To raise brave girls, encourage adventure | Caroline Paul

Vertaald door: Annika Brouwer Nagekeken door: Peter van de Ven

When I was a kid, I was obsessed with the Guinness Book of World Records,

Als kind was ik geobsedeerd door het Guinness Book of Records

and I really wanted to set a world record myself.

en ik wilde heel graag zelf een wereldrecord neerzetten.

But there was just one small problem:

Er was maar een klein probleem:

I had absolutely no talent.

ik had absoluut geen talent.

So I decided to set a world record in something

Dus besloot ik een wereldrecord neer te zetten in iets

that demanded absolutely no skill at all.

waar je geen enkele vaardigheid voor hoefde te hebben.

I decided to set a world record

Ik besloot een wereldrecord neer te zetten

in crawling.

met kruipen.

(Laughter)

(Gelach)

Now, the record at the time was 12 and a half miles,

Destijds was het wereldrecord twintig kilometer

and for some reason, this seemed totally manageable.

en om een of andere reden leek dit absoluut haalbaar.

(Laughter)

(Gelach)

I recruited my friend Anne,

Ik vroeg mijn vriendin Anne

and together we decided, we didn't even need to train.

en samen besloten we dat we zelfs niet hoefden te trainen.

(Laughter)

(Gelach)

And on the day of our record attempt,

En op de dag van onze recordpoging

we put furniture pads on the outside of our good luck jeans

deden we kussens om onze geluksjeans heen

and we set off,

en we begonnen.

and right away, we were in trouble,

En we zaten meteen in de problemen ook,

because the denim was against our skin

want het denim zat tegen onze huid

and it began to chafe,

en het begon te schuren

and soon our knees were being chewed up.

en al gauw werden onze knieën rauw.

Hours in,

Na een paar uur

it began to rain.

begon het te regenen.

Then, Anne dropped out.

Toen gaf Anne op.

Then, it got dark.

Toen werd het donker.

Now, by now, my knees were bleeding through my jeans,

Mijn knieën bloedden door mijn jeans heen

and I was hallucinating from the cold

en ik begon te hallucineren door de kou

and the pain and the monotony.

en de pijn en de eentonigheid.

And to give you an idea of the suffer-fest that I was undergoing,

En om je een idee te geven van het lijden dat ik leed,

the first lap around the high school track took 10 minutes.

de eerste ronde om de atletiekbaan van de school kostte tien minuten.

The last lap took almost 30.

De laatste ronde kostte bijna 30.

After 12 hours of crawling,

Na 12 uur kruipen

I stopped,

stopte ik

and I had gone eight and a half miles.

en had ik 13-en-een-halve kilometer afgelegd.

So I was short of the 12-and-a-half-mile record.

Dus ik had het wereldrecord van 20 kilometer niet gehaald.

Now, for many years, I thought this was a story of abject failure,

Lange tijd dacht ik dat dit een verhaal van rampzalige mislukking was,

but today I see it differently,

maar nu zie ik dat anders,

because when I was attempting the world record,

want toen ik het wereldrecord probeerde te behalen,

I was doing three things.

deed ik drie dingen.

I was getting outside my comfort zone,

Ik trad buiten mijn comfortzone,

I was calling upon my resilience,

ik sprak mijn veerkracht aan,

and I was finding confidence in myself

en ik vond vertrouwen in mezelf

and my own decisions.

en mijn eigen beslissingen.

I didn't know it then,

Ik wist dit toen niet,

but those are not the attributes of failure.

maar dat zijn niet de eigenschappen van falen.

Those are the attributes of bravery.

Dit zijn de eigenschappen van dapperheid.

Now, in 1989, at the age of 26,

In 1989, op 26-jarige leeftijd,

I became a San Francisco firefighter,

ging ik bij de brandweer in San Francisco

and I was the 15th woman in a department of 1,500 men.

en ik was de vijftiende vrouw in een afdeling van 1.500 mannen.

(Applause)

(Applaus)

And as you can imagine, when I arrived

En toen ik aankwam,

there were many doubts about whether we could do the job.

waren er veel twijfels of wij het werk wel aankonden.

