Rufus Griscom and Alisa Volkman: It's time to explode 4 taboos of parenting

Vertaald door: Els De Keyser Nagekeken door: Erik van der Tier

Alisa Volkman: So this is where our story begins --

Alisa Volkman: Dit is het begin van ons verhaal --

the dramatic moments of the birth

het dramatische moment van de geboorte

of our first son, Declan.

van onze eerste zoon, Declan.

Obviously a really profound moment,

Uiteraard een heel diep moment,

and it changed our lives in many ways.

het veranderde ons leven op vele manieren.

It also changed our lives in many unexpected ways,

Het veranderde het ook op onverwachte manieren,

and those unexpected ways we later reflected on,

waar we later over nadachten,

that eventually spawned a business idea between the two of us,

en dat leidde tot een businessidee van ons beiden.

and a year later, we launched Babble,

Een jaar later lanceerden we Babble,

a website for parents.

een website voor ouders.

Rufus Griscom: Now I think of our story

Rufus Griscom: Voor mij begint ons verhaal

as starting a few years earlier. AV: That's true.

een paar jaar eerder (AV: Dat is waar.)

RG: You may remember, we fell head over heels in love.

RG: Misschien weet je nog dat we hals over kop verliefd werden.

AV: We did.

AV: Inderdaad.

RG: We were at the time running a very different kind of website.

RG: We hadden toen een heel ander soort website.

It was a website called Nerve.com,

Die heette nerve.com,

the tagline of which was "literate smut."

en het motto was "geletterde vuilbekkerij".

It was in theory, and hopefully in practice,

Het was in theorie, en hopelijk in de praktijk,

a smart online magazine

een slim online-magazine

about sex and culture.

over seks en cultuur.

AV: That spawned a dating site.

AV: Dat bracht een datingsite voort.

But you can understand the jokes that we get. Sex begets babies.

Maar je kan je voorstellen welke grapjes we krijgen. Van seks komen kindjes.

You follow instructions on Nerve and you should end up on Babble,

Je volgt instructies op Nerve en je komt uit op Babble,

which we did.

wat we deden.

And we might launch a geriatric site as our third. We'll see.

Misschien lanceren we een seniorensite als derde. We zien wel.

RG: But for us, the continuity between Nerve and Babble

RG: Voor ons ging de continuïteit tussen Nerve en Babble

was not just the life stage thing,

niet alleen om de levensfase,

which is, of course, relevant,

die natuurlijk relevant is,

but it was really more about

maar meer om

our desire to speak very honestly

ons verlangen om eerlijk te spreken

about subjects that people have difficulty speaking honestly about.

over onderwerpen waarvoor dat mensen moeilijk lukt.

It seems to us that

Het lijkt ons dat

when people start dissembling, people start lying about things,

als mensen beginnen te verbloemen, of liegen over dingen,

that's when it gets really interesting.

dat het dan echt interessant wordt,

That's a subject that we want to dive into.

dat is een onderwerp waar we ons in willen verdiepen.

And we've been surprised to find, as young parents,

Tot onze verrassing stelden we vast, als jonge ouders,

that there are almost more taboos around parenting

dat er bijna meer taboes zijn over ouderschap

than there are around sex.

dan over seks.

AV: It's true. So like we said,

AV: Dat is waar. Dus zoals gezegd,

the early years were really wonderful,

de eerste jaren waren fantastisch,

but they were also really difficult.

maar ook echt moeilijk.

And we feel like some of that difficulty

Wij denken dat een deel van die moeilijkheid

was because of this false advertisement around parenting.

door valse reclame over ouderschap kwam.

(Laughter)

(Gelach)

We subscribed to a lot of magazines, did our homework,

We abonneerden ons op vele tijdschriften, deden ons huiswerk,

but really everywhere you look around, we were surrounded by images like this.

maar waar je ook kijkt, zagen we dit soort beelden.

And we went into parenting

En we gingen het ouderschap in

expecting our lives to look like this.

met de verwachting dat ons leven zo zou zijn.

The sun was always streaming in, and our children would never be crying.

De zon zou altijd schijnen, onze kinderen zouden nooit huilen.

I would always be perfectly coiffed and well rested,

Ik zou altijd perfect gekapt en uitgerust zijn.

and in fact, it was not like that at all.

