Alex Tabarrok on how ideas trump crises

Translator: Arun Kumar Mani Reviewer: vidya raju

The first half of the 20th century

இருவதாம் நூற்றாண்டின் முதல் பகுதி

was an absolute disaster in human affairs,

மனித வரலாற்றில் ஒரு மிகப்பெரிய பின்னடைவையும்,

a cataclysm.

சீரழிவையும் ஏற்படுத்தின என்பது கசப்பான உன்மையாகும்.

We had the First World War,

முதலாம் உலக்போர்,

the Great Depression,

முதல் உலகப் பொருளாதார வீழ்ச்சி,

the Second World War

இரண்டாம் உலகப்போர்,

and the rise of the communist nations.

மற்றும் கம்யூநிஸ நாடுகளின் எழுச்சி.

And each one of these forces

இந்த விஷயங்கள் ஒவ்வொன்றும்

split the world, tore the world apart,

மனிதர்களுக்குள் வேறுபாட்டையும், உலகில் பல்வேறு சீர்கேடுகளையும் ஏற்படுத்தின,

divided the world.

உலக ஒருமைப்பாட்டை குலைத்தன என்பதே நிதர்சனமான உண்மையாகும்.

And they threw up walls --

அவை மனிதர்களுக்கிடையே பல சுவர்களை எழுப்பின.

political walls, trade walls,

அரசியல் சுவர்கள், வர்த்தக தடைகள்,

transportation walls,

போக்குவரத்து தடைகள்,

communication walls, iron curtains --

ஒருவரை ஒருவர் தொடர்பு கொள்ள இயலாத அளவிற்கு இரும்புத் திரைகள்

which divided peoples and nations.

போன்றவற்றால் பிரிக்கப்பட்டு, ஒடுக்கப்பட்டு பல்வேறு நாட்டு மக்களும் அவதிகுள்ளாயினார்.

It was only in the second half of the 20th century

இருவதாம் நூற்றாண்டின் இரண்டாம் பாதியிலே தான்

that we slowly began to pull ourselves

நாம் இந்த திரைகளிலிருந்து மெதுவாக வெளி வந்து

out of this abyss.

அவல நிலையை மாற்றி முற்போக்கு பாதையில் நடந்தோம்.

Trade walls began to come tumbling down.

உலக நாடுகளுக்கிடையே வர்த்தக தடைகள் படிப்படியாக விலக ஆரம்பித்தன

Here are some data on tariffs:

இதோ இறக்குமதி வரியை பற்றிய புள்ளி விவரங்களை பார்ப்போம்:

starting at 40 percent, coming down to less than 5 percent.

ஆரம்பத்தில் 40 சதவிகிததமாக இருந்த இறக்குமதி வரி, படிப்படியாக குறைந்து 5 சதவிகிததமாக மாறியது.

We globalized the world. And what does that mean?

நாம் வர்த்தகத்தை உலகமயமாக்கிநோம். இதில் நமக்கு விளங்குவது என்ன?

It means that we extended cooperation

இதற்கு பொருள் என்னவென்றால் நமக்குள் ஒற்றுமையை

across national boundaries;

சர்வதேச எல்லைகளை கடந்து விரிவுப்டுத்தி விட்டோம் என்பதாகும்.

we made the world more cooperative.

இந்த உலகை மேலும் ஒற்றுமையுணர்வு கொண்டதாக மாற்றி விட்டோம்

Transportation walls came tumbling down.

போக்குவரத்து தடைகள் பெரும்பாலும் அகற்றப்பட்டன.

You know in 1950 the typical ship carried

உங்களுக்கு தெரியுமா, ஆயிரத்தி தொளாயிரத்து ஐம்பதுகளில் சராசரியாக ஒரு கப்பல்

5,000 to 10,000 tons worth of goods.

ஐந்தாயிரம் முதல் பத்தாயிரம் டண் எடை கொண்ட சரக்குகளை கையாளும் திறன் கொண்டிருந்தன.

Today a container ship can carry 150,000 tons;

ஆனால் இன்றைய சரக்கு கப்பல்கள் ஒரு லட்சத்தி ஐம்பதாயிரம் டண் வரையான சரக்குகளை ஏற்றி செல்கின்றன.

it can be manned with a smaller crew;

அவற்றை இயக்க மிக குறைவான ஆட்களே போதுமானதாகவும்,

and unloaded faster than ever before.

மற்றும் சரக்குகளை கையாள்வதில் முன்பு எப்போதுமில்லாத அளவிற்கு மிக குறைந்த நேரமே செலவாகிறது.

Communication walls, I don't have to tell you -- the Internet --

தகவல் தொடர்பு தடை சுவர்கள், உங்களுக்கே தெரியும் இணைய ஊடகம்

have come tumbling down.

அதை எப்படி உடைத்தெரிந்தது என்று.

And of course the iron curtains,

அதற்கும் மேலாக மக்களை பிளவு படுத்தியிருந்த இரும்பு திரைகளும்,

political walls have come tumbling down.

அரசியல் அடக்குமுறைகளும் தகர்த்தெரியப்பட்டன.

Now all of this has been tremendous for the world.

இவை யாவும் உலகத்திற்கு அதி அற்புதமான மாறுதல்களை கொண்டு வந்தன.

