Rufus Griscom and Alisa Volkman: It's time to explode 4 taboos of parenting

Translator: Ivana Stoilkovska Reviewer: Marko Marcevski

Alisa Volkman: So this is where our story begins --

Алиса Волкмен: Овде почнува нашата приказна -

the dramatic moments of the birth

драматичните моменти при раѓањето

of our first son, Declan.

на нашиот прв син, Деклан

Obviously a really profound moment,

Очигледно многу значаен момент

and it changed our lives in many ways.

кој ни го смени животот на многу начини.

It also changed our lives in many unexpected ways,

Овој настан имаше и многу неочекувано влијание

and those unexpected ways we later reflected on,

врз нашиот живот, што не натера да размислиме

that eventually spawned a business idea between the two of us,

и доведе до раѓањето на нашата бизнис идеја,

and a year later, we launched Babble,

па една година подоцна го основавме Babble,

a website for parents.

веб страница за родители.

Rufus Griscom: Now I think of our story

Руфус Гриском: Сега мислам дека нашата приказна

as starting a few years earlier. AV: That's true.

започна неколку години порано. (АВ:

RG: You may remember, we fell head over heels in love.

РГ: Можеби се сеќавате, ние се заљубивме до уши.

AV: We did.

АВ: Навистина.

RG: We were at the time running a very different kind of website.

РГ: Во тоа време водевме сосема друг тип на веб страница.

It was a website called Nerve.com,

Страницата се викаше Nerve.com

the tagline of which was "literate smut."

која беше - чие мото беше „писмена порнографија“

It was in theory, and hopefully in practice,

Во теорија, а се надевам и во пракса,

a smart online magazine

беше паметен онлајн магазин

about sex and culture.

за секс и култура.

AV: That spawned a dating site.

АВ: Од кој се роди сајт за средби.

But you can understand the jokes that we get. Sex begets babies.

Секако може да ги разберете шегите на наша сметка. По секс доаѓаат бебиња.

You follow instructions on Nerve and you should end up on Babble,

Ги следите упатствата на Nerve и би требале да завршите на Babble,

which we did.

како што ни се случи нам.

And we might launch a geriatric site as our third. We'll see.

И можеби третата веб страница ќе ни биде за геријатрија. Ќе видиме.

RG: But for us, the continuity between Nerve and Babble

РГ: Но за нас, континуитетот од Nerve до Babble

was not just the life stage thing,

не беше само затоа што сме во тој период од животот,

which is, of course, relevant,

што секако е релевантно,

but it was really more about

но повеќе беше заради

our desire to speak very honestly

нашата желба многу искрено да зборуваме за теми

about subjects that people have difficulty speaking honestly about.

за кои луѓето тешко зборуваат искрено.

It seems to us that

Ни се чини дека

when people start dissembling, people start lying about things,

кога луѓето почнуваат да кријат нешто, тие почнуваат да лажат за некои работи,

that's when it gets really interesting.

а тогаш станува навистина интересно,

That's a subject that we want to dive into.

тоа е темата која сакаме да ја разработиме.

And we've been surprised to find, as young parents,

И се изненадивме кога разбравме, како млади родители,

that there are almost more taboos around parenting

дека можеби има повеќе табуа за родителството

than there are around sex.

отколку за сексот.

AV: It's true. So like we said,

АВ: Навистина. Па, како што рековме,

the early years were really wonderful,

првите години беа навистина прекрасни,

but they were also really difficult.

но беа и навистина тешки.

And we feel like some of that difficulty

И ни се чини дека дел од таа тешкотија

was because of this false advertisement around parenting.

е заради лажниот маркетинг околу родителството.

(Laughter)

(Смеа)

We subscribed to a lot of magazines, did our homework,

Се претплативме на многу магазини, си го сработивме домашното,

but really everywhere you look around, we were surrounded by images like this.

но навистина, каде и да погледневме, бевме опкружени со вакви слики.

And we went into parenting

И влеговме во родителството

expecting our lives to look like this.

очекувајќи животите да ни изгледаат така.

The sun was always streaming in, and our children would never be crying.

Сонцето секогаш сјае, а нашите деца никогаш нема да плачат.

