Karen Tse: How to stop torture

کارن تسه: چگونگی متوقف ساختن شکنجه

Translator: Alireza Farah Reviewer: soheila Jafari

In 1994, I walked into a prison in Cambodia,

در ١٩٩٤، من به زندانی در کامبوج گام نهادم،

and I met a 12-year-old boy

و پسر ١٢ ساله ای را ملاقات کردم

who had been tortured

که شکنجه شده بود

and was denied access to counsel.

و از دسترسی به وکیل یا مشاور محروم شده بود.

And as I looked into his eyes, I realized

و هنگامیکه من به چشمانش نگاه کردم، فهمیدم که

that for the hundreds of letters I had written

از صدها نامه ای که من نوشته بودم

for political prisoners, that I would never have

برای زندانیان سیاسی، هرگز

written a letter for him,

نامه ای برای او ننوشته بودم،

because he was not a 12-year-old boy who

برای اینکه او پسر ١٢ ساله ای بود

had done something important for anybody.

کار مهمی برای کسی انجام نداده بود.

He was not a political prisoner.

او یک زندانی سیاسی نبود.

He was a 12-year-old boy who had

او یک پسر ١٢ ساله ای بود که

stolen a bicycle.

یک دوچرخه دزدیده بود.

What I also realized at that point was that

چیزی که در این موضوع درک کردم این بود که

it was not only Cambodia, but

نه تنها کامبوج ، بلکه

of the 113

از ١١٣

developing countries that torture,

کشور در حال توسعه در مورد شکنجه،

93 of these countries have all passed laws

٩٣ کشور قوانینی را وضع کرده اند

that say you have a right to a lawyer

که بیان می کند شما حق دارید وکیل داشته باشید

and you have a right not to be tortured.

و حق شما نیست که شکنجه شوید.

And what I recognized was that there was an

و چیزیکه من متوجه شدم آن بود که یک

incredible window of opportunity for us

روزنۀ فرصت باورنکردنی برای ما وجود دارد

as a world community to come together

که به عنوان یک انجمن جهانی گرد هم آییم

and end torture as an investigative tool.

و به شکنجه بعنوان یک ابزار بازجویی پایان دهیم.

We often think of torture as being

ما اغلب اوقات به شکنجه به عنوان

political torture or reserved for

شکنجۀ سیاسی فکر می کنیم یا آن را برای

just the worst, but, in fact,

بدترین موارد اختصاص دادیم، اما، در حقیقت،

95 percent of torture today

امروزه ٩٥ درصد از شکنجه ها

is not for political prisoners.

برای زندانیان سیاسی نیست.

It is for people who are

آنها برای افرادی است که

in broken-down legal systems,

در سیستمهای قانونی از کارافتاده قرار دارند

and unfortunately because torture is

و متاسفانه شکنجه

the cheapest form of investigation --

ارزانترین شکل بازجویی است --

it's cheaper than having a legal system,

آن ارزان تر است از داشتن یک سیستم قانونی،

cheaper than having a lawyer

ارزانتر است از داشتن یک مشاور قانونی

and early access to counsel --

و دسترسی سریع به مشاوره --

it is what happens most of the time.

این است که در بیشتر مواقع اتفاق می افتد.

I believe today that it is possible for us

من معتقدم امروز که برای ما این امکان وجود دارد که

as a world community, if we make a decision,

به عنوان یک انجمن جهانی، اگر ما تصمیم بگیریم،

to come together and end torture

گرد هم آییم و به شکنجه پایان دهیم

as an investigative tool in our lifetime,

به عنوان یک ابزار بازجویی در طول عمرمان،

but it will require three things.

اما آن به سه چیز احتیاج دارد.

First is the training, empowerment,

اولین - مورد - آموزش، توانمندسازی،

and connection of defenders worldwide.

و ارتباط مدافعان در سراسر جهان.

The second is insuring that there is

دومین - مورد - این است که تضمین می کند که وجود دارد

systematic early access to counsel.

روش اصولی دسترسی سریع به مشاوره.

And the third is commitment.

و سومین - مورد - تعهد و الزام به انجام آن است.

So in the year 2000,

بنابراین، در سال ٢٠٠٠

I began to wonder,

من به این فکر افتادم،

what if we came together?

