Why I must come out | Geena Rocero

جینا راکرو: چرا می بایستی حقیقت خود را فاش کنم

Translator: soheila Jafari Reviewer: Farnaz Saghafi

The world makes you something that you're not,

جهان شما را به چیزی بدل می‌سازد که واقعاً نیستید،

but you know inside what you are,

اما در درون خودتان می‌دانید که واقعاً چه چیزی هستید،

and that question burns in your heart:

و سؤالی از درون شما را می‌سوزاند:

How will you become that?

شما چطور به این‌جا رسیدید؟

I may be somewhat unique in this,

ممکن است تا حدودی در این مورد منحصر بفرد باشم،

but I am not alone,

اما من تنها نیستم،

not alone at all.

به هیچ وجه تنها نیستم.

So when I became a fashion model,

خُب هنگامی که من مدل مد لباس شدم،

I felt that I'd finally achieved the dream

احساس کردم بالاخره به آرزویم رسیدم

that I'd always wanted since I was a young child.

چیزی که از وقتی بچه بودم می خواستم باشم.

My outside self finally matched my inner truth,

شکل ظاهری من بالاخره با

my inner self.

حقیقت درونم همسان شد.

For complicated reasons which I'll get to later,

به دلایل پیچیده ای که بعدا توضیح خواهم داد،

when I look at this picture,

وقتی به این عکس نگاه می کنم،

at that time I felt like, Geena, you've done it,

در آن لحظه احساس می کردم، جینا، تو کارت را انجام دادی،

you've made it,

موفق شدی،

you have arrived.

به آن رسیدی.

But this past October,

اما در اکتبر گذشته،

I realized that I'm only just beginning.

فهمیدم که من تازه در ابتدای کار هستم.

All of us are put in boxes by our family,

همه ما توسط خانواده هایمان،

by our religion,

مذهبمان،

by our society,

جامعه مان،

our moment in history,

و مقطعی از تاریخ،

even our own bodies.

و حتی جسم خودمان در قالبی قرار می گیریم.

Some people have the courage to break free,

برخی از مردم شهامت این را دارند که این قالبها را شکسته و خود را آزاد کنند،

not to accept the limitations imposed by

و محدودیتهای اعمال شده بر آنها

the color of their skin

بر اساس رنگ پوستشان و یا بر اساس

or by the beliefs of those that surround them.

باورهای اطرافیانشان را نمی پذیرند.

Those people are always the threat

این افراد همواره تهدیدی بر شرایط موجود

to the status quo,

می باشند،

to what is considered acceptable.

برای چیزی که مورد قبول انگاشته شده است.

In my case, for the last nine years,

در مورد من، در طول نُه سال گذشته

some of my neighbors,

برخی از همسایگانم،

some of my friends, colleagues, even my agent,

برخی از دوستانم، همکارانم، و حتی مباشرم

did not know about my history.

چیزی از گذشته من نمی دانستند.

I think, in mystery, this is called the reveal.

فکر می کنم، در داستانهای جنایی، به این فاش شدن راز می گویند.

Here is mine.

این موضوع من هستم.

I was assigned boy at birth

بر اساس ظاهر اندام تناسلیم

based on the appearance of my genitalia.

در زمان تولد من را پسر خواندند.

I remember when I was five years old

به خاطر دارم هنگامی که پنج ساله بودم

in the Philippines walking around our house,

در اطراف خانه مان در فلیپین راه می رفتم،

I would always wear this t-shirt on my head.

همیشه یک تی شرت بر سرم می گذاشتم.

And my mom asked me,

و مادرم از من می پرسید،

"How come you always wear that t-shirt on your head?"

"چرا همیشه تی شرت سرت می گذاری "

I said, "Mom, this is my hair. I'm a girl."

و من می گفتم "مامان، این موهای من است، من یک دخترم "

I knew then how to self-identify.

من آنوقت چگونگی هویت خودم را می دانستم.

Gender has always been considered a fact,

جنسیت همواره به عنوان یک حقیقت در نظر گرفته شده،

immutable,

تغییر ناپذیر،

but we now know it's actually more fluid,

اما، امروزه میدانیم که این درواقع متغیر،

complex and mysterious.

پیچیده و مرموز است.

Because of my success, I never had the courage

به دلیل موفقیت شغلی ام، من هرگز شهامت این را نداشتم

to share my story,

که داستان خودم را با دیگران مطرح کنم،

not because I thought what I am is wrong,

نه به دلیل اینکه فکر می کردم آنچه هستم، اشتباه است،

but because of how the world treats those of us

بلکه به خاطر برخورد جهانیان با کسانی از ما

who wish to break free.

