The illusion of consciousness | Dan Dennett

دن دنت و هوشیاری

Translator: Ali Moeeny Reviewer: Hasan Moeeni

So I'm going to speak about a problem that I have

من می خواهم در مورد یک مشکلی که باهاش مواجهم صحبت بکنم

and that's that I'm a philosopher.

و این مشکل این است که من فیلسوف هستم.

(Laughter)

(خنده)

When I go to a party and people ask me what do I do

وقتی من به مهمانی می روم و مردم از من می پرسند که شغلت چیست؟

and I say, "I'm a professor," their eyes glaze over.

و من جواب می دهم که من پروفسور هستم - مردم چپ چپ به من نگاه می کنند.

When I go to an academic cocktail party

اگر من به یک مهمانی دانشگاهی بروم

and there are all the professors around, they ask me what field I'm in

آنجا پروفسورها از من می پرسند که در چه رشته ای کار می کنم

and I say, "philosophy" -- their eyes glaze over.

وقتی من جواب می دهم که "فلسفه" - آن ها چپ چپ نگاهم می کنند.

(Laughter)

(خنده)

When I go to a philosopher's party

وقتهایی که به مهمانی فلاسفه می روم

(Laughter)

(خنده)

and they ask me what I work on and I say, "consciousness,"

و فیلسوفها از من می پرسند که روی چه موضوعی کار می کنی و من جواب می دم که روی هوشیاری کار می کنم

their eyes don't glaze over -- their lips curl into a snarl.

آن ها چپ چپ نگاهم نمی کنند بلکه لب و لوچه آن ها آویزان می شود و به خودشان می لرزند.

(Laughter)

(خنده)

And I get hoots of derision and cackles and growls

و یا با ناراحتی هو می کنند یا می خندند و مسخره می کنند.

because they think, "That's impossible! You can't explain consciousness."

چون فکر می کنند این نشدنی است و کسی نمی تواند هوشیاری را توضیح بدهد.

The very chutzpah of somebody thinking

آن ها این را گستاخی می دانند که کسی فکر کند می تواند هوشیاری را درک کند

that you could explain consciousness is just out of the question.

و یا آن را توضیح بدهد. هوشیاری اصلا سوال بردار نیست.

My late, lamented friend Bob Nozick, a fine philosopher,

دوست مرحوم من باب نوزیک که فیلسوف خیلی خوبی بود

in one of his books, "Philosophical Explanations,"

در یکی از کتابهاش به نام توضیحات فلسفی

is commenting on the ethos of philosophy --

در مورد نحوه کار فلاسفه توضیح می دهد--

the way philosophers go about their business.

راهی که فلاسفه در کارهایشان پی می گیرند.

And he says, you know, "Philosophers love rational argument."

و می گوید که فلاسفه طرفدار استدلال منطقی هستند.

And he says, "It seems as if the ideal argument

و توضیح می دهد که به نظر می رسد که نحوه استدلال ایده آل

for most philosophers is you give your audience the premises

در نظر غالب فلاسفه این باشد که شما برای مخاطب هایتان پیش فرض ها را توضیح بدهید.

and then you give them the inferences and the conclusion,

و بعد مراحل استقرا و نتایج را برایشان توضیح بدهید و این آنچنان قانع کننده باشد

and if they don't accept the conclusion, they die.

که کسی نتواند از قبول کردن شانه خالی کند و مثلا اگر نتایج را قبول نکند بمیرد.

Their heads explode." The idea is to have an argument

یا مغزش منفجر شود. یعنی چنان استدلالی باشد

that is so powerful that it knocks out your opponents.

که همه مخالفین را ناک اوت کند.

But in fact that doesn't change people's minds at all.

اما در دنیای واقع استدلال قوی نظر آدمها را تغییر نمی دهد.

It's very hard to change people's minds

خیلی مشکل است که نظر آدمها را

about something like consciousness,

در مورد چیزی مثل هوشیاری عوض کرد.

and I finally figured out the reason for that.

من بالاخره علت این مساله را کشف کردم.

The reason for that is that everybody's an expert on consciousness.

علتش این است که هر کسی خودش را متخصص هوشیاری می داند.

We heard the other day that everybody's got a strong opinion about video games.

دیروز همین جا صحبت بود که هر کسی در زمینه بازی های کامپیوتری نظری دارد.

They all have an idea for a video game, even if they're not experts.

همه ی آن ها ایده هایی درباره بازی های کامپیوتری دارند حتی اگر متخصص آن نباشند.

But they don't consider themselves experts on video games;

ولی خوب البته همه این افراد خودشان را متخصص بازهای کامپیوتری نمی دانند.

they've just got strong opinions.

آن ها فقط ایده های خوبی در این باره دارند.

I'm sure that people here who work on, say, climate change

من مطمئن هستم که همه کسانی که اینجا صحبت کردند مثلا آنها که در زمینه

and global warming, or on the future of the Internet,

تغییرات آب و هوا و گرم شدن زمین حرف زدند یا در زمینه آینده اینترنت کار می کنند،

encounter people who have very strong opinions

همیشه با افرادی روبرو می شوند که نظرات جدی

about what's going to happen next.

