A journey through the mind of an artist | Dustin Yellin

Çeviri: Eren Gokce Gözden geçirme: Ramazan Şen

I was raised by lesbians in the mountains,

Lezbiyenler tarafından dağlarda yetiştirildim

and I sort of came like a forest gnome to New York City a while back.

ve bir süre önce New York şehrine biraz da orman cücesi gibi geldim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Really messed with my head, but I'll get into that later.

Kafamı çok karıştırdı, ama buna sonra değineceğim.

I'll start with when I was eight years old.

Önce sekiz yaşımdan bahsedeceğim.

I took a wood box,

Colorado'da tahta bir kutu aldım

and I buried a dollar bill, a pen and a fork inside this box in Colorado.

ve bu kutunun içine bir dolar banknotu, bir kalem ve bir çatal koydum.

And I thought some strange humanoids or aliens in 500 years would find this box

500 yıl sonra birtakım insansılar ve uzaylılar bu kutuyu bulup,

and learn about the way our species exchanged ideas,

türümüzün fikirleri nasıl birbirlerine aktardığını öğreneceklerini düşündüm,

maybe how we ate our spaghetti.

belki spagettimizi nasıl yediğimizi.

I really didn't know.

Gerçekten bilmiyordum.

Anyway, this is kind of funny,

Her neyse bu biraz komik,

because here I am, 30 years later, and I'm still making boxes.

çünkü burada, 30 yıl sonra, hâlâ kutular yapıyorum.

Now, at some point I was in Hawaii --

Bir süre Hawaii'deydim --

I like to hike and surf and do all that weird stuff,

yürümeyi, sörf yapmayı ve tüm o garip şeyleri yapmayı severim

and I was making a collage for my ma.

ve annem için bir kolaj yapıyordum.

And I took a dictionary and I ripped it up,

Bir sözlük aldım ve onu parçaladım,

and I made it into a sort of Agnes Martin grid,

bir tür Agnes Martin çizgisi hâline getirdim,

and I poured resin all over it and a bee got stuck.

her tarafına reçine döktüm ve içinde bir arı kaldı.

Now, she's afraid of bees and she's allergic to them,

O arılardan korkar ve onlara alerjiktir,

so I poured more resin on the canvas, thinking I could hide it or something.

bu yüzden belki saklayabilirim diye kanvasın üzerine daha fazla reçine döktüm.

Instead, the opposite happened:

Tam tersi oldu:

It sort of created a magnification,

Daha büyük görünmesini sağladı,

like a magnifying glass, on the dictionary text.

sözlüğün metni üzerinde sanki bir büyüteç varmış gibi.

So what did I do? I built more boxes.

Sonra ne mi yaptım? Daha fazla kutu yaptım.

This time, I started putting electronics, frogs,

Bu sefer, elektronikler, kurbağalar, yolda bulduğum ilginç şişeleri

strange bottles I'd find in the street -- anything I could find --

koymaya başladım -- bulabildiğim her şeyi --

because I was always finding things my whole life,

çünkü tüm yaşamım boyunca hep bir şeyler buluyordum,

and trying to make relationships and tell stories between these objects.

bu objeler arasında ilişkiler kurmaya ve hikâyeler anlatmaya çalışıyordum.

So I started drawing around the objects,

Böylece objelerin çevresini çizmeye başladım

and I realized: Holy moly, I can draw in space!

ve şunu fark ettim: Aman Tanrım, boşlukta çizebiliyorum!

I can make free-floating lines,

Boşlukta yüzen çizgiler yapabiliyorum,

like the way you would draw around a dead body at a crime scene.

bir suç mahalinde ölü birinin çevresini çizdiğiniz gibi.

So I took the objects out,

Böylece objeleri çıkardım

and I created my own taxonomy of invented specimens.

ve icat ettiğim türlerin kendi taksonomilerini yarattım.

First, botanical -- which you can kind of get a sense of.

