Daniel H. Cohen: For argument's sake

Μετάφραση: Christina Anagnostopoulou Επιμέλεια: Mary Keramida

Με λένε Νταν Κοέν και όπως ειπώθηκε είμαι ακαδημαϊκός.

My name is Dan Cohen and I am an academic, as he said.

Αυτό σημαίνει ότι συζητώ.

And what that means is that I argue.

It's an important part of my life.

Είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και μου αρέσει να συζητώ.

And I like to argue.

And I'm not just an academic, I'm a philosopher,

Δεν είμαι απλά ένας ακαδημαϊκός, είμαι ένας φιλόσοφος

και γι' αυτό θέλω να πιστεύω ότι είμαι αρκετά καλός στη συζήτηση.

so I like to think that I'm actually pretty good at arguing.

Ωστόσο μου αρέσει, επίσης, να σκέφτομαι αρκετά γύρω από τις συζητήσεις.

But I also like to think a lot about arguing.

And in thinking about arguing, I've come across some puzzles.

Σχετικά με αυτό, έχω βρεθεί αντιμέτωπος με κάποιους γρίφους.

And one of the puzzles is that,

Ένας απ' αυτούς είναι ότι

as I've been thinking about arguing over the years --

μιας και εδώ και χρόνια συζητώ,

εδώ και δεκαετίες έχω προοδεύσει στις συζητήσεις

and it's been decades now --

I've gotten better at arguing.

But the more that I argue and the better I get at arguing,

αλλά όσο περισσότερο συζητώ και βελτιώνομαι

τόσο πιο συχνά ηττούμαι. Και αυτό είναι ένας γρίφος.

the more that I lose.

And that's a puzzle.

And the other puzzle is that I'm actually okay with that.

Ο άλλος γρίφος είναι ότι δεν με πειράζει αυτό το γεγονός.

Why is it that I'm okay with losing

Επειδή αποδέχομαι την ήττα

and why is it that I think good arguers are actually better at losing?

και γιατί πιστεύω ότι οι καλοί συνομιλητές

στην πραγματικότητα είναι καλύτεροι όταν χάνουν;

Well, there are some other puzzles.

Όμως υπάρχουν και άλλοι γρίφοι.

One is: why do we argue?

Ένας απ' αυτούς είναι, γιατί συζητάμε; Ποιος ωφελείται από τις συζητήσεις;

Who benefits from arguments?

When I think about arguments, I'm talking about --

Όταν μιλάω για συζητήσεις,

let's call them academic arguments or cognitive arguments --

εννοώ ακαδημαϊκές ἠ γνώσης,

where something cognitive is at stake:

στις οποίες κάποια αντίληψη διακυβεύεται.

Is this proposition true? Is this theory a good theory?

Ισχύει η πρότασή μου; Είναι μία θεωρία σωστή;

Is this a viable interpretation of the data or the text? And so on.

Είναι μία βιώσιμη ερμηνεία των δεδομένων ή του κειμένου;

I'm not interested really in arguments about whose turn it is to do the dishes

Και τα λοιπά. Δεν ενδιαφέρομαι τόσο πολύ για τις συζητήσεις που αφορούν στο

ποιος θα πλύνει τα πιάτα ή ποιος θα πετάξει τα σκουπίδια.

or who has to take out the garbage.

Yeah, we have those arguments, too.

Υπάρχουν βέβαια τέτοιες συζητήσεις.

I tend to win those arguments, because I know the tricks.

Συνήθως νικώ σε αυτές, γιατί ξέρω τα κόλπα.

Αυτές όμως δεν είναι σημαντικές.

But those aren't the important arguments.

Ασχολούμαι με τις ακαδημαϊκές συζητήσεις σήμερα,

I'm interested in academic arguments,

και θα σας πω τι με μπερδεύει.

and here are the things that puzzle me.

