Christopher Emdin: Teach teachers how to create magic

کریس امدین: به معلمها آموزش دهید چطورجادو را خلق کنند

Translator: Leila Ataei Reviewer: Maryam Manzoori

Right now

همین الان

there is an aspiring teacher

یک معلم مشتاق هست که

who is working on a 60-page paper

روی مقاله ۶۰ صفحه ای کار می کند

based on some age-old education theory

که بر پایه یک تئوری های آموزشی قدیمی است

developed by some dead education professor

و توسط یک استاد آموزش و تربیت مرحوم تدوین شده است.

wondering to herself what this task

با خودش فکر می کند این تکلیفی که

that she's engaging in

در گیر آن است

has to do with what she wants to do with her life,

چه ارتباطی دارد با آن چه میخواهد در زندگیش انجام دهد،

which is be an educator,

یعنی معلم بودن،

change lives, and spark magic.

تغییر دادن زندگیها و جادو کردن.

Right now there is an aspiring teacher

همین الان یک معلم مشتاق هست که

in a graduate school of education

در دوره کارشناسی ارشد رشته آموزش است

who is watching a professor babble on and on

که دائما چشم می دوزد به پرحرفی های یک پروفسور

about engagement

درباره درگیرکردن

in the most disengaging way possible.

آن هم به روشی که مطلقا مخاطب را درگیر نمی کند.

Right now

همین الان

there's a first-year teacher at home

یک معلم سال اولی هست که در خانه نشسته

who is pouring through lesson plans

و دارد برنامه درسی میریزد

trying to make sense of standards,

و سعی میکند استانداردها را بفهمد،

who is trying to make sense of how to grade students appropriately,

سعی میکند بفهمد که چگونه دانش آموزان را به طور مناسب رتبه بندی کند،

while at the same time saying to herself

و همزمان بارها و بارها

over and over again,

به خود میگوید:

"Don't smile till November,"

" تا ماه نوامبر لبخند نزن"

because that's what she was taught

چون این چیزی است که

in her teacher education program.

در برنامه آموزش تدریس یادش داده اند.

Right now there's a student

همین الان یک دانش آموز وجود دارد که

who is coming up with a way

که راهی پیدا کرده

to convince his mom or dad

تا پدر یا مادرش را قانع کند

that he's very, very sick

که به شدت مریض است

and can't make it to school tomorrow.

و نمیتواند فردا به مدرسه برود.

On the other hand, right now

از سوی دیگر،همین الان

there are amazing educators

مربیان شگفت انگیزی وجود دارند که

that are sharing information,

اطلاعات را با دیگران درمیان می گذارند،

information that is shared in such a beautiful way

اطلاعاتی که آنقدر زیبا ارائه می شوند

that the students are sitting at the edge of their seats

که دانش آموزان در لبه نیمکت هایشان می نشینند

just waiting for a bead of sweat

در انتظار قطره عرقی که

to drop off the face of this person

از صورت این شخص بچکد

so they can soak up all that knowledge.

و آنها بتوانند همه دانش را جذب کنند.

Right now there is also a person

همین الان یک نفر دیگری هم هست که

who has an entire audience rapt with attention,

توجه شنوندگان را به شدت جلب کرده

a person that is weaving a powerful narrative

شخصی که روایت قدرتمندی را بیان می کند

about a world

درباره جهانی

that the people who are listening

که مخاطبان سراپاگوش

have never imagined or seen before,

قبلا هرگز نه تصور کرده اند و نه دیده اند،

but if they close their eyes tightly enough,

ولی اگر چشمانشان را محکم ببندند،

they can envision that world

میتوانند این جهان را تصور کنند

because the storytelling is so compelling.

چون نحوه قصه گویی بسیار جذاب است.

Right now there's a person who can tell an audience

همین الان شخصی وجود دارد که میتواند به مخاطبان بگوید

to put their hands up in the air

دستانشان را بالا ببرند

and they will stay there till he says,

و همینطور دستانشان را بالا نگاه خواهند داشت تا بگوید،

"Put them down."

«پایین بیاوریدشان.»

Right now.

همین الان.

So people will then say,

مردم می گویند،

"Well, Chris, you describe the guy

« خب، کریس، تو از این آدمی می گویی

who is going through some awful training

که دوره آموزشی وحشتناکی را گذرانده

but you're also describing these powerful educators.

اما در عین حال از مربی های قدرتمندی نیز صحبت می کنی.

If you're thinking about the world of education

اگر درباره جهان آموزش و پرورش حرف می زنی

or urban education in particular,

یا به خصوص مقصودت آموزش و پرورش شهری است،

these guys will probably cancel each other out,

این آدمها احتمالا یکدیگر را خنثی خواهند کرد،

and then we'll be okay."

