Stefan Larsson: What doctors can learn from each other

Stefan Larsson: Doktorlar birbirlerinden neler öğrenebilir

Çeviri: Eda Uğurlu Gözden geçirme: Mine Tatli

Five years ago, I was on a sabbatical,

Beş yıl önce, ücretli izinimden sonra

and I returned to the medical university

çalıştığım üniversiteye

where I studied.

geri döndüm.

I saw real patients and I wore the white coat

Gerçek hastaları gördüm ve 17 yıldır ilk defa,

for the first time in 17 years,

doğrusu yönetici danışmanı olduğumdan beri ilk defa.

in fact since I became a management consultant.

beyaz önlük giydim.

There were two things that surprised me

O ay boyunca

during the month I spent.

beni şaşırtan iki şey oldu.

The first one was that the common theme

İlki, tartışmalarımızın ortak konusu

of the discussions we had were hospital budgets

hastane bütçesi

and cost-cutting,

ve bütçe tasarufuydu.

and the second thing, which really bothered me,

Beni çok rahatsız eden ikincisi ise

actually, was that several of the colleagues I met,

açıkçası, tanıştığım meslektaşlarımdan birkaçı,

former friends from medical school,

tıp fakültesinden eski arkadaşlarım,

who I knew to be some of the smartest,

en zekileri olduklarını düşündüklerim,

most motivated, engaged and passionate people

tanıştığım en motive, ilgili ve

I'd ever met,

tutkulu insanlar,

many of them had turned cynical, disengaged,

çoğu şüphe dolu ve ilgisiz olmuştu

or had distanced themselves from hospital management.

veya kendisini hastane idaresinden soyutlamıştı.

So with this focus on cost-cutting,

Böylece bu bütçe tasarufuna odaklanmanın sonucunda

I asked myself, are we forgetting the patient?

hastayı unutup unutmadığımızı kendime sordum.

Many countries that you represent

Sizin temsil ettiğiniz çoğu ülke,

and where I come from

benim geldiğim yer de dahil olmak üzere

struggle with the cost of healthcare.

sağlık hizmetlerinin masrafıyla boğuşuyor.

It's a big part of the national budgets.

Bu masraflar milli bütçenin büyük bir kısmını oluşturuyor.

And many different reforms aim at holding back this growth.

Birçok farklı yenilik de bu bütçenin daha da artmasını engellemeyi amaçlıyor.

In some countries, we have long waiting times

Bazı ülkelerde, hastaların ameliyat için

for patients for surgery.

uzun bekleme süreleri var.

In other countries, new drugs are not being reimbursed,

Diğerlerinde, yeni ilaçları sigorta karşılamıyor

and therefore don't reach patients.

bu nedenle ilaçlar hastalara ulaşmıyor.

In several countries, doctors and nurses

Birkaç ülkede, doktor ve hemşireler

are the targets, to some extent, for the governments.

bir ölçüde hükümetin hedefi olmuş durumda.

After all, the costly decisions in health care

Sonuçta, masraflı sağlık hizmetlerine ait kararlar

are taken by doctors and nurses.

doktor ve hemşirelere ait.

You choose an expensive lab test,

Pahalı bir laboratuvar testi seçiyorsunuz,

you choose to operate on an old and frail patient.

yaşlı ve zayıf bir hastayı ameliyat etmeyi seçiyorsunuz.

So, by limiting the degrees of freedom of physicians,

Yani, hekimlerin özgürlüklerinin derecelerini kısıtlamak,

this is a way to hold costs down.

masrafı azaltmanın bir yolu.

And ultimately, some physicians will say today

Sonuç olarak da bazı hekimler

that they don't have the full liberty

hastaları için doğru olduğunu düşündükleri seçimleri yapmakta

to make the choices they think are right for their patients.

özgür olmadıklarını söylüyorlar.

So no wonder that some of my old colleagues

Bu nedenle, bazı eski meslektaşlarımın neden hayal kırıklığına

are frustrated.

uğramış olduklarına şaşmamalı.

At BCG, we looked at this,

BCG'de buna baktık

and we asked ourselves,

ve kendimize sağlık hizmetlerini yönetmenin

this can't be the right way of managing healthcare.

doğru biçiminin bu olup olmadığını sorduk.

And so we took a step back and we said,

Bir adım geri atıp şöyle dedik:

"What is it that we are trying to achieve?"

"Bizim ulaşmaya çalıştığımız şey ne?"

Ultimately, in the healthcare system,

En sonunda, sağlık hizmeti sektöründe,

we're aiming at improving health for the patients,

hastanın sağlığını iyileştirmeyi hedefliyoruz

and we need to do so at a limited,

ve bunu da uygun, kısıtlı bir bütçede

or affordable, cost.

yapmalıyız.

