12 truths I learned from life and writing | Anne Lamott

Translator: Tara Emami Reviewer: Leila Ataei

My seven-year-old grandson sleeps just down the hall from me,

نوه هفت ساله من توی سالن خونه درست کنار من میخوابه،

and he wakes up a lot of mornings

اون بیشتر صبح ها بیدار میشه

and he says,

و میگه،

"You know, this could be the best day ever."

«امروز میتونه بهترین روز باشه.»

And other times, in the middle of the night,

و در بعضی اوقات، نیمه های شب،

he calls out in a tremulous voice,

با صدای لرزان صدا میزنه،

"Nana, will you ever get sick and die?"

«مامان بزرگ، ممکنه تو مریض بشی و بمیری؟»

I think this pretty much says it for me and most of the people I know,

فکر میکنم این حرف به من و بیشتر کسانی که میشناسم گفته میشه،

that we're a mixed grill of happy anticipation

که ما ظرفی از مخلوط انتظارات خوشبختی...

and dread.

و وحشت هستیم.

So I sat down a few days before my 61st birthday,

بنابراین چند روز قبل از تولد ٦١ سالگیم نشستم،

and I decided to compile a list of everything I know for sure.

و تصمیم گرفتم فهرستی از چیزهایی که بهشون یقین دارم تهیه کنم.

There's so little truth in the popular culture,

حقیقت در فرهنگ عمومی خیلی کمی وجود داره،

and it's good to be sure of a few things.

و این خوبه که در مورد چند چیزمطمئن شد.

بطور مثال، من دیگه ٤٧ ساله نیستم،

For instance, I am no longer 47,

although this is the age I feel,

هر چند خودمو در این سن حس میکنم،

and the age I like to think of myself as being.

و دلم میخواد فکر کنم که در این سن هستم.

My friend Paul used to say in his late 70s

دوستم "پل" قبلا در اواخر ۷۰ سالگیش میگفت...

that he felt like a young man with something really wrong with him.

که احساس میکرد یه مرد جوونه اما یه چیزی باهاش جور در نمیومد.

(Laughter)

(خنده حضار)

Our true person is outside of time and space,

شخص واقعی ما خارج از زمان و فضاست،

but looking at the paperwork,

اما با نگاه به کارت شناسایی،

I can, in fact, see that I was born in 1954.

در اصل میتونم ببینم که در سال 1954 متولد شدم.

My inside self is outside of time and space.

خود درونم خارج از زمان و فضاست.

It doesn't have an age.

و هیج سنی نداره.

I'm every age I've ever been, and so are you,

من در هر سنی هستم که همیشه بودم، شما هم همینطور.

although I can't help mentioning as an aside

با اینکه میتونم اشاره کنم که اگر قواعد

that it might have been helpful if I hadn't followed

مراقبت های پوستی سال های ۶۰ رو دنبال میکردم ممکن بود

the skin care rules of the '60s,

مفید واقع بشه،

which involved getting as much sun as possible

که شامل گرفتن حمام آفتاب تا حد امکان بود،

while slathered in baby oil

در حالیکه کلی روغن بچه استفاده میشد

and basking in the glow of a tinfoil reflector shield.

و زیر تابش پوششی بازتابنده از فویل حلبی آفتاب می‌گرفتن.

(Laughter)

(صدای خنده حضار)

It was so liberating, though, to face the truth

گرچه، این خیلی رهایی بخش بود، روبرو شدن با حقیقت اینکه

that I was no longer in the last throes of middle age,

دیگه در آخرین رنج شدید میانسالی نبودم.

that I decided to write down every single true thing I know.

و تصمیم گرفتم هر حقیقتی رو که میدونم بنویسم.

People feel really doomed and overwhelmed these days,

این روزها مردم واقعا احساس فنا و در هم شکستگی میکنن،

and they keep asking me what's true.

و دائما از من میپرسن که حقیقت چیه.

