Christopher Emdin: Teach teachers how to create magic

Translator: Patcharathanasit Metheewatcharasirichart Reviewer: Penchan Kongpet

Right now

ในตอนนี้

there is an aspiring teacher

มีครูรุ่นใหม่ไฟแรง

who is working on a 60-page paper

ผู้ซึ่งกำลังยุ่งอยู่กับการทำรายงานหนา 60 หน้า

based on some age-old education theory

ที่อ้างอิงจากทฤษฎีการศึกษาเก่าแก่

developed by some dead education professor

ซึ่งสร้างขึ้นโดยศาสตราจารย์ด้านการศึกษา ที่เสียชีวิตไปแล้ว

wondering to herself what this task

เธอได้แต่เฝ้าถามตัวเองว่า

that she's engaging in

งานที่เธอทำอยู่นี่

has to do with what she wants to do with her life,

มันเกี่ยวอะไรกับสิ่งที่เธออยากทำในชีวิตจริง

which is be an educator,

นั่นคือการเป็นนักการศึกษา

change lives, and spark magic.

ที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตผู้คน และจุดประกายเวทมนต์

Right now there is an aspiring teacher

ในตอนนี้ มีครูรุ่นใหม่ไฟแรง

กำลังเรียนระดับบัณฑิตศึกษา ในคณะศึกษาศาสตร์

in a graduate school of education

who is watching a professor babble on and on

เขาเฝ้ามองศาสตราจารย์พูดพล่ามไม่รู้จบ

about engagement

เกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของผู้เรียน

in the most disengaging way possible.

ในสถานการณ์ที่การมีส่วนร่วมแทบเป็นไปไม่ได้

Right now

ในตอนนี้

there's a first-year teacher at home

มีครูที่เพิ่งเริ่มงานเป็นปีแรก

who is pouring through lesson plans

เธออยู่ที่บ้าน กำลังทบทวนแผนการสอน

trying to make sense of standards,

พยายามทำความเข้าใจกับมาตรฐานต่าง ๆ

who is trying to make sense of how to grade students appropriately,

เธอพยายามทำความเข้าใจว่า จะให้คะแนนนักเรียนอย่างเหมาะสมได้อย่างไร

while at the same time saying to herself

ในขณะเดียวกัน ก็พูดย้ำกับตัวเอง

over and over again,

ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า

"Don't smile till November,"

"อย่ายิ้มจนกว่าจะถึงเดือนพฤศจิกายน"

because that's what she was taught

เพราะนั่น คือสิ่งที่เธอถูกสอนมา

in her teacher education program.

จากหลักสูตรอบรมวิชาการศึกษา

Right now there's a student

ในตอนนี้ มีนักเรียนคนหนึ่ง

who is coming up with a way

กำลังคิดหาวิธี

to convince his mom or dad

ที่จะทำให้พ่อหรือแม่ของเขาเชื่อ

that he's very, very sick

ว่าเขาป่วยหนักมาก

and can't make it to school tomorrow.

จนทำให้เขาไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้ไม่ได้

On the other hand, right now

ในทางกลับกัน ตอนนี้

there are amazing educators

มีนักการศึกษาที่น่ามหัศจรรย์หลายท่าน

that are sharing information,

กำลังแบ่งปันข้อมูล

information that is shared in such a beautiful way

ข้อมูลที่ถูกถ่ายทอดอย่างสวยงาม

that the students are sitting at the edge of their seats

จนทำให้นักเรียนนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้

just waiting for a bead of sweat

เฝ้ารอให้เม็ดเหงื่อ

to drop off the face of this person

หยดลงจากใบหน้าของบุคคลผู้นี้

so they can soak up all that knowledge.

เพื่อที่พวกเขาจะซึมซับเอาความรู้เหล่านั้นไปใช้

Right now there is also a person

ในตอนนี้ ก็ยังมีคนคนหนึ่ง

who has an entire audience rapt with attention,

ที่ทำให้ผู้ฟังทุกคนตั้งใจฟังอย่างต็มที่

a person that is weaving a powerful narrative

คนที่ถักทอเรื่องราวอันทรงพลัง

about a world

เกี่ยวกับโลก

that the people who are listening

ที่ผู้ฟังที่กำลังฟังอยู่นั้น

have never imagined or seen before,

ไม่เคยจินตนาการถึง หรือพบเห็นมาก่อน

but if they close their eyes tightly enough,

แต่ถ้าพวกเขาหลับตาลงให้สนิทพอ

they can envision that world

พวกเขาจะสามารถจินตนาการถึงโลกใบนั้นได้

because the storytelling is so compelling.

