Animations of unseeable biology | Drew Berry | TED

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Techaphon Nitisaowaphak

What I'm going to show you are the astonishing molecular machines

สิ่งที่ผมกำลังจะแสดงให้คุณชม

คือเครื่องจักรขนาดโมเลกุลที่น่าอัศจรรย์

that create the living fabric of your body.

ที่ถักทอโครงร่างชีวิตของร่างกายคุณ

Now molecules are really, really tiny.

โมเลกุลเหล่านี้มันเล็กมากๆ

และเมื่อผมบอกว่าเล็ก

And by tiny, I mean really.

ผมหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ

They're smaller than a wavelength of light,

พวกมันเล็กว่าช่วงความยาวคลื่นแสง

so we have no way to directly observe them.

ฉะนั้นเราไม่มีทางที่จะสำรวจมันโดยตรงได้(ด้วยตาเปล่า)

แต่ด้วยวิทยาศาสาตร์ เรามีความรู้พอสมควร

But through science, we do have a fairly good idea

ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างในระดับโมเลกุล

of what's going on down at the molecular scale.

ดังนั้น สิ่งที่เราจะทำก็คือ บอกเล่าเกี่ยวกับโมเลกุลให้คุณฟัง

So what we can do is actually tell you about the molecules,

but we don't really have a direct way of showing you the molecules.

แต่เราไม่มีวิธีการที่จะแสดงให้คุณเห็นโมเลกุลได้ตรงๆ

ทางออกวิธีหนึ่งก็คือใช้การวาดภาพ

One way around this is to draw pictures.

And this idea is actually nothing new.

และความคิดนี้จริงๆ ไม่ใช่อะไรที่ใหม่เลย

Scientists have always created pictures

นักวิทยาศาสตร์วาดภาพเสมอ

มันเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการคิดและการค้นพบของพวกเขา

as part of their thinking and discovery process.

พวกเขาวาดภาพสิ่งที่พวกเขาเห็นเมื่อทำการสำรวจด้วยตาเปล่า

They draw pictures of what they're observing with their eyes,

through technology like telescopes and microscopes,

ด้วยเทคโนโลยีดั่งเช่นกล้องโทรทัศน์และกล้องจุลทรรศน์

และสิ่งที่พวกเขาคิดอยู่ในสมองด้วย

and also what they're thinking about in their minds.

I picked two well-known examples,

ผมเลือกตัวอย่างที่เป็นที่รู้จักดีมาสองอัน

because they're very well-known for expressing science through art.

เพราะว่าพวกเขาเป็นที่รู้จักดี ในแง่การบอกเล่าวิทยาศาสตร์ผ่านงานศิลปะ

ผมขอเริ่มจากกาลิเลโอ

And I start with Galileo, who used the world's first telescope

เขาใช้กล้องโทรทัศน์ตัวแรกของโลก

ส่องดูดวงจันทร์

to look at the Moon.

And he transformed our understanding of the Moon.

และเขาได้เปลี่ยนความเข้าใจของเรา ที่มีต่อดวงจันทร์

The perception in the 17th century

แนวความคิดในช่วงยุคศตวรรษที่ 17 มีอยู่ว่า

was the Moon was a perfect heavenly sphere.

ดวงจันทร์นั้นเป็นทรงกลมราบเรียบสมบูรณ์แบบ

But what Galileo saw was a rocky, barren world,

แต่สิ่งที่กาลิเลโอเห็น คิอ พื้นผิวขุรขระกันดารเต็มไปด้วยหิน

which he expressed through his watercolor painting.

ซึ่งเขาได้ถ่ายทอดผ่านภาพเขียนสีน้ำของเขา

Another scientist with very big ideas,

นักวิทยาศาสตร์อีกคนที่มีความคิดอันยิ่งใหญ่

ดาราแห่งวงการชีววิทยา ชาร์ล ดาวิน

the superstar of biology is Charles Darwin.