در مورد این موضوع ها دارند ولی

But they probably don't think of these opinions as expertise.

خوب این افراد خودشان را متخصص در این زمینه ها نمی دانند.

They're just strongly held opinions.

آن ها فقط ایده های خوبی در این موضوعات دارند.

But with regard to consciousness, people seem to think,

اما در مورد هوشیاری افراد فکر می کنند

each of us seems to think, "I am an expert.

که خودشان متخصص هوشیاری هستند. فقط به خاطر اینکه من هوشیار هستم

Simply by being conscious, I know all about this."

من فکر می کنم همه چیز در مورد هوشیاری را می دانم. این باعث می شود که

And so, you tell them your theory and they say,

وقتی کسی مثل من تئوری خودش را در مورد هوشیاری برای مردم توضیح می دهد

"No, no, that's not the way consciousness is!

آنها می گویند: نه، نه، هوشیاری این طور که تو می گویی نیست!

No, you've got it all wrong."

نه، تو در اشتباهی.

And they say this with an amazing confidence.

و افراد با اطمینان خیلی زیادی در این مورد اظهار نظر می کنند.

And so what I'm going to try to do today

به همین خاطر من امروز قصد دارم،

is to shake your confidence. Because I know the feeling --

این اطمینان شما را از بین ببرم. چون من این احساس اطمینان را درک می کنم

I can feel it myself.

من خودم این مساله را حس می کنم.

I want to shake your confidence that you know your own innermost minds --

من می خواهم این اطمینان شما را به اینکه ذهن خودتان را می شناسید از بین ببرم.

that you are, yourselves, authoritative about your own consciousness.

و این احساس که شما صاحب نظر در مورد هوشیاری خودتان هستید را از بین ببرم.

That's the order of the day here.

این برنامه امروز من است.

Now, this nice picture shows a thought-balloon, a thought-bubble.

این تصویر زیبا یک بالون فکر یا یک حباب فکر را نشان می دهد.

I think everybody understands what that means.

فکر کنم همه می دانیم این شکل قرار است چه چیزی را نشان بدهد.

That's supposed to exhibit the stream of consciousness.

این شکل قرار است که جریان هوشیاری را نمایش بدهد.

This is my favorite picture of consciousness that's ever been done.

به نظر من این بهترین تصویری است که تا حال از هوشیاری ترسیم شده است.

It's a Saul Steinberg of course -- it was a New Yorker cover.

این جلد مجله نیویورکر است که سائول اشتاین برگ آن را کشیده است.

And this fellow here is looking at the painting by Braque.

این آقایی که اینجا در عکس هست دارد به این نقاشی از براک نگاه می کند.

That reminds him of the word baroque, barrack, bark, poodle,

و این کار کلمه های دیگری را هم به ذهنش آورده مثل باروک، بارک، برک، پودل،

Suzanne R. -- he's off to the races.

و سوزان و ... . همینطور پشت سر هم.

There's a wonderful stream of consciousness here

اینجا یک جریان زیبا از هوشیاری تصویر شده است.

and if you follow it along, you learn a lot about this man.

اگر شما آن را دنبال بکنید، خیلی مطالب را در مورد این آقا می فهمید.

What I particularly like about this picture, too,

چیزی که من در این عکس از آن خوشم می آید

is that Steinberg has rendered the guy

این است اشتان برگ این آقا را

in this sort of pointillist style.

به فورم نقطه نقطه (نقطه چین) کشیده است.

Which reminds us, as Rod Brooks was saying yesterday:

این مساله یادآور همان چیزی است که دیروز رود بروکس اینجا مطرح کرد:

what we are, what each of us is -- what you are, what I am --

چیزی که ما هستیم، چیزی که هر یک از ما هستیم -- چیزی که شما هستید، من هستم --

is approximately 100 trillion little cellular robots.

حدود صد تریلیون ربوت سلولی کوچک است.

That's what we're made of.

این آن چیزی است که همه ما از آن ساخته شده ایم.

No other ingredients at all. We're just made of cells, about 100 trillion of them.

هیچ ماده اولیه دیگری در کار نیست. فقط از این ۱۰۰ تریلیون سلول ساخته شده ایم.

Not a single one of those cells is conscious;

و حتی یکی از آنها هم هوشیار نیست. حتی یکی از این سلولها هم نمی داند که

not a single one of those cells knows who you are, or cares.

شما کی هستید و برای هیچ کدام مهم هم نیست که شما کی هستید.

Somehow, we have to explain

در عین حال ما باید راهی پیدا کنیم که بفهمیم

how when you put together teams, armies, battalions

چطور وقتی تیم هایی یا لشکر هایی یا گروهایی

of hundreds of millions of little robotic unconscious cells --

از صد ها میلیون از این روبوتهای سلولی ناهشیار را در کنار هم به کار می گیریم

not so different really from a bacterium, each one of them --

-- که تک تک آنها فرق زیادی با باکتری ها ندارند --

the result is this. I mean, just look at it.

چنین نتیجه ای به دست می آید. فقط شما به این تصویر نگاه کنید.