I would always be perfectly coiffed and well rested,

Секогаш би имала совршена фризура и секогаш би била добро одморена.

and in fact, it was not like that at all.

А реалноста воопшто не беше таква.

RG: When we lowered the glossy parenting magazine

РГ: Кога ќе ги спуштевме сјајните списанија за родителство

that we were looking at, with these beautiful images,

кои ги разгледувавме, со сите овие убави слики,

and looked at the scene in our actual living room,

и ќе ја видевме сцената во нашата дневна соба,

it looked a little bit more like this.

тоа изгледаше вака некако.

These are our three sons.

Ова се нашите три сина.

And of course, they're not always crying and screaming,

И секако, сите не секогаш плачат и врескаат.

but with three boys, there's a decent probability

Но со три момчиња, има разумна веројатност

that at least one of them will not be comporting himself

дека барем едно од нив нема да се однесува

exactly as he should.

баш онака како што би требало.

AV: Yes, you can see where the disconnect was happening for us.

АВ: Да, може да видите каде ни се разидуваше реалноста од замислата за родителство.

We really felt like what we went in expecting

Навистина се чувствуваме дека она што го очекувавме

had nothing to do with what we were actually experiencing,

немаше никаква врска со она што ни се случуваше.

and so we decided we really wanted to give it to parents straight.

Така се решивме дека навистина сакаме да искрено да им го пренесеме ова на новите родители.

We really wanted to let them understand

Навистина сакавме да им дозволиме да разберат

what the realities of parenting were in an honest way.

на искрен начин како родителството навистина изгледа.

RG: So today, what we would love to do

РГ: Така денес, она што би сакале да го направиме

is share with you four parenting taboos.

е да споделиме со вас четири табуа околу родителството.

And of course, there are many more than four things

Секако, има многу повеќе од четири работи

you can't say about parenting,

што не смеете да ги кажете за родителството.

but we would like to share with you today

Но денеска би сакале да ги споделиме со вас

four that are particularly relevant for us personally.

овие четири што ни се посебно важни нам.

So the first, taboo number one:

Првото табу:

you can't say you didn't fall in love with your baby

не смеете да кажете дека не сте го засакале вашето бебе

in the very first minute.

во првата минута од неговиот живот.

I remember vividly, sitting there in the hospital.

Живо се сеќавам, како седев таму во болницата.

We were in the process of giving birth to our first child.

Бевме во процесот на раѓање на нашето прво дете.

AV: We, or I?

АВ: Ние или јас?

RG: I'm sorry.

РГ: Извини.

Misuse of the pronoun.

Погрешно употребена заменка.

Alisa was very generously in the process

Алиса многу дарежливо беше во процес

of giving birth to our first child -- (AV: Thank you.)

на раѓање на нашето прво дете - (АВ: Благодарам)

-- and I was there with a catcher's mitt.

- и јас бев спремен со ракавица на „фаќач“ во безбол.

And I was there with my arms open.

Бев таму со раширени раце.

The nurse was coming at me

Сестрата ми одеше во пресрет

with this beautiful, beautiful child,

со ова навистина прекрасно дете.

and I remember, as she was approaching me,

И се сеќавам, додека таа ми се приближува,

the voices of friends saying,

на гласовите од пријателите кои ми велеа:

"The moment they put the baby in your hands,

„Во моментот кога ќе ти го дадат бебето,

you will feel a sense of love that will come over you

ќе почуствуваш таква љубов што ќе те обземе целиот

that is [on] an order of magnitude more powerful

што е многу посилна од

than anything you've ever experienced in your entire life."

било што што некогаш си го почувствувал во животот.“

So I was bracing myself for the moment.

Така, се подготвував за овој момент.

The baby was coming,

Бебето доаѓаше,

and I was ready for this Mack truck of love

а јас бев спремен да ме прегази овој

to just knock me off my feet.

камион од љубов.

And instead, when the baby was placed in my hands,

Но, наместо тоа, кога ми го ставија бебето во рацете,

it was an extraordinary moment.

тоа беше извонреден момент.

This picture is from literally a few seconds after

Оваа слика е буквално од неколку секунди

the baby was placed in my hands and I brought him over.

откако ми го дадоа бебето и го донесов.

And you can see, our eyes were glistening.

Можете да видите, нашите очи светкаат.

