Allan Adams: The discovery that could rewrite physics

Translator: Teerachart Prasert Reviewer: Varavut Lormongkol

If you look deep into the night sky,

เมื่อคุณเพ่งมอง ท้องฟ้ายามค่ำ

you see stars,

คุณจะเห็นดวงดาว

and if you look further, you see more stars,

ถ้ามองไกลออกไป ก็เห็นดวงดาวอื่นๆอีก

and further, galaxies, and further, more galaxies.

ไกลไปอีก ก็เป็นกาแล็กซี ไกลไปอีก ก็กาแล็กซีอื่นๆ อีก

But if you keep looking further and further,

แต่ถ้าคุณ มองไกลออกไป เรื่อยๆ อีก

eventually you see nothing for a long while,

ถึงจุดหนึ่ง คุณจะไม่เห็นอะไรเลย อยู่นานทีเดียว

and then finally you see a faint, fading afterglow,

ท้ายที่สุด คุณจะเห็นแสงเรืองค้าง (Afterglow) บางๆ เลือนลางลงทุกวัน

and it's the afterglow of the Big Bang.

มันคือแสงเรืองค้าง จากปรากฎการณ์บิ๊กแบง (Big Bang) ครับ

Now, the Big Bang was an era in the early universe

บิ๊กแบง คือยุคของเอกภพ ช่วงแรกเริ่ม

when everything we see in the night sky

ตอนนั้น ทุกสิ่งที่เราเห็น บนท้องฟ้ายามค่ำ

was condensed into an incredibly small,

ควบแน่นเข้ากัน เป็นมวลสารที่เล็กมากๆ

incredibly hot, incredibly roiling mass,

ร้อนมากๆ และปั่นป่วนมากๆ

and from it sprung everything we see.

และมันนี่เอง ที่ปลดปล่อยสรรพสิ่งออกมา

Now, we've mapped that afterglow

แล้วเรา ก็สร้างแผนที่ ของแสงเรืองค้างเหล่านั้นขึ้น

with great precision,

ด้วยความแม่นยำที่สูงมากๆ

and when I say we, I mean people who aren't me.

'เรา' ที่ว่านี้ คนอื่นนะครับ ไม่ใช่ผม

We've mapped the afterglow

พอสร้างแผนที่ของแสงเรืองค้าง

with spectacular precision,

ด้วยความแม่นยำสุดยอดแล้ว

and one of the shocks about it

หนึ่งในเรื่องน่าตกใจก็คือ

is that it's almost completely uniform.

แสงเรืองค้างนี้ กระจายตัวกันอย่างสม่ำเสมอ เกือบสมบูรณ์เลยครับ

Fourteen billion light years that way

ไม่ว่า 14 พันล้านปีแสง ไปทางด้านนั้น

and 14 billion light years that way,

หรือ 14 พันล้านปีแสง ไปทางด้านนี้

it's the same temperature.

อุณหภูมิต่างก็เท่ากันเป๊ะ

Now it's been 14 billion years

ตอนนี้ ผ่านมา 13 พันล้านปีแล้ว

since that Big Bang,

นับแต่เกิดบิ๊กแบง

and so it's got faint and cold.

แสงเรืองค้างนี้ จึงเลือนลาง และเย็นลง

It's now 2.7 degrees.

ขณะนี้มันมีอุณหภูมิ 2.7 องศา

But it's not exactly 2.7 degrees.

แต่ไม่ใช่ 2.7 องศาเป๊ะๆ นะครับ

It's only 2.7 degrees to about

ที่เป็น 2.7 องศาจริงๆ มีอยู่ประมาณ

10 parts in a million.

สิบในล้านส่วนได้

Over here, it's a little hotter,

ตรงนี้ ร้อนกว่านิด

and over there, it's a little cooler,

ตรงโน้น เย็นกว่าหน่อย

and that's incredibly important to everyone in this room,

เรื่องนี้สำคัญมากๆ นะครับ สำหรับทุกคนในห้องนี้

because where it was a little hotter,

เพราะตรงบริเวณที่ร้อนกว่าหน่อยนั้น

there was a little more stuff,

มีอะไรเล็กๆ อยู่ครับ

and where there was a little more stuff,

ตรงอะไรเล็กๆ ที่ว่านี้

we have galaxies and clusters of galaxies

ก็คือกาแล็กซี่ กระจุกกาแล็กซี่

and superclusters

และกลุ่มกระจุกกาแล็กซี่ใหญ่

and all the structure you see in the cosmos.