So I hope that my list of things I'm almost positive about

بدین ترتیب امیدوارم فهرست چیزهای من که در موردشون تقریبا مطمئن هستم

might offer some basic operating instructions

بتونه بعضی از تعلیمات ساختار اولیه رو به هر کسی که واقعا

to anyone who is feeling really overwhelmed or beleaguered.

احساس درهم شکستگی و یا تحت فشار مشکلات قرار دارن ارائه بده،

Number one:

شماره یک:

the first and truest thing is that all truth is a paradox.

اولین و واقعی ترین چیز اینه که تمام حقیقت یک تضاده.

Life is both a precious, unfathomably beautiful gift,

زندگی هدیه ای هم گرانبها و بی نهایت زیباست،

and it's impossible here, on the incarnational side of things.

و اینجا غیرممکن، قسمت تجدید حیات چیزهاست.

It's been a very bad match

این مقایسه خیلی بدی برای

for those of us who were born extremely sensitive.

بعضی از ماست که به شدت حساس به دنیا اومدیم.

It's so hard and weird that we sometimes wonder

این خیلی سخت و عجیبه که ما بعضی مواقع کنجکاو میشیم

if we're being punked.

که آیا عاصی شدیم.

It's filled simultaneously with heartbreaking sweetness and beauty,

این در عین حال با زیبایی و ملاحت ناراحت کننده،

desperate poverty,

فقر از روی ناچاری،

floods and babies and acne and Mozart,

سیل و نوزادان و جوش صورت و موتزارت، کامل میشه،

all swirled together.

همه با هم در چرخش هستن.

I don't think it's an ideal system.

فکر نمیکنم این سیستم ایده آلی باشه.

(Laughter)

(خنده حضار)

Number two: almost everything will work again

شماره دو: تقریبا همه چیز رو اگر برای چند دقیقه از کار بندازید،

if you unplug it for a few minutes --

دوباره شروع به کار میکنه --

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق)

including you.

شامل شماها.

Three: there is almost nothing outside of you

سه: تقریبا هیچ چیز بیرون از شما وجود نداره

that will help in any kind of lasting way,

که به هر شکلی برای دوام شما کمک کنه.

unless you're waiting for an organ.

مگر اینکه در انتظار پیوند عضوی باشید.

You can't buy, achieve or date serenity and peace of mind.

کسی نمیتونه آرامش و سلامت ذهن رو بخره یا به دست بیاره یا باهاش قرار بذاره.

This is the most horrible truth, and I so resent it.

این وحشتناکترین حقیقته، و من خیلی ازش منزجرم.

But it's an inside job,

اما یه کار درونیه،

and we can't arrange peace or lasting improvement

و ما نمیتونیم برای کسانی که بیشتر از همه در این دنیا

for the people we love most in the world.

دوستشون داریم بهبودی ماندگار یا صلح مهیا کنیم

They have to find their own ways,

اونا باید راه خودشون و جواب های خودشون

their own answers.

رو پیدا کنن،

You can't run alongside your grown children

شما نمیتونین کنار بچه های بزرگ شده خودتون در سفر قهرمانی اونها

with sunscreen and ChapStick on their hero's journey.

با کرم ضد آفتاب و یا ضد ترک لب بدوید.

You have to release them.

باید اونا رو رها کنین.

It's disrespectful not to.

این بی احترامی نیست.

And if it's someone else's problem,

و اگر این مشکل شخص دیگه ای باشه،

you probably don't have the answer, anyway.

احتمالا جوابی هم براش ندارین.

(Laughter)

(خنده حضار)

Our help is usually not very helpful.

یاری کردن ما معمولا کمک زیادی نمیکنه.

Our help is often toxic.

خیلی وقتا کمک ما مسموم کننده ست.

And help is the sunny side of control.

و کمک جنبه راضی کننده برای کنترل کردنه.

Stop helping so much.

دست از کمک خیلی زیاد بردارین.

Don't get your help and goodness all over everybody.

به هر کسی خوبی و کمک نکنین.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق حضار)

This brings us to number four:

این ما رو به شماره چهار میبره:

everyone is screwed up, broken, clingy and scared,

همه انسانها خراب کاری میکنن، شکست میخورن، احساساتی میشن و میترسن.

even the people who seem to have it most together.

