Ricardo Semler: Radical wisdom for a company, a school, a life

Translator: Nirachon Kerdkidsadanon Reviewer: Pootip Jongpiputvanich

On Mondays and Thursdays, I learn how to die.

ทุกวันจันทร์และพฤหัสฯ ผมจะเรียนรู้เกี่ยวกับวิธีที่จะตาย

I call them my terminal days.

ผมเรียกว่าวันสุดท้ายของผม

My wife Fernanda doesn't like the term,

ภรรยาของผมเฟร์นันดาไม่ชอบคำนี้เลย

but a lot of people in my family died of melanoma cancer

ครอบครัวของผมเสียชีวิต ด้วยโรคมะเร็งผิวหนังหลายคน

and my parents and grandparents had it.

รวมทั้งพ่อแม่และปู่ย่าของผม

And I kept thinking, one day I could be sitting in front of a doctor

ผมคิดไปว่าวันหนึ่ง ผมอาจจะนั่งอยู่กับคุณหมอ

who looks at my exams and says,

ซึ่งดูผลตรวจของผม แล้วพูดว่า

"Ricardo, things don't look very good.

และพูดว่า "ริการ์โดผลตรวจดูไม่ค่อยดีเลย

You have six months or a year to live."

คุณจะมีชีวิตอยู่ได้อีก 6 เดือน"

And you start thinking about what you would do with this time.

คุณจะเริ่มคิดว่าจะทำอย่างไรดีในเวลานั้น

And you say, "I'm going to spend more time with the kids.

คุณจะพูดว่า "ฉันจะอยู่กับลูกให้มากขึ้น"

I'm going to visit these places,

ฉันจะไปเที่ยวตามที่ต่างๆ

ฉันจะไปขึ้นเขาลงห้วย

I'm going to go up and down mountains and places

ฉันจะทำทุกสิ่งที่ฉันยังไม่ได้ทำเมื่อมีเวลา

and I'm going to do all the things I didn't do when I had the time."

But of course, we all know

แต่เราทุกคนล้วนรู้ว่า

these are very bittersweet memories we're going to have.

นี่คือความทรงจำหวานปนขมที่เราจะเจอ

It's very difficult to do.

เป็นเรื่องยากที่จะทำใจ

You spend a good part of the time crying, probably.

คุณอาจจะใช้เวลาส่วนใหญ่ร้องไห้

So I said, I'm going to do something else.

ดังนั้นผมจึงจะทำอย่างอื่น

Every Monday and Thursday, I'm going use my terminal days.

ทุกวันจันทร์และพฤหัสฯ ผมจะกำหนดให้เป็นวันตายของผม

And I will do, during those days,

และในวันนั้นผมจะทำ

whatever it is I was going to do if I had received that piece of news.

อะไรก็ตามที่ผมจะทำ หากว่าผมได้รับข่าวร้ายนั่น

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

When you think about --

เมื่อคุณคิดถึง...

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

when you think about the opposite of work,

เมื่อคุณคิดถึงสิ่งที่ ตรงข้ามกับการทำงาน

we, many times, think it's leisure.

หลายครั้งพวกเราคิดถึงการพักผ่อน

And you say, ah, I need some leisure time, and so forth.

คุณจะพูดว่าใช่ฉันต้องการ เวลาว่างและอื่นๆ

But the fact is that, leisure is a very busy thing.

แต่ความจริงคือว่า เวลาว่างเป็นเวลาที่ยุ่ง

You go play golf and tennis, and you meet people,

คุณไปตีกอล์ฟ เล่นเทนนิสและพบปะผู้คน

and you're going for lunch, and you're late for the movies.

ไปทานอาหารกลางวัน และไปถึงโรงหนังสาย

It's a very crowded thing that we do.

มีสิ่งต่างๆ มากมายที่เราต้องทำ

The opposite of work is idleness.

ตรงข้ามกับการทำงานที่เป็นความขี้เกียจ

But very few of us know what to do with idleness.

น้อยคนนักที่รู้ว่า ต้องทำอย่างไรกับความขี้เกียจ

When you look at the way that we distribute our lives in general,

เมื่อคุณดูที่วิธีแบ่งเวลาทั่วๆ ไปในชีวิต

you realize that in the periods in which we have a lot of money,

คุณพบว่าในตอนที่คุณมีเงินมาก

we have very little time.

คุณมีเวลาแค่นิดเดียว

And then when we finally have time, we have neither the money nor the health.

ตอนที่คุณมีเวลามาก คุณก็ไม่มีทั้งเงินและสุขภาพ

So we started thinking about that as a company for the last 30 years.

เราจึงได้เริ่มคิดเกี่ยวกับบริษัท ในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา

This is a complicated company with thousands of employees,

นี่เป็นบริษัทที่ซับซ้อน ที่มีพนักงานนับพันๆ คน

hundreds of millions of dollars of business

มีมูลค่านับร้อยๆ ล้านดอลล่าห์

that makes rocket fuel propellent systems, runs 4,000 ATMs in Brazil,

ที่ทำระบบน้ำมันเชื้อเพลิงขับเคลื่อนจรวด จัดการระบบเอทีเอ็ม 4,000 พันแห่งในบราซิล

does income tax preparation for dozens of thousands.

เตรียมเรื่องภาษีรายได้ให้กับคนหมื่นๆ คน

So this is not a simple business.

นี่ไม่ใช่ธุรกิจง่ายๆ

We looked at it and we said,

เรามองดูและพูดว่า

let's devolve to these people, let's give these people a company

มาให้อำนาจกับพวกเขา มาให้บริษัทของเราแก่พวกเขา

where we take away all the boarding school aspects

เรายกเลิกกฎ ที่เหมือนโรงเรียนกินนอน

of, this is when you arrive, this is how you dress,

ที่กำหนดว่าเวลาเข้า วิธีการแต่งตัว

this is how you go to meetings, this is what you say,

วิธีที่คุณไปประชุม สิ่งที่คุณต้องพูด

this is what you don't say,

สิ่งที่คุณต้องไม่พูด

and let's see what's left.

แล้วมาดูกันว่าเราเหลืออะไร

So we started this about 30 years ago,

เราเริ่มทำเมื่อ 30 กว่าปีที่แล้ว

and we started dealing with this very issue.

และเราเริ่มจัดการ เรื่องนี้อย่างจริงจัง

And so we said, look, the retirement,

เราบอกว่ามาดูเรื่องเกษียณอายุ

the whole issue of how we distribute our graph of life.

