Matthieu Ricard: How to let altruism be your guide

Translator: Pitpiboon Sermsri Reviewer: Yada Sattarujawong

So we humans have an extraordinary potential for goodness,

มนุษย์เรามีศักยภาพสูงอย่างเหลือเชื่อ สำหรับความดี

but also an immense power to do harm.

แต่เราก็มีอำนาจมากมายที่จะก่อให้เกิดความเสียหาย

Any tool can be used to build or to destroy.

เครื่องมือใดๆก็ตาม สามารถนำมาใช้เพื่อสร้างหรือทำลาย

That all depends on our motivation.

ทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับแรงจูงใจของเรา

Therefore, it is all the more important

ฉะนั้น มันจึงยิ่งเป็นเรื่องที่สำคัญมาก

to foster an altruistic motivation rather than a selfish one.

ที่เราจะสร้างแรงบรรดาลใจ ที่ทำให้เราเห็นแก่ผู้อื่นมากกว่าเห็นแก่ตัวเอง

So now we indeed are facing many challenges in our times.

ตอนนี้เรากำลังเผชิญหน้า กับความท้าทายมากมาย

Those could be personal challenges.

มันอาจเป็นความท้าทายส่วนบุคคล

Our own mind can be our best friend or our worst enemy.

จิตของเราอาจเป็นได้ทั้งเพื่อนที่ดีที่สุด หรือศัตรูที่ร้ายกาจที่สุด

There's also societal challenges:

อาจเป็นความท้าทายทางสังคม ด้วยก็ได้เช่นกัน

poverty in the midst of plenty, inequalities, conflict, injustice.

ความอดอยากท่ามกลางความอุดมสมบูรณ์ ความไม่เท่าเทียม การต่อสู้ ความอยุติธรรม

And then there are the new challenges, which we don't expect.

และยังมีความท้าทายแบบใหม่ที่เรานึกไม่ถึง

Ten thousand years ago, there were about five million human beings on Earth.

10,000 ปีก่อนบนโลกมีมนุษย์ ประมาณ 5 ล้านคน

Whatever they could do,

ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไร

the Earth's resilience would soon heal human activities.

ความทนทานของโลก ก็รักษาแผลจากการกระทำของมนุษย์ได้

After the Industrial and Technological Revolutions,

หลังจากการปฏิวัติทางอุตสาหกรรม และเทคโนโลยี

that's not the same anymore.

มันก็ไม่เป็นเช่นนั้นอีก

We are now the major agent of impact on our Earth.

ตอนนี้เราคือตัวการสำคัญ ที่ส่งผลกระทบต่อโลก

We enter the Anthropocene, the era of human beings.

เราได้เข้าสู่ยุคแอนโทรโปซีน ยุคสมัยแห่งมนุษย์

So in a way, if we were to say we need to continue this endless growth,

ในทางใดทางหนึ่งถ้าเราจะบอกว่าเราจะเติบโต อย่างไม่สิ้นสุดไปเรื่อยๆ

endless use of material resources,

ใช้แหล่งวัตถุดิบอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

it's like if this man was saying --

มันเหมือนถ้าผู้ชายคนนี้พูดว่า

and I heard a former head of state, I won't mention who, saying --

และอาตมาเคยได้ยินอดีตผู้นำรัฐท่านหนึ่ง อาตมาขอไม่พูดว่าใคร พูดว่า

"Five years ago, we were at the edge of the precipice.

"เมื่อ 5 ปีที่แล้ว พวกเราอยู่ที่ขอบหน้าผา

Today we made a big step forward."

วันนี้เราได้ก้าวๆใหญ่ไปข้างหน้า"

So this edge is the same that has been defined by scientists

ทีนี้หน้าผานี้เหมือนกับสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์ ได้นิยามไว้

as the planetary boundaries.

ว่ามันคือ ขอบเขตของดวงดาว

And within those boundaries, they can carry a number of factors.

และภายในขอบเขตเหล่านั้น พวกมันแบกรับปัจจัยจำนวนหนึ่งไว้

We can still prosper, humanity can still prosper for 150,000 years

เรายังคงเจริญต่อไป มนุษย์ยังอยู่ต่อไปได้อีก 150,000 ปี

if we keep the same stability of climate

ถ้าเรารักษาชั้นบรรยากาศไว้ได้ ในสภาพเดิมอย่างมั่นคง

as in the Holocene for the last 10,000 years.

