Jonathan Haidt: The moral roots of liberals and conservatives

Translator: Sarinee Achavanuntakul Reviewer: Heartfelt Grace

Suppose that two American friends are traveling together in Italy.

สมมติว่าเพื่อนชาวอเมริกันสองคนเดินทางไปอิตาลีด้วยกัน

They go to see Michelangelo's "David,"

พวกเขาตั้งใจจะไปดูรูปปั้นเดวิดของมิเคลันเจโล

and when they finally come face-to-face with the statue,

พอพวกเขาไปถึงหน้ารูปปั้น

they both freeze dead in their tracks.

ทั้งคู่ก็ตกตะลึงตัวแข็ง

The first guy -- we'll call him Adam --

ผู้ชายคนแรก พวกเราจะเรียกเขาว่า อดัม ก็แล้วกัน

is transfixed by the beauty of the perfect human form.

ตกตะลึงกับความสวยงามของสรีระมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบ

The second guy -- we'll call him Bill --

ผู้ชายคนที่สอง เราจะเรียกเขาว่า บิล

is transfixed by embarrassment, at staring at the thing there in the center.

ตัวแข็งด้วยความกระดากอาย ที่สายตาไปจับจ้องสิ่งที่อยู่ตรงกลางตัวรูปปั้น

So here's my question for you:

เอาละ ทีนี้ผมอยากถามพวกคุณครับ

Which one of these two guys was more likely to have voted for George Bush,

คนไหนในสองคนนี้ น่าจะเป็นคนที่เคยออกเสียงเลือกตั้งให้กับอดีตประธานาธิบดี จอร์จ บุช

which for Al Gore?

แล้วคนไหนน่าจะเคยเลือก อัล กอร์

I don't need a show of hands,

ผมไม่ต้องนับจำนวนคนยกมือ

because we all have the same political stereotypes.

เพราะว่าพวกเราทุกคนมีแบบฉบับความเชื่อทางการเมืองเหมือนกัน

We all know that it's Bill.

เราทุกคนรู้ว่า น่าจะเป็นบิล (ที่ลงคะแนนให้จอร์จ บุช)

And in this case, the stereotype corresponds to reality.

และในกรณีนี้ ความเชื่อก็สอดคล้องกับความเป็นจริง

It really is a fact that liberals are much higher than conservatives

ข้อเท็จจริงคือ นักเสรีนิยมได้คะแนนสูงกว่านักอนุรักษ์นิยมมาก

on a major personality trait called openness to experience.

ในบุคลิกภาพที่เรียกว่า "การเปิดรับประสบการณ์ใหม่ๆ"

People who are high in openness to experience

คนที่มีลักษณะ "การเปิดรับประสบการณ์ใหม่ๆ" สูง

just crave novelty, variety, diversity, new ideas, travel.

จะเป็นพวกที่ชอบลองสิ่งใหม่ๆ ชอบความหลากหลาย ชอบความคิดใหม่ๆ ชอบท่องเที่ยว

People low on it like things that are familiar,

ส่วนคนที่มีบุคลิกภาพด้านนี้น้อย ก็จะชอบสิ่งที่คุ้นเคย สิ่งที่ตนรู้สึกปลอดภัยและพึ่งพาได้

that are safe and dependable.

ถ้าคุณรู้จักบุคลิกภาพด้านนี้

If you know about this trait,

you can understand a lot of puzzles about human behavior,

คุณก็จะตีปริศนาเกี่ยวกับพฤติกรรมมนุษย์หลายเรื่องแตก

คุณจะเข้าใจว่าทำไมศิลปินถึงได้แตกต่างจากนักบัญชีเหลือเกิน

like why artists are so different from accountants.

You can predict what kinds of books they like to read,

คุณเดาได้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาชอบอ่านหนังสือแบบไหน

สถานที่แบบไหนที่พวกเขาชอบไปเที่ยว

what kinds of places they like to travel to

และอาหารแบบไหนที่พวกเขาชอบรับประทาน

and what kinds of food they like to eat.

เมื่อคุณเข้าใจบุคลิกภาพนี้ คุณก็จะเข้าใจได้ว่า

Once you understand this trait,

you can understand why anybody would eat at Applebee's,

ทำไมใครบางคนถึงชอบกินอาหารที่ร้านแอปเปิลบีส์ แต่ในนั้นไม่มีใครที่คุณรู้จักเลย

but not anybody that you know.

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

This trait also tells us a lot about politics.

บุคลิกภาพนี้บอกอะไรๆ เรามากมายเกี่ยวกับการเมือง

The main researcher of this trait, Robert McCrae,

โรเบิร์ต แมคเคร นักวิจัยคนสำคัญด้านบุคลิกภาพนี้ กล่าวว่า

says that "Open individuals have an affinity

"คนที่มีบุคลิกภาพ "เปิด" มักจะมีความเชื่อทางการเมืองแบบเสรีนิยม หัวก้าวหน้า และเอียงซ้าย

for liberal, progressive, left-wing political views ..."

They like a society which is open and changing,

พวกเขาชอบสังคมที่เปิดและมีการเปลี่ยนแปลง --

ในทางกลับกัน ผู้คนที่มีบุคลิกภาพ "ปิด" มักจะมีความเชื่อทางการเมืองแบบอนุรักษ์นิยม ชอบสิ่งดั้งเดิม และเอียงขวา"

"... whereas closed individuals prefer

conservative, traditional, right-wing views."

This trait also tells us a lot about the kinds of groups people join.

บุคลิกภาพนี้ยังบอกเราอีกว่า คนแบบไหนจะชอบอยู่กับกลุ่มไหน

Here's the description of a group I found on the web.

โอเค ต่อไปนี้เป็นคำบรรยายกลุ่มกลุ่มหนึ่งที่ผมเจอบนเว็บนะครับ

What kinds of people would join

"คนแบบไหนที่จะเข้าร่วมกับประชาคมโลก

"a global community ... welcoming people from every discipline and culture,

ต้อนรับผู้คนจากทุกสาขาอาชีพและวัฒนธรรม,

พยายามเข้าใจโลกอย่างลึกซึ้ง,

who seek a deeper understanding of the world,

และหวังว่าจะเปลี่ยนความเข้าใจนี้ให้เป็นอนาคตที่ดีขึ้นสำหรับพวกเราทุกคน?"

and who hope to turn that understanding into a better future for us all"?

ข้อความทั้งหมดนั้นมาจากใครบางคนชื่อ TED

This is from some guy named Ted.

(เสียงหัวเราะ)

Well, let's see now.

โอเค ทีนี้มาดูกันว่า ถ้าบุคลิกภาพ "เปิด" ทำนายได้ว่าใครจะกลายเป็นนักเสรีนิยม

If openness predicts who becomes liberal,

and openness predicts who becomes a TEDster,

และบุคลิกภาพ "เปิด" ทำนายได้ว่าใครจะเป็น TEDster (คนที่ติดตาม TED)

then might we predict that most TEDsters are liberal?

เราก็น่าจะคาดเดาได้ว่า คนที่ติดตาม TED ส่วนใหญ่เป็นเสรีนิยมใช่ไหมครับ?

Let's find out.

ลองมาดูกัน

ผมจะขอให้พวกคุณยกมือ ถ้าคิดว่าตัวเองเป็นเสรีนิยม หัวเอียงซ้าย --

I'll ask you to raise your hand, whether you are liberal, left of center --

on social issues, primarily --

ในประเด็นทางสังคมที่เราคุยกันอยู่ --

or conservative.

