Niall Ferguson: The 6 killer apps of prosperity

Translator: Elcid Vergara Reviewer: Pattapon Kasemtanakul

Let's talk about billions.

เรามาพูดกันถึงเลขหลักพันล้าน

Let's talk about

เราลองพูดกันถึงเลขพันล้าน

past and future billions.

ทั้งในอดีตและอนาคต

We know

เรารู้ว่า

that about 106 billion people

โลกนี้เคยมีคนเกิดมาแล้ว

have ever lived.

1 แสน 6 พันล้านคน

And we know that most of them are dead.

แล้วเรารู้ว่าคนเหล่านี้ส่วนใหญ่ได้ตายไปหมดแล้ว

And we also know

และเราก็รู้ว่า

that most of them live or lived in Asia.

คนพวกนี้ส่วนใหญ่อยู่ในเอเชีย

And we also know

และเรารู้อีกว่า

that most of them were or are very poor --

ส่วนใหญ่อยู่กันอย่างยากจน

did not live for very long.

และมีชีวิตที่ค่อนข้างสั้น

Let's talk about billions.

เราลองพูดกันถึงตัวเลขพันล้าน

Let's talk about

ทรัพย์สินทั้งหมด

the 195,000 billion dollars of wealth

195,000 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ

in the world today.

ที่มีในโลกปัจจุบัน

We know that most of that wealth

เรารู้ว่าทรัพย์สินเกือบทั้งหมดนี้

was made after the year 1800.

ถูกสร้างขึ้นมาหลังปี 1800

And we know that most of it

และเรารู้ว่าเกือบทั้งหมด

is currently owned

มีชาวตะวันตก

by people we might call Westerners:

เป็นเจ้าของ

Europeans, North Americans, Australasians.

ชาว ยุโรป อเมริกาเหนือ ออสเตรเลีย

19 percent of the world's population today,

ซึ่งคิดเป็นเพียง 19% ของประชากรโลกทั้งหมด

Westerners own two-thirds of its wealth.

แต่ชาวตะวันตกเป็นเจ้าของถึง 2 ใน 3 ของทรัพย์สินรวมทั้งหมด

Economic historians

นักวิชาการ เรียกสิ่งนี้ว่า

call this "The Great Divergence."

"ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่" (The Great Divergence)

And this slide here

ภาพสไลด์นี้

is the best simplification

เป็นตัวอย่างที่ง่ายที่สุดของ

of the Great Divergence story

"ความเหลื่อมล้ำที่ยิ่งใหญ่" ที่เกิดขึ้นในโลก

I can offer you.

ที่ผมจะพูดให้ฟัง

It's basically two ratios

มีอัตราส่วนสองอัน

of per capita GDP,

อันแรกคือ จีดีพีต่อหัว

per capita gross domestic product,

หรือรายได้ประชาชาติต่อหัว

so average income.

พูดง่ายๆ คือรายได้เฉลี่ย

One, the red line,

เส้นสีแดงนี้

is the ratio of British to Indian

แสดงอัตราส่วนรายได้เฉลี่ยต่อบุคคล

per capita income.

ระหว่างชาวอังกฤษกับอินเดีย

And the blue line

ส่วนเส้นสีน้ำเงิน

is the ratio of American to Chinese.

คืออัตราส่วนของชาวอเมริกากับจีน

And this chart goes back to 1500.

และตารางนี้ย้อนกลับไปจนถึงปี 1500

And you can see here

เราเห็นทันทีเลยว่า

that there's an exponential Great Divergence.

ความแตกต่างนั้นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

They start off pretty close together.

รายได้เฉลี่ยของประเทศพวกนี้เริ่มใกล้เคียงกัน

In fact, in 1500,

ความจริงในปี 1500

the average Chinese was richer than the average North American.

คนจีนทั่วไปร่ำรวยกว่าคนอเมริกาเหนือ

When you get to the 1970s,

แต่พอคุณมาดูในทศวรรษที่ 1970

which is where this chart ends,

ซึ่งเป็นช่วงสุดท้ายของกราฟนี้

the average Briton is more than 10 times richer

โดยเฉลี่ยแล้วชาวอังกฤษรวยกว่าชาวอินเดีย

than the average Indian.

ถึงกว่า 10 เท่า

And that's allowing

และนั่นทำให้เกิด

for differences in the cost of living.

ความแตกต่างในค่าครองชีพมากยิ่งขึ้น

It's based on purchasing power parity.

ภาษาวิชาการเรียก "ความเสมอภาคของอำนาจซื้อ"

The average American

คนอเมริกันโดยเฉลี่ย

is nearly 20 times richer

รวยกว่าคนจีน

than the average Chinese

กว่า 20 เท่า

by the 1970s.

ในทศวรรษที่ 1970

So why?

เพราะอะไร?

This wasn't just an economic story.

นี่ไม่ได้เป็นแค่ประเด็นทางเศรษฐศาสตร์เท่านั้น

If you take the 10 countries

ถ้าเรามองดู 10 ประเทศ

that went on to become

ที่พัฒนากลายเป็น

the Western empires,

จักรวรรดิตะวันตก เราพบว่า

in 1500 they were really quite tiny --

ในปี 1500 ประเทศเหล่านี้เล็กมาก

five percent of the world's land surface,

มีเนื้อที่เพียงร้อยละ 5 ของโลก

16 percent of its population,

ประชากรเพียงร้อยละ 16

maybe 20 percent of its income.

และมีรายได้ประมาณร้อยละ 20

By 1913,

แต่ในปี 1913

these 10 countries, plus the United States,

ประเทศ 10 แห่งนี้ รวมสหรัฐอเมริกา

controlled vast global empires --

มีอำนาจอันยิ่งใหญ่

58 percent of the world's territory,

พื้นที่ถึงร้อยละ 58 ของโลก

about the same percentage of its population,

ด้วยสัดส่วนจำนวนประชากรรวมเท่าเดิม

and a really huge, nearly three-quarters share

และรายได้ถึงกว่าสามในสี่

of global economic output.

