Ananda Shankar Jayant fights cancer with dance

آناندا شانکار جایانت با رقص به جنگ سرطان می رود

Translator: Amir Hadad Reviewer: saman dadbin

(Music)

موسیقی

[Sanskrit]

سانسکریت

This is an ode to the mother goddess,

این یک شعر بزمی برای خدای مادر است

that most of us in India learn when we are children.

که همه ی ما در هند وقتی که کودک هستیم یاد می گیریم

I learned it when I was four

من این شعر را وقتی چهار سال داشتم آموختم

at my mother's knee.

زمانی که بر زانوی مادرم می نشستم.

That year she introduced me to dance,

در همان سال او مرا با رقص آشنا کرد.

and thus began

و بدینگونه آشنایی من

my tryst with classical dance.

با رقص کلاسیک هندی شروع شد.

Since then -- it's been four decades now --

و از آن زمان چهار دهه می گذرد

I've trained with the best in the field,

من از بهترین و ماهرترین افراد در این عرصه آموخته ام،

performed across the globe,

در نقاط مختلف کره زمین برنامه اجرا کرده ام،

taught young and old alike,

رقص را به جوانان و پیرترها آموخته ام،

created, collaborated,

آفریده ام، همکاری کرده ام،

choreographed,

به طراحی و تنظیم رقص پرداخته ام،

and wove a rich tapestry

و یک فرشینه مزین بافته ام از

of artistry, achievement and awards.

یک هنروری، موفقیت و جایزه.

The crowning glory was in 2007,

شکوه شاهانه مربوط به سال ۲۰۰۷ بود،

when I received this country's

وقتی که نشان این کشور را که

fourth highest civilian award, the Padma Shri,

چهارمین برترین جایزه مدنی است، نشان پادمشری،

for my contribution to art.

به دلیل نوآوریم در هنر دریافت کردم.

(Applause)

(تشویق توسط حاضرین)

But nothing, nothing prepared me

اما هیچ چیز، هیچ چیزی مرا برای آنچه که

for what I was to hear

در ماه جولای دوهزار و هشت

on the first of July 2008.

قرار بود بشنوم، آماده نساخت.

I heard the word "carcinoma."

کلمه ی "کارکینوما" را شنیدم

Yes, breast cancer.

بلی سرطان سینه

As I sat dumbstruck in my doctor's office,

در زمانی که مات و مبهوت در دفتر دکتر نشسته بودم

I heard other words:

کلمات دیگری شنیدم،

"cancer," "stage," "grade."

"سرطان"، "رده و صحنه"، "گرید و نمره"

Until then, Cancer was the zodiac

تا آن زمان کلمه سرطان نشانه ماه تولد

sign of my friend,

دوست من بود،

stage was what I performed on,

صحنه جایی بود که بر روی آن رقص هایم اجرا می شد

and grades were what I got in school.

و نمره چیزی بود که در مدرسه می گرفتم

That day, I realized

در آن روز پی بردم

I had an unwelcome, uninvited,

که یک شریک زندگی جدید نا خوانده و نا خوش آیند دارم

new life partner.

یک شریک جدید در زندگی.

As a dancer,

به عنوان یک هنرمند رقص

I know the nine rasas or the navarasas:

نه راساس یا ناواساس ها را می شناختم(۹ احساسات در یوگا)

anger, valor,

خشم، دلیری

disgust, humor

انزجار، طنز

and fear.

و ترس

I thought I knew what fear was.

فکر کردم که می دانم که ترس چیست.

That day, I learned what fear was.

اما [تنها] آن روز بود که به معنای ترس پی بردم.

Overcome with the enormity of it all

پس از اینکه به ترس شدیدم غلبه کردم

and the complete feeling of loss of control,

و نیز به احساس عدم کنترلم به اوضاع

I shed copious tears

شروع به گریستن کردم

and asked my dear husband, Jayant.

و از شوهر دوست داشتنیم (جایانت) پرسیدم.

I said, "Is this it? Is this the end of the road?

گفتم، آیا همین بود؟ آیا به پایان راه رسیده ام؟

Is this the end of my dance?"

آیا این پایان پیشه ی من در هنر رقص است؟

And he, the positive soul that he is,

واو، که همیشه مایه امیدواری است،

said, "No, this is just a hiatus,

گفت: " نه این تنها یک وقفه است،

a hiatus during the treatment,

مادامی که درحال درمان هستی

and you'll get back to doing what you do best."

و پس از آن به این هنری که در آن از بهترینها هستی باز خواهی گشت. "

I realized then

در آن زمان دریافتم

that I, who thought I had complete control of my life,

که من کسی که فکر می کردم که مهار زندگیم را در دست دارم،

had control of only three things:

تنها مهار این سه چیز را در دست داشتم:

My thought, my mind --

افکارم، ذهنم --

the images that these thoughts created --

تصاویری که این افکار می آفریدند--

and the action that derived from it.