ในทุกเรื่องของการจัดแบ่งเวลาชีวิต

Instead of going mountain climbing when you're 82,

แทนที่จะไปปีนเขาเมื่อคุณอายุ 82

why don't you do it next week?

ทำไมคุณไม่ทำในอาทิตย์หน้าล่ะ

And we'll do it like this,

เราก็เลยจะทำอย่างนี้

we'll sell you back your Wednesdays for 10 percent of your salary.

เราจะขายวันพุธของคุณคืนให้คุณ ในราคาของ 10% ของเงินเดือนของคุณ

ดังนั้นหากคุณอยากเป็นนักไวโอลิน ที่คุณไม่เคยได้เป็น

So now, if you were going to be a violinist, which you probably weren't,

you go and do this on Wednesday.

คุณทำได้แล้วในวันพุธ

And what we found --

และสิ่งที่เราค้นพบ

we thought, these are the older people

เราเคยคิดว่าคนที่มีอายุมาก

who are going to be really interested in this program.

อาจจะสนใจโครงการนี้

And the average age of the first people who adhered

แต่เฉลี่ยอายุของคนกลุ่มแรกที่สมัคร

were 29, of course.

คืออายุ 29 ปี

And so we started looking,

ดังนั้นเราจึงเริ่มพิจารณา

and we said, we have to do things in a different way.

เราคุยกันว่า เราต้องทำด้วยวิธีที่แตกต่าง

So we started saying things like,

เราเริ่มหารือกัน เช่น

why do we want to know what time you came to work,

ทำไมเราจึงอยากรู้ ตอนไหนที่คุณอยากมาทำงาน

what time you left, etc.?

หรือเลิกงานและอื่นๆ

Can't we exchange this for a contract

เราจะแลกเปลี่ยนกับสัญญาจ้าง

for buying something from you, some kind of work?

เพื่อซื้อบางอย่างจากคุณ งานบางอย่างได้หรือไม่

Why are we building these headquarters?

ทำไมเราถึงสร้างสำนักงานใหญ่

Is it not an ego issue that we want to look solid

เป็นเรื่องของอีโก้ที่ เราอยากดูน่าเชื่อถือ

and big and important?

และยิ่งใหญ่ มีความสำคัญใช่หรือไม่

But we're dragging you two hours across town because of it?

แต่คุณต้องเสียเวลาสองชั่วโมง เพื่อข้ามเมืองมาเพราะเรื่องนี้น่ะเหรอ

So we started asking questions one by one.

เราจึงเริ่มตั้งคำถามทีละคำถาม

We'd say it like this:

เราจะพูดคุยกันในเรื่อง เช่น

One: How do we find people?

ข้อหนึ่ง เราจะหาพนักงานอย่างไร

We'd go out and try and recruit people and we'd say,

เราออกไปและเลือกคนมาทำงาน และเราอาจจะบอกว่า

look, when you come to us,

นี่ เมื่อคุณมาพบเรา

we're not going to have two or three interviews

เราจะไม่สัมภาษณ์คุณสองหรือสามครั้ง

แล้วคุณจะแต่งงานกับเราตลอดชีวิต

and then you're going to be married to us for life.

That's not how we do the rest of our lives.

นั่นไม่ใช่วิธีที่เราทำ ที่เหลือของชีวิตของเรา

So, come have your interviews.

ดังนั้น คุณมาให้สัมภาษณ์

Anyone who's interested in interviewing, you will show up.

ใครก็ตามที่สนใจใน การสัมภาษณ์งาน

And then we'll see what happens out of the intuition that rises from that,

แล้วเราจะดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง จากสัญชาติญาณที่เกิดขึ้นตรงนั้น

instead of just filling out the little items of whether you're the right person.

แทนการเพิ่มสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ว่าคุณจะเหมาะกับงานหรือไม่

And then, come back.

แล้วเราให้คุณกลับมา

Spend an afternoon, spend a whole day, talk to anybody you want.

ใช้เวลายามบ่าย ใช้เวลาทั้งวัน คุยกับใครก็ได้ที่คุณต้องการ

Make sure we are the bride you thought we were

เพื่อให้แน่ใจว่าเราเป็นคู่สมรส ที่คุณคิดว่าเราเป็น

and not all the bullshit we put into our own ads.

ไม่ได้เป็นเรื่องโกหกบ้าบอ ที่เราใส่ไว้ในโฆษณาของเรา

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Slowly we went to a process where we'd say things like,

เราค่อยๆ ไปยังขั้นตอน เช่น

we don't want anyone to be a leader in the company

เราไม่ต้องการให้ใครมาเป็นผู้นำบริษัท

if they haven't been interviewed and approved

หากว่าเขาไม่ได้ถูกสัมภาษณ์ และได้รับการอนุมัติ

by their future subordinates.

จากลูกน้องในอนาคตของเขา

Every six months, everyone gets evaluated, anonymously, as a leader.

ทุกๆ หกเดือน ทุกคนได้รับการประเมิน โดยไม่เผยนาม ในฐานะของผู้นำ

And this determines whether they should continue in that leadership position,

นี่จะตัดสินว่าเขาควรจะเป็น ผู้นำต่อไปหรือไม่

which is many times situational, as you know.

ซึ่งหลายหนขึ้นกับสถานการณ์ อย่างที่คุณทราบ

And so if they don't have 70, 80 percent of a grade, they don't stay,

หากได้ไม่ถึง 70 หรือ 80% เขาก็พ้นจากตำแหน่ง

which is probably the reason why I haven't been CEO for more than 10 years.

นั่นคือเหตุผลว่า ผมไม่ได้เป็นซีอีโอเกินกว่า 10 ปี

And over time, we started asking other questions.

ตลอดเวลาเราเริ่มตั้งคำถามอื่นๆ

We said things like,

เราคุยกันเรื่องเช่น

why can't people set their own salaries?

ทำไมถึงไม่ให้พนักงาน ตั้งเงินเดือนของเขาเอง

What do they need to know?

พวกเขาจำเป็นต้องรู้เรื่องใดบ้าง

There's only three things you need to know:

มีสามเรื่องเท่านั้น ที่คุณจำเป็นต้องรู้

how much people make inside the company,

ในบริษัทได้เงินเดือนเท่าไร

how much people make somewhere else in a similar business

บริษัทอื่นที่คล้ายๆ กันได้เงินเดือนเท่า่ไร

and how much we make in general to see whether we can afford it.