รวมถึงโครงสร้างทั้งหมด ในจักรวาลนั่นแหละครับ

And those small, little, inhomogeneities,

เจ้าความไม่สม่ำเสมอ เล็กๆ น้อยๆ

20 parts in a million,

ที่มีอยู่ 20 ในล้านส่วนนี้

those were formed by quantum mechanical wiggles

เกิดขึ้นจาก รอยเบี้ยว เชิงกลศาสตร์ควอนตัม

in that early universe that were stretched

ในเอกภพยุคแรกเริ่มที่ถูกยืดออก

across the size of the entire cosmos.

จนมีขนาดใหญ่ทั้งจักรวาล

That is spectacular,

มหัศจรรย์มากๆ ครับ

and that's not what they found on Monday;

แต่นั่น ไม่ใช่ข้อค้นพบเมื่อวันจันทร์ครับ

what they found on Monday is cooler.

ข้อค้นพบเมื่อวันจันทร์นั้น เจ๋งกว่านั้นอีก

So here's what they found on Monday:

ข้อค้นพบเมื่อวันจันทร์ คือนี่ครับ

Imagine you take a bell,

นึกภาพว่า คุณถือระฆัง

and you whack the bell with a hammer.

แล้วก็ ใช้ค้อนตีระฆัง แรงๆเลย

What happens? It rings.

ระฆังก็สั่น และดังครับ

But if you wait, that ringing fades

แต่ถ้าคุณคอยซักพัก เสียงระฆังจะเบาลงๆ

and fades and fades

เบาลงๆ

until you don't notice it anymore.

จนไม่ได้ยินอีก

Now, that early universe was incredibly dense,

ทีนี้ เอกภพในระยะแรกๆ นั้นอัดแน่นมากๆ

like a metal, way denser,

เหมือนกับโลหะ แต่หนาแน่นกว่าเยอะ

and if you hit it, it would ring,

ถ้าคุณตีมัน มันก็สั่น

but the thing ringing would be

แต่ในที่นี้ สิ่งที่สั่นก็คือ

the structure of space-time itself,

โครงสร้างของกาลอวกาศ (space-time)

and the hammer would be quantum mechanics.

ส่วนค้อนในที่นี้ ก็คือกลศาสตร์ควอนตัม

What they found on Monday

สิ่งที่พวกเขาค้นพบ เมื่อวันจันทร์

was evidence of the ringing

คือหลักฐาน ที่แสดงถึงการสั่น

of the space-time of the early universe,

ของกาลอวกาศในเอกภพยุคแรกเริ่ม

what we call gravitational waves

เราเรียกมันว่า คลื่นความโน้มถ่วง (gravitational waves)

from the fundamental era,

ที่มาจากยุคแรกเริ่ม

and here's how they found it.

จะเล่าให้ฟังครับว่า เขาเจอมันได้ยังไง

Those waves have long since faded.

คลื่นพวกนั้น จางลงนานมากแล้วครับ

If you go for a walk,

ถ้าคุณเดินบนคลื่นนั้น

you don't wiggle.

คุณจะไม่รู้สึกสั่นอะไรเลย

Those gravitational waves in the structure of space

คลื่นความโน้มถ่วง ในโครงสร้างของอวกาศนั้น

are totally invisible for all practical purposes.

ในทางปฏิบัติแล้ว ตรวจจับไม่ได้เลยครับ

But early on, when the universe was making

แต่ก่อนหน้านั้น ขณะที่เอกภพกำลังสร้าง

that last afterglow,

แสงเรืองค้างสุดท้ายนั้น

the gravitational waves

คลื่นความโน้มถ่วง

put little twists in the structure

ได้ก่อให้เกิด รอยบิดในโครงสร้าง

of the light that we see.