و اعمالی که از آنها ناشی می شد.

So here I was wallowing

حال این من بودم غوطه ور

in a vortex of emotions

در گردابی از احساسات

and depression and what have you,

و نا امیدی و چیزی که در هنگام

with the enormity of the situation,

وخامت شرایط با با شماست،

wanting to go to a place of healing, health and happiness.

می خواستم که به جایی که مکانی شفا بخش، تندرستی و شادی بخش است بروم.

I wanted to go from where I was

دلم می خواست از جایی که بودم

to where I wanted to be,

به جایی که می خواستم باشم بروم،

for which I needed something.

که برای آن نیاز به چیزی داشتم.

I needed something that would pull me out of all this.

به چیزی نیاز داشتم که مرا از این شرایط بیرون بکشد.

So I dried my tears,

پس اشکهایم را متوقف کردم،

and I declared to the world at large ...

و برای هستی به بلندی اعلام کردم ...

I said, "Cancer's only one page in my life,

گفتم که سرطان تنها یک ورق از زندگی من است

and I will not allow this page to impact the rest of my life."

و من اجازه نمی دهم که این صفحه بر روی باقی مانده ی زندگیم تاثیر بگذارد.

I also declared to the world at large

همچین به بلندی به هستی اعلام کردم

that I would ride it out,

که من از سرطانم را از پا در خواهم آورد،

and I would not allow cancer to ride me.

و اجازه نمی دهم که او مرا از پا در آورد.

But to go from where I was

اما برای رفتن از جایی که بودم

to where I wanted to be,

به جایی که می خواستم باشم

I needed something.

به چیزی نیاز داشتم.

I needed an anchor, an image,

به یک ثبات دهنده و لنگر، یک تصویر،

a peg

یک میخ،

to peg this process on,

که این فرایند را تثبیت کند

so that I could go from there.

تا بتوانم از آنجایی که بودم بروم.

And I found that in my dance,

و آن را در رقص یافتم،

my dance, my strength, my energy, my passion,

رقص من، قدرت من، نیروی من، شور من.

my very life breath.

رقص من نفس زندگیم.

But it wasn't easy.

اما این کار آسانی نبود.

Believe me, it definitely wasn't easy.

باور کنید، به هیچ وجه کار آسانی نبود.

How do you keep cheer

چگونه خنده بر چهره نگاه می دارید

when you go from beautiful

وقتیکه از زیبایی [در اثر شیمی درمانی]

to bald in three days?

در سه روز تمامی موهایتان را از دست می دهید؟

How do you not despair

چگونه می شود ناامید نبود

when, with the body ravaged by chemotherapy,

وقتی با بدنی که در اثر شیمی درمانی بسیار ضعیف شده،

climbing a mere flight of stairs was sheer torture,

حتی بالا رفتن از یک راه پله مانند شکنجه شده بود

that to someone like me who could dance for three hours?

برای من که می توانستم سه ساعت بدون وقفه به رقصیدن ادامه دهم؟

How do you not get overwhelmed

چگونه شما از پا در نخواهید آمد

by the despair and the misery of it all?

با این همه ناامیدی و زجری که می کشید؟

All I wanted to do was curl up and weep.

تنها چیزی که می خواستم این بود که به گوشه بروم و گریه کنم.

But I kept telling myself fear and tears

اما مدام به خودم گفتم که ترس و اشک

are options I did not have.

انتخاب های من نیستند.

So I would drag myself into my dance studio --

پس خودم را به استودیوی رقص می کشاندم،

body, mind and spirit -- every day into my dance studio,

بدنم ، ذهن و روانم را، هر روز به استودیوی رقصم می کشاندم،

and learn everything I learned

و تمامی چیزهایی را که آموخته بودم

when I was four, all over again,

وقتی که ۴ سال داشتم، دوباره از اول،

reworked, relearned, regrouped.

باز تمرین، بازآموزی و نظم دوباره.

It was excruciatingly painful, but I did it.

بینهایت دردناک بود، اما انجامش دادم.

Difficult.

سخت بود.

I focused on my mudras,

تمرکزم را روی مودراهایم گذاشتم (حرکت نمادین دست ها و انگشتان در رقص هندی)

on the imagery of my dance,

بر روی تصویر پردازی های رقصم،

on the poetry and the metaphor

بر روی اشعار و تشبیه ها

and the philosophy of the dance itself.

و فلسفه ی رقص به خودی خود.

And slowly, I moved out

به آرامی، از آن حال بیرون آمدم

of that miserable state of mind.

از آن حالت رنجبار ذهنی بیرون آمدم.

But I needed something else.

اما به چیز دیگری نیز نیاز داشتم.

I needed something to go that extra mile,

چیزی نیاز داشتم که مرا آن کیلومتر آخر سفر را ببرد.

and I found it in that metaphor

و آن را در آن استعاره پیدا کردم

which I had learned from my mother when I was four.

