Martin Rees: Can we prevent the end of the world?

سِر مارتین ریس: آیا ما میتوانیم از پایان جهان جلوگیری کنیم؟

Translator: Nastaran Saboori Reviewer: soheila Jafari

Ten years ago, I wrote a book which I entitled

ده سال پیش کتابی با عنوان

"Our Final Century?" Question mark.

"قرن نهایی ما؟"نوشتم با علامت سوال.

My publishers cut out the question mark. (Laughter)

ناشرهای من علامت سوال را حذف کردند. (صدای خنده)

The American publishers changed our title

ناشرهای آمریکایی عنوان ما را

to "Our Final Hour."

به "ساعت نهایی ما" تغییر دادند.

Americans like instant gratification and the reverse.

آمریکایی ها لذت آنی و تغییر را دوست دارند.

(Laughter)

(صدای خنده حضار)

And my theme was this:

و داستان من از این قرار بود:

Our Earth has existed for 45 million centuries,

زمین ما برای ۴۵ میلیون قرن می زیسته است،

but this one is special —

اما این یکی (قرن) خاص است ---

it's the first where one species, ours,

این اولین برای است که یک گونه، ما،

has the planet's future in its hands.

آینده سیاره اش را در دست دارند.

Over nearly all of Earth's history,

تقریبا در کل تاریخ زمین،

threats have come from nature —

تهدید ها از جانب طبیعت بوده اند __

disease, earthquakes, asteroids and so forth —

امراض، زلزله ها، اجسام سماوی و از این قبیل__

but from now on, the worst dangers come from us.

ولی از این زمان به بعد، بیش ترین خطرها از جانب ما خواهد بود .

And it's now not just the nuclear threat;

و اکنون این تنها تهدید هسته ای نیست؛

in our interconnected world,

در دنیای به هم مرتبط ما،

network breakdowns can cascade globally;

اختلالات شبکه ای می توانند در همه جهان منتشر شوند؛

air travel can spread pandemics worldwide within days;

سفرهای هوایی میتوانند بیماریهای همه گیر را در عرض چند روز در سرتاسر جهان پخش کنند؛

and social media can spread panic and rumor

و رسانه های اجتماعی می توانند وحشت و شایعه را

literally at the speed of light.

به واقع به سرعت برق پخش کنند.

We fret too much about minor hazards —

ما بیش از حد در مورد خطرات کوچک نگرانیم _

improbable air crashes, carcinogens in food,

تصادفات هوایی غیرمحتمل، مواد سرطانزای موجود در مواد غذایی،

low radiation doses, and so forth —

میزان تشعشعات ضعیف و از این قبیل، ____

but we and our political masters

اما ما و سیاستمدارهای ما

are in denial about catastrophic scenarios.

این سناریوهای فاجعه آمیز را رد می کنند.

The worst have thankfully not yet happened.

که خوشبختانه بدترین آن هنوز اتفاق نیافتاده

Indeed, they probably won't.

در واقع، شاید اتفاق هم نیافتند.

But if an event is potentially devastating,

اما اگر یک واقعه بالقوه ویرانگر باشد،

it's worth paying a substantial premium

شایسته است که برای آن بهای قابل توجهی

to safeguard against it, even if it's unlikely,

برای حفاظت در برابر آن، هر چند بعید، را بپردازیم،

just as we take out fire insurance on our house.

همان طور که ما خانه یمان را بیمه آتش سوزی می کنیم.

And as science offers greater power and promise,

و همان طور که علم قدرت و نوید های بیشتر را ارائه می کند،

the downside gets scarier too.

آن طرفی دیگر مسئله ترسناک تر می شود.

We get ever more vulnerable.

ما حتی آسیب پذیرتر هم می شویم.

Within a few decades,

در عرض چند دهه،

millions will have the capability

میلیون ها (انسان) توانایی خواهند داشت

to misuse rapidly advancing biotech,

تا به سرعت از فناورهای زیستی پیشرو سوء استفاده بکنند.

just as they misuse cybertech today.

درست همانطور که آنها امروزه از فنآوریهای سایبری سوء استفاده می کنند.

Freeman Dyson, in a TED Talk,

فریمن دایسون، در سخنرانی خود در "تد"،

foresaw that children will design and create new organisms

پیشبینی کرد که بچه ها موجودات جدیدی را طراحی و ایجاد خواهند کرد

just as routinely as his generation played with chemistry sets.

درست همانطوری که نسل او با مجموعه های شیمی بازی میکردند.

