Martin Rees: Can we prevent the end of the world?

Translator: Kanawat Senanan Reviewer: Pattapon Kasemtanakul

Ten years ago, I wrote a book which I entitled

เมื่อสิบปีก่อน ผมเขียนหนังสือเล่มหนึ่ง

"Our Final Century?" Question mark.

ชื่อว่า "ศตวรรษสุดท้าย?" ที่มีเครื่องหมายคำถามต่อท้าย

My publishers cut out the question mark. (Laughter)

สำนักพิมพ์ของผมตัดเครื่องหมายคำถามออก (เสียงหัวเราะ)

The American publishers changed our title

ส่วนสำนักพิมพ์สัญชาติอเมริกันก็เปลี่ยนชื่อมันเป็น

to "Our Final Hour."

"ชั่วโมงสุดท้าย"

Americans like instant gratification and the reverse.

ชาวอเมริกันชอบความสุขและทุกข์แบบเร่งด่วน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And my theme was this:

และแนวคิดของมันคือ

Our Earth has existed for 45 million centuries,

โลกเราดำรงอยู่มา 45 ล้านศตวรรษแล้ว

but this one is special —

แต่ศตวรรษสุดท้ายนี้มีสิ่งพิเศษ

it's the first where one species, ours,

มันเป็นศตวรรษแรก ที่สิ่งมีชีวิตสายพันธุ์หนึ่ง ซึ่งคือมนุษย์เรา

has the planet's future in its hands.

กำชะตาของดาวเคราะห์ทั้งดวงไว้

Over nearly all of Earth's history,

ตลอดช่วงอายุของโลกนี้

threats have come from nature —

ภัยคุกคามล้วนมาจากธรรมชาติ

disease, earthquakes, asteroids and so forth —

โรคภัย แผ่นดินไหว อุกกาบาต และอื่นๆ

but from now on, the worst dangers come from us.

แต่นับจากนี้ อันตรายร้ายแรงที่สุดจะมาจากพวกเรา

And it's now not just the nuclear threat;

และมันไม่ใช่แค่ภัยจากอาวุธนิวเคลียร์

in our interconnected world,

ในโลกที่เชื่อมโยงถึงกันหมดนี้

network breakdowns can cascade globally;

การล่มของระบบสื่อสารอาจลุกลามไปทั่วโลก

air travel can spread pandemics worldwide within days;

การเดินทางโดยเครื่องบินอาจกระจายโรคติดต่อ ไปทั่วโลกภายในไม่กี่วัน

and social media can spread panic and rumor

และสื่อสังคมออนไลน์สามารถกระจายข่าวลือ และสร้างความแตกตื่น

literally at the speed of light.

ด้วยความเร็วแสง

We fret too much about minor hazards —

เรามัวแต่กลุ้มใจกับปัญหาเล็กน้อย

improbable air crashes, carcinogens in food,

เครื่องบินตก ด้วยเหตุที่เป็นไปได้ยาก สารก่อมะเร็งในอาหาร

low radiation doses, and so forth —

กัมมันตภาพรังสีในระดับต่ำ และอื่นๆ

but we and our political masters

แต่เรา และผู้นำทางการเมืองของเรา

are in denial about catastrophic scenarios.

กลับอยู่ในภาวะปฏิเสธที่จะเชื่อเรื่องสถานการณ์หายนะ

The worst have thankfully not yet happened.

นับว่าโชคดีที่สิ่งเลวร้ายที่สุดยังไม่เกิด

Indeed, they probably won't.

จริงๆ แล้วมันอาจจะไม่เกิดขึ้น

But if an event is potentially devastating,

แต่ถ้าอุบัติการณ์นั้นส่งผลร้ายแรง

it's worth paying a substantial premium

มันก็ควรได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษ

to safeguard against it, even if it's unlikely,

เพื่อหาทางป้องกัน แม้ว่าโอกาสเกิดขึ้นอาจมีน้อย

just as we take out fire insurance on our house.

