Malte Spitz: Your phone company is watching

مالت اشپیتز: شرکت تلفن همراه‌تون٬ شما را می‌پاید

Translator: Morton Bast Reviewer: Thu-Huong Ha

Translator: Ardeshir Tayebi Reviewer: soheila Jafari

Hi. This is my mobile phone.

سلام. این گوشی تلفن همراه منه.

A mobile phone can change your life,

یک گوشی تلفن همراه میتونه زندگی شما رو تغییر بده.

and a mobile phone gives you individual freedom.

و براتون آزادی شخصی به ارمغان بیاره.

With a mobile phone,

با یک گوشی تلفن همراه،

you can shoot a crime against humanity in Syria.

می‌تونید از یک جنایت علیه بشریت در سوریه فیلمبرداری کنید.

With a mobile phone,

با یک گوشی تلفن همراه

you can tweet a message

میتونید یک توییت بفرستید

and start a protest in Egypt.

و یک تظاهرات رو در مصر شروع کنید.

And with a mobile phone,

و با یک گوشی تلفن همراه

you can record a song, load it up to

میتونید یک آهنگ رو ضبط کنید

SoundCloud and become famous.

و به وب سایت ساند کلاد ارسالش کنید و معروف بشید.

All this is possible with your mobile phone.

انجام دادن همه اینها با این گوشی تلفن مقدوره.

I'm a child of 1984,

من بچه‌ی ۱۹۸۴ هستم

and I live in the city of Berlin.

و درشهر برلین زندگی میکنم.

Let's go back to that time, to this city.

بیاید به اون زمان و به این شهر برگردیم.

Here you can see

اینجا میبینید

how hundreds of thousands of people

که چگونه صدهاهزار نفر

stood up and protested for change.

قیام کردند و خواستار تغییر شدند.

This is autumn 1989,

این پاییز ۱۹۸۹ است،

and imagine that all those people standing up

و تصورکنید که تمامی مردمی که قیام کردند

and protesting for change had a

و برای ایجاد تغییرات اعتراض کردند

mobile phone in their pocket.

یک گوشی تلفن همراه درجیبشون داشتند.

Who in the room has a mobile phone with you?

کیا در اینجا با خودشون تلفن همراه دارند؟

Hold it up.

بیاریدش بالا.

Hold your phones up, hold your phones up!

تلفن‌هاتون رو بالا بگیرید، تلفن‌هاتون رو بالا بگیرید!

Hold it up. An Android, a Blackberry, wow.

بالا بگیرید. یک اندرویید، یک بلکبری٬ عجب.

That's a lot. Almost everybody today has a mobile phone.

خیلیه. تقریبا امروزه همه یک تلفن همراه دارند.

But today I will talk about me and my mobile phone,

ولی امروز من درباره خودم و گوشی تلفنم صحبت خواهم کرد

and how it changed my life.

و اینکه چطور اون زندگی مرا تغییر داد.

And I will talk about this.

و من درباره این صحبت خواهم کرد.

These are 35,830 lines of information.

اینها ۳۵,۸۳۰ خط کد اطلاعاتی هستند.

Raw data.

داده‌های خام.

And why are these informations there?

وچرا این اطلاعات اینجایند؟

Because in the summer of 2006,

برای اینکه در تابستان سال ۲۰۰۶

the E.U. Commission tabled a directive.

اتحادیه مشترک اروپا یک بخشنامه صادر کرد.

This directive [is] called Data Retention Directive.

این بخشنامه دستورالعمل حفاظت اطلاعات نامیده میشه.

This directive says that each phone company in Europe,

این دستورالعمل میگه که هر کمپانی سازنده تلفن همراه در اروپا

each Internet service company all over Europe,

وهر کمپانی ارائه دهنده خدمات اینترنت در سراسر اروپا

has to store a wide range of information about the users.

باید یک گستره‌ای از اطلاعات درباره استفاده کنندگانشون رو حفظ و نگهداری کند

Who calls whom? Who sends whom an email?

کی به کی تلفن میکنه؟ کی به کی ایمیل میفرسته؟

Who sends whom a text message?

کی به کی پیام متنی میفرسته؟

And if you use your mobile phone, where you are.

و اگه شما از تلفن همراه استفاده میکنی، در کدوم منطقه هستی.

All this information is stored for at least six months,

و تمامی این اطلاعات بین حداقل ۶ ماه

up to two years by your phone company

تا دوسال در کمپانی تلفن همراه شما

or your Internet service provider.

یا خدمات دهنده‌ی اینترنت شما نگهداری میشه.

