Caroline Casey: Looking past limits

Caroline Casey: Sınırların ötesini görmek

Çeviri: Meltem Aksu Gözden geçirme: osman oguz ahsen

Can any of you

Aranızdan kimse

remember what you wanted to be

17 yaşındayken ne olmak istediğini

when you were 17?

hatırlıyor mu?

Do you know what I wanted to be?

Ben ne olmak isterdim biliyor musunuz?

I wanted to be a biker chick.

Motorsikletçi kız.

(Laughter)

(Kahkaha)

I wanted to race cars,

Araba yarışlarına katılmak,

and I wanted to be a cowgirl,

kovboy olmak,

and I wanted to be Mowgli from "The Jungle Book."

"Ormanın Kitabı"ndaki Mogli olmak isterdim.

Because they were all about being free,

Çünkü hepsi özgür olmak demekti,

the wind in your hair -- just to be free.

rüzgarın saçlarınızı savurması, özgür olmak...

And on my seventeenth birthday,

Ve 17. doğum günümde

my parents, knowing how much I loved speed,

hız tutkumu bilen ailem

gave me one driving lesson

bana bir sürüş dersi verdi

for my seventeenth birthday.

hediye olarak.

Not that we could have afforded I drive,

Araba kullanmamı maddi olarak karşılayamazlardı ama

but to give me the dream of driving.

sırf bana o hayali verebilmek için.

And on my seventeenth birthday,

Ve 17. doğum günümde

I accompanied my little sister

kız kardeşimi

in complete innocence,

tamamen safça

as I always had all my life --

hep yaptığım gibi

my visually impaired sister --

görme engelli kardeşimi

to go to see an eye specialist.

göz uzmanına götürdüm.

Because big sisters

Çünkü ablalar hep

are always supposed to support their little sisters.

küçük kardeşlerine destek olurlar.

And my little sister wanted to be a pilot --

Ve kardeşim pilot olmak isterdi...

God help her.

Tanrı yardımcısı olsun.

So I used to get my eyes tested

Ben de sırf eğlencesine

just for fun.

gözlerime baktırırdım.

And on my seventeenth birthday,

Ve 17. doğumgünümde

after my fake eye exam,

sahte göz muayenemden sonra

the eye specialist just noticed it happened to be my birthday.

doktor doğum günüm olduğunu fark etti.

And he said, "So what are you going to do to celebrate?"

"Kutlamak için ne yapacaksın?" diye sordu.

And I took that driving lesson,

Sürüş dersimi de aldıktan sonra

and I said, "I'm going to learn how to drive."

"Araba kullanmayı öğreneceğim" dedim.

And then there was a silence --

Ve bir sessizlik oldu...

one of those awful silences

o korkunç sessizliklerden

when you know something's wrong.

hani bir şeylerin ters gittiğini anlarsınız ya...

And he turned to my mother,

Anneme dönüp

and he said, "You haven't told her yet?"

"Daha söylemediniz mi?" dedi.

On my seventeenth birthday,

Ve 17. doğum günümde

as Janis Ian would best say,

Janis Ian'ın dediği gibi

I learned the truth at 17.

gerçeği 17 yaşımda öğrendim.

I am, and have been since birth,

Şimdi, ve doğduğumdan beri,

legally blind.

yasal tanıma göre kördüm.

And you know,

Ve yani

how on earth did I get to 17

nasıl oldu da bunu bilmeden

and not know that?

17 yaşıma kadar gelebildim?

Well, if anybody says country music isn't powerful,

Eğer country müziğinin güçlü olmadığını düşünüyorsanız,

let me tell you this:

size şunu diyeyim:

I got there

O yaşa kadar gelmem

because my father's passion for Johnny Cash

babamın Johnny Cash tutkusu ve

and a song, "A Boy Named Sue."

"A Boy Named Sue" (Sue adında bir oğlan) şarkısı sayesindedir.

I'm the eldest of three. I was born in 1971.

Üç kardeşin en büyüğüyüm. 1971 yılında doğdum.

And very shortly after my birth,

Ve doğumumdan hemen sonra ailem

my parents found out I had a condition called ocular albinism.

"oküler albinizm" diye bir hastalığım olduğunu öğrenmiş.

And what the hell does that mean to you?

Bu size ne ifade ediyor peki?

So let me just tell you, the great part of all of this?

Şöyle söyleyeyim, en güzel kısmı ne biliyor musunuz?

