Alex Tabarrok on how ideas trump crises

چگونه ایده ها باعث موفقیت در بحران ها می شوند؟

Translator: Azin Zarrasvand Reviewer: Behrad Tehrani

The first half of the 20th century

در نیمه اول قرن بیستم

was an absolute disaster in human affairs,

مصیبت‌های عظیمی برروابط بشری وارد شد.

a cataclysm.

مصیبت‌های به واقع عظیم.

We had the First World War,

ما جنگ‌های جهانی اول

the Great Depression,

بحران کبیر(اقتصادی)،

the Second World War

جنگ جهانی دوم،

and the rise of the communist nations.

پیدایش جوامع کمونیستی را پشت سر گذاشتیم

And each one of these forces

هرکدام از این نیروها

split the world, tore the world apart,

نمونه‌هایی از تجزیه جوامع

divided the world.

و تقسیم جهان هستند.

And they threw up walls --

این مصیبت‌ها سبب شدند تا دیوارهای نفوذ ناپذیری

political walls, trade walls,

میان جوامع و کشورها پدید آیند که

transportation walls,

گفتمان و روابط سیاسی، اقتصادی،

communication walls, iron curtains --

تجاری ما‌بین کشور ها را

which divided peoples and nations.

بسیار محدود کند.

It was only in the second half of the 20th century

تنها در نیمه دوم قرن بیستم بود که

that we slowly began to pull ourselves

ما به آرامی شروع به بیرون آمدن

out of this abyss.

ازاین بنبست کردیم.

Trade walls began to come tumbling down.

موانع تجاری شروع به فروریختن کرد.

Here are some data on tariffs:

برای مثال این نمودار اطلاعاتی را در مورد تعرفه های تجاری می دهد:

starting at 40 percent, coming down to less than 5 percent.

در آغاز این تعرفه ها با ٤٠ درصد آغاز شد و تا ٥ درصد کاهش پیدا کرد.

We globalized the world. And what does that mean?

. ما دنیا را به سمت جهانی شدن سوق دادیم. به چه معنا؟

It means that we extended cooperation

به این معنا که تلاش کردیم که همکاری

across national boundaries;

مابین کشورها ماورای مرزهای بین المللی افزایش یابد

we made the world more cooperative.

ما باعث شدیم که مشارکت در دنیا بالاتر رود.

Transportation walls came tumbling down.

وموانع حمل و نفل رفع شود.

You know in 1950 the typical ship carried

جالب است بدانید که در سال ١٩٥٠ یک کشتی باری معمولی

5,000 to 10,000 tons worth of goods.

پنج‌هزار تا ده‌هزارتن کالا را جابجا می‌کرد.

Today a container ship can carry 150,000 tons;

. امروزه کشتی باری قادر است که صدوپنجاه‌ هزار تن کالا را

it can be manned with a smaller crew;

سریع‌تر و با نیروی کار انسانی کمتری جابجا کند.

and unloaded faster than ever before.

و سریعا تخلیه کند.

Communication walls, I don't have to tell you -- the Internet --

موانع ارتباطات هم کمتر شده است. نیاز به گفتن نیست که اینترنت

have come tumbling down.

تاچه حد ارتباطات را گسترش داده‌است.

And of course the iron curtains,

. و البته پرده های آهنین سیاسی

political walls have come tumbling down.

نیز در حال برداشته‌شدن ‌است.

Now all of this has been tremendous for the world.

امروزه می‌بینیم که جهانی‌شدن نتایج عظیمی برای دنیا به ارمغان آورده‌ است.

Trade has increased.

تجارت افزایش پیدا کرده است.

Here is just a little bit of data.

به این داده‌ها توجه کنید:

In 1990, exports from China to the United States:

در سال ١٩٩٠ صادرات چین به ایالات متحده

15 billion dollars.

پانزده ‌میلیارد دلار بود،

By 2007: over 300 billion dollars.

، در حالیکه درسال ٢٠٠٧ این رقم به بالای سیصد میلیارد دلار رسیده‌است.

And perhaps most remarkably,

جالبترین قسمت قضیه این است که

at the beginning of the 21st century,

در ابتدای قرن بیست ویکم،

really for the first time in modern history,

برای اولین بار در تاریخ

growth extended to almost all parts of the world.