ของรายได้รวมของโลก

And notice, most of that went to the motherland,

และรายได้ส่วนใหญ่จะถูกส่งกลับประเทศแม่

to the imperial metropoles,

สู่เมืองหลวงของจักรวรรดิ

not to their colonial possessions.

ไม่เก็บไว้ในดินแดนอาณานิคม

Now you can't just blame this on imperialism --

เราไม่ควรโทษว่าทั้งหมดเกิดขึ้นจากจักรวรรดินิยม

though many people have tried to do so --

ถึงแม้จะมีคนพยายามทำอย่างนั้นกันมาก

for two reasons.

จากเหตุผลสองประการ

One, empire was the least original thing

หนึ่ง ระบบจักรวรรดินิยมไม่ได้ถูกคิดค้น

that the West did after 1500.

โดยชาวตะวันตกหลังปี 1500

Everybody did empire.

ก่อนหน้านี้ทุกประเทศในโลกเคยเป็นจักรวรรดิ

They beat preexisting Oriental empires

พวกเขาล้วนแต่ล้มจักรวรรดิที่มีก่อนหน้า

like the Mughals and the Ottomans.

เช่น จักรวรรดิมูกัล (Mughals) กับออตโตแมน (Ottomans)

So it really doesn't look like empire is a great explanation

ดังนั้นลัทธิจักรวรรดินิยมจึงน่าจะไม่ใช่คำอธิบายที่ดี

for the Great Divergence.

สำหรับ "ความเหลื่อมล้ำที่ยิ่งใหญ่"

In any case, as you may remember,

นอกจากนี้ จากที่ได้กล่าวไปแล้ว

the Great Divergence reaches its zenith in the 1970s,

"ความเหลื่อมล้ำที่ยิ่งใหญ่" ขึ้นสู่จุดสูงสุดในช่วงทศวรรษที่ 1970

some considerable time after decolonization.

ซึงเป็นช่วงเวลาหลังจากการล่าอาณานิคม

This is not a new question.

นี่ไม่ใช่คำถามใหม่

Samuel Johnson,

แซมูเอล จอห์นสัน (Samuel Johnson)

the great lexicographer,

นักพจนานุกรมผู้ยิ่งใหญ่

[posed] it through his character Rasselas

ได้ให้ ราเซลลาส (Rasselas) ตัวละครของเขา

in his novel "Rasselas, Prince of Abissinia,"

ในนิยายเนื่อง "ราเซลลาส เจ้าชายแห่งอาบิสสิเนีย"

published in 1759.

ซึ่งตีพิมพ์ในปี 1759

"By what means are the Europeans thus powerful;

พูดว่า "ด้วยเหตุใดชาวยุโรปจึงมีอำนาจยิ่งนัก

or why, since they can so easily visit Asia and Africa

ทำไมพวกเขาสามารถเดินทางมาเอเชียและแอฟริกาได้โดยง่าย

for trade or conquest,

เพื่อประโยชน์ทางการค้าและการล่าอาณานิคม

cannot the Asiaticks and Africans

แต่ทำไมชาวเอเชียชาวแอฟริกา

invade their coasts,

ไม่สามารถบุกไปโจมตีพวกเขา

plant colonies in their ports,

ตั้งอาณานิคมในแดนของเขา

and give laws to their natural princes?

และกำหนดกฎเกณฑ์ให้แก่ผู้นำของเขาได้

The same wind that carries them back

เพราะลมทะเลที่นำพวกเขากลับบ้าน

would bring us thither?"

ก็พาพวกเราไปได้เหมือนกัน"

That's a great question.

นี่เป็นคำถามที่ดี

And you know what,

และมันยังเป็น

it was also being asked at roughly the same time

คำถามที่มีคนจำนวนมากถามในเวลานั้น

by the Resterners -- by the people in the rest of the world --

ถามโดยคนทั้งหลายที่ไม่ใช่ชาวตะวันตก

like Ibrahim Muteferrika,

เช่น อิบราฮิม มูเตอเฟอริกา (Ibrahim Muteferrika)

an Ottoman official,

ขุนนางออตโตแมน

the man who introduced printing, very belatedly,

ผู้ซึ่งนำเข้าเทคโนโลยีการพิมพ์

to the Ottoman Empire --

สู่จักรวรรดิออตโตแมน

who said in a book published in 1731,

เขาเขียนในหนังสือซึ่งพิมพ์ในปี 1731

"Why do Christian nations which were so weak in the past

"ทำไมชาวคริสเตียนผู้อ่อนแอในอดีต

compared with Muslim nations

เมื่อเปรียบเทียบกับชาวมุสลิม

begin to dominate so many lands in modern times

จึงผงาดขึ้นมายิ่งใหญ่ในปัจจุบัน

and even defeat the once victorious Ottoman armies?"

กระทั่งเอาชนะจักรวรรดิออตโตแมนอันเกรียงไกรได้"

Unlike Rasselas,

ต่างจาก ราเซลลาส

Muteferrika had an answer to that question,

มูเตอเฟอริกา มีคำตอบให้

which was correct.

ซึ่งถูกต้องทีเดียว

He said it was "because they have laws and rules

เขาเขียนว่า "เป็นเพราะชาวตะวันตกมีกฎเกณฑ์

invented by reason."

ซึ่งผลิตขึ้นมาจากการใช้เหตุผล"

It's not geography.

มันไม่ใช่เรื่องของภูมิศาสตร์

You may think we can explain the Great Divergence

บางคนอาจคิดว่าเราอธิบาย "ความเหลื่อมล้ำอันยิ่งใหญ่"

in terms of geography.