หรือเป็นนักอนุรักษ์นิยม และผมจะเผื่อตัวเลือกที่สามไว้ด้วย

And I'll give a third option,

because I know there are libertarians in the audience.

เพราะผมรู้ว่าพวกคุณบางคนเป็นอิสรเสรีนิยม (libertarian ปฏิเสธการแทรกแซงของรัฐในทุกกรณี-ผู้แปล)

โอเค กรุณายกมือขึ้นตอนนี้เลยครับ

So please raise your hand -- in the simulcast rooms too.

ในห้องส่งด้วย

ให้ทุกคนรู้ว่าคนในนี้เป็นแบบไหน

Let's let everybody see who's here.

Please raise your hand if you'd say that you're liberal or left of center.

กรุณายกมือขึ้นถ้าคุณคิดว่าคุณเป็นเสรีนิยม หรือเอียงซ้าย

กรุณายกมือขึ้นสูงๆ เลย โอเคครับ

Please raise your hand high right now. OK.

Please raise your hand if you'd say you're libertarian.

กรุณายกมือขึ้นถ้าคุณคิดว่าคุณเป็นอิสรเสรีนิยม

OK. About two dozen.

โอเค ประมาณ 24 คน

And please raise your hand if you'd say you are right of center or conservative.

กรุณายกมือขึ้นถ้าคุณคิดว่าคุณเป็นคนหัวเอียงขวา หรืออนุรักษ์นิยม

หนึ่ง, สอง, สาม, สี่, ห้า -- ประมาณ 8-10 คน

One, two, three, four, five -- about eight or 10.

OK.

โอเค มันชักจะเป็นปัญหาละ

This is a bit of a problem.

เพราะถ้าหากว่าเป้าหมายของเราคืออยากเข้าใจโลก

Because if our goal is to seek a deeper understanding of the world,

อยากเข้าใจโลกให้ลึกซึ้งกว่าเดิม

our general lack of moral diversity here is going to make it harder.

การขาดความหลากหลายทางศีลธรรมของพวกเราที่นี่จะทำให้ทุกอย่างยากขึ้น

Because when people all share values, when people all share morals,

เพราะว่าเมื่อไรก็ตามที่ทุกคนมีความเชื่อเหมือนๆ กัน มีศีลธรรมชุดเดียวกัน

they become a team.

พวกเขาจะกลายเป็นทีม และเมื่อไรก็ตามที่จิตวิทยาแบบทีมเข้าครอบงำ

And once you engage the psychology of teams,

it shuts down open-minded thinking.

มันก็จะปิดกั้นการใช้ความคิดแบบใจกว้าง

When the liberal team loses,

ตอนที่ทีมเสรีนิยมแพ้ (พรรคเดโมแครตแพ้-ผู้แปล) อย่างเช่นปี 2004

[United States of Canada / Jesusland]

as it did in 2004, and as it almost did in 2000,

หรือที่เกือบจะแพ้ตอนปี 2000 (เสียดสี-ผู้แปล) พวกเราก็ปลอบใจกันเอง

we comfort ourselves.

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

We try to explain why half of America voted for the other team.

พวกเราพยายามอธิบายว่า ทำไมคนอเมริกันครึ่งหนึ่งถึงเลือกอีกทีมหนึ่ง

We think they must be blinded by religion

เราคิดว่า พวกเขาต้องถูกศาสนาทำให้ตาบอดแน่เลย หรือไม่ก็แค่โง่

[Post-election US map: America / Dumbf*ckistan]

or by simple stupidity.

(เสียงหัวเราะ)

(Laughter)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

(Laughter)

ทีนี้ ถ้าพวกคุณคิดว่า ครึ่งหนึ่งของอเมริกาเลือกพรรคริพับลิกัน

So if you think that half of America votes Republican

because they are blinded in this way,

เพราะว่าพวกเขาถูกทำให้ตาบอดแบบนี้

then my message to you is that you're trapped in a moral Matrix,

สิ่งที่ผมจะบอกพวกคุณก็คือ พวกคุณถูกขังอยู่ในแมทริกซ์ทางศีลธรรม

in a particular moral Matrix.

ในแมทริกซ์ทางศีลธรรมนี้

And by "the Matrix," I mean literally the Matrix, like the movie "The Matrix."

ก่อนอื่น ผมหมายถึงแมททริกซ์แบบในหนัง "เดอะแมทริกซ์" เลย

But I'm here today to give you a choice.

แต่วันนี้ผมจะมาให้ตัวเลือกคุณ

You can either take the blue pill and stick to your comforting delusions,

คุณสามารถที่จะเลือกที่จะกินยาเม็ดสีน้ำเงิน ยึดติดกับสิ่งลวงตาที่ปลอบโยนคุณต่อไป (สีน้ำเงินเป็นสีของพรรคเดโมแครต-ผู้แปล)

หรือคุณจะลองกินยาเม็ดสีแดงดูก็ได้ (สีของพรรคริพับลิกัน-ผู้แปล)

or you can take the red pill,

learn some moral psychology

ลองเรียนรู้จิตวิทยาทางศีลธรรม ก้าวออกมาข้างนอกแมทริกซ์ทางศีลธรรม

and step outside the moral Matrix.

Now, because I know --

โอเค เนื่องจากผมรู้ว่า --

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I assume that answers my question.

โอเค ผมคิดว่าผมได้คำตอบแล้วครับ

I was going to ask which one you picked, but no need.

ผมกำลังจะถามว่าคุณจะเลือกเม็ดไหน แต่คิดว่าคงไม่ต้องแล้วละ

You're all high in openness to experience,

พวกคุณทุกคนมีบุคลิกภาพแบบ "การเปิดรับประสบการณ์ใหม่ๆ" มาก ทั้งยัง

and it looks like it might even taste good, and you're all epicures.

ดูเหมือนว่ายาเม็ดนั้นคงจะรสชาติดี และทุกคนก็พิถีพิถันเรื่องการกิน

เอาละ เลือกยาเม็ดสีแดงละกัน

Anyway, let's go with the red pill, study some moral psychology

เรามาศึกษาจิตวิทยาเชิงศีลธรรมกัน แล้วดูว่ามันจะนำเราไปสู่อะไร

and see where it takes us.

มาเริ่มกันตั้งแต่ต้นดีกว่า

Let's start at the beginning: What is morality, where does it come from?

อะไรคือศีลธรรม และมันมาจากไหน

The worst idea in all of psychology

ความคิดที่แย่ที่สุดในวงการจิตวิทยา

is the idea that the mind is a blank slate at birth.

คือความคิดที่ว่าจิตของมนุษย์ตอนเกิดมานั้นว่างเปล่า

Developmental psychology has shown that kids come into the world

จิตวิทยาพัฒนาการได้แสดงให้เราเห็นว่า

ตอนที่เด็กลืมตาดูโลกนั้น เด็กก็มีความรู้มากมายแล้ว

already knowing so much about the physical and social worlds

มีความรู้เกี่ยวกับโลกทางกายภาพ และโลกทางสังคม

and programmed to make it really easy for them to learn certain things

ความรู้พวกนี้ก็ถูกใส่มาในตัวเด็ก ในลักษณะที่ทำให้ง่ายที่จะเรียนรู้บางสิ่งบางอย่าง

and hard to learn others.