และเรามีรายได้เท่าไร เพื่อจะดูว่าเราจะให้ได้ไหม

So let's give people these three pieces of information.

ให้พนักงานรู้ข้อมูลสามอย่างนี้

So we started having, in the cafeteria,

ในโรงอาหารเราเริ่มติดตั้ง

a computer where you could go in and you could ask

คอมพิวเตอร์ที่คุณสามารถไปใช้หาข้อมูล

what someone spent, how much someone makes,

ว่าใครใช้เงินไปเท่าไร ใครหาเงินได้เท่าไร

what they make in benefits, what the company makes,

เขาทำผลประโยชน์อะไรบ้าง บริษัทหาเงินได้เท่าไร

what the margins are, and so forth.

ส่วนต่างคือเท่าไร และอื่นๆ

And this is 25 years ago.

นี่คือ 25 ปีผ่านมาแล้ว

As this information started coming to people,

เมื่อข้อมูลเหล่านี้ไปถึงพนักงาน

we said things like, we don't want to see your expense report,

เราบอกว่า เราไม่ต้องการดู รายงานค่าใช้จ่ายของคุณ

we don't want to know how many holidays you're taking,

เราไม่สนใจว่าคุณใช้วันหยุดไปเท่าไรแล้ว

we don't want to know where you work.

เราไม่สนใจว่าคุณจะทำงานที่ไหน

We had, at one point, 14 different offices around town,

เรามีออฟฟิซถึง 14 แห่งทั่วเมือง

and we'd say, go to the one that's closest to your house,

เราอาจจะบอกให้ไปทำงานที่ ที่อยู่ใกล้กับบ้านของคุณมากที่สุด

to the customer that you're going to visit today.

หรือใกล้กับที่ที่จะไปพบลูกค้าวันนี้

Don't tell us where you are.

ไม่ต้องบอกเราว่าคุณอยู่ที่ไหน

And more, even when we had thousands of people, 5,000 people,

และแม้เมื่อเรามีพนักงาน ถึง 5,000 คน

we had two people in the H.R. department,

เรามีพนักงานฝ่ายบุคคลแค่สองคน

and thankfully one of them has retired.

และอย่างโชคดี ที่หนึ่งในนั้นเกษียณไปแล้ว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And so, the question we were asking was, how can we be taking care of people?

คำถามที่เราเคยถามคือ เราจะดูแลพนักงานอย่างไร

People are the only thing we have.

พนักงานคือสิ่งเดียวที่เรามี

We can't have a department that runs after people and looks after people.

เราไม่สามารถมีแผนก ที่วิ่งตามหลังและดูแลพนักงาน

So as we started finding that this worked, and we'd say, we're looking for --

เราเริ่มพบว่านี่ได้ผล อาจจะพูดได้ว่า เรากำลังมองหา

and this is, I think, the main thing I was looking for

ผมคิดว่านี่คือสิ่งสำคัญที่ผมได้มองหา

in the terminal days and in the company,

ในวันตายของผม และในบริษัท

which is, how do you set up for wisdom?

นั่นคือ คุณจะสร้างปัญญาอย่างไร

We've come from an age of revolution, industrial revolution,

เรามาถึงยุคของการเปลี่ยนแปลง การเปลี่ยนแปลงทางอุตสาหกรรม

an age of information, an age of knowledge,

ยุคแห่งข้อมูล ยุคแห่งความรู้

but we're not any closer to the age of wisdom.

แต่เราไม่ได้เข้าใกล้ ยุคของสติปัญญาเลย

How we design, how do we organize, for more wisdom?

เราจะออกแบบและจัดระเบียบ เพื่อให้มีความรอบรู้มากขึ้นอย่างไร

So for example, many times,

ยกตัวอย่าง หลายครั้ง

what's the smartest or the intelligent decision doesn't jive.

สิ่งที่ฉลาดที่สุดหรือการตัดสินใจที่ฉลาด คือการพูดตรงไปตรงมา

So we'd say things like,

เราก็จะพูดประมาณว่า

let's agree that you're going to sell 57 widgets per week.

ลองตกลงกันว่าคุณจะขาย เครื่องจักร 57 เครื่องต่อสัปดาห์

If you sell them by Wednesday, please go to the beach.

ถ้าคุณขายได้หมดในวันพุธ ได้โปรดไปพักที่ชายหาด

Don't create a problem for us, for manufacturing, for application,

อย่าสร้างปัญหาให้กับเรา ให้กับการผลิต ให้กับโปรแกรมใช้งาน

then we have to buy new companies, we have to buy our competitors,

แล้วเราต้องซื้อบริษัทใหม่ เราต้องซื้อบริษัทคู่แข่งของเรา

we have to do all kinds of things because you sold too many widgets.

เราต้องทำทุกอย่าง เพราะเราขายเครื่องจักรได้เยอะเกินไป

So go to the beach and start again on Monday.

ดังนั้นโปรดไปทะเล แล้วเริ่มงานอีกทีวันจันทร์

(Laughter) (Applause)

(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

So the process is looking for wisdom.

ดังนั้นขั้นตอนคือการมองหาความรอบรู้

And in the process, of course, we wanted people to know everything,

แน่นอนว่า เราอยากให้พนักงานรู้ทุกอย่าง

and we wanted to be truly democratic about the way we ran things.

เราต้องการใช้ประชาธิปไตย ในวิธีการจัดการสิ่งต่างๆ

So our board had two seats open with the same voting rights,

ดังนั้นคณะกรรมการจึงมีเก้าอี้ว่างสองที่ ให้สิทธิออกเสียงเท่าเทียมกัน

for the first two people who showed up.

สำหรับสองคนแรกที่มาถึงก่อน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And so we had cleaning ladies voting on a board meeting,

เราจึงมีแม่บ้านที่ทำความสะอาดร่วมออกเสียง ในที่ประชุมของคณะกรรมการ

which had a lot of other very important people in suits and ties.

ที่มีพนักงานสำคัญๆ หลายคน ในชุดสูทผูกไท

And the fact is that they kept us honest.

ความจริงคือว่าเขาซื่อสัตย์ต่อเรา

This process, as we started looking at the people who came to us,

กระบวนการนี้เริ่มมองที่ พนักงานที่มาหาเรา

we'd say, now wait a second,

เราจะพูดว่า เดี๋ยวรอสักครู่

people come to us and they say, where am I supposed to sit?

