Sergey Brin: Why Google Glass?

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: RAJENDRAN RATHINASABAPATHY Reviewer: Pradeep Balasubramanian

Okay, it's great to be back at TED.

டெட்டுக்கு மீண்டும் வந்ததில் மகிழ்ச்சி

Why don't I just start by firing away with the video?

எனது உரையை ஒளிக்காட்சி மூலம் தொடங்கினால் என்ன?

(Music)

(இசை)

(Video) Man: Okay, Glass, record a video.

(ஒளிக்காட்சி) ஆண்: கிளாஸ், ஒளிக்காட்சியைப் பதிவு செய்.

Woman: This is it. We're on in two minutes.

பெண்: இதுதான், இன்னும் இரண்டு நிமிடங்களில் தொடங்க போகிறோம்

Man 2: Okay Glass, hang out with The Flying Club.

ஆண் 2: கிளாஸ் , பறக்கும் குழுவுடன் கூடவே இரு

Man 3: Google "photos of tiger heads." Hmm.

ஆண் 3: "புலித்தலை புகைபடங்களை கூகிள் செய் "

Man 4: You ready? You ready? (Barking)

ஆண் 4: நீ தயாரா?நீ தயாரா?(குறைத்தல்)

Woman 2: Right there. Okay, Glass, take a picture.

பெண் 2: அதே இடத்தில நில். கிளாஸ், படம் பிடி

(Child shouting)

(குழந்தையின் சத்தம்)

Man 5: Go!

ஆண் 5: போ

Man 6: Holy [beep]! That is awesome.

ஆண் 6: நண்பா ...சரியான பல்டி

Child: Whoa! Look at that snake!

சிறுவன்: வாவ், அந்த பாம்பை பார்!

Woman 3: Okay, Glass, record a video!

பெண் 3: கிளாஸ் , ஒளிக்காட்சியை பதிவு செய்!

Man 7: After this bridge, first exit.

ஆண் 7: இந்தப் பாலத்திற்கு அடுத்து, முதல்ல வெளிய போ.

Man 8: Okay, A12, right there!

ஆண் 8: ஏ12, அங்கே தான் இருக்கிறது!

(Applause)

(கைத்தட்டல்)

(Children singing)

(குழந்தைகள் பாடுகிறார்கள்)

Man 9: Google, say "delicious" in Thai.

கூகிள், தாய்லாந்து மொழியில் "சுவை" என்பதை மொழிபெயர்

Google Glass: อร่อยMan 9: Mmm, อร่อย.

கூகிள் கிளாஸ் : อร่อย ஆண் 9: ம்ம்ம், อร่อย.

Woman 4: Google "jellyfish."

பெண் 4: கூகிள் "ஜெல்லி மீன்".

(Music)

(இசை)

Man 10: It's beautiful.

ஆண் 10:இது அழகு.

(Applause)

(கைத்தட்டல்)

Sergey Brin: Oh, sorry, I just got this message from a Nigerian prince.

செர்கே ப்ரின்: மன்னிக்கவும், தற்போதுதான் நைஜீரிய இளவரசரிடமிருந்து தகவல் வந்தது.

He needs help getting 10 million dollars.

அவருக்கு பத்து மில்லியன் டாலர்கள் பெற உதவி வேண்டும்.

I like to pay attention to these

நான் இதில் கவனம் செலுத்த விரும்புகிறேன்.

because that's how we originally funded the company,

ஏனெனில் இப்படித்தான் இந்த நிறுவனத்திற்கும் (கூகிள்) நிதி பெற்றோம்.

and it's gone pretty well.

அதுவும் நன்றாகவே நடந்தேறியது.

Though in all seriousness,

உண்மையில்,

this position that you just saw me in,

நான் என் கைப்பேசியைக் குனிந்து நொக்கிக்கொண்டிருந்த

looking down at my phone,

தோரணையை பார்த்தீர்களே,

that's one of the reasons behind this project, Project Glass.

அதுவும் இந்தத் திட்டத்திற்கான காரணங்களில் ஒன்று.

Because we ultimately questioned

இறுதியில், எதிர்காலத்தில்

whether this is the ultimate future

இவ்வாறு தான் மக்களுடனும்

of how you want to connect to other people in your life,

தகவலுடனும் தொடர்பு கொள்ள போகிறோமா

how you want to connect to information.

என்ற கேள்வியை கேட்டோம்.

Should it be by just walking around looking down?

கீழே குனிந்து பார்த்து கொண்டுதான் நடக்க வேண்டுமா ?

But that was the vision behind Glass,

அனால் அதுதான் கூகிள் கிளாஸ் திட்டம் உருவானதின் பின்னணி.

and that's why we've created this form factor.

அதனால் தான் இக்கருவியை உருவாக்கினோம்.