Trade has increased.

வர்த்தகம் பன்மடங்கு அதிகரித்துள்ளது.

Here is just a little bit of data.

இதோ சில புள்ளி விவரங்கள் உங்கள் பார்வைக்கு.

In 1990, exports from China to the United States:

ஆயிரத்தி தொள்ளாயிரத்தி தொண்ணூறாம் ஆண்டு சீனாவின் அமெரிக்க ஏற்றுமதி

15 billion dollars.

பதினைந்து பில்லியன் டாலர்.

By 2007: over 300 billion dollars.

இரண்டாயிரத்து ஏழாம் ஆண்டு அது முந்நூறு பில்லியன் டாலர் என உயர்ந்துள்ளது.

And perhaps most remarkably,

அதை விட ஆச்சரியமாக

at the beginning of the 21st century,

இருபத்தி ஓறாம் நூற்றாண்டின் தொடர்ச்சியிலேயே

really for the first time in modern history,

நவீன உலக சரித்திரத்தில் முதல் முறையாக

growth extended to almost all parts of the world.

உலகின் எல்லா நாடுகளும் பரவலாக வளர்ச்சி அடைந்தன.

So China, I've already mentioned,

நான் முன்பே கூறியவாறு சீனா

beginning around 1978, around the time of the death of Mao,

1978-இல் மாவோ சேடாங்கின் மறைவிற்கு பிறகு

growth -- ten percent a year.

அதன் வளர்ச்சி ஆண்டிற்கு பத்து சதவிகிததமாக இருந்து வந்தது.

Year after year after year,

ஒவ்வொரு ஆண்டும் இதே வளர்ச்சி விகிதம்!

absolutely incredible.

மிகவும் அற்புதமான விஷயம்.

Never before in human history

மனித வரலாற்றில் இது வரை இல்லாத அளவிற்கு

have so many people been raised out of

மிகவும் அதிகமானோர்

such great poverty as happened in China.

கொடுமையான வறுமையிலிருந்து விடுபட்டனர். இதிலும் சீன நாடே முன்னோடியாக இருந்தது.

China is the world's greatest anti-poverty program

சீன நாடே உலக அளவில் மிகப்பெரிய வறுமை ஒழிப்பு திட்டத்தை நிறுவி

over the last three decades.

முப்பது ஆண்டுகளாக வெற்றிகரமாக செயல் படுத்தி வருகிறது.

India, starting a little bit later,

இந்தியா, சற்று தாமதமாக துவங்கினாலும்

but in 1990, begetting tremendous growth.

1990-இல் மிகப்பெரிய அளவில் வளர்ச்சி பாதையில் அடியெடுத்து வைத்தது.

Incomes at that time

அச்சமயங்களில் ஒரு இந்தியரின் சராசரி ஆண்டு வருமானம்

less than $1,000 per year.

1000 டாலருக்கு குறைவாகவே இருந்தது.

And over the next 18 years

அதற்கு பிந்தைய 18 ஆண்டுகளில் அது

have almost tripled.

கிட்டத்தட்ட மூன்று மடங்காக பெருகியது.

Growth of six percent a year. Absolutely incredible.

ஆண்டிற்கு ஆறு சதவிகிதம் வளர்ச்சி. மிகவும் பெருமைக்குறியது.

Now Africa, Sub-Saharan Africa --

தற்போது ஆப்பிரிக்க மற்றும்

Sub-Saharan Africa

ஸப்-ஸஹார ஆப்பிரிக்க நாடுகளே

has been the area of the world

உலக அளவில்

most resistant to growth.

குறைந்த வளர்ச்சி அடைந்த பகுதிகளாக உள்ளன.

And we can see the tragedy of Africa

ஆப்பிரிக்காவின் பொருளாதார மந்த நிலையை

in the first few bars here.

இதோ முதல் சில கட்டங்களில் நாம் கண் கூடாக காண்கிறோம்.

Growth was negative.

வளர்ச்சி கீழ் நோக்கி செல்கிறது.

People were actually getting poorer than their parents,

மக்கள் தங்கள் பெற்றோரை விட ஏழ்மையானவர்களாக மாறியுள்ளனர்.

and sometimes even poorer than their grandparents had been.

சில சமயம் தங்கள் மூதாதையர்கலைவிட ஏழ்மையான நிலை.

But at the end of the 20th century,

ஆனால் இருபதாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில்

the beginning of the 21st century,

இருவத்தி ஓறாம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில்

we saw growth in Africa.

நாம் ஆப்பிரிக்காவில் வளர்ச்சியை கண்டோம்.

And I think, as you'll see, there's reasons for optimism,

நீங்கள் கண்டவாறு, நம்பிக்கையான முற்போக்கான எதிர் காலத்திற்கு பல காரணிகளை நானும் யோசிக்கிறேன்.

because I believe that the best is yet to come.

ஏனென்றால் இதை விட சிறப்பான எதிர் காலம் இன்னும் நமக்கு வரவுள்ளது என நான் கூறுவேன்.

Now why.

இப்போது சிந்தியுங்கள்.

On the cutting edge today

இன்றைய அதி நுட்பமான விஞ்ஞான உலகில்

it's new ideas which are driving growth.