Maar zo was het helemaal niet.

RG: When we lowered the glossy parenting magazine

RG: Toen we het glossy ouderschapstijdschrift lieten zakken

that we were looking at, with these beautiful images,

waar we naar keken, met die mooie beelden,

and looked at the scene in our actual living room,

en naar de scène in onze woonkamer keken,

it looked a little bit more like this.

zag het er meer zo uit.

These are our three sons.

Dit zijn onze drie zonen.

And of course, they're not always crying and screaming,

En natuurlijk huilen en schreeuwen ze niet de hele tijd.

but with three boys, there's a decent probability

Maar met drie jongens heb je veel kans

that at least one of them will not be comporting himself

dat er minstens één gedrag vertoont

exactly as he should.

dat niet helemaal naar behoren is.

AV: Yes, you can see where the disconnect was happening for us.

AV: Je kan zien waar we afhaakten.

We really felt like what we went in expecting

We hadden het gevoel dat wat we hadden verwacht,

had nothing to do with what we were actually experiencing,

niets te maken had met onze ervaring.

and so we decided we really wanted to give it to parents straight.

En dus beslisten we ouders de naakte waarheid te bieden.

We really wanted to let them understand

We wilden dat ze zouden begrijpen

what the realities of parenting were in an honest way.

wat de realiteit van het ouderschap was, op een eerlijke manier.

RG: So today, what we would love to do

RG: Dus wat we vandaag graag willen doen

is share with you four parenting taboos.

is vier ouderschapstaboes met jullie delen.

And of course, there are many more than four things

Er zijn natuurlijk meer dan vier dingen

you can't say about parenting,

die je niet mag zeggen over ouderschap.

but we would like to share with you today

Maar we willen er vandaag vier delen

four that are particularly relevant for us personally.

die bijzonder relevant zijn voor ons persoonlijk.

So the first, taboo number one:

Taboe nummer één:

you can't say you didn't fall in love with your baby

je mag niet zeggen dat je niet verliefd werd op je baby

in the very first minute.

vanaf de eerste minuut.

I remember vividly, sitting there in the hospital.

Ik herinner me levendig dat ik in het ziekenhuis zat.

We were in the process of giving birth to our first child.

We waren ons eerste kind aan het baren.

AV: We, or I?

AV: Wij, of ik?

RG: I'm sorry.

RG: Excuus.

Misuse of the pronoun.

Verkeerd gebruik van het voornaamwoord.

Alisa was very generously in the process

Alisa was zeer gul

of giving birth to our first child -- (AV: Thank you.)

ons eerste kind aan het baren -- (AV: Dank je.)

-- and I was there with a catcher's mitt.

-- en daar was ik met de catchershandschoen.

And I was there with my arms open.

En ik stond met mijn armen open.

The nurse was coming at me

De verpleegkundige kwam op me af

with this beautiful, beautiful child,

met dat prachtige, prachtige kind.

and I remember, as she was approaching me,

Ik herinner me, terwijl ze naderde,

the voices of friends saying,

de stemmen van vrienden die zeiden:

"The moment they put the baby in your hands,

"Zodra ze je de baby in handen geven,

you will feel a sense of love that will come over you

zal je een gevoel van liefde over je voelen komen,

that is [on] an order of magnitude more powerful

dat een grootteorde sterker is

than anything you've ever experienced in your entire life."

dan al wat je al ervaren hebt in je hele leven."

So I was bracing myself for the moment.

Ik zette me dus schrap voor het moment.

The baby was coming,

De baby kwam eraan,

and I was ready for this Mack truck of love

en ik was klaar voor die immense hoeveelheid liefde

to just knock me off my feet.

die me van mijn sokken zou blazen.

And instead, when the baby was placed in my hands,

Maar toen ik de baby in handen kreeg,

it was an extraordinary moment.

was dat een bijzonder moment.

This picture is from literally a few seconds after

Deze foto is van letterlijk een paar seconden later,

the baby was placed in my hands and I brought him over.

de baby werd in mijn handen gelegd en ik bracht hem mee.

And you can see, our eyes were glistening.

Je ziet het, onze ogen glinsterden.