حتی آدمایی که بنظر میاد از عهده بیشتر اینا برمیان.

They are much more like you than you would believe,

همین آدما خیلی بیشتر از اونی که باورتون بشه شبیه شما هستن.

so try not to compare your insides to other people's outsides.

پس درون خودتون رو با ظاهر دیگران مقایسه نکنین.

It will only make you worse than you already are.

این فقط شما رو بدتر از اونی که هستین میکنه.

(Laughter)

(خنده حضار)

Also, you can't save, fix or rescue any of them

همچنین، نمیتونین از هیچکدوم اونا محافظت کنین، درستشون کنین یا نجاتشون بدین

or get anyone sober.

یا کسی رو از الکل پاک کنین.

What helped me get clean and sober 30 years ago

چیزی که ۳۰ سال پیش به من کمک کرد که از الکل پاک بشم

was the catastrophe of my behavior and thinking.

فاجعه رفتاری و فکر خودم بود.

So I asked some sober friends for help,

برای همین از چند دوست رها شده کمک خواستم،

and I turned to a higher power.

و با نیرویی بالاتر شروع کردم.

One acronym for God is the "gift of desperation,"

یک اسم مخفف برای خداوند اینه، "خدای نوميدى"،

G-O-D,

(خ. ن)

or as a sober friend put it,

یک دوست رها شده اینطور توضیح میده،

by the end I was deteriorating faster than I could lower my standards.

در آخر رو به زوال رفتنم سریعتر از پایینتر آوردن معیارهای زندگیم بود.

(Laughter)

(خنده حضار)

So God might mean, in this case,

پس شاید در این مورد منظور خداوند این باشه،

"me running out of any more good ideas."

«ایده های خوب من دیگه تموم شده.»

While fixing and saving and trying to rescue is futile,

زمانی که اصلاح و نجات دادن و سعی برای رهایی فایده ای نداره،

radical self-care is quantum,

خودیابی ریشه ای ذره کوچکی از انرژیه،

and it radiates out from you into the atmosphere

و از شما مانند یکم هوای تازه

like a little fresh air.

به درون اتمسفر پخش میشه.

It's a huge gift to the world.

این یک هدیه عظیم به دنیاست.

When people respond by saying, "Well, isn't she full of herself,"

وقتی مردم اینطور پاسخ میدن، "خب، این خانم فکر میکنه خیلی میفهمه،"

just smile obliquely like Mona Lisa

فقط یه لبخند ملیح مثل مونالیزا بزن

and make both of you a nice cup of tea.

و برای هر دوتون یه فنجون چایی خوب درست کن.

Being full of affection for one's goofy, self-centered,

جایی که برای کسی که احمق و خودخواهه، بد اخلاق و آزار دهنده ست،

cranky, annoying self

پر از عاطفه هستی

is home.

خونه ست.

It's where world peace begins.

این همونجاییه که صلح جهانی ازش شروع میشه.

Number five:

شماره پنج:

chocolate with 75 percent cacao is not actually a food.

شکلات با ۷۵ درصد کاکائو در واقع غذا محسوب نمیشه.

(Laughter)

(خنده حضار)

Its best use is as a bait in snake traps

بهتره ازش به عنوان طعمه توی تله مار استفاده بشه

or to balance the legs of wobbly chairs.

یا برای میزان کردن پایه صندلی نامیزان.

It was never meant to be considered an edible.

هرگز قرار نبود یک خوراکی در نظر گرفته بشه.

Number six --

شماره شش --

(Laughter)

(خنده حضار)

writing.

نوشتن.

Every writer you know writes really terrible first drafts,

هر نویسنده ای که میشناسید واقعا پیش نویسهای وحشتناکی مینویسه،

but they keep their butt in the chair.

اما از روی صندلیش تکون نمیخوره.

That's the secret of life.

این راز زندگی اینه.