We call this value-based healthcare.

Buna değere-dayanan sağlık hizmeti diyoruz.

On the screen behind me, you see what we mean

Arkamdaki ekranda, değer derken

by value:

neyi kastettiğimizi görüyorsunuz:

outcomes that matter to patients

Hastaya önemli olan sonucun

relative to the money we spend.

harcadığımız paraya göre değişimi.

This was described beautifully in a book in 2006

Bu, 2006'da Michael Poter ve Elizabeth Teisberg'in yazdığı

by Michael Porter and Elizabeth Teisberg.

bir kitapta güzelce anlatılmıştı.

On this picture, you have my father-in-law

Bu resimde, kayınpederimi görüyorosunuz

surrounded by his three beautiful daughters.

etrafında da üç güzel kızını.

When we started doing our research at BCG,

BCG'de araştırmamıza ilk başladığımızda

we decided not to look so much at the costs,

masrafa çok da bakmamaya karar vermiştik,

but to look at the quality instead,

onun yerine kaliteye bakacaktık

and in the research, one of the things

ve araştırmada bizi şaşırtan şeylerden biri

that fascinated us was the variation we saw.

gördüğümüz çeşitlilikti.

You compare hospitals in a country,

Bir ülkedeki hastaneleri karşılaştırdığınızda

you'll find some that are extremely good,

bazılarının çok iyi olduklarını görürsünüz,

but you'll find a large number that are vastly much worse.

ama büyük çoğunluğun da çok daha kötü olduğunu görürsünüz.

The differences were dramatic.

Farklar inanılmazdı.

Erik, my father-in-law,

Erik, kayınpederim,

he suffers from prostate cancer,

prostat kanseri

and he probably needs surgery.

ve muhtemelen ameliyata ihtiyacı var.

Now living in Europe, he can choose to go to Germany

Avrupa'da yaşadığı için sağlık hizmetinde iyi bir üne sahip

that has a well-reputed healthcare system.

Almanya'ya gitmeyi seçebilir.

If he goes there and goes to the average hospital,

Orada ortalama bir hastaneye giderse,

he will have the risk of becoming incontinent

%50 riskle idrarını tutamayacak

by about 50 percent,

hale gelecek

so he would have to start wearing diapers again.

böylece yeniden bez takmak zorunda kalacak.

You flip a coin. Fifty percent risk. That's quite a lot.

Yazı tura atmaktan farksız. %50 risk. Bu, biraz fazla.

If he instead would go to Hamburg,

Onun yerine Hamburg'taki

and to a clinic called the Martini-Klinik,

Martini-Klinik adındaki kliniğe gitse

the risk would be only one in 20.

riski 20'de 1'e inecek.

Either you a flip a coin,

Ya yazı tura atarsınız

or you have a one in 20 risk.

ya da 20'de 1 riskiniz olur.

That's a huge difference, a seven-fold difference.

Bu büyük bir fark, yedi kat bir fark.

When we look at many hospitals

Çoğu hastaneye baktığımızda

for many different diseases,

birçok farklı hastalık için,

we see these huge differences.

bu büyük farkları görüyoruz.

But you and I don't know. We don't have the data.

Ama siz ve ben bunu bilmiyoruz. Verilerimiz yok.

And often, the data actually doesn't exist.

Çoğunlukla veri de bulunmuyor.

Nobody knows.

Kimse bilmiyor.

So going the hospital is a lottery.

Yani, hastaneye gitmek bir kumar.

Now, it doesn't have to be that way. There is hope.

Şimdi böyle olmak zorunda değil. Umut var.

In the late '70s, there were a group

70'lerin sonunda, İsveçli ortopedi

of Swedish orthopedic surgeons

cerrahlarından oluşan bir grup

who met at their annual meeting,

yıllık toplantılarında buluşup

and they were discussing the different procedures

kalça ameliyatında kullandıkları farklı yolları

they used to operate hip surgery.

tartışıyorlardı.

Bu slaytın solunda, çeşitli metal parçalar

To the left of this slide, you see a variety

of metal pieces, artificial hips that you would use

görüyorsunuz, yeni kalçaya ihtiyacı olan birine

for somebody who needs a new hip.

takılacak yapay kalçalar.

They all realized they had their individual way of operating.

Hepsi de kendine has bir ameliyat yöntemleri olduğunu fark etti.

Her biri kendisininkinin en iyisi olduğununda ısrarcıydı

They all argued that, "My technique is the best,"

but none of them actually knew, and they admitted that.

ama hiçbiri bunu gerçekten bilemezdi ve bunu kabul ettiler.