ในบทความที่โด่งดังอันหนึ่งในสมุดบันทึกของเขา

And with this famous entry in his notebook,

เขาเริ่มต้นจากมุมซ้ายบนด้วยคำว่า "ผมคิดว่า"

he begins in the top left-hand corner with, "I think,"

และจากนั้น ร่างภาพของต้นไม้แห่งชีวิต

and then sketches out the first tree of life,

which is his perception of how all the species,

ซึ่งมันเป็นแนวคิดของเขา

ว่าสิ่งมีชีวิตทุกสปีชีส์ที่อยู่บนโลกใบนี้

all living things on Earth are connected through evolutionary history --

เชื่อมโยงกันผ่านทางวิวัฒนาการในอดีต

the origin of species through natural selection

จากจุดเริ่มต้นของสปีชีส์ผ่านกระบวนการคัดเลือกโดยธรรมชาติ

and divergence from an ancestral population.

และการแปรเปลี่ยนไปจากบรรพบุรุษ

Even as a scientist,

ในฐานะนักวิทยาศาสตร์

I used to go to lectures by molecular biologists

ผมเคยไปฟังการบรรยายโดยนักอนูชีววิทยา

และพบว่ามันไม่สามารถเข้าใจได้เลย

and find them completely incomprehensible,

with all the fancy technical language and jargon

มันเต็มไปด้วยศัพท์แสงที่สวยหรูและคำเฉพาะทาง

ที่พวกเขาใช้ในการพรรณนางานของพวกเขา

that they would use in describing their work,

จนกระทั่งผมได้พบกับงานศิลป์ของเดวิด กู๊ดเซล

until I encountered the artworks of David Goodsell,

ซึ่งเป็นนักอนูชีววิทยา ณ สถาบันสคริปส์

who is a molecular biologist at the Scripps Institute.

และภาพของเขา

And his pictures -- everything's accurate and it's all to scale.

ทุกๆอย่างแม่นยำและสมส่วน

And his work illuminated for me

และผลงานของเขาก็ชี้ทางสว่างให้ผม

what the molecular world inside us is like.

เข้าใจว่าโลกแห่งโมเลกุลภายในตัวเรานั้นเป็นเช่นไร

นี่คือภาพตัดขวางของเลือด

So this is a transection through blood.

In the top left-hand corner, you've got this yellow-green area.

ที่มุมซ้ายบน คุณจะเห็นบริเวณที่เป็นสีออกเหลืองอมเขียว

บริเวณเหลืองอมเขียวนี้คือสารเหลวของเลือด ซึ่งส่วนใหญ่ประกอบด้วยน้ำ

The yellow-green area is the fluid of blood, which is mostly water,

แต่มันก็ยังมี แอนติบอดี้ น้ำตาล

but it's also antibodies, sugars, hormones, that kind of thing.

ฮอร์โมน และอะไรพวกนี้

And the red region is a slice into a red blood cell.

และบริเวณสีแดงคือเซลล์เม็ดเลือดแดงที่ถูกผ่าออก

And those red molecules are hemoglobin.

และโมเลกุลสีแดงเหล่านั้นก็คือฮีโมโกบิล

They are actually red; that's what gives blood its color.

พวกมันจริงๆแล้วก็สีแดง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ทำให้เลือดเราเป็นสีนั้น

และฮีโมโกบิลก็ทำหน้าที่เหมือนกับฟองน้ำ

And hemoglobin acts as a molecular sponge

ที่ดูดซับออกซิเจนในปอดของคุณ

to soak up the oxygen in your lungs

และนำมันไปยังส่วนอื่นๆของร่างกาย

and then carry it to other parts of the body.

เมื่อหลายปีก่อน, ผมได้รับแรงบันดาลใจเป็นอย่างมากจากภาพนี้

I was very much inspired by this image many years ago,

and I wondered whether we could use computer graphics

และผมอยากรู้ว่า เราจะสามารถใช้คอมพิวเตอร์กราฟฟิก

เพื่อแสดงโลกแห่งโมเลกุลได้หรือไม่

to represent the molecular world.