I was overwhelmed with love and affection for my wife,

Бев преплавен со љубов кон жена ми,

with deep, deep gratitude

со длабока, длабока благодарност

that we had what appeared to be a healthy child.

што имавме, како што изгледаше, здраво дете.

And it was also, of course, surreal.

И секако, беше надреално.

I mean, I had to check the tags and make sure.

Мислам, мораше да ја проверам нараквицата на детето да се осигурам.

I was incredulous, "Are you sure this is our child?"

Не ми се веруваше - „Сигурна ли си дека ова е наше дете?“

And this was all quite remarkable.

И сето ова беше навистина извонредно.

But what I felt towards the child at that moment was deep affection,

Но она што го чуствував кон детето во тој момент беше длабока приврзаност,

but nothing like what I feel for him now, five years later.

но ништо налик на она што го чувствувам кон него сега, пет години подоцна.

And so we've done something here

Овде направивме нешто

that is heretical.

што е еретично.

We have charted

Направивме табела

our love for our child over time.

за нашата љубов кон нашето дете низ времето.

(Laughter)

(смеа)

This, as you know, is an act of heresy.

Ова, како што знаете, е вистинска ерес.

You're not allowed to chart love.

Не е дозволено да се прави табела за љубовта.

The reason you're not allowed to chart love

Причината за тоа е бидејќи

is because we think of love as a binary thing.

размислуваме за љубовта како нешто бинарно.

You're either in love, or you're not in love.

Или сте вљубени или не сте.

You love, or you don't love.

Или сакате или не сакате.

And I think the reality is that love is a process,

А мислам дека во реалноста љубовта е процес.

and I think the problem with thinking of love

И мислам дека проблемот со замислата на љубовта

as something that's binary

како нешто бинарно

is that it causes us

е она што не прави

to be unduly concerned

прекумерно загрижени

that love is fraudulent, or inadequate, or what have you.

дали љубовта е лажлива, или несоодветна, или што и да е.

And I think I'm speaking obviously here to the father's experience.

И очигледно јас зборувам за искуството на таткото.

But I think a lot of men do go through this sense

Но мислам дека многу мажи имаат чувство

in the early months, maybe their first year,

во првите месеци, можеби првата година,

that their emotional response is inadequate in some fashion.

дека нивната емотивна реакција на некој начин е несоодветна.

AV: Well, I'm glad Rufus is bringing this up,

АВ: Мило ми е што Руфус го спомна ова,

because you can notice where he dips in the first years

затоа што можете да видите таму кај што тој паѓа пониско во првите години

where I think I was doing most of the work.

јас работев за двајцата.

But we like to joke,

Но на шега велиме

in the first few months of all of our children's lives,

дека во првите неколку месеци од животите на сите наши деца

this is Uncle Rufus.

тој е Чичко Руфус.

(Laughter)

(Смеа)

RG: I'm a very affectionate uncle, very affectionate uncle.

РГ: Јас сум многу приврзан чичко, многу приврзан.

AV: Yes, and I often joke with Rufus when he comes home

АВ: Да, јас често се шегувам со Руфус кога си доаѓа дома

that I'm not sure he would actually be able to find our child in a line-up

дека не сум сигурна дека би го нашол нашето дете

amongst other babies.

во група со други бебиња.

So I actually threw a pop quiz here onto Rufus.

Така, всушност направив еден мал тест за Руфус овде.

RG: Uh oh.

РГ: Уф оф.

AV: I don't want to embarrass him too much. But I am going to give him three seconds.

АВ: Не сакам да го посрамотам премногу. Но ќе му дадам три секунди.

RG: That is not fair. This is a trick question. He's not up there, is he?

РГ: Ова не е фер. Ова е трик прашање. Го нема горе, нели?

AV: Our eight-week-old son is somewhere in here,

АВ: Нашиот двомесечен син е некаде овде.

and I want to see if Rufus can actually quickly identify him.

И сакам да видам дали Руфус ќе може брзо да го препознае.

RG: The far left. AV: No!

РГ: Најлево. (АВ: Не!)

(Laughter)

(смеа)

RG: Cruel.

РГ: Сурово.

AV: Nothing more to be said.

АВ: Немам што повеќе да кажам.