พนักงานมาหาเราและพูดว่า ฉันควรจะนั่งตรงไหน

How am I supposed to work? Where am I going to be in 5 years' time?

ฉันควรจะทำงานอย่าง่ไร ฉันจะไปอยู่ที่ไหนในเวลาอีกห้าปีข้างหน้า

And we looked at that and we said, we have to start much earlier.

เราเคยดูเรื่องนี้และเราพูดว่า เราต้องเริ่มเร็วกว่านี้

Where do we start?

แล้วเราเริ่มที่ไหน?

We said, oh, kindergarten seems like a good place.

เราได้ข้อสรุปว่าโรงเรียนอนุบาล ดูเหมือนเป็นที่ๆ ดี

So we set up a foundation, which now has, for 11 years, three schools,

เราจึงตั้งมูลนิธิ ที่ตอนนี้ มีอายุ 11 ปี จำนวน 3 โรงเรียน

where we started asking the same questions,

ที่ซึ่งเราเริ่มตั้งคำถามแบบเดียวกัน

how do you redesign school for wisdom?

เราจะออกแบบโรงเรียนแห่งปัญญาอย่างไร

It is one thing to say, we need to recycle the teachers,

สิ่งหนึ่งที่เราคุยกัน เราจำเป็นต้อง หมุนเวียนครู

we need the directors to do more.

เราต้องให้ผอ.ทำงานมากขึ้น

But the fact is that what we do with education is entirely obsolete.

ความจริงคือว่า สิ่งที่เราทำในการศึกษาเป็นเรื่องล้าสมัย

The teacher's role is entirely obsolete.

บทบาทของครูล้าสมัยไปหมด

Going from a math class, to biology, to 14th-century France is very silly.

ตั้งแต่วิชาเลข วิชาชีวะ จนถึงฝรั่งเศสในศ.ที่ 14 เป็นเรื่องงี่เง่า

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

So we started thinking, what could it look like?

เราจึงเริ่มคิดว่าน่าจะเป็นอย่าง่ไร

And we put together people, including people who like education,

เราจัดให้คนหลายๆ คนมารวมกัน คนที่ชอบเรื่องการศึกษา

people like Paulo Freire, and two ministers of education in Brazil

เช่น Paulo Freire และรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาสองคนของบราซิล

and we said, if we were to design a school from scratch,

เราบอกว่าหากเราออกแบบ โรงเรียนใหม่ตั้งแต่เริ่มต้น

what would it look like?

จะมีหน้าตาเป็นอย่างไร

And so we created this school, which is called Lumiar,

เราจึงสร้างโรงเรียนนี้ขึ้น มีชื่อว่า Lumiar

and Lumiar, one of them is a public school,

มีหนึ่งโรงเรียนที่เป็นของรัฐ

and Lumiar says the following:

Lumiar มีลักษณะต่อไปนี้

Let's divide this role of the teacher into two.

หน้าที่ของครูถูกแบ่งเป็นสองส่วน

One guy, we'll call a tutor.

คนที่หนึ่ง เราจะเรียกว่าผู้ดูแล

A tutor, in the old sense of the Greek "paideia": Look after the kid.

ผู้ดูแล ในความหมายดั้งเดิมของภาษากรีก "paideia" คือ ผู้ดูแลเด็ก

What's happening at home, what's their moment in life, etc..

สิ่งที่เกิดขึ้นที่บ้าน สิ่งที่เป็นช่วงเวลาแห่งชีวิตและอื่นๆ

But please don't teach,

แต่ได้โปรดอย่าสอน

because the little you know compared to Google, we don't want to know.

เพราะความรู้อันน้อยนิดของคุณ เมื่อเทียบกับ Google เราไม่ได้อยากรู้

Keep that to yourself.

เก็บไว้กับตัวคุณเถอะ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now, we'll bring in people who have two things:

เราจะรวบรวมผู้คนที่มีสองสิ่งคือ

passion and expertise, and it could be their profession or not.

ความชอบและความชำนาญ และจะตรงกับอาชีพของเขาหรือไม่ก็ได้

And we use the senior citizens,

เราจึงให้ผู้สูงอายุ

who are 25 percent of the population with wisdom that nobody wants anymore.

ซึ่งมีจำนวน 25% ของประชากรที่มีความรู้ ที่คนอื่นไม่ต้องการแล้ว

So we bring them to school and we say,

เราจึงให้พวกเขามาที่โรงเรียนและเราบอกว่า

teach these kids whatever you really believe in.

สอนเด็กๆ เรื่องใดก็ได้ที่คุณเชื่อ

So we have violinists teaching math.

ดังนั้นเราจึงมีนักไวโอลินที่สอนเลข

We have all kinds of things where we say,

เรามีทุกประเภทซึ่งเราบอกพวกเขาว่า

don't worry about the course material anymore.

ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเนื้อหาอีกต่อไป

We have approximately 10 great threads that go from 2 to 17.

เรามีประมาณ 10 กลุ่มใหญ่ๆ ซึ่งเริ่มจาก 2 ไปยัง 17

Things like, how do we measure ourselves as humans?

เช่น เราจะวัดความเป็นมนุษย์ของเราอย่างไร

So there's a place for math and physics and all that there.

สำหรับการเรียนเลขและฟิสิกส์ และทุกอย่าง

How do we express ourselves?

เราจะแสดงออกอย่างไร

So there's a place for music and literature, etc.,

สำหรับการเรียนเรื่อง ดนตรีและวรรณกรรมและอื่นๆ

but also for grammar.

รวมทั้งไวยากรณ์

And then we have things that everyone has forgotten,

และเรามีสิ่งที่ทุกคนลืมไปแล้ว

which are probably the most important things in life.

ที่อาจจะเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดในชีวิต

The very important things in life, we know nothing about.

สิ่งที่สำคัญอย่างมากในชีวิต ที่เราไม่รู้อะไรเลย

We know nothing about love,

เราไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับความรัก

we know nothing about death,

เราไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับความตาย

we know nothing about why we're here.

เราไม่รู้ว่าทำไมเราจึงอยู่ที่นี่

So we need a thread in school that talks about everything we don't know.

ดังนั้นเราจึงต้องมีหัวข้อในโรงเรียนที่พูด เกี่ยวกับทุกอย่างที่เราไม่รู้

So that's a big part of what we do.

นี่คือส่วนใหญ่ของสิ่งที่เราทำ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

So over the years, we started going into other things.