I can't see this clock and I can't see the timing,

Bu saati ve saatin kaç olduğunu göremiyorum,

so holy God, woohoo! (Laughter)

Yüce Tanrım, yaşasın!

I might buy some more time.

biraz daha vakit kazanabilirim.

But more importantly, let me tell you --

Ama daha da önemlisi,

I'm going to come up really close here. Don't freak out, Pat.

şimdi şuraya çok yaklaşacağım. Korkma Pat.

Hey.

Hey.

See this hand?

Bu eli görüyor musunuz?

Beyond this hand is a world of Vaseline.

Bu elin ardındaki tüm dünya vazelinle sıvanmış.

Every man in this room, even you, Steve,

Bu odadaki tüm erkekler, sen bile Steve,

is George Clooney.

birer George Clooney.

(Laughter)

(Kahlaha)

And every woman, you are so beautiful.

Ve tüm kadınlar, hepiniz çok güzelsiniz.

And when I want to look beautiful, I step three feet away from the mirror,

Ve güzel görünmek istediğimde, aynadan üç adım geri çekilirim,

and I don't have to see these lines etched in my face

ve hayatım boyunca karanlık ışıklar yüzünden

from all the squinting I've done all my life

gözlerimi açtığım için yüzüme kazınmış

from all the dark lights.

bu kırışıklıkları görmek zorunda kalmam.

The really strange part is

En garip kısmı ise

that, at three and a half, just before I was going to school,

üç buçuk yaşımdayken, tam okula başlamadan önce,

my parents made a bizarre, unusual

ailem garip, alışılmadık

and incredibly brave decision.

ve inanılmaz cesur bir karar aldı.

No special needs schools.

Ne engelli okulları,

No labels.

ne etiketleme,

No limitations.

ne de sınırlamalar olmayacak.

My ability and my potential.

Benim yeteneğim ve potansiyelim.

And they decided to tell me

Ve bana, görebildiğimi söylemeye

that I could see.

karar verdiler.

So just like Johnny Cash's Sue,

Tıpkı Johnny Cash'in Sue'si gibi,

a boy given a girl's name,

kız ismi verilmiş bir oğlan gibi,

I would grow up and learn from experience

büyüyüp, güçlü olmayı ve hayatta kalmayı

how to be tough and how to survive,

kendi tecrübelerimle öğrenecektim,

when they were no longer there to protect me,

onlar beni korumak için orada olmadığında da,

or just take it all away.

üstesinden gelmeyi öğrenecektim.

But more significantly,

Ama daha da önemlisi,

they gave me the ability

bana inanma yeteneğini,

to believe,

başarabileceğime

totally, to believe that I could.

tamamen inanma yeteneğini verdiler.

And so when I heard that eye specialist

O yüzden göz uzmanının bana söylediği onca

tell me all the things, a big fat "no,"

kocaman "hayır"ları duyunca

everybody imagines I was devastated.

herkes yıkıldığımı düşündü.

And don't get me wrong, because when I first heard it --

Yanlış anlamayın, ilk duyduğumda,

aside from the fact that I thought he was insane --

adamın deli olduğunu düşünmem dışında,

I got that thump in my chest,

göğsümde o yumruğu hissettim,

just that "huh?"

hani nefesiniz kesilir.

But very quickly I recovered. It was like that.

Ama çabucak toparlandım. Artık böyleydi.

The first thing I thought about was my mom,

Düşündüğüm ilk şey annemdi,

who was crying over beside me.

yanımda ağlıyordu.

And I swear to God, I walked out of his office,

Ve yemin ederim, muayehaneden çıkıp

"I will drive. I will drive.

"Araba kullanacağım. Araba kullanacağım.

You're mad. I'll drive. I know I can drive."

Sen delisin, araba kullanacağım, kullanabileceğimi biliyorum" dedim.

And with the same dogged determination

Ve babamın çocukluğumdan beri öğrettiği

that my father had bred into me since I was such a child --

aynı keçi inadıyla,

he taught me how to sail,

bana denize açılmayı öğretmişti,

knowing I could never see where I was going, I could never see the shore,

nereye gittiğimi, karayı göremeyeceğimi bile bile,

and I couldn't see the sails, and I couldn't see the destination.

ve yelkenleri göremiyordum, gittiğimiz yeri göremiyordum.

But he told me to believe

Ama bana inanmamı söyledi,

and feel the wind in my face.

rüzgarı yüzümde hissetmemi söyledi.