تقریبا در تمام کشورهای جهان شاهد رشد اقتصادی هستیم.

So China, I've already mentioned,

همان‌گونه که قبلا اشاره کردم، رشد اقتصادی چین

beginning around 1978, around the time of the death of Mao,

از ابتدای ١٩٧٨ (حدودا" در سال‌های فوت مائو)

growth -- ten percent a year.

١٠ در صد در سال بوده‌است.

Year after year after year,

این رشد سالیانه

absolutely incredible.

حقیفتا شگفت‌انگیز است.

Never before in human history

تا به حال در تاریخ مشاهده نشده بود که

have so many people been raised out of

ملتی این چنین فقر را پشت سر بگذارد.

such great poverty as happened in China.

چنانچه در چین این گونه شد.

China is the world's greatest anti-poverty program

چین بزرگترین برنامه ضد فقررا در دنیا داشته است

over the last three decades.

.در طول سه دهه اخیر.

India, starting a little bit later,

هند که به فاصله کمی پس از چین شروع به مبارزه با فقر کرده است

but in 1990, begetting tremendous growth.

نیزاز سال ١٩٩٠ رشد اقتصادی چشمگیری داشته است.

Incomes at that time

درآمد سالیانه در آن زمان

less than $1,000 per year.

کمتر از هزار دلار درسال بود

And over the next 18 years

در مدت هیجده سال

have almost tripled.

سه برابر شده است!

Growth of six percent a year. Absolutely incredible.

رشد شش درصدی این کشور بسیار قابل توجه است.

Now Africa, Sub-Saharan Africa --

واینک در مورد آفریقا، آفریقای سیاه.

Sub-Saharan Africa

آفریفای سیاه

has been the area of the world

جزبخش‌هایی ازکره زمین است که

most resistant to growth.

بیشترین مقاومت را در برابر رشد اقتصادی داشته است.

And we can see the tragedy of Africa

ناکامی اقتصادی آقریقا

in the first few bars here.

در میله های اولیه نشان داده شده است.

Growth was negative.

که در واقع نشانگر رشد منفی است.

People were actually getting poorer than their parents,

یعنی در آن زمان مردم حتی از نسل قبلی (پدر و مادر)شان یا

and sometimes even poorer than their grandparents had been.

نسل قبل تر(پدربزرگ و مادربزرگ) شان فقیرتر می‌شدند.

But at the end of the 20th century,

اما در سال‌های پایانی قرن بیستم

the beginning of the 21st century,

و اوایل قرن بیست و یکم

we saw growth in Africa.

شاهد رشد اقتصادی آفریقا هستیم.

And I think, as you'll see, there's reasons for optimism,

که دلیل خوبی برای خوش‌بینی نسبت به آینده است.

because I believe that the best is yet to come.

به باور من آینده بسیار بهتر از امروز خواهد بود.

Now why.

حالا چرا؟

On the cutting edge today

چون در دنیای پیشرفته امروزی

it's new ideas which are driving growth.

این ایده‌های نوین است که باعث رشد اقتصادی می‌شود.

And by that I mean it's

منظور من از این گفته این است که

products for which the research and development costs

در مورد یک محصول جدید ایده آن و مراحل اولیه تحقیقات و ساخت آن است که قیمت بالایی دارد.

are really high, and the manufacturing costs are low.

وقتی که محصول به تولید انبوه می‌رسد، هزینه ساخت آن پایین می‌آید.

More than ever before it is these types of ideas

بیش از هرزمان دیگری این نوع ایده ها هستند

which are driving growth on the cutting edge.

که باعث رشد فناوری می‌شوند.

Now ideas have this amazing property.

این ایده ها خاصیت بسیار جالبی دارند.

Thomas Jefferson, I think, really expressed this quite well.

به نظر من توماس جفرسون این موضوع را بسیار خوب مطرح کرده است.

He said, "He who receives an idea from me

او گفته است: "کسی که از من چیزی یاد می‌گیرد،

receives instruction himself, without lessening mine.

درس خود را گرفته است. این از من چیزی کم نمی‌کند.

As he who lights his candle at mine

مثل اینکه کسی شمع خود را با شعله شمع من روشن کند.

receives light without darkening me."

او روشنایی خود را می‌گیرد بدون اینکه دنیای من تاریک شود. "

Or to put it slightly differently:

مثال دیگری برای این قضیه:

one apple feeds one man,

یک سیب یک شخص را سیر می‌کند

but an idea can feed the world.