และยากที่จะเรียนรู้อีกบางอย่าง

The best definition of innateness I've seen,

นิยามที่ดีที่สุดของ"สิ่งที่มีมาแต่กำเนิด"ที่ผมเคยเห็น --

which clarifies so many things for me,

นิยามที่ทำให้ผมเห็นหลายๆอย่างชัดเจนมากขึ้น --

is from the brain scientist Gary Marcus.

มาจากนักวิทยาศาสตร์ด้านสมอง แกรี่ มาคัส

He says, "The initial organization of the brain

เขากล่าวว่า "ระเบียบตั้งต้นในสมองคนเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับประสบการณ์มากมาย

does not depend that much on experience.

Nature provides a first draft, which experience then revises.

ธรรมชาติให้แบบร่างแรกมา แต่ประสบการณ์จะเป็นตัวปรับปรุงแบบนี้

'Built-in' doesn't mean unmalleable;

สิ่งที่มีมาแต่กำเนิดไม่ได้หมายความว่าจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้

it means organized in advance of experience."

มันหมายความว่าสมองถูกจัดระเบียบมาก่อนหน้าประสบการณ์"

OK, so what's on the first draft of the moral mind?

โอเค แล้วอะไรละคือแบบร่างแรกของศีลธรรมในสมอง?

To find out, my colleague Craig Joseph and I read through the literature

เพื่อที่จะเข้าใจมัน ผมและเพื่อนร่วมงาน เครก โจเซฟ

ได้ศึกษาค้นคว้างานวิชาการด้านมานุษยวิทยา

on anthropology, on culture variation in morality

ที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายทางวัฒนธรรมด้านศีลธรรม

and also on evolutionary psychology,

และก็ศึกษางานด้านจิตวิทยาเชิงวิวัฒนาการ มองหาสิ่งที่เหมือนกัน

looking for matches:

อะไรคือสิ่งที่คนต่างสาขาพูดถึง

What sorts of things do people talk about across disciplines

that you find across cultures and even species?

ที่คุณพบข้ามวัฒนธรรม และแม้แต่ข้ามสายพันธุ์สัตว์?

เราพบห้าเรื่อง -- ห้าเรื่องที่สองสาขาพูดถึงเหมือนกัน

We found five best matches, which we call the five foundations of morality.

เราเรียกมันว่า ห้าฐานรากของศีลธรรม

The first one is harm/care.

ฐานแรกคือ การป้องกัน/การดูแล

We're all mammals here, we all have a lot of neural and hormonal programming

สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทั้งหมดรวมทั้งมนุษย์มีระบบประสาทและฮอร์โมน

that makes us really bond with others, care for others,

ที่ทำให้เราผูกพันกับคนอื่น ดูแลซึ่งกันและกัน

feel compassion for others, especially the weak and vulnerable.

รู้สึกเมตตากรุณาต่อผู้อื่น โดยเฉพาะผู้ที่อ่อนแอและเปราะบาง

It gives us very strong feelings about those who cause harm.

มันทำให้เรามีความรู้สึกรุนแรงต่อผู้ที่ทำร้ายคนอื่น

ฐานรากทางศีลธรรมข้อนี้อยู่เบื้องหลังประโยคทางศีลธรรมประมาณร้อยละ 70

This moral foundation underlies about 70 percent

of the moral statements I've heard here at TED.

ที่ผมเคยได้ยินจาก TED

The second foundation is fairness/reciprocity.

ฐานรากทางศีลธรรมฐานที่สองคือ ความเป็นธรรม/ต่างตอบแทน

There's actually ambiguous evidence

หลักฐานยังไม่ชัดว่า

as to whether you find reciprocity in other animals,

สัตว์ชนิดอื่นมีพฤติกรรมแบบต่างตอบแทนหรือไม่

but the evidence for people could not be clearer.

แต่หลักฐานในมนุษย์นั้นชัดเจนมาก

This Norman Rockwell painting is called "The Golden Rule" --

ภาพวาดของ นอร์แมน ร็อคเวลล์ ชิ้นนี้ชื่อ "โกลเดนรูล" (กฎทองคำ)

และแน่นอน เราได้ยินเรื่องนี้จาก คาเรน อาร์มสตรอง

as we heard from Karen Armstrong, it's the foundation of many religions.

ว่ามันเป็นฐานรากของศาสนาจำนวนมาก

That second foundation underlies the other 30 percent

ฐานรากทางศีลธรรมข้อสองนี้อยู่เบื้องหลังประโยคทางศีลธรรมอีกร้อยละ 30

of the moral statements I've heard here at TED.

ที่ผมได้ยินจาก TED

The third foundation is in-group/loyalty.

ฐานรากที่สามคือ ความจงรักภักดีต่อคนในกลุ่มตน

You do find cooperative groups in the animal kingdom,

เราเจอกลุ่มแบบนี้ในสัตว์ต่างๆ --

เราเจอสัตว์ที่ร่วมมือกัน --

but these groups are always either very small or they're all siblings.

แต่ว่ากลุ่มพวกนี้มักจะเล็กมาก หรือไม่ก็เป็นกลุ่มพี่น้องท้องเดียวกัน

It's only among humans that you find very large groups of people

มีแต่ในมนุษย์นี้แหละที่เราพบกลุ่มคนขนาดใหญ่

who are able to cooperate and join together into groups,

ที่สามารถร่วมมือกัน รวมตัวกันเป็นกลุ่ม --

but in this case, groups that are united to fight other groups.

แต่ในกรณีนี้ กลุ่มต่างๆ สามัคคีกันเพื่่อต่อสู้กับกลุ่มอื่น

This probably comes from our long history of tribal living, of tribal psychology.

ปรากฏการณ์นี้น่าจะมาจากประวัติศาสตร์การอยู่แบบชนเผ่าของมนุษย์อย่างยาวนาน เป็นจิตวิทยาแบบชนเผ่า

And this tribal psychology is so deeply pleasurable

จิตวิทยาแบบชนเผ่านี้เป็นสิ่งที่เพลิดเพลินมาก

that even when we don't have tribes, we go ahead and make them,

จนกระทั่งแม้แต่ตอนนี้ ตอนที่เราไม่มีชนเผ่าแล้ว

เรายังทำให้มันเกิดขึ้นอีก เนื่องจากมันสนุก

because it's fun.

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Sports is to war as pornography is to sex.

ความสัมพันธ์ระหว่างกีฬากับสงคราม ก็เหมือนกับระหว่างภาพลามกกับเซ็กซ์

We get to exercise some ancient drives.

เป็นวิธีระบายแรงขับที่มีมานานมากแล้ว

ฐานรากที่สี่คือ อำนาจ/ความเคารพ

The fourth foundation is authority/respect.

Here you see submissive gestures

เราจะเห็นท่าทียำเกรงของสมาชิกสัตว์ที่มีสายพันธุ์ใกล้กัน --

from two members of very closely related species.

แต่อำนาจในมนุษย์ไม่ได้ตั้งอยู่บนพละกำลังและความโหดเหี้ยมเสมอไป

But authority in humans is not so closely based on power and brutality

as it is in other primates.

เหมือนกับที่เป็นในสัตว์จำพวกลิง

It's based on more voluntary deference and even elements of love, at times.

มันขึ้นกับความเคารพแบบสมัครใจมากกว่า

บางครั้งมีองค์ประกอบของความรักด้วย

The fifth foundation is purity/sanctity.

ฐานรากที่ห้าคือ ความบริสุทธิ์/ความศักดิ์สิทธิ์

This painting is called "The Allegory Of Chastity,"

ภาพวาดนี้ชื่อ "พรหมจรรย์อุปมา" (Allegory Of Chastity)

but purity is not just about suppressing female sexuality.