چه می شود اگر ما به دور هم جمع شویم؟

Could we do something

آیا ما می توانیم کاری انجام دهیم

for these 93 countries?

برای این ٩٣ کشور؟

And I founded International Bridges to Justice

و من "پل های بین المللی به سوی عدالت" را تاسیس کردم

which has a specific mission of

که ماموریت ویژه ای برای

ending torture as an investigative tool

پایان دادن به شکنجه به عنوان یک ابزار بازجویی دارد

and implementing due process rights

و اجرای حقوق دادرسی

in the 93 countries by placing trained lawyers

در ٩٣ کشور مورد نظر با قرار دادن وکلای آموزش دیده

at an early stage in police stations

در مرحله اولیه در ایستگاههای پلیس

and in courtrooms.

و در دادگاه ها.

My first experiences, though, did come

اولين تجربيات من،

from Cambodia, and at the time I remember

از كامبوج است، و در آن زمان من به خاطر مى آورم

first coming to Cambodia and there were,

اولين گروهی که به كامبوج آمدند

in 1994, still less than

در ١٩٩٤ بود، و كمتر از

10 attorneys in the country because

١٠ وکیل مدافع در کشور وجود داشت زیرا

the Khmer Rouge had killed them all.

"خمرهای سرخ" همۀ آنها را کشته بود.

And even 20 years later, there was only

و حتی ٢٠ سال بعد، فقط

10 lawyers in the country, so consequently

١٠ وکیل در کشور وجود داشت، در نتیجه

you'd walk into a prison and

شما وارد یک زندان می شدید و

not only would you meet 12-year-old boys,

فقط پسرهای ١٢ ساله را ملاقات می کردید،

you'd meet women and you'd say,

شما زنانی را ملاقات می کردید و می گفتید،

"Why are you here?" Women would say,

"چرا شما اینجا هستید؟" زنان می گفتند،

"Well I've been here for 10 years because

" خب من برای ١٠ سال است که اینجا هستم چون

my husband committed a crime, but they can't find him."

همسرم مرتکب جرمی شد، اما آنها نتوانستند او را پیدا کنند."

So it's just a place where there was no rule of law.

آنجا مکانی است که حاکمیت قانون اصلا موجود نبود.

The first group of defenders came together

اولین گروه مدافعان گرد هم آمدند

and I still remember, as I was training, I said,

و من هنوز زمانی را که آموزش می دادم به یاد می آورم ، گفتم،

"Okay, what do you do for an investigation?"

"خب، شما برای یک بازجویی چه می کنید؟"

And there was silence in the class, and finally

و سکوت بود در کلاس، و سرانجام

one woman stood up, [inaudible name],

یک خانم برخاست، [نام نامفهوم]،

and she said "Khrew," which means "teacher."

و او گفت "کروو"، که معنی می شود "معلم".

She said, "I have defended more than

او گفت،"من برای بیش از

a hundred people, and I've never had to do

یک صد نفر دفاع کرده ام، و من هرگز

any investigation,

هیچ یک را بازجویی نکرده ام،

because they all come with confessions."

برای اینکه آنها همه با اعترافاتشان می آیند".

And we talked about, as a class, the fact that

و در این مورد، به عنوان یک کلاس صحبت کردیم، حقیقت

number one, the confessions

شمارۀ یک، اعترافات

might not be reliable, but number two,

ممکن قابل اطمینان نباشند، اما شمارۀ دو،

we did not want to encourage the police

ما نمی خواستیم که پلیس را تشویق

to keep doing this, especially

به ادامه دادن اینکار کنیم، بویژه

as it was now against the law.

هنگامیکه آن حالا در برابر قانون بودند.

And it took a lot of courage for these

شجاعت بسیاری برای این

defenders to decide that they would

مدافعان طلبید تا تصمیم بگیرند که

begin to stand up and support each other

شروع به مقاومت کرده

in implementing these laws.

و در اجرای این قوانین همدیگر را حمایت کنند.