Okay. And I don't want to go through all the things it does and whatnot,

அதன் அணைத்துச் செயல்பாடுகளைப்பற்றியும் இங்கு நான் கூறப்போவதில்லை,

but I want to tell you a little bit more

அனால் இத்திட்டம் தொடங்கியமைக்கான உந்துதலை பற்றி

about the motivation behind what led to it.

பகிர்ந்து கொள்ள போகிறேன்.

In addition to potentially socially isolating yourself

உங்கள் கைப்பேசியை பார்த்து கொண்டிருக்கும்போது

when you're out and about looking at your phone,

சமூகத்திடமிருந்து தனிமைபடுத்திக் கொண்டதோடு மட்டுமின்றி

it's kind of, is this what you're meant to do with your body?

உங்கள் உடலை இவ்வாறுதான் பயன்படுத்த விழைந்தீர்களா?

You're standing around there

நீங்கள் அங்கே நின்று கொண்டு

and you're just rubbing

இந்த சிறப்பற்ற கருவியை

this featureless piece of glass.

தடவி கொண்டிருக்கிறீர்கள்.

You're just kind of moving around.

நீங்கள் வெறுமனே நகர்ந்து கொன்டிருக்க்கிறீர்கள்.

So when we developed Glass, we thought really about,

ஆதலால் உங்கள் கைகளை விடுவிக்க முடியுமா

can we make something that frees your hands?

என்று இந்த கிளாஸ் திட்டத்தை உருவாக்கும் பொழுது எண்ணினோம்.

You saw all of the things people are doing

மக்கள் செய்வதையெல்லாம்

in the video back there.

அந்த ஒளிக்காட்சியில் கண்டீர்கள்.

They were all wearing Glass,

அவர்கள் எல்லாரும் கிளாசை அணிந்து இருந்தார்கள்.

and that's how we got that footage.

அவ்வாறுதான் அந்த ஒளிக்காட்சியை பெற்றோம்.

And also you want something that frees your eyes.

உங்களுக்கு கண்களுக்கு தடங்கலற்ற ஒரு கருவியும் தேவை.

That's why we put the display up high,

ஆதலால் தான் உங்கள் கண்கள் நோக்கும் தளத்திலிருந்து

out of your line of sight,

உயரத்தில் கிளாசின் காட்சியை அமைத்துள்ளோம்.

so it wouldn't be where you're looking

அதனால, அக்காட்சி நீங்கள் பார்த்கும் கோணத்தில் இருக்காது.

and it wouldn't be where you're making

பிறரை பார்க்கும் பொழுது அக்காட்சி

eye contact with people.

தடங்கலாக இருக்காது.

And also we wanted to free up the ears,

அது மட்டுமின்றி உங்கள் காதுகளுக்கு இடைஞ்சல்

so the sound actually goes through,

இல்லாமல் ஒலி மண்டையோட்டின் எலும்புக்கு

conducts straight to the bones in your cranium,

நேரடியாக கடத்தப்படுகிறது.

which is a little bit freaky at first, but you get used to it.

இது முதலில் தடுமாற்றமாக இருந்தாலும் பிறகு பழகிவிடும்.

And ironically, if you want to hear it better,

மாறாக ஒலியை நன்றாக கேட்பதற்கு

you actually just cover your ear,

நீங்கள் காதை மூடி கொள்ள வேண்டும்.

which is kind of surprising, but that's how it works.

இது வியப்பாக இருந்தாலும் அவ்வாறுதான் செயல்படும்.

My vision when we started Google 15 years ago

பதினைந்து வருடங்களுக்கு முன் கூகுளை ஆரம்பித்த பொழுது என்னுடைய

was that eventually you wouldn't

நோக்கம் நீங்கள் எதிர் காலத்தில் இணையத் தேடல்

have to have a search query at all.

செய்யத் தேவை இருக்கக்கூடாது என்பதுதான்.

You'd just have information come to you as you needed it.

தகவல் உங்களுக்குத் தேவைப்படும் பொழுது அது உங்களிடம் வர வேண்டும்

And this is now, 15 years later,

பதினைத்து வருடங்களுக்குப்பின்

sort of the first form factor

அந்த எதிர்பார்ப்பை

that I think can deliver that vision

நீங்கள் வெளியே சாலையில் செல்லும்போதோ

when you're out and about on the street

மக்களுடன் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதோ

talking to people and so forth.

இந்தக் கருவி நிறைவு செய்கிறது.

This project has lasted now, been just over two years.

இத்திட்டம் செயல்பட்டு வரும் இரண்டு வருடங்களில்

We've learned an amazing amount.

நாங்கள் வியத்தகு அளவு கற்றுகொண்டோம் .

It's been really important to make it comfortable.

இதை சுலபமாக்குவது இன்றியமையாததாக இருந்தது.