แต่ความบริสุทธิ์ไม่ใช่แค่เรื่องของการเก็บกดเพศสภาพของผู้หญิง

It's about any kind of ideology, any kind of idea

มันเกี่ยวกับอุดมคติและความคิดอะไรก็ตาม

that tells you that you can attain virtue by controlling what you do with your body

ที่บอกว่าคุณเข้าถึงคุณธรรมได้

ด้วยการควบคุมสิ่งที่คุณทำกับร่างกายของคุณ

ด้วยการควบคุมสิ่งที่คุณใส่เข้าไปในร่างกายของคุณ

and what you put into your body.

And while the political right may moralize sex much more,

ขณะที่ฝ่ายขวาทางการเมืองมักจะโยงเรื่องเพศเข้ากับเรื่องความบริสุทธิ์มากกว่า

the political left is doing a lot of it with food.

ฝ่ายซ้ายทางการเมืองก็โยงเรื่องของอาหารเข้ากับเรื่องความบริสุทธิ์มากจริงๆ

Food is becoming extremely moralized nowadays.

ทุกวันนี้อาหารถูกโยงอย่างสุดๆ ว่าเป็นเรื่องของศีลธรรม

A lot of it is ideas about purity,

และส่วนใหญ่มันก็เกี่ยวกับความคิดเรื่องความบริสุทธิ์

about what you're willing to touch or put into your body.

เกี่ยวกับสิ่งที่คุณยินดีสัมผัส หรือใส่เข้าไปในร่างกาย

I believe these are the five best candidates

ผมเชื่อว่า ทั้งหมดนี้เป็นห้าสิ่งที่มีความเป็นไปได้ที่สุด

for what's written on the first draft of the moral mind.

ที่ธรรมชาติจารึกในแบบร่างแรกของศีลธรรม

I think this is what we come with, a preparedness to learn all these things.

ผมคิดว่า พวกเรามีแบบร่างนี้ติดตัวมาตั้งแต่เกิด

เตรียมให้เราพร้อมที่จะเรียนรู้

But as my son Max grows up in a liberal college town,

ไม่รู้ว่าระหว่างที่แมกซ์ ลูกชายของผม โตขึ้นในเมืองมหาวิทยาลัยแบบเสรีนิยม

how is this first draft going to get revised?

แบบร่างแรกของเขาจะถูกปรับเปลี่ยนไปอย่างไร?

And how will it end up being different

และในที่สุด ศีลธรรมของเขาจะแตกต่างอย่างไรกับ

from a kid born 60 miles south of us, in Lynchburg, Virginia?

เด็กที่เกิดทางตอนใต้ไป 60 ไมล์จากเมืองลินซ์เบิร์ก ที่เวอร์จิเนีย รัฐที่พวกเราอยู่?

To think about culture variation, let's try a different metaphor.

เพื่อที่จะโยงถึงความหลากหลายทางวัฒนธรรม ผมจะใช้อุปมาอีกอย่าง

ถ้ามีห้าระบบที่ทำงานในจิตใจมนุษย์จริงๆ --

If there really are five systems at work in the mind,

five sources of intuitions and emotions,

ห้าแหล่งที่มาของสามัญสำนึกและอารมณ์ของเรา --

then we can think of the moral mind as one of those audio equalizers

ถ้าเป็นเช่นนี้ เราจะสามารถเปรียบศีลธรรมในจิตใจ

ได้กับเครื่องปรับเสียงที่มีห้าช่อง

that has five channels,

where you can set it to a different setting on every channel.

คุณสามารถตั้งแต่ละช่องให้มีค่าแตกต่างกัน

ผมกับเพื่อนร่วมงาน คือ ไบรอัน โนเซค และ เจสซี แกรห์ม

My colleagues Brian Nosek and Jesse Graham and I

ได้ทำแบบสอบถามขึ้นมา ซึ่งพวกเราไปโพสบนเว็บ www.YourMorals.org

made a questionnaire, which we put up on the web at www.YourMorals.org.

จนถึงตอนนี้ มีคน 30,000 คนมาตอบแบบสอบถาม ซึ่งคุณก็เข้าไปตอบได้นะครับ

And so far, 30,000 people have taken this questionnaire, and you can, too.

Here are the results from about 23,000 American citizens.

สิ่งที่เราพบก็คือ

นี่เป็นข้อมูลที่เก็บจากคนอเมริกัน 23,000 คน

On the left are the scores for liberals;

ผมพลอตคะแนนของพวกเสรีนิยมไว้ด้านซ้าย

on the right, conservatives; in the middle, moderates.

คะแนนของพวกอนุรักษ์นิยมไว้ด้านขวา และคนที่มีคะแนนกลางๆ ไว้ตรงกลาง

The blue line shows people's responses on the average of all the harm questions.

เส้นสีฟ้าแสดงคำตอบของผู้คน

โดยเฉลี่ยแล้ว ถ้าดูคำถามเกี่ยวกับอันตราย

So as you see, people care about harm and care issues.

คุณจะเห็นว่า ผู้คนให้ความใส่ใจกับเรื่องการป้องกัน/การดูแล

They highly endorse these sorts of statements all across the board,

พวกเขาให้ความสำคัญมากกับประโยคทำนองนี้

พอๆ กันทุกกลุ่ม แต่เราก็สังเกตด้วยว่า

but as you also see,

liberals care about it a little more than conservatives; the line slopes down.

ชาวเสรีนิยมใส่ใจกับหัวข้อนี้มากกว่าชาวอนุรักษ์นิยมเล็กน้อย ดูจากเส้นมันเอียงลงมา

ประเด็นความเป็นธรรมก็มีลักษณะเดียวกัน

Same story for fairness.

But look at the other three lines.

แต่ดูอีกสามเส้นสิครับ

For liberals, the scores are very low.

ชาวเสรีนิยมมีคะแนนค่อนข้างต่ำ

They're basically saying, "This is not morality.

แปลว่าพวกเขากำลังบอกว่า "ไม่ใช่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับศีลธรรม

In-group, authority, purity -- this has nothing to do with morality. I reject it."

การมีอำนาจในกลุ่มตนเอง ความบริสุทธิ์ เรื่องพรรค์นี้ไม่เกี่ยวอะไรกับศีลธรรมเลย ฉันปฏิเสธ"

แต่เมื่อผู้คนเอียงไปด้านอนุรักษ์นิยมมากขึ้น ค่านิยมพวกนี้ก็จะมีค่ามากขึ้นตาม

But as people get more conservative, the values rise.

เราอาจจะพูดได้ว่าชาวเสรีนิยมมี -- ประมาณว่ามีสองช่อง

We can say liberals have a two-channel or two-foundation morality.

หรือ "ศีลธรรมสองรากฐาน"

Conservatives have more of a five-foundation,

ขณะที่ชาวอนุรักษ์นิยมมีห้ารากฐาน

หรือมีศีลธรรมห้าช่องนั่นเอง

or five-channel morality.

We find this in every country we look at.

เราพบปรากฏการณ์นี้ในทุกประเทศที่เราทำวิจัย

นี่คือข้อมูลจากคนแคนาดา 1,100 คน

Here's the data for 1,100 Canadians. I'll flip through a few other slides.