ولی یک ایده می تواند دنیایی را تغذیه کند.

Now this is not new. This is practically not new to TEDsters.

این موضوع تازه ای نیست. خصوصا برای افرادی که در رابطه با TED هستند.

This is practically the model of TED.

نحوه کار TED بر اساس به اشتراک گذاشتن ایده‌های جدید است.

But what is new is that the greater function of ideas

اما، موضوع تازه در کاربرد این ایده ها است.

is going to drive growth even more than ever before.

این است که ایده‌های جدید در واقع محرکی است برای رشد اقتصادی.

This provides a reason why

به این دلیل است که

trade and globalization

تجارت و جهانی شدن

are even more important, more powerful than ever before,

این اندازه مهم است و

and are going to increase growth more than ever before.

در آینده از اهمیت بیشتری نیز برخوردار می‌شود.

And to explain why this is so, I have a question.

برای اینکه دلیل این قضیه را توضیح دهیم، من سوالی را مطرح می‌کنم.

Suppose that there are two diseases:

در دظر بگیرید که دو بیماری وجود دارد.

one of them is rare, the other one is common,

یکی از آنها بیماری خاص و نادری است و بیماری دیگر بیماری عامی که افراد زیادی ممکن است به آن مبتلا شوند.

but if they are not treated they are equally severe.

ولی هردو بیماری اگر معالجه نشوند می‌توانند بسیار جدی و کشنده باشند.

If you had to choose, which would you rather have:

اگر انتخاب را به شما بدهند، ترجیح می‌دهید که به کدام بیماری مبتلا شوید؟

the common disease or the rare disease?

بیماری عام یا بیماری خاص؟

Common, the common -- I think that's absolutely right,

بیماری عام. دقیقا درست است. بیماری عام.

and why? Because there are more drugs to treat common diseases

چرا؟ چون داروهایی که برای درمان بیماریهای عام در بازار وجود دارد

than there are to treat rare diseases.

نسبت به داروهایی که برای درمان بیماریهای خاص هستند، بسیار بیشتر است.

The reason for this is incentives.

به این دلیل که انگیزه بیشتری برای تولید این داروها وجود دارد.

It costs about the same to produce a new drug

هزینه اولیه برای تولید اولیه یک دارو مقدار مشخصی است.

whether that drug treats 1,000 people,

چه این دارو هزار نفر را درمان کند

100,000 people, or a million people.

چه صدهزار نفر را و چه یک میلیون نفر را.

But the revenues are much greater if the drug treats a million people.

ولی سود فروش دارویی که یک میلیون نفر را معالجه کند بیشتر است.

So the incentives are much larger

پس انگیزه بیشتری برای تولید دارویی که

to produce drugs which treat more people.

افراد بیشتری را درمان کند وجود ‌دارد.

To put this differently: larger markets save lives.

اگر از زاویه دیگری به این موضوع نگاه کنیم، وجود بازار بزرگتر زندگی انسان‌های بیشتری را نجات می‌‌دهد.

In this case misery truly does love company.

درواقع بدشانسی و بیماری برای شرکت دارویی شانس و سود به ارمغان می‌آورد.

Now think about the following:

حال به این موضوع فکر کنید

if China and India were as rich as the United States is today,

که اگر هند و چین به اندازه کنونی ایالات متحده ثروتمند بودند،

the market for cancer drugs would be eight times larger than it is now.

بازار داروهای ضد سرطان هشت برابر بزرگتر از زمان حال بود.

Now we are not there yet, but it is happening.

ما البته امروزه در این موقعیت نیستیم، اما به هر حال چنین روزی فرا خواهد رسید.

As other countries become richer

در صورتی‌که کشورهای دیگر ثروتمندتر شوند،

the demand for these pharmaceuticals

تقاضا برای این‌گونه دارو

is going to increase tremendously.

افزایش خواهد یافت

And that means an increase incentive to do research and development,

که خود به گسترش تحقیقات دارویی کمک می کند

which benefits everyone in the world.

که به نفع همگان خواهد بود.

Larger markets increase the incentive

بازارهای بزرگتر نیز

to produce all kinds of ideas,

شروع به تولید ایده های متنوع‌تری خواهند کرد،

whether it's software, whether it's a computer chip,

چه در زمینه نرم‌افزار یا چیپ‌های کامپیوتری،

whether it's a new design.