ตลอดหลายปี เราเริ่มทำสิ่งอื่นๆ

We'd say, why do we have to scold the kids

ทำไมเราจึงต้องดุว่าเด็กๆ

and say, sit down and come here and do that, and so forth.

เราบอกให้เด็ก นั่ง มานี่ ทำสิ่งนั้น และอื่นๆ

We said, let's get the kids to do something we call a circle,

เราให้เด็กทำสิ่งที่ เราเรียกว่าวงจร

which meets once a week.

สัปดาห์ละครั้ง

And we'd say, you put the rules together

คุณเอากฎต่างๆ มารวมกัน

and then you decide what you want to do with it.

แล้วคุณเลือกสิ่งที่คุณอยากจะทำ

So can you all hit yourself on the head?

ทุกคนจะตีหัวตัวเองได้ไหม

Sure, for a week, try.

แน่นอน ลองดูสักหนึ่งสัปดาห์

They came up with the very same rules that we had,

พวกเขาจะมาพร้อมกับกฎเดียวกันที่เรามี

except they're theirs.

ยกเว้นพวกเขาเป็นกฎของพวกเขา

And then, they have the power,

พวกเขาจึงมีพลัง

which means, they can and do suspend and expel kids

นั่นหมายถึงพวกเขาสามารถ พักการเรียนหรือไล่นักเรียนออกไปได้

so that we're not playing school, they really decide.

เพื่อที่ว่าเราไม่ได้กำลังเล่นเกมโรงเรียน เขาตัดสินได้จริงๆ

And then, in this same vein,

และในทำนองเดียวกัน

we keep a digital mosaic,

เราเก็บกระเบื้องโมเสกดิจิตัลไว้

because this is not constructivist or Montessori or something.

เพราะนี่ไม่ใช่การเรียนแบบ constructivist หรือ Montessori หรืออย่างอื่น

It's something where we keep the Brazilian curriculum

นี่เป็นบางอย่างที่เรารักษา หลักสูตรการเรียนแบบบราซิล

with 600 tiles of a mosaic,

ด้วยกระเบื้องโมเสก 600 แผ่น

which we want to expose these kids to by the time they're 17.

ที่เราอยากจะแก่เด็กๆ เมื่อพวกเขาอายุครบ 17 ปี

And follow this all the time and we know how they're doing

เราทำตามนี้เสมอ และเรารู้ว่าเขาจะทำอย่างไร

and we say, you're not interested in this now, let's wait a year.

เราบอกว่า คุณไม่รู้สึกสนใจในตอนนี้ งั้นเก็บไว้ปีหน้า

And the kids are in groups that don't have an age category,

เด็กๆ จะอยู่เป็นกลุ่มที่ ไม่ได้แยกตามอายุ

so the six-year-old kid who is ready for that with an 11-year-old,

ดังนั้นอาจจะมีเด็กหกขวบที่ ที่มาอยู่กับเด็กอายุ 11 ขวบก็ได้

that eliminates all of the gangs and the groups

ซึ่งนี่จะกำจัดการจับกันเป็นแก๊งหรือกลุ่ม

and this stuff that we have in the schools, in general.

และสิ่งที่มีในโรงเรียนทั่วไป

And they have a zero to 100 percent grading,

เรามีการวัดผลเกรด เป็นเปอร์เซนต์จากศูนย์ถึงร้อย

which they do themselves with an app every couple of hours.

ซึ่งเขาจะทำผ่านแอป ทุกๆ สองถึงสามชั่วโมง

Until we know they're 37 percent of the way we'd like them to be on this issue,

จนกระทั่งเรารู้ว่าเขาได้คะแนน 37% ซึ่งเป็นวิธีที่เราอยากให้เขาทำได้

so that we can send them out in the world with them knowing enough about it.

เพื่อที่ว่าเราจะส่งเขาออกไปสู่โลก ที่พวกเขามีความรู้เพียงพอเกี่ยวกับมัน

And so the courses are World Cup Soccer, or building a bicycle.

คอร์สเป็นเรื่องของบอลโลก หรือการสร้างจักรยาน

And people will sign up for a 45-day course on building a bicycle.

คนก็จะมาสมัครเรียนคอร์สสร้างจักรยาน ที่ใช้เวลาเรียน 45 วัน

Now, try to build a bicycle without knowing that pi is 3.1416.

เอาล่ะ ลองสร้างจักรยาน โดยไม่รู้ว่าพายเท่ากับ 3.1416

You can't.

คุณไม่ต้องรู้

And try, any one of you, using 3.1416 for something.

ลองดู พวกคุณสักคนใช้ 3.1416 เพื่อทำอะไรสักอย่าง

You don't know anymore.

คุณลืมมันไปแล้ว

So this is lost and that's what we try to do there,

นี่เป็นการสูญเสีย และสิ่งที่พวกเราพยายามทำ

which is looking for wisdom in that school.

นั่นคือการมองหาความรอบรู้ในโรงเรียน

And that brings us back to this graph and this distribution of our life.

กลับมายังที่กราฟนี้ การจัดแบ่งเวลาชีวิตของเรา

I accumulated a lot of money when I think about it.

ผมสะสมเงินไว้มาก เมื่อผมคิดถึงมัน

When you think and you say, now is the time to give back --

เมื่อคุณคิดและคุณพูดว่า เอาล่ะนี่คือเวลาที่ต้องให้คืน

well, if you're giving back, you took too much.

หากคุณให้คืน เพราะคุณได้เอาไปเยอะแล้ว

(Laughter) (Applause)

(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

I keep thinking of Warren Buffet waking up one day

ผมคิดถึง Warren Buffet ที่วันหนึ่งตื่นขึ้นมา

and finding out he has 30 billion dollars more than he thought he had.

และพบว่าเขามีเงินอยู่ 3 หมื่นล้าน มากกว่าที่เขาคิดว่าเขามี

And he looks and he says, what am I going to do with this?

เขามองดูและพูดว่า ฉันจะทำอะไรกับมันดี

And he says, I'll give it to someone who really needs this.

แล้วเขาก็ตอบว่า ฉันจะให้กับคนที่ต้องการ

I'll give it to Bill Gates. (Laughter)

ฉันจะยกให้ Bill Gates (เสียงหัวเราะ)

And my guy, who's my financial advisor in New York,

ผู้แนะนำทางการเงินของผมในนิวยอร์ค

he says, look, you're a silly guy

เขาบอกผมว่า นี่คุณเป็นคนโง่

because you would have 4.1 times more money today

เพราะคุณจะมีเงินเพิ่มขึ้น 4.1 เท่า

if you had made money with money instead of sharing as you go.