ได้ด้วยภูมิศาสตร์

We know that's wrong,

เรารู้ว่ามันไม่ถูก

because we conducted two great natural experiments in the 20th century

เพราะเรามีการทดลองทางสังคมสองครั้งในศตวรรษที่ 20

to see if geography mattered more than institutions.

ทดสอบว่าภูมิศาสตร์ มีผลต่อการพัฒนามากกว่า ระบบสถาบันการปกครอง หรือไม่

We took all the Germans,

เราเอาประเทศเยอรมันมา

we divided them roughly in two,

และแบ่งมันออกเป็น 2 ประเทศ

and we gave the ones in the East communism,

เราให้เยอรมันตะวันออก เป็นคอมมิวนิสต์

and you see the result.

เรามาดูผลลัพธ์ของมัน

Within an incredibly short period of time,

ภายในเวลาเพียงไม่นาน

people living in the German Democratic Republic

ประชาชนที่อยู่ในเขตปกครองประชาธิปไตยของเยอรมัน

produced Trabants, the Trabbi,

สร้างรถยี่ห้อ ทราบานต์ (Trabants)

one of the world's worst ever cars,

ซึ่งเป็นรถยอดแย่เท่าที่เคยมีการผลิตในโลก

while people in the West produced the Mercedes Benz.

ในขณะที่ชาวเยอรมันตะวันตกผลิตรถเบนซ์

If you still don't believe me,

ถ้าคุณยังไม่เชื่อผม

we conducted the experiment also in the Korean Peninsula.

เราทำการทดลองทำนองเดียวกันในคาบสมุทรเกาหลี

And we decided we'd take Koreans

เราเอาชาวเกาหลี

in roughly the same geographical place

ซึ่งทั้งหมดอยู่ในภูมิประเทศใกล้เคียงกัน

with, notice, the same basic traditional culture,

มีวัฒนธรรมพื้นฐานใกล้เคียงกัน

and we divided them in two, and we gave the Northerners communism.

แบ่งประเทศนี้ออกเป็นสองส่วน และให้ฝั่งเหนือเป็นคอมมิวนิสต์

And the result is an even bigger divergence

ผลที่ได้คือความเหลื่อมล้ำที่มากยิ่งกว่า

in a very short space of time

ในประเทศเยอรมัน

than happened in Germany.

ด้วยเวลาที่น้อยยิ่งกว่าอีก

Not a big divergence in terms of uniform design for border guards admittedly,

ถึงแม้ว่าเครื่องแบบทหารไม่ได้แตกต่างกันมากนัก

but in almost every other respect,

แต่ในแง่อื่น

it's a huge divergence.

มีความเหลื่อมล้ำเป็นจำนวนมาก

Which leads me to think

มันทำให้ผมคิดว่า

that neither geography nor national character,

เหตุผลทางภูมิศาสตร์ และ นิสัยประจำชาติ

popular explanations for this kind of thing,

ซึ่งคนชอบเอามาอธิบายความเหลื่อมล้ำนี้

are really significant.

เป็นเหตุผลที่ไม่มีน้ำหนักเลย

It's the ideas.

มันคือเรื่องของความคิดสร้างสรรค์

It's the institutions.

เรื่องของสถาบันการปกครอง

This must be true

เหตุผลเหล่านี้ถูกต้องกว่า

because a Scotsman said it.

เพราะเคยมีชาวสก็อตคนหนึ่งพูดไว้

And I think I'm the only Scotsman here at the Edinburgh TED.

ผมคิดว่าผมเป็นชาวสก็อตเพียงคนเดียวในงาน TED ที่นี่

So let me just explain to you

ขออนุญาตให้ผมอธิบายว่า

that the smartest man ever was a Scotsman.

คนที่ฉลาดที่สุดในโลกคือชาวสก็อตคนหนึ่ง

He was Adam Smith --

เขาชื่อ อดัม สมิท (Adam Smith)

not Billy Connolly, not Sean Connery --

ไม่ใช่ บิลลี่ คอนโนลี่ (Billy Connolly) หรือ ฌอน คอนเนอรี่ (Sean Connery)

though he is very smart indeed.

ถึงแม้ ฌอนจะฉลาดมากก็ตาม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Smith -- and I want you to go

เขาชื่อ สมิท ผมอยากให้ทุกท่าน

and bow down before his statue in the Royal Mile;

ได้ไปคารวะรูปปั้นของเขาที่ รอยัลไมล์ (Royal Mile)

it's a wonderful statue --

มันเป็นรูปปั้นที่สวยมาก

Smith, in the "Wealth of Nations"

สมิท ในหนังสือที่ชื่อ "ความมั่งคั่งของรัฐ"

published in 1776 --

ตีพิมพ์ในปี 1776

that's the most important thing that happened that year ...

เป็นเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดของปีนั้น

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

You bet.

เอาเหอะ

There was a little local difficulty in some of our minor colonies, but ...

อาจมีปัญหาเล็กๆ ในอาณานิคมที่ไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่ แต่ก็นะ..

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

"China seems to have been long stationary,

"จีนดูเหมือนจะหยุดอยู่กับที่มานาน

and probably long ago acquired that full complement of riches

และดูเหมือนได้พัฒนาตนเองขึ้นมาเพื่อตักตวงความมั่งคั่งอันสูงสุดมาเป็นเวลานานแล้ว

which is consistent with the nature of its laws and institutions.

ซึ่งก็สอดคล้องกับระบบการปกครองที่ตนเองมีอยู่

But this complement may be much inferior

แต่การพัฒนาที่ว่านี้ อาจจะด้อยกว่า

to what, with other laws and institutions,

หากเทียบกับจีนที่มีเงื่อนไขระบบการปกครองและกฎหมายแบบอื่น

the nature of its soil, climate, and situation

ด้วยความอุดมสมบูรณ์, สภาพอากาศ และเหตุการณ์

might admit of."