یا هر نوع ایده جدیدی.

For the Hollywood people in the audience,

مثالی برای افراد هالیوودی حاضر در این جلسه می‌زنم:

this even explains why action movies

با استفاده از این قضیه می‌توانیم توضیح دهیم که چرا

have larger budgets than comedies:

بودجه فیلم‌های اکشن نسبت به فیلم‌های کمدی بسیار بیشتر است

it's because action movies translate easier

به این دلیل که ترجمه فیلم‌های اکشن

into other languages and other cultures,

به زبانها و فرهنگ‌های مختلف بسیار ساده‌تراز فیلم‌های کمدی است.

so the market for those movies is larger.

پس برای فیلم‌های اکشن بازار بزرگتری هم وجود دارد.

People are willing to invest more,

افراد بیشتری علاقمند سرمایه‌گذاری هستند

and the budgets are larger.

و بودجه‌ها بالاتر است.

Alright. Well if larger markets increase the incentive

بسیار خوب. اگر بازار بزرگتر باعث می شود که انگیزه‌های بیشتری

to produce new ideas,

برای ایده‌های نو وجود داشته باشد،

how do we maximize that incentive?

چگونه می توان انگیزه ها را بیشتر کرد؟

It's by having one world market, by globalizing the world.

جواب این است که بازار بزرگتر با ابعاد جهانی داشته باشیم.

The way I like to put this is:

به تعبیر من

one idea. Ideas are meant to be shared,

من یک ایده که برای به اشتراک گذاشتن به وجود آمده است

so one idea can serve one world, one market.

این ایده می‌تواند به یک دنیا خدمت کند و در اختیار یک بازار جهانی باشد.

One idea, one world, one market.

یک ایده، یک جهان، یک بازار.

Well how else can we create new ideas?

چه راه‌های دیگری برای خلق ایده‌های نوین وجود دارد؟

That's one reason.

یک راه

Globalize trade.

جهانی شدن و تجارت است.

How else can we create new ideas?

به غیر از این چه راه‌های دیگری وجود دارد؟

Well, more idea creators.

راه دیگر این است که افراد خلاق بیشتری داشته باشیم.

Now idea creators, they come from all walks of life.

افراد خلاق در همه زمینه‌ها،

Artists and innovators -- many of the people you've seen on this stage.

هنرمندان و مخترعان و ..(مانند بسیاری از افرادی که ما بین شما حضار قرار دارند).

I'm going to focus on scientists and engineers

من بیشتر روی دانشمندان و مهندسان تمرکز می‌کنم

because I have some data on that, and I'm a data person.

چون داده‌های آماری بیشتری در مورد این افراد دارم و علاقه‌مندم صحبتم را با این داده‌های آماری ادامه دهم.

Now, today, less than one-tenth of one percent

امروزه کمتراز یک ‌دهم از یک ‌درصد

of the world's population are scientists and engineers.

از افراد دنیا دانشمند و مهندس هستند.

(Laughter)

(خنده حضار)

The United States has been an idea leader.

ایالات‌ متحده پرچمدار ایده‌های نوین در جهان بوده‌است.

A large fraction of those people are in the United States.

بخش بزرگی از این دانشمندان و مهندسین در ایالات متحده زندگی می‌کنند.

But the U.S. is losing its idea leadership.

اما پرچمداری ایالات متحده رو به افول است.

And for that I am very grateful.

من از این بابت بسیار خوشحالم.

That is a good thing.

این موضوع خوبی است.

It is fortunate that we are becoming less of an idea leader

این خوش شانسی است که پرچمداری ایالات متحده رو به کاهش است.

because for too long the United States,

به این دلیل که دیرزمانی است که ایالات متحده

and a handful of other developed countries,

و معدودی از کشورهای پیشرفته

have shouldered the entire burden

بار تحقیقات را

of research and development.

بر دوش کشیده‌اند.

But consider the following:

اکنون موقعیتی را تصور کنید که

if the world as a whole were as wealthy as the United States is now

سایر نفاط جهان نیز به اندازه ایالات متحده ثروتمند باشند.

there would be more than five times as many scientists and engineers

در این صورت پنج برابر به تعداد دانشمندان و مهندسان جهان اضافه خواهد شد

contributing to ideas which benefit everyone,

که ایده هایی را به وجود می‌آورند

which are shared by everyone.