ของแสงที่เราเห็น

So by looking at the night sky deeper and deeper --

ด้วยการเพ่งมองท้องฟ้ากลางคืน ไกลออกไปๆ

in fact, these guys spent three years on the South Pole

ทีมงานใช้เวลาถึงสามปี ที่ขั้วโลกใต้

looking straight up through the coldest, clearest,

เพ่งผ่านอากาศที่หนาวที่สุด ปลอดโปร่งที่สุด

cleanest air they possibly could find

และสะอาดที่สุด เท่าที่จะหาได้

looking deep into the night sky and studying

เพ่งลึกไปในท้องฟ้ายามค่ำ แล้วศึกษา

that glow and looking for the faint twists

แสงเรืองค้างนั้น มองหารอยเบี้ยวจางๆ

which are the symbol, the signal,

อันเป็นสัญลักษณ์ หรือ สัญญาณ

of gravitational waves,

ของคลื่นความโน้มถ่วง

the ringing of the early universe.

รอยสั่นจากเอกภพยุคแรกเริ่ม

And on Monday, they announced

เมื่อวันจันทร์ พวกเขาได้ประกาศว่า

that they had found it.

พวกเขาเจอมันแล้ว

And the thing that's so spectacular about that to me

เรื่องที่ผมคิดว่ามหัศจรรย์มากๆ

is not just the ringing, though that is awesome.

ไม่ใช่แค่รอยสั่น ซึ่งก็สุดยอดแล้วนะครับ

The thing that's totally amazing,

เรื่องน่าอัศจรรย์จริงๆ

the reason I'm on this stage, is because

เป็นสาเหตุให้ผมมาอยู่บนนี้ ก็คือ

what that tells us is something deep about the early universe.

มันบอกรายละเอียดล้ำลึก เกี่ยวกับจักรวาลยุคแรกเริ่มครับ

It tells us that we

มันบอกว่า เรา

and everything we see around us

และทุกสิ่งรอบๆ ตัวเรานี้

are basically one large bubble --

เป็นลูกโป่งมหึมาลูกนึงครับ

and this is the idea of inflation—

และนี่คือทฤษฎีการพองตัว (inflation) ครับ

one large bubble surrounded by something else.

ลูกโป่งใบใหญ่ใบนึง ซึ่งมีอะไรบางอย่าง รายล้อมอีกที

This isn't conclusive evidence for inflation,

นี่ไม่ใช่หลักฐานยืนยีนทฤษฎีพองตัวนะครับ

but anything that isn't inflation that explains this

แต่ทฤษฎีไหนที่ใช้อธิบายเรื่องนี้ได้

will look the same.

ก็ต้องคล้ายๆ ทฤษฎีพองตัวแหละครับ

This is a theory, an idea,

เราคิดทฤษฎีนี้ขึ้นมา

that has been around for a while,

นานใช้ได้แล้วครับ

and we never thought we we'd really see it.

และเราก็ไม่เคยคิดเลยว่า เราจะเจอมันได้จริง

For good reasons, we thought we'd never see

ด้วยเหตุผลหลายอย่าง เราคิดว่า คงไม่มีวันเจอ-

killer evidence, and this is killer evidence.

หลักฐานไม้ตาย แล้วนี่แหละครับ หลักฐานไม้ตาย

But the really crazy idea

แต่แนวคิดที่หลุดโลกจริงๆ

is that our bubble is just one bubble

คือ ลูกโป่งของเรา เป็นแค่ลูกเดียว

in a much larger, roiling pot of universal stuff.

จากหลายๆลูก ในหม้อเอกภพ ที่ทั้งปั่นป่วน และใหญ่กว่า

We're never going to see the stuff outside,

เราคงไม่มีวันเห็นอะไรๆ นอกลูกโป่งของเราได้ครับ

but by going to the South Pole and spending three years

แต่ด้วยการไปอยู่ขั้วโลกใต้ นานสามปี

looking at the detailed structure of the night sky,

สำรวจโครงสร้างของท้องฟ้ายามค่ำ อย่างละเอียด

we can figure out

เราก็พิสูจน์ได้ว่า

that we're probably in a universe that looks kind of like that.

เราน่าจะอยู่ในเอกภพ ลักษณะประมาณนั้นแหละ

And that amazes me.

นั่นแหละ เรื่องน่าอัศจรรย์ครับ

Thanks a lot.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)