که ارزو دارند قالبها را شکسته و آزاد شوند.

Every day,

هر روز،

I am so grateful because I am a woman.

از زن بودن خودم، بسیار شاکر هستم.

I have a mom and dad and family

من مادر و پدر و خانواده ای دارم

who accepted me for who I am.

که من را همانطور که هستم پذیرفته اند.

Many are not so fortunate.

اما خیلی ها به اندازه من خوش شانس نیستند.

There's a long tradition in Asian culture

سنت دیرینه ای در اسیا هست

that celebrates the fluid mystery of gender.

که آیین های جنسیت متغیر را جشن می گیرند.

There is a Buddhist goddess of compassion.

الهۀ شفقت آیین بودا در آونجا است.

There is a Hindu goddess, hijra goddess.

الهه هندو، االهه هجرا است.

So when I was eight years old,

خُب هنگامی هشت ساله بودم،

I was at a fiesta in the Philippines celebrating

در جشنی مذهبی در فلیپین بودم

these mysteries.

که این آیین ها را جشن می گیرند.

I was in front of the stage,

من در جلوی سن بودم،

and I remember, out comes this beautiful woman

و به خاطر دارم، درست روبروی من این زن زیبا

right in front of me,

جلو آمد،

and I remember that moment something hit me:

و به خاطر دارم در آن لحظه چیزی مرا تکان داد:

That is the kind of woman I would like to be.

این زنی است که من میخواهم باشم.

So when I was 15 years old,

پس هنگامی که ۱۵ ساله بودم،

still dressing as a boy,

و هنوز مثل یک پسر لباس می پوشیدم،

I met this woman named T.L.

من این زن به نام "تی ال" را ملاقات کردم.

She is a transgender beauty pageant manager.

او مدیر مراسم ملکه زیبایی فراجنسیتی است .

That night she asked me,

در آن شب او از من پرسید،

"How come you are not joining the beauty pageant?"

"چرا تو در مراسم ملکه زیبایی شرکت نمی کنی؟"

She convinced me that if I joined

و مرا متقاعد کرد که اگر به آنها ملحق شوم

that she would take care of the registration fee

او هزینه ثبت نام

and the garments,

و لباس را تقبل می کند،

and that night,

و در آن شب،

I won best in swimsuit

من بهترین رتبه در لباس شنا

and best in long gown

و در لباس شب را بخود اختصاص دادم،

and placed second runner up

و نفر دوم در میان

among 40-plus candidates.

۴۰ نفر کاندیدا شدم.

That moment changed my life.

آن لحظه زندگی مرا عوض کرد.

All of a sudden, I was introduced

ناگهان، من به جهان ملکه زیبای

to the world of beauty pageants.

معرفی شدم.

Not a lot of people could say that your first job

مردم زیادی نخواهد گفت که کار اول تو

is a pageant queen for transgender women,

ملکه زیبای برای زنان فراجنسیتی است،

but I'll take it.

اما من این را قبول می کنم.

So from 15 to 17 years old, I joined

خب بین ۱۵ تا ۱۷ سالگی، هم در

the most prestigious pageant

معتبرترین مسابقات ملکه زیبایی شرکت کردم

to the pageant where it's at the back of the truck, literally,

و هم در مسابقاتی که عملا" در پشت کامیون برگزار می شد،

or sometimes it would be a pavement next to a rice field,

و گاهی در پیاده روی نزدیک کشتزارهای برنج

and when it rains --

و وقتی باران می آمد

it rains a lot in the Philippines --

-- در فلیپین باران زیاد می بارد--

the organizers would have to move it

گردانندگان مراسم مجبور بودند

inside someone's house.

مسابقه را به داخل خانه یک نفر انتقال بدهند.

I also experienced the goodness of strangers,

همچنین محبت غریبه ها را تجربه کردم،

especially when we would travel

بویژه هنگامی که به

in remote provinces in the Philippines.

مناطق دوردست فلیپین سفر می کردیم.

But most importantly, I met

اما از همه مهمتر، من با چند نفر

some of my best friends in that community.

از بهترین دوستانم در آن اجتماعات اشنا شدم.

In 2001,

در سال ۲۰۰۱،

my mom, who had moved to San Francisco,

مادرم، که به سانفرانسیسکو نقل مکان کرده بود،

called me and told me that my green card petition came through,

به من تلفن زد و گفت که درخواست گرین کارت من درست شده

that I could now move to the United States.