ในแบบอื่นๆ ก็เป็นได้"

That is so right and so cool.

ประโยคนี้ถูกต้องสุดๆ

And he said it such a long time ago.

เขายังพูดไว้เมื่อนานมาแล้วด้วย

But you know, this is a TED audience,

แต่ตอนนี้ผมกำลังพูดให้ผู้ชม TED ฟัง

and if I keep talking about institutions,

และถ้าผมเอาแต่พูดถึง "ระบบสถาบันต่างๆ"

you're going to turn off.

พวกคุณคงหนีกลับบ้าน

So I'm going to translate this into language that you can understand.

ผมจะแปลความพวกนี้ให้เป็นภาษาที่ทุกคนเข้าใจง่าย

Let's call them the killer apps.

เรียกมันว่าสุดยอดแอพ

I want to explain to you that there were six killer apps

มีสุดยอดแอพทั้งหมด 6 อย่าง

that set the West apart from the rest.

ที่ทำให้ตะวันตกแตกต่างจากที่อื่น

And they're kind of like the apps on your phone,

และมันเหมือนกับแอพพลิเคชั่นที่เราเห็นกันบนโทรศัพท์

in the sense that they look quite simple.

เพราะว่ามันดูเรียบง่ายมาก

They're just icons; you click on them.

เป็นแค่ไอคอนที่พวกคุณกดคลิก

But behind the icon, there's complex code.

แต่ภายใต้ไอคอนเหล่านี้ มีความซับซ้อน

It's the same with institutions.

เช่นเดียวกับ "สถาบัน" ต่างๆ

There are six

มีทั้งหมด 6 อย่าง

which I think explain the Great Divergence.

ที่จะมาอธิบาย "ความเหลื่อมล้ำที่ยิ่งใหญ่"

One, competition.

หนึ่งคือ การแข่งขัน

Two, the scientific revolution.

สอง การปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์

Three, property rights.

สาม สิทธิและความคุ้มครองในทรัพย์สิน

Four, modern medicine.

สี่ การแพทย์สมัยใหม่

Five, the consumer society.

ห้า วัฒนธรรมการบริโภค

And six, the work ethic.

และหก ความเพียรในการงาน

You can play a game and try and think of one I've missed at,

คุณลองพยายามคิดว่าผมหลุดอะไรไปบ้าง

or try and boil it down to just four,

หรือลองพยายามย่อให้เหลือแค่ สี่อย่าง ดูก็ได้

but you'll lose.

แต่คุณทำมันไม่สำเร็จหรอก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Let me very briefly tell you what I mean by this,

ลองให้ผมอธิบาย

synthesizing the work of many economic historians

โดยเอางานของนักประวัติศาสตร์ทางเศรษฐกิจหลายท่าน

in the process.

มาปรุงรวมกัน

Competition means,

การแข่งขัน

not only were there a hundred different political units in Europe in 1500,

ยุโรปในปี 1500 มีแคว้นอิสระเป็นร้อย

but within each of these units,

และในแคว้นเล็กๆ เหล่านี้

there was competition between corporations as well as sovereigns.

มีการแข่งขันระหว่างประชาชน และผู้นำ

The ancestor of the modern corporation, the City of London Corporation,

บรรพบุรุษของบริษัทจำกัด คือ นิติบุคคลกรุงลอนดอน

existed in the 12th century.

จัดตั้งตั้งแต่ศตวรรษที่ 12

Nothing like this existed in China,

ไม่มีอะไรอย่างนี้ในจีน

where there was one monolithic state

ซึ่งเป็นรัฐเดียวอันกว้างใหญ่

covering a fifth of humanity,

มีประชากรกว่าหนึ่งในห้าของโลก

and anyone with any ambition

ใครก็ตามที่มีความทะเยอทะยาน

had to pass one standardized examination,

จะต้องผ่านการสอบจอหงวนเพื่อเข้ารับราชการ

which took three days and was very difficult

เป็นการสอบ 3 วันที่ยากยิ่ง

and involved memorizing vast numbers of characters

ต้องท่องจำตัวหนังสือเป็นจำนวนมาก

and very complex Confucian essay writing.

และมีการเขียนเรียงความแบบขงจื๊อที่ซับซ้อนสุดๆ

The scientific revolution was different

การปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ในตะวันตกแตกต่าง

from the science that had been achieved in the Oriental world

จากวิทยาศาสตร์ในโลกตะวันออก

in a number of crucial ways,

ในหลักหัวใจที่สำคัญหลายอย่าง

the most important being

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ

that, through the experimental method,

การทดลองหาข้อเท็จจริง

it gave men control over nature in a way that had not been possible before.

ซึงทำให้มนุษย์ควบคุมธรรมชาติได้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

Example: Benjamin Robins's extraordinary application

ตัวอย่างคือ การทดลองของ เบนจามิน โรบินส์ (Benjamin Robin)

of Newtonian physics to ballistics.

ที่เอากลศาสตร์นิวตัน มาใช้กับวิถีกระสุน

Once you do that,

สิ่งที่เกิดขึ้นคือ

your artillery becomes accurate.

การยิงปืนใหญ่มีความแม่นยำขึ้น

Think of what that means.

ผลกระทบของมันมีมากมาย

That really was a killer application.

มันเป็น "คิลเลอร์" แอพ (สุดยอดแอพ) จริงๆ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Meanwhile, there's no scientific revolution anywhere else.

ในขณะเดียวกัน ไม่มีการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ที่อื่นใดเลย

The Ottoman Empire's not that far from Europe,

จักรวรรดิออตโตแมนไม่ได้ไกลจากยุโรปนัก

but there's no scientific revolution there.