เช่นเดียวกับที่เราซื้อประกันอัคคีภัย สำหรับบ้านเรา

And as science offers greater power and promise,

และเมื่อวิทยาศาสตร์ให้อำนาจ และความหวัง มากยิ่งขึ้น

the downside gets scarier too.

ผลเสียก็น่ากลัวขึ้นด้วย

We get ever more vulnerable.

เราอ่อนแอลงเรื่อยๆ

Within a few decades,

อีกไม่กี่ทศวรรษ

millions will have the capability

ผู้คนนับล้านจะสามารถ

to misuse rapidly advancing biotech,

ใช้เทคโนโลยีชีวภาพที่ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ไปในทางที่ผิด

just as they misuse cybertech today.

เช่นเดียวกับที่พวกเขาใช้เทคโนโลยีด้านหุ่นยนต์ ไปในทางที่ผิด

Freeman Dyson, in a TED Talk,

ฟรีแมน เดย์สัน (Freeman Dayson) เคยบรรยายใน TED

foresaw that children will design and create new organisms

เขาคาดว่า เด็กๆ จะออกแบบ และสร้างสิ่งมีชีวิตรูปแบบใหม่

just as routinely as his generation played with chemistry sets.

จนกลายเป็นเรื่องธรรมดา เช่นเดียวกับที่ คนรุ่นเขาเล่นชุดทดลองเคมี

Well, this may be on the science fiction fringe,

นี่อาจฟังเหมือนนิยายวิทยาศาสตร์สุดโต่ง

but were even part of his scenario to come about,

แต่หากเพียงบางส่วนของสิ่งที่เขาคาดไว้ เกิดเป็นจริงขึ้นมา

our ecology and even our species

ระบบนิเวศวิทยาของเรา หรือแม้แต่สายพันธุ์ของเรา

would surely not survive long unscathed.

คงปลอดภัยได้อีกไม่นาน

For instance, there are some eco-extremists

ยกตัวอย่างเช่น มีนักอนุรักษ์ธรรมชาติหัวรุนแรงบางคน

who think that it would be better for the planet,

ที่คิดว่าโลกใบนี้คงจะดีกว่านี้

for Gaia, if there were far fewer humans.

ถ้ามีมนุษย์น้อยลงกว่านี้มากๆ

What happens when such people have mastered

อะไรจะเกิดขึ้นถ้าคนพวกนี้

synthetic biology techniques

เชี่ยวชาญในเรื่อง ชีวภาพสังเคราะห์

that will be widespread by 2050?

ซึ่งจะเป็นเรื่องที่แพร่หลายในปี 2050

And by then, other science fiction nightmares

เมื่อถึงตอนนั้น ฝันร้ายอื่นๆ จากนิยายวิทยาศาสตร์

may transition to reality:

อาจเริ่มกลายมาเป็นเรื่องจริง

dumb robots going rogue,

หุ่นยนต์ทึ่มๆ หลุดพ้นจากการควบคุม

or a network that develops a mind of its own

หรือระบบเครือข่ายที่มีชีวิตจิตใจขึ้นได้เอง

threatens us all.

และเป็นภัยต่อมวลมนุษย์

Well, can we guard against such risks by regulation?

เราสามารถป้องกันความเสี่ยงเหล่านั้นได้โดยสร้างกฏเกณฑ์

We must surely try, but these enterprises

ซึ่งเราต้องทำเช่นนั้นแน่ แต่องค์กรเหล่านี้

are so competitive, so globalized,

แข่งขันกันรุนแรง มีสาขาทั่วโลก

and so driven by commercial pressure,

และถูกกดดันด้วยปัจจัยเชิงพาณิชย์

that anything that can be done will be done somewhere,

จนถึงขั้นที่ ถ้าสิ่งใดก็ตามสามารถทำได้ มันจะถูกทำที่ไหนสักแห่ง

whatever the regulations say.

โดยไม่สนใจกฏเกณฑ์

It's like the drug laws — we try to regulate, but can't.

เช่นเดียวกับกฏหมายยาเสพติด เราพยายามควบคุม แต่ก็ไม่สำเร็จ

And the global village will have its village idiots,

และโลกเราก็จะมีคนโง่ที่ขาดความยั้งคิด

and they'll have a global range.