เช่นเดียวกับในยุคโฮโลซีน ในช่วง 10,000 ปีที่ผ่านมา

But this depends on choosing a voluntary simplicity,

แต่มันขึ้นอยู่กับ การเลือกความสมถะอย่างสมัครใจ

growing qualitatively, not quantitatively.

เติบโตอย่างมีคุณภาพ ไม่ใช่เติบโตด้วยจำนวน

So in 1900, as you can see, we were well within the limits of safety.

ในปี 1900 อย่างที่คุณเห็น เราอยู่ในข้อจำกัดอย่างสบาย

Now, in 1950 came the great acceleration.

ทีนี้ ในปี 1950 เกิดการเร่งการเจริญเติบโต

Now hold your breath, not too long, to imagine what comes next.

ตอนนี้กลั้นลมหายใจของคุณ ไม่ต้องนาน เพื่อนึกดูว่าเกิดอะไรต่อมา

Now we have vastly overrun some of the planetary boundaries.

ตอนนี้ พวกเราได้บุกรุกบางขอบเขตบางส่วน อย่างมากมาย

Just to take biodiversity, at the current rate,

ถ้าลองเอาความหลากหลายทางชีวภาพ จากอัตราส่วนในปัจจุบันมาคำนวน

by 2050, 30 percent of all species on Earth will have disappeared.

ในปี 2050 30% ของสายพันธุ์ทั้งหมดจะสูญพันธ์

Even if we keep their DNA in some fridge, that's not going to be reversible.

ต่อให้เราเก็บดีเอ็นเอของพวกมันไว้ในตู้เย็น เราก็ไม่สามารถทำให้ชีวิตเหล่านั้นกลับคืนมา

So here I am sitting

อาตมานั่งอยู่ที่นั่น

in front of a 7,000-meter-high, 21,000-foot glacier in Bhutan.

เบื้องหน้าของธารน้ำแข็ง 21,000 ฟุต สูง 7,000 เมตร ในภูฏาน

At the Third Pole, 2,000 glaciers are melting fast, faster than the Arctic.

ที่ขั้วโลกที่สาม ธารน้ำแข็งกว่า 2,000 สาย กำลังละลาย รวดเร็วเสียยิ่งกว่าที่อาร์คติก

So what can we do in that situation?

เราสามารถทำอะไรกับสถานการณ์นี้ได้บ้าง?

Well, however complex politically, economically, scientifically

อย่างไรก็ดี ไม่ว่าจะมีความซับซ้อนทาง การเมือง เศรษฐกิจ วิทยาศาสตร์

the question of the environment is,

ไม่ว่าอย่างไร ปัญหาของสิ่งแวดล้อมนั้น

it simply boils down to a question of altruism versus selfishness.

สุดท้ายแล้วมันขึ้นอยู่กับความเห็นแก่ตัว และความไม่เห็นแก่ตัว

I'm a Marxist of the Groucho tendency.

อาตมาคือมาร์กซ์ที่มีนิสัยของเกราโช

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Groucho Marx said, "Why should I care about future generations?

เกราโช มาร์กซ์เคยพูดว่า "ฉันจะสนใจเกี่ยวกับคนรุ่นหลังไปทำไม?

What have they ever done for me?"

พวกเขาเคยทำอะไรให้ฉันบ้าง?"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Unfortunately, I heard the billionaire Steve Forbes,

น่าเสียดาย อาตมาเคยได้ยินมหาเศรษฐี สตีเว่น ฟอร์บส์

on Fox News, saying exactly the same thing, but seriously.

บน ฟ็อกซ์ นิวส์ พูดสิ่งที่เหมือนกัน แต่เขาดูจริงจัง

He was told about the rise of the ocean,

มีคนบอกเขาถึงระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้น

and he said, "I find it absurd to change my behavior today

และเขาพูดว่า "ฉันพบว่ามันบ้าบอที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมของฉันวันนี้

for something that will happen in a hundred years."

เพื่อบางสิ่งที่จะเกิดขึ้น ในอีกหลายร้อยปีข้างหน้า"

So if you don't care for future generations,

ถ้าคนไม่สนใจว่าคนรุ่นหลังจะอยู่อย่างไร

just go for it.

ก็เอาเลย

So one of the main challenges of our times

หนึ่งในความท้าทายในยุคของเรา

is to reconcile three time scales:

ก็คือการแก้ปัญหา โดยคำนึงถึงปัจจัยหลัก ทั้งสามประการ ให้สมดุลกัน

the short term of the economy,

ปัจจัยระยะสั้นด้านเศรษฐกิจ

the ups and downs of the stock market, the end-of-the-year accounts;

การขึ้นลงของตลาดหุ้น งบดุลตอนปลายปี

the midterm of the quality of life --

ปัจจัยระยะกลางด้านคุณภาพชีวิต

what is the quality every moment of our life, over 10 years and 20 years? --

คุณภาพชีวิตในแต่ละขณะของเรา จะเป็นอย่างไร ในอีก 10 ปี หรือ 20 ปีข้างหน้า

and the long term of the environment.

