What fear can teach us | Karen Thompson Walker

Translator: Morton Bast Reviewer: Thu-Huong Ha

Vertaald door: Rik Delaet Nagekeken door: Els De Keyser

One day in 1819,

Op een dag in 1819,

3,000 miles off the coast of Chile,

op 4500 km van de kust van Chili,

in one of the most remote regions of the Pacific Ocean,

in een van de meest afgelegen gebieden van de Stille Oceaan,

20 American sailors watched their ship flood with seawater.

zagen 20 Amerikaanse matrozen hun schip vollopen met zeewater.

They'd been struck by a sperm whale, which had ripped

Ze hadden een aanvaring met een potvis gehad,

a catastrophic hole in the ship's hull.

wat een catastrofaal gat in de romp van het schip had geslagen.

As their ship began to sink beneath the swells,

Toen hun schip begon te zinken,

the men huddled together in three small whaleboats.

kropen de mannen samen in drie kleine sloepen.

These men were 10,000 miles from home,

Ze waren 15.000 km van huis

more than 1,000 miles from the nearest scrap of land.

en op meer dan 1500 km van het dichtstbijzijnde land.

In their small boats, they carried only

In hun kleine sloepen beschikten ze slechts

rudimentary navigational equipment

over rudimentaire navigatieapparatuur

and limited supplies of food and water.

en beperkte voorraden voedsel en water.

These were the men of the whaleship Essex,

Dat waren de mannen van de walvisboot Essex.

whose story would later inspire parts of "Moby Dick."

Hun verhaal zou een inspiratiebron zijn van ‘Moby Dick’.

Even in today's world, their situation would be really dire,

Zelfs in de wereld van vandaag zou hun situatie uiterst penibel zijn,

but think about how much worse it would have been then.

maar denk je eens in hoeveel slechter ze toen was.

No one on land had any idea that anything had gone wrong.

Niemand aan land had enig idee dat er iets was misgegaan.

No search party was coming to look for these men.

Niemand kwam hen zoeken.

So most of us have never experienced a situation

Bijna niemand van ons heeft ooit

as frightening as the one in which these sailors found themselves,

zo iets beangstigends meegemaakt als die matrozen toen,

but we all know what it's like to be afraid.

maar we weten allemaal wat het is om bang te zijn.

We know how fear feels,

We weten hoe angst voelt,

but I'm not sure we spend enough time thinking about

maar ik denk dat wij niet genoeg tijd besteden

what our fears mean.

om onze angsten te analyseren.

As we grow up, we're often encouraged to think of fear

Als we opgroeien, worden we vaak aangemoedigd

as a weakness, just another childish thing to discard

om angst te zien als een zwakte, een te negeren kinderachtig iets.

like baby teeth or roller skates.

Iets als tanden krijgen of rolschaatsen.

And I think it's no accident that we think this way.

Het is geen toeval dat wij er zo over denken.

Neuroscientists have actually shown that human beings

Neurowetenschappers hebben aangetoond dat de mens een geboren optimist is.

are hard-wired to be optimists.

Neurowetenschappers hebben aangetoond dat de mens een geboren optimist is.

So maybe that's why we think of fear, sometimes,

Misschien denken we daarom

as a danger in and of itself.

dat angst soms een gevaar op zichzelf is.

"Don't worry," we like to say to one another. "Don't panic."

"Kalm aan," zeggen we. "Geen paniek."

In English, fear is something we conquer.

In het Engels is angst iets dat we moeten overwinnen.

It's something we fight. It's something we overcome.

Waar we ons tegen moeten verzetten.

But what if we looked at fear in a fresh way?

Maar wat als we eens anders naar angst gingen kijken?

What if we thought of fear as an amazing act of the imagination,

Wat als we ze zouden zien als een geweldige daad van de verbeelding,

something that can be as profound and insightful

iets dat zo diepgaand en inzichtelijk kan worden

as storytelling itself?

als verhalen vertellen zelf?

It's easiest to see this link between fear and the imagination

Het verband tussen angst en verbeelding zie je het best bij jonge kinderen, met zeer levendige angsten.

in young children, whose fears are often extraordinarily vivid.

Het verband tussen angst en verbeelding zie je het best bij jonge kinderen, met zeer levendige angsten.

When I was a child, I lived in California,

Als kind woonde ik in Californië.

which is, you know, mostly a very nice place to live,

Doorgaans een zeer mooie plaats om te wonen,

but for me as a child, California could also be a little scary.

maar voor mij als kind kon Californië ook een beetje eng zijn.

