Dean Kamen: New prosthetic arm for veterans

دین کامن یک دست مصنوعی جدید رو نشان می دهد.

Translator: vahid babakeshizadeh Reviewer: mohsen hoseini

I got a visit almost exactly a year ago,

من بازدیدی داشتم تقریبا 1 سال پیش،

a little over a year ago, from a very senior person at the Department of Defense.

کمی بیش از 1 سال پیش، از شخص بلند مرتبه ای در وزارت دفاع.

Came to see me and said, "1,600 of the kids that we've sent out

که برای دیدن من آمد و گفت،"1,600 تا از بچه هایی که ما به بیرون فرستادیم (برای جنگ در کشورهای دیگر)

have come back missing at least one full arm.

در حالی برگشتند که یک دست نداشتند.

Whole arm. Shoulder disarticulation.

تمام دست. کامل از شانه.

And we're doing the same thing we did for -- more or less,

و ما کم و بیش همان چیزی که قبلا انجام می دادیم رو انجام می دهیم،

that we've done since the Civil War, a stick and a hook.

همانی که از جنگ داخلی آمریکا انجام می دادیم، یک چوب و یک گیره.

And they deserve more than that."

و آنها لایق بیشتر از این هستند".

And literally, this guy sat in my office in New Hampshire and said,

و او در اتاق من توی اداره در نیو همپشیر نشست و گفت،

"I want you to give me something that we can put on these kids

"من می خوام که تو به من چیزی بدی که به این بچه ها وصل کنیم

that'll pick up a raisin or a grape off a table,

که بتونه یک کشمش یا دونه ی انگور رو از روی میز برداره،

they'll be able to put it in their mouth without destroying either one,

آنها بتونن اون رو تو دهانشون بذارن بدون اینکه اون دونه ها خراب بشن،

and they'll be able to know the difference without looking at it."

و بتونن تفاوت بین اون دو دانه رو بدون نگاه کردن به اونا تشخیص بدن."

You know, had efferent, afferent, and haptic response.

میدونی، پاسخهای حسی داشته باشه و بشه با مغز اون رو کنترل کرد و از اون به مغز اطلاعات فرستاد.

He finishes explaining that, and I'm waiting for the big 300 pound paper proposal,

او در نهایت توضیح داد که، من منتظر پیشنهاد 300 پندی تو روی کاغذ هستم،

and he said, "That's what I want from you."

و او گفت، "این چیزیه که من از تو می خوام."

I said, "Look, you're nuts. That technology's just not available right now.

من گفتم، "ببین، تو دیونه ای. این چنین تکنولوژی هنوز وجود نداره.

And it can't be done.

و این کار شدنی نیست.

Not in an envelope of a human arm,

نه در شکل یک دست،

with 21 degrees of freedom, from your shoulder to your fingertips."

با 21 درجه ی آزادی، از شانه تا نوک انگشتان."

He said, "About two dozen of these 1,600 kids have come back bilateral.

او گفت، "حدود 12 نفر از این 1600 نفر تا الان بدون دو تا دست برگشتند.

You think it's bad to lose one arm?

تو فکر می کنی این بده که یک دستتو از دست بدی؟

That's an inconvenience compared to having both of them gone."

در مقایسه با از دست دادن هر دو تا عذاب این بیشتره."

I got a day job,

من یک کار روزانه داشتم،

and my nights and weekends are already filled up with things like,

و شبها و آخر هفته های من پر بود از چیزهایی شبیه،

let's supply water to the world, and power to the world, and educate all the kids,

بیا آب جهان را تامین کنیم، و توان جهان را، و همه ی بچه ها را آموزش دهیم،

which, Chris, I will not talk about. I don't need another mission.

که، مسیح، من در این مورد حرف نخواهم زد. ماموریت دیگه ای نمی خوام.

I keep thinking about these kids with no arms.

من دائما دارم در مورد این بچه های بی دست فکر می کنم.

He says to me, "We've done some work around the country.

او به من گفت، "ما در سراسر کشور کارهایی انجام دادیم.

We've got some pretty amazing neurology and other people."

ما کارهای خیلی شگفت انگیزی در حوزه ی عصب شناسی به دست آورديم."

I said, "I'll take a field trip, I'll go see what you got."

من گفتم، "يك سفر تحقيقاتي ميرم،"ببينم چي به دست آورديد."

Over the next month I visited lots of places, some out here, around the country,

در طول ماه بعد من از مکانهای زیادی بازدید کردم، بعضی هاشون خارج از اینجا، اطراف شهر،

found the best of the best.

كه تونستم بهترین بهترینها رو پیدا کنم.

I went down to Washington. I saw these guys, and said,

من به واشنگتن رفتم، این بچه ها رو دیدم، و گفتم،

"I did what you asked me. I looked at what's out there.

"من چیزی رو که از من خواستی رو انجام دادم. من چیزایی رو که اونجا بود رو دیدم.

I still think you're nuts. But not as nuts as I thought."