หากคุณใช้เงินมาต่อเงิน แทนที่จะเอาไปให้คนอื่น

But I like sharing as you go better.

แต่ผมชอบการแบ่งปันเพราะคุณจะดีขึ้น

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I taught MBAs at MIT for a time

ผมเคยสอนคอร์ส MBA ที่ MIT อยู่ช่วงหนึ่ง

and I ended up, one day, at the Mount Auburn Cemetery.

และวันหนึ่งผมก็ไปที่สุสาน Mount Auburn

It is a beautiful cemetery in Cambridge.

เป็นสุสานที่สวยมากที่แคมบริดจ์

And I was walking around. It was my birthday and I was thinking.

ผมเดินไปรอบๆ เป็นวันเกิดของผม และผมคิดว่า

And the first time around, I saw these tombstones

ในรอบแรก ผมเห็นป้ายหลุมศพเหล่านี้

and these wonderful people who'd done great things

และพวกเขาช่างเป็นคนที่วิเศษ ที่ได้ทำสิ่งที่ดีๆ เอาไว้

and I thought, what do I want to be remembered for?

และ ผมก็เกิดคำถามว่า ผมต้องการให้ คนอื่นนึกถึงอะไรบ้างเมื่อตายไปแล้ว?

And I did another stroll around,

ผมจึงเดินวนไปอีกรอบหนึ่ง

and the second time, another question came to me,

ในรอบที่สอง อีกคำถามหนึ่งผุดขึ้นมา

which did me better, which was,

ซึ่งน่าสนใจมากกว่าอีก มันคือ

why do I want to be remembered at all?

ทำไมผมถึงอยากเป็นที่จดจำละ?

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And that, I think, took me different places.

และผมคิดว่า นำผมไปที่ๆ แตกต่าง

When I was 50, my wife Fernanda and I sat for a whole afternoon,

เมื่อผมอายุ 50 ปี ผมและภรรยา เรานั่งอยู่ด้วยกันตลอดบ่าย

we had a big pit with fire,

เรามีกองไฟใหญ่หนึ่งกอง

and I threw everything I had ever done into that fire.

และผมเริ่มขว้างทุกสิ่งที่ผมเคยทำ เข้าไปในกองไฟ

This is a book in 38 languages,

นั่นคือหนังสือใน 38 ภาษา

hundreds and hundreds of articles and DVDs, everything there was.

บทความเป็นร้อยๆ บทความ ดีวีดี และทุกอย่าง

And that did two things.

นั่นคือการทำสองสิ่ง

One, it freed our five kids from following in our steps, our shadow --

สิ่งแรกผมปลดปล่อยลูกทั้งห้าคนจาก การเดินตามรอยและเงาของเรา

They don't know what I do.

เขาจะไม่รู้ว่าผมทำอะไร

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Which is good.

ซึ่งนั่นเป็นเรื่องดี

And I'm not going to take them somewhere

ผมจะไม่พาพวกเขาไปยังที่ที่

and say, one day all of this will be yours.

ผมจะพูดกับพวกเขาวันหนึ่งว่า ทั้งหมดนี่จะเป็นของพวกเธอ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

The five kids know nothing, which is good.

เด็กทั้งห้าคนไม่รู้อะไรเลย นั่นเป็นสิ่งดี

And the second thing is,

เรื่องที่สองคือ

I freed myself from this anchor of past achievement or whatever.

ผมปลดปล่อยตัวผมเองจากสมอ ของความสำเร็จในอดีตหรือจากอะไรก็ตาม

I'm free to start something new every time and to decide things from scratch

ผมเป็นอิสระที่จะเริ่มสิ่งใหม่ได้ตลอดเวลา และตัดสินสิ่งต่างๆ จากเริ่มต้น

in part of those terminal days.

ในวันสุดท้ายของผม

And some people would say,

บางคนอาจจะพูดว่า

oh, so now you have this time, these terminal days,

โอ้ คุณมีช่วงเวลานี้แล้ว วันสุดท้ายในชีวิตเหล่านี้

and so you go out and do everything.

และคุณก็ออกไปและทำได้ทุกอย่าง

No, we've been to the beaches,

เปล่า พวกเราไปทะเล

so we've been to Samoa and Maldives and Mozambique,

เราไปซามัวและมัลดีฟส์ และโมซัมบิก

so that's done.

ผมได้ทำไปแล้ว

I've climbed mountains in the Himalayas.

ผมได้ปีนเขาที่เทือกเขาหิมาลายา

I've gone down 60 meters to see hammerhead sharks.

ผมลงไปดำน้ำกับปลาฉลามหัวค้อน ที่ความลึก 60 เมตร

I've spent 59 days on the back of a camel from Chad to Timbuktu.

เราใช้เวลา 59 วันในการเดินทางบนหลังอูฐ จากชาดถึงทิมบุกตู

I've gone to the magnetic North Pole on a dog sled.

ผมเคยไปขั้วโลกเหนือ นั่งบนเลื่อนลากด้วยสุนัข

So, we've been busy.

เรายุ่งกันมาก

It's what I'd like to call my empty bucket list.

นี่คือสิ่งที่ผมอยากจะเรียกว่า ผมได้ทำทุกอย่างที่ผมอยากทำก่อนตายหมดแล้ว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And with this rationale, I look at these days and I think,

ด้วยพื้นฐานเหตุผลนี้ ผมมองกลับไป ยังวันเหล่านั้นและคิดว่า

I'm not retired. I don't feel retired at all.

ผมยังไม่เกษียณ ผมยังไม่รู้สึกแบบนั้นเลย

And so I'm writing a new book.

ผมจึงกำลังเขียนหนังสือเล่มใหม่

We started three new companies in the last two years.

เราได้เริ่มตั้งบริษัทใหม่อีกสามบริษัท ในช่วงสองปีที่ผ่านมา

I'm now working on getting this school system for free out into the world,

ผมกำลังทำงานเกี่ยวกับระบบการศึกษา ให้ฟรีๆ ให้กับสังคม

and I've found, very interestingly enough, that nobody wants it for free.