The content -- there's color, there's ideas, there's memories,

چقدر محتوا اینجا هست. ایده هست، رنگ هست، خاطرات هست،

there's history. And somehow all that content of consciousness

تاریخ هست. ولی به نحوی همه این محتوا از طریق فعالیت

is accomplished by the busy activity of those hoards of neurons.

دسته های نورونی ایجاد می شود. چطور چنین چیزی ممکن است؟

How is that possible? Many people just think it isn't possible at all.

بسیاری از افراد فکر می کنند چنین چیزی ممکن نیست.

They think, "No, there can't be any

به هیچ وجه ممکن نیست کسی

sort of naturalistic explanation of consciousness."

با ابزار و علل طبیعی هوشیاری را توضیح بدهد.

This is a lovely book by a friend of mine named Lee Siegel,

این یک کتاب دوست داشتنی است که دوست من لی سیگل نوشته است.

who's a professor of religion, actually, at the University of Hawaii,

لی استاد مذهب در دانشگاه هاوایی است.

and he's an expert magician, and an expert

که متخصص جادوگری هم هست و متخصص

on the street magic of India, which is what this book is about,

جادوگری خیابانی هندی است. و این کتاب هم در همین زمینه است.

"Net of Magic."

"اساس جادو"

And there's a passage in it which I would love to share with you.

در این کتاب یک پاراگراف هست که من دوست دارم شما هم آن را بخوانید.

It speaks so eloquently to the problem.

چون مساله را خیلی روشن مطرح کرده است. «از من می پرسند موضوع این کتاب چیست

"'I'm writing a book on magic,' I explain, and I'm asked, 'Real magic?'

و من جواب می دهم جادوگری است. می پرسند جادوگری واقعی؟

By 'real magic,' people mean miracles,

و منظورشان از جادوگری واقعی معجزه

thaumaturgical acts, and supernatural powers.

و سحر و قدرتهای فوق طبیعی است.

'No,' I answer. 'Conjuring tricks, not real magic.'

و من جواب می دهم: نه، فقط تردستی و شعبده بازی نه جادوگری واقعی»

'Real magic,' in other words, refers to the magic that is not real;

به بیان دیگر منظور از جادوگری واقعی آن نوع از جادوگری است که واقعیت ندارد،

while the magic that is real, that can actually be done, is not real magic."

چون که با جادوگری واقعی نمی شود در واقع جادو انجام داد.

(Laughter)

(خنده)

Now, that's the way a lot of people feel about consciousness.

بسیاری از افراد در مورد هوشیاری هم همین طور فکر می کنند.

(Laughter)

(خنده)

Real consciousness is not a bag of tricks.

می گویند: هوشیاری واقعی یک جعبه جادو پر از حقه های تردستی نیست.

If you're going to explain this as a bag of tricks,

اگر تو می خواهی با یک مجموعه از حقه ها هوشیاری را توجیه کنی،

then it's not real consciousness, whatever it is.

اساسا در اشتباهی هر کاری که بکنی بی فایده است.

And, as Marvin said, and as other people have said,

از آن جا که ماروین گفته است و کسان دیگر هم گفته اند،

"Consciousness is a bag of tricks."

هوشیاری یک جعبه پر از تردستی است.

This means that a lot of people are just left completely dissatisfied

در نتیجه عده زیادی هستند که خارج از این دایره می مانند و قانع نمی شوند.

and incredulous when I attempt to explain consciousness.

و به خاطر پیش داوری - آن چه من می گویم را باور نمی کنند.

So this is the problem. So I have to

خوب این مشکل من است و من مجبورم به نحوی

do a little bit of the sort of work

این مساله را توضیح بدهم و به کارهایی متوسل شوم که

that a lot of you won't like,

خیلی از شما نخواهید پسندید،

for the same reason that you don't like to see

به همان دلیل که دوست ندارید از راز یک حقه

a magic trick explained to you.

جادوگری سر در بیاورید.

How many of you here, if somebody -- some smart aleck --

چند نفر از شما هستند که اگر کسی شروع به

starts telling you how a particular magic trick is done,

توضیح راز یک تردستی بکند،

you sort of want to block your ears and say, "No, no, I don't want to know!

گوشتان را می گیرید که نشنوید و می گویید من دوست ندارم بفهمم.

Don't take the thrill of it away. I'd rather be mystified.

و می خواهم همچنان تعجب کنم و لذت ببرم.

Don't tell me the answer."

به من راز آن را نگویید.

A lot of people feel that way about consciousness, I've discovered.

من فهمیده ام که خیلی از مردم در مورد هوشیاری هم، همین طور فکر می کنند.

And I'm sorry if I impose some clarity, some understanding on you.

من معذرت می خواهم اگر بعضی از این تردستی ها را برای شما لو می دهم. اگر کسی هست که

You'd better leave now if you don't want to know some of these tricks.

نمی خواهد این مسایل برایش روشن بشود بهتر است همین حالا مجلس را ترک کند.

But I'm not going to explain it all to you.

ولی خوب من همه جزئیات آن را برای شما توضیح نمی دهم.

I'm going to do what philosophers do.

بلکه کاری را می کنم که معمولا فلاسفه می کنند.

Here's how a philosopher explains the sawing-the-lady-in-half trick.