ในระดับที่ไม่ธรรมดา

So as I said in my book,

และเช่นเดียวกับที่ผมกล่าวไว้ในหนังสือ

we'll have a bumpy ride through this century.

เราจะผ่านศตวรรษนี้ไปอย่างยากลำบาก

There may be setbacks to our society —

อาจเกิดการถดถอยในสังคมของเรา

indeed, a 50 percent chance of a severe setback.

จริงๆ แล้ว มีโอกาสถึง 50% ที่จะเกิดการถดถอยรุนแรง

But are there conceivable events

แต่ เป็นไปได้หรือไม่ ที่จะมีเหตุการณ์ที่คาดว่าจะเกิดขึ้น

that could be even worse,

ที่อาจเลวร้ายกว่านั้น

events that could snuff out all life?

เหตุการณ์ที่จะทำลายทุกชีวิตบนโลกนี้

When a new particle accelerator came online,

เมื่อตอนที่เครื่องเร่งอนุภาคเครื่องใหม่พร้อมใช้งาน

some people anxiously asked,

บางคนถามอย่างกังวลว่า

could it destroy the Earth or, even worse,

มันจะทำลายโลกนี้ หรือที่แย่กว่านั้น

rip apart the fabric of space?

มันจะฉีกอวกาศออกเป็นเสี่ยงๆ หรือเปล่า

Well luckily, reassurance could be offered.

โชคดีที่มันได้รับการยืนยันแล้ว

I and others pointed out that nature

ผมและคนอื่นๆ ได้อธิบายว่า

has done the same experiments

ธรรมชาติได้ทำการทดลองนี้

zillions of times already,

มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน

via cosmic ray collisions.

โดยการชนกันของรังสีคอสมิก

But scientists should surely be precautionary

แต่นักวิทยาศาสตร์ก็ควรต้องระมัดระวัง

about experiments that generate conditions

เมื่อทำการทดลองที่จะสร้างสภาวะ

without precedent in the natural world.

ที่ไม่เคยมีมาก่อนในธรรมชาติ

Biologists should avoid release of potentially devastating

นักชีววิทยาควรหลีกเลี่ยง การแพร่กระจายของเชื้อโรค

genetically modified pathogens.

ที่ถูกดัดแปลงพันธุกรรม และมีอันตรายรุนแรง

And by the way, our special aversion

อ้อ และอีกอย่าง การที่เราจะหลีกเลี่ยง

to the risk of truly existential disasters

ความเสี่ยงต่อมหาวิบัติขั้นทำลายล้างนั้น

depends on a philosophical and ethical question,

ขึ้นอยู่กับคำถามด้านปรัชญาและศีลธรรม คำถามหนึ่ง

and it's this:

ซึ่งก็คือ

Consider two scenarios.

ลองพิจารณาสองเหตุการณ์

Scenario A wipes out 90 percent of humanity.

เหตุการณ์แรก ทำลาย 90 เปอร์เซนต์ของมนุษยชาติ

Scenario B wipes out 100 percent.

เหตุการณ์ที่สอง ทำลาย 100 เปอร์เซนต์

How much worse is B than A?

เหตุการณ์ที่สอง แย่กว่าเหตุการณ์แรก แค่ไหน

Some would say 10 percent worse.

บางคนจะบอกว่าแย่กว่าแค่ 10 เปอร์เซนต์

The body count is 10 percent higher.

จำนวนคนตายมีสูงกว่า 10 เปอร์เซนต์

But I claim that B is incomparably worse.

แต่ผมเชื่อว่า เหตุการณ์ที่สอง นั้นแย่กว่าแบบเทียบกันไม่ได้

As an astronomer, I can't believe

ในฐานะนักดาราศาสตร์ ผมไม่เชื่อว่า

that humans are the end of the story.