แต่ก็ไม่มีการปฏิวัติวิทยาศาสตร์เกิดขึ้น

In fact, they demolish Taqi al-Din's observatory,

และพวกเขายังทำลายหอดูดาวของ ทาชิ อัล ดิน (Taqi al-Din) ลงด้วย

because it's considered blasphemous

เพราะถือว่ามันผิดหลักศาสนา

to inquire into the mind of God.

ที่จะพยายามค้นหาว่าพระเจ้าคิดอะไรอยู่

Property rights: It's not the democracy, folks;

สิทธิและความคุ้มครองในทรัพย์สิน: ผมไม่ได้พูดถึงประชาธิปไตยนะ

it's having the rule of law based on private property rights.

มันคือการมีกฎเกณฑ์เพื่อคุ้มครองทรัพย์สินส่วนบุคคล

That's what makes the difference

นั่นคือความแตกต่างที่สำคัญ

between North America and South America.

ระหว่างอเมริกาเหนือ และอเมริกาใต้

You could turn up in North America

คุณสามารถอพยพมาอเมริกา

having signed a deed of indenture

ด้วยการเซ็นสัญญาทำงาน

saying, "I'll work for nothing for five years.

สัญญาว่า "ฉันจะทำงานโดยไม่ได้รับตอบแทนเป็นเวลา 5 ปี

You just have to feed me."

แต่คุณต้องเลี้ยงดูให้อาหารฉัน"

But at the end of it, you've got a hundred acres of land.

แต่เมื่อพ้นเวลาน้้น คุณจะได้ที่ดินทำกิน 100 เอเคอร์

That's the land grant

ได้ที่ดินส่วนล่างของแผ่นดิน

on the bottom half of the slide.

เป็นสิ่งตอบแทน

That's not possible in Latin America

นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ในอเมริกาใต้

where land is held onto

ซึ่งที่ดินทำกินส่วนใหญ่

by a tiny elite descended from the conquistadors.

ถือครองโดยชนชั้นปกครองจำนวนน้อย ที่สืบต่อกันทางสายเลือด

And you can see here the huge divergence

คุณสามารถเห็นความเหลื่อมล้ำอันยิ่งใหญ่

that happens in property ownership between North and South.

ที่เกิดจากการถือครองที่ดินระหว่างอเมริกาเหนือและใต้

Most people in rural North America

ชาวชนบทอเมริกาเหนือส่วนใหญ่

owned some land by 1900.

เป็นเจ้าของที่ดินของตนในปี 1900

Hardly anyone in South America did.

เกือบไม่มีใครในอเมริกาใต้เลยที่เป็นเจ้าของที่ดิน

That's another killer app.

นี่ก็เป็นสุดยอดแอพอีกอัน

Modern medicine in the late 19th century

ในศตวรรษที่ 19 การแพทย์สมัยใหม่

began to make major breakthroughs

เริ่มมีการพัฒนาค้นพบที่สำคัญ

against the infectious diseases that killed a lot of people.

ในเรื่องโรคติดต่อที่คร่าชีวิตคนจำนวนมาก

And this was another killer app --

และนี่เป็นสุดยอดแอพอีกอัน

the very opposite of a killer,

และตรงข้างกับคำว่า "คิลเลอร์" (นักฆ่า)

because it doubled, and then more than doubled, human life expectancy.

เพราะมันทำให้อายุเฉลี่ยของคนเพิ่มเป็นสองเท่า และมากกว่านั้น

It even did that

พัฒนาการอันนี้

in the European empires.

เข้าไปถึงในเมืองอาณานิคมด้วย

Even in places like Senegal,

ใน เซเนกัล

beginning in the early 20th century,

ช่วงต้นศตวรรษที่ 20

there were major breakthroughs in public health,

มีการพัฒนาในด้านระบบสาธารณสุข

and life expectancy began to rise.

และอายุขัยเฉลี่ยก็เพิ่มสูงขึ้น

It doesn't rise any faster

และมันไม่ได้เพิ่มด้วยอัตราที่เร็วขึ้น

after these countries become independent.

ภายหลังจากที่อาณานิคมพวกนี้ได้รับอิสรภาพ

The empires weren't all bad.

ระบบล่าอาณานิคมจึงไม่ได้มีแต่ผลเสียอย่างเดียว

The consumer society is what you need

วัฒนธรรมการบริโภคเป็นสิ่งจำเป็น

for the Industrial Revolution to have a point.

ถ้าจะทำให้การปฏิวัติอุตสาหกรรมมีความหมาย

You need people to want to wear tons of clothes.

คุณต้องมีคนที่อยากสวมใส่เสื้อผ้าใหม่

You've all bought an article of clothing in the last month;

ทุกคนในนี้น่าจะได้ซื้อเสื้อใหม่ในเดือนที่ผ่านมา

I guarantee it.

ผมกล้ารับประกัน

That's the consumer society,

และนั่นคือวัฒนธรรมการบริโภค

and it propels economic growth

ซึ่งทำให้เกิดการเติบโตทางเศรษฐกิจ

more than even technological change itself.

มากกว่าการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี

Japan was the first non-Western society

ญี่ปุ่นเป็นประเทศแรกนอกเหนือชาวตะวันตก

to embrace it.

ที่ยอมรับวัฒนธรรมนี้

The alternative,

ทางเลือกที่สอง

which was proposed by Mahatma Gandhi,

ซึ่งเสนอโดย มหาตมะ คานธี (Mahatma Gandhi)

was to institutionalize and make poverty permanent.

คือการทำให้ความยากจนเป็นระบบสถาบันถาวร

Very few Indians today

ในวันนี้มีคนอินเดียเพียงน้อยนิด

wish that India had gone down

ที่หวังว่าอินเดีย

Mahatma Gandhi's road.

จะเดินไปทางของท่านมหาตมะ

Finally, the work ethic.

อย่างสุดท้าย ความเพียรในการทำงานหนัก

Max Weber thought that was peculiarly Protestant.