ผมจะเปิดสไลด์ให้ดูเร็วๆ นะครับ

The UK, Australia, New Zealand, Western Europe, Eastern Europe,

ข้อมูลจากอังกฤษ, ออสเตรเลีย, นิวซีแลนด์, ยุโรปตะวันตก, ยุโรปตะวันออก

Latin America, the Middle East, East Asia and South Asia.

อเมริกาใต้, ตะวันออกกลาง, เอเชียตะวันออก และเอเชียใต้

Notice also that on all of these graphs,

จากกราฟพวกนี้ เราพบด้วยว่า

the slope is steeper on in-group, authority, purity,

กราฟจะชันกว่าในประเด็นการเข้าข้างกลุ่มตน, อำนาจ และความบริสุทธิ์

which shows that, within any country,

ซึ่งแสดงให้เห็นว่าในแต่ละประเทศ

the disagreement isn't over harm and fairness.

ผู้คนไม่ได้ขัดแย้งกันเรื่องการทำร้ายผู้อื่นและความเป็นธรรม

I mean, we debate over what's fair,

ทุกคน -- ผมหมายความว่า เราถกเถียงกันว่าอะไรเป็นธรรมหรือไม่เป็น --

but everybody agrees that harm and fairness matter.

แต่ทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่า การทำร้ายผู้อื่นและความเป็นธรรมเป็นเรื่องสำคัญ

Moral arguments within cultures

การถกเถียงเรื่องศีลธรรมภายในวัฒนธรรมต่างๆ นั้น

are especially about issues of in-group, authority, purity.

มักจะเป็นเรื่องของการเข้าข้างกลุ่มตัวเอง อำนาจ และความบริสุทธิ์

This effect is so robust, we find it no matter how we ask the question.

ผลวิจัยนี้พบได้บ่อยมาก เราพบมันไม่ว่าจะถามคำถามแบบไหน

In a recent study, we asked people,

ในงานวิจัยชิ้นหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้

suppose you're about to get a dog,

เราถามผู้คนว่า สมมติว่าคุณกำลังจะได้หมามาตัวหนึ่ง

you picked a particular breed, learned about the breed.

คุณเลือกพันธุ์หมาที่อยากได้แล้ว

คุณพบข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับหมาพันธุ์นี้

Suppose you learn that this particular breed is independent-minded

สมมติคุณได้รู้ว่าหมาพันธุ์นี้รักอิสระ

and relates to its owner as a friend and an equal.

และมองเจ้าของว่าเป็นเพื่อน เป็นผู้ที่เท่าเทียมกับมัน

If you're a liberal, you say, "That's great!"

ถ้าคุณเป็นพวกเสรีนิยม คุณจะพูดว่า "เจ๋งมากเลยถ้างั้น!"

because liberals like to say, "Fetch! Please."

เนื่องจากพวกเสรีนิยมมักจะบอกหมาว่า "ไปคาบมาหน่อยนะ ขอร้อง"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But if you're a conservative, that's not so attractive.

แต่ถ้าคุณเป็นพวกอนุรักษ์นิยม หมาแบบนี้ไม่น่าสนเท่าไร

If you're conservative and learn that a dog's extremely loyal

ถ้าคุณอนุรักษ์นิยม และคุณพบว่าหมาพันธุ์นี้ซื่อสัตย์มาก

to its home and family

ภักดีกับบ้านและครอบครัวของมันมาก ไม่เป็นมิตรเท่าไรกับคนแปลกหน้า

and doesn't warm up to strangers,

for conservatives, loyalty is good; dogs ought to be loyal.

สำหรับชาวอนุรักษ์นิยม ความภักดีเป็นสิ่งดี หมาควรจะภักดีต่อเจ้านาย

But to a liberal,

แต่สำหรับชาวเสรีนิยม ดูเหมือนว่าหมาตัวนี้

it sounds like this dog is running for the Republican nomination.

กำลังสมัครเป็นตัวแทนพรรคริพับลิกัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

คุณอาจจะบอกว่า โอเค

You might say, OK, there are differences between liberals and conservatives,

เหล่านี้คือความแตกต่างระหว่างเสรีนิยมกับอนุรักษ์นิยม

but what makes the three other foundations moral?

แต่ว่าอะไรล่ะที่ทำให้รากฐานอีกสามอย่างเป็นเรื่องของศีลธรรม?

Aren't they the foundations of xenophobia, authoritarianism and puritanism?

เรื่องพวกนี้เป็นแค่รากฐานของโรคกลัวชาวต่างชาติ

และอำนาจนิยม และลัทธิพิวริแตนมิใช่หรือ?

What makes them moral?

อะไรทำให้มันเป็นศีลธรรมขึ้นมา?

The answer, I think, is contained in this incredible triptych from Hieronymus Bosch,

ผมคิดว่า คำตอบอยู่ในบานพับภาพอันน่าทึ่ง ฝีมือ เฮียโรนิมุส บอสช์

"เดอะ การ์เดน ออฟ เอริธ์ที ดีไลท์ส์"

"The Garden of Earthly Delights."

ในบานพับแรก เราจะเห็นชั่วขณะของการสร้างโลก

In the first panel, we see the moment of creation.

All is ordered, all is beautiful,

ทุกอย่างมีระบบระเบียบสวยงาม ทั้งคนและสัตว์

all the people and animals are doing what they're supposed to be doing,

กำลังทำในสิ่งที่พวกเขาสมควรทำ อยู่ในที่ๆ พวกเขาสมควรอยู่

are where they're supposed to be.

But then, given the way of the world, things change.

แต่เนื่องจากวิถีโลกเป็นแบบนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

We get every person doing whatever he wants,

ทุกคนทำอะไรๆ ตามใจตัวเอง

with every aperture of every other person and every other animal.

ทำอะไรๆ ตามใจกับรูทุกรูของทุกคนและทุกตัว

Some of you might recognize this as the '60s.

บางคนอาจตระหนักว่า นี่มันทศวรรษ 1960 นี่นา

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

แต่ยุค 60 ก็เปิดทางให้ยุค 70 อย่างเลี่ยงไม่พ้น

But the '60s inevitably gives way to the '70s,

where the cuttings of the apertures hurt a little bit more.

ยุคที่การเชือดเฉือนรูต่างๆ ทำให้เจ็บปวดมากกว่าเดิม

Of course, Bosch called this hell.

แน่นอน บอสช์เรียกสถานที่แบบนี้ว่า นรก

So this triptych, these three panels,

ดังนั้นในบานพับภาพนี้ ในภาพทั้งสาม

แสดงความจริงนิรันดรที่ว่า ระเบียบมักจะเสื่อมสลายตามกาลเวลา

portray the timeless truth that order tends to decay.

The truth of social entropy.

การเสื่อมสลายคือสัจธรรมของสังคม

But lest you think this is just some part of the Christian imagination

แต่ถ้าคุณคิดว่านี่เป็นแค่จินตนาการส่วนหนึ่งของชาวคริสต์

where Christians have this weird problem with pleasure,

ซึ่งดูจะมีปัญหาแปลกๆ เกี่ยวกับความเพลิดเพลิน

นี่คือเรื่องเดียวกันครับ การถ่ายทอดแบบเดียวกัน

here's the same story, the same progression,

told in a paper that was published in "Nature" a few years ago,

ในงานวิจัยที่ลงวารสาร เนเจอร์ เมื่อไม่กี่ปีก่อน

in which Ernst Fehr and Simon Gächter had people play a commons dilemma,

เอิร์นส์ เฟย์ร์ และ ไซมอน กาชเตอร์ ให้คนเล่นภาวะเขาควายของสาธารณสมบัติ

a game in which you give people money,

ในเกมนี้ คุณให้เงินคนก้อนหนึ่ง

and then, on each round of the game,

เสร็จแล้วในแต่ละตา

they can put money into a common pot,

พวกเขาเอาเงินเท่าไหร่ใส่กองกลางก็ได้

then the experimenter doubles what's there,

แล้วนักวิจัยจะเพิ่มเงินให้สองเท่าของกองกลาง

and then it's all divided among the players.