มนุษย์คือจุดสิ้นสุดของเรื่องนี้

It is five billion years before the sun flares up,

ยังมีเวลาอีกห้าพันล้านปี ก่อนดวงอาทิตย์จะขยายตัว

and the universe may go on forever,

และเอกภพคงดำรงอยู่ไปเรื่อยๆ

so post-human evolution,

วิวัฒนาการหลังยุคของมนุษย์

here on Earth and far beyond,

บนโลกใบนี้ และไกลออกไป

could be as prolonged as the Darwinian process

อาจจะยืดยาว เช่นเดียวกับวิวัฒนาการของดาร์วิน

that's led to us, and even more wonderful.

ที่สร้างเราขึ้นมา และอาจสวยงามยิ่งกว่านั้น

And indeed, future evolution will happen much faster,

จริงๆ แล้ว วิวัฒนาการในอนาคต จะเกิดขึ้นเร็วมาก

on a technological timescale,

ด้วยตัวช่วยด้านเทคโนโลยี

not a natural selection timescale.

มันจะไม่ช้าในแบบการคัดเลือกทางธรรมชาติ

So we surely, in view of those immense stakes,

ดังนั้น เมื่อพิจารณาถึงเดิมพันอันยิ่งใหญ่แล้ว

shouldn't accept even a one in a billion risk

เราไม่ควรจะยอมรับความเสี่ยง แม้เพียงหนึ่งในพันล้าน

that human extinction would foreclose

ที่จะทำให้มนุษยชาติสูญพันธุ์

this immense potential.

และทำลายโอกาสอันยิ่งใหญ่นี้

Some scenarios that have been envisaged

เหตุการณ์บางอย่าง ถูกมองว่า

may indeed be science fiction,

เป็นนิยายวิทยาศาสตร์

but others may be disquietingly real.

แต่บางเหตุการณ์ก็เป็นจริงได้อย่างน่ากลัว

It's an important maxim that the unfamiliar

สิ่งสำคัญที่เราควรระลึกไว้ก็คือ สิ่งที่ไม่คุ้นเคย

is not the same as the improbable,

นั้นแตกต่างกับ สิ่งที่ไม่น่าเกิดขึ้นได้

and in fact, that's why we at Cambridge University

อันที่จริง นั่นคือเหตุผลที่พวกเราที่ เคมบริดจ์

are setting up a center to study how to mitigate

ก่อตั้งศูนย์ศึกษาขึ้นมา เพื่อที่จะจัดการ

these existential risks.

ความเสี่ยงต่อการดำรงเผ่าพันธุ์

It seems it's worthwhile just for a few people

ดูเหมือนว่ามันคุ้มค่าสำหรับคนไม่กี่คน

to think about these potential disasters.

ที่จะมาใคร่ครวญกับหายนะที่อาจเกิดขึ้นได้เหล่านี้

And we need all the help we can get from others,

และเราก็ต้องการความช่วยเหลือเท่าที่จะหาได้จากคนอื่นๆ

because we are stewards of a precious

เพราะเราคือผู้ปกป้องสิ่งล้ำค้า ซึ่งนั่นก็คือ

pale blue dot in a vast cosmos,

จุดเล็กๆ สีฟ้า ในห้วงอวกาศอันกว้างใหญ่

a planet with 50 million centuries ahead of it.

ดาวเคราะห์ที่ยังมีอนาคตอีก 50 ล้านศตวรรษรออยู่

And so let's not jeopardize that future.

ดังนั้นจงอย่าทำลายอนาคตนั้น

And I'd like to finish with a quote

และผมจะขอจบด้วยคำกล่าว

from a great scientist called Peter Medawar.

ของนักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ ปีเตอร์ เมดาวาร์ (Peter Medawar)

I quote, "The bells that toll for mankind

ซึ่งกล่าวไว้ว่า " ระฆังที่ดังกังวาลสำหรับมนุษยชาติ

are like the bells of Alpine cattle.

เปรียบได้ดังกระพรวนของฝูงวัวจากเทือกเขาอัลไพน์

They are attached to our own necks,

มันคล้องอยู่กับคอของเรา

and it must be our fault if they do not make

และมันคงเป็นความผิดของเรา

a tuneful and melodious sound."

ที่มันไม่สร้างเสียง และท่วงทำนองอันไพเราะ"

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)