And I still remember the first cases where

و من هنوز به یاد می آورم اولین دعاوی را که

they came, all 25 together, she would

آنها آمدند، همه ٢٥ نفر با هم، او - آن خانم -

stand up, and they were in the back, and

می ایستاد، و آنها در پشت - او - بودند، و

they would support her, and the judges kept

آنها او را حمایت می کردند، و قضات پیوسته

saying, "No, no, no, no, we're going to do things

می گفتند، "نه ،نه ،نه، نه، ما قصد داریم موارد را

the exact same way we've been doing them."

دقیقا به همان روشی که انجام می داده ایم انجام دهیم."

But one day the perfect case came, and it

اما یک روز یک پروندۀ قضایی عالی رسید، و آن

was a woman who was a vegetable seller,

خانمی بود که سبزی فروش بود،

she was sitting outside of a house.

او می نشست بیرون از یک خانه.

She said she actually saw the person

او گفت که در حقیقت او شخصی را دیده که

run out who she thinks stole

فرار می کرده کسی که او تصور میکند دزدیده باشد

whatever the jewelry was, but the police

طلا و جواهرآلاتی، اما پلیس

came, they got her, there was nothing on her.

آمد، آنها آن خانم را گرفتند، هیچ چیزی نبود با آن خانم.

She was pregnant at the time. She had

در آن زمان آن خانم باردار بود. آن خانم

cigarette burns on her. She'd miscarried.

آثار سوختگی سیگار را داشت. او بچه اش را سقط کرده بود.

And when they brought her case

و زمانیکه آنها پروندۀ قضایی او را آوردند

to the judge, for the first time he stood up

برای قاضی، برای اولین مرتبه قاضی ایستاد

and he said, "Yes, there's no evidence

و گفت، "بله، هیچ گواهی و مدرکی وجود ندارد

except for your torture confession

جزء اعتراف تحت شکنجۀ شما،

and you will be released."

و شما آزاد خواهید شد."

And the defenders began to take cases

و وکلای مدافع شروع کردند به گرفتن پرونده های قضایی

over and over again and

بارها و بارها و

you will see, they have step by step began

شما خواهید دید، آنها مرحله به مرحله شروع

to change the course of history in Cambodia.

به تغییر دادن جریان تاریخ در کامبوج کردند.

But Cambodia is not alone.

اما فقط کامبوج نیست.

I used to think, well is it Cambodia?

من فکر می کردم، ایا این فقط در کامبوج اتفاق می افتد؟

Or is it other countries?

یا کشورهای دیگری هم هستند؟

But it is in so many countries.

اما در خیلی از کشورهای دیگر هم هست.

In Burundi I walked into a prison and it wasn't

در بروندی - کشوری در آفریقا - من به زندانی رفتم

a 12-year-old boy, it was an 8-year-old boy

و این بار به جای یک پسر ١٢ ساله، یک پسر ٨ ساله بود

for stealing a mobile phone.

برای دزدیدن یک گوشی موبایل.

Or a woman, I picked up her baby,

یا یک زن، من بچه اش را بغل کردم،

really cute baby, I said "Your baby is so cute."

یک بچۀ واقعا جذاب، من گفتم "بچۀ شما خیلی با نمک است."

It wasn't a baby, she was three.

آن یک نوزاد نبود، آن دختر بچه سه ساله بود.

And she said "Yeah, but she's why I'm here,"

و آن زن گفت "آره، ولی من به خاطر این دختربچه اینجا هستم."

because she was accused of stealing

برای اینکه او محکوم شده به دزدی

two diapers and an iron for her baby and

دو عدد پوشک و یک اطو برای نوزادش و

still had been in prison.

هنوز در زندان می بود.

And when I walked up to the prison director,

و زمانیکه من رسیدم به مدیر زندان،

I said, "You've got to let her out.

گفتم، "شما باید آن زن را آزاد می کردید.

A judge would let her out."

یک قاضی اجازه داد که آن زن آزاد شود."

And he said, "Okay, we can talk about it,

و او گفت، "خیلی خوب، ما می توانیم در بارۀ آن صحبت کنیم،

but look at my prison. Eighty percent

اما به زندان من نگاه کن. هشتاد درصد

of the two thousand people here

از دو هزار نفری که اینجا

are without a lawyer. What can we do?"

هستند وکیل مدافع ندارند. چه کار می توانیم انجام دهیم؟"

So lawyers began to courageously

بنابراین وکلای مدافع شروع به

stand up together to organize a system

ایستادگی شجاعانه ای کنار هم کردند به منظور سازماندهی یک سیستم

where they can take cases.