Πρώτα, τι κερδίζουν αυτοί που είναι καλοί στη λογομαχία όταν νικούν με ένα επιχείρημα;

First, what do good arguers win when they win an argument?

What do I win if I convince you

Τι θα κερδίσω αν σας πείσω ότι ο ωφελιμισμός

that utilitarianism isn't really the right framework

δεν είναι πραγματικά το σωστό πλαίσιο με το οποίο πρέπει να εξετάζουμε ηθικές θεωρίες;

for thinking about ethical theories?

Τι κερδίζουμε τελικά όταν επιβαλλόμαστε με επιχειρήματα:

What do we win when we win an argument?

Και πριν και απ' αυτό, τι με αφορά εμένα

Even before that,

what does it matter to me

εάν πιστεύεις εσύ ότι ισχύει η θεωρία του Καντ

whether you have this idea that Kant's theory works

or Mill is the right ethicist to follow?

ή ότι ο Μιλς είναι ο μόνος ηθικολόγος που αξίζει να τον ακολουθούμε;

Δεν με νοιάζει καθόλου εάν πιστεύετε ότι

It's no skin off my back

whether you think functionalism is a viable theory of mind.

η λειτουργικότητα είναι μία βιώσιμη θεωρία του μυαλού.

So why do we even try to argue?

Τότε, γιατί μπαίνουμε στον κόπο να επιχειρηματολογούμε;

Why do we try to convince other people

Γιατί προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους

to believe things they don't want to believe,

να πιστεύουν σε πράγματα που δεν θέλουν να πιστέψουν;

and is that even a nice thing to do?

Και είναι αυτό κάτι καλό; Είναι ένας ευχάριστος τρόπος

Is that a nice way to treat another human being,

να φερόμαστε στο συνάνθρωπό μας; Να προσπαθούμε να τους κάνουμε

try and make them think something they don't want to think?

να σκέφτονται κάτι που δεν θέλουν να σκεφτούν;

Well, my answer is going to make reference to three models for arguments.

Λοιπόν, η απάντησή μου θα παραπέμπει σε

τρία είδη συζήτησης.

The first model -- let's call it the dialectical model --

Το πρώτο, ας το πούμε το διαλεκτικό είδος,

is we think of arguments as war; you know what that's like --

είναι όταν θεωρούμε μια συζήτηση κάτι σαν σύρραξη. Kαι ξέρετε σε τι αναφέρομαι.

Σε αυτές υπάρχουνε πολλἐς φωνές και ουρλιαχτά

a lot of screaming and shouting and winning and losing.

και νίκες και ήττες,

και τελικά δεν είναι ένα πολύ χρήσιμο είδος συζήτησης,

That's not a very helpful model for arguing,

but it's a pretty common and entrenched model for arguing.

ωστόσο είναι ένα αρκετό συνηθισμένο και περιχαρακωμένο είδος.

But there's a second model for arguing: arguments as proofs.

Αλλά υπάρχει και ένα δεύτερο είδος συζήτησης: οι συζητήσεις που είναι αποδείξεις.

Think of a mathematician's argument.

Σκεφτείτε ένα επιχείρημα ενός μαθηματικού.

Here's my argument. Does it work? Is it any good?

Αυτό είναι το επιχείρημά μου. Λειτουργεί; Είναι καλό;

Are the premises warranted? Are the inferences valid?

Είναι οι συνθήκες εγγυημένες; Ισχύουν τα επιχειρήματα;

Το συμπέρασμα βγαίνει από το οικοδόμημα;

Does the conclusion follow from the premises?

No opposition, no adversariality --

Καμμία αντιπολίτευση, καμμία αντιπαλότητα

not necessarily any arguing in the adversarial sense.

κανένα αντίθετο επιχείρημα.

But there's a third model to keep in mind

Ωστόσο πρέπει να θυμόμαστε ένα τρίτο είδος

that I think is going to be very helpful,

που πιστεύω ότι θα είναι πολύ χρήσιμο

and that is arguments as performances, arguments in front of an audience.