สุดท้ายก็แบ่งกองกลางให้กับผู้ร่วมวิจัย คนละเท่าๆ กัน

So it's a nice analog for all sorts of environmental issues,

ซึ่งก็เป็นการเปรียบเทียบกับประเด็นสิ่งแวดล้อมที่ดีมาก

where we're asking people to make a sacrifice

ในเรื่องสิ่งแวดล้อม เรากำลังขอให้คนเสียสละ

and they don't really benefit from their own sacrifice.

พวกเขาไม่ได้ประโยชน์เท่าไรจากการเสียสละ

You really want everybody else to sacrifice,

คุณอยากให้คนอื่นเสียสละ ไม่ใช่ตัวคุณ

but everybody has a temptation to free ride.

แต่ทุกคนก็อยากเป็นคนที่ตีตั๋วฟรี

สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ตอนแรกทุกคนก็ร่วมมือกันดีอยู่

What happens is that, at first, people start off reasonably cooperative.

This is all played anonymously.

เกมนี้เล่นแบบนิรนาม ไม่เปิดเผยตัวนะครับ

On the first round, people give about half of the money that they can.

ในรอบแรก ทุกคนใส่เงินประมาณครึ่งหนึ่งของที่เขาได้รับ ลงในกองกลาง

But they quickly see other people aren't doing so much.

แต่พวกเขาก็พบอย่างรวดเร็วว่า "นี่แน่ะ คนอื่นไม่เห็นให้เงินเท่าไหร่เลย

"I don't want to be a sucker. I won't cooperate."

ฉันไม่อยากเป็นไอ้งั่ง ฉันไม่ร่วมมือดีกว่า"

So cooperation quickly decays

ทีนี้การร่วมมือกันก็เลยเสื่อมลงอย่างรวดเร็ว จากดีพอควร ไปถึงเกือบไม่มีเลย

from reasonably good down to close to zero.

But then -- and here's the trick --

แต่แล้ว -- เคล็ดลับอยู่ตรงนี้ครับ --

Fehr and Gächter, on the seventh round, told people,

ในรอบที่เจ็ด เฟย์ร์กับกาชเตอร์บอกผู้ร่วมเล่นเกมว่า

"ทุกคนครับ เรามีกฏใหม่

"You know what? New rule.

If you want to give some of your own money

ถ้าหากคุณอยากให้เงินของคุณเองบางส่วน

to punish people who aren't contributing,

เพื่อลงโทษคนที่ไม่ใส่กองกลางเลย คุณก็ทำได้นะ"

you can do that."

And as soon as people heard about the punishment issue going on,

ทันทีที่คนได้ยินว่ามีเรื่องการลงโทษ

cooperation shoots up.

พวกเขาก็ร่วมมือกันมากขึ้น

It shoots up and it keeps going up.

มากขึ้นและมากขึ้นเรื่อยๆ

Lots of research shows that to solve cooperative problems, it really helps.

มีงานวิจัยเยอะมากครับที่ชี้ให้เห็นว่า การลงโทษสำคัญมากในการแก้ปัญหาความร่วมมือ

It's not enough to appeal to people's good motives.

ไม่พอหรอกที่จะดึงดูดแรงจูงใจด้านดีของผู้คน

It helps to have some sort of punishment.

คุณต้องมีกลไกลงโทษบางอย่างด้วย

Even if it's just shame or embarrassment or gossip,

แม้มันจะเป็นแค่ความอับอาย ขายหน้า หรือนินทาก็ตาม

คุณต้องมีกลไกลงโทษ เพื่อดึงดูดให้คน

you need some sort of punishment

to bring people, when they're in large groups, to cooperate.

ร่วมมือกันเวลาอยู่ในกลุ่มขนาดใหญ่

There's even some recent research suggesting that religion --

งานวิจัยเมื่อไม่นานมานี้บางชิ้นเสนอว่า ศาสนา --

priming God, making people think about God --

นั่นคือ การพูดถึงพระเจ้า ทำให้คนนึกถึงพระเจ้า --

often, in some situations, leads to more cooperative, more pro-social behavior.

ในบางสถานการณ์ทำให้คนร่วมมือกันมากขึ้น ทำตัวเป็นประโยชน์ต่อสังคมมากขึ้น

Some people think that religion is an adaptation

นักวิจัยบางคนคิดว่าศาสนาคือการประยุกต์

evolved both by cultural and biological evolution

วิวัฒนาการทั้งทางวัฒนธรรมและชีววิทยา

to make groups to cohere,

เพื่อสร้างความสามัคคีในกลุ่มคน

in part for the purpose of trusting each other

ส่วนหนึ่งช่วยให้พวกเขาไว้เนื้อเชื่อใจกัน

and being more effective at competing with other groups.

ซึ่งจะทำให้สามารถแข่งขันกับกลุ่มอื่นอย่างมีประสิทธิผลกว่า

That's probably right, although this is a controversial issue.

ผมคิดว่าผลการวิจัยนี้เป็นจริง

ถึงแม้มันจะเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันมากก็ตาม

But I'm particularly interested in religion and the origin of religion

แต่ผมสนใจศาสนาเป็นพิเศษ

สนใจต้นตอของศาสนา และสิ่งที่ศาสนาทำกับเราและทำให้เรา

and in what it does to us and for us,

เพราะผมคิดว่า สิ่งมหัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกไม่ใช่หุบเหวแกรนด์แคนยอน

because I think the greatest wonder in the world is not the Grand Canyon.

The Grand Canyon is really simple --

แกรนด์แคนยอนนั้นง่ายมาก

a lot of rock and a lot of water and wind and a lot of time,

มันแค่ต้องใช้หินเยอะๆ น้ำเยอะๆ ลมแรงๆ และเวลานานมหาศาล

and you get the Grand Canyon.

แค่นี้คุณก็มีแกรนด์แคนยอนแล้ว

It's not that complicated.

ไม่ซับซ้อนเท่าไหร่หรอกครับ

This is what's complicated:

สิ่งที่ซับซ้อนจริงๆ คือ

that people lived in places like the Grand Canyon, cooperating with each other,

มีคนอาศัยอยู่ในที่อย่างแกรนด์แคนยอน

พวกเขาร่วมมือกัน ในที่แบบนี้หรือในทุ่งหญ้าแอฟริกา

or on the savannahs of Africa or the frozen shores of Alaska.

ชายฝั่งน้ำแข็งของอะแลสกา หมู่บ้านบางแห่งทำนองนี้

And some of these villages grew into the mighty cities of Babylon

เติบใหญ่ขึ้นเป็นมหานครบาบิโลน โรม และเทโนชทิตลาน

and Rome and Tenochtitlan.

How did this happen?

เกิดขึ้นได้อย่างไร?

It's an absolute miracle, much harder to explain than the Grand Canyon.

นี่คือความมหัศจรรย์ขั้นเทพ อธิบายยากกว่ากำเนิดแกรนด์แคนยอนเยอะ

The answer, I think, is that they used every tool in the toolbox.