و بعد مشکلی هم پیش نمیاد.»

The reality is, the folks I described

واقعیت این است افرادی که گفتم

as the master teachers,

معلمهای زبردستی هستند،

the master narrative builders,

آفرینندگان چیره دست روایت،

the master storytellers

قصه گویان زبردست

are far removed from classrooms.

به کلاس های درس هیچ ربطی ندارند.

The folks who know the skills about how to teach

افرادی که مهارتهای تدریس را بلدند

and engage an audience

و می دانند مخاطب را چطور درگیر کنند

don't even know what teacher certification means.

حتی نمی دانند مدرک معلمی چیست.

They may not even have the degrees

آنها حتی شاید مدرکی نداشته باشند

to be able to have anything

تا بتوانند صاحب چیزی شوند که

to call an education.

بشود اسمش را گذاشت تحصیل.

And that to me is sad.

و این بنظرمن غم انگیز است.

It's sad because the people who I described,

غمگین است چون افرادی که شرح دادم،

they were very disinterested in the learning process,

بسیار بی علاقه به روند یادگیری هستند،

want to be effective teachers,

و میخواهند معلمانی کارآمد باشند.

but they have no models.

اما الگویی ندارند.

I'm going to paraphrase Mark Twain.

میخواهم جمله ای از مارک تواین نقل کنم.

Mark Twain says that proper preparation,

مارک تواین می گوید که آمادگی صحیح

or teaching,

یا تدریس،

is so powerful that it can turn bad morals to good,

چنان قدرتمند است که می تواند اخلاقیات بد را به خوب تبدیل کند،

it can turn awful practices into powerful ones,

می تواند رفتارهای نادرست را به درست تبدیل کند،

it can change men and transform them

می تواند آدمها را تغییر دهد و آنها را تبدیل کند

into angels.

به فرشته.

The folks who I described earlier

آدمهایی که پیشتر شرح دادم

got proper preparation in teaching,

آمادگی مناسب را در امر تدریس

not in any college or university,

نه در هیچ دانشگاه یا کالجی،

but by virtue of just being in the same spaces of those who engage.

بلکه تنها در نتیجه بودن در جاهایی در کنار افراد جذاب و درگیرکننده کسب می کنند.

Guess where those places are?

حدس بزنید این محلها کجا هستند؟

Barber shops,

سلمانی ها،

rap concerts, and most importantly,

کنسرت های رپ، و از همه مهم تر

in the black church.

در کلیساهای سیاه پوستان.

And I've been framing this idea called Pentecostal pedagogy.

من ایده ای به نام روش تدریس پنتاکوستال را مورد بررسی قرار داده ام.

Who here has been to a black church?

چه کسانی در اینجا قبلا در کلیسای سیاه پوستان بوده اند؟

We got a couple of hands.

چند نفری دست بلند کرده اند.

You go to a black church,

به کلیسای سیاه پوستان که می روید،

their preacher starts off

واعظ شان شروع به کار می کند

and he realizes that he has to engage the audience,

و می داند که باید شنوندگان را درگیر کند،

so he starts off with this sort of wordplay

بنابراین اغلب اوقات شروع می کند

in the beginning oftentimes,

به یک جور بازی با کلمات،

and then he takes a pause,

بعد مکثی می کند

and he says, "Oh my gosh, they're not quite paying attention."

و می گوید که « اوه، پروردگارا، آنها حواسشان نیست.»

So he says, "Can I get an amen?"

بعد می گوید، « می توانم از شما یک آمین بشنوم؟»

Audience: Amen.

شنوندگان: آمین.

Chris Emdin: So I can I get an amen? Audience: Amen.

کریس امدین: میشود همه بگویید آمین؟ شنوندگان: آمین

CE: And all of a sudden, everybody's reawoken.

ناگهان همه براق می شوند.

واعظ برای جلب توجه روی منبر می کوبد.

That preacher bangs on the pulpit for attention.

He drops his voice at a very, very low volume

وقتی می خواهد حسابی همه را مجذوب خودش بکند،

when he wants people to key into him,

صدایش را تا حد خیلی خیلی زیادی پایین می آورد.

and those things are the skills that we need

آن چیزها مهارتهایی هستند که برای

for the most engaging teachers.

گیراترین و جذاب ترین معلمها لازمشان داریم.

So why does teacher education

چرا آموزش روش تدریس

only give you theory and theory

به شما تنها نظریه و تئوری می دهد

and tell you about standards and tell you about

و درباره استانداردها می گوید و همینطور

all of these things that have nothing to do

همه چیزهایی که هیچ ربطی ندارد

with the basic skills, that magic that you need

به مهارت های پایه ای، آن جادوی لازم

to engage an audience, to engage a student?