και είναι τα επιχειρήματα ως παραστάσεις,

τα επιχειρήματα, σαν να παρουσιάζονται μπροστά σε κοινό.

We can think of a politician trying to present a position,

Μπορούμε να φανταστούμε έναν πολιτικό που προσπαθεί να παρουσιάσει μια θέση,

trying to convince the audience of something.

που προσπαθεί να πείσει το κοινό για κάτι.

But there's another twist on this model that I really think is important;

Υπάρχει και μιά άλλη πλευρά σ' αυτό το είδος που πραγματικά πιστεύω ότι είναι σημαντική.

namely, that when we argue before an audience,

Όταν επιχειρηματολογούμε μπροστά σ' ένα κοινό,

sometimes the audience has a more participatory role in the argument;

το κοινό κάποιες φορές συμμετέχει στη συζήτηση.

that is, arguments are also [performances] in front of juries,

Δηλαδή τα επιχειρήματα είναι σαν παρουσίες μπροστά σε επιτροπές,

who make a judgment and decide the case.

που κρίνουν και αποφασίζουν για κάθε περίπτωση.

Ας ονομάσουμε αυτό το είδος ρητορικό,

Let's call this the rhetorical model,

where you have to tailor your argument to the audience at hand.

όπου πρέπει να προσαρμόσεις το επιχείρημά σου ανάλογα με το κοινό σου.

You know, presenting a sound, well-argued,

Ξέρετε, να παρουσιάσεις ένα στέρεο, δομημένο,

tight argument in English before a francophone audience

καλό επιχείρημα στα αγγλικά μπροστά σε ένα γαλλόφωνο κοινό,

just isn't going to work.

δεν θα έχει αποτέλεσμα.

So we have these models -- argument as war, argument as proof

Έτσι λοιπόν έχουμε αυτά τα είδη, επιχείρημα ως σύρραξη,

επιχείρημα ως απόδειξη και επιχείρημα ως παράσταση.

and argument as performance.

Από τα τρία, το επιχείρημα ως σύρραξη/διαμάχη είναι αυτό που κυριαρχεί.

Of those three, the argument as war is the dominant one.

It dominates how we talk about arguments,

Κυριαρχεί στο πώς μιλάμε για τα επιχειρήματα,

it dominates how we think about arguments,

στο πώς σκεφτόμαστε για τα επιχειρήματα

and because of that, it shapes how we argue,

και εξαιτίας αυτού διαμορφώνει το πώς επιχειρηματολογούμε,

our actual conduct in arguments.

τη συμπεριφορά μας στα επιχειρήματα.

Now, when we talk about arguments,

Όταν λοιπόν μιλάμε για επιχειρήματα

we talk in a very militaristic language.

χρησιμοποιούμε πολεμική ορολογία.

We want strong arguments, arguments that have a lot of punch,

Θέλουμε δυνατά επιχειρήματα, επιχειρήματα που είναι σαν γροθιά,

arguments that are right on target.

επιχειρήματα που πάνε στο στόχο.

We want to have our defenses up and our strategies all in order.

Θέλουμε όρθιες τις άμυνές μας και σε τάξη τη στρατηγική μας.

We want killer arguments.

Θέλουμε επιχειρήματα-φωτιά.

That's the kind of argument we want.

Αυτά τα επιχειρήματα θέλουμε.

It is the dominant way of thinking about arguments.

Είναι ο κυρίαρχος τρόπος που σκεφτόμαστε γύρω από τα επιχειρήματα.

When I'm talking about arguments,

Όταν μιλάω για επιχειρήματα, πιθανόν να σκεφτήκατε αυτό το μοντέλο,

that's probably what you thought of, the adversarial model.

της αντιπαλότητας.

But the war metaphor,

Αλλά η πολεμική μεταφορά, το παράδειγμα του πολέμου

the war paradigm or model for thinking about arguments,

ή το μοντέλο με το οποίο σκεφτόμαστε για τα επιχειρήματα

has, I think, deforming effects on how we argue.