I remember how frightening it was to see the chandelier

Ik herinner me hoe beangstigend het was om de kroonluchter

that hung above our dining table swing back and forth

boven onze eettafel heen en weer zien te zwaaien

during every minor earthquake,

bij elke kleine aardbeving.

and I sometimes couldn't sleep at night, terrified

Ik kon er 's nachts soms niet van slapen,

that the Big One might strike while we were sleeping.

doodsbang dat de Grote Klap zou toeslaan terwijl we lagen te slapen.

And what we say about kids who have fears like that

We zeggen dat die angst van kinderen

is that they have a vivid imagination.

komt door hun levendige fantasie.

But at a certain point, most of us learn

Maar op een bepaald punt leren de meesten

to leave these kinds of visions behind and grow up.

dit soort visioenen achter zich te laten als ze opgroeien.

We learn that there are no monsters hiding under the bed,

Er zitten geen monsters onder het bed,

and not every earthquake brings buildings down.

en niet elke aardbeving laat gebouwen instorten.

But maybe it's no coincidence that some of our most creative minds

Misschien is het geen toeval dat een aantal uiterst creatieve geesten

fail to leave these kinds of fears behind as adults.

dit soort angst als volwassenen niet van zich af kunnen zetten.

The same incredible imaginations that produced "The Origin of Species,"

Dezelfde ongelooflijke verbeelding die ‘De oorsprong der soorten’,

"Jane Eyre" and "The Remembrance of Things Past,"

‘Jane Eyre’ en ‘Op zoek naar de verloren tijd’ voortbracht,

also generated intense worries that haunted the adult lives

genereerde ook de intense kopzorgen waar Charles Darwin, Charlotte Brontë

of Charles Darwin, Charlotte BrontĂŤ and Marcel Proust.

en Marcel Proust tijdens hun volwassenheid mee hadden af te rekenen.

So the question is, what can the rest of us learn about fear

Kunnen wij allemaal iets leren over angst

from visionaries and young children?

van visionairs en jonge kinderen?

Well let's return to the year 1819 for a moment,

We keren even terug naar 1819,

to the situation facing the crew of the whaleship Essex.

naar de situatie van de bemanning van de walvisboot Essex.

Let's take a look at the fears that their imaginations

Welke angsten bracht hun verbeelding voort

were generating as they drifted in the middle of the Pacific.

terwijl ze ronddobberden in het midden van de Stille Oceaan?

Twenty-four hours had now passed since the capsizing of the ship.

Vierentwintig uur waren verstreken sinds het kapseizen van het schip.

The time had come for the men to make a plan,

Het werd tijd om een plan op te stellen,

but they had very few options.

maar ze hadden weinig opties.

In his fascinating account of the disaster,

In zijn boeiend verslag van de ramp

Nathaniel Philbrick wrote that these men were just about

schreef Nathaniel Philbrick dat deze mannen zo ver

as far from land as it was possible to be anywhere on Earth.

van land verwijderd waren als mogelijk was op aarde.

The men knew that the nearest islands they could reach

De mannen wisten dat de dichtstbijzijnde eilanden die ze konden bereiken

were the Marquesas Islands, 1,200 miles away.

de Marquesaseilanden waren, zo’n 1800 kilometer ver.

But they'd heard some frightening rumors.

Maar ze hadden daarover beangstigende geruchten gehoord.

They'd been told that these islands,

Op deze eilanden en nog wat andere in de buurt woonden kannibalen.

and several others nearby, were populated by cannibals.

Op deze eilanden en nog wat andere in de buurt woonden kannibalen.

So the men pictured coming ashore only to be murdered

Ze beeldden zich in dat ze, eens aan wal, zouden worden vermoord en opgegeten.

and eaten for dinner.

Ze beeldden zich in dat ze, eens aan wal, zouden worden vermoord en opgegeten.

Another possible destination was Hawaii,

Een andere mogelijke bestemming was Hawaï,

but given the season, the captain was afraid

maar gezien het seizoen, was de kapitein bang

they'd be struck by severe storms.

dat ze met zware stormen zouden af te rekenen krijgen.

Now the last option was the longest, and the most difficult:

De laatste optie was de langste en de moeilijkste:

to sail 1,500 miles due south in hopes of reaching

2400 km recht naar het zuiden varen in de hoop dat bepaalde winden

a certain band of winds that could eventually

hen uiteindelijk naar de kust van Zuid-Amerika zouden brengen.

push them toward the coast of South America.

hen uiteindelijk naar de kust van Zuid-Amerika zouden brengen.