มันจะมีหน้าตาอย่างไร

What would it look like?

And that's how I really began.

และนั่นคือการเริ่มต้นของผม ฉะนั้นมาเริ่มดูกันเลย

So let's begin.

This is DNA in its classic double helix form.

นี่คือดีเอ็นเอในโครงสร้างคลาสสิกแบบเกลียวคู่

ซึ่งได้มาจากการใช้เทคนิคทางผลึกศาสตร์(Crystallography)

And it's from X-ray crystallography, so it's an accurate model of DNA.

ฉะนั้น มันจึงเป็นโมเดลของดีเอ็นเอที่ถูกต้อง

If we unwind the double helix and unzip the two strands,

ถ้าเราคลายโครงสร้างเกลียวคู่ออก และแยกดีเอ็นเอทั้งสองสายออกจากกัน

คุณจะเห็นมันมีหน้าตาคล้ายฟัน

you see these things that look like teeth.

พวกมันคือตัวอักษรที่เป็นรหัสพันธุกรรม

Those are the letters of genetic code,

คือยีนจำนวน 25,000 ยีน ที่ได้ถูกบันทึกอยู่ในดีเอ็นเอของคุณ

the 25,000 genes you've got written in your DNA.

This is what they typically talk about -- the genetic code --

นี่คือสิ่งที่พวกเขาพูดถึงกันเป็นประจำ

มันคือรหัสพันธุกรรม นี่คือสิ่งที่พวกเขาพูดถึง

this is what they're talking about.

แต่ว่า ผมอยากที่จะพูดถึงศาสตร์ของดีเอ็นเอในมุมที่แตกต่าง

But I want to talk about a different aspect of DNA science,

นั่นคือ ในมุมของลักษณะทางกายภาพของดีเอ็นเอ

and that is the physical nature of DNA.

ดีเอ็นเอสองสายนี้ วิ่งไปในทิศทางตรงกันข้าม

It's these two strands that run in opposite directions

for reasons I can't go into right now.

ด้วยเหตุผลที่ผมจะไม่กล่าวถึงในที่นี้

But they physically run in opposite directions,

โดยกายภาพแล้วพวกมันวิ่งไปในทิศตรงข้ามกัน

ซึ่งมันได้สร้างความซับซ้อนหลายอย่างให้กับเซลล์ของคุณ

which creates a number of complications for your living cells,

ซึ่งคุณกำลังจะได้เห็น

as you're about to see,

โดยเฉพาะขณะเมื่อดีเอ็นเอกำลังถูกคัดลอก

most particularly when DNA is being copied.

And so what I'm about to show you

และสิ่งที่ผมกำลังจะให้คุณได้รับชม

is an accurate representation of the actual DNA replication machine

เป็นการนำเสนอที่ถูกต้องแม่นยำ

ของกระบวนการจำลองตัวเองของดีเอ็นเอ ที่เกิดขึ้นขณะนี้ภายในร่างกายของคุณ

that's occurring right now inside your body,

ตามความรู้ทางชีววิทยาในปี 2002

at least 2002 biology.

So DNA's entering the production line from the left-hand side,

ดีเอ็นเอ เข้าสู่กระบวนการจากทางด้านซ้ายมือ

and it hits this collection, these miniature biochemical machines,

และมันก็เข้ามาเจอกับกลุ่มของเครื่องจักรกลขนาดจิ๋ว ทางชีวเคมี

ที่ดึงดีสายเอ็นเอแยกออกจากกัน และทำสำเนาที่เหมือนกันทุกประการ

that are pulling apart the DNA strand and making an exact copy.