Well, this may be on the science fiction fringe,

خوب، این شاید در حاشیه داستانهای علمی-تخیلی باشد،

but were even part of his scenario to come about,

اما حتی قسمتی از سناریوی او بود که اتفاق خواهد افتاد،

our ecology and even our species

بوم شناسی ما و حتی نوع ما

would surely not survive long unscathed.

مطمئنا از آسیب طولانی مدت نجات پیدا نخواهد کرد.

For instance, there are some eco-extremists

برای مثال، بعضی از طرفداران افراطی محیط زیست هستند

who think that it would be better for the planet,

که فکر می کنند برای سیاره ، زمین، بهتر است اگر

for Gaia, if there were far fewer humans.

انسان های کمتری وجود داشته باشند.

What happens when such people have mastered

چه اتفاقی خواهد افتاد وقتی اینگونه انسانها

synthetic biology techniques

بر روشهای زیست شناسی ترکیبی که در سال ۲۰۵۰

that will be widespread by 2050?

که در سراسر دنیا پراکنده خواهد شد، مسلط شوند؟

And by then, other science fiction nightmares

و از آن به بعد، بقیه کابوسهای افسانه های علمی-تخیلی

may transition to reality:

ممکن است به واقعیت تبدیل شوند:

dumb robots going rogue,

رباتهای کندذهن سرکش شوند،

or a network that develops a mind of its own

یا یک شبکه که حافظه خودش را ارتقا داده

threatens us all.

همه ما را تهدید کند.

Well, can we guard against such risks by regulation?

خوب، آیا ما میتوانیم از خودمان در مقابل اینگونه خطرات با مقررات محافظت کنیم؟

We must surely try, but these enterprises

ما می بایستی سعی کنیم، ولی این گونه فعالیتها اقتصدی

are so competitive, so globalized,

توسط فشارهای تجاری بسیار رقابتی، بسیار جهانی

and so driven by commercial pressure,

و بسیار پیش رونده هستند،

that anything that can be done will be done somewhere,

که هر کاری را که می شود انجام داد ، در جایی انجام خواهد شد،

whatever the regulations say.

هر آنچه که مقررات میگوید.

It's like the drug laws — we try to regulate, but can't.

این مثل قانون مواد مخدر است- ما تلاش میکنیم تنظیم شود، اما نمیتوانیم.

And the global village will have its village idiots,

و دهکده جهانی ابله های خودش را خواهد داشت،

and they'll have a global range.

و آنها یک گستره جهانی خواهند داشت.

So as I said in my book,

بنابراین همانطور که من در کتابم گفتم،

we'll have a bumpy ride through this century.

ما راه پر دست اندازی را در طول این قرن در پیش خواهیم داشت.

There may be setbacks to our society —

ممکن است موانعی برای جامعه ما وجود داشته داشته باشد---

indeed, a 50 percent chance of a severe setback.

در واقع، یک شانس ۵۰ درصدی از یک مانع جدی.

But are there conceivable events

اما آیا وقایع قابل تصوری که میتوانند

that could be even worse,

بدتر هم باشند وجود دارند،

events that could snuff out all life?

وقایعی که بتوانند همه زندگی ما را نابود کنند؟

When a new particle accelerator came online,

وقتی که یک ذره شتابدهنده فعال شد،

some people anxiously asked,

بعضی از مردم با نگرانی پرسیدند:

could it destroy the Earth or, even worse,

آیا آن میتواند زمین را نابود کند یا، حتی بدتر،

rip apart the fabric of space?

تار و پود فضا را متلاشی کند؟

Well luckily, reassurance could be offered.

خوب خوشبختانه، (به شما) اطمینان داده میشود.

I and others pointed out that nature

من و دیگران اشاره کردیم که طبیعت قبلا

has done the same experiments

آزمایشات مشابهی را هزاران هزار بار

zillions of times already,

از طریق تصادفات کیهانی

via cosmic ray collisions.

انجام داده است.

But scientists should surely be precautionary

اما مطمئنا دانشمندان باید درباره

about experiments that generate conditions

آزمایشاتی که وضعیتهای بی سابقه ای را در

without precedent in the natural world.

دنیای طبیعی بوجود میاورند، محتاط باشند.

Biologists should avoid release of potentially devastating

زیست شناسان باید از آزادسازی پاتوژن های

genetically modified pathogens.

بالقوه ویرانگر اصلاح شده ژنتیکی دوری کنند.