และปัจจัยระยะยาวด้านสิ่งแวดล้อม

When the environmentalists speak with economists,

เมื่อนักสิ่งแวดล้อมพูดกับนักเศรษฐศาสตร์

it's like a schizophrenic dialogue, completely incoherent.

มันเหมือนบทสนทนาของคนมีอาการทางจิต ไม่มีความต่อเนื่องเอาเสียเลย

They don't speak the same language.

พวกเขาไม่ได้พูดภาษาเดียวกัน

Now, for the last 10 years, I went around the world

ในช่วงสิบปีที่ผ่านมานี้ อาตมาเดินทางไปรอบโลก

meeting economists, scientists, neuroscientists, environmentalists,

พบปะนักเศรษฐศาสตร์ นักวิทยาศาสตร์ นักประสาทวิทยา นักสิ่งแวดล้อม

philosophers, thinkers in the Himalayas, all over the place.

นักปรัชญา และนักคิด ที่เทือกภูเขาหิมาลัย ในทุกๆที่

It seems to me, there's only one concept

อาตมาเห็นว่า มีเพียงแนวคิดเดียว

that can reconcile those three time scales.

ที่จะสามารถทำให้ปัจจัยทั้งสามประการนั้น สมดุลกันได้

It is simply having more consideration for others.

ทำได้ง่ายๆ ด้วยการใส่ใจกับผู้อื่นให้มากขึ้น

If you have more consideration for others, you will have a caring economics,

ถ้าคุณใส่ใจกับคนอื่นมากขึ้น คุณก็จะมีเศรษฐกิจที่ดีได้โดยที่เอาใจใส่ผู้อื่น

where finance is at the service of society

เป็นการบริหารการเงินเพื่อประโยชน์ทางสังคม

and not society at the service of finance.

ไม่ใช่การบริหารสังคม เพื่อประโยชน์ทางการเงิน

You will not play at the casino

คุณจะไม่เล่นการพนัน

with the resources that people have entrusted you with.

ด้วยทรัพยากรที่ผู้คนฝากฝังไว้กับคุณ

If you have more consideration for others,

ถ้าคุณใส่ใจกับคนอื่นมากขึ้น

you will make sure that you remedy inequality,

คุณตรวจสอบตนเอง ว่าคุณได้ลดความไม่เท่าเทียมต่างๆ

that you bring some kind of well-being within society,

และตรวจสอบตนเองว่า คุณได้นำพาความเป็นสุขมาสู่สังคม

in education, at the workplace.

ในสถานศึกษา ที่สถานที่ทำงานของคุณ

Otherwise, a nation that is the most powerful and the richest

ไม่อย่างนั้นแล้ว คุณจะเป็นประเทศ ที่มีอำนาจที่สุด

but everyone is miserable, what's the point?

รวยที่สุด แต่คนทุกคนไม่มีความสุข? ไปเพื่ออะไร

And if you have more consideration for others,

และถ้าคุณใส่ใจกับคนอื่นมากขึ้น

you are not going to ransack that planet that we have

คุณก็จะไม่ปล้นดวงดาวที่เราอาศัยอยู่

and at the current rate, we don't have three planets to continue that way.

และในอัตราปัจจุบัน เราไม่มีดาวอีกสามดวง ให้เรายังคงใช้ชีวิตแบบที่เป็นอยู่นี้

So the question is,

ทีนี้คำถามก็คือ

okay, altruism is the answer, it's not just a novel ideal,

โอเค การเห็นแก่ผู้อื่นคือคำตอบ ที่ไม่ใช่แค่ความคิดในนิยาย

but can it be a real, pragmatic solution?

แต่มันสามารถเป็นจริง ในทางปฏิบัติได้หรือไม่?

And first of all, does it exist,

และก่อนอื่นเลย มันมีจริงหรือเปล่า

true altruism, or are we so selfish?

การเห็นแก่ผู้อื่นมีอยู่จริง หรือว่าเราเห็นแก่ตัวเหลือเกิน?

So some philosophers thought we were irredeemably selfish.

นักปรัชญาหลายคนคิดว่า พวกเรานั้นเห็นแก่ตัวแบบแก้ไขไม่ได้

But are we really all just like rascals?