แมกซ์ เวเบอร์ (Max Weber) คิดว่านี่คือลักษณะที่แปลกของชาวโปรเตสแตนท์

He was wrong.

เขาคิดผิด

Any culture can get the work ethic

ไม่ว่าวัฒนธรรมไหนก็ปลูกฝังความเพียรได้

if the institutions are there

ถ้ามีโครงสร้างสถาบันที่สนับสนุน

to create the incentive to work.

และสร้างแรงจูงใจในการทำงาน

We know this

เรารู้

because today the work ethic

เพราะในปัจจุบัน ความหมั่นเพียร

is no longer a Protestant, Western phenomenon.

ไม่ใช่ปรากฎการณ์ที่เห็นแต่ในโลกโปรเตสแตนท์ตะวันตกอีกต่อไป

In fact, the West has lost its work ethic.

อันที่จริง ชาวตะวันตกได้ทำมันหายไปแล้วด้วย

Today, the average Korean

ชาวเกาหลีวันนี้

works a thousand hours more a year

ทำงานมากกว่าชาวเยอรมัน

than the average German --

กว่า 1,000 ชั่วโมงต่อปี

a thousand.

หนึ่งพันเชียวนะ

And this is part

นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่ง

of a really extraordinary phenomenon,

ของปรากฎการณ์ใหม่

and that is the end of the Great Divergence.

หรือจุดสิ้นสุดของ "ความเหลื่อมล้ำที่ยิ่งใหญ่"

Who's got the work ethic now?

คนชาติไหนขยันที่สุด

Take a look at mathematical attainment

ลองดูจากคะแนนสอบเลข

by 15 year-olds.

ของเด็กอายุ 15 ปี

At the top of the international league table

กลุ่มที่ได้คะแนนเยอะที่สุด

according to the latest PISA study,

จากการศึกษาของ PISA (ระบบตรวจประเมินนักเรียนในระดับนานาชาติ)

is the Shanghai district of China.

คือกลุ่มเด็กจากเมืองเซี่ยงไฮ้

The gap between Shanghai

ช่องว่างคะแนนระหว่างเด็กเซี่ยงไฮ้

and the United Kingdom and the United States

กับเด็กอังกฤษ และเด็กอเมริกา

is as big as the gap between the U.K. and the U.S.

ใหญ่พอกับช่องว่างระหว่างเด็กอังกฤษ และเด็กอเมริกา

and Albania and Tunisia.

กับเด็กแอลบาเนีย เด็กตูนีเซีย

You probably assume

คุณอาจคิดว่า

that because the iPhone was designed in California

เพราะ ไอโฟนได้รับการออกแบบในแคลิฟอร์เนีย

but assembled in China

และประกอบในจีน

that the West still leads in terms of technological innovation.

ดังนั้นชาติตะวันตกยังนำอยู่ในด้านการคิดค้นเทคโนโลยีใหม่

You're wrong.

แต่คุณคิดผิด

In terms of patents,

ถ้านับจำนวนสิทธิบัตร

there's no question that the East is ahead.

มันชัดเจนว่าชาวตะวันออกกำลังนำ

Not only has Japan been ahead for some time,

ไม่ใช่แค่ญี่ปุ่นซึ่งได้นำมาระยะเวลาหนึ่งแล้ว

South Korea has gone into third place,

เกาหลีใต้กำลังตามมาเป็นอันดับ 3

and China is just about to overtake Germany.

และยังมีจีนซึ่งกำลังจะแซงเยอรมัน

Why?

ทำไม?

Because the killer apps can be downloaded.

เพราะสุดยอดแอพพลิเคชั่นพวกนี้สามารถดาวน์โหลดได้ทั่วไป

It's open source.

มันเป็นโอเพ่นซอร์ส

Any society can adopt these institutions,

ไม่ว่าสังคมไหนก็สามารถนำโครงสร้างสถาบันเหล่านี้มาใช้

and when they do,

และพอพวกเขาเอามาทำจริงๆ

they achieve what the West achieved after 1500 --

พวกเขาก็ทำในสิ่งที่ชาวตะวันตกทำสำเร็จหลังปี 1500

only faster.

เพียงแต่เร็วกว่า

This is the Great Reconvergence,

นี่คือ "การลดความเหลื่อมล้ำอย่างรวดเร็ว"

and it's the biggest story of your lifetime.

มันเป็นข่าวใหญ่ที่สุดในช่วงชีวิตของเรา

Because it's on your watch that this is happening.

เพราะว่ามันเกิดขึ้นใต้จมูกของเราเอง

It's our generation

คนรุ่นพวกเรา

that is witnessing the end of Western predominance.

กำลังสัมผัสกับจุดสิ้นสุดของอำนาจเด็ดขาดตะวันตก

The average American used to be more than 20 times richer

คนอเมริกาเคยรวยกว่าคนจีน

than the average Chinese.

กว่า 20 เท่า

Now it's just five times,

ปัจจุบันเหลือแค่ 5 เท่า

and soon it will be 2.5 times.

ในไม่ช้าจะเหลือ 2.5 เท่า

So I want to end with three questions

ผมอยากจบด้วยคำถาม 3 ข้อ

for the future billions,

สำหรับคนพันพันล้าน

just ahead of 2016,

ก่อนหน้าปี 2016

when the United States will lose its place

ซึ่งอเมริกาจะสูญเสียความเป็นอันดับหนึ่ง

as number one economy to China.

ทางเศรษฐกิจให้แก่จีน

The first is, can you delete these apps,

คำถามแรกคือเราลบแอพพลิเคชั่นพวกนี้ได้หรือไม่

and are we in the process of doing so

และเราในฐานะชาวตะวันตกกำลัง

in the Western world?

ลบมันอยู่หรือเปล่า

The second question is,

คำถามข้อสอง

does the sequencing of the download matter?