I was overwhelmed with love and affection for my wife,

Ik vloeide over van liefde en affectie voor mijn vrouw,

with deep, deep gratitude

met diepe, diepe dankbaarheid

that we had what appeared to be a healthy child.

dat we klaarblijkelijk een gezond kind hadden.

And it was also, of course, surreal.

En het was natuurlijk ook surrealistisch.

I mean, I had to check the tags and make sure.

Ik moest de bandjes checken en zeker zijn.

I was incredulous, "Are you sure this is our child?"

Ik geloofde het niet: "Bent u zeker dat dit ons kind is?"

And this was all quite remarkable.

Dit was allemaal erg merkwaardig.

But what I felt towards the child at that moment was deep affection,

Wat ik toen voor het kind voelde was diepe affectie,

but nothing like what I feel for him now, five years later.

maar niets in vergelijking met wat ik nu voel, vijf jaar later.

And so we've done something here

We hebben hier iets gedaan

that is heretical.

dat je reinste ketterij is.

We have charted

We hebben een grafiek gemaakt

our love for our child over time.

van onze liefde voor ons kind door de tijd heen.

(Laughter)

(Gelach)

This, as you know, is an act of heresy.

Dit is natuurlijk ketterij.

You're not allowed to chart love.

Je mag liefde niet in een grafiek gieten.

The reason you're not allowed to chart love

De reden dat dat niet mag,

is because we think of love as a binary thing.

is dat we liefde als iets binairs beschouwen.

You're either in love, or you're not in love.

Je bent verliefd, of je bent niet verliefd.

You love, or you don't love.

Je bemint, of je bemint niet.

And I think the reality is that love is a process,

Ik denk dat liefde eigenlijk een proces is.

and I think the problem with thinking of love

Ik denk dat het probleem met liefde zien

as something that's binary

als iets binairs,

is that it causes us

is dat het ons

to be unduly concerned

onterecht bezorgd maakt

that love is fraudulent, or inadequate, or what have you.

dat liefde bedrieglijk, ongepast of wat dan ook is.

And I think I'm speaking obviously here to the father's experience.

En ik spreek hier natuurlijk over de ervaring van de vader.

But I think a lot of men do go through this sense

Volgens mij gaan vele mannen door dit gevoel

in the early months, maybe their first year,

de eerste maanden, misschien het eerste jaar,

that their emotional response is inadequate in some fashion.

dat hun emotionele reactie op één of andere manier ongepast is.

AV: Well, I'm glad Rufus is bringing this up,

AV: Ik ben blij dat Rufus dit ter sprake brengt,

because you can notice where he dips in the first years

want je kan zien waar zijn dip zit. Het eerste jaar is

where I think I was doing most of the work.

waar ik volgens mij het meeste werk deed.

But we like to joke,

We grappen daar graag over,

in the first few months of all of our children's lives,

in de eerste maanden van al de levens van onze kinderen

this is Uncle Rufus.

is dit Oom Rufus.

(Laughter)

(Gelach)

RG: I'm a very affectionate uncle, very affectionate uncle.

RG: Ik ben een heel dierbare oom, een heel dierbare oom.

AV: Yes, and I often joke with Rufus when he comes home

AV: Ik maak vaak grapjes met Rufus als hij thuiskomt,

that I'm not sure he would actually be able to find our child in a line-up

dat ik niet zeker weet of hij ons kind eruit zou halen in een rij

amongst other babies.

met andere baby's.

So I actually threw a pop quiz here onto Rufus.

Dus heb ik hier een popquiz voor Rufus.

RG: Uh oh.

RG: Uh oh.

AV: I don't want to embarrass him too much. But I am going to give him three seconds.

AV: Ik wil hem niet voor joker zetten. Maar ik geef hem drie seconden.

RG: That is not fair. This is a trick question. He's not up there, is he?

RG: Dat is niet fair. Dit is een strikvraag. Hij is er niet bij, of wel?

AV: Our eight-week-old son is somewhere in here,

AV: Onze acht weken oude zoon is daar ergens.

and I want to see if Rufus can actually quickly identify him.

Ik wil zien of Rufus hem snel kan identificeren.

RG: The far left. AV: No!

RG: Uiterst links. (AV: Nee!)

(Laughter)

(Gelach)

RG: Cruel.

RG: Wreed.

AV: Nothing more to be said.

AV: Niets aan toe te voegen.