Öncelikle botanik -- bir şekilde o hissi alabiliyorsunuz.

Then I made some weird insects and creatures.

Sonra garip böcekler ve yaratıklar yaptım.

It was really fun; I was just drawing on the layers of resin.

Gerçekten eğlenceliydi; sadece reçinenin katmanları üzerine çiziyordum.

And it was cool, because I was actually starting to have shows and stuff,

Gerçekten hoştu, çünkü aslına bakarsanız sergilerim olmaya başladı,

I was making some money, I could take my girlfriend for dinner,

biraz para kazanıyordum, kız arkadaşımı akşam yemeğine götürebiliyordum

and like, go to Sizzler.

vesaire, Sizzler'e gidebiliyordum.

It was some good shit, man.

Bayağı müthiş şeylerdi, dostum!

(Laughter)

(Gülüşmeler)

At some point, I got up to the human form,

Bir noktada, insan formuna başladım,

life-size resin sculptures with drawings of humans inside the layers.

katmanların içinde insan çizimleri olan, gerçek boyutta reçine heykeller.

This was great, except for one thing:

Bu harikaydı, bir tek şey haricinde:

I was going to die.

Ölecektim.

I didn't know what to do, because the resin was going to kill me.

Ne yapacağımı bilmiyordum, çünkü reçine beni öldürecekti.

And I went to bed every night thinking about it.

Her gece bunu düşünerek uykuya daldım.

So I tried using glass.

Bu yüzden cam kullanmayı denedim.

I started drawing on the layers of glass,

Cam katmanlarına çizmeye başladım,

almost like if you drew on a window, then you put another window,

sanki bir pencereye çiziyormuşsunuz gibi, sonra başka bir pencere koyuyorsunuz

and another window, and you had all these windows together

ve başka bir pencere, sonra üç boyutlu bir kompozisyon hâline gelen

that made a three-dimensional composition.

bütün bu pencereleri bir araya getiriyorsunuz.

And this really worked, because I could stop using the resin.

Bu gerçekten işe yaradı, çünkü reçine kullanmayı bırakabildim.

So I did this for years,

Bunu yıllarca yaptım,

which culminated in a very large work, which I call "The Triptych."

"The Triptych" (Üç parçalı tablo) adını verdiğim çok büyük bir çalışmayla sonuçlandı.

"The Triptych" was largely inspired

"The Triptych" büyük ölçüde İspanya'daki

by Hieronymus Bosch's "[The] Garden of Earthly Delights,"

Prado Müzesi'nde bulunan Hieronymus Bosch'un tablosu,

which is a painting in the [Museo del] Prado in Spain.

Dünyevi Zevkler Bahçesi'nden esinlenilmişti.

Do you guys know this painting?

Bu tabloyu biliyor musunuz?

Good, it's a cool painting.

İyi, çok hoş bir tablo.

It's kind of ahead of its time, they say.

Zamanının ötesinde olduğu söyleniyor.

So, "The Triptych." I'll walk you through this piece.

Evet, "The Triptych". Size bu parçadan bahsedeceğim.

It weighs 24,000 pounds.

11 ton ağırlında.

It's 18 feet long.

5,5 metre uzunluğunda.

It's double-sided, so it's 36 feet of composition.

Çift taraflı, böylece 11 metrelik bir kompozisyon.

It's kind of weird.

Biraz tuhaf.

Well, that's the blood fountain.

Bakın bu kan fıskiyesi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

To the left, you have Jesus and the locusts.

Solda, İsa ve çekirgeler var.

There's a cave

İki dünya arasında

where all these animal-headed creatures travel between two worlds.

seyahat eden bu hayvan kafalı yaratıkların olduğu bir mağara var.

They go from the representational world,

Temsilî dünyadan, saklandıkları,

to this analog-mesh underworld, where they're hiding.

ona benzeyen, bu yeraltı dünyasına gidiyorlar.