(Laughter)

(Смеа)

I'll move on to taboo number two.

Ќе се префрлам на второто табу.

You can't talk about how lonely having a baby can be.

Не смеете да зборувате колку може да бидете осамени по раѓањето на детето.

I enjoyed being pregnant. I loved it.

Уживав додека бев бремена; го сакав тој период.

I felt incredibly connected to the community around me.

Се чувствував неверојатно поврзана со заедницата околу мене.

I felt like everyone was participating in my pregnancy, all around me,

Изгледаше дека сите се заинтересирани за мојата бременост,

tracking it down till the actual due-date.

сите околу мене, ја следеа до крајниот термин.

I felt like I was a vessel of the future of humanity.

Се чувствував како да сум сад со иднината на човештвото.

That continued into the the hospital. It was really exhilarating.

Тоа продолжи и додека бев во болницата; беше навистина восхитувачко.

I was shower with gifts and flowers and visitors.

Бев преплавена со подароци и цвеќиња и посетители.

It was a really wonderful experience,

Беше навистина прекрасно искуство.

but when I got home,

Но кога си дојдов дома,

I suddenly felt very disconnected

одеднаш се почувствував отсечена од светот

and suddenly shut in and shut out,

и затворена во себе и од другите.

and I was really surprised by those feelings.

Навистина бев изненадена од тие чувства.

I did expect it to be difficult,

Секако очекував да биде тешко,

have sleepless nights, constant feedings,

очекував непреспани ноќи, постојано хранење,

but I did not expect the feelings

но не очекував да се чувствувам

of isolation and loneliness that I experienced,

изолирано и осамено, како што се чувствував тогаш.

and I was really surprised that no one had talked to me,

И навистина бев изненадена дека никој не ми кажал

that I was going to be feeling this way.

дека ќе се чувствувам вака.

And I called my sister

И се јавив на сестра ми со

whom I'm very close to -- and had three children --

која сум многу блиска - и која има три деца -

and I asked her, "Why didn't you tell me

и ја прашав: „Зошто не ми кажа

I was going to be feeling this way,

дека ќе се чувствувам вака,

that I was going to have these -- feeling incredibly isolated?"

дека ќе се - ќе се чувствувам неверојатно изолирано?“

And she said -- I'll never forget --

А таа ми кажа - ова никогаш нема да го заборавам -

"It's just not something you want to say to a mother

„Тоа не е нешто што сакаш да и го кажеш на жена

that's having a baby for the first time."

која за прв пат станува мајка“

RG: And of course, we think

РГ: И секако, ние мислиме

it's precisely what you really should be saying

дека тоа е точно она што треба да им се каже

to mothers who have kids for the first time.

на жените кои за прв пат стануваат мајки.

And that this, of course, one of the themes for us

И дека ова, секако, една од темите за нас

is that we think

е што мислиме

that candor and brutal honesty

дека брутална искреност

is critical to us collectively

е од клучно значење за нас колективно

being great parents.

да станеме одлични родители.

And it's hard not to think

И тешко е да не помислите

that part of what leads to this sense of isolation

дека дел од она што доведува до ова чувство на изолираност

is our modern world.

е нашиот современ свет.

So Alisa's experience is not isolated.

Искуството на Алиса не е единствено.

So your 58 percent of mothers surveyed

Така 58% од испитаните мајки

report feelings of loneliness.

пријавиле дека се чувствуваат осамено.

Of those, 67 percent are most lonely

Од нив, 67% се нај осамени кога децата им

when their kids are zero to five -- probably really zero to two.

се помали од 5 години - можеби поточно кога тие се помали од 2 години.

In the process of preparing this,

Додека се подготвувавме за презентацијава

we looked at how some other cultures around the world

истражувавме како некои други култури низ светот

deal with this period of time,

се справуваат со овој период,

because here in the Western world,

бидејќи овде, во Западниот свет,

less than 50 percent of us live near our family members,

помалку од 50% од нас живееме блиску до нашите семејства

which I think is part of why this is such a tough period.

што мислам дека делумно е причина зошто ова е толку тежок период.