และผมพบว่า เป็นเรื่องน่าสนใจมาก ที่ไม่มีใครต้องการของฟรี

And so I've been trying for 10 years

ผมได้พยายามมาตลอดเวลาสิบปี

to get the public system to take over this school rationale,

ให้ระบบสาธารณะมาแทนที่ เหตุผลเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนเหล่านี้

much as the public schools we have,

พยายามเท่ากับ ความพยายามของผม แก่โรงเรียนรัฐบาล

which has instead of 43 out of 100, as their rating, as their grades,

ซึ่งแทนที่จะได้แค่ 43 จาก 100 เมื่อมีการจัดอันดับ หรือการให้คะแนน

has 91 out of 100.

จะเป็น 91 จาก 100

But for free, nobody wants it.

แต่ กลับไม่มีใครต้องการให้ผมช่วยเลยฟรีๆ

So maybe we'll start charging for it and then it will go somewhere.

ซึ่งถ้า เราคิดเงินพวกเขา ก็อาจจะมีคนอยากให้ทำ

But getting this out is one of the things we want to do.

การทำให้เกิดขึ้นเป็นหนึ่งในสิ่งที่ เราต้องการจะทำ

And I think what this leaves us as a message for all of you,

นี่จะเป็นสิ่งที่เราจะฝากไว้กับพวกคุณ

I think is a little bit like this:

ผมว่าคงจะเป็นเช่นนี้

We've all learned how to go on Sunday night

เราทุกคนเรียนรู้ว่าจะทำอะไรคืนวันอาทิตย์

to email and work from home.

เขียนอีเมล์หรือทำงานจากบ้าน

But very few of us have learned

แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่า

how to go to the movies on Monday afternoon.

ว่าเราไปดูหนังบ่ายวันจันทร์ก็ได้เช่นกัน

And if we're looking for wisdom, we need to learn to do that as well.

และหากเรากำลังมองหาความรอบรู้ เราจำเป็นต้องเรียนรู้ที่จะทำเช่นเดียวกัน

And so, what we've done all of these years is very simple,

สิ่งที่เราทำทั้งหมด ในหลายปีนี้เป็นเรื่องง่ายๆ

is use the little tool, which is ask three whys in a row.

คือการใช้เครื่องมือเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งคือ การถามว่าทำไม 3 ครั้ง

Because the first why you always have a good answer for.

คำถามแรก คือ ทำไมคุณจะได้คำตอบที่ดีเสมอ?

The second why, it starts getting difficult.

คำถามที่สอง ทำไมจึงเริ่มเป็นเรื่องยาก?

By the third why, you don't really know why you're doing what you're doing.

คำถามที่สาม ทำไมคุณไม่รู้ว่า คุณทำสิ่งที่กำลังทำอยู่เพื่ออะไร?

What I want to leave you with is the seed and the thought that maybe if you do this,

สิ่งที่ผมต้องการจะฝากไว้กับคุณคือเมล็ด และความคิดที่หากคุณทำ

you will come to the question, what for?

คุณจะกลับที่คำถาม เพื่ออะไร

What am I doing this for?

ผมกำลังทำเพื่ออะไร

And hopefully, as a result of that, and over time,

ผมหวังว่า ผลจากสิ่งนี้ เมื่อเวลาผ่านไป

I hope that with this, and that's what I'm wishing you,

ผมหวังว่าด้วยสิ่งนี้ และความปรารถนาของผมที่มีให้คุณ

you'll have a much wiser future.

จะทำให้คุณมีความรอบรู้มากยิ่งขึ้นในอนาคต

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Chris Anderson: So Ricardo, you're kind of crazy.

Ricardo คุณเป็นคนบ้า

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

To many people, this seems crazy.

สำหรับหลายคน นี่ดูเป็นเรื่องบ้า

And yet so deeply wise, also.

และความฉลาดที่ลึกซึ้งเช่นกัน

The pieces I'm trying to put together are this:

สิ่งที่ผมต้องการจะสรุปคือ

Your ideas are so radical.

ความคิดของคุณแปลกใหม่มาก

How, in business, for example, these ideas have been out for a while,

ในธุรกิจยกตัวอย่างเช่น ความคิดเหล่านี้มีมาได้สักพักแล้ว

probably the percentage of businesses that have taken some of them

บางทีธุรกิจที่ใช้วิธีบางอย่างของคุณ

is still quite low.

ยังคงมีจำนวนน้อย

Are there any times you've seen some big company

มีไหมที่คุณเห็น บริษัทใหญ่ๆ บางบริษัท

take on one of your ideas and you've gone, "Yes!"?

ใช้วิธีที่เป็นความคิดของคุณ และคุณบอกว่า "ใช่แล้ว"

Ricardo Semler: It happens. It happened about two weeks ago

มันเกิดขึ้นแล้วสองสัปดาห์ก่อน

with Richard Branson, with his people saying,

Richard Branson บอกกับ กับพนักงานของเขาว่า

oh, I don't want to control your holidays anymore,

ผมไม่อยากกำหนด วันหยุดของพวกคุณอีกต่อไป

or Netflix does a little bit of this and that,

Netflix ก็นำไปใช้บางเรื่อง อย่างละนิดๆ หน่อยๆ

but I don't think it's very important.

แต่ผมไม่คิดว่าเป็นเรื่องสำคัญมากมาย

I'd like to see it happen maybe a little bit in a bit of a missionary zeal,

ผมอยากเห็นว่ามันเกิดขึ้นนิดหน่อย ด้วยความกระตือรือร้นสักเสี้ยวหนึ่ง

but that's a very personal one.

แต่นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวมาก

But the fact is that it takes a leap of faith about losing control.

ความจริงก็คือต้องก้าวข้ามความเชื่อ ในเรื่องการเสียการควบคุม

And almost nobody who is in control is ready to take leaps of faith.

เกือบทุกคนที่อยู่ในการควบคุม ไม่มีใครจะก้าวข้ามความเชื่อ

It will have to come from kids and other people

อาจจะต้องเริ่มจากเด็กๆ และคนอื่นๆ

who are starting companies in a different way.

ที่กำลังเริ่มก่อตั้งบริษัท ในวิธีที่แตกต่าง

CA: So that's the key thing?

นั่นคือกุญแจใช่หรือไม่

From your point of view the evidence is there,

จากมุมมองของผม มีหลักฐานอยู่แล้ว

in the business point of view this works,

ในการทำธุรกิจว่านี่ได้ผล

but people just don't have the courage to -- (Whoosh)

แต่คนไม่กล้าพอที่จะ (ฟิ้ว)

RS: They don't even have the incentive.

พวกเขาไม่มีแม้แต่แรงจูงใจ

You're running a company with a 90-day mandate.