که به نفع همگان است.

I think of the great Indian mathematician, Ramanujan.

یک مثال خوب در این زمینه رامان‌جان، ریاضیدان بزرگ هندی است.

How many Ramanujans are there in India today

چند تن مانند رامان‌جان در هند وجود دارند

toiling in the fields, barely able to feed themselves,

که به سختی قادرند تا زندگی خود را تامین کنند

when they could be feeding the world?

در حالی‌که می توانند تاثیرات عظیمی بر جهان بگذارند؟

Now we're not there yet.

ما هنوز به این مرحله نرسیده ایم

But it is going to happen in this century.

اما در این قرن خواهیم‌رسید.

The real tragedy of the last century is this:

تراژدی قرن گذشته در این است:

if you think about the world's population

جمعیت جهان را

as a giant computer, a massively parallel processor,

به صورت کامپیوتری عظیم با میلیون‌ها پردازنده موازی تصور کنید.

then the great tragedy has been

این قسمت غمگین ماجراست

that billions of our processors have been off line.

در قرن گذشته تعداد زیادی از این پردازنده‌ها خاموش بوده اند

But in this century China is coming on line.

اما امروزه پردازنده‌های چین شزوع به کار کرده اند

India is coming on line.

در هند نیز این پردازنده‌ها روشن شده اند.

Africa is coming on line.

در آفریقای سیاه هم همین‌طور.

We will see an Einstein in Africa in this century.

ما در این قرن یک انیشتین از آفریقا خواهیم‌داشت.

Here is just some data. This is China.

برخی از این داده‌ها را در اینجا می بینید. این داده‌ها مربوط به کشور چین است.

1996: less than one million

در سال ١٩٩٦ کمتر از یک میلیون

new university students in China per year;

دانشجو در سال وارد دانشگاه‌های چین می شد.

2006: over five million.

این آمار در سال ٢٠٠٦ به بیش از پنج میلیون نفر می رسد.

Now think what this means.

کمی به این قضیه فکر کنید.

This means we all benefit when another country gets rich.

اگر کشوری ثروتمند شود، همه مردم دنیا از آن سود می‌برند.

We should not fear other countries becoming wealthy.

ما نباید از ثروتمند شدن کشورهای دیگر بترسیم.

That is something that we should embrace --

ما باید حتی این قضیه را با آغوش باز بپذیریم.

a wealthy China, a wealthy India, a wealthy Africa.

چین ثروتمند هند ثروتمند و آفریقای ثروتمند.

We need a greater demand for ideas --

ما به ایده‌های جدید بسیاری نیاز داریم.

those larger markets I was talking about earlier --

همینطور به بازارهای بزرگتر و

and a greater supply of ideas for the world.

منابع بیشتری برای تولید ایده‌های جدیدتر در دنیا نیاز داریم، که فبلا راجع به آن صبت کردم.

Now you can see some of the reasons why I'm optimistic.

اکنون شما می بینید که چرا من نسبت به آینده خوشبین هستم.

Globalization is increasing the demand

جهانی شدن تقاضا

for ideas, the incentive to create new ideas.

را برای ایده های جدید افزایش می‌دهد که انگیزه‌ای است برای تولید ایده‌های جدید تر.

Investments in education are increasing the supply of new ideas.

تمام اینها باعث می‌شود که سرمایه گذاری بر آموزش برای تولید منابع ایده‌های جدید نیز افزایش یابد.

In fact if you look at world history

اگر شما به تاریخ بشر نگاه کنید

you can see some reasons for optimism.

می‌بینید که دلایل زیادی برای خوش بینی وجود دارد.

From about the beginnings of humanity

از ابتدای تاریخ بشر

to 1500: zero economic growth, nothing.

تا سال ١٥٠٠، رشد اقبصادی صفر بود.

1500 to 1800: maybe a little bit of economic growth,

. از ١٥٠٠ تا ١٨٠٠ رشد اقتصادی بسیاد کمی وجود داشت.

but less in a century

رشد اقتصادی در کل یک قرن

than you expect to see in a year today.

معادل رشد اقتصادی یک‌سال در قرن حاضر بود.

1900s: maybe one percent.