و من می توانم به ایالات متحده بروم.

I resisted it.

من مقاومت کردم.

I told my mom, "Mom, I'm having fun.

به مادرم گفتم،" در اینجا به من خوش میگذرد.

I'm here with my friends,

من اینجا با دوستانم هستم،

I love traveling, being a beauty pageant queen."

من عاشق سفر و ملکه زیبایی بودن هستم."

But then two weeks later she called me, she said,

دو هفته بعد او دوباره به من تلفن زد و گفت،

"Did you know that if you move to the United States

"آیا میدانی اگر به ایالات متحده بیایی

you could change your name and gender marker?"

شانس تغییر نام و جنسیت خود را خواهی داشت؟"

That was all I needed to hear.

و این همان چیزی بود که من نیاز داشتم بشنوم.

My mom also told me to put two E's

او همچنین به من گفت که دو تا حرف E را در

in the spelling of my name.

حروف نامم قرار دهم.

She also came with me when I had my surgery

هنگامی که در سن ۱۹ سالگی

in Thailand at 19 years old.

در تایلند جراحی داشتم، او نیز همراهم آمد.

It's interesting, in some of the most rural cities in Thailand,

جالبه در برخی از حومه ترین شهرهای تایلند،

they perform some of the most prestigious,

معتبرترین، ایمن ترین و پیچیده ترین

safe and sophisticated surgery.

عمل های جراحی را انجام می دهند.

At that time in the United States,

در آن زمان در ایالات متحده،

you needed to have surgery

لازم بود ابتدا عمل جراحی را انجام داده

before you could change your name and gender marker.

و سپس نام و جنسیت خود راتغییر دهی.

So in 2001, I moved to San Francisco,

بنابراین در سال ۲۰۰۱، من به سانفرانسیسکو رفتم،

and I remember looking at my California driver's license

و به خاطر دارم گواهینامه رانندگی خود را نگاه می کردم

with the name Geena

با نام جینا

and gender marker F.

و جنسیت زن .

That was a powerful moment.

آن لحظه مهمی بود.

For some people,

برای برخی از افراد،

their I.D. is their license to drive

کارت شناسایی شان مجوزی برای رانندگی

or even to get a drink,

و حتی خرید نوشیدنی الکلی هست،

but for me, that was my license to live,

اما برای من، مجوز زندگی بود،

to feel dignified.

و احساس بزرگی و تکریم.

All of a sudden, my fears were minimized.

ناگهان، ترس من به حداقل رسید.

I felt that I could conquer my dream

احساس کردم که می توانم فاتح رویاهایم باشم

and move to New York and be a model.

و به نیویورک رفته تا مدل شوم.

Many are not so fortunate.

خیلی ها به این خوش شانسی نیستند.

I think of this woman named Islan Nettles.

من به زنی به نام ایلا نتلز فکر می کنم.

She's from New York, she's a young woman

او اهل نیویورک است، زن جوانی

who was courageously living her truth,

که شجاعانه واقعیتش را دنبال می کرد،

but hatred ended her life.

اما تنفر، زندگی او را به پایان رساند.

For most of my community,

برای بیشتر افراد جامعه من،

this is the reality in which we live.

این حقیقتی است که ما با آن زندگی می کنیم.

Our suicide rate is nine times higher

خودکشی در جامعه ما ۹ برابر بیشتر از

than that of the general population.

از بقیه مردم هست.

Every November 20,

هر ساله ۲۰ نوامبر،

we have a global vigil

ما یک برنامه شب زنده داری جهانی

for Transgender Day of Remembrance.

به عنوان یادبود فراجسیتی ها داریم.

I'm here at this stage

من اینجا بر روی این صحنه هستم

because it's a long history of people who fought

چون تاریخی طولانی از مردمی که مبارزه کرده

and stood up for injustice.

و برای بی عدالتی ایستادند، در اینجاست.

This is Marsha P. Johnson and Sylvia Rivera.

این مارشا جانسون هست و این سیلویا ریورا.

Today, this very moment,

امروز، در همین لحظه،

is my real coming out.

حقیت وجودی من نمایان می شود.

I could no longer live my truth

من دیگر قادر نیستم حقیقت وجودی خودم را

for and by myself.

تنها برای خودم نگه داشته و با آن زندگی کنم.

