Tim Harford: Trial, error and the God complex

تیم هارفورد: آزمون، خطا و توهم حقانیت

Translator: Ali Hadji Beyglou Reviewer: Pouria Montazeri

It's the Second World War.

در جریان جنگ جهانی دوم

A German prison camp.

در یک اردوگاه زندانیان جنگی آلمانها

And this man,

این مرد

Archie Cochrane,

"آرچی کاکرین"

is a prisoner of war and a doctor,

زندانی جنگی، و یک پزشک است،

and he has a problem.

و مشکلی دارد.

The problem is that the men under his care

مشکل این است که افراد زیر نظر او

are suffering

از وضعیتی مشقت بار

from an excruciating and debilitating condition

و ناتوان کننده رنج می برند

that Archie doesn't really understand.

که "آرچی" از آن سر در نمی آورد.

The symptoms

از نشانه های آن

are this horrible swelling up of fluids under the skin.

تجمع مایع زیر پوست و تورم شدید است.

But he doesn't know whether it's an infection, whether it's to do with malnutrition.

اما او نمی داند که دلیل آن عفونت است، یا عوارض سوء تغذیه.

He doesn't know how to cure it.

او راه درمان آن را نمی داند.

And he's operating in a hostile environment.

و در محیطی خشن و بی رحم فعالیت می کند.

And people do terrible things in wars.

و مردم در جنگها کارهای وحشتناکی انجام می دهند.

The German camp guards, they've got bored.

نگهبانان آلمانی حوصله شان سر می رفت،

They've taken to just firing into the prison camp at random

و به صورت تصادفی به داخل کمپ شلیک می کردند،

for fun.

فقط برای تفریح!

On one particular occasion,

در یک مورد خاص،

one of the guards threw a grenade into the prisoners' lavatory

یکی از نگهبانان زمانی که دستشویی پر از زندانیان بود

while it was full of prisoners.

نارنجکی به داخل آنجا پرتاب کرد.

He said he heard suspicious laughter.

و گفت به علت "شنیدن خنده مشکوک" این کار را کرده.

And Archie Cochrane, as the camp doctor,

"آرچی کاکرین" به عنوان پزشک کمپ،

was one of the first men in

از اولین کسانی بود که

to clear up the mess.

سعی کرد اوضاع را بهبود بخشد.

And one more thing:

و یک چیز دیگر:

Archie was suffering from this illness himself.

"آرچی" خودش نیز از این بیماری رنج می برد.

So the situation seemed pretty desperate.

پس اوضاع نسبتاً نا امید کننده بود.

But Archie Cochrane

اما "آرچی کاکرین"

was a resourceful person.

فرد کاردانی بود.

He'd already smuggled vitamin C into the camp,

او پنهانی مقداری ویتامین C وارد کمپ کرده بود،

and now he managed

و به تازگی موفق شده بود

to get hold of supplies of marmite

در بازار سیاه به "مارمایت"

on the black market.

دست پیدا کند.

Now some of you will be wondering what marmite is.

الان بعضی از شما فکر می کنید که "مارمایت" چیست.

Marmite is a breakfast spread beloved of the British.

"مارمایت" نوعی شیره مخصوص صبحانه است که در بریتانیا بسیار محبوب است.

It looks like crude oil.

تقریباً شبیه نفت خام است.

It tastes ...

و طعمش...

zesty.

خوش مزه است!

And importantly,

و از همه مهم تر،

it's a rich source

منبع بسیار غنی

of vitamin B12.

ویتامین B12 است.

So Archie splits the men under his care as best he can

پس "آرچی" افراد تحت نظرش را به بهترین شکل

into two equal groups.

به دو گروه مساوی تقسیم کرد.

He gives half of them vitamin C.

به نیمی از آنها ویتامین C داد،

He gives half of them vitamin B12.

و به نیمهء دیگر ویتامین B12.

He very carefully and meticulously notes his results

او خیلی محتاطانه و با دقت نتایج را زیر نظر گرفت

in an exercise book.

و در دفتری یادداشت کرد.

And after just a few days,

و تنها پس از چند روز،

it becomes clear

مشخص شد که

that whatever is causing this illness,

بی توجه به علت بیماری،

marmite is the cure.

درمان آن "مارمایت" بود.

So Cochrane then goes to the Germans who are running the prison camp.

پس "کاکرین" نزد آلمان هایی که کمپ را اداره می کردند رفت.