And by the way, our special aversion

به هر حال، بیزاری ویژه ما از

to the risk of truly existential disasters

خطر فاجعه به حوادث وجودی و مرتبط باهستی بشر

depends on a philosophical and ethical question,

بستگی به یک سؤال فلسفی و اخلاقی دارد،

and it's this:

و آن این است:

Consider two scenarios.

دو سناریو را در نظر بگیرید:

Scenario A wipes out 90 percent of humanity.

سناریو "آ" ۹۰درصد از نوع بشر را نابود میکند.

Scenario B wipes out 100 percent.

سناریو "ب" ۱۰۰ درصد را از بین میبرد.

How much worse is B than A?

تا چه حد "ب" از "آ" بدتر است؟

Some would say 10 percent worse.

شاید بعضی ها بگویند ۱۰ درصد بدتر است.

The body count is 10 percent higher.

تعداد انسانها ۱۰ درصد بیشتر است.

But I claim that B is incomparably worse.

اما من میگویم که "ب" بدون مقایسه بدتر است.

As an astronomer, I can't believe

به عنوان یک ستاره شناس، من نمیتوانم باور کنم که

that humans are the end of the story.

نوع بشر آخر این ماجرا باشد.

It is five billion years before the sun flares up,

این ۵ بیلیون سال سال قبل از اینکه خورشید درخشان شود است،

and the universe may go on forever,

و شاید کیهان برای همیشه در حرکت باشد،

so post-human evolution,

بنابراین تحول (موجود) فراانسانی

here on Earth and far beyond,

در روی زمین و فراسوی آن،

could be as prolonged as the Darwinian process

میتواند به درازا ، و حتی شگفت انگیزتر، از

that's led to us, and even more wonderful.

تکامل داروینی باشد که به ما ختم شده است.

And indeed, future evolution will happen much faster,

در واقع، تکامل آینده خیلی سریعتر در یک

on a technological timescale,

جدول زمانی فن آوری شده به وقوع خواهد پیوست

not a natural selection timescale.

و نه در یک جدول زمانبندی انتخاب طبیعی.

So we surely, in view of those immense stakes,

پس با توجه به آن مخاطرات بسیار زیاد،

shouldn't accept even a one in a billion risk

ما نباید حتی یک خطر از بیلیونها خطری را

that human extinction would foreclose

که بطور بالقوه منجر به نابودی انسان میشود را

this immense potential.

بپذیریم.

Some scenarios that have been envisaged

بعضی سناریوها که پیش بینی شده

may indeed be science fiction,

ممکن است واقعا داستان علمی-تخیلی باشند،

but others may be disquietingly real.

اما بقیه ممکن است به طرز آشفته ای واقعی باشند.

It's an important maxim that the unfamiliar

این یک قاعده مهم است که ناشناخته ها

is not the same as the improbable,

مثل غیرمحتمل ها نیستند،

and in fact, that's why we at Cambridge University

و در واقع، به همین دلیل است که ما در دانشگاه کمبریج

are setting up a center to study how to mitigate

در حال تأسیس یک مرکز برای مطالعه چگونگی

these existential risks.

کاهش این خطرهای وجودی و مرتبط با هستی بشر هستیم.

It seems it's worthwhile just for a few people

فکر کردن درباره این فاجعه بالقوه

to think about these potential disasters.

فقط برای عده کمی از مردم با ارزش به نظر میرسد.

And we need all the help we can get from others,

و ما محتاج تمامی آنچه که دیگران می توانند به ما بدهند هستیم،

because we are stewards of a precious

زیرا ما خدمه های یک نقطه آبی

pale blue dot in a vast cosmos,

روشن گرانبها در پهنه گسترده کیهان هستیم،

a planet with 50 million centuries ahead of it.

یک سیاره با ۵۰ میلیون قرن در پیش رو.

And so let's not jeopardize that future.

پس اجازه بدهید تا آن آینده را به خطر نیاندازیم.

And I'd like to finish with a quote

و میخواهم که با یک نقل قول از یک دانشمند بزرگ

from a great scientist called Peter Medawar.

به نام "پیتر مدوار" صحبتم را به پایان برسانم:

I quote, "The bells that toll for mankind

"ناقوسهایی که برای بشریت به صدا درمی آیند

are like the bells of Alpine cattle.

شبیه به زنگوله های گاوهای آلپ هستند.

They are attached to our own necks,

آنها به گردن های ما بسته شده اند،

and it must be our fault if they do not make

و این تقصیر ما است اگر از آنها

a tuneful and melodious sound."

صدای خوش آهنگ و دلپذیری تولید نمی شود."

Thank you very much.

با سپاس فراوان از شما.

(Applause)

(صدای دست حضار)