முற்போக்கு சிந்தனையும் செயல்பாடுமே வளர்ச்சக்கு வித்தாக அமைகின்றன.

And by that I mean it's

என் கருத்து என்னவென்றால்

products for which the research and development costs

ஒரு பொருளையோ மருந்தையோ ஆராயவும், கண்டுபிடிக்கவும் ஆகும் செலவு மிகவும் அதிகம்,

are really high, and the manufacturing costs are low.

ஆனால் அதை கண்டுபிடித்த பிறகு உற்பத்தி செய்யும் செலவு குறைவாகும்.

More than ever before it is these types of ideas

முன்பு எப்போதும் இல்லாதது போல் இவை போன்ற யோசனைகளும், முற்போக்கு சிந்தனைகளுமே

which are driving growth on the cutting edge.

வளர்ச்சிக்கு அடிகோலாக இருந்து வருகின்றன.

Now ideas have this amazing property.

முற்போக்கு சிந்தனைகளுக்கு ஒரு அபூர்வமான குணம் உண்டு.

Thomas Jefferson, I think, really expressed this quite well.

தாமஸ் ஜெபர்சன் இதனை தெளிவாக எடுத்துரைக்கிறார்.

He said, "He who receives an idea from me

அவர் கூற்று: "எவன் ஒருவன் என்னிடமிருந்து ஒரு யோசனையை பெறுகிறானோ,

receives instruction himself, without lessening mine.

அவன் அதை சற்றும் குறைக்காமல் தனக்குள் சுயமாக அதை புரிந்து உள்வாங்கி கொள்கிறான்.

As he who lights his candle at mine

எவன் ஒருவன் தன் அறிவு விளக்கை என்னிடம் ஏற்றி கொள்கிறானோ,

receives light without darkening me."

அவன் என் ஒளியை சற்றும் குறைக்காமல் தனக்குள் சுயமாக ஒரு ஒளியை பெறுகிறான்."

Or to put it slightly differently:

சற்று வேறு விதமாக சொல்ல வேண்டும் என்றால்,

one apple feeds one man,

நம்மிடம் ஒரு கனி இருந்தால் ஒரு மனிதனின் பசியை போக்க இயலும்,

but an idea can feed the world.

ஆனால் ஒரு நல்ல யோசனை இருந்தால் இந்த உலகின் பசியையே நம்மால் போக்க முடியும்.

Now this is not new. This is practically not new to TEDsters.

இந்த TED மாநாட்டில் கலந்து கொள்ளும் உங்களுக்கு இது போன்ற யோசனைகள் ஒன்றும் புதிதல்ல.

This is practically the model of TED.

மாநாட்டின் அடிப்படை சாரம் இது போன்ற யோசனைகளும், முற்போக்கு கருத்துகளுமேயாகும்.

But what is new is that the greater function of ideas

இவ்வகையான முற்போக்கு சிந்தனைகளின் அதீத குணம் என்னவென்றால் அவை

is going to drive growth even more than ever before.

நமது வளர்ச்சியை ஒவ்வொரு நாளும் புதிய உயரத்தை எட்ட வைக்கும் கருவிகளாகும்.

This provides a reason why

இதனாலேயே

trade and globalization

தடையில்லா வர்த்தகமும், உலகமயமாக்கலும்

are even more important, more powerful than ever before,

முன்பு எப்போதுமில்லாத அளவிற்கு

and are going to increase growth more than ever before.

நமது வளர்ச்சியில் முக்கிய பங்காற்றுகின்றன.

And to explain why this is so, I have a question.

இது ஏன் என்று விவரிப்பதற்கு முன்னர் உங்களுக்கு ஒரு கேள்வி

Suppose that there are two diseases:

உங்களை 2 வியாதிகளில் இருந்து ஒன்றை தேர்வு செய்ய சொல்கிறார்கள்.

one of them is rare, the other one is common,

அதில் ஒன்று மிக அரிதான வியாதி, மற்றொன்று பரவலான வியாதி

but if they are not treated they are equally severe.

ஆனால் சிகிச்சை அளிக்காமல் போனால் இரண்டுமே சமமான பாதிப்பை ஏற்படுத்தக்கூடியவை

If you had to choose, which would you rather have:

இந்த இரண்டில் எதற்கு நீங்கள் மருந்து தயாரிப்பீர்கள்

the common disease or the rare disease?

பரவலான வியாதியா அல்லது அரிதான வியாதியா?

Common, the common -- I think that's absolutely right,

ஆம் பரவலான வியாதி! அதுவே சரியான தேர்வு!

and why? Because there are more drugs to treat common diseases

ஏன்? காரணம் பரவலான வியாதிக்கே சந்தையில் அதிக மருந்துகள் தயாறாகிங்றன!

than there are to treat rare diseases.

அவற்றை விட அரிதான மருந்துகளுக்கு மருந்துகள் குறைவு!

The reason for this is incentives.

இதற்கு காரணம் சலுகைகளே.

It costs about the same to produce a new drug

இந்த இரண்டு வியாதிகளுக்கும் மருந்து தயாரிப்பதற்கு ஒரே செலவே ஆகிறது.

whether that drug treats 1,000 people,

அந்த மருந்து ஆயிரம் மக்களை குணப்படுத்துகிறதோ,

100,000 people, or a million people.

