Nalini Nadkarni: Life science in prison

Translator: Bongkot Charoensak Reviewer: Pattapon Kasemtanakul

Trees epitomize stasis.

ต้นไม้สื่อถึงการหยุดนิ่ง

Trees are rooted in the ground in one place

ต้นไม้หยั่งรากลงพื้นดินในที่ใดที่หนึ่ง

for many human generations,

เป็นเวลาหลายชั่วอายุคน

but if we shift our perspective

แต่หากเราลองเปลี่ยนมุมมอง

from the trunk to the twigs,

จากลำต้นไปยังกิ่งก้าน

trees become very dynamic entities,

ต้นไม้จะกลายเป็นสื่อที่แสดงถึงความมีชีวิตชีวา

moving and growing.

เคลื่อนไหวและเติบโตอยู่ตลอด

And I decided to explore this movement

ฉันได้ตัดสินใจที่จะค้นคว้าเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวดังกล่าว

by turning trees into artists.

โดยการเปลี่ยนต้นไม้ให้เป็นศิลปิน

I simply tied the end of a paintbrush onto a twig.

ฉันผูกปลายพู่กันเข้ากับกิ่งไม้

I waited for the wind to come up and held up a canvas,

รอจังหวะให้ลมพัด แล้วยกผืนผ้าใบขึ้น

and that produced art.

และนั่นก่อให้เกิดงานศิลปะ

The piece of art you see on your left

งานศิลปะชิ้นที่คุณเห็นทางด้านซ้ายมือ

is painted by a western red cedar

ได้รับการแต่งแต้มโดยต้นสนซีดาร์แดงตะวันตก

and that on your right by a Douglas fir,

และทางด้านขวามือคือผลงานของสนดักลาส

and what I learned was that different species

และสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้คือต้นไม้ต่างสายพันธุ์

have different signatures, like a Picasso versus a Monet.

มีลายเส้นที่แตกต่างกันไป เปรียบได้กับปิกัสโซ และ โมเนต์

But I was also interested in the movement of trees

แต่ฉันยังก็สนใจเรื่องการเคลื่อนไหวของต้นไม้

and how this art might let me capture that and quantify it,

และสนใจว่างานศิลปะนี้จะช่วยให้ฉันวัดและหาค่าการเคลื่อนไหวนั้นได้อย่างไร

so to measure the distance that a single vine maple tree --

ฉันเลยวัดระยะทางที่ต้นเถาเมเปิล

which produced this painting -- moved in a single year,

ซึ่งเป็นต้นไม้ที่ผลิตภาพชิ้นนี้ขึ้น ว่ามันเคลื่อนที่ไปไกลแค่ไหนใน 1 ปี

I simply measured and summed

ฉันแค่วัดความยาวและสรุปผล

each of those lines.

เส้นเหล่านั้นทั้งหมด

I multiplied them by the number of twigs per branch

แล้วเอาไปคูณกับจำนวนของกิ่งย่อยในแต่ละสาขา

and the number of branches per tree

และจำนวนสาขาของต้นไม้แต่ละต้น

and then divided that by the number of minutes per year.

จากนั้นจึงนำไปหารกับจำนวนนาทีในแต่ละปี

And so I was able to calculate

ฉันจึงคำนวณได้ว่า

how far a single tree moved in a single year.

ต้นไม้ 1 ต้น เคลื่อนที่ไปได้ไกลแค่ไหนในแต่ละปี

You might have a guess.

คุณอาจลองเดาดูก็ได้

The answer is actually 186,540 miles,

คำตอบที่ถูกต้องคือ 186,540 ไมล์

or seven times around the globe.

หรือคิดเป็นระยะทางรอบโลก 7 รอบ

And so simply by shifting our perspective from a single trunk

ด้วยวิธีง่ายๆ แค่เราเปลี่ยนมุมมองจากลำต้น

to the many dynamic twigs,

มายังกิ่งก้านสาขาที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา

we are able to see that trees are not simply static entities,

เราก็จะเห็นว่าต้นไม้ไม่ใช่สิ่งที่หยุดนิ่งอีกต่อไป

but rather extremely dynamic.

แต่เป็นสิ่งที่มีชีวิตชีวามาก

And I began to think about ways that

และฉันก็เริ่มคิดถึงวิถีทางที่

we might consider this lesson of trees,

เราจะพิจารณานำบทเรียนที่ได้จากต้นไม้นี้

to consider other entities that are also static and stuck,

นำไปใช้กับสิ่งอื่นซึ่งดูเฉื่อยชาและหยุดนิ่ง

but which cry for change and dynamicism,

แต่ร้องหาการเปลี่ยนแปลงและความมีชีวิตชีวา

and one of those entities is our prisons.