เพราะเรื่องที่เล่ามันสมจริงและน่าสนใจมาก

Right now there's a person who can tell an audience

ตอนนี้ มีคนที่สามารถบอกให้ผู้ฟัง

to put their hands up in the air

ชูมือขึ้นไปบนฟ้า

and they will stay there till he says,

และยกมันค้างไว้จนกว่า เขาจะพูดว่า

"Put them down."

"เอามือลง"

Right now.

ในตอนนี้

ผู้คนคงพูดว่า

So people will then say,

"Well, Chris, you describe the guy

"เอาละ คริส คุณได้อธิบายถึงคนคนหนึ่ง

who is going through some awful training

ที่ต้องผ่านการอบรมที่เหนื่อยยาก

but you're also describing these powerful educators.

แต่คุณก็บรรยายถึง เหล่านักการศึกษาผู้ทรงพลังเหล่านี้

If you're thinking about the world of education

ถ้าคุณนึกถึงโลกของการศึกษา

or urban education in particular,

หรือ โดยเฉพาะการศึกษาในเมืองใหญ่

these guys will probably cancel each other out,

ผลกระทบจากคนสองพวกนี้ก็คงหักล้างกันไป

and then we'll be okay."

แล้วเราก็คงไม่มีปัญหาอะไร

The reality is, the folks I described

ในความเป็นจริงนั้น ผู้คนที่ผมพูดถึง

as the master teachers,

ว่าเป็นครูชั้นยอด

the master narrative builders,

เป็นผู้สร้างสรรค์เรื่องราวมือฉมัง

the master storytellers

นักเล่าเรื่องผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลายนั้น

are far removed from classrooms.

ไม่เคยได้เฉียดเข้าใกล้ห้องเรียนเลย

The folks who know the skills about how to teach

บรรดาคนที่รู้ทักษะเกี่ยวกับวิธีการสอน

and engage an audience

และ ยังสามารถทำให้ผู้ฟังมีส่วนร่วม

don't even know what teacher certification means.

กลับไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่า ใบประกาศนียบัตรวิชาชีพครู มันคืออะไร

They may not even have the degrees

พวกเขาอาจจะไม่มีปริญญา

to be able to have anything

ไม่มีอะไรสักอย่างด้วยซ้ำ

to call an education.

ที่จะเรียกมันว่า การศึกษา

And that to me is sad.

และสำหรับผม นั่นเป็นเรื่องเศร้า

It's sad because the people who I described,

มันน่าเศร้า เพราะกลุ่มคนที่ผมได้กล่าวถึง

they were very disinterested in the learning process,

พวกเขาไม่ได้สนใจอะไรมากนัก กับกระบวนการเรียนรู้

want to be effective teachers,

พวกเขาต้องการเป็นครูที่ทรงประสิทธิภาพ

but they have no models.

แต่กลับไม่มีแบบอย่าง

I'm going to paraphrase Mark Twain.

ผมจะขอเรียบเรียงคำพูดของ มาร์ก ทเวน (Mark Twain)ใหม่

Mark Twain says that proper preparation,

มาร์ก ทเวน กล่าวว่า การเตรียมพร้อมที่ดี

or teaching,

หรือ การสอน

is so powerful that it can turn bad morals to good,

นั้นทรงพลังมากจนสามารถ เปลี่ยนพฤติกรรมที่แย่ให้กลายเป็นดี

it can turn awful practices into powerful ones,

มันสามารถ เปลี่ยนนิสัยแย่ ๆ ให้เป็น นิสัยที่มีพลังอำนาจได้

it can change men and transform them

มันสามารถเปลี่ยน และแปลงสภาพพวกเขา

into angels.

ให้กลายเป็นเทวดาหรือนางฟ้าได้

The folks who I described earlier

เหล่าคนที่ผมพูดถึงนั้น

got proper preparation in teaching,

ได้รับการฝึกอบรมเรื่องการสอน

not in any college or university,

ไม่ใช่จากโรงเรียน หรือมหาวิทยาลัยใดๆ

but by virtue of just being in the same spaces of those who engage.

แต่จากการเข้าไปอยู่ในที่เดียวกันกับ ผู้คนที่เขาต้องการให้มีส่วนร่วม

Guess where those places are?

ลองเดาดูสิครับ ว่าสถานที่เหล่านั้นมีที่ไหนบ้าง

Barber shops,

ร้านตัดผม

rap concerts, and most importantly,

คอนเสิร์ตแร๊พ และที่สำคัญที่สุด

in the black church.

