Allan Adams: The discovery that could rewrite physics

آلن آدامز: کشفی که می تواند علم فیزیک را متحول کند

Translator: Kei Esmaeilpour Reviewer: Leila Ataei

If you look deep into the night sky,

اگر در شب به آسمان، عمیق نگاه کنید

you see stars,

ستاره ها را می بینید،

and if you look further, you see more stars,

و اگر دورتر را نگاه کنید، ستاره های بیشتری را می بینید

and further, galaxies, and further, more galaxies.

اگر دورتر و دورتر را نگاه کنید، کهکشان های بیشتری را.

But if you keep looking further and further,

اگر چشم از آسمان برندارید و دورتر و دورتر را نگاه کنید،

eventually you see nothing for a long while,

در انتها، شما هیچ چیز نمی بینید، برای مدتی طولانی، هیچ

and then finally you see a faint, fading afterglow,

و نهایتا، نور کم سو، پس فروزش جزئی در حال محو شدن

and it's the afterglow of the Big Bang.

و این پس فروزش «مه‌بانگ» است.

Now, the Big Bang was an era in the early universe

مه‌بانگ در دوره ی حیات اولیه جهان بوده است

when everything we see in the night sky

زمانی که هر آنچه اکنون در آسمان شب کنونی می بینیم

was condensed into an incredibly small,

یک جسم بی نهایت کوچک،

incredibly hot, incredibly roiling mass,

بی نهایت داغ متراکم میشد، توده ای بی نهایت رسوبی،

and from it sprung everything we see.

و از آن همه چیز درهم پیچیده که می بینیم،

Now, we've mapped that afterglow

الان آن پس فروزش را ترسیم کرده ایم

with great precision,

با دقت زیاد،

and when I say we, I mean people who aren't me.

و وقتی می گویم ما، منظورم با کسان دیگر است.

We've mapped the afterglow

با هم پس فروزش مه‌بانگ را ترسیم کردیم

with spectacular precision,

با دقتی تحسین کردنی و تماشائی،

and one of the shocks about it

و یکی از چیزهای تعجب آور برای من این بود که

is that it's almost completely uniform.

اینکه تقریبا همه چیز کاملا همگون و یک دست است.

Fourteen billion light years that way

۱۴ میلیارد سال نوری از این سمت

and 14 billion light years that way,

و ۱۴ میلیارد سال نوری در این سمت

it's the same temperature.

درجه حرارت مشابه دارند.

Now it's been 14 billion years

حالا، ۱۴ میلیارد سال گذشته

since that Big Bang,

از وقوع آن انفجار بزرگ.

and so it's got faint and cold.

و در نتیجه کم سو و سرد شد.

It's now 2.7 degrees.

الان دمای آن ۲/۷ درجه سانتیگراد است.

But it's not exactly 2.7 degrees.

ولی نه دقیقا ۲/۷ درجه.

It's only 2.7 degrees to about

تنها ۲/۷ درجه تا چیزی حدود

10 parts in a million.

۱۰ قسمت در یک میلیون.

Over here, it's a little hotter,

اینجا، کمی داغ تر است

and over there, it's a little cooler,

و آنطرف کمی سردتر است،

and that's incredibly important to everyone in this room,

و این برای هرکسی که در این اتاق باشد فوق العاده مهم است

because where it was a little hotter,

چون هر جائی که کمی گرم تر است،

there was a little more stuff,

یک مقداری چیزهای بیشتری آنجاست،

and where there was a little more stuff,

و جائی که چیزهای بیشتری هست،

we have galaxies and clusters of galaxies

ما کهکشانها و خوشه های کهکشانی را داریم

and superclusters

و ابرخوشه های کهکشانی

and all the structure you see in the cosmos.

و همه ساختارهایی که شما در این کیهان می بینید.

And those small, little, inhomogeneities,

و آن کوچک ها، ریزه ها، ناهمگونی ها،

20 parts in a million,

۲۰ قسمت در یک میلیون هستند،

those were formed by quantum mechanical wiggles

بر اساس قوانین مکانیک کوانتومی پلانک (ماهیت ذره ای و موجی بودن) در آن جهان اولیه

in that early universe that were stretched

تشکیل شده بودند که در عرض

across the size of the entire cosmos.

همه جهان هستی پخش شدند.

That is spectacular,

چیزی که دیدنی و بینظیر است،

and that's not what they found on Monday;

و چیزی نیست که در روز دوشنبه پیدا کردند؛

what they found on Monday is cooler.

آنچه در روز دوشنبه پیدا کردند جالب تر از این بود.

So here's what they found on Monday:

خوب، این چیزی است که آنها در روز دوشنبه پیدا کردند:

Imagine you take a bell,

فرض کنید که به شما یک زنگ بزرگ بدهند،

and you whack the bell with a hammer.

و شما زنگ را با یک چکش بکوبید،

What happens? It rings.

چه اتفاقی می افتد؟ زنگ بصدا در می آید.

But if you wait, that ringing fades

ولی اگر شما منتظر شوید، صدای زنگ به مرور ناپدید می شود

and fades and fades

و صدا ضعیف تر و ضعیف تر می شود،

until you don't notice it anymore.

تا وقتیکه دیگر صدائی نماند.