Now you've got to imagine at the moment --

حالا باید این لحظه را مجسم کنید --

forget this photo, imagine this guy

این فرد را مجسم کنید

with this long ginger beard and this shock of red hair.

با ریش بلند و توده ای از موی قرمز.

He hasn't been able to shave -- a sort of Billy Connolly figure.

او برای مدتی طولانی امکان اصلاح کردن نداشته.

Cochrane, he starts ranting at these Germans

او - کاکرین - شروع میکند به لفاظی برای آلمانها

in this Scottish accent --

با همان لهجه اسکاتلندی اش--

in fluent German, by the way, but in a Scottish accent --

البته به آلمانی سلیس ، اما با لهجه اسکاتلندی

and explains to them how German culture was the culture

و برای آنها می گوید که فرهنگ آلمان فرهنگیست که

that gave Schiller and Goethe to the world.

"شیلر" و "گوته" را به جهان بخشیده.

And he can't understand

و او درک نمی کند که

how this barbarism can be tolerated,

این وحشی گری چگونه تحمل می شود.

and he vents his frustrations.

او همه سر خوردگی اش را نشان می دهد

And then he goes back to his quarters,

و سپس به اقامتگاهش رفته،

breaks down and weeps

و با نا امیدی گریه می کند

because he's convinced that the situation is hopeless.

زیرا دیگر قانع شده که امیدی به بهبود اوضاع نیست.

But a young German doctor

اما یک پزشک جوان آلمانی

picks up Archie Cochrane's exercise book

دفترچه "آرچی" را برمی دارد

and says to his colleagues,

و به همکارانش می گوید

"This evidence is incontrovertible.

"این یک مدرک مسلم است.

If we don't supply vitamins to the prisoners,

اگر از دادن ویتامین به زندانی ها خودداری کنیم،

it's a war crime."

مرتکب جنایت جنگی شده ایم."

And the next morning,

و فردای آن روز،

supplies of vitamin B12 are delivered to the camp,

محموله محتوی ویتامین B12 به کمپ رسید،

and the prisoners begin to recover.

و زندانیان بهبود یافتند.

Now I'm not telling you this story

این داستان را به این خاطر تعریف نکردم

because I think Archie Cochrane is a dude,

که بگویم "آرچی کاکرین" مرد بزرگیست،

although Archie Cochrane is a dude.

هرچند "آرچی" واقعا مرد بزرگسیت!

I'm not even telling you the story

حتی به این دلیل نبوده

because I think we should be running

که بگویم باید در همه جوانب اجتماع

more carefully controlled randomized trials

آزمایشهای دقیق و کنترل شده ای

in all aspects of public policy,

انجام دهیم، هرچند که

although I think that would also be completely awesome.

به نظرم ایده بسیار خوبیست.

I'm telling you this story

این داستان را تعریف کردم

because Archie Cochrane, all his life,

چون "آرچی کاکرین" ، در طول زندگی اش

fought against a terrible affliction,

در برابر یک مصیبت وحشتناک مبارزه کرد.

and he realized it was debilitating to individuals

که افراد را ناتوان می کرد

and it was corrosive to societies.

و جوامع را به فساد می کشید.

And he had a name for it.

و برای این مصیبت نامی هم گذاشت.

He called it the God complex.

او آن را "توهم حقانیت" نامید.

Now I can describe the symptoms of the God complex very, very easily.

با این داستان می توانم علائم "توهم حقانیت" را ساده توضیح بدهم.

So the symptoms of the complex

از علائم این عقده این است که

are, no matter how complicated the problem,

هرچقدر هم یک مشکل پیچیده باشد،

you have an absolutely overwhelming belief

شما اعتقاد راسخ دارید که

that you are infallibly right in your solution.

راه حل شما به طور خطا ناپذیری درست است.

Now Archie was a doctor,

"آرچی" یک پزشک بود.

so he hung around with doctors a lot.

پس با پزشکان زیادی سروکار داشت.

And doctors suffer from the God complex a lot.

و پزشکان بسیاری از عقده حقانیت رنج می برند.

Now I'm an economist, I'm not a doctor,

من یک اقتصاد دان هستم؛ پزشک نیستم،

but I see the God complex around me all the time

اما همیشه توهم حقانیت را در همکاران

in my fellow economists.

و اطرافیان خودم می بینم.

I see it in our business leaders.

آن را در مدیران تجارتی می بینم.