ஒரு லட்சமோ அல்லது பத்து லட்ச நோயாளிகளை குணப்படுத்தினாலும் அதனை தயாரிப்பதற்கு ஆகும் செலவு ஒன்று தான்.

But the revenues are much greater if the drug treats a million people.

ஆனால் மருந்து அதிக மக்களை குணப்படுத்தினால் அதனால் வரும் வருமானமும் அதிகம்

So the incentives are much larger

அவ்வகையான மருந்துகளை தயாரிக்க

to produce drugs which treat more people.

சலுகைகளும் அதிகம்

To put this differently: larger markets save lives.

இதை வேறு விதமாக சொல்ல வேண்டுமானால், சந்தை மதிப்பு அதிகம் கொண்ட மருந்துகள் அதிக உயிர்களை காப்பாற்றும்.

In this case misery truly does love company.

ஒரு வியாதி கூட அதிக மக்களுக்கு வந்தால் தான் அதற்கு மருந்தும் பரவலாக கிடைக்கும்

Now think about the following:

சரி இப்போது வேறு விஷயத்தை பார்ப்போம்

if China and India were as rich as the United States is today,

இன்று சீனாவும் இந்தியாவும், அமெரிக்காவை போல் வளர்ந்த நாடாக இருந்திருந்தால்

the market for cancer drugs would be eight times larger than it is now.

புற்று நோய் மருந்துகளின் சந்தையும் இன்றிருப்பதை விட எட்டு மடங்காக இருந்திருக்கும்.

Now we are not there yet, but it is happening.

அந்த நிலையை விரவில் நாம் எட்ட போகிறோம்.

As other countries become richer

மற்ற நாடுகளும் வளர்ச்சி பெற்றுவிட்டால்

the demand for these pharmaceuticals

மருந்துகளின் சந்தை மிக

is going to increase tremendously.

வேகமாகவும் பெரிதாகவும் வளரும் என்பதில் ஐயமில்லை.

And that means an increase incentive to do research and development,

அது நடக்குமானால் மருந்துகளின் ஆராய்ச்சி மற்றும் தயாரிப்பிர்கான சலுகைகளும் உயரும்.

which benefits everyone in the world.

இதனால் உலக மக்கள் அனைவருக்கும் நன்மை உண்டாகும்.

Larger markets increase the incentive

சந்தை விரிவடையுமானால் சலுகைகளும் அதிகரிக்கும்.

to produce all kinds of ideas,

அதனால் ஆராய்ச்சி முறைகளும் மேம்படும்.

whether it's software, whether it's a computer chip,

அது கணினி மென்பொருளாகட்டும் அல்லது சில்லுகளாகட்டும்

whether it's a new design.

புதிய வடிவமைப்புகளாகட்டும் இக்கோட்பாடுகளுக்குட்பட்டவையே.

For the Hollywood people in the audience,

ஹாலிவுட் துறையிலிருந்து இங்கு சிலர் வந்திருக்கலாம்

this even explains why action movies

உங்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும் ஏன் சண்டை படங்களுக்கு

have larger budgets than comedies:

நகைச்சுவை படங்களை விட அதிக பணம் செலவு செய்ய படுகிறது என்று.

it's because action movies translate easier

காரணம் சண்டை படங்கள் பிற உலக

into other languages and other cultures,

மொழிகளில் பெயர்பது சுலபமாகும்.

so the market for those movies is larger.

அந்த படங்களுக்கு உலக அளவில் மிகப்பெரிய சந்தையும் உண்டு.

People are willing to invest more,

அதனாலேயே அப்படங்களுக்கு முதலீடும்

and the budgets are larger.

செலவீணமும் அதிகமாக உள்ளது.

Alright. Well if larger markets increase the incentive

சரி. சந்தை விரிவடையும் போது ஆராய்ச்சிக்கான

to produce new ideas,

சலுகைகளும் அதிகரிக்கப்படுகின்றன.

how do we maximize that incentive?

இந்த சலுகைகளை எப்படி அதிகப்படுத்துவது?

It's by having one world market, by globalizing the world.

பல்வேறு உலக சந்தைகளை ஒருங்கிணைத்தால், உலகமயமாக்கல்.

The way I like to put this is:

சுருக்கமாக சொல்ல வேண்டுமென்றால்

one idea. Ideas are meant to be shared,

ஒருமித்த கருத்தும், கருத்துக்கள் பரிமாற்றமும் அவசியம்.

so one idea can serve one world, one market.

ஒரே உலகம், ஒரே சந்தை, அதை இயக்க ஒருமித்த கருத்துடன் செயல் படுவது அவசியம்.

One idea, one world, one market.

ஒரே கொள்கை, ஒரே உலகம், ஒரே சந்தை.

Well how else can we create new ideas?

இல்லையெனில் புதிய விஷயங்களை எவ்வாறு நம்மால் உலகமயமாக்க முடியும்?

That's one reason.

இது ஒரு முக்கிய காரணம்.

Globalize trade.

உலகமயமாக்கல்! தடையில்லா வர்த்தகம்!

How else can we create new ideas?