And that wind in my face made me believe

Ve yüzüme çarpan rüzgar beni

that he was mad and I would drive.

onun deli olduğuna ve araba kullanabileceğime inandırdı.

And for the next 11 years,

Ve sonraki 11 sene boyunca

I swore nobody would ever find out that I couldn't see,

kimsenin göremediğimi öğrenmeyeceğine yemin ettim,

because I didn't want to be a failure,

çünkü başarısız olmak,

and I didn't want to be weak.

zayıf olmak istemiyordum.

And I believed I could do it.

Ve yapabileceğime inandım.

So I rammed through life as only a Casey can do.

Böylece sadece bir Casey'in yapabileceği gibi hayata atıldım.

And I was an archeologist, and then I broke things.

Arkeolog oldum, bir şeyler kırdım.

And then I managed a restaurant, and then I slipped on things.

Restoranda çalıştım, ayağım bir şeylere takıldı.

And then I was a masseuse. And then I was a landscape gardener.

Masöz oldum. Sonra peyzaj bahçıvanı oldum.

And then I went to business school.

Sonra işletme okuluna gittim.

And you know, disabled people are hugely educated.

Engelli insanlar son derece eğitimlidir.

And then I went in and I got a global consulting job with Accenture.

Sonra gidip Accenture'de evrensel danışmanlık işine girdim.

And they didn't even know.

Ve bilmiyorlardı bile.

And it's extraordinary

İnanç ile varabileceğiniz yer

how far belief can take you.

olağanüstüdür.

In 1999,

1999'da,

two and a half years into that job,

o işi iki buçuk sene yaptıktan sonra,

something happened.

bir şey oldu...

Wonderfully, my eyes decided, enough.

şahane bir şekilde gözlerim "yeter" dedi.

And temporarily,

Ve geçici olarak,

very unexpectedly,

hiç beklenmedik şekilde,

they dropped.

gözlerime perde indi.

And I'm in one of the most competitive environments in the world,

Ve dünyanın en rekabetçi ortamlarındna birindeydim,

where you work hard, play hard, you gotta be the best, you gotta be the best.

orada sıkı çalışırsın, sert oynarsın, en iyisi olmalısın, en iyisi olmalısın.

And two years in,

Ve iki sene içinde,

I really could see very little.

gerçekten çok az görebiliyordum.

And I found myself in front of an HR manager

Kendimi insan kaynakları müdürünün önünde buldum

in 1999,

1999'da

saying something I never imagined that I would say.

söyleceğimi asla hayal etmediğim bir şey söyledim.

I was 28 years old.

28 yaşındaydım.

I had built a persona all around what I could and couldn't do.

Yapıp yapamayacağım şeyler etrafında bir kişilik geliştirmiştim.

And I simply said,

Ve basitçe dedim ki,

"I'm sorry.

"Üzgünüm.

I can't see, and I need help."

Göremiyorum ve yardıma ihtiyacım var."

Asking for help can be incredibly difficult.

Yardım istemek son derece zor olabilir.

And you all know what it is. You don't need to have a disability to know that.

Ve nasıl olduğunu biliyorsunuz, bunun için engelli olmanıza gerek yok.

We all know how hard it is

Hepimiz, zayıflığı ve başarısızlı itiraf etmenin

to admit weakness and failure.

ne kadar zor olduğunu biliyoruz.

And it's frightening, isn't it?

Ve korku verici de, değil mi?

But all that belief had fueled me so long.

Ama tüm inancım beni oraya kadar getirmişti.

And can I tell you, operating in the sighted world when you can't see,

Ve size söyleyebilirim ki, körseniz, görebilen bir dünyada hayatınızı sürdürmek

it's kind of difficult -- it really is.

biraz zor, gerçekten öyle.

Can I tell you, airports are a disaster.

Mesela havaalanları bir facia.

Oh, for the love of God.

Tanrı aşkına.

And please, any designers out there?

Ve lütfen, tasarımcılar, size sesleniyorum.

OK, designers, please put up your hands, even though I can't even see you.

Tasarımcılar, elinizi kaldırır mısınız, sizi göremesem bile.

I always end up in the gents' toilets.

Kendimi hep erkekler tuvaletinde buluyorum.

And there's nothing wrong with my sense of smell.

Ve koku duyumla ilgili bir sorunum yok.