مثلا فلاسفه تردستی «نصف کردن یک خانم با اره» را این طور توضیح می دهند.

You know the sawing-the-lady-in-half trick?

شما تردستی «نصف کردن یک خانم با اره» را دیده اید؟

The philosopher says, "I'm going to explain to you how that's done.

فیلسوف می گوید: من الان برای تان توضیح می دهم که چطور یک شعبده باز

You see, the magician doesn't really saw the lady in half."

یک خانم را با اره نصف می کند. شعبده باز واقعا آن خانم را نصف نمی کند.

(Laughter)

(خنده)

"He merely makes you think that he does."

بلکه کاری می کند که شما فکر کنید آن خانم نصف شده است.

And you say, "Yes, and how does he do that?"

و بعد شما می پرسید: خوب ولی چطور این کار را می کند؟

He says, "Oh, that's not my department, I'm sorry."

و فیلسوف می گوید: ببخشید. نحوه انجام کار خارج از تخصص من است.

(Laughter)

(خنده)

So now I'm going to illustrate how philosophers explain consciousness.

من حالا می خواهم که به شما نشان بدهم که فلاسفه چطور هوشیاری را برای شما توضیح می دهند.

But I'm going to try to also show you

علاوه بر این من سعی می کنم به شما نشان بدهم

that consciousness isn't quite as marvelous --

که هوشیاری آنقدر ها هم عالی --

your own consciousness isn't quite as wonderful --

که هوشیاری شما آنقدر ها هم که فکر می کنید

as you may have thought it is.

عالی و بی نقص نیست.

This is something, by the way, that Lee Siegel talks about in his book.

راستی این هم یکی از چیزهایی است که لی سیگل در کتابش به آن پرداخته است.

He marvels at how he'll do a magic show, and afterwards

آنجا می گوید که بعد از یک نمایش تردستی تماشاگر ها قسم می خورند که دیده اند که

people will swear they saw him do X, Y, and Z. He never did those things.

شعبده باز فلان کارها را انجام داده در حالی که شعبده باز چنین کارهایی نکرده است.

He didn't even try to do those things.

شعبده باز حتی سعی هم نکرده که آن کارها را انجام بدهد.

People's memories inflate what they think they saw.

بلکه حافظه آن ها باعث تورم افکارشان می شود و باعث می شود فکر کنند آن کارها انجام شده است.

And the same is true of consciousness.

مساله هوشیاری هم همین طور است.

Now, let's see if this will work. All right. Let's just watch this.

بگذارید ببینم.اگر این کار کند.خیلی خوب. این را ببینید.

Watch it carefully.

با دقت این را تماشا کنید.

I'm working with a young computer-animator documentarian

من با یک انیماتور و مستند ساز جوان

named Nick Deamer, and this is a little demo that he's done for me,

به نام نیک دیمر کار می کنم

part of a larger project some of you may be interested in.

این قسمتی از یک پروژه بزرگتر است که بعضی از شما ها ممکن است به آن علاقه مند باشید.

We're looking for a backer.

ما دنبال کسی می گردیم که این کار را حمایت کند.

It's a feature-length documentary on consciousness.

این قرار است نهایتا یک فیلم مستند در مورد هوشیاری بشود.

OK, now, you all saw what changed, right?

خوب شما همه متوجه شدید که چی اینجا عوض شده است؟ درسته؟

How many of you noticed that every one of those squares changed color?

چند نفر از شما متوجه شدید که همه این مربع ها رنگشان عوض شد؟

Every one. I'll just show you by running it again.

همه ی شما. من دوباره این را پخش می کنم تا متوجه بشوید.

Even when you know that they're all going to change color,

حتی حالا که شما می دانید تک تک این مربع ها قرار است رنگشان عوض بشود،

it's very hard to notice. You have to really concentrate

خیلی سخت است که زمان تغییر رنگ را متوجه بشوید. شما باید واقعا تمرکز کنید،

to pick up any of the changes at all.

تا بتوانید تغییر را متوجه بشوید.

Now, this is an example -- one of many --

این در واقع یک مثال از

of a phenomenon that's now being studied quite a bit.

یک پدیده ای است که الان کمی بررسی شده و

It's one that I predicted in the last page or two of my

من در صفحه آخر یا دو صفحه آخر از کتابم که

1991 book, "Consciousness Explained,"

سال ۱۹۹۱ منتشر کردم، به اسم "توضیح هوشیاری" پیش بینی کرده بودم.

where I said if you did experiments of this sort,

که آن جا گفته ام، اگر کسی آزمایشهایی از این قبیل انجام بدهد،

you'd find that people were unable to pick up really large changes.

خواهد دید که افراد تغییرات خیلی بزرگ و واضحی را نادیده می گیرند و متوجه نمی شوند.

If there's time at the end,

اگر در آخر فرصت باشد،

I'll show you the much more dramatic case.

من نمونه های خیلی جالب تری را نشان شما خواهم داد.

Now, how can it be that there are all those changes going on,

خوب سوال این است که چطور ممکن است که این همه چیز عوض شود

and that we're not aware of them?