But they knew that the sheer length of this journey

Maar zij wisten dat door de enorme afstand

would stretch their supplies of food and water.

hun voedsel- en watervoorraden nauwelijks toereikend zouden zijn.

To be eaten by cannibals, to be battered by storms,

Opgegeten worden door kannibalen, gegeseld worden door stormen,

to starve to death before reaching land.

van honger omkomen alvorens land te bereiken.

These were the fears that danced in the imaginations of these poor men,

Dat waren de angsten die in de verbeelding van deze arme mensen rondspookten.

and as it turned out, the fear they chose to listen to

De angst waar ze gehoor aan gaven,

would govern whether they lived or died.

zou bepalen of ze zouden overleven of sterven.

Now we might just as easily call these fears by a different name.

Nu zouden we deze angsten net zo gemakkelijk anders kunnen benoemen.

What if instead of calling them fears,

Wat als we ze in plaats van angsten

we called them stories?

verhalen zouden noemen?

Because that's really what fear is, if you think about it.

Want dat is wat angst is, als je erover nadenkt.

It's a kind of unintentional storytelling

Het zijn een soort onbedoelde verhalen

that we are all born knowing how to do.

die ons aangeboren zijn.

And fears and storytelling have the same components.

Angsten en verhalen hebben dezelfde componenten.

They have the same architecture.

Ze hebben dezelfde architectuur.

Like all stories, fears have characters.

Net als alle verhalen hebben angsten personages.

In our fears, the characters are us.

In onze angsten zijn wij de personages.

Fears also have plots. They have beginnings and middles and ends.

Angsten hebben ook een begin, een midden en een einde.

You board the plane. The plane takes off. The engine fails.

Je stapt in het vliegtuig. Het vliegtuig stijgt op. De motor valt uit.

Our fears also tend to contain imagery that can be

Onze angsten bevatten beelden die even levendig kunnen zijn

every bit as vivid as what you might find in the pages of a novel.

als wat je vindt in een roman.

Picture a cannibal, human teeth

Beeld je een kannibaal in:

sinking into human skin,

mensentanden verscheuren menselijke huid

human flesh roasting over a fire.

menselijk vlees wordt geroosterd boven een vuur.

Fears also have suspense.

Angsten kennen ook suspense.

If I've done my job as a storyteller today,

Als ik het vandaag als verteller goed heb gedaan,

you should be wondering what happened

dan moeten jullie zich nu afvragen wat er gebeurd is

to the men of the whaleship Essex.

met de mannen van de walvisboot Essex.

Our fears provoke in us a very similar form of suspense.

Onze angsten lokken bij ons een erg gelijkaardige vorm van spanning uit.

Just like all great stories, our fears focus our attention

Net als alle grote verhalen richten angsten onze aandacht

on a question that is as important in life as it is in literature:

op een vraag die even belangrijk is in het leven als in de literatuur:

What will happen next?

wat gaat er nu gebeuren?

In other words, our fears make us think about the future.

Met andere woorden onze angsten doen ons nadenken over de toekomst.

And humans, by the way, are the only creatures capable

Alleen mensen zijn in staat

of thinking about the future in this way,

om op deze manier aan de toekomst te denken.

of projecting ourselves forward in time,

We projecteren onszelf vooruit in de tijd.

and this mental time travel is just one more thing

Dit mentale tijdreizen is nog iets

that fears have in common with storytelling.

dat angst gemeen heeft met verhalen.

As a writer, I can tell you that a big part of writing fiction

Als schrijver kan ik jullie zeggen dat schrijven van fictie draait om

is learning to predict how one event in a story

het leren voorspellen hoe een gebeurtenis

will affect all the other events,

alle andere gebeurtenissen in het verhaal beïnvloedt.

and fear works in that same way.

Angst werkt ook zo.

In fear, just like in fiction, one thing always leads to another.

Bij angst leidt, net als in fictie, een ding altijd naar een ander.

When I was writing my first novel, "The Age Of Miracles,"

Toen ik mijn eerste roman, ‘The Age Of Miracles’ schreef,

I spent months trying to figure out what would happen

heb ik maanden geprobeerd erachter te komen wat er zou gebeuren

if the rotation of the Earth suddenly began to slow down.

als de draaiing van de aarde plotseling zou vertragen.

What would happen to our days? What would happen to our crops?

Wat zou er gebeuren met onze dagen? Wat zou er gebeuren met onze gewassen?

What would happen to our minds?