So they said, "We probably need to measure quality

Ve böylece dediler ki: "En iyisini öğrenmek için

so we know and can learn from what's best."

kalitelerini değerlendirip anlamamız gerek."

So they in fact spent two years debating,

Böylece tartışarak iki yıl geçirdiler,

"So what is quality in hip surgery?"

"Kalça ameliyatında kalite nedir?"

"Oh, we should measure this." "No, we should measure that."

"Bunu ölçmeliyiz". "Hayır şunu ölçmeliyiz"

And they finally agreed.

Sonunda uzlaştılar.

And once they had agreed, they started measuring,

Uzlaşır uzlaşmaz da ölçmeye

and started sharing the data.

ve veri paylaşımına başladılar.

Very quickly, they found that if you put cement

Hemen fark ettiler ki, metal parçayı koymadan önce

in the bone of the patient

hastanın kemiğine tutkal

before you put the metal shaft in,

koyunca

it actually lasted a lot longer,

daha dayanıklı oluyordu

and most patients would never have to be

ve çoğu hasta hayatı boyunca bir daha

re-operated on in their lifetime.

yeni bir ameliyata ihtiyaç duymuyordu.

They published the data,

Bulguyu yayınladılar

and it actually transformed clinical practice in the country.

ve bu, ülkedeki kilinik faaliyetlerde bir devrim oldu.

Everybody saw this makes a lot of sense.

Herkes bunun çok mantıklı olduğunda hemfikirdi.

Since then, they publish every year.

O zamandan beri, her yıl yayın yaparlar.

Once a year, they publish the league table:

Yılda bir, bir lig tablosu yayınlarlar:

who's best, who's at the bottom?

kim en iyi, kim en dipte?

And they visit each other to try to learn,

Birbirlerini de öğrenmeye devam etmek için ziyaret ederler,

so a continuous cycle of improvement.

böylece bir gelişim döngüsü ortaya çıkıyor.

For many years, Swedish hip surgeons

Yıllar boyunca, İsveçli kalça cerrahisi

had the best results in the world,

dünyadaki en iyi sonuçları verdi

at least for those who actually were measuring,

en azından gerçekten ölçüm yapanlara göre,

and many were not.

ki sayıları fazla değil.

Now I found this principle really exciting.

Ben bu ilkeyi gerçekten heyecan verici buluyorum.

So the physicians get together,

Yani hekimler toplanıp

they agree on what quality is,

kalitenin ne olduğuna karar veriyorlar,

they start measuring, they share the data,

ölçmeye başlıyorlar, veri paylaşıyorlar,

they find who's best, and they learn from it.

en iyinin kim olduğunu bulup ondan öğreniyorlar.

Continuous improvement.

Sürekli bir gelişim.

Now, that's not the only exciting part.

Heyecan verici olan tek nokta bu değil.

That's exciting in itself.

Kendisi içinde heyecan verici bir şey.

But if you bring back the cost side of the equation,

Ancak denklemin masraf kısımını tekrar ele alırsanız

and look at that,

görüyorsunuz ki

it turns out, those who have focused on quality,

kaliteye odaklananlar

they actually also have the lowest costs,

birincil hedefleri olmasa da

although that's not been the purpose in the first place.

masrafı da en aza indiriyorlar

So if you look at the hip surgery story again,

Kalça ameliyatı hikayesine dönecek olursanız,

there was a study done a couple years ago

birkaç yıl önce yapılan Amerika ile İsveç'i karşılaştıran

where they compared the U.S. and Sweden.

bir araştırma yapıldı.

They looked at how many patients have needed

İlk ameliyattan yedi yıl sonra kaç hastanın

to be re-operated on seven years after the first surgery.

yeni bir ameliyata ihtiyacı olduğuna baktılar.

In the United States, the number was three times

Amerika'daki sonuç İsveç'tekinin

higher than in Sweden.

tam 3 kat fazlasıydı.

So many unnecessary surgeries,

Bu da o yedi yıllık süreçte

and so much unnecessary suffering

ameliyat olan hastalar için

for all the patients who were operated on

birçok gereksiz ameliyat

in that seven year period.

ve gereksiz acı anlamına geliyor.

Now, you can imagine how much savings

Toplum için ne kadar büyük bir kazanım

there would be for society.

olabileceğini bir düşünün.

We did a study where we looked at OECD data.

OECD verilerine bakarak bir araştırma yaptık.

OECD does, every so often,

OECD, ara sıra

look at quality of care

hizmet kalitesine bakıyor

where they can find the data across the member countries.

ve üye ülkelerin verilerine ulaşıyor.