So to take one example among many:

Така, да видиме еден од многуте примери:

in Southern India

во јужна Индија

there's a practice known as jholabhari,

има еден обичај кој се вика џолабхари,

in which the pregnant woman, when she's seven or eight months pregnant,

во кој кога жените во седмиот или осмиот месец од бременоста

moves in with her mother

се враќаат кај своите мајки

and goes through a series of rituals and ceremonies,

и поминуваат серија ритуали и церемонии,

give birth and returns home to her nuclear family

се пораѓаат и се враќаат дома во своето нуклеарно семејство

several months after the child is born.

неколку месеца по раѓањето на детето.

And this is one of many ways

Тоа е само еден од многуте начини на

that we think other cultures offset this kind of lonely period.

кој мислиме дека другите култури се справуваат со овој осамен период.

AV: So taboo number three:

АВ: И табу број три:

you can't talk about your miscarriage -- but today I'll talk about mine.

Не смеете да зборувате за вашиот спонтан абортус - но денес ќе зборувам за мојот.

So after we had Declan,

Откако ни се роди Деклан,

we kind of recalibrated our expectations.

некако ги искалибриравме нашите очекувања.

We thought we actually could go through this again

Мислевме дека можеме да поминеме низ сево ова повторно

and thought we knew what we would be up against.

и мислевме дека знаеме што не’ чека.

And we were grateful that I was able to get pregnant,

И бевме среќни што успеав да останам трудна.

and I soon learned that we were having a boy,

Наскоро разбравме дека чекаме момче.

and then when I was five months,

И кога бев во петтиот месец од бременоста,

we learned that we had lost our child.

дознавме дека сме го изгубиле детето.

This is actually the last little image we have of him.

Ова е всушност последната мала слика што ја имаме од него.

And it was obviously a very difficult time --

И очигледно ова беше многу тежок период -

really painful.

навистина болен период.

As I was working through that mourning process,

Додека поминував низ тој процес на жалење,

I was amazed that I didn't want to see anybody.

ме зачудуваше тоа што не сакав да видам никого.

I really wanted to crawl into a hole,

Навистина сакав да одлазам во некоја дупка.

and I didn't really know how I was going

И навистина не знаев

to work my way back into my surrounding community.

како ќе се вратам во мојата заедница.

And I realize, I think, the way I was feeling that way,

И сфатив, мислам, зошто се чувствував така,

is on a really deep gut level,

дека од длабочината на душата

I was feeling a lot of shame

чувствував многу срам -

and embarrassed, frankly,

бев посрамена, искрено -

that, in some respects, I had failed

дека на некој начин не сум успеала

at delivering what I'm genetically engineered to do.

да го остварам она за што генетски сум проектирана.

And of course, it made me question,

И секако, тоа ме натера да мислам,

if I wasn't able to have another child,

ако не можев да раѓам повеќе,

what would that mean for my marriage,

што тоа ќе значеше за мојот брак,

and just me as a woman.

и за мене самата како жена.

So it was a very difficult time.

Тоа беше навистина тежок период.

As I started working through it more,

И како што почнував повеќе да се опоравувам,

I started climbing out of that hole and talking with other people.

почнав да излегувам од таа дупка и да зборувам со други луѓе.

I was really amazed

Бев навистина вчудоневидена од

by all the stories that started flooding in.

сите приказни што почнаа да ме преплавуваат.

People I interacted with daily,

Луѓе со кои комуницирав дневно,

worked with, was friends with,

со кои работев, пријатели,

family members that I had known a long time,

членови на семејството кои ги познавав со години,

had never shared with me their own stories.

никогаш ми не ми ги беа кажале своите приказни.

And I just remember feeling all these stories came out of the woodwork,

И се сеќавам дека се чувствував како овие приказни да излегоа од никаде.

and I felt like I happened upon

Изгледаше дека налетав на

this secret society of women that I now was a part of,

ова тајно друштво на жени од кои сега и самата бев дел,

which was reassuring and also really concerning.

што ме утешуваше, но во исто време и навистина ме загрижуваше.

And I think,

И мислам,

miscarriage is an invisible loss.

спонтаниот абортус е невидлива загуба.

There's not really a lot of community support around it.

Нема нешто многу поддршка од заедницата за тоа.

There's really no ceremony,

Нема никакви церемонии,

rituals, or rites.

ритуали или обреди.