I see it in the politicians we vote for --

در سیاستمدارانی که به آنها رأی می دهیم هم می بینم--

people who, in the face of an incredibly complicated world,

افرادی که، در برابر دنیای بسیار پیچیدهء ما ،

are nevertheless absolutely convinced

کاملاً قاطعانه معتقدند

that they understand the way that the world works.

که دقیقاً فهمیده اند که دنیا چگونه کار می کند.

And you know, with the future billions that we've been hearing about,

و می دانید که، با میلیاردها سال در پیش رو،

the world is simply far too complex

جهان بسیار پیچیده تر از آنست که

to understand in that way.

بخواهیم اینگونه درکش کنیم.

Well let me give you an example.

اجازه بدهید یک مثال بزنم.

Imagine for a moment

لحظه ای تصور کنید

that, instead of Tim Harford in front of you,

که به جای "تیم هارفورد" در برابر شما،

there was Hans Rosling presenting his graphs.

"هانس روسلینگ" درباره نمودارهایش صحبت می کرد.

You know Hans:

"هانس" را می شناسید:

the Mick Jagger of TED.

او "میک جاگر" تد است.

(Laughter)

(خنده)

And he'd be showing you these amazing statistics,

و او آمارهای بسیار جالبی به شما نشان می دهد،

these amazing animations.

با انیمیشن های حیرت انگیز.

And they are brilliant; it's wonderful work.

و اینها فوق العاده عالی اند.

But a typical Hans Rosling graph:

اما یک نمودار "هانس" را در نظر بگیرید:

think for a moment, not what it shows,

یک لحظه فکر کنید، نه به چیزی که نمودار نشان می دهد

but think instead about what it leaves out.

بلکه به چیزی فکر کنید که باقی می گذارد.

So it'll show you GDP per capita,

خوب، این نمودار سرانه تولید ناخالص داخلی را نشان می دهد،

population, longevity,

جمعیت، طول عمر،

that's about it.

همین!

So three pieces of data for each country --

یعنی سه داده برای هر کشور--

three pieces of data.

فقط سه داده!

Three pieces of data is nothing.

سه داده واقعاً چیزی نیست!

I mean, have a look at this graph.

منظورم اینست که، به این نمودار نگاه کنید.

This is produced by the physicist Cesar Hidalgo.

توسط "سزار هیدالگو" فیزیکدان تهیه شده.

He's at MIT.

او در MIT است.

Now you won't be able to understand a word of it,

احتمالاً حتی یک کلمه هم متوجه نمی شوید،

but this is what it looks like.

اما این چیزی است که می بینید.

Cesar has trolled the database

"سزار" داده های مربوط به ۵۰۰۰ محصول مختلف را

of over 5,000 different products,

دوران داده، و به کمک

and he's used techniques of network analysis

تکنیک های تحلیل شبکه توانسته

to interrogate this database

این داده ها را به هم ارتباط داده

and to graph relationships between the different products.

و این نمودار رابطه میان محصولات مختلف را رسم کند.

And it's wonderful, wonderful work.

و این واقعاً فوق العاده است

You show all these interconnections, all these interrelations.

که این روابط و توابع پیچیده را نشان می دهد.

And I think it'll be profoundly useful

و به نظر من بسیار کاربردی خواهد بود

in understanding how it is that economies grow.

برای درک اینکه اقتصاد چگونه رشد می کند.

Brilliant work.

یک کار بسیار عالی.

Cesar and I tried to write a piece for The New York Times Magazine

سزار و من سعی کردیم مقاله ای برای مجله نیویورک تایمز بنویسیم

explaining how this works.

راجع به اینکه این نمودار چگونه کار می کند.

And what we learned

و متوجه شدیم که

is Cesar's work is far too good to explain

کار سزار خوب تر از این است

in The New York Times Magazine.

که در مجله نیویورک تایمز منتشر شود.

Five thousand products --

۵۰۰۰ محصول--

that's still nothing.

هنوزخیلی کم است.

Five thousand products --

۵۰۰۰ محصول--

imagine counting every product category

فرض کنید هر کدام از دسته بندی های

in Cesar Hidalgo's data.

محصولات مورد تحقیق سزار را بشماریم.

Imagine you had one second

فرض کنید در هر ثانیه

per product category.

یک دسته را نام ببریم.

In about the length of this session,

تقریباً در طول این سخنرانی،

you would have counted all 5,000.

می توان همه ۵۰۰۰ محصول را نام برد.

Now imagine doing the same thing

حالا تصور کنید که بخواهیم

for every different type of product on sale in Walmart.