ดังนั้น เมื่อดีเอ็นเอเข้ามา

So DNA comes in and hits this blue, doughnut-shaped structure

และชนเข้ากับโครงสร้างสีฟ้าๆที่หน้าตาคล้ายโดนัท

and it's ripped apart into its two strands.

และมันก็ถูกแยกออกเป็นสองสาย

สายหนึ่งสามารถทำการถอดแบบได้โดยตรง

One strand can be copied directly,

และคุณสามารถเห็นสิ่งนี้ม้วนออกทางด้านล่าง

and you can see these things spooling off to the bottom there.

แต่เรื่องมันไม่ได้ง่ายเช่นนี้สำหรับดีเอ็นเออีกสายหนึ่ง

But things aren't so simple for the other strand

เพราะว่าการถอดแบบมันต้องทำย้อนกลับ

because it must be copied backwards.

ดังนั้นมันจะถูกโยนกลับเข้าไปผ่านกระบวนการวนซ้ำ

So it's thrown out repeatedly in these loops

และถอดแบบแค่ส่วนหนึ่งในแต่ละครั้ง

and copied one section at a time, creating two new DNA molecules.

เกิดการสร้างดีเอ็นเอสองโมเลกุล

Now you have billions of this machine right now working away inside you,

ทีนี้ คุณมีเครื่องจักรกลนี้เป็นพันล้าน

กำลังทำงานอยู่ภายในร่างกายคุณในขณะนี้

copying your DNA with exquisite fidelity.

ถอดแบบดีเอ็นเอของคุณ อย่างความแม่นยำที่สุด

นี่คือการนำเสนอที่ถูกต้อง

It's an accurate representation,

และมีความเร็วที่สอดคล้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นภายในตัวคุณ

and it's pretty much at the correct speed for what is occurring inside you.

ผมไม่ได้แก้ไขข้อผิดพลาดและสิ่งอื่นๆในนี้

I've left out error correction and a bunch of other things.

(Laughter)

มันเป็นงานที่ทำเมื่อหลายปีมาแล้วครับ

This was work from a number of years ago--

(เสียงผู้ชมปรบมือ) ขอบคุณครับ

Thank you.

งานนี้มาจากสิ่งที่เราทำเมื่อหลายปีก่อน

(Applause)

This is work from a number of years ago,

แต่สิ่งที่ผมจะนำเสนอคุณต่อไปนั้น เป็นงานวิทยาศาสตร์ใหม่ มันเป็นเทคโนโลยีล่าสุด

but what I'll show you next is updated science,

it's updated technology.

เช่นเคย พวกเราเริ่มต้นด้วยดีเอ็นเอ

So again, we begin with DNA.

มันสั่นๆ เขย่าไปมาเพราะว่า มันถูกล้อมรอบด้วยกลุ่มของโมเลกุล

And it's jiggling and wiggling there

because of the surrounding soup of molecules,

ซึ่งถูกผมเอาออกไป เพื่อให้คุณได้เห็นอะไรบางอย่าง

which I've stripped away so you can see something.

ดีเอ็นเอมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 2 นาโนเมตร

DNA is about two nanometers across, which is really quite tiny.

ซึ่งที่จริงแล้วมันเล็กมากๆ

แต่ในแต่ละเซลล์ของคุณ

But in each one of your cells,

แต่ละเส้นสายของดีเอ็นเอนั้นมีความยาวประมาณ 30 ถึง 40 ล้านนาโนเมตร

each strand of DNA is about 30 to 40 million nanometers long.

So to keep the DNA organized and regulate access to the genetic code,

ดังนั้น เพื่อที่จะจัดเก็บดีเอ็นเอ และควบคุมการเข้าถึงรหัสพันธุกรรม

มันจะถูกพันรอบโปรตีนสีม่วงเหล่านี้

it's wrapped around these purple proteins --

หรือที่ผมทำให้มันเป็นสีม่วงในที่นี้

or I've labeled them purple here.

มันอัดตัวและพันตัวเข้า

It's packaged up and bundled up.

