Amy Purdy: Living beyond limits

Translator: Paola B Reviewer: Elena Montrasio

Çeviri: Deniz Çetinkaya Gözden geçirme: Cüneyt Cüneydioglu

If your life were a book

Eğer hayatınız bir kitap olsaydı

and you were the author,

ve yazarı da siz olsaydınız

how would you want your story to go?

hikayenizin nasıl devam etmesini isterdiniz?

That's the question that changed my life forever.

İşte bu, hayatımı sonsuza kadar değiştiren soruydu.

Growing up in the hot Last Vegas desert,

Kızgın Las Vegas çölünde büyürken

all I wanted was to be free.

istediğim tek şey özgür olmaktı.

I would daydream about traveling the world,

Dünyayı dolaşmayı hayal ederdim.

living in a place where it snowed,

kar yağan bir yerde yaşamayı...

and I would picture all of the stories

ve anlatabileceğim bütün hikayeleri

that I would go on to tell.

kafamda canlandırırdım.

At the age of 19,

19 yaşında

the day after I graduated high school,

liseden mezun olduktan sonraki ilk gün

I moved to a place where it snowed

karlı bir yere taşındım

and I became a massage therapist.

ve bir masaj terapisti oldum.

With this job all I needed were my hands

Bu işte bana lazım olan tek şey ellerimdi ve

and my massage table by my side

masaj masam olduktan sonra

and I could go anywhere.

her yere gidebilirdim.

For the first time in my life,

Hayatımda ilk kez

I felt free, independent

özgür, bağımsız

and completely in control of my life.

ve hayatımın kontrolünün tamamen elimde olduğunu hissettim.

That is, until my life took a detour.

Bu, hayatım dolambaçlı bir hâl alana kadar devam etti.

I went home from work early one day

Bir gün grip olduğumu düşünerek

with what I thought was the flu,

işten eve erken gittim

and less than 24 hours later

ve 24 saatten az bir süre sonra

I was in the hospital

%2 hayatta kalma ihtimaliyle hasthanede

on life support

yaşam destek ünitesine

with less than a two percent chance of living.

bağlıydım.

It wasn't until days later

Birkaç gün geçmeden

as I lay in a coma

komada yatarken

that the doctors diagnosed me

doktorlar bana

with bacterial meningitis,

aşı ile önlenebilen bir kan enfeksiyonu olan

a vaccine-preventable blood infection.

bakteriyel menenjit teşhisini koydular.

Over the course of two and a half months

İki buçuk aylık tedavim boyunca

I lost my spleen, my kidneys,

dalağımı, böbreklerimi

the hearing in my left ear

sol kulağımın duyma yetisini

and both of my legs below the knee.

ve her iki bacağımın dizden aşağısını kaybettim.

When my parents wheeled me out of the hospital

Ailem beni tekerlekli sandalyeyle dışarı çıkardığında

I felt like I had been pieced back together

kendimi yeniden bir araya getirilmiş gibi hissettim.

like a patchwork doll.

tıpkı bir yamalı bebek gibi.

I thought the worst was over

En kötüsünün bittiğini düşündüm

until weeks later when I saw my new legs

ta ki haftalar sonra

for the first time.

ilk kez yeni bacaklarımı görene kadar.

The calves were bulky blocks of metal

Baldırlar, bilek kısmını oluşturan demir borulara vidalanmış,

with pipes bolted together for the ankles

kocaman metal bloklarıydı

and a yellow rubber foot

ve üstünde damar gibi görünen

with a raised rubber line from the toe to the ankle

lastik bir şerit olan

to look like a vein.

sarı kauçuk bir ayak gibiydi.

I didn't know what to expect,

Ne beklediğimi bilmiyordum.

but I wasn't expecting that.

Ama bu değildi.

With my mom by my side

Yanımda duran annemle

and tears streaming down our faces,

yüzlerimizden süzülen gözyaşlarıyla,

I strapped on these chunky legs

bu bodur bacakları taktım

and I stood up.

ve ayağa kalktım.

They were so painful and so confining

O kadar çok acıtıyor ve öyle kısıtlıyordu ki

that all I could think was,

tek düşünebildiğim şey

how am I ever going to travel the world

"Dünyayı bu şeylerle

in these things?

nasıl gezeceğim?" idi.

How was I ever going to live

Hep istediğim

the life full of adventure and stories,

hikayeler ve maceralarla dolu hayatı

as I always wanted?

nasıl yaşayacaktım?

And how was I going to snowboard again?

Ve nasıl tekrar snowboard yapacaktım?