انواع مختلف هرکدام از این محصولات را که در فروشگاه "والمارت" به فروش می رسد نام ببریم.

There are 100,000 there. It would take you all day.

می شود ۱۰۰،۰۰۰ نوع مختلف. نام بردن آنها یک روز طول می کشد.

Now imagine trying to count

حال فرض کنید که بخواهیم

every different specific product and service

همه محصولات و خدمات ارايه شده در

on sale in a major economy

یک سیستم اقتصادی بزرگ را نام ببریم

such as Tokyo, London or New York.

مثل توکیو، لندن، یا نیویورک.

It's even more difficult in Edinburgh

این کار در "ادینبرو" سخت تر است

because you have to count all the whisky and the tartan.

چون مجبورید همه انواع ویسکی و تارتان را هم نام ببرید.

If you wanted to count every product and service

اگر بخواهید همه محصولات و خدمات ارایه شده

on offer in New York --

در نیویورک را بشمارید

there are 10 billion of them --

-- چیزی حدود ۱۰ میلیارد --

it would take you 317 years.

تقریباً ۳۱۷ سال طول می کشد.

This is how complex the economy we've created is.

اقتصادی که ما ساخته ایم در این حد پیچیده است.

And I'm just counting toasters here.

و من فقط محصولات را شمردم.

I'm not trying to solve the Middle East problem.

و سعی نکردم مسئله خاور میانه را حل کنم.

The complexity here is unbelievable.

پیچیدگی این مورد غیر قابل باور است.

And just a piece of context --

و حال یک مقایسه--

the societies in which our brains evolved

جامعه ای که فکر ما در آن رشد کرده

had about 300 products and services.

حدود ۳۰۰ محصول دلرد.

You could count them in five minutes.

می توانید آنها را در ۵ دقیقه بشمارید.

So this is the complexity of the world that surrounds us.

یعنی پیچیدگی دنیایی که ما را احاطه کرده همین مقدار است.

This perhaps is why

شاید به همین دلیل است که

we find the God complex so tempting.

توهم حقانیت برای ما وسوسه کننده است.

We tend to retreat and say, "We can draw a picture,

ما تمایل داریم که عقب بایستیم و بگوییم، "می توانیم تصویری تهیه کنیم،

we can post some graphs,

چند نمودار رسم کنیم،

we get it, we understand how this works."

و درک اش کنیم، ما می دانیم که چطور کار می کند."

And we don't.

ولی در اصل نمی دانیم.

We never do.

ما هیچ وقت نمی دانیم.

Now I'm not trying to deliver a nihilistic message here.

الان من قصد ندارم یک پیام پوچ گرایانه به شما برسانم.

I'm not trying to say we can't solve

نمی خواهم بگویم که نمی توانیم

complicated problems in a complicated world.

مسائل پیچیدهء این جهان پیچیده را حل کنیم.

We clearly can.

مسلماً می توانیم.

But the way we solve them

اما روشی که برای حل استفاده می کنیم

is with humility --

با ساده سازی همراه است--

to abandon the God complex

تا توهم حقانیت را کنار بگذاریم

and to actually use a problem-solving technique that works.

و از یک تکنیک کاربردی برای حل مساله استفاده کنیم.

And we have a problem-solving technique that works.

و ما یک تکنیک کاربردی براس حل مسائل داریم.

Now you show me

شما به من یک سیستم پیچیده موفق

a successful complex system,

نشان بدهید، تا من به شما نشان بدهم

and I will show you a system

که این سیستم

that has evolved through trial and error.

توسط آزمون و خطا به تکامل رسیده.

Here's an example.

یک مثال می زنم.

This baby was produced through trial and error.

این نوزاد توسط آزمون و خطا به وجود آمده.

I realize that's an ambiguous statement.

فکر می کنم جمله کمی مبهم است.

Maybe I should clarify it.

واضح تر بگویم،

This baby is a human body: it evolved.

این نوزاد یک انسان است، و تکامل یافته است.

What is evolution?

تکامل چیست؟

Over millions of years, variation and selection,

طی میلیونها سال، دگرگونی و گزینش،

variation and selection --

دگرگونی و گزینش--

trial and error,

آزمون و خطا،

trial and error.

آزمون و خطا.

And it's not just biological systems

و فقط سیستمهای بیولوژیکی نیستند که

that produce miracles through trial and error.

از طریق آزمون و خطا معجزه می کنند.

You could use it in an industrial context.