که بتوانند پروند های قضایی را بگیرند.

But we realized that it's not only the training

اما ما تشخیص دادیم که فقط آموزش

of the lawyers, but the connection

وکلای مدافع نیست، بلکه ارتباطی است با

of the lawyers that makes a difference.

وکلای مدافع که تغییری را ایجاد می کند .

For example, in Cambodia, it was that

برای مثال، در کامبوج بود که

[inaudible name] did not go alone

[نام نامفهوم] به تنهایی نرفت

but she had 24 lawyers with her

بلکه آن زن ٢٤ وکیل به همراه خودش داشت

who stood up together. And in the same way,

که با هم هستند. و در روشی مشابه،

in China, they always tell me,

در چین، آنها همیشه به من می گویند،

"It's like a fresh wind in the desert

"ما شبیه به یک باد تازه در بیابانیم

when we can come together."

هنگامیکه می توانیم گرد هم آییم."

Or in Zimbabwe, where I remember Innocent,

یا در زیمباوه، جائیکه من بی گناهانی را به یاد می آورم،

after coming out of a prison where everybody

بعد از خارج شدن از زندان ، در آنجا

stood up and said, "I've been here

می ایستادند و می گفتند، "من

for one year, eight years, 12 years

برای یک سال، هشت سال، ١٢ سال

without a lawyer,"

بدون یک وکیل مدافع در اینجا بوده ام"،

he came and we had a training together

وکیل مدافع آمد و با هم یک دورۀ آموزشی داشتیم

and he said, "I have heard it said" --

و او گفت،"من شنیده ام که گفتند" --

because he had heard people mumbling

چونکه پچ پچ مردم

and grumbling -- "I have heard it said that

و غرغرشان را شنیده بود-- " شنیده ام گفتند که

we cannot help to create justice

ما نمی توانیم به ایجاد عدالت کمکی کنیم

because we do not have the resources."

چونکه ما منابع نداریم."

And then he said, "But I want you to know

و سپس او گفت، "ولی می خواهم شما بدانید

that the lack of resources

که فقدان منابع

is never an excuse for injustice."

هرگز یک عذر برای بی عدالتی نیست."

And with that, he successfully

و با این وجود، او با موفقیت

organized 68 lawyers who have been

٦٨ وکیل را سازماندهی نمود که

systematically taking the cases.

به صورت سیستماتیک - اصولی - پرونده های قضایی را می گرفتند.

The key that we see, though, is training

نکته ای که ما می بینیم، به هر جهت، آموزش است

and then early access.

و بعد دسترسی سریع - وکیل مدافع-.

I was recently in Egypt, and was inspired

من اخیرا در مصر بودم، و ترغیب شدم

to meet with another group of lawyers,

گروه دیگری از وکلا را ملاقات کنم ،

and what they told me is that they said,

و آنچه که آنها به من گفتند این بود،

"Hey, look, we don't have police

"هی، ببین، اکنون ما پلیس

on the streets now. The police are

در خیابان ها نداریم . پلیس ها

one of the main reasons why we had

یکی از دلایل اصلی بودند که ما

the revolution. They were torturing everybody

انقلاب کردیم. آنها همواره همه مردم را

all the time."

را شکنجه می کردند."

And I said, "But there's been tens of millions

گفتم،"اما ده ها میلیون دلار

of dollars that have recently gone in

اخیرا صرف

to the development of the legal system here.

برای بهبود سیستم قانونی اینجا شده است.

What's going on?"

جریان چیست؟"

I met with one of the development agencies,

من با یکی از بنگاه های توسعه ملاقات کردم،

and they were training prosecutors

و آنها آموزش دادستان ها

and judges, which is the normal bias,

و قضات را میدادند ، که یک تمایل طبیعی است،

as opposed to defenders.

برای مقابله با مدافعان.

And they showed me a manual which

و آنها به من کتابچه دستورالعمل را که

actually was an excellent manual.

حقیقتا یک دستورالعمل بسیار عالی بود را نشان دادند.

I said, "I'm gonna copy this."

گفتم، "من این را کپی می کنم".