แต่เราเป็นแค่เหล่าร้ายจริงหรือ?

That's good news, isn't it?

นั่นคือข่าวดีใช่หรือไม่?

Many philosophers, like Hobbes, have said so.

นักปรัชญาหลายท่าน เช่น ฮ็อบส์ คิดว่าอย่างนั้น

But not everyone looks like a rascal.

แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนดูเหมือนเหล่าร้าย

Or is man a wolf for man?

หรือว่ามนุษย์ก็คือหมาป่าที่ล่ามนุษย์ด้วยกัน?

But this guy doesn't seem too bad.

ผู้ชายคนนี้ดูไม่เลวร้ายนัก

He's one of my friends in Tibet.

เขาเป็นเพื่อนคนหนึ่งของอาตมาที่ธิเบต

He's very kind.

เขาใจดีมาก

So now, we love cooperation.

เรารักการทำงานร่วมกัน

There's no better joy than working together, is there?

ไม่มีความสุขอะไร ดีไปกว่าการทำงานร่วมกัน จริงไหม?

And then not only humans.

ไม่ใช่เฉพาะมนุษย์

Then, of course, there's the struggle for life,

แน่นอน ว่ามันมีการต่อสู้เพื่อชีวิต

the survival of the fittest, social Darwinism.

การอยู่รอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุด ตามทฤษฏีของดาร์วิน

But in evolution, cooperation -- though competition exists, of course --

แต่ในวิวัฒนาการ การร่วมมือกัน แน่นอนว่ามีการแข่งขันกันด้วย

cooperation has to be much more creative to go to increased levels of complexity.

แต่เราจำเป็นจะต้องมีการร่วมมือกันสร้างสรรค์ มากกว่านี้เพื่อที่จะก้าวไปข้างหน้า

We are super-cooperators and we should even go further.

พวกเราคือนักสร้างร่วมมือที่มีความพิเศษ และเราควรจะก้าวไปข้างหน้าได้มากกว่านี้

So now, on top of that, the quality of human relationships.

นอกเหนือจากนั้น คือเรื่อง คุณภาพของความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์

The OECD did a survey among 10 factors, including income, everything.

โออีซีดี ได้ทำแบบสำรวจ โดยใช้ปัจจัย 10 อย่าง รวมรายได้ ฯลฯ

The first one that people said, that's the main thing for my happiness,

สิ่งแรกที่ผู้คนกล่าวว่า เป็นปัจจัยหลักสำหรับความสุขของฉัน

is quality of social relationships.

ก็คือคุณภาพของความสัมพันธ์ทางสังคม

Not only in humans.

ไม่ใช่แค่มนุษย์

And look at those great-grandmothers.

ดูคุณยายเหล่านั้นสิ่

So now, this idea that if we go deep within,

ทีนี้ ความคิดที่ว่าถ้าเรามองลงไปลึกๆ

we are irredeemably selfish,

พวกเรานั้นเห็นแก่ตัวอย่างไม่มีทางแก้

this is armchair science.

คือวิทยาศาสตร์บนเก้าอี้นั่ง

There is not a single sociological study,

ไม่มีการศึกษาทางสังคมวิทยา

psychological study, that's ever shown that.

หรือการศึกษาทางจิตวิทยา ที่บอกแบบนั้นเลย

Rather, the opposite.

แต่ในทางตรงกันข้าม

My friend, Daniel Batson, spent a whole life

เพื่อนของอาตมา แดเนียล แบ็ตทัน ใช้ชีวิตทั้งชีวิต

putting people in the lab in very complex situations.

เอาผู้คนจากห้องปฏิบัติการ มาอยู่ในสถาการณ์ที่ซับซ้อน

And of course we are sometimes selfish, and some people more than others.

แน่นอนว่าบางทีบางคนก็เห็นแก่ตัว และบางคนมากกว่าคนอื่น

But he found that systematically, no matter what,

แต่เขาพบว่าตามระบบแล้ว ไม่ว่ายังไง

there's a significant number of people

ก็มีผู้คนจำนวนหนึ่ง

who do behave altruistically, no matter what.

ที่ประพฤติอย่างเห็นแก่ผู้อื่น ไม่ว่ายังไง

If you see someone deeply wounded, great suffering,

ถ้าคุณเห็นใครคนหนึ่ง บาดเจ็บหนัก ทรมานมาก

you might just help out of empathic distress --

คุณอาจจะช่วยเขา จากความเห็นใจ

you can't stand it, so it's better to help than to keep on looking at that person.