வேரெவ்வாரு நம்மால் புதிய ஆக்கப்பூர்வமான கருத்துக்களை செயல் படுத்த முடியும்?

Well, more idea creators.

ஆக்கப்பூர்வமான சிந்தனையாளர்கள் தேவை.

Now idea creators, they come from all walks of life.

சிந்தனையாளர்கள் சமூகத்தின் பல்வேறு அங்கத்திலிருந்து வருகின்றனர்.

Artists and innovators -- many of the people you've seen on this stage.

கலைஞர்ககள், விஞ்ஞானிகள் மற்றும் இம்மேடையில் நீங்கள் இது வரை கண்டவர்கள்.

I'm going to focus on scientists and engineers

இப்போது விஞ்ஞானிகள் மற்றும் பொறியாளர்களை பற்றி பார்ப்போம்.

because I have some data on that, and I'm a data person.

ஏனெனில் அவர்களை பற்றிய புள்ளி விவரம் என்னிடம் உள்ளது. நான் அவற்றை சேகரிப்பததில் மிகுந்த நாட்டம் கொண்டவன்.

Now, today, less than one-tenth of one percent

இன்று, இங்கு உலக மக்கள் தொகையில் ஒரு சதவிகிததத்திற்கு பத்தில் ஒரு பங்கே

of the world's population are scientists and engineers.

விஞ்ஞானிகளாகவும் பொறியாளர்களாகவும் உள்ளனர்.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

The United States has been an idea leader.

அமெரிக்கா ஆராய்ச்சியாளர்கள் மற்றும் சிந்தனையாளர்களின் தலை நகரமாக விளங்கியுள்ளது.

A large fraction of those people are in the United States.

அவர்களில் பெரும்பாலானோர் அமெரிக்கர்களே ஆவர்.

But the U.S. is losing its idea leadership.

ஆனால் அமெரிக்கா மெதுவாக அத்தனிப் பெருமையை இழக்கின்றது என கூறலாம்.

And for that I am very grateful.

நான் ஒரு வகையில் அதற்காக மகிழ்ச்சி அடைகிறேன்.

That is a good thing.

அது ஒரு வகையில் நல்ல விஷயமாகும்.

It is fortunate that we are becoming less of an idea leader

ஒரு கோணத்தில் சிந்தித்தால் அது அமெரிக்காவிற்கு அதிர்ஷ்டமான விஷயமாகும்.

because for too long the United States,

காரணம் வெகு நாட்களாக அமெரிக்கா மற்றும்

and a handful of other developed countries,

குறிப்பிட்ட சில வளர்ச்சி பெற்ற நாடுகளே

have shouldered the entire burden

விஞ்ஞானம் மற்றும் ஆராய்ச்சிக்கான அநேக பொறுப்புகளையும்

of research and development.

செலவுகளையும் சுமந்துள்ளன.

But consider the following:

இதனை சற்று யோசியுங்கள்:

if the world as a whole were as wealthy as the United States is now

உலகிலுள்ள அனைத்து நாடுகளும் இன்றுள்ள அமெரிக்காவைப்போல் வளமையுடன் இருக்குமாயின்

there would be more than five times as many scientists and engineers

இன்று இருப்பதை போல் ஐந்து மடங்கு விஞ்ஞானிகளும் பொறியாளர்களும் இருந்திருப்பர்.

contributing to ideas which benefit everyone,

அவர்களின் ஆற்றலும் சிந்தனையும் மேலும் இவ்வுலகிற்கு பலன் அளித்திருக்கும்,

which are shared by everyone.

மேலும் பலர் அதனால் பலன் அடைந்திருப்பர்.

I think of the great Indian mathematician, Ramanujan.

நான் இந்திய கணித மேதை திரு. ராமாநுஜம் அவர்களை பற்றி யோசிக்கிறேன்.

How many Ramanujans are there in India today

இன்று இந்தியாவில் ராமானுஜத்தை போல் எத்தனை கணித மேதைகள்

toiling in the fields, barely able to feed themselves,

வறுமையில் வாடி ஒரு வேளை உணவிற்கே திண்டாதிக்கொண்டிருக்கின்றனர்.

when they could be feeding the world?

இந்த உலகிற்க்கே உனவளிக்கும் திறன் படைத்தும் இவ்வாறு கஷ்டப்படுகின்றனர்.

Now we're not there yet.

அந்த நிலையை அவர்கள் எட்டும் காலம் வரும்

But it is going to happen in this century.

இந்த நூற்றாண்டிலேயே அவர்கள் மேன்மை அடைவர்.

The real tragedy of the last century is this:

கடந்த நூற்றாண்டின் மிக கொடுமையான விஷயத்தை இப்போது பார்ப்போம்:

if you think about the world's population

இந்த உலகின் மொத்த மக்கள் தொகையின் மூளைத்திறனை

as a giant computer, a massively parallel processor,

ஒரு பெரிய கணிணியாக எண்ணிக்கொள்வோம்.

then the great tragedy has been

அதில் துக்ககரமான விஷயம் என்னவென்றால்

that billions of our processors have been off line.

அந்த கணினியின் பெரும்பாலான திறன் இந்த உலகிற்கு பயன்படாமலேயே போய் விட்டது.

But in this century China is coming on line.