That day, I went home, I crawled into bed

O gün eve gittim, yatağa sürünerek girdim.

and this is what my life looked like

ve sonraki birkaç ayım da

for the next few months:

hayatım böyle gibi geçti.

me passed out, escaping from reality,

Bir yanımda bacaklarım uzanırken

with my legs resting by my side.

ben; kendimden geçmiş, gerçeklikten kaçıyordum.

I was absolutely physically and emotionally broken.

Tamamen çökmüştüm.

But I knew that in order to move forward,

Fakat biliyordum ki ilerlemek için

I had to let go of the old Amy

eski Amy'i bırakıp

and learn to embrace the new Amy.

yeni Amy'i kucaklamayı öğrenmek zorundaydım.

And that is when it dawned on me

Ve o an kafama dank etti

that I didn't have to be five-foot-five anymore.

artık 165 cm olmak zorunda değildim.

I could be as tall as I wanted!

İstediğim kadar uzun olabilirdim!

(Laughter) (Applause)

(Gülüşmeler) (Alkış)

Or as short as I wanted, depending on who I was dating.

Yada istediğim kadar kısa da olabilirdim, çıktığım kişiye bağlıydı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And if I snowboarded again,

Ve eğer tekrar snowboard yaparsam,

my feet aren't going to get cold.

ayaklarım üşümeyecekti.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And best of all, I thought,

Düşündüğümde bunların en iyisi

I can make my feet the size of all the shoes

ayaklarımı mağaza raflarındaki bütün ayakkabı numaralarına

that are on the sales rack. (Laughter)

uydurabilirdim. (Gülüşmeler)

And I did!

Ve yaptım!

So there were benefits here.

Yani faydaları da oldu.

It was this moment that I asked myself

Bu hayat tanımlayan soruyu

that life-defining question:

işte o an kendime sordum:

If my life were a book

Eğer hayatım bir kitap olsaydı

and I were the author,

ve yazarı ben olsaydım,

how would I want the story to go?

hikayemin nasıl devam etmesini isterdim?

And I began to daydream.

Ve hayal kurmaya başladım.

I daydreamed like I did as a little girl

tıpkı küçüklüğümdeki gibi hayal kurmaya başaldım

and I imagined myself

ve kendimi

walking gracefully,

zarif bir şekilde yürürken,

helping other people through my journey

seyahatim boyunca başkalarına yardım ederken

and snowboarding again.

ve tekrar snowboard yaparken hayal ettim.

And I didn't just see myself

Kendimi dağdaki bir kar yığını üzerinden

carving down a mountain of powder,

akıp gittiğimi görmekle kalmayıp

I could actually feel it.

aksine bunu gerçekten hissettim.

I could feel the wind against my face

Yüzüme çarpan rüzgarı,

and the beat of my racing heart

kalbimin hızla atışını yani

as if it were happening in that very moment.

sanki o anı gerçekten yaşıyormuş gibi hissettim.

And that is when a new chapter in my life began.

Ve bu hayatımda başlayan yeni bir bölümdü.

Four months later I was back up on a snowboard,

Dört ay sonra kendimi tekrar snowboard üzerinde buldum.

although things didn't go quite as expected:

Fakat işler tam umduğum gibi gitmedi.

My knees and my ankles wouldn't bend

Dizlerimi ve ayak

bileklerimi bükemiyordum.

and at one point I traumatized all the skiers on the chair lift

Bir ara snowboard yaparken düşmüştüm ve ayaklarımın hala

when I fell and my legs,

snowboardımda olduğunu gören bütün kayakçılar

still attached to my snowboard —

tam bir şok geçirmişti. —

(Laughter) —

(Gülüşmeler) —

went flying down the mountain,

Dağın tepsinden

and I was on top of the mountain still.

aşağıya uçtum.

I was so shocked,

Şoke olmuştum.

I was just as shocked as everybody else, and I was so discouraged,

Oradaki herkes kadar şoke olmuştum ve cesaretim kırılmıştı

but I knew that if I could find the right pair of feet

ama doğru çift ayağı bulabilirsem

that I would be able to do this again.

bunu tekrar yapabileceğimi biliyordum.

And this is when I learned that our borders

Ve o an şunu öğrendim,

and our obstacles can only do two things:

belirlediğimiz sınırlar ve engeller iki şeye neden olur.

one, stop us in our tracks

Bir, hedefimizden saptırır

or two, force us to get creative.

ya da iki, bizi yaratıcı olmaya zorlar.

I did a year of research, still couldn't figure out

Bir yıl boyunca araştırdım ama hala hangi bacağın

what kind of legs to use,

uygun olacağını bulamadım.

couldn't find any resources that could help me.

Bana yardım edecek hiç bir kaynak yoktu.

So I decided to make a pair myself.

Bu yüzden kendim bir çift yapmaya karar verdim.