ลำดับที่ในการดาวน์โหลดแอพพลิเคชั่นมีผลหรือเปล่า

And could Africa get that sequencing wrong?

และแอฟริกากำลังเรียงลำดับความสำคัญผิดหรือเปล่า

One obvious implication of modern economic history

ผลที่เห็นได้ชัดอย่างหนึ่งในปัจจุบันคือ

is that it's quite hard to transition to democracy

มันค่อนข้างยากที่จะไปสู่ระบบประชาธิปไตย

before you've established

ก่อนที่ประเทศจะ

secure private property rights.

ให้ความสำคัญในการคุ้มครองทรัพย์สินส่วนบุคคล

Warning: that may not work.

คำเตือน: มันอาจทำไม่ได้

And third, can China do without

ข้อสาม ประเทศจีนจะไม่ใช้

killer app number three?

สุดยอดแอพเบอร์สามได้หรือไม่

That's the one that John Locke systematized

ซึ่งเป็นอันที่ จอห์น ล็อค (John Locke) เป็นผู้เรียบเรียง

when he said that freedom was rooted in private property rights

เมื่อตอนที่เขาพูดว่า เสรีภาพมีพื้นฐานมาจากสิทธิในทรัพย์สินส่วนบุคคล

and the protection of law.

และการคุ้มครองด้วยกฎหมาย

That's the basis

นี่คือพื้นฐาน

for the Western model

ของโครงสร้างโลกตะวันตก

of representative government.

ของการปกครองระบบประชาธิปไตย

Now this picture shows the demolition

ภาพนี้แสดงให้เห็นถึงการทุบทำลาย

of the Chinese artist Ai Weiwei's studio

สตูดิโอของศิลปินชาวจีน ไอ้ เว่ย เว่ย (Ai Weiwei)

in Shanghai earlier this year.

ที่เซี่ยงไฮ้เมื่อต้นปี

He's now free again,

เขามีอิสรภาพอีกครั้ง

having been detained, as you know, for some time.

หลังจากที่จองจำเป็นระยะเวลาหนึ่ง

But I don't think his studio has been rebuilt.

แต่ผมไม่คิดว่าสตูดิโอของเขาได้รับการซ่อม

Winston Churchill once defined civilization

วินสตัน เชอร์ชิล (Winston Churchill) เคยนิยามคำว่าอารยธรรม

in a lecture he gave in the fateful year of 1938.

ในการบรรยายของเขาในปี 1938

And I think these words really nail it:

และผมคิดว่าคำเหล่านี้ตรงเป้ามาก

"It means a society based upon the opinion of civilians.

"อารยธรรมคือสังคมที่มีพื้นฐานจากความเห็นของประชาชน

It means that violence, the rule of warriors and despotic chiefs,

มันคือสังคมที่ความรุนแรง การปกครองโดยขุนศึก และเผด็จการ

the conditions of camps and warfare, of riot and tyranny,

การปกครองแบบค่ายทหาร การเตรียมการรบ การจลาจล

give place to parliaments where laws are made,

ถูกแทนที่โดยรัฐสภาซึ่งเป็นผู้ออกกฎหมาย

and independent courts of justice

คณะศาลอันเป็นอิสระ

in which over long periods those laws are maintained.

ผู้ซึ่งสามารถบังคับใช้กฎหมายได้อย่างเป็นธรรมในระยะยาว

That is civilization --

นี่คือ อารยธรรม

and in its soil grow continually

และในดินแดนที่มีสิ่งเหล่านี้

freedom, comfort and culture,"

เสรีภาพ ความสะดวกสบาย และวัฒนธรรมก็จะผลิบาน"

what all TEDsters care about most.

ซึ่งคือสิ่งที่ชาว TED ให้ความสำคัญที่สุด

"When civilization reigns in any country,

"เมื่ออารยธรรมได้ก่อรากลงที่ใด

a wider and less harassed life

ชีวิตที่สงบสุข

is afforded to the masses of the people."

ก็จะเกิดขึ้นกับคนจำนวนมาก"

That's so true.

นี่เป็นเรื่องจริงที่สุด

I don't think the decline of Western civilization

ผมไม่คิดว่าความถดถอยของอารยธรรมตะวันตก

is inevitable,

เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

because I don't think history operates

เพราะผมไม่คิดว่าประวัติศาสตร์

in this kind of life-cycle model,

มีความเป็นวัฏจักร

beautifully illustrated by Thomas Cole's

ซึ่ง โทมัส โคล (Thomas Cole) ได้จินตนาการออกมาเป็น

"Course of Empire" paintings.

ภาพ "วัฏจักรแห่งจักรวรรดิ" (Course of Empire) ที่งดงาม

That's not the way history works.

ประวัติศาตร์ไม่ได้ขึ้นลงแบบนี้

That's not the way the West rose,

นั่นไม่ใช่วิธีการที่ชาวตะวันตกเจริญขึ้นมา

and I don't think it's the way the West will fall.

และผมคิดว่ามันไม่ใช่กระบวนการที่จะทำให้อารยธรรมตะวันตกถดถอย

The West may collapse very suddenly.

อารยธรรมตะวันตกอาจล่มสลายฉับพลัน

Complex civilizations do that,

เป็นเรื่องปกติของอารยธรรมที่ซับซ้อน

because they operate, most of the time,

เพราะพวกเขาอยู่ที่

on the edge of chaos.

สุดขอบแห่งความยุ่งเหยิงตลอดเวลา

That's one of the most profound insights

นี่คือบทเรียนที่สำคัญที่สุด

to come out of the historical study of complex institutions

ที่มาจากการศึกษาระบบโครงสร้างสถาบันที่ซับซ้อน

like civilizations.

