Daniel H. Cohen: For argument's sake

Vertaald door: Rik Delaet Nagekeken door: Christel Foncke

Mijn naam is Dan Cohen, en ik ben academicus, zoals gezegd.

My name is Dan Cohen and I am an academic, as he said.

Dat betekent dat ik discussieer.

And what that means is that I argue.

It's an important part of my life.

Discussiëren is een belangrijk onderdeel van mijn leven, en ik hou ervan.

And I like to argue.

And I'm not just an academic, I'm a philosopher,

Ik ben niet alleen academicus, maar ook filosoof,

dus denk ik graag dat ik er vrij goed in ben.

so I like to think that I'm actually pretty good at arguing.

Maar ik denk ook graag veel na over discussiëren.

But I also like to think a lot about arguing.

And in thinking about arguing, I've come across some puzzles.

Zo ben ik op wat raadsels gestoten.

And one of the puzzles is that,

Een van die raadsels is dat

as I've been thinking about arguing over the years --

terwijl ik nadacht over discussiëren -

en dat is nu al tientallen jaren - werd ik beter in discussiëren,

and it's been decades now --

I've gotten better at arguing.

But the more that I argue and the better I get at arguing,

maar hoe meer ik discussieer en hoe beter ik er in word,

hoe meer discussies ik verlies. Dat is nu net het raadsel.

the more that I lose.

And that's a puzzle.

And the other puzzle is that I'm actually okay with that.

Het andere raadsel is dat ik er me goed bij voel.

Why is it that I'm okay with losing

Hoe komt dat?

and why is it that I think good arguers are actually better at losing?

Waarom denk ik dat goede debaters eigenlijk beter zijn in het verliezen?

Waarom denk ik dat goede debaters eigenlijk beter zijn in het verliezen?

Well, there are some other puzzles.

Er zijn nog wat andere raadsels.

One is: why do we argue?

Eén is: waarom discussiëren we? Wie heeft daar baat bij?

Who benefits from arguments?

When I think about arguments, I'm talking about --

Nu ik het toch over discussies heb,

let's call them academic arguments or cognitive arguments --

laten we ze academische of cognitieve discussies noemen,

where something cognitive is at stake:

waarbij iets cognitiefs op het spel staat.

Is this proposition true? Is this theory a good theory?

Is deze propositie waar? Is deze theorie een goede theorie?

Is this a viable interpretation of the data or the text? And so on.

Is dit een levensvatbare interpretatie van de gegevens of de tekst?

I'm not interested really in arguments about whose turn it is to do the dishes

En zo verder. Ik ben niet echt geïnteresseerd in discussies

over wiens beurt het is om de vaat te doen of de vuilnisbak buiten te zetten.

or who has to take out the garbage.

Yeah, we have those arguments, too.

Ja, ook deze discussies kom ik tegen.

I tend to win those arguments, because I know the tricks.

Ik win die nogal eens omdat ik de trucs ken.

Maar dat zijn niet de belangrijke discussies.

But those aren't the important arguments.

Ik ben geïnteresseerd in de academische discussies van vandaag.

I'm interested in academic arguments,

Daar kom ik die raadsels tegen.

and here are the things that puzzle me.

Ten eerste, wat winnen goede debaters wanneer ze een discussie winnen?

First, what do good arguers win when they win an argument?

What do I win if I convince you

Wat heb ik eraan als ik je overtuig

that utilitarianism isn't really the right framework

dat utilitarianisme niet het juiste kader is om na te denken over ethische theorieën?

for thinking about ethical theories?

Dus wat winnen we wanneer we een discussie winnen?

What do we win when we win an argument?

Wat maakt het me zelfs uit

Even before that,

what does it matter to me

dat jij denkt dat Kants theorie werkt

whether you have this idea that Kant's theory works

or Mill is the right ethicist to follow?

of Mill de na te volgen ethicus is?

Wat kan het mij eigenlijk schelen

It's no skin off my back

whether you think functionalism is a viable theory of mind.

dat functionalisme een goede theorie van de geest is.

So why do we even try to argue?

Waarom geven we ons al die moeite?

Why do we try to convince other people

Waarom proberen we andere mensen te overtuigen

to believe things they don't want to believe,

om dingen te geloven die ze niet willen geloven?

and is that even a nice thing to do?

Is dat zelfs netjes?

Is that a nice way to treat another human being,

Is het netjes om iemand anders iets te willen laten denken wat hij of zij eigenlijk niet wil denken?

try and make them think something they don't want to think?