คุณทนมันไม่ไหว ฉะนั้นมันจึงดีกว่าที่จะช่วย แทนที่จะยืนดูเฉยๆ

So we tested all that, and in the end, he said, clearly people can be altruistic.

เราทดสอบเรื่องนั้นและสุดท้ายแล้ว มันชัดเจนว่ามนุษย์เราสามารถเห็นแก่ผู้อื่นได้

So that's good news.

นั่นคือข่าวดี

And even further, we should look at the banality of goodness.

และยิ่งไปกว่านั้น เราควรจะมองไปที่ ความดาษดื่นของความดี

Now look at here.

ลองดูทีนี่ก็ได้

When we come out, we aren't going to say, "That's so nice.

เมื่อเราออกไป เราคงไม่พูดว่า "ดีจัง

There was no fistfight while this mob was thinking about altruism."

ที่ไม่มีการชกต่อยเกิดขึ้นในฝูงชน ตอนที่กำลังพูดถึงการไม่เห็นแก่ตัว"

No, that's expected, isn't it?

เราคาดเดาอย่างนั้นหรือ ไม่ใช่หรอก?

If there was a fistfight, we would speak of that for months.

ถ้ามันมีการชกต่อย เราคงพูดถึงมันไปเป็นเดือนๆ

So the banality of goodness is something that doesn't attract your attention,

ดังนั้นความดาษดื่นของความดีเป็นสิ่งที่ไม่ดึงดูดความสนใจของเรา

but it exists.

แต่มันมีอยู่

Now, look at this.

ทีนี้ดูนี่

So some psychologists said,

นักจิตวิทยาบางท่านพูดว่า

when I tell them I run 140 humanitarian projects in the Himalayas

เมื่อฉันบอกพวกเขาว่าฉันทำโครงการการกุศล 140 โครงการ ที่เทือกเขาหิมาลัย

that give me so much joy,

มันทำให้ฉันมีความสุขมาก

they said, "Oh, I see, you work for the warm glow.

พวกเขาพูดว่า "โอ้ คุณทำงานเพื่อความรู้สึกอบอุ่น

That is not altruistic. You just feel good."

นั่นไม่ใช่การเห็นแก่ผู้อื่น มันแค่รู้สึกดี"

You think this guy, when he jumped in front of the train,

คุณคิดว่าชายคนนี้ ตอนที่เขากระโดดตัดหน้ารถไฟ

he thought, "I'm going to feel so good when this is over?"

เขาคิดหรือเปล่าว่า "ฉันจะต้องรู้สึกดีแน่เมื่อเรื่องนี้จบลง?"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But that's not the end of it.

แต่นั่นไม่ใช่ตอนจบของมัน

They say, well, but when you interviewed him, he said,

เมื่อคุณสัมภาษณ์เขา เขาพูดว่า

"I had no choice. I had to jump, of course."

"ผมไม่ทางเลือก แน่นอนผมต้องโดด"

He has no choice. Automatic behavior. It's neither selfish nor altruistic.

เขาไม่มีทางเลือก พฤติกรรมอัตโนมัติ มันไม่ใช่การเห็นแก่ตัวและก็ไม่ใช่การเห็นแก่ผู้อื่น

No choice?

ไม่มีทางเลือก?

Well of course, this guy's not going to think for half an hour,

แน่นอนว่าชายคนนี้คงจะได้คิดไปอีกครึ่งชั่วโมง

"Should I give my hand? Not give my hand?"

"ผมควรจะช่วยหรือไม่ช่วยเขา?"

He does it. There is a choice, but it's obvious, it's immediate.

เขายื่นมือ เขามีทางเลือก แต่มันชัดเจน ในช่วงเวลากะทันหัน

And then, also, there he had a choice.

ทีนี้ ตรงนี้ เขาก็มีทางเลือก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

There are people who had choice, like Pastor André Trocmé and his wife,

มีผู้คนที่มีทางเลือกเช่น บาทหลวงอันเดร ทรุชเมและภรรยาของเขา

and the whole village of Le Chambon-sur-Lignon in France.

และคนทั้งหมู่บ้านเลอ แชมบอน-เซอ-ลุกนอน ในประเทศฝรั่งเศษ

For the whole Second World War, they saved 3,500 Jews,

ตลอดช่วงเวลาสงครามโลกครั้งที่สอง พวกเขาช่วยชาวยิว 3,500 คน

gave them shelter, brought them to Switzerland,

ให้ที่พัก และพาพวกเขาไปสวิตเซอร์แลนด์

against all odds, at the risk of their lives and those of their family.