در سال ١٩٠٠ رشد اقتصادی حدودا" یک‌ درصد بود.

Twentieth century: a little bit over two percent.

در قرن بیستم رشد اقتصادی کمی بیش از دو‌رصد بود.

Twenty-first century could easily be 3.3, even higher percent.

قرن بیست ویکم رشد اقتصادی به راحتی ٣.٣ در صد یا بیشتر است.

Even at that rate,

حتی با این نرخ رشد

by 2100 average GDP per capita

تا ٢١٠٠ میلادی میانگین سرانه رشد ناخالص ملی

in the world will be $200,000.

در دنیا به ٢٠٠٠٠٠ دلار خواهدرسید.

That's not U.S. GDP per capita, which will be over a million,

این میانگین مقدار سرانه رشد ناخالص در آمریکا نیست (چرا که برای آمریکا این عدد بالای یک میلیون دلار خواهد بود)

but world GDP per capita -- $200,000.

این عدد سرانه رشد ناخالص در تمام دنیا است.

That's not that far.

و این خیلی دور نیست.

We won't make it.

نسل ما آن زمان را نخواهد دید

But some of our grandchildren probably will.

ولی شاید نوه‌های ما آن زمان را ببینند.

And I should say,

باید بگویم که

I think this is a rather modest prediction.

باید بگویم که این پیش‌بینی فروتنانه ای است.

In Kurzweilian terms this is gloomy.

با استادارد‌های کرزویل(دانشمند پیشگوی آمریکایی)، این پیش‌بینی خیلی خوش‌بیانانه نیست.

In Kurzweilian terms I'm like the Eeyore of economic growth.

در استانداردهای او، من مثل شخصیت‌های بدبین قصه‌ها هستم.

(Laughter)

.(خنده حضار)

Alright what about problems?

بسیار خوب، حالا اگر مشکلات جدید پیش بیاید چه خواهدشد؟

What about a great depression?

مثلا بحران کبیر؟

Well let's take a look. Let's take a look at the Great Depression.

خوب، اجازه بدهید به این موضوع بپردازیم. بگذارید که نگاهی به بحران کبیر بیاندازیم.

Here is GDP per capita

این نمودار سرانه تولید ناخالص ملی را

from 1900 to 1929.

از سال ١٩٩٠ تا ١٩٢٩ نشان می‌دهد.

Now let's imagine that you were an economist in 1929,

تصور کنید که در سال ١٩٢٩ شما یک اقتصاددان هستید

trying to forecast future growth for the United States,

که رشد اقتصادی آینده را پیش بینی می‌کنید

not knowing that the economy was about to go off a cliff,

ونمی‌دانید که به زودی بازار سقوط خواهد کرد

not knowing that we were about to enter

و نمی‌دانید جهان در حال وارد شدن

the greatest economic disaster certainly in the 20th century.

به بزرگترین بحران اقتصادی قرن است.

What would you have predicted, not knowing this?

بدون دانستن این مسائل آینده را چگونه پیش بینی می‌کنید؟

If you had based your prediction, your forecast

اگر پیش بینی شما بر پایه

on 1900 to 1929

اطلاعات ١٩٠٠ تا ١٩٢٩ باشد،

you'd have predicted something like this.

شما چیزی شبیه این را پیش بینی می‌کنید.

If you'd been a little more optimistic --

اگر جزو افراد خوش‌بین باشید،

say, based upon the Roaring Twenties -- you'd have said this.

و بنا بر اطلاعات دهه بیست پیش بینی کنید، چیزی شبیه این را پیش بینی خواهید کرد.

So what actually happened?

ولی واقعیت چه بود؟

We went off a cliff but we recovered.

اقتصاد سقوط کرد، ولی دوباره احیا شد.

In fact in the second half of the 20th century

در واقع در نیمه دوم قرن بیستم

growth was even higher than anything you would have predicted

رشد اقتصادی چنان بود که حتی از آنچه رشد اقتصادی نیمه اول قرن پیش بینی می‌کرد نیز فراتر رفت.

based upon the first half of the 20th century.

براساس آنچه که نیمه اول قرن بیستم وجود داشت.

So growth can wash away

پس رشد اقتصادی می تواند آنچه را که

even what appears to be a great depression.

به نظر بحران اقتصادی می‌رسد جبران کند.