And I think, with a death, you have a funeral, you celebrate the life,

И мислам, кога некој ќе умре, има погреб, се слави неговиот живот

and there's a lot of community support,

и има голема поддршка од средината.

and it's something women don't have with miscarriage.

А во случај на спонтан абортус жените ја немаат таа подршка.

RG: Which is too bad because, of course,

РГ: Што е навистина штета бидејќи, секако,

it's a very common and very traumatic experience.

тоа е многу често и многу трауматско искуство.

Fifteen to 20 percent of all pregnancies result in miscarriage,

15 до 20% од сите бремености завршуваат со спонтан абортус.

and I find this astounding.

Ова ме вџашува.

In a survey, 74 percent of women said

Во една анкета, 74% од жените рекоа

that miscarriage, they felt, was partly their fault, which is awful.

дека чувствувале дека спонтаниот абортус бил делумно по нивна вина, што е ужасно.

And astoundingly, 22 percent

И изненадувачки, 22%

said they would hide a miscarriage from their spouse.

рекоа дека би го скриле спонтаниот абортус од сопругот.

So taboo number four:

Па, табу број четири:

you can't say that your average happiness

Не смеете да кажете дека средната вредност на вашата среќа

has declined since having a child.

опаднала откако ви се родило детето.

The party line is that every single aspect of my life

Сите велат дека секој аспект од мојот живот

has just gotten dramatically better

станал драматично подобар

ever since I participated

откако учествував

in the miracle that is childbirth and family.

во чудото наречено раѓање и семејство.

I'll never forget, I remember vividly to this day,

Никогаш нема да го заборавам, се уште јасно се сеќавам.

our first son, Declan, was nine months old,

кога нашиот прв син, Деклан, имаше 9 месеци,

and I was sitting there on the couch,

и јас седев на каучот и

and I was reading Daniel Gilbert's wonderful book, "Stumbling on Happiness."

ја читав прекрасната книга на Даниел Гилберт: „Сопнување од среќата“.

And I got about two-thirds of the way through,

Стигнав некаде до две третини од книгата и

and there was a chart on the right-hand side --

на десната страна - на десната страница -

on the right-hand page --

имаше дијаграм

that we've labeled here

кој го означивме овде како

"The Most Terrifying Chart Imaginable

„Најзастрашувачкиот можен дијаграм

for a New Parent."

за тазе родител“.

This chart is comprised of four completely independent studies.

Овој дијаграм е составен од четири целосно независни студии.

Basically, there's this precipitous drop

Во основа, се јавува овој стрмен пад

of marital satisfaction,

на брачното задоволство

which is closely aligned, we all know, with broader happiness,

кое е блиску поврзано, како што сите знаеме, со пошироката среќа,

that doesn't rise again

и тоа не расне се додека

until your first child goes to college.

вашето прво дете не отиде на факултет.

So I'm sitting here looking at the next two decades of my life,

И така, седам и гледам во наредните две декади од мојот живот,

this chasm of happiness

оваа бездна за среќата

that we're driving our proverbial convertible straight into.

кон која право го возиме нашиот хипотетички кабриолет.

We were despondent.

Бевме очајни.

AV: So you can imagine, I mean again, the first few months were difficult,

АВ: Па може да замислите, мислам секако, првите неколку месеци беа тешки,

but we'd come out of it,

но поминавме низ нив,

and were really shocked to see this study.

и навистина бевме шокирано кога ја видовме оваа студија

So we really wanted to take a deeper look at it

Така навистина сакавме подлабоко да ја рагледаме

in hopes that we would find a silver lining.

надевајќи се дека ќе најдеме нејзина позитивна страна.

RG: And that's when it's great to be running a website for parents,

РГ: Во вакви случаи е одлично што водиме сајт за родители,

because we got this incredible reporter

зашто испративме еден неверојатен новинар

to go and interview all the scientists

да оди и да ги интервјуира сите научници кои

who conducted these four studies.

ги спровеле овие четири студии.

We said, something is wrong here.

И си рековме, нешто не е во ред овде.

There's something missing from these studies.

Нешто фали во овие студии.

It can't possibly be that bad.

Невозможно е да биде толку лошо.