My leg maker and I put random parts together

Bacak yapımcım ile beraber rastgele parçaları bir araya getirdik

and we made a pair of feet that I could snowboard in.

ve snowboarda uygun bir çift yaptık.

As you can see,

Gördüğünüz gibi

rusted bolts, rubber, wood and neon pink duct tape.

Paslı civatalar, lastik, tahta ve neon pembesi izolebant.

And yes, I can change my toenail polish.

Ve evet, ayak tırnağı parlatıcımı değiştirebiliyorum.

It was these legs

Bu bacaklar ve

and the best 21st birthday gift I could ever receive —

ve alabileceğim en iyi 21 yaş günü hediyem olan

a new kidney from my dad —

babamdan gelen yeni bir böbrek

that allowed me to follow my dreams again.

tekrardan hayalimin peşinde koşmama izin verdi.

I started snowboarding,

Kar kayağına başladım.

then I went back to work, then I went back to school.

Sonra işime geri döndüm. Ardından okula geri döndüm.

Then in 2005 I cofounded a nonprofit organization

Ve 2005te ortaklarla fiziksel engelli genç ve yetişkinlere

for youth and young adults with physical disabilities

ekstrem sporlara katılabilmeleri için

so they could get involved with action sports.

kâr amacı gütmeyen bir dernek kurdum.

From there, I had the opportunity to go to South Africa,

Bu şekilde Güney Afrika’ya gitme fırsatını yakaladım.

where I helped to put shoes on thousands of children's feet

Orada binlerce çocuğa okula gidebilmeleri için

so they could attend school.

ayakkabılar aldım ve giymelerine yardım ettim.

And just this past February,

Ve şu geçtiğimiz Şubat'ta

I won two back-to-back World Cup gold medals —

Arka arkaya iki kere dünya kupasında altın madalya kazandım.

(Applause) —

(Alkış)

which made me

ve bu beni dünyadaki

the highest ranked adaptive female snowboarder

en yüksek dereceli

in the world.

engelli kadın snowboarderi yaptı.

Eleven years ago, when I lost my legs,

11 yıl önce bacaklarımı kaybettiğimde

I had no idea what to expect.

ne beklemem gerektiği hakkında hiç bir fikrim yoktu.

But if you ask me today,

Ama bugün bana sorarsanız

if I would ever want to change my situation,

eğer durumumu değiştirmek ister miyim diye

I would have to say no.

buna hayır derdim.

Because my legs haven't disabled me,

Çünkü bacaklarım beni engellemedi,

if anything they've enabled me.

tam tersine beni engelsiz kıldı.

They've forced me to rely on my imagination

Beni hayal gücüme güvenmeye,

and to believe in the possibilities,

olasılıklara inanmaya zorladı.

and that's why I believe

ve bu yüzden inanıyorum ki

that our imaginations can be used as tools

hayal gücümüz limitleri aşmak için

for breaking through borders,

bir araç olarak kullanılabilir.

because in our minds, we can do anything

Çünkü aklımızda her şeyi yapabilir,

and we can be anything.

her şey olabiliriz.

It's believing in those dreams

O hayallere inanmak

and facing our fears head-on

ve korkularımızla kafa kafaya yüzleşmek

that allows us to live our lives

hayatlarımızı yaşamamızı sağlar

beyond our limits.

sınırlarımızın ötesini.

And although today is about innovation without borders,

ve bugünün meselesi sınırlar olmadan gelen yenilikler ama

I have to say that in my life,

söylemeliyim ki hayatımdaki

innovation has only been possible

yenilikler, sınırlarım yüzünden

because of my borders.

mümkündü.

I've learned that borders are where the actual ends,

Öğrendim ki sınırlar gerçeğin bittiği yerlerdir

but also where the imagination

fakat aynı zamanda hayalin ve

and the story begins.

hikayenin başladığı yerlerdir.

So the thought that I would like to challenge you with today

Bugün kafanızı kurcalamasını istediğim düşünce

is that maybe instead of looking at our challenges and our limitations

kendi sınırlarımıza ve zorluklarımıza

as something negative or bad,

kötü yada negatif bir şey gibi bakmak yerine

we can begin to look at them as blessings,

belkide bir nimet yada

magnificent gifts that can be used to ignite our imaginations

gidebildiğimiz yerin de ötesine gitmemizi sağlayan

and help us go further than we ever knew we could go.

ve hayal gücümüzü alevlendiren muhteşem armağanlar olarak bakmalıyız.

It's not about breaking down borders.

Bu sınırlarımızı yıkmakla ilgili değil.

It's about pushing off of them

Bu onları kendimizden uzaklaştırıp

and seeing what amazing places

bize sunabilecekleri şaşırtıcı mekanları

they might bring us.

görmekle ilgili.

Thank you.

Teşekkürler.