Alright. What else?

بسیار خوب، دیگر چه موضوعی برای بررسی باقی می‌ماند؟

Oil. Oil. This was a big topic.

؟ نفت، نفت. نفت موضوع بسیار مهمی است.

When I was writing up my notes oil was $140 per barrel.

وقتی من یادداشت‌های سخنرانی را می نوشتم، قیمت نفت بشکه ای ١٤٠ دلار بود

So people were asking a question. They were saying,

و مردم می‌پرسیدند که

"Is China drinking our milkshake?"

آیا چین شیره حیاتی ما را می‌دزدد؟

(Laughter)

(خنده حضار)

And there is some truth to this,

البته حقیقتی در این سوال نهفته است

in the sense that we have something of a finite resource,

و منابع ما محدودند و

and increased growth is going to push up demand for that.

افزایش رشد اقتصادی منابع انرژی بیشتری را طلب می‌کند.

But I think I don't have to tell this audience

فکر می‌کنم که دیگر نیازی به گفتن نیست که

that a higher price of oil is not necessarily a bad thing.

قیمت بالای نفت لزوما چیز بدی نیست.

Moreover, as everyone knows,

به علاوه همان‌طور که همه می‌دانند،

look -- it's energy, not oil, which counts.

این دقت کنید که نه فقط نفت، بلکه انرژی آن است که باید در محاسبات وارد شود.

And higher oil prices mean

و قیمت بالای نفت به معنی

a greater incentive to invest in energy R&D.

انگیزه بیشتری است برای سرمایه گذاری در زمینه تحقیقات انرژی‌های جایگزین.

You can see this in the data.

شما در این نمودار می‌بینید که

As oil prices go up, energy patents go up.

هر چه قیمت نفت بالاتر می‌رود، ثبت اختراعات در زمینه انرژی نیز بالاتر می‌رود.

The world is much better equipped

جهان امروزه از هر زمان آمادگی بیشتری

to overcome an increase in the price of oil

برای مقابله با بالارفتن قیمت نفت دارد.

today, than ever in the past,

بیش از هرزمان.

because of what I'm talking about.

و این به همان دلیلی است که گفتم:

One idea, one world, one market.

یک ایده، یک جهان، یک بازار.

So I'm optimistic

در نتیجه من بسیار خوشبین هستم

so long as we hew to these two ideas:

تا وقتی این دوموضوع را رعایت کنیم:

to keep globalizing world markets,

تلاش برای جهانی کردن بازارهای دنیا

keep extending cooperation across national boundaries,

و گسترش همکار‌ی‌ها در سطح بین‌المللی.

and keep investing in education.

سرمایه‌گذاری در زمینه آموزش.

Now the United States has a particularly important role

. امروزه ایالات متحده نقش مهمی دراین زمینه دارد

to play in this:

توسط:

to keep our education system globalized,

جهانی کردن سیستم آموزشی‌مان

to keep our education system open to students from all over the world,

و باز کردن سیستم آموزشی‌مان بروی دانشجویان سراسر دنیا.

because our education system

چرا که سیستم آموزشی ما

is the candle

شمعی است که

that other students come to light their own candles.

دانشجویان دیگر می‌آیند تا شمع های خود را با آن روشن کنند.

Now remember here what Jefferson said.

بیایید دوباره سخن توماس جفرسون را یادآوری کنیم.

Jefferson said, "When they come

"وقتی آنها شمع های خود را

and light their candles at ours,

با شعله شمع های ما روشن می‌کنند،

they gain light, and we are not darkened."

آنها روشنایی خود را بدست می‌آورند و ما نیز روشنی خود را از دست نمی‌دهیم."

But Jefferson wasn't quite right, was he?

. اما جفرسون تمام حقیقت مطلب را بیان نکرده‌است. چرا؟

Because the truth is,

چون واقعیت این است که

when they light their candles at ours,

وقتی آنها شمعهای خود را با شمعهای ما روشن می‌کنند،

there is twice as much light available for everyone.

مقدارنور برای همه ما دو‌برابر می‌شود.

So my view is: Be optimistic.

پس به نظر من باید خوشبین بود،

Spread the ideas. Spread the light.

ایده ها را تکثیر کرد و روشنایی راگسترش داد.

Thank you.

سپاسگذارم.

(Applause)

(تشویق حاضرین)