This is where the animal-headed creatures are by the lighthouse,

Bu da hayvan kafalı yaratıkların deniz fenerinde oldukları yer

and they're all about to commit mass suicide into the ocean.

ve hepsi okyanusta toplu intihar etmek üzere.

The ocean is made up of thousands of elements.

Okyanus binlerce farklı elementten oluşuyor.

This is a bird god tied up to a battleship.

Bu da savaş gemisine bağlanmış bir kuş tanrısı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Billy Graham is in the ocean;

Billy Graham okyanusta,

the Horizon from the oil spill; Waldo; Osama Bin Laden's shelter --

Horizon'dan petrol sızıntısı, Waldo, Osama Bin Laden'in saklandığı yer --

there's all kinds of weird stuff that you can find

eğer çok dikkatli bakarsanız, okyanusta her türlü

if you look really hard, in the ocean.

garip şeyi bulabilirsiniz.

Anyway, this is a lady creature.

Her neyse, bu bir kadın yaratık.

She's coming out of the ocean, and she's spitting oil into one hand

Okyanustan geliyor ve bir eline petrol fışkırtıyor,

and she has clouds coming out of her other hand.

diğer elinden ise bulutlar geliyor.

Her hands are like scales,

Elleri bir terazi gibi

and she has the mythological reference of the Earth and cosmos in balance.

ve Dünya ile kozmosun denge içinde olduğuna dair mitolojik ilişkiye sahip.

So that's one side of "The Triptych."

Bu "The Triptych"in bir tarafı.

It's a little narrative thing.

Biraz öyküsel bir şey.

That's her hand that she's spitting into.

Bu üzerine fışkırttığı eli.

And then, when you go to the other side,

Sonra öbür tarafa geçtiğinizde,

she has like a trunk, like a bird's beak,

hortum gibi bir şeyi var, kuş gagası gibi

and she's spitting clouds out of her trunk.

ve hortumundan bulutlar fışkırtıyor.

Then she has an 18-foot-long serpent's tail that connects "The Triptych."

Sonra "The Triptych"i bağlayan 5,5 metre uzunluğunda yılan kuyruğu var.

Anyway, her tail catches on fire from the back of the volcano.

Her neyse, kuyruğu volkanın arkasında alev alıyor.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I don't know why that happened.

Niye öyle olduğunu bilmiyorum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

That happens, you know.

Bu olur, bilirsiniz.

Her tail terminates in a cycloptic eyeball,

Kuyruğu kiklop benzeri göz küresinde son buluyor,

made out of 1986 terrorist cards.

1986 terörist kartlarından yapılmış.

Have you guys seen those?

Onları gördünüz mü?

They were made in the 1980's, they're like baseball cards of terrorists.

1980'lerde üretilmişti, teröristlerin olduğu beyzbol kartları.

Way ahead of their time.

Zamanının çok ötesinde.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

That will bring you to my latest project.

Bu da sizi son projeme getiriyor.

I'm in the middle of two projects:

İki proje üzerinde çalışıyorum:

One's called "Psychogeographies."

Birinin adı, "Psychogeographies" (Psikocoğrafyalar).

It's about a six-year project to make 100 of these humans.

Bu insanların 100 tanesinden yapmak üzere 6 yıllık bir proje.

Each one is an archive of our culture,

Her biri kültürümüzün bir arşivi,

through our ripped-up media and matter,

parçalanmış medya ve maddelerimizle,

whether it's encyclopedias or dictionaries or magazines.

ansiklopediler olsun, sözlükler veya dergiler olsun.

But each one acts as a sort of an archive in the shape of a human,

Ancak her biri insan şeklinde bir çeşit arşiv gibi

and they travel in groups of 20, 4, or 12 at a time.

ve bir seferde 20, 4 veya 12'lik gruplar hâlinde yolculuk yapıyorlar.

They're like cells -- they come together, they divide.

Hücreler gibiler -- bir araya geliyorlar, bölünüyorlar.