So Liz Mitchell did a wonderful job with this piece,

Така, Лиз Мичел беше одлична.

and she interviewed four scientists,

Таа ги интервјуираше четирите научници,

and she also interviewed Daniel Gilbert,

а и Даниел Гилберт исто така.

and we did indeed find a silver lining.

И навистина најдовме позитивна страна.

So this is our guess

Ова е наше нагаѓање за тоа

as to what this baseline of average happiness

како најверојатно изгледа оваа основна линија на средната вредност

arguably looks like throughout life.

на среќата во текот на животот.

Average happiness is, of course, inadequate,

Средната вредност на среќа, секако, е несоодветна величина

because it doesn't speak

бидејќи не ни кажува

to the moment-by-moment experience,

какви се поединечните искуства кои ги содржи.

and so this is what we think it looks like

И ова е како ние мислиме дека изгледа

when you layer in

кога ќе се додадат

moment-to-moment experience.

поединечните моментални искуства.

And so we all remember as children,

Така, сите се сеќаваме, како деца

the tiniest little thing -- and we see it on the faces of our children --

најмалото нешто - а ова го гледаме и на лицата на нашите деца -

the teeniest little thing

најмалото нешто

can just rocket them to these heights

може да ги лансира до овие височини на

of just utter adulation,

потполен восхит,

and then the next teeniest little thing

за потоа наредното најмало нешто

can cause them just to plummet to the depths of despair.

да направи да пропаднат во длабочините на очајот.

And it's just extraordinary to watch, and we remember it ourselves.

Ова е навистина извонредно да се набљудува, а и самите се сеќаваме на него.

And then, of course, as you get older,

И секако, како раснеме,

it's almost like age is a form of lithium.

излегува како годините да се еден вид литум,

As you get older, you become more stable.

Како остаруваме, стануваме постабилни.

And part of what happens, I think, in your '20s and '30s,

И дел од она што се случува, мислам, во дваесеттите и триесеттите години од животот,

is you start to learn to hedge your happiness.

е дека почнуваме да учиме да ја заштитуваме нашата среќа.

You start to realize that

Почнуваме да сфаќаме дека

"Hey, I could go to this live music event

„Еј, можам да одам на оваа жива свирка

and have an utterly transforming experience

и да доживеам искуство кое потполно ќе ме смени

that will cover my entire body with goosebumps,

од кое целото тело ќе ми се наежи,

but it's more likely that I'll feel claustrophobic

но поверојатно е дека ќе се чувствам клаустрофобично и

and I won't be able to get a beer.

дека нема да може да дојдам до пиво.

So I'm not going to go.

Па затоа не одам.

I've got a good stereo at home. So, I'm not going to go."

Имам добар систем дома. Не одам.“.

So your average happiness goes up,

Така, нашата средна вредност на среќата расне

but you lose those transcendent moments.

но ги губиме оние трансцендентни моменти.

AV: Yeah, and then you have your first child,

АВ: ДА, и тогаш доаѓа првото дете.

and then you really resubmit yourself

И тогаш навистина повторно се препуштаме

to these highs and lows --

на овие издигнувања и падови -

the highs being the first steps, the first smile,

издигнувањата би биле првите чекори, првата насмевка,

your child reading to you for the first time --

вашето дете чита ви чита за прв пат -

the lows being, our house, any time from six to seven every night.

а падовите би биле нашата куќа секоја вечер помеѓу шест и седум.

But you realize you resubmit yourself

Но сфаќате дека повторно се препуштате

to losing control in a really wonderful way,

да изгубите контрола на навистина прекрасен начин,

which we think provides a lot of meaning to our lives

за кој мислиме дека дава големо значење на нашите животи

and is quite gratifying.

и е навистина задоволувачки.

RG: And so in effect,

РГ: И така, всушнот,

we trade average happiness.

ние ја менуваме средната вредност на среќата.

We trade the sort of security and safety

Се менуваме со оној вид на сигурност и безбедност

of a certain level of contentment

кое го дава одредено ниво на задоволство

for these transcendent moments.

за овие трансцендентни моменти.

So where does that leave the two of us

Така, каде сме ние двајца

as a family with our three little boys

со фамилија со нашите три мали момчиња

in the thick of all this?

во целава збрка?

There's another factor in our case.