So even though I was a 5'10", 150-pound collegiate rower,

Dus ondanks dat ik 1 meter 75 was, 70 kilo woog, roeide op hoog niveau,

and someone who could endure 12 hours of searing knee pain --

en 12 uur ondraaglijke pijn in mijn knieën kon doorstaan --

(Laughter)

(Gelach)

I knew I still had to prove my strength and fitness.

wist ik dat ik mijn kracht en kunde nog steeds moest bewijzen.

So one day a call came in for a fire,

Op een dag kwam er een brandmelding

and sure enough, when my engine group pulled up,

en inderdaad, toen mijn groep arriveerde,

there was black smoke billowing from a building off an alleyway.

walmde er zwarte rook uit een gebouw bij een steeg.

And I was with a big guy named Skip,

En ik was met een stevige kerel, Skip,

and he was on the nozzle, and I was right behind,

en hij stond aan de spuitmond en ik er direct achter

and it was a typical sort of fire.

en het was een typische brand.

It was smoky, it was hot,

Er was rook, het was heet

and all of a sudden,

en plotseling

there was an explosion,

was er een explosie

and Skip and I were blown backwards,

en Skip en ik werden teruggeblazen,

my mask was knocked sideways,

mijn masker werd opzij geslagen

and there was this moment of confusion.

en er was een moment van verwarring.

And then I picked myself up,

Toen raapte ik mezelf op,

I groped for the nozzle,

greep naar de spuitmond

and I did what a firefighter was supposed to do:

en deed wat er verwacht werd van de brandweer:

I lunged forward,

ik sprong naar voren,

opened up the water

deed het water open

and I tackled the fire myself.

en ik pakte zelf het vuur aan.

The explosion had been caused by a water heater,

De explosie was veroorzaakt door een boiler,

so nobody was hurt, and ultimately it was not a big deal,

dus niemand was gewond en het was geen groot probleem,

but later Skip came up to me and said,

maar later kwam Skip naar me toe en zei:

"Nice job, Caroline,"

"Goed gedaan, Caroline",

in this surprised sort of voice.

met verrassing in zijn stem.

(Laughter)

(Gelach)

And I was confused, because the fire hadn't been difficult physically,

En ik begreep het niet, want de brand was fysiek niet moeilijk,

so why was he looking at me with something like astonishment?

dus waarom keek hij naar me met iets als verwondering?

And then it became clear:

En toen werd het me duidelijk:

Skip, who was by the way a really nice guy

Skip, echt een aardige vent hoor

and an excellent firefighter,

en een hele goede brandweerman,

not only thought that women could not be strong,

dacht niet alleen dat vrouwen niet sterk konden zijn,

he thought that they could not be brave either.

hij dacht ook dat ze niet dapper konden zijn.

And he wasn't the only one.

En hij was niet de enige.

Friends, acquaintances and strangers,

Vrienden, kennissen én vreemden,

men and women throughout my career

mannen én vrouwen,

vragen me tijdens mijn loopbaan steeds:

ask me over and over,

"Caroline, all that fire, all that danger,

"Caroline, al dat vuur, dat gevaar,

aren't you scared?"

ben je niet bang?"

Honestly, I never heard a male firefighter asked this.

Deze vraag stellen ze nooit aan een mannelijke brandweerman.

And I became curious.

En ik werd nieuwsgierig.

Why wasn't bravery expected of women?

Waarom werd heldhaftigheid niet van vrouwen verwacht?

Now, the answer began to come

Het antwoord begon te komen

when a friend of mine lamented to me

toen een vriendin bij me kwam klagen

that her young daughter was a big scaredy-cat,

dat haar dochtertje een grote angsthaas was,

and so I began to notice,

en ik begon op te merken

and yes, the daughter was anxious,

dat haar dochtertje inderdaad angstig was,

but more than that, the parents were anxious.

maar meer dan dat, de ouders waren angstig.

Most of what they said to her when she was outside began with,

Het meeste dat ze tegen haar zeiden als ze buiten was, begon met:

"Be careful," "Watch out," or "No."

