şey buydu.

My mom also told me to put two E's

Annem bir de ismimi yazarken

in the spelling of my name.

iki E ile yazmamı söyledi.

She also came with me when I had my surgery

Tayland'da 19 yaşımda ameliyat

in Thailand at 19 years old.

olurken de benimle geldi.

It's interesting, in some of the most rural cities in Thailand,

Çok ilginç, Tayland'ın en kırsal şehirlerinde

they perform some of the most prestigious,

en prestijli, güvenli ve sofistike

safe and sophisticated surgery.

ameliyatlardan bazılarını yapıyorlar.

At that time in the United States,

O zamanlar ABD'de

you needed to have surgery

ismini ve cinsiyetini

before you could change your name and gender marker.

değiştirmeden önce ameliyat olmak gerekiyordu.

So in 2001, I moved to San Francisco,

Böylece 2001'de San Fransisko'ya taşındım,

and I remember looking at my California driver's license

ve üzerinde Geena ismi ve K cinsiyet işaretiyle

with the name Geena

Kaliforniya ehliyetime

and gender marker F.

baktığımı hatırlıyorum.

That was a powerful moment.

Bu çok güçlü bir andı.

For some people,

Bazı insanlar için

their I.D. is their license to drive

kimlikleri araç kullanma ehliyeti

or even to get a drink,

veya içki alabilme izinleridir,

but for me, that was my license to live,

ama benim için o kimlik, yaşama ve

to feel dignified.

değerli hissetme izniydi.

All of a sudden, my fears were minimized.

Birdenbire korkularım minimuma inmişti.

I felt that I could conquer my dream

New York'a taşınıp model olup

and move to New York and be a model.

hayallerimi gerçekleştirebileceğimi hissettim.

Many are not so fortunate.

Birçok insan bu kadar şanslı değil.

I think of this woman named Islan Nettles.

Islan Nettles adında bir kadın geliyor aklıma.

She's from New York, she's a young woman

cesurca kendi gerçeğini yaşayan

who was courageously living her truth,

New Yorklu, genç bir kadındı,

but hatred ended her life.

ama nefret, onun hayatına son verdi.

For most of my community,

Benim camiamın çoğu için

this is the reality in which we live.

içinde yaşadığımız gerçeklik bu.

Our suicide rate is nine times higher

Bizim intihar oranımız, genel nüfusa

than that of the general population.

kıyasla 9 kat daha fazla.

Every November 20,

Her yıl 20 Kasım'da

we have a global vigil

Transseksüel Anma Günü için

for Transgender Day of Remembrance.

global bir uyumama eylemi yaparız.

I'm here at this stage

Savaşan ve eşitsizliğe baş

because it's a long history of people who fought

kaldıran bir çok insan sayesinde

and stood up for injustice.

şu an bu sahnedeyim.

This is Marsha P. Johnson and Sylvia Rivera.

Bunlar Marsha P. Johnson ve Sylvia Rivera.

Today, this very moment,

Bugün, şu dakika

is my real coming out.

benim transseksüel olduğumu gerçekten açıkladığım andır.

I could no longer live my truth

Artık kendi gerçeğimi kendim için

for and by myself.

ve kendi kendime yaşayamazdım.

I want to do my best to help others

Başkalarının kendi gerçeklerini utanmadan ve

live their truth without shame and terror.

korkmadan yaşayabilmeleri için elimden gelenin en iyisini yapmak istiyorum.

I am here, exposed,

Ben buradayım, açıkta,

so that one day there will never be a need

bir gün 20 Kasım uyumama eylemine

for a November 20 vigil.

gerek kalmaması için.

My deepest truth allowed me to accept who I am.

Benim en derin gerçeğim, olduğum kişiyi kabul etmeme izin verdi.

Will you?

Siz de verecek misiniz?

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)

Thank you. Thank you. Thank you. (Applause)

Teşekkürler. Teşekkürler. Teşekkürler. (Alkış)

Kathryn Schulz: Geena, one quick question for you.

Kathyrn Schulz: Geena, sana kısa bir soru.

I'm wondering what you would say,

Ne diyeceğini merak ediyorum,

especially to parents,

özellikle ebeveynlere,

but in a more broad way, to friends,

ama daha genel olarak arkadaşlara,

to family, to anyone who finds themselves

aileye, ya da kendilerine tahsis edilen

encountering a child or a person

cinsiyetle sorunlar yaşayan bir çocuk

who is struggling with and uncomfortable with

veya kişiyle karşılaşan

a gender that's being assigned them,

herhangi birine,

what might you say

bunu yaşayan kişinin aile üyelerine

to the family members of that person

iyi, ilgili ve nazik

to help them become good and caring and kind

aile bireyleri olmaları için

family members to them?

ne söylerdin?

Geena Rocero: Sure. Well, first, really, I'm so blessed.

Geena Rocero: Tabii. İlk olarak, ben çok

The support system, with my mom especially,

şanslıyım. Özellikle annemin ve ailemin

and my family, that in itself

kurduğu destek mekanizması kendi

is just so powerful.

içinde çok güçlü.

I remember every time I would coach

Hatırlıyorum, genç trans kadınlara

young trans women, I would mentor them,

koçluk yaparken, onlara akıl hocalığı yapardım

and sometimes when they would call me

ve bazen beni arayıp

and tell me that their parents can't accept it,

ebeveynlerinin durumu kabullenemediğini söylerlerdi,

I would pick up that phone call and tell my mom,

ben de telefon açıp annemi arar ve ona

"Mom, can you call this woman?"

"Anne bu kadını arar mısın?"

And sometimes it works, sometimes it doesn't, so —

derdim. Bazen işe yarar, bazen yaramazdı, yani--

But it's just, gender identity

Ama sadece, cinsel kimlik,

is in the core of our being, right?

var oluşumuzun temelinde, öyle değil mi?

I mean, we're all assigned gender at birth,

Demek istediğim, hepimize doğumda bir cinsiyet tahsis ediliyor

so what I'm trying to do

ve benim yapmaya çalıştığım şey

is to have this conversation that

bazen tahsis edilen cinsiyetin kişiyle uyuşmadığına

sometimes that gender assignment doesn't match,

ve insanların kendi kendilerini tanımlamalarına

and there should be a space

izin verecek bir kapsam olması

that would allow people to self-identify,

gerektiğine dair bir konuşma içerisine girmek.

and that's a conversation that we should have

Ve bu, ebeveynlerle, iş

with parents, with colleagues.

arkadaşlarıyla yapmamız gereken bir konuşma.

The transgender movement,

Transseksüel hareketi,

it's at the very beginning,

gey başlangıcına kıyasla

to compare to how the gay movement started.

daha ilk adımlarında.

There's still a lot of work that needs to be done.

Hala yapılması gereken çok şey var.

There should be an understanding.

Anlayış olmalı.

There should be a space of curiosity

Merak için ve sorular

and asking questions,

sorabilmek için bir alan olmalı

and I hope all of you guys will be my allies.

ve umarım hepiniz benim müttefiklerim olursunuz.

KS: Thank you. That was so lovely. GR: Thank you.

KS: Teşekkürler. Bu çok hoştu. GR: Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)