(Laughter)

(Gelach)

I'll move on to taboo number two.

Ik ga verder met taboe nummer twee.

You can't talk about how lonely having a baby can be.

Je mag het niet hebben over hoe eenzaam het kan zijn met een baby.

I enjoyed being pregnant. I loved it.

Ik vond zwanger zijn leuk; ik vond het prachtig.

I felt incredibly connected to the community around me.

Ik voelde me ongelooflijk verbonden met de gemeenschap om me heen.

I felt like everyone was participating in my pregnancy, all around me,

Het voelde alsof iedereen deel had aan mijn zwangerschap,

tracking it down till the actual due-date.

ze telden allemaal mee af naar de uitgerekende datum.

I felt like I was a vessel of the future of humanity.

Ik voelde me een vehikel van de toekomst van de mensheid.

That continued into the the hospital. It was really exhilarating.

Dat ging door tot in het ziekenhuis. Ik werd er echt vrolijk van.

I was shower with gifts and flowers and visitors.

Ik werd overladen met geschenken en bloemen en bezoekers.

It was a really wonderful experience,

Het was echt een fantastische ervaring.

but when I got home,

Maar toen ik thuiskwam,

I suddenly felt very disconnected

voelde ik me plots erg vervreemd,

and suddenly shut in and shut out,

en plots ingesloten en uitgesloten.

and I was really surprised by those feelings.

Die gevoelens verbaasden me echt.

I did expect it to be difficult,

Ik had verwacht dat het moeilijk zou zijn,

have sleepless nights, constant feedings,

met slapeloze nachten, constante voedingen,

but I did not expect the feelings

maar was niet voorbereid op de gevoelens

of isolation and loneliness that I experienced,

van isolement en eenzaamheid die ik ervaarde.

and I was really surprised that no one had talked to me,

Ik was echt verbaasd dat niemand me dat had gezegd,

that I was going to be feeling this way.

dat ik me zo zou voelen.

And I called my sister

Ik belde mijn zus op,

whom I'm very close to -- and had three children --

met wie ik een goede band heb -- ze heeft 3 kinderen --

and I asked her, "Why didn't you tell me

en ik vroeg haar: "Waarom heb je mij niet gezegd

I was going to be feeling this way,

dat ik me zo zou voelen,

that I was going to have these -- feeling incredibly isolated?"

dat ik me zo ongelooflijk geïsoleerd zou voelen?"

And she said -- I'll never forget --

Ze zei -- ik vergeet het nooit --

"It's just not something you want to say to a mother

"Dat zeg je nu eenmaal niet tegen een moeder

that's having a baby for the first time."

die voor het eerst een baby krijgt."

RG: And of course, we think

RG: En natuurlijk denken wij

it's precisely what you really should be saying

dat je dat net wel moet zeggen

to mothers who have kids for the first time.

aan moeders die voor het eerst een baby krijgen.

And that this, of course, one of the themes for us

Eén van de thema's voor ons

is that we think

is dat we denken

that candor and brutal honesty

dat openhartigheid en brutale eerlijkheid

is critical to us collectively

kritisch zijn voor ons allen

being great parents.

om fantastische ouders te zijn.

And it's hard not to think

En het is moeilijk om niet te denken

that part of what leads to this sense of isolation

dat dit gevoel van isolement deels wordt veroorzaakt

is our modern world.

door onze moderne wereld.

So Alisa's experience is not isolated.

Alisa staat niet alleen met haar ervaring.

So your 58 percent of mothers surveyed

58 procent van de bevraagde moeders

report feelings of loneliness.

rapporteren gevoelens van eenzaamheid.

Of those, 67 percent are most lonely

Van die groep is 67 procent het eenzaamst

when their kids are zero to five -- probably really zero to two.

als hun kinderen 0 tot 5 zijn -- wellicht eerder 0 tot 2.

In the process of preparing this,

Bij onze voorbereiding hiervoor

we looked at how some other cultures around the world

bekeken we hoe sommige andere culturen in de wereld

deal with this period of time,

omgaan met deze periode.

because here in the Western world,

Hier in de Westerse wereld

less than 50 percent of us live near our family members,

woont minder dan 50 procent dichtbij zijn familie,

which I think is part of why this is such a tough period.

wat volgens mij deels verklaart waarom dit zo'n harde tijd is.