All this field of view is a single strand of DNA.

ภาพทั้งหมดที่เห็นนี้เป็นดีเอ็นเอหนึ่งสาย

This huge package of DNA is called a chromosome.

กลุ่มขนาดใหญ่ของดีเอ็นเอนี้เรียกว่า โครโมโซม

And we'll come back to chromosomes in a minute.

เราจะกลับมาพูดถึงมันในอีกสักครู่

We're pulling out, we're zooming out,

ตอนนี้พวกเราจะถอยออกมา ถอยห่างออกมา

out through a nuclear pore,

ออกมาผ่านรูนิวเคลียส

which is the gateway to this compartment that holds all the DNA,

ซี่งเป็นประตูสู่ห้องที่บรรจุดีเอ็นเอทั้งหมดไว้

called the nucleus.

ที่เรียกว่านิวเคลียส

All of this field of view is about a semester's worth of biology,

ทั้งหมดที่เห็นในภาพ

ประมาณเท่ากับการเรียนการสอนวิชาชีววิทยาเป็นเทอม และผมมีเวลาแค่เจ็ดนาที

and I've got seven minutes,

ดังนั้น ผมคงจะไม่สามารถที่จะอธิบายมันทั้งหมดในวันนี้

So we're not going to be able to do that today?

ไม่... มีคนบอกผมว่า "อย่าทำ"

No, I'm being told, "No."

This is the way a living cell looks down a light microscope.

นี่เป็นลักษณะของเซลล์ทีมีชีวิต เมื่อเรามองผ่านกล้องจุลทรรศน์แบบใช้แสง

และมันถูกถ่ายทำด้วยเทคนิคแบบเร่งเวลา(time-lapse) ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณเห็นมันเคลื่อนไหว

And it's been filmed under time-lapse, which is why you can see it moving.

เยื่อหุ้มนิวเคลียสแตกออก

The nuclear envelope breaks down.

สิ่งที่มีลักษณะคล้ายกับไส้กรอกเหล่านี้คือโครโมโซม และพวกเราก็มุ่งความสนใจไปยังพวกมัน

These sausage-shaped things are the chromosomes,

and we'll focus on them.

พวกมันผ่านกระบวนการเคลื่อนไหวที่น่าทึ่ง

They go through this very striking motion that is focused on these little red spots.

ซึ่งมีจุดหลักอยู่ที่จุดแดงเล็กๆเหล่านี้

เมื่อเซลล์รู้สึกว่ามันพร้อมแล้ว

When the cell feels it's ready to go, it rips apart the chromosome.

มันก็แยกโครโมโซมออกจากกัน

One set of DNA goes to one side,

ชุดหนึ่งของดีเอ็นเอไปทางหนึ่ง

the other side gets the other set of DNA --

ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ได้อีกชุดหนึ่งของดีเอ็นเอ

identical copies of DNA.

เป็นสำเนาดีเอ็นเอที่เหมือนกัน

And then the cell splits down the middle.

และจากนั้นเซลล์ก็แบ่งตัวออกจากตรงกลาง

And again, you have billions of cells undergoing this process

คุณมีเซลล์อยู่เป็นหลายพันล้านเซลล์เช่นกัน

ที่กำลังอยู่ในกระบวนการนี้ภายในตัวคุณ ณ ขณะนี้

right now inside of you.

Now we're going to rewind and just focus on the chromosomes,

ทีนี้ เราจะย้อนกลับมาดูกันอีกครั้ง สังเกตเฉพาะที่โครโมโซม

and look at its structure and describe it.

ดูโครงสร้างของมัน และอธิบายมัน

ตอนนี้ เรากลับมาอยู่ ณ วินาที ที่มันอยู่ที่จุดศูนย์กลาง

So again, here we are at that equator moment.

โครโมโซมเรียงตัวกัน

The chromosomes line up.