It had everything in it. Lawyers can come

این همه چیز را در بر گرفته بود. وکلا می توانند

at the police station. It was perfect.

به ایستگاه پلیس بیایند. این عالی بود.

Prosecutors were perfectly trained.

دادستان ها بسیار عالی آموزس دیده بودند.

But I said to them, "I just have one question,

اما به آنها گفتم، "من تنها یک سوال دارم،

which is, by the time that everybody got to

که ، زمانیکه آنها به

the prosecutor's office, what had happened to them?"

دفتر دادستان برده میشوند ، چه اتفاقی برایشان می افتاد؟"

And after a pause, they said,

و پس از یک مکث، گفتند،

"They had been tortured."

"آنها شکنجه می شده اند".

So the pieces are,

خُب این نمونه ها

not only the training of the lawyers, but

نه تنها آموزش وکلا هستند، بلکه

us finding a way to systematically implement

ما روشی را پیدا می کنیم برای اجرای سیستماتیک - اصولی -

early access to counsel, because they are

دسترسی سریع به مشاوره، چون آنها

the safeguard in the system

دراین سیستمها مثل ناجی

for people who are being tortured.

هستند برای افرادی که شکنجه می شوند.

And as I tell you this, I'm also aware of the

و همانطور که من این را به شما می گویم، من همچنین آگاه هستم به

fact that it sounds like, "Oh, okay, it sounds

این حقیقت که اینگونه به نظر می رسد، "اوه، خوب، به نظر می آید

like we could do it, but can we really do it?"

می شود این کار را انجام داد، اما آیا واقعا می توانیم این کار را انجام دهیم؟"

Because it sounds big.

برای اینکه آن بزرگ به نظر می رسد.

And there are many reasons why I believe it's possible.

و دلایل بسیار زیادی وجود دارند که من اعتقاد دارم شدنی است.

The first reason is the people on the ground

دلیل اول مردمی روی زمین هستند

who find ways of creating miracles

که راه های خلق معجزات را

because of their commitment.

به دلیل تعهدات و الزامات شان می یابند.

It's not only Innocent, who I told you about

فقط درمورد بی گناهان نیست، کسانی که من درباره اش به شما گفتم

in Zimbabwe, but defenders all over the world

در زیمباوه، اما مدافعان در سراسر دنیا

who are looking for these pieces.

به دنبال این نمونه ها می گردند.

We have a program called JusticeMakers,

ما برنامه ای داریم که "سازندگان عدالت" نامیده می شود،

and we realized there are people that are

ما متوجه شدیم افرادی وجود دارند که

courageous and want to do things, but

شجاع هستند و می خواهند که کارهایی انجام دهند، اما

how can we support them?

ما چگونه می توانیم آنها را حمایت کنیم؟

So it's an online contest where it's only

خب دعوی آنلاینی هست که فقط

five thousand dollars if you come up with

پنج هزار دلار هزینه دارد اگر شما پیدا کنید

and innovative way of implementing justice.

یک روش خلاقانۀ اجرای عدالت را.

And there are 30 JusticeMakers

و ٣٠ سازندۀ عدالت وجود دارند

throughout the world, from Sri Lanka

در سراسر دنیا، از سریلانکا

to Swaziland to the DRC, who with

تا سوئیس تا جمهوری دموکراتیک کنگو، که با

five thousand dollars do amazing things,

پنج هزار دلار کارهای جالبی انجام می دهند،

through SMS programs,

از طریق برنامه های سرویس پیغام کوتاه،

through paralegal programs,

از طریق برنامه های مشاوران حقوقی،

through whatever they can do.

از طریق هر کاری که آنها می توانند انجام دهند.

And it's not only these JusticeMakers,

و نه تنها اینها سازندگان عدالت هستند،

but people we courageously see

بلکه می بینیم که مردم شجاعانه ،

figure out who their networks are

شبکه ارتباطی خود را پیدا می کنند

and how they can move it forward.

و اینکه چگونه می توانند به سمت جلو حرکت کنند.

So in China, for instance, great laws

خُب برای مثال در چین ، قوانین بسیار خوبی

came out where it says police cannot

وضع می شوند که بیان می کند پلیس نمی تواند

torture people or they will be punished.