Is het netjes om iemand anders iets te willen laten denken wat hij of zij eigenlijk niet wil denken?

Well, my answer is going to make reference to three models for arguments.

Mijn antwoord hierop zal gaan over drie discussiemodellen.

Mijn antwoord hierop zal gaan over drie discussiemodellen.

The first model -- let's call it the dialectical model --

Het eerste model noem ik het dialectische model:

is we think of arguments as war; you know what that's like --

discussie als oorlog. Je kent het wel.

Er wordt een heleboel geschreeuwd,

a lot of screaming and shouting and winning and losing.

gewonnen en verloren.

Geen echt nuttig model voor discussie,

That's not a very helpful model for arguing,

but it's a pretty common and entrenched model for arguing.

maar het komt veel voor en zit diepgeworteld.

But there's a second model for arguing: arguments as proofs.

Maar er is een tweede discussiemodel: argumenten als bewijzen.

Think of a mathematician's argument.

Denk aan een wiskundige discussie.

Here's my argument. Does it work? Is it any good?

Hier is mijn argument. Werkt het? Is het ergens goed voor?

Are the premises warranted? Are the inferences valid?

Kloppen de premissen? Zijn de gevolgtrekkingen geldig?

Volgt de conclusie uit de premissen?

Does the conclusion follow from the premises?

No opposition, no adversariality --

Geen tegenkanting, geen vijandigheid,

not necessarily any arguing in the adversarial sense.

er wordt niet noodzakelijkerwijs gediscussieerd als tegenstanders.

But there's a third model to keep in mind

Maar er is nog een derde model.

that I think is going to be very helpful,

Volgens mij een zeer nuttig model,

and that is arguments as performances, arguments in front of an audience.

namelijk discussies als voorstellingen,

discussies als voor een publiek.

We can think of a politician trying to present a position,

Denk aan een politicus die zijn standpunt probeert uit te leggen,

trying to convince the audience of something.

die het publiek ergens van wil overtuigen.

But there's another twist on this model that I really think is important;

Maar er is nog een ander aspect aan dit model dat ik echt belangrijk vind.

namely, that when we argue before an audience,

Wanneer wij voor een publiek pleiten,

sometimes the audience has a more participatory role in the argument;

heeft het publiek soms een meer participerende rol in de discussie.

that is, arguments are also [performances] in front of juries,

Toehoorders zijn jury's

who make a judgment and decide the case.

die een oordeel uitspreken en beslissen.

Laten we dit het retorische model noemen.

Let's call this the rhetorical model,

where you have to tailor your argument to the audience at hand.

Hierbij pas je je stijl van discussiëren aan aan het publiek.

You know, presenting a sound, well-argued,

Je weet ook wel dat een precies, goed onderbouwd argument in het Engels

tight argument in English before a francophone audience

voor een Franstalig publiek niet werkt.

just isn't going to work.

voor een Franstalig publiek niet werkt.

So we have these models -- argument as war, argument as proof

Dus drie modellen: discussie als oorlog,

discussie als bewijsvoering en discussie als voorstelling.

and argument as performance.

De discussie als oorlog is de dominante.

Of those three, the argument as war is the dominant one.

It dominates how we talk about arguments,

Ze domineert hoe we praten over discussies,

it dominates how we think about arguments,

ze domineert hoe we denken over discussies,

and because of that, it shapes how we argue,

en daardoor bepaalt ze hoe we discussiëren,

our actual conduct in arguments.

ons werkelijke gedrag bij discussies.

Now, when we talk about arguments,

Als we het hebben over discussies,

we talk in a very militaristic language.

hanteren we een nogal militaristische taal.

We want strong arguments, arguments that have a lot of punch,

Wij willen sterke argumenten, argumenten met punch,

arguments that are right on target.

doeltreffende argumenten.

We want to have our defenses up and our strategies all in order.

Heel onze verdediging en strategieën mooi op een rijtje.

We want killer arguments.

We willen doorslaande argumenten.

That's the kind of argument we want.

Dat is het soort discussie dat we willen.

It is the dominant way of thinking about arguments.

Het is de dominante manier van denken over discussies.

When I'm talking about arguments,

Toen ik begon over discussies, dachten jullie waarschijnlijk aan het tegenstrevermodel.

that's probably what you thought of, the adversarial model.

Toen ik begon over discussies, dachten jullie waarschijnlijk aan het tegenstrevermodel.