می توانید از آن در زمینه های صنعتی هم استفاده کنید.

So let's say you wanted to make detergent.

فرض کنیم که بخواهید یک ماده شوینده بسازید.

Let's say you're Unilever

فرض کنید شما کمپانی "یونی لور" هستید

and you want to make detergent in a factory near Liverpool.

و می خواهید در کارخانه ای نزدیک "لیورپول" شوینده تولید کنید.

How do you do it?

چطور این کار را می کنید؟

Well you have this great big tank full of liquid detergent.

خوب، شما یک تانکر بزرگ پر از شوینده مایع دارید.

You pump it at a high pressure through a nozzle.

مایع را با فشار زیاد از یک دهانه باریک خارج می کنید.

You create a spray of detergent.

و یک افشانه از شوینده ایجاد می کنید.

Then the spray dries. It turns into powder.

سپس افشانه خشک شده، تبدیل به پودر می شود.

It falls to the floor.

و به زمین می ریزد.

You scoop it up. You put it in cardboard boxes.

آنرا از زمین جمع کرده، درون بسته های مقوایی می ریزید.

You sell it at a supermarket.

و در سوپرمارکتها به فروش می رسانید.

You make lots of money.

و پول زیادی به جیب می زنید.

How do you design that nozzle?

آن دهانه باریک را چگونه طراحی می کنید؟

It turns out to be very important.

چون آن دهانه برای کار شما بسیار اهمیت دارد.

Now if you ascribe to the God complex,

حالا اگر بخواهید به توهم حقانیت رجوع کنید،

what you do is you find yourself a little God.

سعی می کنید برای خود یک حقانیت پیدا کنید.

You find yourself a mathematician; you find yourself a physicist --

یک ریاضی دان، یا فیزیک دان--

somebody who understands the dynamics of this fluid.

کسی که از دینامیک مایعات سر در بیاورد.

And he will, or she will,

و این شخص،

calculate the optimal design of the nozzle.

بهترین طراحی برای دهانه را برایتان محاسبه کند.

Now Unilever did this and it didn't work --

کمپانی "یونی لور" هم این کار را کرد ولی موفق نشد--

too complicated.

چون خیلی پیچیده بود.

Even this problem, too complicated.

حتی این مسالهء به نظر ساده، بسیار پیچیده بود.

But the geneticist Professor Steve Jones

اما پروفسور "استیو جونز" توضیح می دهد که

describes how Unilever actually did solve this problem --

"یونی لور" چگونه این مشکل را حل کرد--

trial and error,

آزمون و خطا،

variation and selection.

دگرگونی و گزینش.

You take a nozzle

یک دهانه را در نظر می گیرید

and you create 10 random variations on the nozzle.

و ۱۰ دهانه با تغییرات تصادفی از روی آن می سازید.

You try out all 10; you keep the one that works best.

همه را امتحان می کنید، و دهانه ای که بهتر عمل می کند را نگه می دارید.

You create 10 variations on that one.

از روی آن ۱۰ دهانه دیگر می سازید.

You try out all 10. You keep the one that works best.

همه را امتحان می کنید، و دهانه ای که بهتر عمل می کند را نگه می دارید.

You try out 10 variations on that one.

و دوباره ۱۰ دهانه دیگر از روی آن می سازید و آزمایش می کنید.

You see how this works, right?

متوجه شدید که چطور کار می کند.

And after 45 generations,

پس از ۴۵ بار تکرار،

you have this incredible nozzle.

یک دهانه فوق العاده دارید.

It looks a bit like a chess piece --

کمی شبیه مهره های شطرنج است

functions absolutely brilliantly.

و بسیار عالی کار می کند.

We have no idea

ما نمی دانیم که

why it works,

چرا خوب کار می کند،

no idea at all.

هیچ ایده ای درباره اش نداریم.

And the moment you step back from the God complex --

این گونه است که وقتی توهم حقانیت را کنار می گذاریم

let's just try to have a bunch of stuff;

و چیزهای مختلف را در نظر می گیریم

let's have a systematic way of determining what's working and what's not --

و با یک روش اصولی مشخص می کنیم که کدام کار می کند و کدام نمی کند

you can solve your problem.

می توانیم مساله را حل کنیم.

Now this process of trial and error

این فرآیند آزمون و خطا

is actually far more common in successful institutions

در نهادهای موفق آنقدر زیاد استفاده می شود

than we care to recognize.

که ما آن را تشخیص نمی دهیم.

And we've heard a lot about how economies function.