So to take one example among many:

Om één van vele voorbeelden te geven:

in Southern India

in Zuid-India

there's a practice known as jholabhari,

bestaat er een gebruik dat jholabihari heet.

in which the pregnant woman, when she's seven or eight months pregnant,

De vrouw verhuist, als ze 7 of 8 maanden zwanger is,

moves in with her mother

naar haar moeder.

and goes through a series of rituals and ceremonies,

Ze ondergaat een reeks rituelen en ceremonies,

give birth and returns home to her nuclear family

baart haar kind en gaat terug naar haar kerngezin

several months after the child is born.

meerdere maanden na de geboorte van het kind.

And this is one of many ways

Dit is één van de vele manieren

that we think other cultures offset this kind of lonely period.

waarop andere culturen deze eenzame periode overbruggen.

AV: So taboo number three:

AV: Taboe nummer drie:

you can't talk about your miscarriage -- but today I'll talk about mine.

je mag niet spreken over je miskraam -- maar vandaag zal ik over de mijne praten.

So after we had Declan,

Na de geboorte van Declan

we kind of recalibrated our expectations.

ijkten we onze verwachtingen opnieuw.

We thought we actually could go through this again

We dachten dat we dit nog eens aankonden

and thought we knew what we would be up against.

en dat we wisten waar we aan toe waren.

And we were grateful that I was able to get pregnant,

We waren dankbaar dat ik zwanger kon worden.

and I soon learned that we were having a boy,

Ik hoorde al snel dat we een zoon kregen.

and then when I was five months,

Toen ik vijf maanden ver was,

we learned that we had lost our child.

hoorden we dat we ons kind hadden verloren.

This is actually the last little image we have of him.

Dit is het laatste kleine beeld dat we van hem hebben.

And it was obviously a very difficult time --

Het was natuurlijk een heel moeilijke tijd --

really painful.

echt pijnlijk.

As I was working through that mourning process,

Tijdens mijn rouwproces

I was amazed that I didn't want to see anybody.

was ik verbaasd dat ik niemand wilde zien.

I really wanted to crawl into a hole,

Ik wilde echt in een holletje wegkruipen.

and I didn't really know how I was going

Ik wist echt niet hoe ik

to work my way back into my surrounding community.

opnieuw bij mijn omringde gemeenschap zou aansluiten.

And I realize, I think, the way I was feeling that way,

Ik denk dat de manier waarop ik mij voelde,

is on a really deep gut level,

op een heel diep niveau,

I was feeling a lot of shame

een groot schaamtegevoel was --

and embarrassed, frankly,

ik was in verlegenheid --

that, in some respects, I had failed

omdat ik in zekere zin gefaald had

at delivering what I'm genetically engineered to do.

om te doen waar ik genetisch voor uitgerust ben.

And of course, it made me question,

Dat deed me twijfelen:

if I wasn't able to have another child,

als ik geen tweede kind kon krijgen,

what would that mean for my marriage,

wat zou dat dan betekenen voor ons huwelijk

and just me as a woman.

en voor mij als vrouw?

So it was a very difficult time.

Het was dus een heel moeilijke tijd.

As I started working through it more,

Naarmate ik het begon te verwerken,

I started climbing out of that hole and talking with other people.

begon ik uit het dal te klimmen en met mensen te praten.

I was really amazed

Ik was echt verbaasd

by all the stories that started flooding in.

over alle verhalen die binnenstroomden.

People I interacted with daily,

Mensen met wie ik dagelijks te maken had,

worked with, was friends with,

samenwerkte, bevriend was,

family members that I had known a long time,

familieleden die ik al lang kende,

had never shared with me their own stories.

ze hadden hun eigen verhaal nooit met me gedeeld.

And I just remember feeling all these stories came out of the woodwork,

Ik herinner me dat gevoel dat al die verhalen uit het niets tevoorschijn kwamen.

and I felt like I happened upon

Het voelde alsof ik was gestoten

this secret society of women that I now was a part of,

op een geheim genootschap van vrouwen waar ik nu deel van was,

which was reassuring and also really concerning.

wat me geruststelde, maar ook echt verontrustte.

And I think,

Ik denk

miscarriage is an invisible loss.

dat een miskraam een onzichtbaar verlies is.