But the war metaphor,

Maar de oorlogsmetafoor, het oorlogsparadigma,

the war paradigm or model for thinking about arguments,

ons model om na te denken over discussies,

has, I think, deforming effects on how we argue.

misvormt onze manier van discussiëren.

Ten eerste plaatst het tactiek boven inhoud.

First, it elevates tactics over substance.

You can take a class in logic, argumentation.

Volg eens lessen over logica en argumenteren.

Je leert er alle foefjes die je kan gebruiken

You learn all about the subterfuges

that people use to try and win arguments -- the false steps.

om discussies te winnen. Zo hoort het niet.

It magnifies the us-versus them aspect of it.

Het vergroot het ons-tegen-hen-aspect uit.

It makes it adversarial; it's polarizing.

Het gaat uit van het tegenstrevermodel. Het polariseert.

And the only foreseeable outcomes are triumph -- glorious triumph --

De enig mogelijke resultaten zijn

ofwel triomf, glorieuze triomf, ofwel extreme, smadelijke nederlaag.

or abject, ignominious defeat.

I think those are deforming effects,

Dat werkt misvormend. Het ergste van alles is

and worst of all, it seems to prevent things like negotiation

dat het dingen zoals onderhandelingen,

or deliberation or compromise or collaboration.

overleg, compromis

of samenwerking bijna uitsluit.

Think about that one -- have you ever entered an argument thinking,

Denk daar eens over na. Ben je ooit een discussie begonnen

met de gedachte: "Eens kijken of we ergens kunnen overeenkomen

"Let's see if we can hash something out, rather than fight it out.

in plaats van het uit te vechten. Wat kunnen we samen uitwerken?"

What can we work out together?"

I think the argument-as-war metaphor

Ik denk dat de metafoor discussie-als-oorlog

die andere soorten oplossingen bij discussie tegenwerkt.

inhibits those other kinds of resolutions to argumentation.

And finally -- this is really the worst thing --

Ten slotte, en dat is nog het ergste,

arguments don't seem to get us anywhere; they're dead ends.

is dat discussies bijna nooit iets opleveren.

Het zijn doodlopende straatjes,

They are like roundabouts or traffic jams or gridlock in conversation.

files of patstellingen bij gesprekken.

We don't get anywhere.

We geraken er niet uit.

And one more thing.

Nog iets dat mij als opvoeder

And as an educator, this is the one that really bothers me:

na aan het hart ligt:

If argument is war,

als discussie oorlog is, dan houdt dat in

then there's an implicit equation of learning with losing.

dat je kan leren door te verliezen.

And let me explain what I mean.

Laat me uitleggen wat ik bedoel.

Stel dat jij en ik een discussie hebben.

Suppose you and I have an argument.

You believe a proposition, P, and I don't.

Jij gelooft propositie P, en ik niet.

And I say, "Well, why do you believe P?"

Ik zeg: "Waarom geloof jij P?"

And you give me your reasons.

En je vertelt mij je redenen.

And I object and say, "Well, what about ...?"

Ik opper bezwaar en zeg: "Nou en wat over...?"

And you answer my objection.

Jij antwoordt op mijn bezwaar.

And I have a question: "Well, what do you mean?

Ik heb een vraag: "Wat bedoel je?

How does it apply over here?"

Hoe geldt dat hier?" Jij antwoordt weer.

And you answer my question.

Now, suppose at the end of the day,

Stel dat ik uiteindelijk

I've objected, I've questioned,

allerlei bezwaren, vragen

I've raised all sorts of counter counter-considerations

en tegenoverwegingen naar voren heb gebracht,

and in every case you've responded to my satisfaction.

en jij op elk geval een bevredigend antwoord hebt gegeven.

And so at the end of the day, I say,

Dan kan ik zeggen:

"You know what? I guess you're right: P."

"Weet je wat? Ik denk dat je gelijk hebt. P."

So, I have a new belief.

Zo krijg ik een nieuwe overtuiging. En niet zomaar een overtuiging,

And it's not just any belief;

maar een goed onderbouwde, onderzochte,

it's well-articulated, examined -- it's a battle-tested belief.

en beproefde overtuiging.

Great cognitive gain.

Grote cognitieve winst. Wie won er bij die discussie?

OK, who won that argument?

Well, the war metaphor seems to force us into saying you won,

De oorlogsmetafoor nodigt ons uit om te zeggen

dat jij hebt gewonnen, al ben ik de enige die iets heeft bijgeleerd.

even though I'm the only one who made any cognitive gain.

Wat heb jij er cognitief bij gewonnen?