ท่ามกลางอันตรายต่างๆ ที่เสี่ยงต่อชีวิตของพวกเขาและครอบครัว

So altruism does exist.

ความเห็นแก่ผู้อื่นมีอยู่จริง

So what is altruism?

อะไรคือความเห็นแก่ผู้อื่น

It is the wish: May others be happy and find the cause of happiness.

มันคือความหวังที่ว่า ขอให้คนอื่นมีความสุข และพบต้นตอของความสุข

Now, empathy is the affective resonance or cognitive resonance that tells you,

การเอาใจใส่คือ เสียงสะท้อนเกี่ยวกับความรู้สึก ที่บอกคุณว่า

this person is joyful, this person suffers.

คนคนนี้มีความสุข หรือ คนคนนี้มีความทุกข์

But empathy alone is not sufficient.

แต่การเอาใจใส่อย่างเดียวนั้นไม่พอ

If you keep on being confronted with suffering,

ถ้าคุณต้องเผชิญหน้ากับความทุกข์ อย่างต่อเนื่อง

you might have empathic distress, burnout,

การเอาใจใส่ต่อความยากลำบาก ของคุณอาจหมดลง

so you need the greater sphere of loving-kindness.

คุณต้องการสิ่งแวดล้อมแห่งความรัก และเมตตาที่ยิ่งใหญ่กว่า

With Tania Singer at the Max Planck Institute of Leipzig,

ด้วยทาเนีย ซิงเกอร์ ที่สถาบัน แม็กซ์ แพล็งค์ แห่งไลซ์พิก

we showed that the brain networks for empathy and loving-kindness are different.

เราได้เห็นว่าระบบสมองสำหรับความเอาใจใส่ และความเตตานั้นแตกต่างกัน

Now, that's all well done,

ทั้งหมดมันเยี่ยมมาก

so we got that from evolution, from maternal care, parental love,

เราได้มันมาจากวิวัฒนาการ การดูแลจากแม่ ความรักจากผู้ที่เลี้ยงดูเรา

but we need to extend that.

แต่เราต้องขยายมันออกไป

It can be extended even to other species.

มันสามารถลามไปสู่แม้กระทั่งสายพันธ์อื่นได้

Now, if we want a more altruistic society, we need two things:

ถ้าเราอยากได้สังคมที่เห็นแก่ผู้อื่นมากกว่านี้ เราต้องการสองสิ่ง

individual change and societal change.

การเปลี่ยนแปลงรายบุคคล และการเปลี่ยนแปลงทางสังคม

So is individual change possible?

การเปลี่ยนแปลงรายบุคคลเป็นไปได้ไหม?

Two thousand years of contemplative study said yes, it is.

2,000 ปีของการศึกษาอย่างละเอียด บอกว่า เป็นไปได้

Now, 15 years of collaboration with neuroscience and epigenetics

ทีนี้ 15 ปี ของความร่วมมือ ระหว่าง ประสาทวิทยา และพันธุศาสตร์

said yes, our brains change when you train in altruism.

บอกว่าเป็นไปได้ สมองของเราเปลี่ยนไปเมื่อคุณฝึกเห็นแก่ผู้อื่น

So I spent 120 hours in an MRI machine.

อาตมาใช้เวลา 120 ชั่วโมง ในเครื่องเอ็มอาร์ไอ

This is the first time I went after two and a half hours.

นี่คือภาพแรกที่อาตมาออกมา หลังจากเข้าไป 2 ชั่วโมงครึ่ง

And then the result has been published in many scientific papers.

และผลการทดลองได้ถูกตีพิมพ์ ลงในหนังสือพิมพ์วิทยาศาสตร์หลายฉบับ

It shows without ambiguity that there is structural change

มันแสดงอย่างชัดเจนว่า มีการเปลี่ยนแปลงด้านโครงสร้าง

and functional change in the brain when you train the altruistic love.

และการทำงานของสมอง เมื่อคุณฝึกรักอย่างเห็นแก่ผู้อื่น

Just to give you an idea:

เพื่อให้คุณได้เห็น

this is the meditator at rest on the left,

นี่คือผู้ฝึกขณะพักทางด้านซ้าย

meditator in compassion meditation, you see all the activity,

ผู้ฝึกขณะกำลังปฏิบัติเมตตา คุณเห็นการทำงานทุกอย่าง

and then the control group at rest, nothing happened,

และกลุ่มครอบครัวขณะกำลังพัก ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

in meditation, nothing happened.

ขณะปฏิบัติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

They have not been trained.