ما راجع به اینکه سیستمهای اقتصادی چگونه کار می کنند بسیار شنیده ایم.

The U.S. economy is still the world's greatest economy.

اقتصاد آمریکا هنوز بزرگترین اقتصاد دنیاست.

How did it become the world's greatest economy?

چگونه به بزرگترین اقتصاد دنیا تبدیل شد؟

I could give you all kinds of facts and figures

می توانم نکات و نمودارهای زیادی

about the U.S. economy,

راجع به اقتصاد آمریکا به شما نشان بدهم،

but I think the most salient one is this:

اما فکر می کنم چشمگیر ترین نکته این باشد:

ten percent of American businesses

هر سال ۱۰ درصد از

disappear every year.

کسب و کار آمریکاییها از بین می رود.

That is a huge failure rate.

یک نرخ بسیار زیاد برای عدم موفقیت.

It's far higher than the failure rate of, say, Americans.

این نرخ بسیار بیشتر از نرخ از بین رفتن مردم آمریکاست.

Ten percent of Americans don't disappear every year.

سالانه ۱۰ درصد ار مردم آمریکا از بین نمی روند.

Which leads us to conclude

یعنی می توان نتیجه گرفت که

American businesses fail faster than Americans,

کسب و کار آمریکاییها سریعتر از مردم آمریکا از بین می رود،

and therefore American businesses are evolving faster than Americans.

در نتیجه تجارت آمریکا سریعتر از مردم آمریکا تکامل می یابد.

And eventually, they'll have evolved to such a high peak of perfection

و بالاخره، به حدی از تکامل خواهد رسید

that they will make us all their pets --

که همه ما را تبدیل به حیوانات خانگی کند--

(Laughter)

(خنده)

if, of course, they haven't already done so.

البته اگر تا الان این کار را نکرده باشد.

I sometimes wonder.

بعضی وقتها به آن فکر می کنم.

But it's this process of trial and error

اما همین فرآیند آزمون و خطاست که

that explains this great divergence,

باعث این گستردگی

this incredible performance of Western economies.

و کارایی فوق العاده اقتصاد غرب شده است.

It didn't come because you put some incredibly smart person in charge.

علت موفقیت اش یک مدیر بسیار دانا نبوده،

It's come through trial and error.

بلکه آزمون و خطا دلیل موفقیت آن بوده.

Now I've been sort of banging on about this

من طی چند ماه گذشته

for the last couple of months,

زیاد راجع به این موضوع صحبت کرده ام،

and people sometimes say to me,

و بعضی وقتها مردم به من می گویند،

"Well Tim, it's kind of obvious.

"خوب تیم، این موضوع تقریباً واضح است.

Obviously trial and error is very important.

واضح است که آزمون و خطا خیلی مهم است.

Obviously experimentation is very important.

واضح است که آزمایش کردن خیلی مهم است.

Now why are you just wandering around saying this obvious thing?"

پس چرا این قدر این چیزهای واضح را تکرار می کنی؟"

So I say, okay, fine.

من هم می گویم: باشد.

You think it's obvious?

شما فکر می کنید واضح است؟

I will admit it's obvious

من زمانی قبول می کنم واضح است

when schools

که مدارس

start teaching children

به بچه ها بیاموزند

that there are some problems that don't have a correct answer.

که مسائلی وجود دارد که جواب مشخصی ندارند.

Stop giving them lists of questions

و دیگر به آنها لیستی از سوالات

every single one of which has an answer.

با پاسخ های معین ندهند

And there's an authority figure in the corner

و به آنها نگویند که آن معلم که پشت میز نشسته

behind the teacher's desk who knows all the answers.

همه جوابها را می داند

And if you can't find the answers,

و اگر کسی نتواند پاسخها را بیابد

you must be lazy or stupid.

احتمالاً تنبل و یا احمق است.

When schools stop doing that all the time,

زمانی که مدارس از این کارها دست بکشند

I will admit that, yes,

من قبول خواهم کرد که بلی،

it's obvious that trial and error is a good thing.

واضح است که آزمون و خطا چیز خوبیست.

When a politician stands up

زمانی که یک سیاستمدار

campaigning for elected office

در مبارزات انتخاباتی

and says, "I want to fix our health system.

برخیزد و بگوید:" من می خواهم سیستم درمانی را اصلاح کنم.

I want to fix our education system.

می خواهم سیستم آموزشی را اصلاح کنم.

I have no idea how to do it.