The United States has, for many diseases,

Amerika, doğrusunu söylemek gerekirse,

actually a quality which is below the average

birçok hastalıkta OECD ortalamasının altında

in OECD.

bir kaliteye sahip.

Now, if the American healthcare system

Eğer Amerikan sağlık hizmeti sektörü

would focus a lot more on measuring quality,

kalite ölçümüne odaklanıp

and raise quality just to the level of average OECD,

kaliteyi hiç değilse OECD ortalamasına çıkarırsa

it would save the American people

Amerikan halkına

500 billion U.S. dollars a year.

yılda 500 milyar dolar kazandıracak.

That's 20 percent of the budget,

Bu da, ülkenin sağlık hizmeti sektörü

of the healthcare budget of the country.

bütçesinin %20'si demek.

Now you may say that these numbers

Şimdi diyebilirsiniz ki, bu sayılar inanılmaz

are fantastic, and it's all logical,

ve hepsi de mantıklı duruyor

but is it possible?

ama bu mümkün mü?

Bu, sağlık hizmeti sektöründe ciddi bir değişiklik anlamına geliyor.

This would be a paradigm shift in healthcare,

and I would argue that not only can it be done,

Benim savım sadece mümkün olduğu değil

but it has to be done.

bu değişikliğin yapılması gerektiği.

The agents of change are the doctors and nurses

Sağlık sektöründe değişimin anahtarları

in the healthcare system.

doktorlar ve hemşirelerdir.

In my practice as a consultant,

Danışman olarak çalışma hayatımda,

I meet probably a hundred or more than a hundred

her yıl en az yüz doktor,

doctors and nurses and other hospital

hemşire veya diğer sağlıkçılarla

or healthcare staff every year.

buluşuyorum.

The one thing they have in common is

Hepsinin ortak noktası,

they really care about what they achieve

hastalarının için kalite açısından başarılarını

in terms of quality for their patients.

gerçekten önemsiyorlar.

Physicians are, like most of you in the audience,

Hekimler, siz seyircilerin arasından çoğunuz gibi,

very competitive.

çok rekabetçiler.

They were always best in class.

Hepsi sınıfın en iyilerindendiler.

We were always best in class.

Hepimiz sınıfın en iyilerindendik.

And if somebody can show them that the result

Eğer biri onlara hastaları için

they perform for their patients

ulaştıkları sonuçların

is no better than what others do,

diğerlerinden daha iyi olmadığını gösterirse

they will do whatever it takes to improve.

gelişmek için her şeyi yaparlar.

But most of them don't know.

Ama çoğu bunu bilmiyor bile.

But physicians have another characteristic.

Ama hekimlerin başka bir özelliği daha var.

They actually thrive from peer recognition.

En küçük bir takdirden gelişebiliyorlar.

Bir kardiyolog rekabet ettikleri hastaneden

If a cardiologist calls another cardiologist

in a competing hospital

başka bir kardiyoloğu arayıp

and discusses why that other hospital

diğer hastanenin niye daha iyi sonuçları

has so much better results, they will share.

olduğunu sorarsa, paylaşım yaparlar.

They will share the information on how to improve.

Nasıl gelişeceklerine dair bilgiyi paylaşırlar.

So it is, by measuring and creating transparency,

Yani, şeffaflığı ölçüp yaratarak

you get a cycle of continuous improvement,

daimi bir gelişim döngüsü elde ediyorsunuz.

which is what this slide shows.

Bu slayt da bunu gösteriyor.

Now, you may say this is a nice idea,

Bunun hoş bir fikir olduğunu, ancak sadece

but this isn't only an idea.

bir fikir olduğunu söyleyebilirsiniz.

This is happening in reality.

Bu, gerçekte oluyor.

We're creating a global community,

Ulaştıklarımızı ölçüp karşılaştırabileceğimiz,

and a large global community,

küresel bir topluluk oluşturuyoruz,

where we'll be able to measure and compare

Bunu yapabileceğimiz

what we achieve.

geniş bir topluluk.

Together with two academic institutions,

İki akademik kuruluşla beraber,

Michael Porter at Harvard Business School,

Harvard Business School'dan Michael Porter

and the Karolinska Institute in Sweden,

ve İsveç'ten Karolinska Kuruluşu ile,

BCG has formed something we call ICHOM.

BCG, ICHOM dediğimiz bir şey oluşturdu.

You may think that's a sneeze,

Hapşırık sesine benziyor

but it's not a sneeze, it's an acronym.

Ama hapşırık değil, bu bir kısaltma:

It stands for the International Consortium

International Consortium for Health Outcome Measurement.

for Health Outcome Measurement.