مردم را شکنجه کند در غیر اینصورت آنها تنبیه خواهند شد.

And I was sitting side by side with one of our

و من پهلو به پهلوی یکی از

very courageous lawyers, and said,

وکلای بسیار پر جرأتمان نشسته بودم ، و گفت،

"How can we get this out? How can we

"چگونه ما می توانیم این را منتشر کنیم؟ چگونه ما می توانیم

make sure that this is implemented?

مطمئن شویم که این اجرا شده؟

This is fantastic." And he said to me,

این خارق العاده است". و به من گفت،

"Well, do you have money?" And I said,

"خب، آیا شما پول دارید؟" و من گفتم،

"No." And he said, "That's okay,

"نه". و او گفت، "خوب است،

we can still figure it out."

ما هنوز می توانیم تصمیم بگیریم".

And on December 4, he organized

و در ٤ دسامبر، او

three thousand members

سه هزار عضو

of the Youth Communist League,

"لیگ جوانان کمونیست" را، سازماندهی کرد

from 14 of the top law schools,

از ١٤ مدرسه برتر حقوق،

who organized themselves, developed

که آنها پوسترهایی درارتباط با قوانین جدید

posters with the new laws, and went

را سازماندهی و گسترش دادند و

to the police stations and began what he says

به ایستگاه های پلیس رفتند و شروع به کارکردند

is a non-violent legal revolution

آنچه که او آن را انقلاب غیر خشونت آمیز و قانونی

to protect citizen rights.

جهت حفاظت از حقوق شهروندی می نامد.

So I talked about the fact that we need

بنابراین من در رابطه با این حقیقت حرف می زنم که ما نیازبه

to train and support defenders.

آموزش و حمایت وکلای مدافع داریم.

We need to systematically implement

ما به اجرای سیستماتیک - اصولی -

early access to counsel.

دسترسی سریع به مشاوره نیاز داریم.

But the third and most important thing is that

اما سومین و مهمترین چیز این است که

we make a commitment to this.

ما به این متعهد باشیم.

And people often say to me, "You know,

و مردم اغلب به من می گویند، "می دانید،

this is great, but it's wildly idealistic.

این عالی است، اما بصورت افراطی آرمانگرایانه است.

Never going to happen."

هرگز عملی نمی شود".

And the reason that I think that

و دلیلی که من فکر می کنم که

those words are interesting is because

این حرف ها جالب هستند این است که

those were the same kinds of words

آنها از همان نوع حرف هایی بودند

that were used for people who decided

که برای کسانی که تصمیم گرفتند

they would end slavery, or end apartheid.

به برده داری، یا به آپارتاید پایان دهند ، استفاده می شد.

It began with a small group of people

این ( مبارزه با آپارتاید یا برده داری) با گروه کوچکی از مردمی

who decided they would commit.

که تصمیم گرفتند متعهد باشند شروع شد.

Now, there's one of our favorite poems

این یکی از شعرهای مورد علاقه ما

from the defenders, which they share

از وکلای مدافع است ، که آنها آن را

from each other, is:

با یکدیگر در میان می گذارند:

"Take courage friends, the road is often long,

" ازدوستانت شهامت بگیر، جاده اغلب طولانی است،

the path is never clear,

راه هرگز آسان نیست،

and the stakes are very high,

و موانع بسیار بلند هستند،

but deep down, you are not alone."

اما و در قلبت بدان ، شما تنها نیستید".

And I believe that if we can come together

و من معتقدم که اگر ما بتوانیم گرد هم آئیم

as a world community to support not only

به عنوان یک مجمع جهانی نه تنها برای حمایت از

defenders, but also everyone in the system

وکلای مدافع، بلکه هرکسی را دراین سیستم

who is looking towards it,

که به دنبال آن است،

we can end torture as an investigative tool.

می توانیم به شکنجه به عنوان یک ابزار بازجویی پایان دهیم.

I end always, because I'm sure the questions are --

من همیشه زود تمام می کنم، چراکه من مطمئن هستم سوالاتی هستند --

and I'd be happy to talk to you

و خوشحال می شوم که با شما

at any point -- "But what can I really do?"