نمی دانم چطور باید این کار را کرد.

I have half a dozen ideas.

اما تعداد زیادی ایده دارم.

We're going to test them out. They'll probably all fail.

که می خواهیم آنها را بیازماییم، و احتمالاً همه آنها شکست خواهند خورد.

Then we'll test some other ideas out.

و سپس ایده های دیگر را آزمایش خواهیم کرد.

We'll find some that work. We'll build on those.

یکی را پیدا می کنیم که کار کند، و بر اساس آن ادامه می دهیم.

We'll get rid of the ones that don't." --

و آنهایی که کار نمی کنند را دور می ریزیم.

when a politician campaigns on that platform,

زمانی که یک سیاستمدار اینگونه بیاندیشد،

and more importantly, when voters like you and me

و مهمتر از آن، رای دهندگانی مانند ما

are willing to vote for that kind of politician,

به چنین سیاستمداری رای دهند

then I will admit

آن زمان قبول می کنم که

that it is obvious that trial and error works, and that -- thank you.

واضح است که آزمون و خطا به کار می آید--سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)

Until then, until then

تا آن زمان، تا آن زمان

I'm going to keep banging on about trial and error

درباره آزمون و خطا

and why we should abandon the God complex.

و لزوم کنار گذاشتن توهم حقانیت صحبت خواهم کرد

Because it's so hard

چون خیلی سخت است که

to admit our own fallibility.

به اشتباه پذیری خود اعتراف کنیم.

It's so uncomfortable.

خیلی ناراحت کننده است.

And Archie Cochrane understood this as well as anybody.

و "آرچی کاکرین" هم این را مانند هر کس دیگر درک می کرد.

There's this one trial he ran

او یک آزمایش دیگر را

many years after World War II.

سالها بعد از جنگ جهانی دوم انجام داد.

He wanted to test out

می خواست دریابد که

the question of, where is it

چه محلی برای

that patients should recover

بهبود بیماران قلبی

from heart attacks?

مناسب تر است؟

Should they recover in a specialized cardiac unit in hospital,

آیا بهتر است در بخش قلب بیمارستان نگهداری شوند،

or should they recover at home?

یا بهتر است در خانه بهبود یابند؟

All the cardiac doctors tried to shut him down.

همه پزشکان قلب با او مخالف بودند.

They had the God complex in spades.

آنها دچار توهم حقانیت بودند.

They knew that their hospitals were the right place for patients,

آنان می دانستند که بیمارستان آنها بهترین محل برای بیماران است.

and they knew it was very unethical

و می دانستند که انجام هر گونه آزمایش در این باره

to run any kind of trial or experiment.

بسیار غیر اخلاقی است.

Nevertheless, Archie managed to get permission to do this.

با این وجود "آرچی" مجوز انجام آزمایش را گرفت.

He ran his trial.

آزمایش را انجام داد.

And after the trial had been running for a little while,

و پس از مدتی که آزمایش در حال اجرا بود،

he gathered together all his colleagues

روزی همه همکارانش را

around his table,

دور میزش جمع کرد،

and he said, "Well, gentlemen,

و گفت: " خوب، آقایان،

we have some preliminary results.

ما به نتایجی اولیه رسیده ایم.

They're not statistically significant.

هنوز نتایج آماری کاملی نیستند.

But we have something.

اما چیزهایی را نشان می دهند.

And it turns out that you're right and I'm wrong.

و گویا شما درست می گفتید و من اشتباه می کردم.

It is dangerous for patients

برای بیماران خطرناک است

to recover from heart attacks at home.

که پس از حمله قلبی در خانه نگهداری شوند.

They should be in hospital."

آنها باید در بیمارستان باشند."

And there's this uproar, and all the doctors start pounding the table

و سپس همهمه ایجاد می شود، و پزشکان سر و صرا می کنند

and saying, "We always said you were unethical, Archie.

و می گویند، " ما گفتیم که این کار غیراخلاقی است آرچی.

You're killing people with your clinical trials. You need to shut it down now.

تو با این آزمایشهایت مردم را به کشتن می دهی. باید آنرا متوقف کنی.

Shut it down at once."

سریعاً آنرا متوقف کن."

And there's this huge hubbub.

و جنجال بزرگی به پا می شود.

Archie lets it die down.

آرچی صبر کرد تا آرام شوند.

And then he says, "Well that's very interesting, gentlemen,

و سپس گفت، " بسیار جالب است آقایان،

because when I gave you the table of results,

چون در نتایجی که به شما نشان دادم،

I swapped the two columns around.