ஆனால் இந்த நூற்றாண்டில் சீன மக்களின் அறிவுத்திறன் அதிகமாக வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது என நினைக்கிறேன்.

India is coming on line.

இந்தியர்களும் தங்கள் திறனை வெகுவாக வெளி கொண்டு வந்துள்ளனர்.

Africa is coming on line.

ஆப்பிரிகர்களிடமும் முன்னேற்றம்.

We will see an Einstein in Africa in this century.

இந்த நூற்றாண்டில் நாம் ஆப்பிரிக்காவில் ஒரு ஐன்ஸ்டிணை கண்டிப்பாக பார்க்க போகிறோம்.

Here is just some data. This is China.

இதோ சீணவை பற்றி சில தகவல்கள் உங்கள் கவனத்திற்கு.

1996: less than one million

1996இல் ஒரு மில்லியனுக்கும் குறைவான

new university students in China per year;

புதிய மாணவர்களே பல்கலைக்கழகங்களில் பயின்று வந்தனர்.

2006: over five million.

அந்த எண்ணிக்கை 2006இல் ஐந்து மில்லியனை தாண்டியது.

Now think what this means.

இதை சற்று சிந்தியுங்கள்.

This means we all benefit when another country gets rich.

இதன் அர்த்தம் என்னவென்றால் அண்டை நாடுகள் வளர்ச்சி அடைந்தால் நமக்கும் அதில் ஆதாயம் உண்டு என்பதாகும்.

We should not fear other countries becoming wealthy.

பிற நாடுகளின் வளர்ச்சியை கண்டு நாம் அஞ்ச வேண்டியதில்லை.

That is something that we should embrace --

அது ஒரு வரவேற்கத்தக்க விஷயமாகும்.

a wealthy China, a wealthy India, a wealthy Africa.

வளமையான சீனம்! வளமையான இந்தியா! வளமையான ஆப்பிரிக்கா!

We need a greater demand for ideas --

முற்போக்கு சிந்தனைகளுக்கும், யோசனைகளுக்கும் மிகப்பெரிய தேவை உருவாக வேண்டும்.

those larger markets I was talking about earlier --

அதே போல் பெரிய ஒருங்கினைக்கப்பட்ட உலகளாவிய சந்தையும்,

and a greater supply of ideas for the world.

அதிக அளவில் ஆகபூர்வமான சிந்தனையாளர்களும் உருவாக வேண்டும்.

Now you can see some of the reasons why I'm optimistic.

நான் இவ்வளவு நம்பிக்கையுடன் ஏன் பேசுகிறேன் என்று இப்போது உங்களுக்கு புரிந்திருக்கும்.

Globalization is increasing the demand

உலகமயமாக்கல் ஆக்கப்பூர்வ யோசனைகளுக்கான (சிந்தனைகளுக்கான)

for ideas, the incentive to create new ideas.

தேவையையும், அவ்வகையான சிந்தனைகளுக்கான சலுகைகளையும் உயர்த்துகின்றது.

Investments in education are increasing the supply of new ideas.

கல்வியில் செய்யப்படும் முதலீடு ஆக்காப்பூர்வமான சிந்தனைகளை பெருக்குவதில் பெரும் பங்கு வகிக்கின்றன.

In fact if you look at world history

உலக வரலாற்றின் ஏடுகளை சற்று புரட்டினீர்களானால்

you can see some reasons for optimism.

எனது நம்பிக்கைகான காரணத்தை தெளிவாக உணர்வீர்கள்.

From about the beginnings of humanity

மனித வரலாற்றின் தொடக்கம் முதல்

to 1500: zero economic growth, nothing.

ஆயிரத்தி ஐந்நூராம் ஆண்டு வரை பொருளாதார வளர்ச்சி சூனியமாகும்.

1500 to 1800: maybe a little bit of economic growth,

1500ஆம் ஆண்டு முதல் 1800ஆம் ஆண்டு வரை சிறிது வளர்ச்சி.

but less in a century

ஆனால் அந்த காலத்திய ஒரு நூற்றாண்டின் வளர்ச்சி

than you expect to see in a year today.

தற்காலத்திய ஓராண்டு வளர்ச்சியை விட குறைவாகவே இருந்தது.

1900s: maybe one percent.

1900இல் ஒரு சதவிகித வளர்ச்சி

Twentieth century: a little bit over two percent.

இருவதாம் நூற்றாண்டில் அது இரண்டு சதவிகிதத்தை விட சற்று அதிகமாகவே இருந்தது.

Twenty-first century could easily be 3.3, even higher percent.

இருபத்தி ஓறாம் நூற்றாண்டில் வளர்ச்சி 3.3 சதவிகிதத்திற்க்கும் அதிகமாகவே இருந்தது.

Even at that rate,

அதே வேகத்தில் வளர்ச்சி இருந்தால் கூட

by 2100 average GDP per capita

2100ஆம் ஆண்டில் உலக சராசரி ஜீ.டீ.பீ. பெர் கேப்பிட்டா

in the world will be $200,000.

200 ஆயிரம் டாலர்களாக இருக்கும்.

That's not U.S. GDP per capita, which will be over a million,

அச்சமயத்தில் அமெரிக்கர்களின் சராசரி ஜீ.டீ.பீ. பெர் கேப்பிட்டா ஒரு மில்லியன் டாலரை தாண்டி இருக்கும்.

but world GDP per capita -- $200,000.