หนึ่งในสิ่งเหล่านั้นคือ เรือนจำ

Prisons, of course, are where people who break our laws

เรือนจำ แน่นอนว่าเป็นสถานที่ที่ผู้คนที่ทำผิดกฎหมาย

are stuck, confined behind bars.

ติดอยู่ ถูกกักอยู่หลังลูกกรง

And our prison system itself is stuck.

และระบบของเรือนจำเองก็หยุดนิ่ง

The United States has over 2.3 million

สหรัฐอเมริกามีคนกว่า 2.3 ล้านคน

incarcerated men and women.

ทั้งชายและหญิงที่ถูกจองจำ

That number is rising.

ตัวเลขนี้ยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

Of the 100 incarcerated people that are released,

ในจำนวนผู้ได้รับการปล่อยตัว 100 คน

60 will return to prison.

จะมี 60 คนที่กลับมายังเรือนจำอีก

Funds for education, for training

งบประมาณเพื่อการศึกษา เพื่อการฝึกอบรม

and for rehabilitation are declining,

และเพื่อการบำบัดก็ลดลง

so this despairing cycle of incarceration continues.

วงจรน่าสิ้นหวังของการถูกจองจำก็ยังคงดำเนินต่อไป

I decided to ask whether the lesson

ฉันตัดสินใจที่จะถามคำถามที่ว่าบทเรียน

I had learned from trees as artists

ที่ได้เรียนรู้จากต้นไม้เหล่านี้ในฐานะศิลปิน

could be applied to a static institution

จะนำมาปรับใช้กับสถาบันที่หยุดนิ่งได้หรือไม่

such as our prisons,

เช่น เรือนจำ

and I think the answer is yes.

และฉันคิดว่าคำตอบคือ ได้

In the year 2007,

ในปี 2007

I started a partnership

ฉันเริ่มโครงการความร่วมมือ

with the Washington State Department of Corrections.

กับกรมราชทัณฑ์แห่งมลรัฐวอชิงตัน

Working with four prisons, we began bringing science and scientists,

ทำงานร่วมกับเรือนจำ 4 แห่ง เราริเริ่มนำวิทยาศาสตร์ รวมทั้งนักวิทยาศาสตร์

sustainability and conservation projects

โครงการเกี่ยวกับความยั่งยืนและการอนุรักษ์

to four state prisons.

มาใช้ยังเรือนจำของรัฐทั้ง 4 แห่ง

We give science lectures,

เราบรรยายบทเรียนด้านวิทยาศาสตร์

and the men here are choosing to come to our science lectures

และคนก็เลือกที่จะมาเข้าฟังบรรยายด้านวิทยาศาสตร์

instead of watching television or weightlifting.

แทนที่จะใช้เวลาดูโทรทัศน์หรือยกน้ำหนัก

That, I think, is movement.

สิ่งนั้น ฉันคิดว่ามันคือการเคลื่อนไหว

We partnered with the Nature Conservancy

เราร่วมมือกับองค์กรอนุรักษ์ธรรมชาติ

for inmates at Stafford Creek Correctional Center

เพื่อให้ผู้ต้องขังในทัณฑสถานสแตฟฟอร์ดครีก

to grow endangered prairie plants

ได้ปลูกพืชเขตทุ่งหญ้าแพร์รีที่ใกล้สูญพันธุ์

for restoration of relic prairie areas in Washington state.

เพื่อนำไปฟื้นฟูเขตทุ่งหญ้าแพร์รีในรัฐวอชิงตันที่ยังหลงเหลืออยู่

That, I think, is movement.

สิ้งนั้น ฉันคิดว่ามันคือการเคลื่อนไหว

We worked with the Washington State Department of Fish and Wildlife

เราร่วมมือกับกรมคุ้มครองสัตว์น้ำและสัตว์ป่าแห่งรัฐวอชิงตัน

to grow endangered frogs -- the Oregon spotted frog --

เพื่อเลี้ยงกบที่ใกล้จะสูญพันธุ์ คือกบลายจุดโอเรกอน

for later release into protected wetlands.

เพื่อนำไปปล่อยในบึงที่สงวนไว้

That, I think, is movement.