"Voorzichtig", "Kijk uit", of "Nee".

Now, my friends were not bad parents.

Mijn vrienden zijn geen slechte ouders.

They were just doing what most parents do,

Ze doen gewoon wat de meeste ouders doen,

which is cautioning their daughters much more than they caution their sons.

ze waarschuwen hun dochters veel meer dan hun zoons.

There was a study involving a playground fire pole, ironically,

Er was een studie met, ironisch genoeg, een brandweerpaal in een speeltuin,

in which researchers saw that little girls were very likely to be warned

waarin onderzoekers zagen dat meisjes veel vaker gewaarschuwd werden

by both their moms and dads about the fire pole's risk,

door zowel hun moeder als hun vader, voor de risico's van de brandweerpaal,

and if the little girls still wanted to play on the fire pole,

en als de meisjes er nog steeds op wilden spelen,

a parent was very likely to assist her.

was het heel waarschijnlijk dat een ouder meehielp.

But the little boys?

Maar de jongetjes?

They were encouraged to play on the fire pole

Die werden aangemoedigd om op de paal te spelen,

despite any trepidations that they might have,

ongeacht enige twijfel die ze misschien hadden,

and often the parents offered guidance on how to use it on their own.

en vaak lieten de ouders zien hoe ze er zelf op konden spelen.

So what message does this send to both boys and girls?

Wat voor boodschap is dit richting jongens en meisjes?

Well, that girls are fragile and more in need of help,

Nou, dat meisjes breekbaar en meer hulpbehoevend zijn,

and that boys can and should master difficult tasks by themselves.

en dat jongens moeilijke taken kunnen en moeten beheersen.

It says that girls should be fearful

Het zegt dat meisjes bang moeten zijn

and boys should be gutsy.

en jongens moedig.

Now, the irony is that at this young age,

De ironie is dat op deze jonge leeftijd

girls and boys are actually very alike physically.

meisjes en jongens fysiek erg op elkaar lijken.

In fact, girls are often stronger until puberty,

In feite zijn meisjes vaak sterker tot aan de pubertijd,

and more mature.

en volwassener.

And yet we adults act

En toch doen wij volwassenen

as if girls are more fragile

alsof meisjes kwetsbaarder zijn,

and more in need of help,

en meer hulp nodig hebben,

and they can't handle as much.

en dat ze niet zoveel aankunnen.

This is the message that we absorb as kids,

Dit is de boodschap die we als kind krijgen

and this is the message that fully permeates as we grow up.

en dit is de boodschap die tot wasdom komt als we opgroeien.

We women believe it, men believe it,

Wij vrouwen geloven het, mannen geloven het,

and guess what?

en weet je?

As we become parents, we pass it on to our children,

Als we zelf kinderen krijgen, geven we dit aan hen door,

and so it goes.

en zo gaat het.

Well, so now I had my answer.

Dus nu had ik mijn antwoord.

This is why women, even firewomen,

Dit is waarom vrouwen, zelfs brandweervrouwen,

were expected to be scared.

bang zouden moeten zijn.

This is why women often are scared.

Dit is waarom vrouwen vaak bang zijn.

Now, I know some of you won't believe me when I tell you this,

Ik weet dat sommigen van jullie me niet geloven als ik dit zeg,

but I am not against fear.

maar ik ben niet tegen angst.

I know it's an important emotion, and it's there to keep us safe.

Ik weet dat het een belangrijke emotie is, die er is om ons te beschermen.

But the problem is when fear is the primary reaction

Maar het is een probleem als angst de primaire reactie is

that we teach and encourage in girls

die we meisjes aanleren

whenever they face something outside their comfort zone.

telkens als ze iets tegenkomen buiten hun comfortzone.

So I was a paraglider pilot for many years --

Ik was jarenlang paragliderpiloot --

(Applause)

(Applaus)

and a paraglider is a parachute-like wing,

en een paraglider is een parachute-achtige vleugel,

and it does fly very well,

en hij vliegt erg goed,

but to many people I realize it looks just like a bedsheet

maar ik realiseer me dat veel mensen het zien als een laken

with strings attached.

met touwtjes eraan.