But can I just tell you,

Ama şunu diyebilir miyim,

the little sign for a gents' toilet or a ladies' toilet

kadın ya da erkek tuvaletini belirleyen işaret

is determined by a triangle.

bir üçgenle belirleniyor.

Have you ever tried to see that

Gözlerinizin önünde vazelinden bir perde varken

if you have Vaseline in front of your eyes?

bunu görmeye çalıştınız mı hiç?

It's such a small thing, right?

Çok küçük bir şey, değil mi?

And you know how exhausting it can be

Ve hepimiz, mükemmel değilken mükemmelmiş gibi davranmanın

to try to be perfect when you're not,

ya da olmadığınız biri olmaya çalışmanının

or to be somebody that you aren't?

ne kadar yorucu olabildiğini biliyoruz.

And so after admitting I couldn't see to HR,

Sonuç olarak, insan kaynaklarına göremediğimi söyledikten sonra

they sent me off to an eye specialist.

beni bir göz uzmanına gönderdiler.

And I had no idea that this man was going to change my life.

Bu adamın hayatımı değiştireceğine dair hiçbir fikrim yoktu.

But before I got to him, I was so lost.

Ona gitmeden önce, kaybolmuştu.

I had no idea who I was anymore.

Artık kim olduğumu bilmiyordum.

And that eye specialist, he didn't bother testing my eyes.

Ve o göz uzmanı, gözlerime bakmakla uğraşmadı.

God no, it was therapy.

Hayır, bu bir terapiydi.

And he asked me several questions,

Bana birkaç soru sordu,

of which many were, "Why?

çoğu şuydu, "Niye?

Why are you fighting so hard

Niye kendin olmamak için

not to be yourself?

bu kadar uğraşıyorsun?

And do you love what you do, Caroline?"

Ve yaptığın işi seviyor musun Caroline?"

And you know, when you go to a global consulting firm,

Ve evrensel bir danışma firmasına gittiğinizde,

they put a chip in your head, and you're like,

kafanıza bir çip takıyorlar, bir anda

"I love Accenture. I love Accenture. I love my job. I love Accenture.

"Accenture'yi seviyorum. Accenture'yi seviyorum. İşimi seviyorum.

I love Accenture. I love Accenture. I love my job. I love Accenture." (Laughter)

Accenture'yi seviyorum. İşimi seviyorum. Accenture'yi seviyorum." diyorsunuz.

To leave would be failure.

Bırakıp gitmek bir başarısızlık olur.

And he said, "Do you love it?"

Ve bana sordu "İşini seviyor musun?"

I couldn't even speak I was so choked up.

Boğazım öyle düğümlenmişti ki konuşamıyordum.

I just was so -- how do I tell him?

Yani öyle bir... nasıl söyleyecektim?

And then he said to me, "What did you want to be when you were little?"

Ve sonra bana "Küçükken ne olmak isterdin?" diye sordu.

Now listen, I wasn't going to say to him, "Well, I wanted to race cars and motorbikes."

Ona "Araba ve motor yarışçısı olmak isterdim." diyecek halim yoktu.

Hardly appropriate at this moment in time.

Böyle bir zamanda hiç de uygun değildi.

He thought I was mad enough anyway.

Zaten yeterince deli olduğumu düşünüyordu.

And as I left his office,

Muayenehanesinden çıktım,

he called me back

beni geri çağırdı

and he said, "I think it's time.

ve dedi ki, "Artık vakti geldi.

I think it's time

Artık savaşmayı bırakıp

to stop fighting and do something different."

başka bir şey yapmanın vakti geldi."

And that door closed.

Ve kapı kapandı.

And that silence just outside a doctor's office,

Bir doktorun muayenehanesinin dışındaki o sessizliği

that many of us know.

çoğumuz biliriz.

And my chest ached.

Göğsüm sıkışıyordu.

And I had no idea where I was going. I had no idea.

Nereye gittiğime dair hiçbir fikrim yoktu. Hiçbir fikrim.

But I did know the game was up.

Ama bir şeylerin başladığını biliyordum.

And I went home, and, because the pain in my chest ached so much,

Eve gittim, göğsüm çok sıkıştığı için, "Koşuya çıkayım"

I thought, "I'll go out for a run."

diye düşündüm.

Really not a very sensible thing to do.

Pek mantıklı bir şey değildi.

And I went on a run that I know so well.

Çok iyi bildiğim bir parkurda koşmaya çıktım.