έχει παραμορφωτικές επιπτώσεις στο πώς συζητάμε.

Πρώτα απ' όλα η τακτική κυριαρχεί επί της ουσίας.

First, it elevates tactics over substance.

You can take a class in logic, argumentation.

Μπορείς να έχεις λογική στα επιχειρήματα.

Μαθαίνεις τα πάντα για τις υπεκφυγές που χρησιμοποιεί ο κόσμος

You learn all about the subterfuges

that people use to try and win arguments -- the false steps.

για να μπορέσει να νικήσει σε συζητήσεις, τα λάθος βήματα.

It magnifies the us-versus them aspect of it.

Μεγεθύνει τα υπέρ και τα κατά.

It makes it adversarial; it's polarizing.

Τα κάνει αντίπαλα. Τα βάζει σε αντίθετους πόλους.

And the only foreseeable outcomes are triumph -- glorious triumph --

Τα μόνο προβλέψιμα αποτελέσματα

είναι ο θρίαμβος, ο ένδοξος θρίαμβος ή η άθλια, η ατιμωτική ήττα.

or abject, ignominious defeat.

I think those are deforming effects,

Πιστεύω ότι αυτά είναι παραμορφωτικά αποτελέσματα και το χειρότερο

and worst of all, it seems to prevent things like negotiation

φαίνεται ότι εμποδίζει πράγματα όπως τη διαπραγμάτευση,

or deliberation or compromise or collaboration.

τη διαβούλεση, το συμβιβασμό

ή τη συνεργασία.

Think about that one -- have you ever entered an argument thinking,

Σκεφτείτε το εξής. Εχετε ξεκινήσει ποτέ μια συζήτηση

σκεπτόμενοι: «Για να δούμε, μπορούμε να φτάσουμε κάπου αντί να τσακωθούμε.

"Let's see if we can hash something out, rather than fight it out.

Μπορούμε να δουλέψουμε από κοινού;»

What can we work out together?"

I think the argument-as-war metaphor

Νομίζω ότι το επιχείρημα-διαμάχη

αναχαιτίζει όλα τα άλλα επιχειρήματα.

inhibits those other kinds of resolutions to argumentation.

And finally -- this is really the worst thing --

Και τελικά αυτό είναι το χειρότερο,

arguments don't seem to get us anywhere; they're dead ends.

τα επιχειρήματα δεν φαίνεται να μας οδηγούν πουθενά.

Υπάρχουν αδιέξοδα. Υπάρχουν κύκλοι,

They are like roundabouts or traffic jams or gridlock in conversation.

μποτιλιαρίσματα, αδιέξοδα στη συζήτηση.

We don't get anywhere.

Δεν πάμε πουθενά.

And one more thing.

Και κάτι ακόμα, ως εκπαιδευτής

And as an educator, this is the one that really bothers me:

αυτό που πραγματικά με ενοχλεί είναι ότι:

If argument is war,

Αν το επιχείρημα είναι διαμάχη, τότε υπάρχει μια σιωπηρή εξίσωση

then there's an implicit equation of learning with losing.

που μαθαίνω σημαίνω χάνω.

And let me explain what I mean.

Να σας εξηγήσω τι εννοώ.

Ας υποθέσουμε ότι εσείς και εγώ έχουμε μια λογομαχία.

Suppose you and I have an argument.

You believe a proposition, P, and I don't.

Εσείς πιστεύετε μια πρόταση και εγώ όχι.

And I say, "Well, why do you believe P?"

Λέω: «Γιατί πιστεύετε την πρόταση;»

And you give me your reasons.

Και μου λέτε τους λόγους σας.

And I object and say, "Well, what about ...?"

Εχω μια ένσταση και λέω: «Και, τι λέτε για το....;»

And you answer my objection.