Wat zou er gebeuren met onze geest?

And then it was only later that I realized how very similar

Pas later besefte ik hoe zeer deze vragen

these questions were to the ones I used to ask myself

leken op de vragen

as a child frightened in the night.

die ik me als kind stelde toen ik ’s nachts bang was.

If an earthquake strikes tonight, I used to worry,

Als er vannacht een aardbeving zou zijn,

what will happen to our house? What will happen to my family?

wat zal er dan gebeuren met ons huis? Wat met mijn familie?

And the answer to those questions always took the form of a story.

Het antwoord op die vragen kwam altijd in de vorm van een verhaal.

So if we think of our fears as more than just fears

Als we onze angsten gaan zien als verhalen,

but as stories, we should think of ourselves

dan moeten we onszelf zien

as the authors of those stories.

als de auteurs van die verhalen.

But just as importantly, we need to think of ourselves

Maar even goed moeten we onszelf zien

as the readers of our fears, and how we choose

als de lezers van onze angsten.

to read our fears can have a profound effect on our lives.

Hoe we onze angsten lezen, kan een diepgaand effect hebben op ons leven.

Now, some of us naturally read our fears more closely than others.

Niet iedereen gaat even diep in op zijn angsten.

I read about a study recently of successful entrepreneurs,

In een recente studie over succesvolle ondernemers

and the author found that these people shared a habit

zei de auteur dat deze mensen een bepaalde gewoonte gemeen hadden.

that he called "productive paranoia," which meant that

Hij noemde dat ‘productieve paranoia’.

these people, instead of dismissing their fears,

In plaats van hun angsten te negeren,

these people read them closely, they studied them,

gingen deze mensen ze aandachtig lezen, ze bestuderen

and then they translated that fear into preparation and action.

en ze vertalen in voorbereiding en actie.

So that way, if their worst fears came true,

Zo was, als hun ergste angsten uitkwamen,

their businesses were ready.

hun bedrijf erop voorbereid.

And sometimes, of course, our worst fears do come true.

Soms komt onze ergste vrees natuurlijk uit.

That's one of the things that is so extraordinary about fear.

Dat is een van de dingen die zo buitengewoon zijn aan angst.

Once in a while, our fears can predict the future.

Af en toe kunnen onze angsten de toekomst voorspellen.

But we can't possibly prepare for all of the fears

Maar we kunnen ons niet voorbereiden op alle angsten

that our imaginations concoct.

die onze verbeelding kan verzinnen.

So how can we tell the difference between

Hoe weten we naar welke we moeten luisteren

the fears worth listening to and all the others?

en naar welke niet?

I think the end of the story of the whaleship Essex

Ik denk dat het einde van het verhaal van de walvisboot Essex

offers an illuminating, if tragic, example.

een verhelderend, maar tragisch voorbeeld is.

After much deliberation, the men finally made a decision.

Na veel overleg kwamen de mannen tot een besluit.

Terrified of cannibals, they decided to forgo the closest islands

Doodsbang van kannibalen, besloten ze niet naar de dichtstbijzijnde eilanden te gaan.

and instead embarked on the longer

In plaats daarvan begonnen ze aan de langere

and much more difficult route to South America.

en veel moeilijkere route naar Zuid-Amerika.

After more than two months at sea, the men ran out of food

Na meer dan twee maanden op zee zaten ze zonder voedsel,

as they knew they might,

wat ze hadden zien aankomen.

and they were still quite far from land.

Ze waren nog steeds ver van land.

When the last of the survivors were finally picked up

Toen de laatste overlevenden eindelijk werden opgepikt door twee passerende schepen

by two passing ships, less than half of the men were left alive,

was minder dan de helft van de mannen nog in leven.

and some of them had resorted to their own form of cannibalism.

Sommigen hadden hun toevlucht genomen tot hun eigen vorm van kannibalisme.

Herman Melville, who used this story as research for "Moby Dick,"

Herman Melville gebruikte dit verhaal bij zijn onderzoek voor ‘Moby Dick’.

wrote years later, and from dry land, quote,

Jaren later, en op het droge, schreef hij:

"All the sufferings of these miserable men of the Essex

"Al het leed van deze stakkers van de Essex

might in all human probability have been avoided

had misschien vermeden kunnen worden

had they, immediately after leaving the wreck,

als ze dadelijk na de ramp

steered straight for Tahiti.

naar Tahiti waren gevaren.

But," as Melville put it, "they dreaded cannibals."

Maar," zei Melville, "ze vreesden de kannibalen."