สิ้งนั้น ฉันคิดว่ามันคือการเคลื่อนไหว

And just recently, we've begun to work with

และเมื่อไม่นานมานี้ เราเพิ่งได้ร่วมงานกับ

those men who are segregated

คนที่ถูกจองจำ

in what we call Supermax facilities.

อยู่ในโซนที่เรียกว่าซูเปอร์แมกซ์ (มีการป้องกันหนาแน่น)

They've incurred violent infractions

พวกเขาถูกนำมาจองจำในพื้นที่นี้

by becoming violent with guards

เพราะการใช้กำลังกับผู้คุม

and with other prisoners.

และกับนักโทษคนอื่นๆ

They're kept in bare cells like this

พวกเขาต้องอยู่ในห้องขังเดี่ยวสภาพแบบนี้

for 23 hours a day.

วันละ 23 ชั่วโมง

When they have meetings with their review boards or mental health professionals,

เมื่อพวกเขามีนัดกับคณะกรรมการกรมราชทัณฑ์ หรือผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต

they're placed in immobile booths like this.

พวกเขาจะถูกขังอยู่ในคอกที่ขยับเขยื้อนไม่ได้แบบนี้

For one hour a day

และเวลา 1 ชั่วโมงต่อวัน

they're brought to these bleak and bland exercise yards.

พวกเขาก็จะใช้มันไปกับลานออกกำลังกายที่ทั้งเตียนโล่งทั้งจืดชืด

Although we can't bring trees and prairie plants

แม้ว่าเราจะนำต้นไม้และพันธุ์พืชเขตทุ่งหญ้าแพร์รี

and frogs into these environments,

รวมถึงกบเข้าไปในสภาพแวดล้อมเหล่านี้ไม่ได้

we are bringing images of nature

เราก็ได้นำภาพธรรมชาติ

into these exercise yards,

เข้ามาในลานออกกำลังกายเหล่านี้

putting them on the walls, so at least they get contact

โดยแปะตามผนัง เพื่อที่ว่า อย่างน้อยพวกเขาก็จะได้สัมผัส

with visual images of nature.

กับภาพธรรมชาติผ่านทางสายตา

This is Mr. Lopez, who has been in solitary confinement for 18 months,

นี่คือคุณโลเปซ ชายที่ถูกขังเดี่ยวมาเป็นเวลา 18 เดือน

and he's providing input on the types of images

เขาช่วยให้ข้อมูลว่ารูปภาพประเภทไหน

that he believes would make him and his fellow inmates

ที่เขาเห็นว่าจะช่วยให้ทั้งตัวเองและเพื่อนร่วมเรือนจำ

more serene, more calm,

รู้สึกนิ่งมากขึ้น สงบเยือกเย็นขึ้น

less apt to violence.

ทำให้ความรุนแรงลดลง

And so what we see, I think,

และจากสิ่งที่เราเห็น ฉันคิดว่า

is that small, collective movements of change

การเคลื่อนไหวเล็กๆน้อยๆเพื่อการเปลี่ยนแปลงที่มารวมกันเข้านี้

can perhaps move

บางทีอาจช่วยเคลื่อนไหว

an entity such as our own prison system

บางสิ่ง เช่นระบบเรือนจำของเรา

in a direction of hope.

ไปในทิศทางแห่งความหวัง

We know that trees are static entities

เรารู้ว่าต้นไม้เป็นสิ่งที่หยุดนิ่ง

when we look at their trunks.

เมื่อเรามองที่ลำต้นของมัน

But if trees can create art,

แต่ถ้าต้นไม้ยังสร้างสรรค์งานศิลปะได้

if they can encircle the globe seven times in one year,

ถ้าพวกมันยังเดินทางรอบโลกได้เจ็ดรอบภายในหนึ่งปี

if prisoners can grow plants and raise frogs,

ถ้านักโทษยังปลูกต้นไม้และเลี้ยงกบได้

then perhaps there are other static entities

ถ้าอย่างนั้น บางที สิ่งอื่นๆที่เรามองว่าหยุดนิ่ง

that we hold inside ourselves,

ที่เราเก็บไว้ภายในตัวพวกเรา

like grief, like addictions,

เช่นความโศกเศร้า การเสพติด

like racism,

การเหยียดผิว

that can also change.

สิ่งเหล่านี้ก็เปลี่ยนแปลงได้เช่นกัน

Thank you very much.

ขอบคุณมากค่ะ

(Applause)

(ปรบมือ)