That's probably the main difference between you and them.

شاید تفاوت اصلی بین شما و اونها همین باشه.

They just do it.

اونا کارو انجام میدن.

They do it by prearrangement with themselves.

اونا با قرار قبلی که با خودشون گذاشتن انجامش میدن.

They do it as a debt of honor.

مثل این که به شرفشون بدهکار باشن.

They tell stories that come through them

اونها داستانهایی رو میگن که از درونشون میاد

one day at a time, little by little.

ساعتی در روز و ذره ذره.

When my older brother was in fourth grade,

وقتی برادر بزرگتر من کلاس چهارم بود،

he had a term paper on birds due the next day,

یه مقاله در مورد پرندگان داشت که باید روز بعد تحویل میداد،

and he hadn't started.

و اصلا شروع نکرده بود.

So my dad sat down with him with an Audubon book,

برای همین پدرم با یک کتاب پرنده شناسی کنارش نشست،

paper, pencils and brads --

کاغذ، مداد و پونز --

for those of you who have gotten a little less young and remember brads --

بعضی از شما که کمی کمتر جوون هستین پونز رو یادتون میاد--

and he said to my brother,

بعد پدرم به برادرم گفت،

"Just take it bird by bird, buddy.

«پرنده به پرنده برو جلو، دوست من.

Just read about pelicans

مثلا اول در مورد پلیکان ها بخون.

and then write about pelicans in your own voice.

بعد با صدای خودت در مورد پلیکان ها بنویس.

And then find out about chickadees,

بعد برو سراغ پرنده کله سیاه امریکای شمالی،

and tell us about them in your own voice.

بعد در موردشون با صدای خودت برامون بگو.

And then geese."

و بعد غازها.»

So the two most important things about writing are: bird by bird

بنابراین دو چیز مهم در مورد نوشتن عبارتند از: پرنده به پرنده

and really god-awful first drafts.

و اولین پیش نویسها واقعا افتضاح هستن.

If you don't know where to start,

اگر نمیدونین از کجا شروع کنین،

remember that every single thing that happened to you is yours,

یادتون باشه که تک تک اتفاقاتی که براتون افتاده مال خودتونه،

and you get to tell it.

و شروع میکنید به گفتنش.

If people wanted you to write more warmly about them,

اگر مردم از شما خواستن که در موردشون صمیمی تر بنویسین،

they should've behaved better.

باید بهتر رفتار میکردن.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق حضار)

You're going to feel like hell if you wake up someday

اگر یه روز بیدار بشید و هیچ چیزی ننوشته باشین

and you never wrote the stuff

حس میکنین توی جهنم هستین

that is tugging on the sleeves of your heart:

اینها روی قلبتون سنگینی میکنن:

your stories, memories, visions and songs --

داستان هاتون، خاطرات، چشم اندازها و آوازهاتون--

your truth,

حقیقتتون،

your version of things --

نسخه شما از موضوعات--

in your own voice.

با صدای خودتون.

That's really all you have to offer us,

تمام چیزی که واقعا باید به ما ارائه بدین همینه،

and that's also why you were born.

و همچنین دلیل به دنیا اومدن شماست.

Seven: publication and temporary creative successes

هفت: انتشار و موفقیت های موقت خلاقانه

are something you have to recover from.

چیزهایی هستن که باید اونارو بازیابی کنین.

They kill as many people as not.

اینا کسی رو نمی کشن.

They will hurt, damage and change you

صدمه میزنن، آسیب میزنن و تغییرتون میدن

in ways you cannot imagine.

طوری که نمیتونین تصور کنین.

The most degraded and evil people I've ever known

بیشتر افراد مخرب و شروری که من تا به حال شناختم

are male writers who've had huge best sellers.

نویسندگان مردی هستند که فروش عظیمی داشتند.

And yet, returning to number one, that all truth is paradox,

و با این حال، برگشتن به نفر اول بودن، که تمام حقیقت در تضاده،

it's also a miracle to get your work published,

در ضمن چاپ شدن کار شما یک معجزه ست،

to get your stories read and heard.