I know this run so well, by the back of my hand.

Yolu avcumun içi gibi biliyordum.

I always run it perfectly fine.

Her zaman çok rahat koşmuşumdur.

I count the steps and the lampposts and all those things

Görme engellilerin sıkça rastladığı, sokak lambaları gibi şeyleri,

that visually impaired people have a tendency to have a lot of meetings with.

adımlarımı sayardım.

And there was a rock that I always missed.

Ve her zaman es geçtiğim bir taş vardı.

And I'd never fallen on it, never.

Asla ona takılıp düşmemiştim, asla.

And there I was crying away,

Ve orada ağlayarak koşarken,

and smash, bash on my rock.

pat, ayağım takıldı, yere çakıldım.

Broken, fallen over

Düştüm, o taşa takılıp

on this rock

düştüm,

in the middle of March in 2000,

2000 senesinin Mart ayıydı,

typical Irish weather on a Wednesday --

bir çarşamba günü, tipik bir İrlanda havası,

gray, snot, tears everywhere,

gri, salya sümük, göz yaşları her yerde,

ridiculously self-pitying.

komik derecede kendime acınacak kadar.

And I was floored, and I was broken,

Yerdeydim, çökmüştüm,

and I was angry.

ve sinirliydim.

And I didn't know what to do.

Ne yapacağımı bilmiyordum.

And I sat there for quite some time going,

Orada bir süre oturup

"How am I going to get off this rock and go home?

"Nasıl bu kayanın üzerinden kalkıp eve gideceğim?

Because who am I going to be?

Kim olacağım ki ben?

What am I going to be?"

Ne olacağım?" diye düşündüm.

And I thought about my dad,

Ve babamı düşündüm,

and I thought, "Good God, I'm so not Sue now."

"Of Tanrım, şu an hiç de Sue değilim." diye düşündüm.

And I kept thinking over and over in my mind,

Kafamın içinde düşünüp durdum,

what had happened? Where did it go wrong? Why didn't I understand?

ne olmuştu, nerede hata yapmıştım, niye anlamamıştım?

And you know, the extraordinary part of it

Ve en olağanüstü kısmı da,

is I just simply had no answers.

hiçbir cevabımın olmamasıydı.

I had lost my belief.

İnancımı kaybetmiştim.

Look where my belief had brought me to.

İnancım beni buralara kadar getirmişti.

And now I had lost it. And now I really couldn't see.

Ama şimdi kaybetmiştim. İşte şimdi gerçekten göremiyordum.

I was crumpled.

Çökmüştüm.

And then I remember thinking about that eye specialist

Ve sonra o göz uzmanınının bana "Ne olmak istiyorsun?

asking me, "What do you want to be? What do you want to be?

Ne olmak istiyorsun?" diye sorduğunu hatırladım.

What did you want to be when you were little? Do you love what you do?

Küçükken ne olmak isterdin? İşini seviyor musun?

Do something different. What do you want to be?

Farklı bir şey yap. Ne olmak istiyorsun?

Do something different. What do you want to be?"

Farklı bir şey yap. Ne olmak istiyorsun?

And really slowly, slowly, slowly,

Ve yavaşça, yavaşça, yavaşça

it happened.

gerçekleşti.

And it did happen this way.

Ve bu şekilde oldu.

And then the minute it came,

Geldiği anda,

it blew up in my head

bir anda zihnimde patladı,

and bashed in my heart --

ve kalbimde çarptı,

something different.

farklı bir şey,

"Well, how about Mowgli from 'The Jungle Book'?

" Ya 'Ormanın Kitabı'ndaki Mogli?

You don't get more different than that."

Ondan daha farklı olamazsın."

And the moment, and I mean the moment,

Ve o anda, tam olarak o andan bahsediyorum,

the moment that hit me,

o an kafama dank etti,

I swear to God,

yemin ederim,

it was like woo hoo! You know -- something to believe in.

böyle, "yaşasın!!" dedim kendi kendime, işte inanacak bir şey.

And nobody can tell me no.

Ve kimse bana hayır diyemez.

Yes, you can say I can't be an archeologist.

Evet, arkeolog olamayacağımı söyleyebilirsiniz.

But you can't tell me, no, I can't be Mowgli, because guess what?

Ama, hayır, Mogli olamayacağımı söyleyemezsiniz çünkü, bilin bakalım,

Nobody's ever done it before, so I'm going to go do it.

daha önce kimse bunu yapmadı, o yüzden ben yapacağım.