ในโบสถ์ของคนผิวดำ

And I've been framing this idea called Pentecostal pedagogy.

ผมได้เรียบเรียงแนวคิดในการสอน ที่เรียกว่าเพนทีคอสตัล (Pentecostal)

Who here has been to a black church?

ในที่นี้ มีใครเคยไปโบสถ์ของคนผิวดำบ้างครับ

We got a couple of hands.

มีบางคนเคยไปนะครับ

You go to a black church,

คุณเข้าไปในโบสถ์ของคนผิวดำ

their preacher starts off

บาทหลวงก็จะเริ่มเทศน์

and he realizes that he has to engage the audience,

และเขารู้ว่า เขาต้องทำให้ผู้ฟังมีส่วนร่วม

so he starts off with this sort of wordplay

ดังนั้น บ่อยครั้ง เขาจะเริ่มด้วยการเล่นคำ

in the beginning oftentimes,

ในช่วงต้นของการเทศน์

and then he takes a pause,

แล้วเขาจะหยุดพูดสักครู่

and he says, "Oh my gosh, they're not quite paying attention."

และพูดว่า "โอ้ พระเจ้า, พวกเขา ดูไม่ค่อยจะให้ควาามสนใจ"

So he says, "Can I get an amen?"

เขาจึงพูดขึ้นว่า "ขอเสียงเอเมน (amen) ได้ไหม"

Audience: Amen.

ผู้ฟัง: เอเมน

Chris Emdin: So I can I get an amen? Audience: Amen.

คริส เอ็มดิน: เอาละ ผมขอเสียงเอเมนหน่อย ผู้ฟัง: เอเมน

CE: And all of a sudden, everybody's reawoken.

คริส เอ็มดิน: เท่านั้นเอง ทุกคนก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

That preacher bangs on the pulpit for attention.

บาทหลวงตบธรรมาสน์เสียงดังเพื่อดึงความสนใจ

He drops his voice at a very, very low volume

เขาพูดเสียงเบาลง เบามาก ๆ

when he wants people to key into him,

เมื่อเขาต้องการให้ผู้ฟังสนใจเขา

and those things are the skills that we need

และ สิ่งเหล่านั้นคือทักษะที่เราต้องการในตัวครู

for the most engaging teachers.

ครูที่ทำให้นักเรียนอยากมีส่วนร่วมมากที่สุด

So why does teacher education

แล้วทำไมการให้การศึกษาแก่ครู

only give you theory and theory

จึงพูดแต่ทฤษฎี และทฤษฎี

and tell you about standards and tell you about

และบอกคุณเกี่ยวกับมาตรฐานต่าง ๆ

all of these things that have nothing to do

และเรื่องอื่น ๆ มากมาย ที่ไม่เกี่ยวอะไร

with the basic skills, that magic that you need

กับทักษะพื้นฐาน กับเวทมนต์ที่คุณต้องมี

to engage an audience, to engage a student?

เพื่อทำให้ผู้ฟัง และนักเรียนมีส่วนร่วมไปกับคุณ

So I make the argument that we reframe teacher education,

ดังนั้น ผมจึงขอเสนอ ให้ปฏิรูปการศึกษาของครูเสียใหม่

that we could focus on content, and that's fine,

เราสามารถให้ความสำคัญกับตัวเนื้อหาได้ และนั่นเป็นสิ่งที่ดี

and we could focus on theories, and that's fine,

และเราสามารถเน้นในเรื่องทฤษฎี นั่นก็เป็นสิ่งที่ดี

but content and theories

แต่เนื้อหาและทฤษฎี

with the absence of the magic

ที่ขาดเทคนิคการสอนและการเรียนรู้ อันมีมนต์ขลัง

of teaching and learning means nothing.

ย่อมไม่มีความหมายอะไรเลย

Now people oftentimes say, "Well, magic is just magic."

ถึงตรงนี้ ผู้คนก็มักจะพูดว่า "อย่างว่าแหละ เวทมนต์มันก็เป็นแค่เวทมนต์"

There are teachers who,

มีครูหลายคนที่มีทักษะเหล่านั้น

despite all their challenges, who have those skills,

แม้จะต้องเผชิญความท้าทายทั้งหลาย

get into those schools and are able to engage an audience,

แต่เขาก็เข้าไปในโรงเรียนต่างๆ และทำให้นักเรียนสนใจและมีส่วนร่วมได้

and the administrator walks by and says,

แล้วเมื่อผู้บริหารเดินผ่านมา และพูดว่า

"Wow, he's so good, I wish all my teachers could be that good."