And you kind of walk through them. It's taking me years.

Bir nevi bunların arasından geçiyorsunuz. Benim için yıllar alıyor.

Each one is basically a 3,000-pound microscope slide

Her biri aslında içinde insan olan,

with a human stuck inside.

1 tonluk mikroskop lamı.

This one has a little cave in his chest.

Bunun göğsünde küçük bir mağara var.

That's his head; there's the chest, you can kind of see the beginning.

Bu başı, işte göğsü, biraz başlangıcını görebiliyorsunuz.

I'm going to go down the body for you:

Sizin için bedenin aşağısına doğru gidiyorum:

There's a waterfall coming out of his chest,

Göğsünden bir şelale çıkıyor,

covering his penis -- or not-penis, or whatever it is,

penisini kapatıyor -- ya da penis değil veya her neyse,

a kind of androgynous thing.

bir çeşit androjen şey.

I'll take you quickly through these works,

Size bu çalışmaları çabucak anlatacağım,

because I can't explain them for too long.

çünkü onları çok uzun süre açıklayamam.

There are the layers, you can kind of see it.

Katmanlar var, biraz görebiliyorsunuz.

That's a body getting split in half.

Bu yarıya bölünen bir beden.

This one has two heads,

Bunun iki kafası var

and it's communicating between the two heads.

ve iki kafa arasında iletişim kuruyor.

You can see the pills coming out,

Hapların geldiğini görebilirsiniz,

going into one head from this weird statue.

bir kafaya doğru bu garip heykelden gidiyor.

There's a little forest scene inside the chest cavity.

Göğüs boşluğunda küçük bir orman sahnesi var.

Can you see that?

Görebiliyor musunuz?

Anyway, this talk's all about these boxes,

Her neyse, bu konuşma bu kutularla ilgili,

like the boxes we're in.

içinde olduğumuz kutular gibi.

This box we're in, the solar system is a box.

İçinde olduğumuz kutu, güneş sistemi bir kutu.

This brings you to my latest box.

Bu da sizi son kutuma getiriyor.

It's a brick box. It's called Pioneer Works.

Tuğladan bir kutu. Adı Pioneer Works (Öncü Çalışmalar).

(Cheers)

(Alkış)

Inside of this box is a physicist,

Bu kutunun içinde, bir fizikçi,

a neuroscientist, a painter, a musician,

bir nörolog, bir ressam, bir müzisyen,

a writer, a radio station, a museum, a school,

bir yazar, bir radyo istasyonu, bir müze, bir okul,

a publishing arm to disseminate all the content we make there into the world;

orada ürettiğimiz tüm içeriği dünyaya yaymak için bir yayın kolu,

a garden.

bir bahçe var.

We shake this box up,

Bu kutuyu sallıyoruz

and all these people kind of start hitting each other like particles.

ve bütün bu insanlar birbirine bir nevi partikül gibi çarpmaya başlıyor.

And I think that's the way you change the world.

Bence dünyayı değiştirmenin yolu bu.

You redefine your insides and the box that you're living in.

İçeriyi ve yaşadığınız kutuyu tekrar tanımlıyorsunuz.

And you come together to realize that we're all in this together,

Bu işte hepimizin beraber olduğunu, farklılık olduğu sanrısını anlamak

that this delusion of difference --

üzere bir araya geliyorsunuz --

this idea of countries, of borders, of religion -- doesn't work.

bu ülkeler, sınırlar, din fikri -- işe yaramıyor.

We're all really made up of the same stuff, in the same box.

Gerçekten de hepimiz aynı maddeden yapıldık, aynı kutuda.

And if we don't start exchanging that stuff sweetly and nicely,

Eğer bu şeyi tatlı ve nazik biçimde değiş tokuş yapmaya başlamazsak,

we're all going to die real soon.

hepimiz çok yakında öleceğiz.

Thank you very much.

Çok teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)