พวกเขาไม่ได้รับการฝึก

So do you need 50,000 hours of meditation? No, you don't.

คุณจำเป็นต้องปฏิบัติ 50,000 ชั่วโมงไหม? ไม่ต้อง

Four weeks, 20 minutes a day, of caring, mindfulness meditation

4 สัปดาห์ 20 นาทีต่อ 1 วัน ของการฝึกอย่างเอาใจใส่

already brings a structural change in the brain compared to a control group.

ก็นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงของสมองแล้ว เมื่อเทียบกับกลุ่มตัวอย่างที่มีการควบคุม

That's only 20 minutes a day for four weeks.

แค่ 20 นาทีต่อวัน เป็นเวลา 4 สัปดาห์

Even with preschoolers -- Richard Davidson did that in Madison.

แม้แต่กับเด็กก่อนวัยเรียน ริชาร์ด เดวิดสัน ทำการทดลองที่ เมดิสัน

An eight-week program: gratitude, loving- kindness, cooperation, mindful breathing.

โครงการ 8 สัปดาห์: ความกตัญญู ความรักและเมตตา การร่วมมือกัน การหายใจอย่างมีสติ

You would say, "Oh, they're just preschoolers."

คุณอาจพูดว่า "โอ้ พวกเขาเป็นแค่เด็กก่อนวัยเรียน"

Look after eight weeks,

ลองดูหลังจาก 8 สัปดาห์

the pro-social behavior, that's the blue line.

ความประพฤติทางสังคม คือเส้นสีน้ำเงิน

And then comes the ultimate scientific test, the stickers test.

ต่อมาคือ สุดยอดการทดลองวิทยาศาสตร์ การทดลองสติกเกอร์

Before, you determine for each child who is their best friend in the class,

อันดับแรก เรากำหนดว่า ใครสนิทกับใครในห้องเรียน

their least favorite child, an unknown child, and the sick child,

หรือสนิทกับใครน้อยที่สุด เด็กที่ไม่มีใครรู้จักหรือเด็กที่ไม่สบาย

and they have to give stickers away.

และพวกเขาทุกคนต้องแจกสติกเกอร์ให้เพื่อน

So before the intervention, they give most of it to their best friend.

ก่อนที่จะมีการแทรกแทรง พวกเขาให้สติกเกอร์กับเพื่อนสนิท

Four, five years old, 20 minutes three times a week.

เด็ก 5 ขวบ 4 คน ฝึก 20 นาที 3 ครั้งต่อสัปดาห์

After the intervention, no more discrimination:

หลังจากการแทรกทรง ไม่มีการแบ่งแยกอีกต่อไป

the same amount of stickers to their best friend and the least favorite child.

ทุกคนได้รับสติกเกอร์เท่ากัน แม้ว่าเขาจะเป็นเด็กที่มีคนชอบน้อย

That's something we should do in all the schools in the world.

นั่นคือสิ่งที่เราควรทำ ในทุกโรงเรียนทั่วโลก

Now where do we go from there?

ต่อจากนี้เราไปไหน?

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

When the Dalai Lama heard that, he told Richard Davidson,

เมื่อ ดาไล ลามะ ได้ยินเรื่องนี้ เขาบอก ริชาร์ด เดวิดสัน

"You go to 10 schools, 100 schools, the U.N., the whole world."

"คุณไปบอกคนที่โรงเรียนนะ 10 โรงเรียน 100 โรงเรียน บอก UN บอกโลก"

So now where do we go from there?

หลังจากนั้นเราควรจะทำอะไรต่อไป?

Individual change is possible.

การเปลี่ยนแปลงรายบุคคลนั้นเป็นไปได้

Now do we have to wait for an altruistic gene to be in the human race?

เราจำเป็นต้องรอให้ มียีนส์ทีทำให้เราไม่เห็นแก่ตัวไหม?

That will take 50,000 years, too much for the environment.

นั่นจะใช้เวลาอีก 50,000 ปี นานเกินกว่าที่สิ่งแวดล้อมจะรอได้

Fortunately, there is the evolution of culture.

โชคดี ที่มีการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม

Cultures, as specialists have shown, change faster than genes.

วัฒนธรรม อย่างที่ผู้เชี่ยวชาญได้บ่งบอก เปลี่ยนเร็วกว่ายีนส์

That's the good news.

นั่นคือข่าวดี

Look, attitude towards war has dramatically changed over the years.

ท่าทีต่อสงครามเปลี่ยนแปลงไปมาก เมื่อเวลาผ่านไป

So now individual change and cultural change mutually fashion each other,

ตอนนี้บุคคลเปลี่ยนแปลงไป ตามวัฒนธรรมที่เปลี่ยนไป

and yes, we can achieve a more altruistic society.