There's not really a lot of community support around it.

Er bestaat niet veel gemeenschapsondersteuning rond.

There's really no ceremony,

Er is geen ceremonie,

rituals, or rites.

geen ritueel of rite.

And I think, with a death, you have a funeral, you celebrate the life,

Bij een overlijden heb je een begrafenis, vier je het leven,

and there's a lot of community support,

en is er veel gemeenschapsondersteuning.

and it's something women don't have with miscarriage.

Bij een miskraam hebben vrouwen dat niet.

RG: Which is too bad because, of course,

RG: Dat is natuurlijk jammer,

it's a very common and very traumatic experience.

want het komt vaak voor en is een traumatische ervaring.

Fifteen to 20 percent of all pregnancies result in miscarriage,

15 tot 20 procent van alle zwangerschappen draaien op een miskraam uit.

and I find this astounding.

Ik vind dit verbazingwekkend.

In a survey, 74 percent of women said

In een enquête zeiden 74 procent van de vrouwen

that miscarriage, they felt, was partly their fault, which is awful.

dat ze vonden dat de miskraam deels hun fout was, wat vreselijk is.

And astoundingly, 22 percent

Tot mijn verbazing zei 22 procent

said they would hide a miscarriage from their spouse.

dat ze een miskraam voor hun echtgenoot zouden verbergen.

So taboo number four:

Dus taboe nummer vier:

you can't say that your average happiness

je mag niet zeggen dat je gemiddelde geluk

has declined since having a child.

is gedaald sinds je een kind hebt.

The party line is that every single aspect of my life

Het heet officieel dat elk aspect van mijn leven

has just gotten dramatically better

dramatisch is verbeterd

ever since I participated

sinds ik deel heb

in the miracle that is childbirth and family.

aan het wonder van geboorte en familie.

I'll never forget, I remember vividly to this day,

Ik zal nooit vergeten, ik herinner het me levendig tot vandaag:

our first son, Declan, was nine months old,

onze eerste zoon Declan was negen maanden oud,

and I was sitting there on the couch,

ik zat op de bank,

and I was reading Daniel Gilbert's wonderful book, "Stumbling on Happiness."

en ik las Daniel Gilberts wondermooie boek "Stuiten op geluk".

And I got about two-thirds of the way through,

Ik had twee derden gelezen,

and there was a chart on the right-hand side --

en er stond een grafiek op de rechterkant --

on the right-hand page --

op de rechterbladzijde --

that we've labeled here

die we hier hebben genoemd

"The Most Terrifying Chart Imaginable

""De Ergst Denkbare Grafiek

for a New Parent."

Voor Een Jonge Ouder".

This chart is comprised of four completely independent studies.

Deze grafiek omvat vier totaal onafhankelijke studies.

Basically, there's this precipitous drop

In principe is er een steile daling

of marital satisfaction,

in de echtelijke voldoening,

which is closely aligned, we all know, with broader happiness,

die, zoals we weten, nauw samenhangt met breder geluk,

that doesn't rise again

en die niet opnieuw stijgt

until your first child goes to college.

tot je eerste kind naar de universiteit gaat.

So I'm sitting here looking at the next two decades of my life,

Hier zit ik dus te kijken naar de twee volgende decennia van mijn leven,

this chasm of happiness

deze afgrond van geluk

that we're driving our proverbial convertible straight into.

waar we onze spreekwoordelijke cabriolet recht inrijden.

We were despondent.

We werden moedeloos.

AV: So you can imagine, I mean again, the first few months were difficult,

AV: Je kan je dus voorstellen dat de eerste paar maanden lastig waren,

but we'd come out of it,

maar we kwamen erdoor

and were really shocked to see this study.

en we waren echt geschokt over deze studie.

So we really wanted to take a deeper look at it

We wilden er van nabij naar kijken

in hopes that we would find a silver lining.

in de hoop dat we een lichtpunt zouden vinden.

RG: And that's when it's great to be running a website for parents,

RG: Dan is het fantastisch om een website voor ouders te hebben,

because we got this incredible reporter

want we hadden een ongelooflijke journalist

to go and interview all the scientists

die alle wetenschappers ging interviewen

who conducted these four studies.

die de vier studies hadden uitgevoerd.

We said, something is wrong here.