ผมคิดว่า คำตอบคือพวกเขาใช้เครื่องมือทั้งหมดเท่าที่มี

ใช้จิตวิทยาทางศีลธรรมของเราทั้งหมด

It took all of our moral psychology to create these cooperative groups.

ในการสร้างกลุ่มที่ร่วมมือกัน

Yes, you need to be concerned about harm, you need a psychology of justice.

ใช่ คุณต้องใส่ใจเรื่องการทำร้ายทำลาย

คุณต้องมีจิตวิทยาว่าด้วยความยุติธรรม

But it helps to organize a group if you have subgroups,

แต่การจัดระเบียบกลุ่มจะง่ายขึ้นมาก ถ้าหากคุณมีกลุ่มย่อยได้

and if those subgroups have some internal structure,

ถ้าหากกลุ่มย่อยเหล่านั้นมีโครงสร้างภายในบางอย่าง

and if you have some ideology that tells people

มีอุดมการณ์ร่วมกันบางอย่างที่บอกสมาชิก

to suppress their carnality -- to pursue higher, nobler ends.

ให้ระงับตัณหาของตัวเอง ให้เสาะแสวงหาเป้าหมายที่สูงส่งกว่า

ทีนี้เราก็มาถึงจุดสำคัญของความเห็นต่าง

Now we get to the crux of the disagreement between liberals and conservatives:

ระหว่างชาวเสรีนิยมกับอนุรักษ์นิยม

liberals reject three of these foundations.

เพราะชาวเสรีนิยมปฏิเสธรากฐานสามเรื่อง

พวกเขาบอกว่า "มาฉลองความหลากหลายกันดีกว่า ไม่ใช่สมาชิกภาพของกลุ่มย่อย"

They say, "Let's celebrate diversity, not common in-group membership,"

พวกเขาบอกว่า "มาตั้งคำถามต่อผู้มีอำนาจกัน"

and, "Let's question authority," and, "Keep your laws off my body."

และบอกว่า "อย่าเอากฎหมายของคุณมาแตะต้องตัวฉัน"

Liberals have very noble motives for doing this.

ชาวเสรีนิยมมีแรงจูงใจที่สูงส่งนะครับเวลาทำแบบนี้

Traditional authority and morality can be quite repressive and restrictive

เพราะอำนาจและศีลธรรมแบบจารีตนิยมอาจกดขี่ผู้คนมาก

to those at the bottom, to women, to people who don't fit in.

และจำกัดสิทธิของคนที่มีฐานะต่ำสุด สตรี หรือคนนอกคอก

Liberals speak for the weak and oppressed.

ชาวเสรีนิยมพูดแทนผู้อ่อนแอ และผู้ที่ถูกกดขี่

They want change and justice, even at the risk of chaos.

พวกเขาอยากเห็นการเปลี่ยนแปลงและความยุติธรรม แม้จะต้องเสี่ยงกับความวุ่นวาย

เสื้อยืดของผู้ชายคนนี้พูดว่า "เลิกบ่น เริ่มปฏิวัติดีกว่า"

This shirt says, "Stop bitching, start a revolution."

If you're high in openness to experience, revolution is good; it's change, it's fun.

ถ้าหากคุณมีระดับความเปิดรับประสบการณ์สูง การปฏิวัติก็เป็นเรื่องดี

มันคือการเปลี่ยนแปลง ความสนุก

Conservatives, on the other hand, speak for institutions and traditions.

ในทางกลับกัน ชาวอนุรักษ์นิยมพูดแทนสถาบันและประเพณี

พวกเขาอยากเห็นระเบียบสังคม แม้ว่าจะทำให้ผู้ที่อยู่ต่ำสุดเดือดร้อน

They want order, even at some cost, to those at the bottom.

The great conservative insight is that order is really hard to achieve.

ปัญญาที่ยิ่งใหญ่ของสำนักอนุรักษ์นิยมคือ ระเบียบเป็นสิ่งที่บรรลุยากมาก

มันมีค่าจริงๆ และก็ง่ายมากที่จะสูญเสียไป

It's precious, and it's really easy to lose.

So as Edmund Burke said, "The restraints on men,

ดังนั้นก็อย่างที่ เอ็ดมุนด์ เบิร์ก ว่าไว้ - "เราจะต้องตระหนักในขีดจำกัด

as well as their liberties, are to be reckoned among their rights."

และอิสรภาพของมนุษย์ ว่าเป็นสิทธิมนุษยชนทั้งคู่"

เขาพูดประโยคนี้หลังยุคปฏิวัติฝรั่งเศสอันวุ่นวาย

This was after the chaos of the French Revolution.

เอาล่ะครับ เมื่อคุณได้เห็นแล้ว

Once you see that liberals and conservatives

ว่าทั้งชาวเสรีนิยมและอนุรักษ์นิยมต่างก็มีสิ่งดีๆ มามอบให้กับเรา

both have something to contribute,

that they form a balance on change versus stability,

มองเห็นว่าพวกเขาสร้างสมดุลระหว่างการเปลี่ยนแปลงกับความมั่นคง --

then I think the way is open to step outside the moral Matrix.

ผมคิดว่าเราก็จะสามารถเดินออกไปข้างนอกเมทริกซ์ทางศีลธรรมได้

This is the great insight

นี่คือปัญญาลึกล้ำของศาสนาจากเอเชีย

that all the Asian religions have attained.

Think about yin and yang.

ลองนึกถึงหยินกับหยางดูสิครับ

Yin and yang aren't enemies; they don't hate each other.

หยินกับหยางไม่ใช่ศัตรูกัน มันไม่ได้เกลียดกัน

Yin and yang are both necessary, like night and day,

หยินกับหยางต่างก็จำเป็นทั้งคู่ เหมือนกับกลางคืนและกลางวัน

for the functioning of the world.

จำเป็นต่อการให้โลกนี้ทำงาน

You find the same thing in Hinduism.

คุณพบประเด็นเดียวกันในศาสนาฮินดู

There are many high gods in Hinduism.

ศาสนาฮินดูมีพระเจ้าเยอะมาก

Two of them are Vishnu, the preserver, and Shiva, the destroyer.

สององค์ในนั้นคือ พระวิษณุผู้พิทักษ์ และพระศิวะผู้ทำลาย

This image, actually, is both of those gods

ภาพนี้แสดงพระเจ้าทั้งสององค์ในร่างเดียว

sharing the same body.

You have the markings of Vishnu on the left,

พระวิษณุอยู่ทางด้านซ้าย

so we could think of Vishnu as the conservative god.

ดังนั้นเรามองได้ว่า พระวิษณุคือพระเจ้าหัวอนุรักษ์นิยม

You have the markings of Shiva on the right -- Shiva's the liberal god.

ส่วนพระศิวะอยู่ทางด้านขวา

พระศิวะคือพระหัวเสรีนิยม -- ทั้งสองทำงานร่วมกัน

And they work together.

You find the same thing in Buddhism.

ศาสนาพุทธก็มีเรื่องทำนองเดียวกัน

These two stanzas contain, I think, the deepest insights

ผมคิดว่าข้อเขียนสองท่อนนี้ผนวกรวมปัญญาที่ลึกล้ำที่สุด

เท่าที่จิตวิทยาศีลธรรมได้ค้นพบ

that have ever been attained into moral psychology.

From the Zen master Sēngcàn:

เซิงฉาน ปรมาจารย์เซน กล่าวไว้ว่า

"If you want the truth to stand clear before you, never be 'for' or 'against.'