Απαντάτε στην ένστασή μου.

And I have a question: "Well, what do you mean?

Έχω μια ερώτηση: «Τι εννοείτε;

How does it apply over here?"

Πώς εφαρμόζεται εκεί;» Και απαντάτε στην ερώτησή μου.

And you answer my question.

Now, suppose at the end of the day,

Τώρα φανταστείτε στο τέλος,

I've objected, I've questioned,

είχα ενστάσεις, ερωτήσεις,

I've raised all sorts of counter counter-considerations

έθεσα όλων των ειδών τις απόψεις

and in every case you've responded to my satisfaction.

και σε κάθε περίπτωση ανταποκριθήκατε ικανοποιητικά.

And so at the end of the day, I say,

Και έτσι στο τέλος, λέω:

"You know what? I guess you're right: P."

«Ξέρετε κάτι; Έχετε δίκιο».

So, I have a new belief.

Έτσι διαμορφώνω ένα νέο πιστεύω. Και όχι οποιοδήποτε,

And it's not just any belief;

ένα καλά συντεταγμένο, επιθεωρημένο,

it's well-articulated, examined -- it's a battle-tested belief.

ένα πιστεύω που άντεξε σε λογομαχία.

Great cognitive gain.

Μεγάλο κέρδος σε γνώση. Ποιος κέρδισε τη συζήτηση;

OK, who won that argument?

Well, the war metaphor seems to force us into saying you won,

Η πολεμική μεταφορά μας εξαναγκάζει να πούμε

ότι εσείς κερδίσατε, παρ' όλο που μόνο εγώ έμαθα κάτι.

even though I'm the only one who made any cognitive gain.

Εσείς που με πείσατε, τι κερδίσατε από πλευράς γνώσης;

What did you gain, cognitively, from convincing me?

Sure, you got some pleasure out of it, maybe your ego stroked,

Σίγουρα αντλήσατε κάποια ευχαρίστηση, ίσως κολακεύτηκε το εγώ σας,

maybe you get some professional status

ίσως κερδίσατε πόντους στο επαγγελματικό πεδίο.

in the field -- "This guy's a good arguer."

Είναι καλός συζητητής αυτός.

But just from a cognitive point of view,

Αλλά από την πλευρά της γνώσης, ποιος ήταν ο νικητής;

who was the winner?

The war metaphor forces us into thinking that you're the winner and I lost,

Η παρομοίωση με τον πόλεμο μας εξαναγκάζει να σκεφτούμε

ότι εσείς είστε ο νικητής και εγώ ο χαμένος,

even though I gained.

παρότι κέρδισα κάτι.

And there's something wrong with that picture.

Υπάρχει κάτι λάθος σε αυτό, σε αυτή την εικόνα.

Αυτό είναι κάτι που θέλω να αλλάξω, αν μπορούμε.

And that's the picture I really want to change if we can.

So, how can we find ways

Πώς μπορούμε λοιπόν να κάνουμε τις συζητήσεις

to make arguments yield something positive?

να αποφέρουν κάτι θετικό;

What we need is new exit strategies for arguments.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι καινούργιες στρατηγικές επιτυχίας για τις συζητήσεις.

But we're not going to have new exit strategies for arguments

Αλλά δεν πρόκειται να έχουμε καινούργιες στρατηγικές επιτυχίας για τις συζητήσεις,

until we have new entry approaches to arguments.

μέχρι να αποκτήσουμε μια διαφορετική προσέγγιση των επιχειρημάτων.

We need to think of new kinds of arguments.

Χρειάζεται να σκεφτούμε νέα είδη επιχειρημάτων.

Για να το κάνουμε αυτό...

In order to do that, well --

I don't know how to do that.

...δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει.

That's the bad news.

Αυτά είναι τα κακά νέα.

The argument-as-war metaphor is just ... it's a monster.

Το επιχείρημα - διαμάχη είναι κάτι τερατώδες.