که در زمانی که چهار سال داشتم از مادرم آموختم.

The metaphor of Mahishasura Mardhini,

این استعاره ماهش ماهاتمای دورگا بود.

of Durga.

استعاره ای از دورگا.

Durga, the mother goddess, the fearless one,

دورگا، خدای مادر، او که نترس است،

created by the pantheon of Hindu gods.

و توسط معبد خدایان آفریده شد.

Durga, resplendent, bedecked, beautiful,

دورگا، پرشکوه، آراسته، زیبا،

her 18 arms

با ۱۸ دست

ready for warfare,

آماده برای جنگ،

as she rode astride her lion

در حالی که شیرش را به آن سو می راند

into the battlefield to destroy Mahishasur.

به سوی کارزار تا مهیشاسور را نابود کند.

Durga, the epitome

دورگا، مظهر

of creative feminine energy,

نیروی زنانه ی خلاق،

or shakti.

یا شاکتی.

Durga, the fearless one.

دورگا، او که نترس است.

I made that image of Durga

من خودم را از آن تصویر دورگا را ساختم

and her every attribute, her every nuance,

و تمامی ویژگی هایش را، و تمامی جزییاتش را

my very own.

تصویری ازآن خودم.

Powered by the symbology of a myth

قدرت گرفته از سنبلهای افسانه ی او

and the passion of my training,

و شوری که تمرین های من بود،

I brought laser-sharp focus into my dance,

من یک تمرکز بی نظیر را وارد رقصم کردم.

laser-sharp focus to such an extent

تمرکزی تا آن حد بی نظیر

that I danced a few weeks after surgery.

که من تنها چند هفته بعد از عمل جراحی شروع به رقص کردم.

I danced through chemo and radiation cycles,

من مادامی که در حال انجام سیکل های شیمی و تشعشع درمانی بودم به رقصیدن ادامه دادم،

much to the dismay of my oncologist.

علارقم واهمه ی متخصص تومورشناسم.

I danced between chemo and radiation cycles

من در بین سیکل های شیمی و تشعشع درمانی هم به رقصیدن ادامه دادم،

and badgered him to fit it

و به او نق زدم تا این سیکل ها را با

to my performing dance schedule.

برنامه ی رقص من میزان کند.

What I had done

کاری که من انجام دادم

is I had tuned out of cancer

این بود که توجهم را از سرطان گرفته بودم

and tuned into my dance.

و آن را روی رقصم گذاشته بودم.

Yes, cancer has just been one page in my life.

بله، سرطان به یک ورق از زندگی من تبدیل شده بود.

My story

داستان من

is a story of overcoming setbacks,

داستان غلبه بر شکستها،

obstacles and challenges

موانع و چالشهاست

that life throws at you.

که زندگی به سوی شما پرتاب می کند.

My story is the power of thought.

داستان من داستان قدرت تفکر است.

My story is the power of choice.

داستان من داستان قدرت انتخاب است

It's the power of focus.

داستان قدرت تمرکز است.

It's the power of bringing ourselves

قدرت اینکه وقتی خودمان را

to the attention of something that so animates you,

متوجه چیزی می کنیم که تا این حد ما را زنده می کند،

so moves you,

تا این حد ما را تکان می دهد،

that something even like cancer becomes insignificant.

حتی چیزی مانند سرطان در مقابل آن بی اهمیت می شود.

My story is the power of a metaphor.

داستانم قدرت استعاره است

It's the power of an image.

داستان قدرت یک تصویر است.

Mine was that of Durga,

این تصویر برای من دورگا بود،

Durga the fearless one.

او که نترس است.

She was also called Simhanandini,

او را سیمهاناندی هم خطاب می کردند،

the one who rode the lion.

او که سورا بر شیر بود.

As I ride out,

همانگونه که من سوار بودم،

as I ride my own inner strength,

همانگونه که از نیروی باطنیم سواری گرفتم

my own inner resilience,

مقاومت داخلیم،

armed as I am with what medication can provide

مصلح به آنچه درمان پزشکی می تواند فراهم کند

and continue treatment,

و به درمان ادامه دادم،

as I ride out into the battlefield of cancer,

مادامی که سوار به سمت کارزار سرطان می تاختم،

asking my rogue cells to behave,

از سلولهای سرکش سرطانیم می خواستم که میدان را خالی کنند،

I want to be known not as a cancer survivor,

من می خواهم که از من، نه به عنوان یک جان بدر برده از سرطان،

but as a cancer conqueror.

که به عنوان یک غلبه گر و شکست دهنده ی سرطان یاد شود.

I present to you an excerpt of that work

هم اکنون گزیده ای از رقصم را برای شما ارایه می کنم.

"Simhanandini."

" سیمهاناندانی."

(Applause)

(تشویق حاضرین)

(Music)

(موسیقی)

(Applause)

(تشویق حاضرین)