Now, that early universe was incredibly dense,

در اوایل حیات کیهان، وقتی که واقعا همه چیز فوق العاده متراکم بود،

like a metal, way denser,

مثل یک فلز، بسیار متراکم تر،

and if you hit it, it would ring,

و اگر شما به آن ضربه می زدید، آن زنگ می زد،

but the thing ringing would be

ولی آن زنگ خاص

the structure of space-time itself,

ساختار فضا - زمان خود بود،

and the hammer would be quantum mechanics.

و چکش مزبور "مکانیک کوانتومی" بود.

What they found on Monday

آنچه آنها در روز دوشنبه پیدا کردند

was evidence of the ringing

شاهدی بود بر آن نشانه از

of the space-time of the early universe,

فضا - زمان در کیهان اولیه،

what we call gravitational waves

آنچه ما؛ از قرون قدیم،

from the fundamental era,

امواج گرانشی نامیده ایم

and here's how they found it.

و این چیزی است که آنها یافتند.

Those waves have long since faded.

این امواج در طول زمان کم رنگ شده بودند

If you go for a walk,

اگر برای قدم زدن بروید،

you don't wiggle.

شما تکان نمی خورید.

Those gravitational waves in the structure of space

این امواج گرانشی در ساختار فضا

are totally invisible for all practical purposes.

عملا کاملا نامرئی هستند.

But early on, when the universe was making

اما در اوایل جهان هستی، زمانی که جهان در حال ساختن

that last afterglow,

آخرین پس فروزش بود

the gravitational waves

امواج گرانشی

put little twists in the structure

ساختار نوری را که ما

of the light that we see.

می بینیم کمی خم می کردند؛

So by looking at the night sky deeper and deeper --

پس با نگاه عمیق تر و عمیق تر به آ سمان

in fact, these guys spent three years on the South Pole

در واقع این دوستان ۳ سال را در قطب جنوب گذراندند،

looking straight up through the coldest, clearest,

تا آسمان را از جایی که احتمالا تمیز ترین، سردترین، و

cleanest air they possibly could find

شفاف ترین هوا یافت می شود نگاه کنند

looking deep into the night sky and studying

با گاهی دقیق به آسمان شب و مطالعه تابش های که

that glow and looking for the faint twists

می درخشند و به دنبال آن بیچ های کم سو

which are the symbol, the signal,

که نماد و نشانه ای بودند،

of gravitational waves,

از امواج گرانشی،

the ringing of the early universe.

نشانه ی کیهان اولیه.

And on Monday, they announced

و روز دوشنبه، اعلام کردند

that they had found it.

که آن را پیدا کرده اند.

And the thing that's so spectacular about that to me

و چیزی که برایم درباره ش بسیار جذاب ودیدنی بود

is not just the ringing, though that is awesome.

فقط این نشانه نیست، هر چند که بسیار جذاب است.

The thing that's totally amazing,

چیزی که کاملا برای من شگفت انگیز است،

the reason I'm on this stage, is because

و من بخاطر آن امروز روی صحنه هستم، اچیزی است

what that tells us is something deep about the early universe.

که این نشانه ها، به ما عمیقا در مورد هستی می گویند،

It tells us that we

آنها به ما می گویند که ما

and everything we see around us

و هر آنچه در اطراف ماست

are basically one large bubble --

اساسا حبابی بزرگ است

and this is the idea of inflation—

و در واقع ایده انبساط جهان است

one large bubble surrounded by something else.

یک حباب بزرگ، که توسط چیزهای دیگر احاطه شده است.

This isn't conclusive evidence for inflation,

این البته شاهد قطعی برای انبساط جهان نیست،

but anything that isn't inflation that explains this

اما هر چیزی هم که انبساطی نیست توضیحاتی

will look the same.

مشابه برای ما دارد.

This is a theory, an idea,

این یک نظریه است، یک تئوری است،

that has been around for a while,

که برای مدت ها طولانی مطرح بوده است،

and we never thought we we'd really see it.

و ما هیچگاه فکر نمی کردیم که واقعا آنرا ببینیم.

For good reasons, we thought we'd never see

و بدلائل منطقی، ما فکر نمی کردیم هیچوقت شواهد اساسی برای آن پیدا کنیم

killer evidence, and this is killer evidence.

و این یک تائیده اساسی و بینظیر است.

But the really crazy idea

ولی تفکر احمقانه اینست که ما فکر کنیم که که حباب ما

is that our bubble is just one bubble

در یک نگاه وسیع تر به کل وجود جهان،

in a much larger, roiling pot of universal stuff.

تنها حباب موجود در یک ملغمه آشفته از جهان هستی باشد.

We're never going to see the stuff outside,

ما هیچگاه نمی توانیم خارج از این جهان هستی را ببینیم،

but by going to the South Pole and spending three years

اما با رفتن به قطب جنوب وصرف سه سال

looking at the detailed structure of the night sky,

نگاه کردن به ساختار دقیق از آسمان شب،

we can figure out

ما می توانیم دریابیم

that we're probably in a universe that looks kind of like that.

که احتمالا جهان هستی که در آن زندگی می کنیم، شکلی مشابه شکلی که ما فکر می کنیم دارد.

And that amazes me.

و این مرا شگفت زده می کند.

Thanks a lot.

بسیار متشکرم.

(Applause)

(تشویق حاضران)