در هر زمینه ای صحبت کنم-- (سوال این است ) "ولی واقعا چه کاری می توانم انجام دهم؟"

Well, I would say this. First of all,

خوب، من این را می گویم. اولاً،

you know what you can do. But second of all,

شما می دانید که چه کار می توانید انجام دهید. اما دوماً،

I would leave you with the story of Vishna,

شما با داستان "ویشنا"، ترک میکنم

who actually was my inspiration

کسی که حقیقتاً مشوق من

for starting International Bridges to Justice.

برای شروع کردن "پل های بین المللی به سوی عدالت" بود.

Vishna was a 4-year-old boy when I met him

"ویشنا" یک پسربچه ٤ ساله بود وقتی که من او را ملاقات کردم

who was born in a Cambodian prison

که در یک زندان کامبوجی به دنیا آمده بود

in Kandal Province. But because he was

در استان "کاندال". از آنجائیکه او

born in the prison, everybody loved him,

در زندان به دنیا آمده بود، همه او را دوست داشتند،

including the guards, so he was the only one

حتی نگهبانان، بنابراین او تنها کسی بود

who was allowed to come

که اجازه داده شده بود که بیاید

in and out of the bars.

داخل و خارج میله ها.

So, you know, there's bars. And by the time

خب، شما می دانید، موانعی هستند. و زمانیکه

that Vishna was getting bigger,

"ویشنا" بزرگتر می شد،

which means what gets bigger? Your head gets bigger.

که یعنی چه بزرگتر شد؟ سر شما بزرگتر می شود.

So he would come to the first bar,

خب او می آمد به اولین میله،

the second bar and then the third bar,

دومین میله و سپس سومین میله،

and then really slowly move his head

و بعد خیلی آرام سرش را رد کرد

so he could fit through, and come back,

بنابراین می توانست رد بشود، و برگردد،

third, second, first. And he would

سومی، دومی، اولی. و می گرفت

grab my pinkie, because what he wanted

انگشت کوچک من را، برای اینکه آنچه او می خواست

to do every day is he wanted to go visit.

هر روز انجام دهد این بود که او می خواست برای ملاقات برود.

You know, he never quite made it to

می دانید، او هرگز واقعاً - ملاقات - نکرد

all of them every day, but he wanted to visit

همۀ آنها را هر روز، اما او می خواست که ملاقات کند

all 156 prisoners. And I would lift him,

تمامی ١٥٦ زندانی را. و من او را بغل می کردم،

and he would put his fingers through.

و او انگشتانش را داخل - سلول ها - می کرد.

Or if they were dark cells, it was like iron

یا اگر آنها سلولهای تاریکی بودند، شبیه به - ورقۀ - آهن

corrugated, and he would put his fingers through.

موجدار بود، و او انگشتانش را داخل می کرد.

And most of the prisoners said that he was

و اغلب زندانیان می گفتند که او

their greatest joy and their sunshine, and they

عالی ترین لذت آنها و طلوع خورشیدشان بود، و آنها

looked forward to him. And I was like,

به دنبال او می گشتند. و من اینگونه بودم،

here's Vishna. He's a 4-year-old boy.

"ویشنا" اینجا است. او یک پسربچه 4 ساله است.

He was born in a prison with almost nothing,

او در زندان به دنیا آمده است با تقریباً هیچ چیز،

no material goods, but he had a sense of

بدون هیچ دارایی، اما او داشت حس

his own heroic journey, which I believe

سفر قهرمانانۀ خودش را، که من معتقدم

we are all born into. He said,

همۀ ما با آن به دنیا می آئیم. او گفت،

"Probably I can't do everything.

"شاید من نتوانم همه کار را انجام دهم.

But I'm one. I can do something.

اما من یکی هستم. من می توانم کاری انجام دهم.

And I will do the one thing that I can do."

و من انجام خواهم داد یک کاری که می توانم انجام دهم".

So I thank you for having the prophetic

بنابراین من متشکرم از شما برای داشتن

imagination to imagine the shaping

تصور پیامبر گونه در به تصویر کشیدن ایجاد

of a new world with us together,

یک دنیای جدید با ما با هم،

and invite you into this journey with us.

و شما رابه این سفر به همراه خودمان دعوت می کنم.

Thank you.

متشکرم از شما.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

متشکرم از شما.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

متشکرم از شما.

(Applause)

(تشویق)