Има уште еден фактор во нашиот случај.

We have violated yet another taboo

Прекршивме уште едно табу

in our own lives,

во нашите животи.

and this is a bonus taboo.

А ова е бонус табу.

AV: A quick bonus taboo for you, that we should not be working together,

АВ: Брзо бонус табу за вас, дека не би требало да работиме заедно,

especially with three children --

посебно не со три деца -

and we are.

а ние работиме.

RG: And we had reservations about this on the front end.

РГ: На почетокот имавме резервации кон ова.

Everybody knows, you should absolutely not work with your spouse.

Сите знаат, апсолутно правило е - не смеете да работите со сопругот/-та.

In fact, when we first went out to raise money to start Babble,

Всушност, кога прв пат отидовме да бараме пари да започнеме со Babble,

the venture capitalists said,

инвеститорите ни рекоа:

"We categorically don't invest

„Категорички одбиваме да инвестираме

in companies founded by husbands and wives,

во компании основани од сопружници

because there's an extra point of failure.

бидејќи постои поголема шанса за пропаст.

It's a bad idea. Don't do it."

Тоа е лоша идеја. Не правете го тоа“

And we obviously went forward. We did.

А ние очигледно продолживме. Продолживме.

We raised the money, and we're thrilled that we did,

Ги собравме парите, и сме пресреќни што успеавме.

because in this phase of one's life,

бидејќи во оваа фаза од животот

the incredibly scarce resource is time.

ресурсот кој неверојатно многу ни недостасува е времето.

And if you're really passionate about what you do every day -- which we are --

А ако навистина го сакате она што го работите секој ден - а ние го сакаме -

and you're also passionate about your relationship,

и ако исто толку се сакате меѓусебе,

this is the only way we know how to do it.

ова е единствениот начин на кој ние знаевме како да направиме нешто.

And so the final question that we would ask is:

И така, последното прашање што сакаме да го поставиме е:

can we collectively bend that happiness chart upwards?

Дали може колективно да го закривиме дијаграмот на среќата нагоре?

It's great that we have these transcendent moments of joy,

Прекрасно е што ги имаме овие трансцендентни моменти на радост,

but they're sometimes pretty quick.

но понекогаш се пребрзи.

And so how about that average baseline of happiness?

И што со онаа линија на средната вредност на среќата?

Can we move that up a little bit?

Дали може малку да ја поместиме нагоре?

AV: And we kind of feel that the happiness gap, which we talked about,

АВ: Ние мислиме дека овој јаз на среќата, за кој зборувавме,

is really the result of walking into parenting --

всушност настанува као резултат на влегување во родителството -

and really any long-term partnership for that matter --

или било кое долготрајно партнерство -

with the wrong expectations.

со погрешни очекувања.

And if you have the right expectations and expectation management,

А ако ги имате вистинските очекувања и добро се справувате со нив,

we feel like it's going to be a pretty gratifying experience.

мислиме дека тоа би било навистина пријатно искуство.

RG: And so this is what --

РГ: И така ова -

And we think that a lot of parents,

Мислиме дека многу родители,

when you get in there -- in our case anyway --

кога стигнуваат до оваа фаза - барем во нашиот случај -

you pack your bags for a trip to Europe, and you're really excited to go.

е како да се пакуваат за пат во Европа за кој се навистина возбудени.

Get out of the airplane,

Но кога ќе излезат од авионот

it turns out you're trekking in Nepal.

сфаќаат дека дошле на пешачење низ Непал.

And trekking in Nepal is an extraordinary experience,

А одењето низ Непал е извонредно искуство,

particularly if you pack your bags properly

особено ако сте добро спакувани и

and you know what you're getting in for and you're psyched.

знаете што ве очекува и сте возбудени.

So the point of all this for us today

Поентата на сето ова за нас денес е

is not just hopefully honesty for the sake of honesty,

се надевам не само искреност заради искреност,

but a hope that by being more honest and candid about these experiences,

туку надеж дека со поголема искреност околу овие искуства,

that we can all collectively

дека можеме колективно барем малку да ја закривиме

bend that happiness baseline up a little bit.

онаа линија на среќа нагоре.

RG + AV: Thank you.

РГ + АВ: Благодарам.

(Applause)

(Аплауз)