"ว้าว เขาเจ๋งจริงๆ ผมหวังว่า คุณครูในโรงเรียนนี้ทุกคนจะเก่งได้แบบนี้บ้าง"

And when they try to describe what that is,

และเมื่อพวกเขาพยายามอธิบายว่ามันคืออะไร

they just say, "He has that magic."

พวกเขาก็พูดได้แค่ว่า "เขามีพรสรวรรค์ มีเวทย์มนต์"

But I'm here to tell you

แต่ผมมาอยู่ที่นี่เพื่อจะบอกคุณว่า

that magic can be taught.

เวทมนต์ที่ว่า มันสอนกันได้

Magic can be taught.

เวทมนต์ มันสอนกันได้

Magic can be taught.

เวทมนต์ มันสอนกันได้

Now, how do you teach it?

แล้วคุณจะสอนมันยังไง

You teach it by allowing people

คุณต้องสอนด้วยการให้คนเหล่านั้น

to go into those spaces

เข้าไปอยู่ในสถานที่

where the magic is happening.

ที่เวทมนต์นั้นมันกำลังทำงานอยู่

If you want to be an aspiring teacher in urban education,

ถ้าคุณต้องการจะเป็นครูไฟแรง แบบที่การศึกษาในเมืองต้องการ

you've got to leave the confines of that university

คุณต้องลืมข้อจำกัดต่างๆ ในมหาวิทยาลัย

and go into the hood.

แล้วเข้าไปอยู่ในสังคมเดียวกับเขา

You've got to go in there and hang out at the barbershop,

คุณต้องเข้าไปและ ใช้เวลาร่วมกับผู้คนในร้านตัดผม

you've got to attend that black church,

คุณต้องไปเข้าร่วมในโบสถ์คนผิวสี

and you've got to view those folks

และคุณต้องไปนั่งสังเกตคนเหล่านั้น

that have the power to engage

ที่มีพลังในการสร้างความมีส่วนร่วม

and just take notes on what they do.

แล้วจดบันทึกว่าพวกเขาทำอะไรกันบ้าง

At our teacher education classes at my university,

ในวิชาการศึกษาของครู ที่มหาวิทยาลัยผม

I've started a project where every single student

ผมได้เริ่มโครงการที่ให้นักเรียนแต่ละคน

that comes in there sits and watches rap concerts.

ที่เข้ามานั่งเรียน ชมคอนเสิร์ตเพลงแร๊พ

They watch the way that the rappers move

พวกเขาดูวิธีการเคลื่อนไหวร่างกาย

and talk with their hands.

และสื่อสารโดยใช้มือ ของพวกนักร้องเพลงแร็พ

They study the way that he walks proudly across that stage.

พวกเขาศึกษาวิธีที่นักร้องเพลงแร็พ เดินอยู่นเวทีได้อย่างมั่นใจ

They listen to his metaphors and analogies,

พวกเขาฟังการเปรียบเปรย และการอุปมาของนักร้อง

and they start learning these little things

และพวกเขาเริ่มเรียนรู้สิ่งเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้

that if they practice enough

และถ้าพวกเขาฝึกฝนมันอย่างเพียงพอ

becomes the key to magic.

มันจะกลายเป็นกุญแจสู่เวทมนต์

They learn that if you just stare at a student

พวกเขาเรียนรู้ว่า ถ้าคุณจ้องไปที่นักเรียน

and raise your eyebrow about a quarter of an inch,

แล้วยกคิ้วขึ้นแค่หนึ่งส่วนสี่นิ้ว

you don't have to say a word

คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพิ่ม

because they know that that means that you want more.

เพราะพวกนักเรียนรู้ว่า นั่นแปลว่า คุณต้องการให้เขาพูดมากกว่านี้

And if we could transform teacher education

และถ้าเราสามารถปฏิรูปการศึกษาของครู

to focus on teaching teachers

ให้เน้นไปที่การสอนครู

how to create that magic

ให้รู้วิธีการสร้างเวทมนต์

then poof! we could make dead classes come alive,

จากนั้น โอมเพี้ยง! เราจะสามารถเปลี่ยน ห้องเรียนที่ซังกะตายให้มีชีวิตชีวาขึ้นมาได้

we could reignite imaginations,

เราจะสามารถจุดประกายจินตนาการ

and we can change education.

และเราจะเปลี่ยนแปลงการศึกษาได้

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)