(Laughter)

(Gelach)

And I spent a lot of time on mountaintops

En ik heb veel tijd doorgebracht op bergtoppen

inflating this bedsheet,

met het opblazen van dit laken,

running off and flying.

met aanlopen nemen en vliegen.

And I know what you're thinking.

En ik weet wat je denkt.

You're like, Caroline, a little fear would make sense here.

Je denkt, Caroline, in dit geval zou een beetje angst logisch zijn.

And you're right, it does.

En daar heb je gelijk in.

I assure you, I did feel fear.

Ik verzeker je, ik voelde inderdaad angst.

But on that mountaintop,

Maar bovenop die berg,

waiting for the wind to come in just right,

terwijl ik wachtte op de juiste wind,

I felt so many other things, too:

voelde ik ook heel veel andere dingen:

exhilaration, confidence.

uitgelatenheid, vertrouwen.

I knew I was a good pilot.

Ik wist dat ik een goede piloot was.

I knew the conditions were good, or I wouldn't be there.

De omstandigheden waren goed, anders was ik er niet geweest.

I knew how great it was going to be a thousand feet in the air.

Ik wist hoe geweldig het ging worden op driehonderd meter hoogte.

So yes, fear was there,

Dus ja, er was angst,

but I would take a good hard look at it,

maar ik keek er goed naar,

assess just how relevant it was

beoordeelde hoe relevant het echt was

and then put it where it belonged,

en dan stopte ik het daar waar het thuishoorde,

which was more often than not

en dat was in veel gevallen

behind my exhilaration, my anticipation

achter mijn vreugde, mijn anticipatie

and my confidence.

en mijn zelfvertrouwen.

So I'm not against fear.

Dus ik ben niet tegen angst.

I'm just pro-bravery.

Maar ik ben pro-dapperheid.

Now, I'm not saying your girls must be firefighters

Ik zeg niet dat jullie dochters bij de brandweer moeten gaan

or that they should be paragliders,

of dat ze paraglider moeten worden,

but I am saying that we are raising our girls to be timid, even helpless,

maar ik zeg wel dat onze dochters opgevoed worden om timide, zelfs hulpeloos te zijn

and it begins when we caution them against physical risk.

en het begint als we waarschuwen voor lichamelijk risico.

The fear we learn and the experiences we don't

De aangeleerde angst en niet-aangeleerde ervaringen

stay with us as we become women

blijven bij ons als we vrouw worden

and morphs into all those things that we face and try to shed:

en kruipt in alles wat we tegenkomen en proberen af te schudden:

our hesitation in speaking out,

onze twijfel om ons over iets uit te spreken,

our deference so that we can be liked

onze terughoudendheid om maar aardig gevonden te worden

and our lack of confidence in our own decisions.

en ons gebrek aan vertrouwen in onze eigen beslissingen.

So how do we become brave?

Maar hoe worden we dapper?

Well, here's the good news.

Nou, hier is het goede nieuws.

Bravery is learned,

Heldhaftigheid is aangeleerd

and like anything learned,

en net als bij andere dingen

it just needs to be practiced.

hoeven we het alleen maar te oefenen.

So first,

Dus als eerste

we have to take a deep breath

moeten we diep ademhalen

and encourage our girls

en onze meiden aanmoedigen

to skateboard, climb trees

om te skateboarden, in bomen te klimmen

and clamber around on that playground fire pole.

en om rond te klauteren bij die paal in de speeltuin.

This is what my own mother did.

Dit is wat mijn eigen moeder deed.

She didn't know it then,

Ze wist het toen niet,

but researchers have a name for this.

maar onderzoekers hebben hier een naam voor.

They call it risky play,

Ze noemen het risicovol spel

and studies show that risky play is really important for kids, all kids,

en uit onderzoek blijkt dat risicovol spel belangrijk is voor alle kinderen,

because it teaches hazard assessment,

want het leert ons gevaren te beoordelen,

it teaches delayed gratification,

het leert ons uitgesteld genoegen,

it teaches resilience,

het leert ons veerkracht,

it teaches confidence.

het leert ons vertrouwen.