اینکه داستان شما خوانده و شنیده بشه.

Just try to bust yourself gently of the fantasy

فقط سعی کنید خودتون رو به تدریج از تخیلات بیرون بکشید

that publication will heal you,

که نشر کتابتون شما رو بهبود میده،

that it will fill the Swiss-cheesy holes inside of you.

که این سوراخ های شبیه پنیر سوئیسی درون شما رو پر میکنه.

It can't.

نمیتونه.

It won't.

نمیشه.

But writing can.

اما نوشتن میتونه.

So can singing in a choir or a bluegrass band.

در یک گروه کر و یا یک گروه بلوگراس آواز خوندن هم می تونه

So can painting community murals or birding

همچنین نقاشی کردن دیوارها و یا نگاه کردن به پرنده ها

or fostering old dogs that no one else will.

و یا از سگ های پیری پرستاری کردن که هیچکس دیگه ای نمیکنه.

Number eight: families.

شماره هشت: خانواده.

Families are hard, hard, hard,

خانواده ها سخت و سخت و سخت هستن،

no matter how cherished and astonishing they may also be.

مهم نیست که ممکنه چطور با محبت و حیرت انگیز هم باشن.

Again, see number one.

باز هم، به شماره یک نگاه کنین.

(Laughter)

(خنده حضار)

At family gatherings where you suddenly feel homicidal or suicidal --

در جمع های خانوادگی که ناگهان احساس به قتل رساندن یا خودکشی میکنین -

(Laughter)

(خنده حضار)

remember that in all cases,

یادتون باشه که در تمام موارد،

it's a miracle that any of us, specifically, were conceived and born.

این یک معجزه ست که هر کدوم از ما، به طور خاص، به وجود و به دنیا اومدیم.

Earth is forgiveness school.

زمین مدرسه بخششه.

It begins with forgiving yourself,

با بخشیدن خودتون شروع میشه.

and then you might as well start at the dinner table.

و بعد ممکنه در میز شام هم شروع کنین.

That way, you can do this work in comfortable pants.

اینجوری، میتونین این کارو با شلوار راحتی انجام بدین.

(Laughter)

(خنده حضار)

When William Blake said that we are here

وقتی "ویلیام بلیک" گفت، ما اینجاییم

to learn to endure the beams of love,

که یاد بگیریم پرتوهای عشق رو تحمل کنیم،

he knew that your family would be an intimate part of this,

میدونست که خانواده شما میتونه بخش صمیمی از این باشه،

even as you want to run screaming for your cute little life.

حتی اگر بخواین فریادزنان به زندگی قشنگ کوچیک خودتون فرار کنین.

But I promise you are up to it.

اما من قول میدم شما از پسش برمیاین.

You can do it, Cinderella, you can do it,

میتونی این کارو بکنی، سیندرلا، از پسش برمیای،

and you will be amazed.

و شگفت زده میشی.

Nine: food.

شماره نه: غذا.

Try to do a little better.

سعی کنین یکم بهتر انجام بدین.

I think you know what I mean.

فکر میکنم میدونین منظورم چیه.

(Laughter)

(خنده حضار)

Number 10 --

شماره ده.

(Laughter)

(خنده حضار)

grace.

سخاوت.

Grace is spiritual WD-40,

سخاوت WD-40 معنوی است،

or water wings.

یا بال های آب.

The mystery of grace is that God loves Henry Kissinger and Vladimir Putin

راز فیض اینه که خداوند "هنری کیسینجر" و "ولادیمیر پوتین" رو دوست داره

and me

و منو.

exactly as much as He or She loves your new grandchild.

دقیقا به اندازه ای که اون نوه جدید شما رو دوست داره.

Go figure.

خودتون سر دربیارین!

(Laughter)

(خنده حضار)

The movement of grace is what changes us, heals us

حرکت سخاوتمندانه چیزیه که ما رو تغییر میده و بهبود میبخشه.

and heals our world.

و دنیای ما رو بهبود میبخشه.