So the question is, why did these men dread cannibals

Waarom vreesden deze mannen kannibalen

so much more than the extreme likelihood of starvation?

zoveel meer dan de extreme zekerheid van de honger?

Why were they swayed by one story

Waarom beïnvloedde het ene verhaal

so much more than the other?

hen zoveel meer dan het andere?

Looked at from this angle,

Vanuit deze hoek bekeken,

theirs becomes a story about reading.

gaat hun verhaal over lezen.

The novelist Vladimir Nabokov said that the best reader

De schrijver Vladimir Nabokov zei dat de beste lezer

has a combination of two very different temperaments,

twee zeer verschillende temperamenten moet hebben:

the artistic and the scientific.

een artistiek en een wetenschappelijk.

A good reader has an artist's passion,

Een goede lezer heeft de passie van een kunstenaar,

a willingness to get caught up in the story,

een bereidheid om opgenomen te worden in het verhaal,

but just as importantly, the readers also needs

maar het is net zo belangrijk dat de lezer ook

the coolness of judgment of a scientist,

de koelte van het oordeel van een wetenschapper heeft.

which acts to temper and complicate

Die tempert en beoordeelt

the reader's intuitive reactions to the story.

de intuïtieve reacties van de lezer op het verhaal.

As we've seen, the men of the Essex had no trouble with the artistic part.

De mannen van de Essex hadden geen moeite met het artistieke gedeelte.

They dreamed up a variety of horrifying scenarios.

Zij beeldden zich allerlei gruwelijke scenario's in.

The problem was that they listened to the wrong story.

Het probleem was dat ze aan het verkeerde verhaal gehoor gaven.

Of all the narratives their fears wrote,

Van alle verhalen die hun angsten beschreven,

they responded only to the most lurid, the most vivid,

luisterden ze alleen maar naar het meest schrille, het meest levendige,

the one that was easiest for their imaginations to picture:

dat waar hun verbeelding het makkelijst vorm kon aan geven: kannibalen.

cannibals.

dat waar hun verbeelding het makkelijst vorm kon aan geven: kannibalen.

But perhaps if they'd been able to read their fears

Als ze hun angsten wat wetenschappelijker hadden kunnen benaderen

more like a scientist, with more coolness of judgment,

met een koeler oordeel

they would have listened instead to the less violent

dan zouden ze hebben ingezien dat het minder gewelddadige,

but the more likely tale, the story of starvation,

maar waarschijnlijker verhaal, het verhaal van de honger was.

and headed for Tahiti, just as Melville's sad commentary suggests.

Dan hadden ze gekozen voor Tahiti, zoals Melvilles droeve commentaar suggereert.

And maybe if we all tried to read our fears,

Als we allemaal eens onze angsten probeerden te lezen,

we too would be less often swayed

zouden we ons wat minder vaak laten beïnvloeden

by the most salacious among them.

door de meest obscene.

Maybe then we'd spend less time worrying about

Misschien zouden we ons dan minder zorgen maken

serial killers and plane crashes,

over seriemoordenaars en neerstortende vliegtuigen

and more time concerned with the subtler

en meer over de subtiele

and slower disasters we face:

en langzamer verlopende rampen waar we mee worden geconfronteerd:

the silent buildup of plaque in our arteries,

het langzame dichtslibben van onze slagaders,

the gradual changes in our climate.

de geleidelijke veranderingen in ons klimaat.

Just as the most nuanced stories in literature are often the richest,

Net zoals de meest genuanceerde verhalen in de literatuur vaak de rijkste zijn,

so too might our subtlest fears be the truest.

zouden onze meest subtiele angsten wel eens de ware kunnen zijn.

Read in the right way, our fears are an amazing gift

Op de juiste manier gelezen, zijn onze angsten een geweldige gave

of the imagination, a kind of everyday clairvoyance,

van de verbeelding, een soort alledaagse helderziendheid,

a way of glimpsing what might be the future

een manier om te zien wat de toekomst voor ons in petto heeft

when there's still time to influence how that future will play out.

terwijl er nog tijd is om er iets aan te doen.

Properly read, our fears can offer us something as precious

Goed gelezen, kunnen onze angsten ons iets even kostbaars bieden

as our favorite works of literature:

als onze favoriete werken van de letterkunde:

a little wisdom, a bit of insight

een beetje wijsheid, een beetje inzicht

and a version of that most elusive thing --

en een versie van dat meest ongrijpbare ding:

the truth.

de waarheid.

Thank you. (Applause)

Bedankt. (Applaus)