And if we isolate just one chromosome,

และถ้าพวกเราแยกแค่หนึ่งโครโมโซมออกมา

we're going to pull it out and have a look at its structure.

เราก็กำลังที่จะดึงมันออกมาและมองดูโครงสร้างของมัน

นี่คือโครงสร้างโมเลกุลที่ใหญ่ที่สุดในตัวเรา

So this is one of the biggest molecular structures that you have,

ที่เรารู้จักภายในตัวเรา

at least as far as we've discovered so far inside of us.

นี่คือโครโมโซมเดี่ยว

So this is a single chromosome.

และคุณมีดีเอ็นเอสองสายในทุกโครโมโซม

And you have two strands of DNA in each chromosome.

One is bundled up into one sausage.

ดีเอ็นเอสายหนึ่งจะพันกันเป็นไส้กรอกอันหนึ่ง

The other strand is bundled up into the other sausage.

อีกสายหนึ่งก็จะพันเกลียวกันเป็นไส้กรอกอีกอัน

สิ่งที่รูปร่างคล้ายหนวดแมวที่ยื่นออกมาจากทั้งสองข้าง

These things that look like whiskers that are sticking out from either side

เป็นโครงสร้างที่เปลี่ยนรูปได้ของเซลล์

are the dynamic scaffolding of the cell.

They're called microtubules, that name's not important.

พวกมันเรียกว่า ไมโครทูบูล(microtubules) ชื่อมันไม่สำคัญเท่าไรนัก

แต่ว่า สิ่งที่เราจะให้ความสนใจก็คือ บริเวณที่ผมทำให้มันเป็นสีแดงนี้

But we're going to focus on the region labeled red here --

มันคือพื้นที่เชื่อมต่อ

and it's the interface between the dynamic scaffolding

ระหว่างโครงสร้างที่เปลี่ยนรูปได้ และโครโมโซม

and the chromosomes.

It is obviously central to the movement of the chromosomes.

เห็นได้ชัดว่า มันคือศูนย์กลาง สำหรับการเคลื่อนไหวของโครโมโซม

We have no idea, really, as to how it's achieving that movement.

พวกเราไม่รู้เลยจริงๆว่า มันสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างไร

กำลังมีการศึกษาสิ่งนี้อยู่ พวกเขาเรียกมันว่า ไคนีโตคอร์ (kinetochore)

We've been studying this thing they call the kinetochore

แม้จะศึกษาอย่างจริงจังมากกว่าหนึ่งร้อยปี

for over a hundred years with intense study,

เราก็ยังคงอยู่ในช่วงเริ่มต้นของการค้นพบเกี่ยวกับมัน

and we're still just beginning to discover what it's about.

มันประกอบขึ้นจากโปรตีนชนิดต่างๆประมาณ 200 ชนิด

It is made up of about 200 different types of proteins,

โดยรวมแล้ว มีโปรตีนเป็นพันๆ

thousands of proteins in total.

It is a signal broadcasting system.

มันเป็นระบบส่งสัญญาณ

It broadcasts through chemical signals,

มันส่งสัญญาณด้วยสัญญาณทางเคมี

บอกส่วนอื่นๆ ของเซลล์ เมื่อมันพร้อม

telling the rest of the cell when it's ready,

when it feels that everything is aligned and ready to go

เมื่อมันรู้สึกว่าทุกสิ่งมาเรียงตัวกันเรียบร้อย และพร้อมที่จะเข้าสู่ขั้นตอน

for the separation of the chromosomes.

สำหรับการแยกโครโมโซม

It is able to couple onto the growing and shrinking microtubules.

มันสามารถที่จะจับเข้ากับไมโครทูบูลที่กำลัง ขยายตัวและหดตัวลง

มันมีส่วนร่วมในการสร้างไมโครทูบูล

It's involved with the growing of the microtubules,

และมันสามารถที่จะเข้าจับกับไมโครทูบูลชั่วคราวได้

and it's able to transiently couple onto them.

