Sally Kohn: Don’t like clickbait? Don’t click

سالی کوهن: کلیک‌بیت‌ها را دوست ندارید؟ پس کلیک نکنید

Translator: Leila Ataei Reviewer: Kim Key

So recently,

خب اخیرا،

some white guys and some black women

یک عده از مردان سفید پوست و تعدادی زن سیاه پوست

swapped Twitter avatars, or pictures online.

عکسهای پروفایل تويیترشان را با هم عوض کردند.

They didn't change their content,

بدون این که محتوی را تغییر دهند،

they kept tweeting the same as usual,

و به توییت کردنشان به شکل سابق ادامه دادند،

but suddenly, the white guys noticed

اما یکهو، مردهای سفید پوست متوجه شدند

they were getting called the n-word all the time

که مدام به آنها کاکاسیاه گفته میشد

and they were getting the worst kind of online abuse,

و مورد بدترین سوءرفتارهای آن لاین قرار می گرفتند،

whereas the black women all of a sudden

در حالیکه زنان سیاه پوست هم به یکباره

noticed things got a lot more pleasant for them.

متوجه تغییرات خوشایند در رابطه با خویش شدند.

Now, if you're my five-year-old,

حال، اگر کودک ۵ ساله من باشید،

your Internet consists mostly of puppies and fairies

اینترنت شما اکثرا شامل توله سگ و افسانه پریان است

and occasionally fairies riding puppies.

و پریهایی که توله سواری می کنند.

That's a thing. Google it.

اگر باور ندارید، می توانید در گوگول جستجو کنید.

But the rest of us know that the Internet

اما بقیه ما خوب می دانیم که اینترنت

can be a really ugly place.

می تواند واقعا جای زشتی باشد.

I'm not talking about the kind of colorful debates

درباره آن دسته از مناظرات صحبت نمی کنم

that I think are healthy for our democracy.

که برای سلامت دمکراسی ما لازم است.

I'm talking about nasty personal attacks.

صحبتم درباره حملات شخصی زننده است.

Maybe it's happened to you, but it's at least

شاید برایتان اتفاق افتاده باشد، اما در صورت زن بودن،

twice as likely to happen, and be worse,

رنگین پوست یا همجنسگرا بودن

if you're a woman, a person of color, or gay,

احتمال این که آماج چنین حملاتی قرار بگیرید دو برابر است

or more than one at the same time.

و احتمال اینکه در آن واحد بیشتر از یک حمله باشد، بیشتر می شود.

In fact, just as I was writing this talk,

در واقع، همانطور که مشغول آماده کردن این متن بودم،

I found a Twitter account called @SallyKohnSucks.

به حساب کاربری توییتری SallyKohnSucks@ برخورد کردم.

The bio says that I'm a

در شرح حالش اینطور نوشته که «من

"man-hater and a bull dyke and the only thing I've ever accomplished with my career

از مردها بیزارم و یک زن همجنسگرای مردصفت هستم و تنها کاری که در آن موفق بوده ام

is spreading my perverse sexuality."

در اشاعه میل جنسی منحرفم است.»

Which, incidentally, is only a third correct.

چیزی که در واقه تنها یک سوم صحیح است.

I mean, lies! (Laughter)

منظورم دروغها هستند. (خنده)

But seriously, we all say we hate this crap.

اما جدا همه ما مدعی هستیم که از این مزخرفات بیزاریم.

The question is whether you're willing to make

اما سوالی که مطرح میشود این است که آیا شما تمایلی برای

a personal sacrifice to change it.

انجام فداکاری شخصی در جهت تغییر آن دارید.

I don't mean giving up the Internet.

منظورم کنار گذاشتن اینترنت نیست.

I mean changing the way you click,

منظورم تغییر در روش کلیک هایتان است،

because clicking is a public act.

چون کلیک کردن یک عمل عمومی است.

It's no longer the case

دیگر موضوع از این قرار نیست

that a few powerful elites control all the media

که تعدادی نخبه قدرتمند صاحب تمامی رساناها هستند

and the rest of us are just passive receivers.

و بقیه ما فقط گیرنده های خنثی هستیم.

Increasingly, we're all the media.

به شکل فزاینده ای ما همگی رسانه هستیم.

I used to think, oh, okay, I get dressed up,

قبلا فکر می کردم که خب باید خوب لباس بپوشم،

I put on a lot of makeup,

کلی آرایش کنم،

I go on television, I talk about the news.

به تلویزیون برم و درباره اخبار حرف بزنم.

That is a public act of making media.

این اقدامی کلی است که در رابطه با رسانه ها داریم.

And then I go home and I browse the web

و دوباره به خانه برگردم و توی اینترنت چرخ بزنم و

and I'm reading Twitter,

توییت ها را بخوانم،

and that's a private act of consuming media.

واین اقدام خصوصی درباره کابرد مصرفی رسانه هاست.

I mean, of course it is. I'm in my pajamas.