ولی ما از آن آگاه نشویم؟

Well, earlier today, Jeff Hawkins mentioned the way your eye saccades,

خوب امروز قبل از من جف هاوکینز در صحبتهاش به حرکت سریع چشم ها اشاره کرد.

the way your eye moves around three or four times a second.

چشمهای ما سه تا چهار بار در ثانیه می گردند.

He didn't mention the speed. Your eye is constantly in motion,

او به سرعت آن اشاره نکرد. چشمهای ما مدام در حرکت هستند.

moving around, looking at eyes, noses, elbows,

و مدام روی چیزهای که جذاب تر یا مهم تر هستند توقف می کنند،

looking at interesting things in the world.

مثلا روی چشم افراد یا دماغ آنها یا لبهای آنها.

And where your eye isn't looking,

نکته این است که بینایی شما در مورد جاهایی که

you're remarkably impoverished in your vision.

مستقیما به آنها نگاه نمی کنید بسیار ضعیف است.

That's because the foveal part of your eye,

علت این مساله هم این است که لکه زرد چشم شما

which is the high-resolution part,

که قسمت با رزولوشن بالای چشم شما است

is only about the size of your thumbnail held at arms length.

فقط به اندازه ناخن شصت، وقتی دستتان را این شکل بگیرید پوشش می دهد.

That's the detail part.

شما فقط لکه زرد را با دقت بالا می بینید و بقیه میدان بینایی دقت خیلی کمی دارد.

It doesn't seem that way, does it?

ولی شما اصلا این را احساس نمی کنید. می کنید؟

It doesn't seem that way, but that's the way it is.

با اینکه ما اصلا اینطور حس نمی کنیم، ولی این واقعیت است.

You're getting in a lot less information than you think.

ما اطلاعات خیلی کمتری از آن چیزی که فکر می کنیم از محیط دریافت می کنیم.

Here's a completely different effect. This is a painting by Bellotto.

خوب این یک پدیده کاملا متفاوت است. این یک نقاشی متعلق به بلاتو است.

It's in the museum in North Carolina.

این نقاشی در موزه ای در کارولینای شمالی نگهداری می شود.

Bellotto was a student of Canaletto's.

بلاتو شاگرد کانولتو بوده است.

And I love paintings like that --

من این جور نقاشی ها را خیلی دوست دارم.

the painting is actually about as big as it is right here.

اندازه واقعی این نقاشی تقریبا همین اندازه ای است که شما الان روی این پرده می بینید.

And I love Canalettos, because Canaletto has this fantastic detail,

من به این خاطر از کانولتو خوشم می آید چون نقاشی هاش جزئیات فراوانی را نشان می دهند.

and you can get right up

شما می توانید بروید

and see all the details on the painting.

و از نزدیک همه جزئیات را نگاه کنید.

And I started across the hall in North Carolina,

من اول از دور و از آخر سالن موزه کارولینا شروع کردم به دیدن

because I thought it was probably a Canaletto,

چون فکر کردم که این کار هم مال کانولتو است

and would have all that in detail.

و شامل جزئیات فراوانی خواهد بود.

And I noticed that on the bridge there, there's a lot of people --

و از دور دیدم که روی آن پلی که در نقاشی هست عده زیادی آدم

you can just barely see them walking across the bridge.

که شما به سختی می توانید آن ها را ببینید در حال عبور هستند.

And I thought as I got closer

و فکر کردم هر چه نزدیک تر بروم

I would be able to see all the detail of most people,

جزئیات بیشتری از افرادی که روی پل هستند را می توانم ببینم.

see their clothes, and so forth.

مانند لباس هایشان و بقیه جزئیات.

And as I got closer and closer, I actually screamed.

وقتی که نزدیک و نزدیک تر رفتم یک دفعه از تعجب جیغ زدم.

I yelled out because when I got closer,

فریاد من به خاطر این بود که وقتی من نزدیک آن شدم،

I found the detail wasn't there at all.

متوجه شدم که اصلا جزئیاتی وجود ندارد.

There were just little artfully placed blobs of paint.

فقط لکه های رنگی ای روی صفحه بود که هنرمندانه کناره هم قرار گرفته بودند.

And as I walked towards the picture,

همین طور که من به تصویر نزدیک تر می شدم

I was expecting detail that wasn't there.

انتظار دیدن جزییاتی را داشتم که واقعا روی آن صفحه وجود نداشتند.

The artist had very cleverly suggested people and clothes

هنرمند نقاش با هوشمندنی فقط سرنخهایی از مردم و لباس ها

and wagons and all sorts of things,

و چیزهای دیگری که باید آن جا دیده می شد

and my brain had taken the suggestion.

را روی صفحه ثبت کرده بود و مغز من این سرنخ ها را تبدیل به تصاویر کاملی کرده بود.

You're familiar with a more recent technology, which is -- There,

شما حتما با نوع مدرن تر این فن آوری آشنا هستند.

you can get a better view of the blobs.

شما می توانید تصویر بهتری از لکه های رنگ را ببینید.

See, when you get close

ببینید، وقتی که نزدیکتر می شوید،

they're really just blobs of paint.

آن ها واقعا لکه هایی از رنگ هستند.

You will have seen something like this -- this is the reverse effect.