(Uluslararası Sağlık Sonuçlarını Ölçme Topluluğu)

We're bringing together leading physicians

Hasta ve hekimleri bir araya getiriyoruz

and patients to discuss, disease by disease,

her hastalık için tek tek

what is really quality,

neyin kalite olduğunu,

what should we measure,

neyi ölçmemiz gerektiğini tartışsınlar

and to make those standards global.

ve bu standartları küreselleştirelim diye.

They've worked -- four working groups have worked

Geçen yıl boyunca tam dört çalışma

during the past year:

grubu çalıştı:

cataracts, back pain,

Katarakt, sırt ağrısı,

coronary artery disease, which is, for instance, heart attack,

koroner arter hastalığı, örneğin kalp krizi,

and prostate cancer.

ve prostat kanseri.

The four groups will publish their data

Bu dört grup kasımda

in November of this year.

bulgularını yayınlayacaklar.

That's the first time we'll be comparing

Bu, ülke çapında değil ülkeler arası

apples to apples, not only within a country,

elmaların elmalarla karşılaştırıldığı

but between countries.

ilk çalışma.

Next year, we're planning to do eight diseases,

Gelecek yıl, sekiz hastalığı tartışmayı planlıyoruz.

the year after, 16.

sonra, on altı.

In three years' time, we plan to have covered

Üç yıl içinde, bilinen hastalıkların yüzde

40 percent of the disease burden.

40'ını tamamlamayı düşünüyoruz.

Compare apples to apples. Who's better?

Elmayı elmayla kıyaslamak. Kim daha iyi?

Why is that?

Neden?

Five months ago,

Beş ay önce,

I led a workshop at the largest university hospital

Kuzey Avrupa'daki en büyük üniversite hastanesinde

in Northern Europe.

bir çalışma yürüttüm.

They have a new CEO, and she has a vision:

Yeni bir CEO'ları var, vizyonu şöyle:

I want to manage my big institution much more

Kuruluşumu kaliteye, hasta için önemli sonuçlara

on quality, outcomes that matter to patients.

odaklı yönetmek istiyorum.

This particular day, we sat in a workshop

Bir gün bir çalışmada hekimlerle,

together with physicians, nurses and other staff,

hemşire ve diğer çalışanlarla oturduk

discussing leukemia in children.

ve çocuklarda lösemiyi tartıştık.

The group discussed,

Grup şunu tartıştı:

how do we measure quality today?

Bugün kaliteyi nasıl ölçüyoruz?

Can we measure it better than we do?

Bunu ölçümün daha iyi bir yolu var mı?

We discussed, how do we treat these kids,

Bu çocukları nasıl tedavi ediyoruz?

what are important improvements?

Önemli gelişmeler neler?

And we discussed what are the costs for these patients,

Bu hastalar için masraf nedir?

can we do treatment more efficiently?

Daha verimli bir tedavi yöntemi olabilir mi?

There was an enormous energy in the room.

Odada inanılmaz bir enerji vardı.

There were so many ideas, so much enthusiasm.

Bir sürü fikir, büyük bir heves.

At the end of the meeting,

Toplantı sonunda,

the chairman of the department, he stood up.

Bölüm başkanı ayağa kalktı,

He looked over the group and he said --

Gruba bir baktı ve şöyle dedi,

first he raised his hand, I forgot that --

pardon unuttum, önce elini kaldırdı,

he raised his hand, clenched his fist,

yumruğunu sıktı,

and then he said to the group, "Thank you.

ve gruba "Teşekkür ederim." dedi.

Thank you. Today, we're finally discussing

"Teşekkür ederim. Sonunda bu hastanenin

what this hospital does the right way."

neyi doğru yaptığını tartışıyoruz."

By measuring value in healthcare,

Sağlık hizmetinde değeri ölçerek,

that is not only costs

sadece masrafları değil

but outcomes that matter to patients,

hasta için önemli sonuçlara da bakarak,

we will make staff in hospitals

hastanede ve sağlık hizmetinin diğer

and elsewhere in the healthcare system

yerlerinde personeli bir sorun değil

not a problem but an important part of the solution.

ama çözümün önemli bir parçası yapacağız.

I believe measuring value in healthcare

Sağlık hizmetinde değeri ölçmenin

will bring about a revolution,

bir devrim yaratacağına inanıyorum

and I'm convinced that the founder

ve bence, modern tıbbın kurucusu,

of modern medicine, the Greek Hippocrates,

her daim hastayı merkeze koyan

who always put the patient at the center,

Yunan Hipokrat

he would smile in his grave.

mezarında gülümseyecek.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)