To summon grace, say, "Help," and then buckle up.

برای دریافت سخاوت، بگید، "کمک" و بعد به کارتون بچسبید.

Grace finds you exactly where you are,

سخاوت دقیقا همونجایی که هستید شما رو پیدا میکنه،

but it doesn't leave you where it found you.

اما جایی که پیداتون میکنه شما رو ترک نمیکنه.

And grace won't look like Casper the Friendly Ghost,

و سخاوت شبیه "کسپر" روح دوست داشتنی نیست،

regrettably.

متاسفانه.

But the phone will ring or the mail will come

اما تلفن زنگ میخوره یا ایمیل میرسه

and then against all odds,

و سپس در برابر تمام مشکلات،

you'll get your sense of humor about yourself back.

شما حس شوخ طبعی شما بهتون برمیگرده.

Laughter really is carbonated holiness.

خنده واقعا قداست داره.

It helps us breathe again and again

بهمون کمک میکنه که دوباره و دوباره نفس بکشیم

and gives us back to ourselves,

و دوباره بهمون برمیگردونه،

and this gives us faith in life and each other.

و این به ما ایمان به زندگی و به همدیگه میده.

And remember -- grace always bats last.

و یادتون باشه - سخاوت همیشه آخرین بال زدنهاست.

Eleven: God just means goodness.

یازده: خدا فقط به معنی خوبیست.

It's really not all that scary.

این واقعا اونهمه ترسناک نیست.

It means the divine or a loving, animating intelligence,

این یعنی دوست داشتن، هوش شبیه سازی شده،

or, as we learned from the great "Deteriorata,"

یا همونطور که از "دتریوراتا"ی بزرگ یاد گرفتیم

"the cosmic muffin."

"کلوچه کیهانی."

A good name for God is: "Not me."

یک اسم خوب برای خدا اینه: "من نه."

Emerson said that the happiest person on Earth

"امرسون" گفته که شادترین فرد روی زمین

is the one who learns from nature the lessons of worship.

کسیه که از طبیعت درسهای عبادت بیاموزه.

So go outside a lot and look up.

پس زیاد بیرون برید و تماشا کنید.

My pastor said you can trap bees on the bottom of mason jars without lids

کشیش من گفت، میتونی زنبورها رو بطرف پایین کوزه های دهن گشاد منحرف کنی

because they don't look up,

چون اونا نگاه نمیکنن،

so they just walk around bitterly bumping into the glass walls.

برای همین همینجوری حرکت میکنن و به دیوارهای شیشه ای برخورد میکنن

Go outside. Look up.

و در آخر: .بیرون برید. جستجو کنید.

Secret of life.

راز زندگی.

And finally: death.

و در آخر: مرگ.

Number 12.

شماره دوازده

Wow and yikes.

"وای" و "عجب".

It's so hard to bear when the few people you cannot live without die.

این خیلی سخته که وقتی چند نفری رو که نمیتونین بدون اونا زندگی کنین بمیرن.

You'll never get over these losses, and no matter what the culture says,

هرگز از این از دست داده ها خلاص نمیشین، و مهم نیست که فرهنگ چی میگه،

you're not supposed to.

لازم نیست اینکارو بکنین.

We Christians like to think of death as a major change of address,

ما مسیحیان به مرگ بعنوان یک تغییر آدرس عظیم فکر میکنیم،

but in any case, the person will live again fully in your heart

اما در هر صورت، فرد دوباره بطور کامل در قلب شما زندگی میکنه

if you don't seal it off.

اگر اونو مهر و موم نکنین.

Like Leonard Cohen said, "There are cracks in everything,

مانند لئونارد کوهن گفت: «در همه چیز رخنه وجود داره،

and that's how the light gets in."

و به این روش نور وارد میشه.»

And that's how we feel our people again fully alive.

و به این شکل دوباره مردم خودمون رو به طور کامل زنده احساس میکنیم.

Also, the people will make you laugh out loud

همچنین، آدما شما رو در نامناسب ترین زمان ها

at the most inconvenient times,

با صدای بلند به خنده میندازن،

and that's the great good news.