اینجا شما بر عکس آن مساله را می بینید.

I'll just give that to you one more time.

یک دفعه دیگه تماشا بکنید.

Now, what does your brain do when it takes the suggestion?

سوال این است که که مغز شما چطور این سرنخ ها را می گیرد و تبدیل به تصاویر کامل می کند؟

When an artful blob of paint or two, by an artist,

وقتی یک لکه رنگی که هنرمندانه قرار داده شده است،

suggests a person -- say, one of

برای مغز یک انسان را تداعی می کند، برای مثال یکی از نقاشی های

Marvin Minsky's little society of mind --

ماروین مینسکی است به اسم جامعه ذهن ها --

do they send little painters out to fill in all the details in your brain somewhere?

آیا کسی یک نقاش کوچولو را داخل مغز شما می فرستد تا بقیه جزییات را برای شما نقاشی کند؟

I don't think so. Not a chance. But then, how on Earth is it done?

نه فکر نکنم اینطور باشد. اما اگر اینطور نیست پس چطور ما از آن لکه ها بقیه جزییات را می بینیم؟

Well, remember the philosopher's explanation of the lady?

خوب یادتون می آید که فلاسفه چطور با مساله اره کردن آن خانم توسط شعبده باز برخورد می کردند؟

It's the same thing.

این هم همانطور است.

The brain just makes you think that it's got the detail there.

مغز فقط کاری می کند که شما فکر کنید جزئیات وجود دارند در حالی که وجود ندارند.

You think the detail's there, but it isn't there.

مغز باعث می شود شما انتظار داشته باشید جزئیات آنجا باشند در حالی که نیستند.

The brain isn't actually putting the detail in your head at all.

مغز در واقع این جزئیات را در اختیار شما قرار نمی دهد.

It's just making you expect the detail.

شما تنها انتظار دارید که جزئیاتی وجود داشته باشد.

Let's just do this experiment very quickly.

بیایید این آزمایش را خیلی سریع انجام بدهیم.

Is the shape on the left the same as the shape on the right, rotated?

آیا شکل سمت چپ همان شکل سمت راستی است که فقط یک کم چرخیده است؟

Yes.

بله.

How many of you did it by rotating the one on the left

چند نفر در ذهنشان سمت چپی را چرخاندند

in your mind's eye, to see if it matched up with the one on the right?

تا ببینند آیا با سمت راستی منطبق می شود یا نه؟

How many of you rotated the one on the right? OK.

خوب. چند نفر سمت راستی را چرخاندند؟

How do you know that's what you did?

خوب. شما چطور می فهمید که سمت راستی را چرخانده اید یا سمت چپی را؟

(Laughter)

(خنده)

There's in fact been a very interesting debate

در واقع یک بحث خیلی جالبی در

raging for over 20 years in cognitive science --

بیست سال گذشته در علوم شناختی مطرح شده است

various experiments started by Roger Shepherd,

که با کارهای راجر شپرد شروع شده است

who measured the angular velocity of rotation of mental images.

که سرعت چرخش تصاویر ذهنی را اندازه گیری کرد.

Yes, it's possible to do that.

بله شما می توانید سرعت چرخش تصاویر ذهنی را اندازه بگیرید.

But the details of the process are still in significant controversy.

البته جزئیات اینکه ما چطور این کار را انجام می دهیم هنوز مورد اختلاف است.

And if you read that literature, one of the things

نکته مهمی که در مطالعه

that you really have to come to terms with is

این مسایل متوجه می شویم این است که

even when you're the subject in the experiment, you don't know.

حتی وقتی که آن را عملا تجربه می کنید، نمی دانید چطور این کار را انجام می دهید.

You don't know how you do it.

شما نمی دانید که چطور این کار را انجام می دهید.

You just know that you have certain beliefs.

شما فقط می دانید که «باور» های خاصی در این مورد دارید.

And they come in a certain order, at a certain time.

که در زمانهای خاصی و به ترتیب خاصی بروز می کنند.

And what explains the fact that that's what you think?

و چه چیز این واقعیت را توضیح می دهد که این آن چیزی است که شما فکر می کنید؟

Well, that's where you have to go backstage and ask the magician.

برای اینکه این را بفهمیم، باید برویم پشت صحنه و از شعبده باز سوال کنیم.

This is a figure that I love: Bradley, Petrie, and Dumais.

من این شکل را خیلی دوست دارم. برادلی، پتری و دومایس.

You may think that I've cheated,

ممکن است که شما فکر کنید من تقلب کرده ام

that I've put a little whiter-than-white boundary there.

و یک سری لبه سفید خیلی روشن به این شکل اضافه کرده ام.

How many of you see that sort of boundary,

چند نفر از شما ها این لبه ها را می بینید

with the Necker cube floating in front of the circles?

و احساس می کنید که این مکعب نکر از صفحه بیرون زده است؟

Can you see it?

آیا می توانید این را ببینید؟

Well, you know, in effect, the boundary's really there, in a certain sense.

واقعیت این است که این لبه ها به یک معنی واقعا آنجا هستند.

Your brain is actually computing that boundary,

مغز شما واقعا آن لبه ها را محاسبه می کند.

the boundary that goes right there.