Wij zeiden: hier is iets niet in de haak.

There's something missing from these studies.

Er ontbreekt iets in deze studies.

It can't possibly be that bad.

Het kan echt niet zo erg zijn.

So Liz Mitchell did a wonderful job with this piece,

Dus Liz Mitchell maakte er een heel mooi werkstuk van.

and she interviewed four scientists,

Ze interviewde vier wetenschappers

and she also interviewed Daniel Gilbert,

en ze interviewde ook Daniel Gilbert.

and we did indeed find a silver lining.

En we vonden inderdaad een lichtpunt.

So this is our guess

Dit is hoe volgens ons

as to what this baseline of average happiness

de baseline van gemiddeld geluk

arguably looks like throughout life.

eruit ziet, door het leven heen.

Average happiness is, of course, inadequate,

Gemiddeld geluk is natuurlijk niet juist,

because it doesn't speak

omdat het voorbijgaat aan

to the moment-by-moment experience,

de ervaring van moment tot moment.

and so this is what we think it looks like

Zo ziet het er volgens ons uit

when you layer in

als je een plaats geeft

moment-to-moment experience.

aan de ervaring van moment tot moment.

And so we all remember as children,

We weten allemaal nog dat in de kindertijd

the tiniest little thing -- and we see it on the faces of our children --

het kleinste dingetje -- we zien het op de gezichten van onze kinderen --

the teeniest little thing

het kleinste dingetje

can just rocket them to these heights

ze in allerhoogste vervoering kan brengen,

of just utter adulation,

pure verering,

and then the next teeniest little thing

en het volgende kleinste dingetje

can cause them just to plummet to the depths of despair.

kan ze in de diepste afgrond storten.

And it's just extraordinary to watch, and we remember it ourselves.

Het is uitzonderlijk om naar te kijken, en we weten het zelf nog.

And then, of course, as you get older,

Naarmate je ouder wordt,

it's almost like age is a form of lithium.

is het alsof leeftijd een soort lithium is.

As you get older, you become more stable.

Je wordt stabieler naarmate je ouder wordt.

And part of what happens, I think, in your '20s and '30s,

Wat er gebeurt als je 20 of 30 bent,

is you start to learn to hedge your happiness.

is dat je je geluk leert in te dekken.

You start to realize that

Je begint te beseffen:

"Hey, I could go to this live music event

"Hey, ik zou naar dit live concert kunnen gaan

and have an utterly transforming experience

en een onvergetelijke ervaring hebben

that will cover my entire body with goosebumps,

die me kippenvel over mijn hele lijf bezorgt,

but it's more likely that I'll feel claustrophobic

maar waarschijnlijker is dat ik claustrofobie zal hebben

and I won't be able to get a beer.

en niet aan een pintje zal geraken.

So I'm not going to go.

Ik ga dus niet.

I've got a good stereo at home. So, I'm not going to go."

Ik heb thuis een goede stereo. Ik ga niet."

So your average happiness goes up,

Je gemiddeld geluk stijgt,

but you lose those transcendent moments.

maar je verliest de transcendente momenten.

AV: Yeah, and then you have your first child,

AV: Ja, en dan krijg je je eerste kind.

and then you really resubmit yourself

Je geeft jezelf opnieuw over

to these highs and lows --

aan die hoogten en laagten --

the highs being the first steps, the first smile,

de hoogten zijn de eerste stapjes, eerste glimlach,

your child reading to you for the first time --

je kind dat voor het eerst voor je voorleest --

the lows being, our house, any time from six to seven every night.

de laagten zijn ons huis tussen zes en zeven elke avond.

But you realize you resubmit yourself

Maar je geeft jezelf opnieuw over

to losing control in a really wonderful way,

aan controleverlies op een fantastische manier,

which we think provides a lot of meaning to our lives

die ons leven veel betekenis geeft,

and is quite gratifying.

en tot dankbaarheid stemt.

RG: And so in effect,

RG: In werkelijkheid

we trade average happiness.

ruilen we dus gemiddeld geluk in.

We trade the sort of security and safety

We ruilen de zekerheid en veiligheid

of a certain level of contentment

van een bepaald niveau van tevredenheid

for these transcendent moments.

in voor deze transcendente momenten.