و این خبر فوق العاده خوبیه.

But their absence will also be a lifelong nightmare of homesickness for you.

اما فقدان اونها برای شما یک کابوس از احساس غربت برای تمام عمر نیز میشه.

Grief and friends, time and tears will heal you to some extent.

غم و اندوه و دوستان، زمان و اشک شما را تا حدی التیام میده.

Tears will bathe and baptize and hydrate and moisturize you

اشک شما و زمینی رو که روش راه میرید رو شستشو و

and the ground on which you walk.

تعمید و خیس و مرطوب میکنه.

Do you know the first thing that God says to Moses?

آیا میدونید اولین چیزی که خداوند به موسی میگه چیه؟

He says, "Take off your shoes."

میگه: "کفشاتو در بیار."

Because this is holy ground, all evidence to the contrary.

چونکه این زمین مقدسه، تمام شواهد خلافشو نشون میده.

It's hard to believe, but it's the truest thing I know.

باورش سخته، اما این حقیقی ترین چیزیه که من میدونم.

When you're a little bit older, like my tiny personal self,

وقتی کمی مسن تر میشید، مثل شخص ناچیز خودم،

you realize that death is as sacred as birth.

متوجه میشید که مرگ به اندازه تولد مقدسه.

And don't worry -- get on with your life.

و نگران نباشید - به زندگیتون ادامه بدین.

Almost every single death is easy and gentle

تقریبا هر مرگی آسوده و لطیفه.

with the very best people surrounding you

با بهترین آدمایی که شما رو احاطه کردن.

for as long as you need.

تا هر زمانی که نیاز دارید.

You won't be alone.

شما تنها نخواهید بود.

They'll help you cross over to whatever awaits us.

اونها بهتون کمک میکنن به هر چیزی که در انتظار ماست عبور کنیم.

As Ram Dass said,

همونطور که "رام داس" گفته:

"When all is said and done,

«وقتی همه چیز گفته و انجام شد،

we're really just all walking each other home."

همه ما واقعا فقط همدیگه رو به خونه همراهی می کنیم.»

I think that's it,

من فکر میکنم همینه،

but if I think of anything else,

اما اگر به هر چیز دیگه ای فکر کنم،

I'll let you know.

بهتون خبر میدم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)

I was very surprised to be asked to come,

وقتی ازم خواستن که بیام خیلی شگفت زده شدم،

because it is not my realm,

چون این قلمرو من نیست،

technology or design or entertainment.

تکنولوژی، طراحی یا سرگرمی.

I mean, my realm is sort of faith and writing

یعنی، قلمرو من نوعی از ایمان و نوشتنه.

and kind of lurching along together.

و نوعی گردش به همراه همدیگه ست.

And I was surprised,

و من شگفت زده شدم،

but they said I could give a talk, and I said I'd love to.

اما گفتن که میتونم صحبت کنم، من هم گفتم: این عالیه.

(Video) If you don't know where to start,

(ویدئو) اگر نمیدونید از کجا شروع کنین،

remember that every single thing that happened to you is yours

یادتون باشه هر اتفاقی که براتون میافته مال خودتونه

and you get to tell it.

و لازمه که اونو بگید.

Anne Lamott: People are very frightened and feel really doomed

"آن لاموت": این روزها در امریکا مردم خیلی ترسیدن و واقعا حس میکنن

in America these days,

محکوم به فنا هستن،

and I just wanted to help people get their sense of humor about it

و من فقط خواستم به مردم کمک کنم در موردش حس شوخ طبعی خودشونو بدست بیارن

and to realize how much isn't a problem.

و متوجه بشن که مشکل چندانی نیست.

If you take an action,

اگر وارد عمل بشید،

take a really healthy or loving or friendly action,

یک عمل واقعا سالم یا عاشقانه و یا دوستانه رودست بگیرین،

you'll have loving and friendly feelings.

احساسات عاشقانه و دوستانه بدست میارین.