آن لبه ای که اینجا قرار دارد.

But now, notice there are two ways of seeing the cube, right?

اما الان، به دو شکل می توان این مکعب را دید. درست است؟

It's a Necker cube.

این یک مکعب نکر است.

Everybody can see the two ways of seeing the cube? OK.

همه می توانند مکعب را به هر دو شکل را ببینند؟

Can you see the four ways of seeing the cube?

ببینم آیا شما می توانید به چهار شکل مکعب را ببینید؟

Because there's another way of seeing it.

یک راه دیگری برای دیدن مکعب هست.

If you're seeing it as a cube floating in front of some circles,

یک راه این است که یک مکعب سفید روی یک صفحه سفید

some black circles, there's another way of seeing it.

که چند تا لکه سیاه دارد ببینید و یک راه این است

As a cube, on a black background,

که یک مکعب سفید پشت یک صفحه سفید که چند تا سوراخ دارد ببینید.

as seen through a piece of Swiss cheese.

مانند دیدن از بین یک قطعه پنیر سوئیسی.

(Laughter)

(خنده)

Can you get it? How many of you can't get it? That'll help.

می توانید اینطوری تصورش کنید؟ چند نفر از شما نمی توانند آن را ببینند. حالا راحت تر شد.

(Laughter)

(خنده)

Now you can get it. These are two very different phenomena.

حالا که متوجه شدید. این دو نمونه، پدیده های کاملا متفاوتی هستند.

When you see the cube one way, behind the screen,

وقتی شما مکعب را پشت صفحه می بینید

those boundaries go away.

این لبه ها از بین می روند.

But there's still a sort of filling in, as we can tell if we look at this.

اما به هر حال یک نوع تکمیل وجود دارد. همان طور که با دیدن این تصویر می توانیم بگوییم.

We don't have any trouble seeing the cube, but where does the color change?

ما به راحتی مکعب را می بینیم ولی نمی دانیم دقیقا کجا رنگ ها عوض می شوند؟

Does your brain have to send little painters in there?

آیا مغز شما نیاز دارد که نقاش های کوچکی را پشت صفحه بفرستد؟

The purple-painters and the green-painters

آیا نقاش های صورتی و نقاش های سبز

fight over who's going to paint that bit behind the curtain? No.

سر اینکه تا کجا کدام رنگ را ادامه بدهند با هم دعوا می کنند؟ نه.

Your brain just lets it go. The brain doesn't need to fill that in.

نه مغز شما این مساله را نادیده می گیرد. مغز نیازی ندارد این مساله را حل کند.

When I first started talking about

وقتی من برای اولین بار شروع به صحبت در مورد

the Bradley, Petrie, Dumais example that you just saw --

این مثالی که همین حالا بهتون نشان دادم کردم

I'll go back to it, this one --

منظورم این یکی است.

I said that there was no filling-in behind there.

من گفتم که اینجا تکمیل کردنی رخ نمی دهد.

And I supposed that that was just a flat truth, always true.

و با خودم فکر کردم که این یک واقعیتی است که همیشه درست است.

But Rob Van Lier has recently shown that it isn't.

اما اخیراً راب ون لیر نشان داده که همیشه اینطور نیست.

Now, if you think you see some pale yellow --

اگر شما فکر می کنید که در این تصویر یک شی زرد می بینید

I'll run this a few more times.

من این را چند بار دیگر نمایش خواهم داد.

Look in the gray areas,

به این مناطق خاکستری توجه کنید.

and see if you seem to see something sort of shadowy moving in there --

شما یک سایه ای نمی بینید که دارد اینجا حرکت می کند؟

yeah, it's amazing. There's nothing there. It's no trick.

بله! این شگفت آور است. در واقع هیچ چیزی در قسمت های خاکستری نیست. هیچ کلکی در کار نیست.

["Failure to Detect Changes in Scenes" slide]

این یکی از کارهای ران رنسیک است که به درجاتی از آن

This is Ron Rensink's work, which was in some degree

پیشنهاد من در آخر کتابم الهام گرفته است.

inspired by that suggestion right at the end of the book.

اجازه بدهید من این را برای چند ثانیه متوقف کنم.

Let me just pause this for a second if I can.

اسم این پدیده کوری در موقع تغییر است.

This is change-blindness.

من دو تا تصویر به شما نشان خواهم داد

What you're going to see is two pictures,

یکی از این دو تا تصویر با آن یکی کمی تفاوت دارد.

one of which is slightly different from the other.

مثلا اینجا می بینید که تصویر اول و دوم فرقشان این است که یکی سقف خاکستری و

You see here the red roof and the gray roof,

آن یکی سقف قرمز دارد. بین این دو تا تصویر

and in between them there will be a mask,

برای حدود یک چهارم ثانیه یک ماسک (پوشانه) نشان داده می شود.

which is just a blank screen, for about a quarter of a second.

شما تصویر اول را می بینید بعد ماسک را

So you'll see the first picture, then a mask,

و بعد تصویر دوم را و بعد ماسک را

then the second picture, then a mask.