And it doesn't matter whether I'm a boy or a girl, I'm just going to scoot.

Ve kadın ya da erkek olmam önemli değil, kaçıp gideceğim.

And so I got off that rock, and, oh my God, did I run home.

Sonra o kayanın üzerinden kalktım ve Tanrım, eve öyle bir koştum ki.

And I sprinted home, and I didn't fall, and I didn't crash.

Eve koşarak girdim ve düşmedim, hiçbir şeye çarpmadım.

And I ran up the stairs, and there was one of my favorite books of all time,

Merdivenlerden koşarak çıktım, en sevdiğim kitaplardan bir orada duruyordu.

"Travels on My Elephant" by Mark Shand -- I don't know if any of you know it.

Mark Shand'in "Travels on My Elephant" (Filimin Üzerinde Geziler) kitabı, aranızdan bilen var mı bilmiyorum.

And I grabbed this book off, and I'm sitting on the couch

Kitabı aldım, kanepeye oturdum

going, "I know what I'm going to do.

"Ne yapacağımı biliyorum.

I know how to be Mowgli.

Nasıl Mogli olacağımı biliyorum.

I'm going to go across India

Hindistan'ı dolaşacağım,

on the back of an elephant.

bir filin sırtında.

I'm going to be an elephant handler."

Fil eğitmeni olacağım" dedim kendime.

And I had no idea

Ve nasıl bir fil eğitmeni olacağıma dair

how I was going to be an elephant handler.

hiçbir fikrim yoktu.

From global management consultant to elephant handler.

Küresel işletme danışmanlığından, fil eğimenine.

I had no idea how. I had no idea how you hire an elephant, get an elephant.

Nasıl olacak bilmiyordum. Bir fil nasıl kiralanır, nasıl bulunur, hiçbir fikrim yoktu.

I didn't speak Hindi. I'd never been to India. Hadn't a clue.

Hintçe konuşmuyordum. Hiç Hindistan'a gitmemiştim, en ufak bir fikrim yoktu.

But I knew I would.

Ama yapacağımı biliyordum.

Because, when you make a decision at the right time and the right place,

Çünkü doğru zamanda, doğru yerde bir karar aldığınızda,

God, that universe makes it happen for you.

Tanrı, evren sizin için gerçekleştiriyor.

Nine months later, after that day on snot rock,

O lanet kayaya takıldığım günden dokuz ay sonra,

I had the only blind date in my life

hayatımda ilk kez, önceden tanımadığım biriyle randevulaştım...

with a seven and a half foot elephant called Kanchi.

2,3 metre boyunda, Kanchi adlı bir fille.

And together we would trek a thousand kilometers

Ve beraber Hindistan'da

across India.

bin kilometre yol katettik.

(Applause)

(Alkış)

The most powerful thing of all,

En güçlü şey ise,

it's not that I didn't achieve before then. Oh my God, I did.

daha önceden hiç başarı elde etmediğimden değil, tabii ki ettim.

But you know, I was believing in the wrong thing.

Ama yanlış şeye inanıyordum.

Because I wasn't believing in me,

Çünkü kendime inanmıyordum,

really me, all the bits of me --

gerçek kendime, tüm parçalarıma

all the bits of all of us.

hepimizin tüm parçalarına.

Do you know how much of us all pretend to be somebody we're not?

Kaçımızın olmadığımız biri gibi davrandığını biliyor musunuz?

And you know what, when you really believe in yourself and everything about you,

Ama biliyor musunuz, gerçekten kendinize ve kendinize dair her şeye inandığınızda,

it's extraordinary what happens.

gerçekleşen şeyler olağanüstü.

And you know what, that trip, that thousand kilometers,

Ve biliyor musunuz, o yolculuk, bin kilometrelik yol,

it raised enough money for 6,000 cataract eye operations.

6000 katarakt operasyonuna yetecek parayı topladı.

Six thousand people got to see because of that.

Bu sayede 6000 kişi görebiliyor.

When I came home off that elephant,

Filin üzerinden indiğimde,

do you know what the most amazing part was?

en muhteşem kısmı neydi biliyor musunuz?

I chucked in my job at Accenture.

Accenture'deki işimi bir kenara fırlattım.