และสุดท้ายเราจะสามารถ สร้างสังคมที่มีความเห็นแก่ผู้อื่นมากกว่านี้ได้

So where do we go from there?

แล้วยังไงต่อ?

Myself, I will go back to the East.

ตัวอาตมาจะกลับไปทางทิศตะวันออก

Now we treat 100,000 patients a year in our projects.

เรารักษาคนไข้ 100,000 ต่อปี ในโครงการของเรา

We have 25,000 kids in school, four percent overhead.

เรามีเด็ก 25,000 คนในโรงเรียน 4% โดยเฉลี่ย

Some people say, "Well, your stuff works in practice,

บางคนบอกว่าสิ่งของคุณใช้ได้ในเชิงปฏิบัติ

but does it work in theory?"

แต่มันใช้ได้ในเชิงทฤษฎีรึปล่าว?

There's always positive deviance.

มันมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนที่ดีตลอดเวลา

So I will also go back to my hermitage

ฉะนั้นอาตมาจะกลับไปยังอาศรม

to find the inner resources to better serve others.

เพื่อหาทรัพยากรภายใน เพื่อบริการผู้อื่น

But on the more global level, what can we do?

แต่ในระดับโลก เราทำอะไรได้บ้าง?

We need three things.

เราต้องการสามสิ่ง

Enhancing cooperation:

การเสริมสร้างความร่วมมือระหว่างกัน

Cooperative learning in the school instead of competitive learning,

การเรียนโดยร่วมมือกันเรียน แทนที่จะแข่งกันเรียน

Unconditional cooperation within corporations --

การร่วมมือกันอย่างไม่มีข้อแม้ ระหว่างบริษัทต่างๆ

there can be some competition between corporations, but not within.

จะมีการแข่งขันกันระหว่างผู้ที่ร่วมมือกันก็ได้ แต่ห้ามมีภายใน

We need sustainable harmony. I love this term.

เราต้องการความสามัคคีอย่างยั่งยืน อาตมาชอบคำนี้

Not sustainable growth anymore.

ไม่ใช่การเติบโตอย่างยั่งยืน

Sustainable harmony means now we will reduce inequality.

ความสามัคคีอย่างยั่งยืนหมายถึงตอนนี้ เราลดความไม่เท่าเทียม

In the future, we do more with less,

ต่อไปข้างหน้าเราจะทำน้อย ได้มาก

and we continue to grow qualitatively, not quantitatively.

เราเติบโตต่อไปอย่างมีคุณภาพ ไม่ใช่เติบโตแต่ในเชิงปริมาณ

We need caring economics.

เราต้องการเศรษฐกิจที่มีการเอาใจใส่

The Homo economicus cannot deal with poverty in the midst of plenty,

เศรษฐกิจเบี่ยงเบน ไม่สามารถ แก้ปัญหาความอดอยาก ทั้งที่เรามีเกินพอได้

cannot deal with the problem of the common goods

ไม่สามารถแก้ปัญหาสินค้าทั่วไป

of the atmosphere, of the oceans.

ของอากาศและมหาสมุทร

We need a caring economics.

เราต้องการเศรษฐกิจที่มีการเอาใจใส่

If you say economics should be compassionate,

ถ้าคุณพูดว่าเศรษฐกิจ ควรเป็นความเห็นอกเห็นใจ

they say, "That's not our job."

พวกเขาพูดว่า "นั่นไม่ใช่งานของเรา"

But if you say they don't care, that looks bad.

แต่ถ้าคุณพูดว่าพวกเขาไม่สนใจ นั่นดูไม่ดี

We need local commitment, global responsibility.

เราต้องการการผูกมัดในชุมชน ความรับผิดชอบระดับโลก

We need to extend altruism to the other 1.6 million species.

เราต้องแพร่การเห็นแก่คนอื่น ไปสู่สายพันธ์ุทั้ง 1.6 ล้านสายพันธ์ุ

Sentient beings are co-citizens in this world.

สิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึก ที่อาศัยอยู่ร่วมกับเราบนโลกใบนี้

and we need to dare altruism.

เราต้องกล้าเห็นแก่ผู้อื่น

So, long live the altruistic revolution.

ขอให้การปฏิวัติเพื่อการเห็นแก่ผู้อื่น จงคงอยู่ตลอดไป

Viva la revolución de altruismo.

วีวา ลา รีโวลูเชียน เดอ อัลทรูอิสโม

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)