So where does that leave the two of us

Waar leidt dat toe voor ons beiden,

as a family with our three little boys

met ons gezin met drie kleine jongens,

in the thick of all this?

volledig in beslag genomen?

There's another factor in our case.

Er is in ons geval nog een factor.

We have violated yet another taboo

We hebben nog een taboe geschonden

in our own lives,

in ons leven.

and this is a bonus taboo.

Dit is een bonustaboe.

AV: A quick bonus taboo for you, that we should not be working together,

AV: Een snel bonustaboe, dat we niet samen zouden moeten werken,

especially with three children --

vooral niet met drie kinderen --

and we are.

en dat doen we wel.

RG: And we had reservations about this on the front end.

RG: In het begin hadden we onze bedenkingen.

Everybody knows, you should absolutely not work with your spouse.

Iedereen weet dat je niet met je echtgenote moet samenwerken.

In fact, when we first went out to raise money to start Babble,

Toen we geld gingen ophalen om Babble op te zetten,

the venture capitalists said,

zeiden de durfkapitalisten:

"We categorically don't invest

"Wij investeren per definitie niet

in companies founded by husbands and wives,

in bedrijven die door echtgenoten zijn opgezet,

because there's an extra point of failure.

want dat geeft een extra kans op falen.

It's a bad idea. Don't do it."

Het is geen goed idee. Doe het niet."

And we obviously went forward. We did.

We deden het natuurlijk toch.

We raised the money, and we're thrilled that we did,

We haalden het geld op, en vonden dat erg spannend,

because in this phase of one's life,

want in deze levensfase

the incredibly scarce resource is time.

is tijd het meest schaarse goed.

And if you're really passionate about what you do every day -- which we are --

Als je een passie hebt voor wat je elke dag doet -- zoals wij --

and you're also passionate about your relationship,

en ook voor je relatie,

this is the only way we know how to do it.

dan is dit volgens ons de enig mogelijke manier.

And so the final question that we would ask is:

Onze eindvraag is dus:

can we collectively bend that happiness chart upwards?

kunnen we samen de geluksgrafiek opwaarts buigen?

It's great that we have these transcendent moments of joy,

Het is super dat we die transcendente geluksmomenten hebben,

but they're sometimes pretty quick.

maar ze zijn soms erg kort.

And so how about that average baseline of happiness?

En wat met die gemiddelde baseline van geluk?

Can we move that up a little bit?

Kan die wat hoger?

AV: And we kind of feel that the happiness gap, which we talked about,

AV: Volgens ons is die gelukskloof waar we het over hadden,

is really the result of walking into parenting --

echt het resultaat van aan kinderen beginnen --

and really any long-term partnership for that matter --

en van elk langdurig partnerschap overigens --

with the wrong expectations.

met de verkeerde verwachtingen.

And if you have the right expectations and expectation management,

Met de juiste verwachtingen, goed gemanaged,

we feel like it's going to be a pretty gratifying experience.

zal het volgens ons een dankbare ervaring zijn.

RG: And so this is what --

RG: Dit is dus wat --

And we think that a lot of parents,

We denken dat veel ouders,

when you get in there -- in our case anyway --

als je eraan begint -- zoals wij --

you pack your bags for a trip to Europe, and you're really excited to go.

je pakt in om naar Europa te gaan. Je bent er erg op uit.

Get out of the airplane,

Je stapt uit het vliegtuig,

it turns out you're trekking in Nepal.

en dan blijkt dat je in Nepal gaat trekken.

And trekking in Nepal is an extraordinary experience,

Dat is een buitengewone ervaring,

particularly if you pack your bags properly

vooral als je de juiste bagage hebt ingepakt

and you know what you're getting in for and you're psyched.

en weet waar je aan begint en het spannend vindt.

So the point of all this for us today

Voor ons gaat dit alles om

is not just hopefully honesty for the sake of honesty,

eerlijkheid, niet alleen om de eerlijkheid,

but a hope that by being more honest and candid about these experiences,

maar in de hoop dat meer eerlijkheid en transparantie over deze ervaringen

that we can all collectively

ons collectief

bend that happiness baseline up a little bit.

die geluksbaseline wat naar boven kan doen gaan.

RG + AV: Thank you.

RG + AV: Dankuwel.

(Applause)

(Applaus)