What did you gain, cognitively, from convincing me?

Sure, you got some pleasure out of it, maybe your ego stroked,

Je hebt er wat plezier aan beleefd, misschien streelde het je ego,

maybe you get some professional status

of steeg je professionele status een beetje.

in the field -- "This guy's a good arguer."

Deze vent is een goede debater.

But just from a cognitive point of view,

Maar wie is er qua kennis op vooruitgegaan?

who was the winner?

The war metaphor forces us into thinking that you're the winner and I lost,

De oorlogsmetafoor dwingt ons tot denken

dat jij de winnaar bent en ik verloor,

even though I gained.

hoewel ik iets leerde.

And there's something wrong with that picture.

Met dat beeld is er iets mis.

Dat zou ik willen veranderen.

And that's the picture I really want to change if we can.

So, how can we find ways

Hoe kunnen we manieren bedenken om discussies

to make arguments yield something positive?

op iets positiefs te laten uitdraaien?

What we need is new exit strategies for arguments.

Daarvoor hebben we nieuwe exit-strategieën nodig.

But we're not going to have new exit strategies for arguments

Maar die gaan we niet hebben

until we have new entry approaches to arguments.

zolang onze uitgangspunten dezelfde blijven.

We need to think of new kinds of arguments.

We moeten denken aan nieuwe soorten discussies.

Maar ik weet zelf ook niet hoe dat moet.

In order to do that, well --

I don't know how to do that.

Maar ik weet zelf ook niet hoe dat moet.

That's the bad news.

Dat is het slechte nieuws.

The argument-as-war metaphor is just ... it's a monster.

De discussie-als-oorlog metafoor is een misbaksel.

It's just taken up habitation in our mind,

Hij heeft zich genesteld in onze geest,

and there's no magic bullet that's going to kill it.

en er bestaat geen wondermiddel tegen.

Er is geen toverstaf die hem doet verdwijnen.

There's no magic wand that's going to make it disappear.

Ik heb geen antwoord.

I don't have an answer.

But I have some suggestions.

Maar wel enkele suggesties:

Here's my suggestion:

Maar wel enkele suggesties:

If we want to think of new kinds of arguments,

Nieuwe soorten discussies

what we need to do is think of new kinds of arguers.

vragen nieuwe soorten debaters.

So try this:

Probeer dit.

Think of all the roles that people play in arguments.

Denk aan alle rollen die mensen in discussies spelen.

There's the proponent and the opponent

In een dialectische discussie heb je voor- en tegenstanders.

in an adversarial, dialectical argument.

In een dialectische discussie heb je voor- en tegenstanders.

There's the audience in rhetorical arguments.

Bij retorische discussies heb je toehoorders.

There's the reasoner in arguments as proofs.

Discussies met bewijzen vragen denkers.

All these different roles.

Allerlei verschillende rollen. Kan je je een discussie voorstellen

Now, can you imagine an argument in which you are the arguer,

waarin je zowel debater als publiek bent?

but you're also in the audience, watching yourself argue?

waarin je zowel debater als publiek bent?

Can you imagine yourself watching yourself argue,

Kan je je voorstellen

dat je de discussie verliest en toch kan zeggen:

losing the argument, and yet still, at the end of the argument, saying,

"Wow, dat was een goed debat."?

"Wow, that was a good argument!"

Kun je dat? Ik denk het wel.

Can you do that?

I think you can, and I think if you can imagine that kind of argument,

Ik denk dat, als je je een discussie kunt voorstellen

where the loser says to the winner and the audience and the jury can say,

waar verliezer, winnaar,

publiek en jury kunnen zeggen:

"Yeah, that was a good argument,"

“Ja, dat was een goede discussie.”,

then you have imagined a good argument.

dan heb je je een goede discussie voorgesteld.

And more than that,

Meer nog, dan heb je een idee

I think you've imagined a good arguer,

van een goede debater,

an arguer that's worthy of the kind of arguer you should try to be.

een die je zelf moet proberen te zijn.

Now, I lose a lot of arguments.

Ik verlies een heleboel discussies.

It takes practice to become a good arguer,

Het kost oefening om een goede debater te worden

in the sense of being able to benefit from losing, but fortunately,

in de zin van voordeel hebben aan je verlies,

maar gelukkig heb ik vele, vele collega's

I've had many, many colleagues who have been willing to step up

die bereid zijn mij die dienst te verlenen.

and provide that practice for me.

Thank you.

Bedankt.

(Applause)

(Applaus)