جای دو ستون را عوض کردم.

It turns out your hospitals are killing people,

واقعیت این است که بیمارستان شماست که بیماران را به کشتن می دهد،

and they should be at home.

و بهتر است در خانه نگهداری شوند.

Would you like to close down the trial now,

می خواهید آزمایش را متوقف کنیم،

or should we wait until we have robust results?"

یا تا نهایی شدن نتایج صبر کنیم؟"

Tumbleweed

موج خشم و تعجب

rolls through the meeting room.

اتاق را فرا می گیرد.

But Cochrane would do that kind of thing.

اما آرچی این کار را کرد

And the reason he would do that kind of thing

به این دلیل که

is because he understood

می فهمید که

it feels so much better

همه ترجیح می دهند

to stand there and say,

بایستند و بگویند،

"Here in my own little world,

" من در دنیای کوچک خودم،

I am a god, I understand everything.

خدا هستم، همه چیز را درک می کنم.

I do not want to have my opinions challenged.

نمی خواهم عقایدن به چالش کشیده شوند.

I do not want to have my conclusions tested."

نمی خواهم استنتاج هایم آزموده شوند."

It feels so much more comfortable

بسیار راحت تر است که

simply to lay down the law.

خیلی ساده همه چیز را بپذیریم.

Cochrane understood

"کاکرین" می دانست

that uncertainty, that fallibility,

که تردید، اشتباه پذیری،

that being challenged, they hurt.

و به چالش کشیده شدن خوشایند نیستند.

And you sometimes need to be shocked out of that.

و گاهی لازم است که با تکانی به ما یادآوری شود.

Now I'm not going to pretend that this is easy.

من نمی گویم که کار ساده ای است.

It isn't easy.

ساده نیست.

It's incredibly painful.

بلکه بسیار دردآور است.

And since I started talking about this subject

از زمانی که صحبت کردن درباره این موضوع را شروع کردم،

and researching this subject,

و درباره اش تحقیق کردم

I've been really haunted by something

بسیار تحت تاثیر سخنی از یک ریاضیدان ژاپنی

a Japanese mathematician said on the subject.

درباره همین موضوع قرار گرفتم.

So shortly after the war,

کمی پس از پایان جنگ،

this young man, Yutaka Taniyama,

این مرد جوان، " یوتاکا تانیاما"،

developed this amazing conjecture

یک تخمین بسیار عالی تبیین کرد

called the Taniyama-Shimura Conjecture.

به نام "تخمین تانیاما-شیمورا".

It turned out to be absolutely instrumental

سالها بعد مشخص شد که این تخمین

many decades later

برای اثبات "تئوری آخر فرمت"

in proving Fermat's Last Theorem.

بسیار کاربرد دارد.

In fact, it turns out it's equivalent

در واقع، به نوعی معادل است با

to proving Fermat's Last Theorem.

اثبات تئوری آخر فرمت.

You prove one, you prove the other.

وقتی یکی را اثبات کنید، دیگری را نیز اثبات کرده اید.

But it was always a conjecture.

اما همیشه در حد یک تخمین باقی ماند.

Taniyama tried and tried and tried

تانیاما تلاش بسیار بسیار زیادی کرد

and he could never prove that it was true.

اما هیچ وقت نتوانست آنرا اثبات کند.

And shortly before his 30th birthday in 1958,

و کمی قبل از تولد ۳۰ سالگی اش در سال ۱۹۵۸،

Yutaka Taniyama killed himself.

یوتاکا تانیاما خودکشی کرد.

His friend, Goro Shimura --

دوست او، "گورو شیمورا"--

who worked on the mathematics with him --

که در ریاضیات با او همکاری می کرد--

many decades later, reflected on Taniyama's life.

چندین دهه بعد، درباره زندگی تانیاما

He said,

گفت،

"He was not a very careful person

" او به عنوان یک ریاضیدان

as a mathematician.

فرد با دقتی نبود.

He made a lot of mistakes.

او اشتباهات زیادی مرتکب شد.

But he made mistakes in a good direction.

اما اشتباهاتش را در مسیر خوبی مرتکب می شد.

I tried to emulate him,

من سعی کردم از او تقلید کنم،

but I realized

اما فهمیدم که

it is very difficult

بسیار سخت است

to make good mistakes."

که خوب اشتباه کنیم."

Thank you.

سپاسگذارم.

(Applause)

(تشویق)