มันยังเป็นระบบที่ตรวจจับความสนใจ

It's also an attention-sensing system.

มันสามารถที่จะรู้สึกได้ว่า เมื่อไรที่เซลล์พร้อม

It's able to feel when the cell is ready,

เมื่อโครโมโซมอยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง

when the chromosome is correctly positioned.

มันจะเปลี่ยนเป็นสีเขียว

It's turning green here because it feels that everything is just right.

เพราะว่ามันรู้สึกว่า ทุกๆอย่างมันเหมาะสม

และคุณจะเห็นว่า มันมีส่วนที่เหลือเล็กๆส่วนหนึ่ง

And you'll see, there's this one little last bit

ที่ยังคงเป็นสีแดง

that's still remaining red.

และมันเดินลงไปตามไมโครทูบูล

And it's walked away down the microtubules.

นั่นคือระบบการส่งสัญญาณ ที่ส่งสัญญาณออกไปว่าให้หยุด

That is the signal broadcasting system sending out the stop signal.

และมันเดินออกไป ผมหมายความว่า มันเป็นกลไก

And it's walked away -- I mean, it's that mechanical.

มันเป็นนาฬิการะดับโมเลกุล

It's molecular clockwork.

This is how you work at the molecular scale.

นี่คือวิธีที่มันทำงานในระดับโมเลกุล

So with a little bit of molecular eye candy,

ดังนั้น ด้วยสิ่งเล็กๆระดับโมเลกุลสีลูกกวาดน่ายลพวกนี้

(Laughter)

เรามีไคเนส(kinesins) ที่เห็นสีส้มๆ นั่น

we've got kinesins, the orange ones.

They're little molecular courier molecules walking one way.

พวกมันคือนักขนส่งเล็กๆ ระดับโมเลกุล ที่เดินทางเดียว

และนี่คือ ไดนีอิน (dynein) พวกมันรับผิดชอบระบบการส่งสัญญาณนั้น

And here are the dynein, they're carrying that broadcasting system.

และพวกมันมีขายาวๆ เพื่อให้พวกมัน สามารถก้าวข้ามสิ่งกีดขวางและอะไรทำนองนั้นได้

And they've got their long legs

so they can step around obstacles and so on.

ทั้งหมดนี้ถูกจำลองมาจากข้อมูลวิทยาศาสตร์

So again, this is all derived accurately from the science.

อย่างถูกต้องแม่นยำ

ปัญหาก็คือ เราไม่สามารถนำเสนอมันให้คุณดูในทางอื่นได้

The problem is we can't show it to you any other way.

Exploring at the frontier of science, at the frontier of human understanding,

การสำรวจ ณ สุดพรมแดนความรู้ของวิทยาศาสตร์

ณ สุดขอบเขตความเข้าใจของมนุษย์

มันเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นมาก

is mind-blowing.

Discovering this stuff

การค้นพบสิ่งเหล่านี้

is certainly a pleasurable incentive to work in science.

แน่นอนว่ามันเป็นตัวกระตุ้นที่น่าพึงพอใจ ในการทำงานในวงการวิทยาศาสตร์

แต่นักวิจัยทางการแพทย์ส่วนใหญ่

But most medical researchers --

discovering the stuff is simply steps along the path to the big goals,

การค้นพบอะไรสักอย่าง

เป็นแค่ก้าวย่างของการเดิน ไปตามทางสู่จุดหมายที่ยิ่งใหญ่

which are to eradicate disease, to eliminate the suffering

ซึ่งก็คือเพื่อกำจัดโรคภัย

เพื่อที่จะขับไล่ความเจ็บไข้และ ความทรมานที่เกิดจากโรคภัย

and the misery that disease causes

และเพื่อดึงผู้คนให้พ้นจากความอยากลำบาก

and to lift people out of poverty.

ขอบคุณครับ

Thank you.

(Applause)

(เสียงปรบมือ)