"ถ้าเธออยากให้ความจริงปรากฏอย่างชัดเจนต่อหน้า จงอย่าหนุนหรือต้านอะไร

เพราะการต่อสู้ระหว่างหนุนและต้านคือโรคที่ร้ายแรงที่สุดของจิต"

The struggle between 'for' and 'against' is the mind's worst disease."

Unfortunately, it's a disease that has been caught

ตอนนี้โชคร้ายที่มันเป็นโรค

ซึ่งรุมเร้าผู้นำโลกหลายคน

by many of the world's leaders.

แต่ก่อนที่คุณจะรู้สึกว่าเหนือกว่า จอร์จ บุช

But before you feel superior to George Bush,

before you throw a stone, ask yourself:

ก่อนที่คุณจะโยนหินประท้วง ถามตัวเองครับว่า คุณยอมรับไหม

Do you accept this?

Do you accept stepping out of the battle of good and evil?

คุณยอมรับการเดินออกจากการต่อสู้ระหว่างธรรมะกับอธรรมหรือไม่?

Can you be not for or against anything?

คุณจะไม่หนุนและไม่ต้านอะไรเลยได้หรือไม่?

So what's the point? What should you do?

แล้วยังไง? คุณควรจะทำอะไร?

Well, if you take the greatest insights

ผมคิดว่าถ้าคุณนำเอาปัญญาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

from ancient Asian philosophies and religions

จากปรัชญาและศาสนาโบราณในเอเชีย

and combine them with the latest research on moral psychology,

และเอามันมารวมกับผลการวิจัยล่าสุดในจิตวิทยาศีลธรรม

คุณจะได้ข้อสรุปว่า --

I think you come to these conclusions:

จิตที่เปี่ยมศีลธรรมของเราถูกวิวัฒนาการในธรรมชาติออกแบบ

that our righteous minds were designed by evolution

to unite us into teams,

มาให้ทำงานกันเป็นทีม แบ่งฝักแบ่งฝ่ายสู้กับทีมอื่น

to divide us against other teams

and then to blind us to the truth.

ทำให้เราตาบอดต่อความจริง

So what should you do?

แล้วคุณควรทำอย่างไร? ผมกำลังบอกว่าคุณไม่ควรดิ้นรน

Am I telling you to not strive?

Am I telling you to embrace Sēngcàn and stop,

เชื่อในคำของปรมาจารย์เซิงฉาน หยุดตรงนี้

stop with the struggle of for and against?

หยุดดิ้นรนต่อสู้หนุนหรือต้าน อย่างนั้นหรือเปล่า?

No, absolutely not. I'm not saying that.

เปล่าเลยครับ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น

This is an amazing group of people who are doing so much,

พวกคุณคือกลุ่มคนที่น่าทึ่ง ที่กำลังทำอะไรๆ มากมาย

using so much of their talent,

กำลังใช้พรสวรรค์ มันสมอง พละกำลัง และเงินมากมาย

their brilliance, their energy, their money,

to make the world a better place,

เพื่อทำให้โลกนี้ดีกว่าเดิม กำลังต่อสู้

to fight wrongs,

กับอธรรม กำลังแก้ปัญหา

to solve problems.

But as we learned from Samantha Power

แต่ก็อย่างที่เราเรียนรู้จาก ซามานธา พาวเวอร์ ในเรื่องของเธอ

in her story about Sérgio Vieira de Mello,

เกี่ยวกับ เซอร์จิโอ วิเอรา เดอ เมลโล ว่า คุณวิ่งปุเลงๆ เข้าไปไม่ได้

you can't just go charging in, saying, "You're wrong, and I'm right,"

วิ่งเข้าไปพร้อมคำราม "คุณผิด ฉันถูก" ไม่ได้

because, as we just heard, everybody thinks they are right.

เพราะเราก็เห็นแล้วว่า ทุกคนคิดว่าตัวเองถูกทั้งนั้น

A lot of the problems we have to solve

ปัญหาหลายปัญหาที่เราต้องแก้ไข

are problems that require us to change other people.

คือปัญหาที่วิธีแก้อยู่ในการเปลี่ยนแปลงคนอื่น

And if you want to change other people,

ทีนี้ถ้าคุณอยากเปลี่ยนแปลงคนอื่น วิธีที่ดีกว่าการตัดสินผิดถูก

a much better way to do it is to first understand who we are --

คือการทำความเข้าใจก่อนว่า เราคือใคร เข้าใจจิตวิทยาทางศีลธรรมของเรา

understand our moral psychology,

understand that we all think we're right --

เข้าใจว่าเราทุกคนคิดว่าเราถูก เสร็จแล้วก็เดินออก

and then step out,

even if it's just for a moment, step out -- check in with Sēngcàn.

เดินออกไปแม้เพียงชั่วครู่ ไปคุยกับท่านเซิงฉาน

Step out of the moral Matrix,

เดินออกจากเมทริกซ์ศีลธรรม

just try to see it as a struggle playing out,

เพื่อออกไปดูว่ามันเป็นแค่การดิ้นรน

in which everybody thinks they're right, and even if you disagree with them,

แบบที่ทุกคนคิดว่าตัวเองอยู่ฝ่ายธรรมะ

และทุกคนก็มีเหตุผล ถึงแม้คุณจะไม่เห็นด้วยกับพวกเขา

everybody has some reasons for what they're doing.

ทุกคนก็มีเหตุผลรองรับสิ่งที่พวกเขาทำ

Step out.

เดินออกไปสิครับ

And if you do that, that's the essential move to cultivate moral humility,

ถ้าคุณทำอย่างนั้น นั่นก็คือก้าวสำคัญต่อการพัฒนาความถ่อมตัวทางศีลธรรม

to get yourself out of this self-righteousness,

สลัดทิฐิมานะที่หลงตัวเอง

อันเป็นธรรมชาติปกติของมนุษย์

which is the normal human condition.

ลองนึกถึงท่านดาไลลามะ

Think about the Dalai Lama.

Think about the enormous moral authority of the Dalai Lama.

นึกถึงอำนาจทางศีลธรรมของท่านดาไลลามะ

It comes from his moral humility.

อำนาจนั้นมาจากความถ่อมตนทางศีลธรรมของท่านครับ

So I think the point --

ดังนั้นผมจึงคิดว่า ประเด็นของการบรรยายในครั้งนี้

the point of my talk and, I think, the point of TED --

ซึ่งก็เป็นประเด็นของ TED เช่นกัน

is that this is a group that is passionately engaged

คือ พวกคุณคือกลุ่มที่มีส่วนร่วมอย่างหลงใหลทุ่มเท

in the pursuit of changing the world for the better.

ในการเปลี่ยนแปลงโลกนี้ให้ดีกว่าเดิม

People here are passionately engaged

คนที่นี่เป็นอย่างนั้น หลงใหลอย่างมุ่งมั่น

in trying to make the world a better place.

พยายามเปลี่ยนโลกนี้ให้ดีกว่าเดิม

But there is also a passionate commitment to the truth.

แต่ผมคิดว่าทุกคนก็หลงใหลทุ่มเทต่อความจริงเช่นกัน

And so I think the answer is to use that passionate commitment to the truth

ดังนั้นผมจึงคิดว่า คำตอบคือการใช้ความหลงใหลทุ่มเท

ต่อความจริง แปลงมันให้เป็นอนาคตที่ดีกว่าเดิมสำหรับเราทุกคน

to try to turn it into a better future for us all.

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)