เช่นอารยธรรมทั้งหลาย

No, we may hang on,

พวกเราอาจยังอยู่ต่อไปได้

despite the huge burdens of debt that we've accumulated,

ถึงแม้เราจะก่อหนี้สินจำนวนมากจนระบบรับเกือบไม่ไหว

despite the evidence that we've lost our work ethic

ถึงแม้เราจะสูญเสียความเป็นหนึ่งในด้านความเพียรพยายาม

and other parts of our historical mojo.

และความเป็นเลิศในด้านอื่นๆ

But one thing is for sure,

แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอน

the Great Divergence

ช่วงเวลาของ "ความเหลื่อมล้ำอันยิ่งใหญ่"

is over, folks.

ได้จบลงไปแล้ว

Thanks very much.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Bruno Giussani: Niall,

บรูโน จูซานี่ (Bruno Giussani): นีลล์

I am just curious

ผมสงสัยอย่างหนึ่ง

about your take on the other region of the world that's booming,

ความเห็นคุณต่อภูมิภาคหนึ่งในโลกที่กำลังโตอย่างรวดเร็ว

which is Latin America.

ละตินอเมริกา

What's your view on that?

คุณมีความเห็นอย่างไร

Niall Ferguson: Well I really am not just talking

นีลล์ เฟอร์กูสัน: ผมไม่ได้พูดถึงเฉพาะ

about the rise of the East;

การผงาดขึ้นมาของโลกตะวันออก

I'm talking about the rise of the Rest,

ผมพูดถึงการผงาดมาของทุกคนนอกเหนือชาวตะวันตก

and that includes South America.

ซึ่งย่อมรวมถึงอเมริกาใต้

I once asked one of my colleagues at Harvard,

ผมเคยถามเพื่อนอาจารย์ที่ ฮาร์วาร์ด ว่า

"Hey, is South America part of the West?"

"อเมริกาใต้เป็นส่วนหนึ่งของโลกตะวันตกหรือเปล่า"

He was an expert in Latin American history.

เพื่อนคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญประวัติศาสตร์ละตินอเมริกา

He said, "I don't know; I'll have to think about that."

เขาตอบว่า "ไม่รู้สิ ขอคิดดูก่อน"

That tells you something really important.

นั่นเป็นประเด็นที่สำคัญมาก

I think if you look at what is happening in Brazil in particular,

ผมว่าถ้าเราลองมองถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในบราซิล

but also Chile,

และชิลี

which was in many ways the one that led the way

ซึ่งเป็นประเทศที่เป็นผู้นำด้านการพัฒนา

in transforming the institutions of economic life,

และยังนำในด้านการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างสังคม

there's a very bright future indeed.

เราจะเห็นว่าอนาคตสดใสมาก

So my story really is

สิ่งที่ผมเล่ามาทั้งหมดวันนี้

as much about that convergence in the Americas

สามารถใช้ได้กับเขตอเมริกา

as it's a convergence story in Eurasia.

พอๆ กับที่ใช้ได้ในเขตยูเรเชีย

BG: And there is this impression

บรูโน: ผมมีความคิดว่า

that North America and Europe

อเมริกาเหนือและยุโรป

are not really paying attention

ไม่ได้ให้ความสำคัญ

to these trends.

กับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

Mostly they're worried about each other.

พวกเขากังวลกับตนเองมากไป

The Americans think that the European model is going to crumble tomorrow.

พวกอเมริกันคิดว่าระบบยุโรปกำลังจะล่มสลาย

The Europeans think that the American budget is going to explode tomorrow.

และยุโรปก็คิดว่าปัญหาการคลังของอเมริกาจะระเบิดพรุ่งนี้

And that's all we seem to be caring about recently.

ดูเหมือนนี่สิ่งที่ชาวตะวันตกให้ความสำคัญเท่านั้น

NF: I think the fiscal crisis

นีลล์: ผมคิดว่าในวิกฤตการเงิน

that we see in the developed World right now -- both sides of the Atlantic --

ที่เรากำลังเห็นในโลกตะวันตก ทั้งสองฝั่งแอตแลนติก

is essentially the same thing

เป็นเรื่องเดียวกัน

taking different forms

ที่อาจมีรูปแบบที่ต่างกันบ้าง

in terms of political culture.

โดยเฉพาะในเชิงการเมือง

And it's a crisis that has its structural facet --

มันเป็นวิกฤตที่มีประเด็นเชิงโครงสร้าง

it's partly to do with demographics.

ส่วนหนึ่งมาจากปัญหาโครงสร้างประชากร

But it's also, of course, to do with the massive crisis

แต่มันก็เป็นวิกฤตขนาดใหญ่ที่มีต้นตอ

that followed excessive leverage,

จากการกู้หนี้ยืมสินจนเกินตัว

excessive borrowing in the private sector.

โดยเฉพาะในภาคเอกชน

That crisis,

วิกฤตนี้

which has been the focus of so much attention, including by me,

ซึ่งได้รับความสนใจอย่างมากจากทุกคนรวมถึงผม

I think is an epiphenomenon.

เป็นผลลัพธ์ของปรากฏการณ์ที่ไม่เกิดขึ้นบ่อยนัก

The financial crisis is really a relatively small historic phenomenon,

วิกฤตทางการเงินเป็นสิ่งที่ค่อนข้างเล็กในประวัติศาสตร์

which has just accelerated

ที่เร่งก่อให้เกิด

this huge shift,

การเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่นี้

which ends half a millennium of Western ascendancy.

ซึ่งจะทำให้ความยิ่งใหญ่กว่า 500 ปีของโลกตะวันตกสิ้นสุดลง

I think that's its real importance.

นี่คือประเด็นที่สำคัญจริงๆ

BG: Niall, thank you. (NF: Thank you very much, Bruno.)

บรูโน: ขอบคุณนะ นีลล์ (นีลล์: ขอบคุณเช่นกัน บรูโน)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)