உலக ஜீ.டீ.பீ. அளவே ஆயிரம் டாலரை தொட்டிருக்கும்

That's not that far.

அது சீக்கிரமாகவே நடக்க போகிறது.

We won't make it.

நாம் அதை செய்யப்போவதில்லை.

But some of our grandchildren probably will.

ஆனால் நமது வருங்கால சந்ததியினர் அதை செய்யவுள்ளனர்.

And I should say,

அது மிகவும் சாத்தியமான

I think this is a rather modest prediction.

விஷயம் என்றே நம்புகிறேன்.

In Kurzweilian terms this is gloomy.

கூற்சுவேலியன் பார்வையில் இது சற்று இருளான பாதையாகவே பார்க்கப்படுகிறது.

In Kurzweilian terms I'm like the Eeyore of economic growth.

அவர்களின் கண்ணோட்டத்தில் என் பேச்சு நம்பிக்கை அற்றதாகவே கருதப்படுகிறது.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

Alright what about problems?

சரி இப்போது பிரச்சனைகளை பற்றி பார்ப்போமா?

What about a great depression?

முதல் பெரிய பொருளாதார வீழ்ச்சியை பற்றி யோசிப்போமா?

Well let's take a look. Let's take a look at the Great Depression.

அத்தனை சற்று உற்று கவனிப்போம்

Here is GDP per capita

இதோ தனி நபர் ஜீ.டீ.பீ.

from 1900 to 1929.

1900 முதல் 1929 வரை

Now let's imagine that you were an economist in 1929,

1929இல் நீங்கள் ஒரு பொருளாதார நிபுணர் என வைத்து கொள்வோம்.

trying to forecast future growth for the United States,

அமெரிக்காவின் வளர்ச்சியை கணிக்க முயல்கிறீர்கள் எனக்கொள்வோம்.

not knowing that the economy was about to go off a cliff,

பொருளாதாரம் மிகப்பெரிய வீழ்ச்சியை அடையாப்போகிறது என நீங்கள் அறியவில்லை.

not knowing that we were about to enter

நீங்கள் இதையும் அறிந்திருக்கவில்லை, நாம்

the greatest economic disaster certainly in the 20th century.

இருபதாம் நூற்றாண்டின் மிகப்பெரிய பொருளாதார மந்த நிலையை அடையாப்போகிறோம் என்று.

What would you have predicted, not knowing this?

இந்த அறியாமையில் உங்கள் கணிப்பு எவ்வாறு இருந்திருக்கும்.

If you had based your prediction, your forecast

சராசரியாக உங்கள் கணிப்பு

on 1900 to 1929

1900ஆம் ஆண்டு முதல் 1929ஆம் ஆண்டு

you'd have predicted something like this.

வரையிலான வளர்ச்சி புள்ளி விவிரங்களை முன்வைத்து இவ்வாறு இருந்திருக்கும்.

If you'd been a little more optimistic --

கடந்த கால வளர்ச்சியின் ஊக்கத்தால் சற்று நம்பிக்கையுடன் கணித்திருப்பீர்களானால்

say, based upon the Roaring Twenties -- you'd have said this.

உங்கள் யூகம் இவ்வாறு இருந்திருக்கும்.

So what actually happened?

ஆனால் நடந்தது என்ன?

We went off a cliff but we recovered.

நாம் மிகப்பெரிய பொருளாதார சறிவை சந்தித்தோம், ஆனால் அதிலிருந்து மீளவும் ஆரம்பித்தோம்.

In fact in the second half of the 20th century

இன்னும் சொல்லப்போனால் இருபதாம் நூற்றாண்டின் இரண்டாம் பாதியில்

growth was even higher than anything you would have predicted

நாம் யாரும் கணித்திராத அளவிற்கு வளர்ச்சியை கண்டோம் என்பதே உண்மை.

based upon the first half of the 20th century.

முதல் பாதியை விட மிக அதிகமாகவே வளர்ச்சியை கண்டோம்.

So growth can wash away

ஆகவே வளர்ச்சி என்பது

even what appears to be a great depression.

மிகப்பெரிய சரிவின் பாதிப்பையும் சீர் செய்து விடும்.

Alright. What else?

சரி, வேறு என்ன?

Oil. Oil. This was a big topic.

எண்ணெய்! ஆம் எண்ணெய்! மிகப்பெரிய விஷயம்.

When I was writing up my notes oil was $140 per barrel.

நான் இந்த உரையை தயாரித்த போது ஒரு பீப்பாய் எண்ணெய் விலை நூற்றி நாற்பது ரூபாய் ஆகும்.

So people were asking a question. They were saying,

மக்களிடம் ஒருமித்த கேள்வி எழுந்தது. அது:

"Is China drinking our milkshake?"

"நமது உழைப்பின் பலனை சீனா உறிஞ்சிகொண்டு இருக்கிறதா?"

(Laughter)

(சிரிப்பு)

And there is some truth to this,

இதில் சற்று உண்மையும் உள்ளது.

in the sense that we have something of a finite resource,

அதாவது நம்மிடம் கணிசமான அளவே நாட்டின் வளம் எஞ்சியுள்ளது.

and increased growth is going to push up demand for that.