คุณบริหารสั่งการบริษัทหนึ่งมา 90 วัน

It's a quarterly report.

นี่เป็นรายงานการทำงานของสามเดือน

If you're not good in 90 days, you're out.

หากคุณไม่ดีในเวลา 90 วัน คุณก็ไป

So you say, "Here's a great program that, in less than one generation --"

คุณจะบอกว่า "นี่เป็นโปรแกรมที่ดีมาก ที่เห็นผลในคนรุ่นหนึ่ง"

And the guy says, "Get out of here."

แล้วคนหนึ่งบอกว่า "ไปกันเหอะ"

So this is the problem.

นี่คือปัญหาอย่างหนึ่ง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

CA: What you're trying to do in education seems to me incredibly profound.

สิ่งที่คุณพยายามทำเกี่ยวกับการศึกษา เป็นความคิดที่ลึกซึ้งอย่างมาก

Everyone is bothered about their country's education system.

ทุกคนไม่พอใจเกี่ยวกับระบบการศึกษา ในประเทศของตนเอง

No one thinks that we've caught up yet to a world

ไม่มีใครคิดว่า เราตามเรื่องต่างๆ ในโลก

where there's Google and all these technological options.

จาก Google และทางเลือกทางเทคโนโลยีอื่นๆ

So you've got actual evidence now that the kids so far going through your system,

คุณมีเครื่องพิสูจน์แล้วว่า เด็กๆ สามารถไปได้ดีในระบบของคุณ

there's a dramatic increase in performance.

มีความสามารถที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก

How do we help you move these ideas forward?

เราจะช่วยคุณเผยแพร่ความคิดนี้ได้อย่างไร

RS: I think it's that problem of ideas whose time has come.

ผมคิดว่านี่เป็นปัญหาของความคิด ที่เวลาของมันมาถึง

And I've never been very evangelical about these things.

และผมไม่เคยอยากจะ ทำให้คนเชื่อเหมือนกับที่ผมเชื่อ

We put it out there.

เราบอกสิ่งเหล่านี้ออกไป

Suddenly, you find people --

ทันใดนั้น คุณพบว่ามีคน

there's a group in Japan, which scares me very much,

มีอยู่กลุ่มหนึ่งในญี่ปุ่น ซึ่งกลัวผมมาก

which is called the Semlerists, and they have 120 companies.

ซึ่งมีชื่อว่า Semierists พวกเขาเป็นบริษัท 120 บริษัท

They've invited me. I've always been scared to go.

เขาเชิญผมไป ผมกลัวที่จะไปเสมอๆ

And there is a group in Holland that has 600 small, Dutch companies.

ยังมีอีกกลุ่มหนึ่งที่ฮอลแลนด์ เป็นกลุ่มบริษัทเล็กๆ 600 บริษัท

It's something that will flourish on its own.

นี่คือบางอย่างที่จะเติบโตด้วยตนเอง

Part of it will be wrong, and it doesn't matter.

บางส่วนอาจจะไม่ถูกต้อง แต่ก็ไม่เป็นไร

This will find its own place.

นี่จะหาทางของตนเองได้

And I'm afraid of the other one, which says,

ผมจะกลัวอีกประเภทที่พูดว่า

this is so good you've got to do this.

นี่ดีมากคุณต้องทำนี่

Let's set up a system and put lots of money into it

มาตั้งระบบและใส่เงินเข้าไปเยอะๆ

and then people will do it no matter what.

แล้วคนจะทำตามไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม

CA: So you have asked extraordinary questions your whole life.

คุณตั้งคำถามที่ไม่ธรรมดา เกี่ยวกับชีวิตทั้งชีวิตของคุณ

It seems to me that's the fuel that's driven a lot of this.

นั่นเหมือนเชื้อเพลิง ที่ขับเคลื่อนให้คุณทำหลายๆ อย่าง

Do you have any other questions for us, for TED, for this group here?

คุณมีคำถามอย่างอื่นให้กับพวกเรา ให้กับ TED และผู้ชมที่นี่หรือไม่

RS: I always come back to variations of the question

ผมมักจะมีคำถามหลายแบบอยู่เสมอ

that my son asked me when he was three.

ที่ลูกชายของผมเคยถามผมเมื่อเขาอายุสามขวบ

We were sitting in a jacuzzi, and he said, "Dad, why do we exist?"

เรากำลังนั่งอยู่ในอ่างจากุซซี เขาพูดว่า "พ่อฮะ ทำไมเราถึงเกิดมา"

There is no other question.

ไม่มีคำถามอื่นอีก

Nobody has any other question.

ไม่มีใครมีคำถามอื่นอีก

We have variations of this one question, from three onwards.

เรามีคำถามหลายแบบ จากสามไปสู่เรื่องอื่นๆ

So when you spend time in a company, in a bureaucracy, in an organization

เมื่อคุณใช้เวลาในบริษัท ในระบบราชการ ในองค์กร

and you're saying, boy --

คุณกำลังบอกว่า เด็กน้อย

how many people do you know who on their death beds said,

จะมีใครสักกี่คนที่คุณรู้จัก ตอนที่กำลังจะตายแล้วพูดว่า

boy, I wish I had spent more time at the office?

ฉันอยากให้เธอใช้เวลาให้มากขึ้นที่ทำงาน

So there's a whole thing of having the courage now --

นั่นคือทั้งหมด ที่จะมีความกล้าตอนนี้

not in a week, not in two months,

ไม่ใช่หนึ่งอาทิตย์ ไม่ใช่ในสองเดือน

not when you find out you have something --

ไม่ใช่เมื่อคุณพบว่าคุณมีบางอย่าง

to say, no, what am I doing this for?

จะพูดว่า ไม่ ผมกำลังทำสิ่งนี้เพื่ออะไร

Stop everything. Let me do something else.

หยุดทุกอย่าง ลองทำอย่างอื่นบ้าง

And it will be okay,

และเดี๋ยวจะดีเอง

it will be much better than what you're doing,

จะดีขึ้นกว่าสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่

if you're stuck in a process.

ถ้าคุณติดอยู่ในขั้นตอนหนึ่ง

CA: So that strikes me as a profound and quite beautiful way to end

นี่ทำให้ผมรู้สึกว่าเป็นการจบ ที่ลึกซึ้งและช่างสวยงาม

this penultimate day of TED.

วันเกือบจะสุดท้ายของ TED

Ricardo Semler, thank you so much.

Ricardo Semler ขอบคุณมากครับ

RS: Thank you so much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)