It's just taken up habitation in our mind,

Έχει εγκατασταθεί στο μυαλό μας

and there's no magic bullet that's going to kill it.

και δεν υπάρχει μαγική σφαίρα που θα το σκοτώσει.

Δεν υπάρχει μαγικό ραβδί που θα το κάνει να εξαφανιστεί.

There's no magic wand that's going to make it disappear.

Δεν έχω απάντηση.

I don't have an answer.

But I have some suggestions.

Ωστόσο έχω κάποιες προτάσεις

Here's my suggestion:

και ιδού μία.

If we want to think of new kinds of arguments,

Αν θέλουμε να σκεφτούμε νέου είδους συζητήσεις

what we need to do is think of new kinds of arguers.

αυτό που χρειαζόμαστε να κάνουμε είναι να σκεφτούμε νέο είδος συζητητών.

So try this:

Προσπαθήστε λοιπόν το εξής.

Think of all the roles that people play in arguments.

Σκεφτείτε όλους τους ρόλους που παίζουν οι άνθρωποι σε μια συζήτηση.

There's the proponent and the opponent

Υπάρχει αυτός που υποστηρίζει κάτι και αυτός που είναι αντίθετος

in an adversarial, dialectical argument.

σε μια διαλεκτική, αντίμαχη συζήτηση.

There's the audience in rhetorical arguments.

Σε ρητορικές συζητήσεις υπάρχει το κοινό.

There's the reasoner in arguments as proofs.

Υπάρχει αυτός που θεωρεί ως αποδείξεις τη λογική.

All these different roles.

Όλοι αυτοί οι διαφορετικοί ρόλοι. Τώρα μπορείτε να φανταστείτε μια συζήτηση,

Now, can you imagine an argument in which you are the arguer,

στην οποία είστε εσείς ο συνομιλητής, αλλά είστε και μέσα στο κοινό,

but you're also in the audience, watching yourself argue?

και βλέπετε τον εαυτό σας να συζητά.

Can you imagine yourself watching yourself argue,

Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας να σας παρακολουθεί καθώς συζητάτε,

χάνετε και ωστόσο ακόμα λέτε, στο τέλος της συζήτησης:

losing the argument, and yet still, at the end of the argument, saying,

«Ναι, αυτή ήταν μια ωραία συζήτηση».

"Wow, that was a good argument!"

Μπορείτε να το κάνετε; Εγω πιστεύω πως ναι.

Can you do that?

I think you can, and I think if you can imagine that kind of argument,

Πιστεύω ότι αν φανταστείτε αυτού του είδους τη συζήτηση

where the loser says to the winner and the audience and the jury can say,

όπου ο χαμένος λέει στο νικητή

και το κοινό και η επιτροπή μπορούν να πούν:

"Yeah, that was a good argument,"

«Ναι, αυτή ήταν μια καλή συζήτηση»,

then you have imagined a good argument.

τότε φανταστήκατε μια καλή συζήτηση.

And more than that,

Ακόμα πιστεύω ότι φανταστήκατε

I think you've imagined a good arguer,

έναν καλό συζητητή, έναν συζητητή που είναι άξιος

an arguer that's worthy of the kind of arguer you should try to be.

όπως εσείς θα θέλατε να γίνετε.

Now, I lose a lot of arguments.

Χάνω σε πολλές λογομαχίες.

It takes practice to become a good arguer,

Χρειάζεται εξάσκηση για να γίνει κάποιος καλός συζητητής

in the sense of being able to benefit from losing, but fortunately,

με την έννοια να μπορεί να ωφελείται όταν χάνει

ευτυχώς που είχα πολλούς, πάρα πολλούς συναδέλφους

I've had many, many colleagues who have been willing to step up

που ήταν πρόθυμοι να μου παρέχουν αυτήν την εξάσκηση.

and provide that practice for me.

Thank you.

Σας ευχαριστώ.

(Applause)

(Χειροκρότημα)