நமது வளர்ச்சி பெருக பெருக அந்த வளததிற்கான தேவையும் அதிகரிக்கும்.

But I think I don't have to tell this audience

இது உங்களுக்கு சொல்லாமலேயே புரியக்கூடிய விஷயம்.

that a higher price of oil is not necessarily a bad thing.

அதாவது எண்ணெய் விலை உயர்ந்தால் அது கெடுதல் என நினைக்க வேண்டாம்.

Moreover, as everyone knows,

அதற்கும் மேலாக எல்லாரும் அறிந்த விஷயம்.

look -- it's energy, not oil, which counts.

எண்னெயை விட மின்சாரமே நாம் சேமிக்க வேண்டிய விஷயம் ஆகும்.

And higher oil prices mean

எண்ணெய் விலை உயருமனால்

a greater incentive to invest in energy R&D.

மின்சாரம் மற்றும் எறி சக்திக்கான ஆராய்ச்சிக்கு சலுகைகளும் உயர்த்தப்படும்.

You can see this in the data.

இது சம்பந்தப்பட்ட தகவலையும் பாருங்கள்.

As oil prices go up, energy patents go up.

எண்ணெய் விலை உயருமனால், மின்சாரம் மற்றும் எறி சக்தி சம்பந்தப்பட்ட உரிமங்களும் அதிகமாகும்.

The world is much better equipped

இந்த உலகம் மென்மேலும் ஆற்றல் கொண்டதாக மாறியுள்ளது.

to overcome an increase in the price of oil

எண்ணெய் விலை உயர்வை சமாளிக்கும் அளவிற்கு மாற்று ஏறி சக்தி வளம் நிறைந்துள்ளது.

today, than ever in the past,

அதுவும் முன்பு எப்போதும் இல்லாத அளவிற்கு.

because of what I'm talking about.

அதற்கான காரணத்தையும் முன்பே பார்த்தோம்.

One idea, one world, one market.

ஒருமித்த சிந்தனை! ஒருமித்த உலகம்! ஒருமித்த சந்தை!

So I'm optimistic

இதில் எனக்கு பலத்த நம்பிக்கை இருக்கிறது.

so long as we hew to these two ideas:

பின்வரும் விஷயங்களை நாம் மறக்காமல் பின்பற்றுவோமாக:

to keep globalizing world markets,

சந்தைகளை உலகமயமாக்கல் வேண்டும்.

keep extending cooperation across national boundaries,

தேச எல்லைகளுக்கு அப்பாற்பட்டு நமது ஒற்றுமையையும் ஓத்துழைப்பையும் பலப்படுத்த வேண்டும்.

and keep investing in education.

கல்விக்கு மேலும் அதிக முதலீடு செய்ய வேண்டும்.

Now the United States has a particularly important role

இவ்விஷயங்களில் அமெரிக்காவிற்கு என

to play in this:

ஒரு தனி பொறுப்பு உள்ளது.

to keep our education system globalized,

அதாவது கல்வி கட்டமைப்பை உலகமயமாக்குவது

to keep our education system open to students from all over the world,

கல்வி முறையை உலகு மாணவர்கள் அனைவருக்கும் பொதுவாக அமைப்பது.

because our education system

ஏனென்றால் நமது கல்வி முறை என்பது

is the candle

ஒரு மெழுகை போலாகும்.

that other students come to light their own candles.

பன்னாட்டு மாணவர்கள் இங்கு வந்து அதில் ஒளியை பெற்று கொள்கின்றனர்.

Now remember here what Jefferson said.

இது பற்றி ஜெஃபர்‌ஸசன் என்ன கூறுகிறார் என பார்ப்போம்:

Jefferson said, "When they come

"அவர்கள் இங்கு வந்து

and light their candles at ours,

நமது ஒளியில் அவர்கள் அறிவு விளக்கை ஏற்றும் பொழுது,

they gain light, and we are not darkened."

அவர்கள் ஒளியை பெறுகிறார்கள். அதனால் நாம் இருளை அடைவதில்லை"

But Jefferson wasn't quite right, was he?

ஆனால் ஜெஃபர்சன் அதை இன்னும் தெளிவாக சொல்லியிருக்க வேண்டும் என நினைக்கிறேன். சரியா?

Because the truth is,

உண்மை என்னவெனில்,

when they light their candles at ours,

மற்றவர் நம்மிடம் வந்து மெழுகை ஏற்றி கொள்ளும் பொழுது,

there is twice as much light available for everyone.

வெளிச்சம் இரண்டு மடங்காக மாறுகிறது என்பதே உண்மை.

So my view is: Be optimistic.

ஆகவே என் கருத்து என்னவெனில் வருங்காலத்தை பற்றி நம்பிக்கையுடன் இருங்கள், செயல்படுங்கள்.

Spread the ideas. Spread the light.

ஆகபூர்வமான கருத்துகளை மற்றவரிடம் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள். உங்களிடம் உள்ள ஒளியை உலகத்தாரிடம் பரப்புங்கள். ஞான ஒளியை ஏற்றுங்கள்.

Thank you.

நன்றி

(Applause)

கைதட்டல்