و به همین ترتیب این ها تکرار می شود و شما باید وقتی فرق دو تا تصویر را

And this will just continue, and your job as the subject

فهمیدید یک دکمه را فشار بدهید.

is to press the button when you see the change.

پس تصویر اول برای ۲۴۰ میلی ثانیه نشان داده می شود بعد صحفه خالی می شود.

So, show the original picture for 240 milliseconds. Blank.

بعد تصویر دوم ۲۴۰ میلی ثانیه نمایش داده می شود و دو مرتبه صفحه ۲۹۰ میلی ثانیه خالی است.

Show the next picture for 240 milliseconds. Blank.

و به همین ترتیب این مراحل تکرار می شود تا فرد مورد آزمایش دکمه را فشار بدهد.

And keep going, until the subject presses the button, saying,

و بگوید که تغییر را دیده است.

"I see the change."

حالا من می خواهم آزمایش را روی شما انجام بدهم.

So now we're going to be subjects in the experiment.

با یک مثال ساده شروع می کنیم.

We're going to start easy. Some examples.

خوب این که مشکل نیست؟

No trouble there.

همه می بینند؟ خیلی خوب.

Can everybody see? All right.

خوب افرادی که این آزمایش را انجام داده اند اندکی بیش از

Indeed, Rensink's subjects took only a little bit more

یک ثانیه بعد از شروع تغییر را متوجه می شدند.

than a second to press the button.

این یکی را می بینید؟

Can you see that one?

افراد این یکی را در نزدیک به ۲.۹ ثانیه متوجه شده اند.

2.9 seconds.

چند نفر هنوز پیداش نکرده اند؟

How many don't see it still?

چه روی سقف آن کلبه هست؟

What's on the roof of that barn?

(خنده)

(Laughter)

این یکی آسان است.

It's easy.

روی رودخانه پل است یا اسکله؟

Is it a bridge or a dock?

این چند تای آخر خیلی جالب هستند.

There are a few more really dramatic ones, and then I'll close.

من می خواهم چند تا که واقعا تکان دهنده هستند به شما نشان دهم.

I want you to see a few that are particularly striking.

این یکی خیلی تغییر بزرگی است و باز هم به سختی دیده می شود.

This one because it's so large and yet it's pretty hard to see.

آیا می توانید آن را ببینید؟

Can you see it?

حضار : بله.

Audience: Yes.

سایه ها عقب و جلو می روند بالای دماغه هواپیما.خیلی بزرگ است.

Dan Dennett: See the shadows going back and forth? Pretty big.

این یکی پانزده و نیم ثانیه وقت

So 15.5 seconds is the median time

آزمایش دهندگان را می گرفته است.

for subjects in his experiment there.

من این یکی را خیلی دوست دارم.این دیگر آخریش است.

I love this one. I'll end with this one,

چون که این خیلی واضح است و چیز خیلی مهمی است.

just because it's such an obvious and important thing.

چند نفر این را هنوز نمی بینند؟ چند نفر این را هنوز نمی بینند؟

How many still don't see it? How many still don't see it?

آن هواپیما چند تا موتور زیر بالش دارد؟

How many engines on the wing of that Boeing?

(خنده)

(Laughter)

درست در وسط تصویر.

Right in the middle of the picture!

خیلی ممنون از توجهتون.

Thanks very much for your attention.

من قصد داشتم به شما نشان بدهم که دانشمندان سعی می کنند

What I wanted to show you is that scientists,

با روشهایی از بیرون و از دید ناظر خارجی

using their from-the-outside, third-person methods,

به شما در مورد هوشیاری درونی شما اطلاعاتی بدهند

can tell you things about your own consciousness

که حتی خوابش را هم نمی دیده اید.

that you would never dream of,

و در واقع شما شناختی از

and that, in fact, you're not the authority

هوشیاری خودتان تا آن حد که فکر می کنید ندارید.

on your own consciousness that you think you are.

و در واقع ما در راه رسیدن به

And we're really making a lot of progress

یک تئوری ذهن خیلی پیشرفت کرده ایم.

on coming up with a theory of mind.

جف هاوکینز امروز صبح سعی کرد که تلاشهای خودش

Jeff Hawkins, this morning, was describing his attempt

برای رسیدن به یک تئوری خوب در علوم اعصاب را توضیح دهد.

to get theory, and a good, big theory, into the neuroscience.

و من با او موافقم که این مشکل بزرگی است.

And he's right. This is a problem.

یک بار من در دانشکده پزشکی هاروارد سخنرانی می کردم

Harvard Medical School once -- I was at a talk --

ریس یک آزمایشگاه می گفت در آزمایشگاه ما یک جمله ای هست که می گوید:

director of the lab said, "In our lab, we have a saying.

اگر شما روی یک نورون کار می کنید کار شما نوروساینس است.

If you work on one neuron, that's neuroscience.

اگر شما روی دو تا نورون کار می کنید کار شما روانشناسی است.

If you work on two neurons, that's psychology."

(خنده)

(Laughter)

ما به تئوری های بیشتری نیاز داریم و خیلی از این ها از بالا به پایین خواهند آمد.

We have to have more theory, and it can come as much from the top down.

از شما خیلی متشکرم.

Thank you very much.

(تشویق)

(Applause)