In other words,

Met andere woorden,

when kids get outside and practice bravery,

als kinderen naar buiten gaan en oefenen op heldhaftigheid,

they learn valuable life lessons.

leren ze waardevolle levenslessen.

Second, we have to stop cautioning our girls willy-nilly.

Ten tweede moeten we stoppen onze meisjes voor alles te waarschuwen.

So notice next time you say,

Opletten dus de volgende keer dat je zegt:

"Watch out, you're going to get hurt,"

"Pas op, je gaat jezelf pijn doen"

or, "Don't do that, it's dangerous."

of "Doe dat nou niet, het is gevaarlijk."

And remember that often what you're really telling her

En vergeet niet dat je vaak eigenlijk zegt

is that she shouldn't be pushing herself,

dat ze zichzelf niet moet uitdagen,

that she's really not good enough,

dat ze niet goed genoeg is

that she should be afraid.

en dat ze bang moet zijn.

Third,

Ten derde,

we women have to start practicing bravery, too.

wij vrouwen moeten ook oefenen om dapper te zijn.

We cannot teach our girls until we teach ourselves.

We kunnen het meiden pas aanleren als we het zelf hebben geleerd.

So here's another thing:

En dan nog iets,

fear and exhilaration

angst en uitgelatenheid

feel very similar --

voelen hetzelfde aan --

the shaky hands, the heightened heart rate,

de trillende handen, de verhoogde hartslag,

the nervous tension,

de nerveuze spanning,

and I'm betting that for many of you

en ik wed dat velen van jullie

the last time you thought you were scared out of your wits,

de laatste keer dat je dacht buiten jezelf van angst te zijn,

you may have been feeling mostly exhilaration,

je eigenlijk vooral uitzinnigheid voelde,

and now you've missed an opportunity.

en dan heb je een mogelijkheid gemist.

So practice.

Dus oefen.

And while girls should be getting outside to learn to be gutsy,

En ook al moeten meisjes naar buiten om dapper te leren zijn,

I get that adults don't want to get on hoverboards or climb trees,

begrijp ik dat volwassenen niet op hoverboards of in bomen willen klimmen,

so we all should be practicing

dus moeten we allemaal oefenen,

at home, in the office

thuis, op kantoor,

and even right here getting up the guts

zelfs hier, om het vertrouwen te krijgen

to talk to someone that you really admire.

iemand aan te spreken die je echt bewonderd.

Finally, when your girl is, let's say,

Ten laatste, als je dochter bijvoorbeeld

on her bike on the top of the steep hill

op de fiets bovenaan een steile heuvel staat

that she insists she's too scared to go down,

en ze te bang is om naar beneden te fietsen,

guide her to access her bravery.

moedig haar dan aan om dapper te zijn.

Ultimately, maybe that hill really is too steep,

Uiteindelijk is die heuvel misschien echt te steil,

but she'll come to that conclusion through courage, not fear.

maar ze zal tot die conclusie komen door moed, niet door angst.

Because this is not about the steep hill in front of her.

Want het gaat niet om de steile heuvel die voor haar ligt.

This is about the life ahead of her

Het gaat om het leven dat voor haar ligt,

and that she has the tools

dat ze dingen aankan en kan inschatten,

to handle and assess

alle gevaren waarvoor we haar niet kunnen beschermen,

all the dangers that we cannot protect her from,

all the challenges that we won't be there to guide her through,

alle uitdagingen waar wij haar niet doorheen kunnen leiden,

everything that our girls here

alles wat onze meiden hier

and around the world

en over de hele wereld

face in their future.

in hun toekomst zullen tegenkomen.

So by the way,

En voor de goede orde,

the world record for crawling today --

het wereldrecord kruipen staat vandaag de dag --

(Laughter)

(Gelach)

is 35.18 miles,

op ruim 56 kilometer

and I would really love to see a girl go break that.

en ik zou het echt geweldig vinden als een meisje dat zou verbreken.

(Applause)

(Applaus)