I left, and I became a social entrepreneur,

Bıraktım, ve bir sosyal girişimci oldum,

and I set up an organization with Mark Shand called Elephant Family,

Mark Shand ile beraber, Elephant Family (Fil Ailesi) adlı bir dernek kurduk,

which deals with Asian elephant conservation.

Asya'daki filleri korumak amacıyla.

And I set up Kanchi,

Kanchi'yi kurdum,

because my organization was always going to be named after my elephant,

çünkü derneğim elbette filimin adını taşıyacaktı,

because disability is like the elephant in the room.

çünkü engelli olmak, odadaki fili görmezden gelmek gibidir.

And I wanted to make you see it in a positive way --

Ve buna olumlu bir açıdan bakmanızı sağlamak istedim,

no charity, no pity.

merhametle ya da acımayla değil.

But I wanted to work only and truly

Ama ben sadece ve tamamen

with business and media leadership

ticaret ve medya liderliğiyle çalışıp

to totally reframe disability

heyecan verici bir şekilde

in a way that was exciting and possible.

engelli olmayı farklı bir çerçeveye sokmayı istiyordum.

It was extraordinary.

Olağanüstüydü.

That's what I wanted to do.

Yapmak istediğim şey buydu.

And I never thought about noes anymore, or not seeing,

Artık "hayır"ları ya da göremediğimi ya da bunun gibi şeyleri

or any of that kind of nothing.

düşünmüyordum.

It just seemed that it was possible.

Mümkün gibi duruyordu.

And you know, the oddest part is,

Ve en garip tarafı da

when I was on my way traveling here to TED,

buraya, TED'e gelirken

I'll be honest, I was petrified.

dürüst olayım, çok korkuyordum.

And I speak,

Ve konuşuyorum,

but this is an amazing audience,

ama bu muhteşem bir dinleyici kitlesi,

and what am I doing here?

ve ne yapıyorum burada?

But as I was traveling here,

Ama yolda buraya gelirken,

you'll be very happy to know,

bunu öğrendiğinize sevineceksiniz,

I did use my white symbol stick cane,

özel beyaz bastonumu kullandım,

because it's really good to skip queues in the airport.

çünkü havaalanında kuyruklara takılmamak çok güzel.

And I got my way here

Ve buraya geldiğimde

being happily proud that I couldn't see.

göremediğim için mutlu ve gururluydum.

And the one thing is that a really good friend of mine,

Bir başka şey de, çok yakın bir arkadaşım

he texted me on the way over, knowing I was scared.

ben yoldayken mesaj attı, korktuğumu biliyordu.

Even though I present confident, I was scared.

Kendimden emin gözüksem de korkuyordum.

He said, "Be you."

"Kendin ol." dedi.

And so here I am.

Ve işte buradayım.

This is me, all of me.

Bu benim, tamamen kendimim.

(Applause)

(Alkış)

And I have learned, you know what,

Ve öğrendim, biliyor musunuz,

cars and motorbikes and elephants,

arabalar, motosikletler ve filler,

that's not freedom.

bunlar özgürlük değil.

Being absolutely true to yourself is freedom.

Özüne tamamen doğru olmak, özgürlük bu.

And I never needed eyes to see -- never.

Ve görmek için hiçbir zaman gözlere ihtiyacım olmadı, hiçbir zaman.

I simply needed vision and belief.

Tek gereken öngörü ve inançtı.

And if you truly believe --

Ve eğer gerçekten inanırsanız,

and I mean believe from the bottom of your heart --

yani tüm kalbinizle inanırsanız,

you can make change happen.

değişimi gerçekleştirebilirsiniz.

And we need to make it happen,

Ve gerçekleştirmemiz gerek,

because every single one of us --

çünkü her birimiz,

woman, man, gay, straight,

kadın, erkek, eşcinsel ya da değil,

disabled, perfect,

engelli, mükemmel,

normal, whatever --

normal, her neyse,

everyone of us

her birimiz

must be the very best of ourselves.

kendimizin en iyisi olmalıyız.

I no longer want anybody to be invisible.

Artık kimsenin görünmez olmasını istemiyorum.

We all have to be included.

Hepimiz katılmalıyız.

And stop with the labels, the limiting.

Ve etiketleri, sınırlamaları kaldırmalıyız artık,

Losing of labels,

yaftaları bir kenara koymalıyız.

because we are not jam jars.

Çünkü reçel kavanozları değiliz,

We are extraordinary, different, wonderful people.

biz olağanüstü, değişik, harikulade insanlarız.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)