برای درگیر کردن مخاطب، برای درگیر گردن دانش آموز؟

So I make the argument that we reframe teacher education,

بنابراین بحث من این است که آموزش و تربیت معلم را مجدد چارچوب بندی کنیم،

that we could focus on content, and that's fine,

تا بتوانیم روی محتوی تمرکز کنیم، که خوب است،

and we could focus on theories, and that's fine,

و بتوانیم روی نظریه ها تمرکز کنیم، که آن هم خوب است،

but content and theories

اما محتوی و نظریه ها

with the absence of the magic

بدون جادوی

of teaching and learning means nothing.

آموزش و یادگیری بی معنی است.

Now people oftentimes say, "Well, magic is just magic."

اکنون آدمها اغلب می گویند« خب، جادو فقط جادو است.»

There are teachers who,

این معلم ها هستند که

despite all their challenges, who have those skills,

با وجود همه چالشهایشان، آنقدر مهارت دارند

get into those schools and are able to engage an audience,

که وارد مدارس شده و قادرند شنوندگان را درگیر کنند،

and the administrator walks by and says,

و مدیر از کنارشان بگذرد و بگوید،

"Wow, he's so good, I wish all my teachers could be that good."

«به به، ایکاش همه معلمهایم به این خوبی بودند.»

And when they try to describe what that is,

و زمانی که تلاش می کنند آن را شرح دهند،

they just say, "He has that magic."

فقط می گویند، «او آن قدرت جادویی را دارد.»

But I'm here to tell you

اما من اینجا به شما می گویم

that magic can be taught.

که آن جادو را می توان یاد گرفت.

Magic can be taught.

آن جادو را می توان یاد داد.

Magic can be taught.

آن جادو را می توان آموزش داد.

Now, how do you teach it?

حال چطور می توان آن را آموزش داد؟

You teach it by allowing people

می توان آن را آموزش داد از طریق امکان دادن به آدمها

to go into those spaces

به رفتن به فضاهایی که

where the magic is happening.

این جادو در آن اتفاق میافتد.

If you want to be an aspiring teacher in urban education,

اگر می خواهید معلمی الهامبخش در آموزش و تربیت شهری باشید،

you've got to leave the confines of that university

باید چارچوبهای دانشگاهی را ترک کنید

and go into the hood.

و به محله برید.

You've got to go in there and hang out at the barbershop,

باید در محله رفت و آمد کنید و در سلمانی بپلکید،

you've got to attend that black church,

باید در کلیسای سیاه ها حاضر شوید

and you've got to view those folks

و آن آدمهایی را نظاره کنید

that have the power to engage

که توانایی درگیر کردن را دارند

and just take notes on what they do.

و از اعمال و رفتارشان نت برداری کنید.

At our teacher education classes at my university,

در کلاس های آموزش تدریس در دانشگاهی که من هستم،

I've started a project where every single student

پروژه ای را شروع کرده ام که تک تک دانش آموزان

that comes in there sits and watches rap concerts.

به تماشای کنسرت های رپ می نشینند.

They watch the way that the rappers move

آنها نحوه راه رفتن رپرها

and talk with their hands.

و این که چطور با دست هایشان حرف می زنند را تماشا می کنند.

They study the way that he walks proudly across that stage.

آن ها شکل راه رفتن مغرورانه رپر را در صحنه مطالعه می کنند.

They listen to his metaphors and analogies,

به استعاره ها و قیاس هایش گوش می کنند،

and they start learning these little things

و شروع به آموختن این چیزهای کوچکی می کنند

that if they practice enough

که با تمرین کافی

becomes the key to magic.

کلیدی بسوی جادو میشود.

They learn that if you just stare at a student

آنها میاموزند که اگر فقط به دانش آموزی خیره شوند

and raise your eyebrow about a quarter of an inch,

و ابرویشان را فقط کمی بالا بیاندازند،

you don't have to say a word

احتیاجی به گفتن یک کلمه هم نیست،

because they know that that means that you want more.

چون معنیش این است که از دانش آموز راضی نیستند.

And if we could transform teacher education

و اگر ما می توانستیم آموزش و تربیت معلم را تبدیل کنیم

to focus on teaching teachers

به تمرکز بر آموزش به معلمها

how to create that magic

برای خلق آن جادو

then poof! we could make dead classes come alive,

آنوقت معرکه می شد! می توانستیم این کلاسهای کسل کننده را به کلاسهای شاداب تبدیل کنیم،

we could reignite imaginations,

می توانستیم تخیل دانش آموزان را مشتعل کنیم،

and we can change education.

و می توانیم آموزش و تربیت را تغییر دهیم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)