خب البته که همینطوره. من لباس خونه تنم هست.

Wrong.

درست نیست.

Everything we blog, everything we Tweet,

هر آنچه بلاگ می کنیم، هر آنچه توییت می کنیم،

and everything we click

و هر چه که کلیک می کنیم

is a public act of making media.

کابرد عمومی است که از رسانه ها می کنیم.

We are the new editors.

ما سردبیرهای جدید هستیم.

We decide what gets attention

ما هستیم که تصمیم می گیریم چه چیزی توجه بگیرد

based on what we give our attention to.

بر اساس توجه ای که صرف می کنیم.

That's how the media works now.

این نحوه کارکرد کنونی رسانه هاست.

There's all these hidden algorithms that decide

وجود تمامی این الگوریتمهای پنهان است که

what you see more of and what we all see more of

تصمیم می گیرد چه چیزی را بیشتر ببینید و ما بیشتر از همه چیزی را می بینیم

based on what you click on,

که بر مبنای آنچه شما رویش کلیک می کنید است،

and that in turn shapes our whole culture.

که در عوض شکل دهنده کل فرهنگ ما است.

Over three out of five Americans think we have

از هر ۵ آمریکایی سه نفر فکر می کنند که ما

a major incivility problem in our country right now,

در حال حاضر در کشور با مشکل عمده گستاخی روبرو هستیم،

but I'm going to guess that at least three out of five

اما حدس من این است که حداقل هر ۵ آمریکایی سه نفر

Americans are clicking on the same insult-oriented,

روی این جفنگیات توهین آمیز

rumor-mongering trash that feeds

و شایعه پراکن کلیک می کنند که تغذیه کننده

the nastiest impulses in our society.

زننده ترین تحریکات در اجتماع ما است.

In an increasingly noisy media landscape,

در چشم انداز پرهیاهوی رسانه ای

the incentive is to make more noise to be heard,

انگیزه ایجاد هیاهوی بیشتر برای شنیده شدن است،

and that tyranny of the loud

و استبداد هیاهو

encourages the tyranny of the nasty.

باعث دلگرمی استبداد زنندگی میشود.

It does not have to be that way.

در صورتی که نباید اینطور باشد.

It does not.

نباید باشد.

We can change the incentive.

باید این انگیزه تغییر کند.

For starters, there are two things we can all do.

برای شروع، دو کار هست که همه ما می توانیم انجام دهیم.

First, don't just stand by the sidelines when you see someone getting hurt.

نخست، خودتان را کنار نکشید وقتی می بینید کسی اذیت می شود.

If someone is being abused online, do something.

اگر کسی بصورت آن لاین مورد آزار قرار می گیرد، دست بکار شوید.

Be a hero. This is your chance.

قهرمان باشید. این شانس شماست.

Speak up. Speak out. Be a good person.

اعتراض کنید. اعتراض کنید. آدم خوبی باشید.

Drown out the negative with the positive.

منفی را با مثبت غرق کنید.

And second, we've got to stop clicking

اقدام دوم، دست کشیدن از کلیک کردن روی

on the lowest-common-denominator, bottom-feeding

لینک بیتهای سمجی است که پایین ترین

linkbait.

مخرج مشترک را دارند.

If you don't like the 24/7 all Kardashian

اگر دوست ندارید که هفت روز هفته در هر ۲۴ ساعت

all the time programming,

کارداشیان ها را ببیند،

you've got to stop clicking on the stories

باید دست از کلیک کردن روی داستانهای

about Kim Kardashian's sideboob.

مربوط به بغل پستانهای کیم کارداشیان دست بردارید.

I know you do it. (Applause)

می دانم که این کار را می کنید. (تشویق)

You too, apparently.

در ظاهر که اینطور به نظر میاید.

I mean, really, same example:

برای مثال می توانم به این اشاره کنم که

if you don't like politicians calling each other names,

اگر از القابی که سیاستمدارها به هم می دهند خوشتان نمی آید،

stop clicking on the stories

رو ی داستانهایی که درباره عضو حزبی است که

about what one guy in one party called the other guy in the other party.

به یک عضو حزب مخالف لقب ناخوشایندی داده کلیک نکنید.

Clicking on a train wreck just pours gasoline on it.

کلیک کردن بر یک لاشه قطار باعث نشت گازوییل می شود.

It makes it worse, the fire spreads.

اوضاع را بدتر می کند و آتش همه جا پخش می شود.

Our whole culture gets burned.

همه فرهنگ ما دچار سوختگی می شود.

If what gets the most clicks wins,

اگر لینک هایی که بیشترین کلیک را دارند برنده شوند،

then we have to start shaping the world we want

پس باید شکل دهی جهانی که خواستار آن هستیم را با کلیک هایمان

with our clicks,

شروع کنیم،

because clicking is a public act.

چون کلیک کردن اقدامی عمومی است.

So click responsibly. Thank you.

پس باید با مسئولیت کلیک کنید. سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)