من هنوزم فکر می کنم که تو دیونه ای. ولی نه اونقدری که من فکر می کردم."

I put a team together, a little over 13 months ago,

من تیمی رو جمع کردم، کمی بیش از 13 ماه پیش،

got up to 20 some-odd people.

حدود 20 فرد عجیب رو جمع کردم.

We said, we're going to build a device that does what he wants.

ما گفتیم، ما می خوایم وسیله ای رو بسازیم که هر کسی هر کاری رو بخواد باهاش انجام بده.

We have 14 out of the 21 degrees of freedom;

ما 14 تا از 21 درجه آزادی رو ایجاد کردیم.

you don't need the ones in the last two fingers.

درجه های آزادی در انتهای 2 انگشت آخر خیلی هم احتیاج نیستند.

We put this thing together.

ما این چیز رو جمع کردیم.

A couple of weeks ago we took it down to Walter Reed,

دو هفته پیش ما اون رو روی والتر رید وصل کردیم،

which is unfortunately more in the news these days.

که بدبختانه امروزه بیشتر در خبرها دیده میشه.

We showed it to a bunch of guys.

ما اون رو به تعدادی از افراد نشان دادیم.

One guy who described himself as being lucky,

یکی که خودشو خوش شانس توصیف می کرد،

because he lost his left arm, and he's a righty.

چون راست دست بود و دست چپشو از دست داده بود.

He sat at a table with seven or eight of these other guys.

او روی میز نشست کنار 7-8 تا دیگه.

Said he was lucky, because he had his good arm,

گفت که اون خیلی خوش شانس بوده چون دست خوبشو هنوز داره،

and then he pushed himself back from the table. He had no legs.

و بعد خودشو از میز عقب کشید. پا نداشت.

These kids have attitudes that you just can't believe.

این بچه ها طرز فکر هایی دارن که نمی تونید باور کنید.

So I'm going to show you now, without the skin on it,

پس من می خوام الان به شما بدون هیچ پوستی اونو نشون بدم،

a 30-second piece, and then I'm done.

یک قطعه ی 30 ثانیه ای، بعدش کار من تموم میشه.

But understand what you're looking at

ولی، متوجه باشید: چیزی که شما بهش نگاه می کنید

we made small enough to fit on a 50th percentile female,

ما به قدر کافی کوچک درستش کردیم تا بتونه بر بدن یک زن با جثه ی متوسط اندازه بشه.

so that we could put it in any of these people.

تا بتونیم بر بدن همه ی این افراد قرارش بدیم.

It's going to go inside something that we use in CAT scans and

من می خوام کاری رو شروع کنم که ما فقط در اسکن های CAT از اونا استفاده می کنیم و

MRIs of whatever is their good arm,

در MRI های هر چیزی که دست خوبی برای آنها میشه،

to make silicon rubber, then coat it, and paint it in 3D --

تا یک لاستیک سیلسکنی بسازیم، بعد براش روکش بذاریم، و اونو بصورت سه بعدی بکشیم،

exact mirror image of their other limb.

تصویر آیینه ای از اعضای دیگر آن.

So, you won't see all the really cool stuff that's in this series elastic set of 14 actuators,

پس شما همه ی چیزای جالب داخل این قطعه ی انعطاف پذیر با 14 تا عملگر رو نخواهید دید،

each one which has its own capability to sense temperature and pressure.

که هر کدام توانایی حس کردن دما و فشار رو دارن.

It also has a pneumatic cuff that holds it on,

همچنین او یک دکمه ی نیوماتیکی هم داره که اونو روشن نگه می داره،

so the more they put themselves under load, the more it attaches.

پس هرچه بیشتر تحت بار قرار بگیره، بیشتر می چسبه.

They take the load off, and it becomes, again, compliant.

آنها بار رو برمی دارند، و اون دوباره فرمان بردار میشه.

I'm going to show you a guy doing a couple of simple things with this

من الان به شما کسی رو نشان می دهم که چند تا كار ساده با این انجام میده

that we demonstrated in Washington. Can we look at this thing?

که ما در واشنگتن به نمایش گذاشتیم. میشه اونو به ما نشون بدین لطفا؟

Watch the fingers grab. The thumb comes up. Wrist.

به نحوه ی گرفتن انگشتان نگاه کنید. انگشت شست بالا میاد. مچ.

This weighs 6.9 pounds.

وزن این 6.9 پوند است.

Going to scratch his nose.

می خواد بینیش رو بخارونه.

It's got 14 active degrees of freedom.

اون 14 درجه آزادی فعال داره.

Now he's going to pick up a pen with his opposed thumb and index finger.

الان می خواد یک خودکار رو با انگشت شست و سبابه برداره.

Now he's going to put that down, pick up a piece of paper,

الان داره اونو می ذاره پایین، یک تیکه کاغذ برمی داره،

rotate all the degrees of freedom in his hand and wrist, and read it.

تمام درجات آزادی داخل دست و مچ رو می چرخونه و اونو می خونه.

(Applause)

(تشویق حضار)