So our first prototypes we built were huge.

நாங்கள் உருவாக்கிய கிளாசின் மூலமுன்மாதிரி மிகப்பெரியதாக இருந்தது.

It was like cell phones strapped to your head.

அது தலையோடுப் பிணைந்த கைபேசி போல இருந்தது.

It was very heavy, pretty uncomfortable.

அது ரொம்ப கனமாகவும் அசௌகரியமானதாகவும் இருந்தது.

We had to keep it secret from our industrial designer

அதை எங்கள் தொழில் வடிவமைப்பாளர் இத்திட்டத்தில் சேரும்வரை அவரிடமிருந்து

until she actually accepted the job,

நாங்கள் மறைத்து வைக்க வேண்டியிருந்தது

and then she almost ran away screaming.

இதைக் அவர் முதலில் கண்டவுடன் அலறி ஓட்டமெடுத்தார்.

But we've come a long way.

ஆனால் நாங்கள் மிக நீண்ட பாதையை கடந்து வந்துள்ளோம்.

And the other really unexpected surprise was the camera.

மேலும் மற்றொரு எதிர்பாரா வியப்பாக அமைந்தது இதன் நிழற்படக்கருவி.

Our original prototypes didn't have cameras at all,

எங்கள் மூலமுன்மாதிரியில் நிழற்படக்கருவி இல்லவே இல்லை,

but it's been really magical to be able to capture moments

ஆனால் குடும்பத்துடனும் குழந்தைகளுடனும் கொண்டாடும் தருணங்களைப்

spent with my family, my kids.

பதிவு செய்வதுதான் இதன் உண்மையான விந்தை

I just never would have dug out a camera

அத்தருணங்களில் என் நிழற்படக்கருவியையோ

or a phone or something else to take that moment.

கைப்பெசியையோ அல்லது வேரு எதையும் தேடி கொண்டிருக்கமாட்டேன்.

And lastly I've realized, in experimenting with this device,

அது மட்டுமன்றி இந்த கருவியை பரிசோதித்த பொழுது

that I also kind of have a nervous tic.

எனக்கு ஒரு வகையான தன்னிச்சையான தசை இயங்கும் நிலை இருப்பதை உணர்ந்தேன்

The cell phone is -- yeah, you have to look down on it and all that,

கைப்பேசி இருந்தால் அதை குனிந்து பார்க்க வேண்டி இருக்கும்

but it's also kind of a nervous habit.

ஆனால் அது ஒரு வகையான பதட்டமான பழக்கமாகும்.

Like if I smoked, I'd probably just smoke instead.

நான் புகை பிடிக்கும் பொது அநேகமாக புகை மட்டுமே பிடித்துக்கொண்டிருப்பேன்

I would just light up a cigarette. It would look cooler.

நான் புகைச்சுருளைப்பற்ற வைப்பேன். அது நன்றாக இருக்கும்.

You know, I'd be like --

உங்களுக்குத் தெரியும் அது எப்படியென்று

But in this case, you know, I whip this out

ஆனால் இந்த விடயத்தில் என் கைப்பேசியை திறந்து

and I sit there and look as if I have something

அங்கு உட்கார்ந்துகொண்டு எதோ முக்கியமானதை செய்துகொண்டோ கவனித்துக்கொண்டோ

very important to do or attend to.

இருப்பதை போல் இருப்பேன்

But it really opened my eyes to how much of my life

ஆனால் இத்திட்டம் எவ்வாறு நான் என் வாழ்க்கையை

I spent just secluding away,

மின்னஞ்சலிலும் சமூக வலைப்பக்கங்களிலும்

be it email or social posts or whatnot,

எதுவும் முக்கியமாக இல்லாவிட்டாலும் கூட

even though it wasn't really --

தனிமைப்படுத்தி கொண்டேன் என்பதை

there's nothing really that important or that pressing.

தெளிவுபடுத்தியது.

And with this, I know I will get certain messages

இதனால் எனக்குத் தெரியவேண்டிய விடயங்களை எனக்குத்

if I really need them,

தேவைப்பட்டால் மட்டுமே தெரிந்துகொண்டேன்

but I don't have to be checking them all the time.

ஆனால் அவ்விடயங்களை எப்பொழுதும் தேடிக்கொண்டிருக்கத் தேவைப்படவில்லை

Yeah, I've really enjoyed actually exploring the world more,

ஆம், உலகை ஆராய்வதிலும் நீங்கள் சற்றுமுன் கண்டதைப்போன்ற

doing more of the crazy things like you saw in the video.

கிறுக்குத்தனமான விடயங்களைச் செய்வதிலும் மிகவும் களிப்புற்றேன்.

Thank you all very much.

உங்கள் அனைவருக்கும் மிக்க நன்றி.

(Applause)

(கைத்தட்டல்)