I want to do my best to help others

من می خواهم به دیگران نهایت کمک را کرده

live their truth without shame and terror.

تا با حقیقت وجودی خودشان بدون شرم و وحشت زندگی کنند.

I am here, exposed,

من اینجا هستم، اشکارا،

so that one day there will never be a need

تا اینکه روزی برسد که دیگر نیازی به

for a November 20 vigil.

شب زنده داری ۲۰ نوامبر نباشد.

My deepest truth allowed me to accept who I am.

ژرفترین حقیقت من باعث شد قبول کنم که چه کسی هستم.

Will you?

ایا برای شما هم همینطور است؟

Thank you very much.

بسیار سپاسگزارم

(Applause)

( تشویق تماشاگران)

Thank you. Thank you. Thank you. (Applause)

سپاسگزارم، سپاسگزارم، سپاسگزارم، ( تشویق)

Kathryn Schulz: Geena, one quick question for you.

کاترین شولز: جینا، یک پرسش کوتاه از تو دارم.

I'm wondering what you would say,

می خواهم بدانم که چه می گویی

especially to parents,

علی الخصوص به والدین،

but in a more broad way, to friends,

یا به عبارتی گسترده تر، به دوستان

to family, to anyone who finds themselves

به خانواده، به هر کسی که با کودکی

encountering a child or a person

و یا شخصی برخورد می کند

who is struggling with and uncomfortable with

که با جنسیتی که به او داده شده

a gender that's being assigned them,

ناراضی و در کشمکش است؟

what might you say

به اعضاء خانواده های این افراد

to the family members of that person

چه می گویی تا نسبت به این عضو خانواده

to help them become good and caring and kind

چه می گویی تا نسبت به این عضو خانواده

family members to them?

خوب، دلسوز و مهربان باشند؟

Geena Rocero: Sure. Well, first, really, I'm so blessed.

جینا راکرو: البته، خُب، اول اینکه من واقعا از این نعمت برخوردار بودم.

The support system, with my mom especially,

سیستم پشتبانی و حمایت بخصوص از طرف مادرم،

and my family, that in itself

و خانواده ام که در نوع خود

is just so powerful.

بسیار قدرتمند است.

I remember every time I would coach

به خاطر می آورم هر گاه من مربی

young trans women, I would mentor them,

زنان جوانی برای تغییر جنسیت می شوم، و مربی شخصی شان می شوم،

and sometimes when they would call me

و گاهی به من تلفن می زنند

and tell me that their parents can't accept it,

و به من می گویند که پدر و مادر شان آن را نمی توانند بپذیرند.

I would pick up that phone call and tell my mom,

من تلفن را بر میدارم و به مادرم زنگ میزنم و میگویم،

"Mom, can you call this woman?"

"مامان، می شود به این خانم تلفن کنی؟"

And sometimes it works, sometimes it doesn't, so —

و گاهی این موثر واقع می شود، گاهی هم نه--

But it's just, gender identity

اما هویت جنسی،

is in the core of our being, right?

در مرکز وجودی ما است، اینطور نیست ؟

I mean, we're all assigned gender at birth,

منظورم این است، جنسیت همه ما در هنگام تولد رقم خورده است،

so what I'm trying to do

چیزی که می خواهم

is to have this conversation that

در این گفتگو بگویم این است که

sometimes that gender assignment doesn't match,

گاهی جنسیتی که به ما داده می شود، با حقیقت ما همسان نیست،

and there should be a space

باید فضایی وجود داشته باشد

that would allow people to self-identify,

که به افراد اجازه دهد خودشان هویتشان را معلوم کنند،

and that's a conversation that we should have

و این سخنی هست که ما باید

with parents, with colleagues.

با پدر ها و مادران و همکاران داشته باشیم.

The transgender movement,

جنبش تغییر جنسیت،

it's at the very beginning,

در آغاز کار است،

to compare to how the gay movement started.

در مقایسه با آنچه همجنسگرایان شروع کرده اند.

There's still a lot of work that needs to be done.

هنوز کارهای زیادی هست که باید انجام شوند.

There should be an understanding.

باید موضوع درک شود.

There should be a space of curiosity

باید فضای کنجکاوی

and asking questions,

و پرسش باشد،

and I hope all of you guys will be my allies.

و امیدوارم که همه شما هم پیمانان من باشید.

KS: Thank you. That was so lovely. GR: Thank you.

کاترین شولز: سپاسگزارم. این بسیار عالی بود. جینا راکرو: سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)