And all over Europe, people stood up and said,

و همه جای اروپا مردم ایستادگی کردند و گفتند،

"We don't want this."

«ما این وضع رو نمی‌خوایم»

They said, we don't want this data retention.

آنها گفتند، ما این نگهداری اطلاعات رو نمی‌خوایم

We want self-determination in the digital age,

ما خواستار حق تعیین سرنوشت در عصر دیجیتال هستیم

and we don't want that phone companies and Internet companies

و نمی‌خواهیم که اون شرکت تلفن، یا شرکت اینترنت

have to store all this information about us.

همه اطلاعات در مورد ما رو ذخیره کنه

They were lawyers, journalists, priests,

آنها وکیل و دانشجو و کشیش بودن،

they all said: "We don't want this."

همه یکصدا گفتند:«ما این وضع رو نمی‌خواهیم»

And here you can see, like 10 thousands of people

و می‌توانید ببینید، ده‌ها هزار نفر

went out on the streets of Berlin and said,

به خیابان‌های برلین ریختند و گفتند،

"Freedom, not fear."

«آزادی، نه ترس»

And some even said, this would be Stasi 2.0.

و برخی حتی گفتند که این استاسی ۲/۰ خواهد بود

Stasi was the secret police in East Germany.

استاسی پلیس مخفی آلمان شرقی بود

And I also ask myself, does it really work?

و همچنین من از خودم پرسیدم که آیا این واقعا جواب می‌ده؟

Can they really store all this information about us?

واقعا می‌تونن همه اطلاعاتی که در مورد ما هست رو ذخیره کنن؟

Every time I use my mobile phone?

هر بار که من از تلفن همراهم استفاده می‌کنم؟

So I asked my phone company, Deutsche Telekom,

بنابراین از شرکت تلفنم، دویچه تله‌کام، پرسیدم

which was at that time the largest phone company in Germany,

که در اون موقع بزرگترین شرکت تلفن در آلمان بود

and I asked them, please,

و از آنها تقاضا کردم که لطفا،

send me all the information you have stored about me.

هرچه اطلاعات راجع به من دارید رو برای من بفرستید

And I asked them once, and I asked them again,

یکبار ازشون خواستم، و دوباره هم تقاضا کردم

and I got no real answer. It was only blah blah answers.

و هیچ جواب درست حسابی نگرفتم. فقط یه مشت چرندیات تحویل دادن.

But then I said, I want to have this information,

اما بعد گفتم، من می‌خوام این اطلاعات رو داشته باشم،

because this is my life you are protocoling.

چون این زندگی من هست که دارین ازش محافظت می‌کنین.

So I decided to start a lawsuit against them,

بنابراین تصمیم گرفتم علیه آنها در دادگاه طرح دعوی کنم

because I wanted to have this information.

چون می‌خواستم اون اطلاعات رو داشته باشم

But Deutsche Telekom said, no,

اما دویچه تله کام گفته بود نه،

we will not give you this information.

ما این اطلاعات رو به شما نمی‌دیم

So at the end, I had a settlement with them.

در نهایت با آنها به توافق رسیدم

I'll put down the lawsuit

از طرح دعوی در دادگاه گذشتم

and they will send me all the information I ask for.

و آنها اطلاعاتی که من تقاضا کرده بودم رو برام بفرستند

Because in the mean time,

چون در اون فاصله

the German Constitutional Court ruled

دادگاه قانون اساسی آلمان حکم داد

that the implementation of this E.U. directive

که اجرای بخشنامه اتحادیه اروپا

into German law was unconstitutional.

بر خلاف قانون اساسی آلمان بود

So I got this ugly brown envelope

بنابراین من یک پاکتنامه‌ی قهوه‌ای و بی‌ریخت دریافت کردم

with a C.D. inside.

که یک سی دی داخلش بود

And on the C.D., this was on.

و در اون سی دی

Thirty-five thousand eight hundred thirty lines of information.

سی و پنج هزار و هشتصد و سی خط اطلاعات بود

At first I saw it, and I said, okay,

اول که دیدمش گفتم، خوب

it's a huge file. Okay.

فایل بزرگی هست، باشه

But then after a while I realized,

اما بعد متوجه شدم

this is my life.

این زندگی منه

This is six months of my life,

این شش ماه از زندگی من هست

into this file.

که در این فایل قرار داره

So I was a little bit skeptical, what should I do with it?

یک ذره شک کردم، که باید باهاش چه کار کنم؟

Because you can see where I am,

چون می‌بینی که کجا هستم،

where I sleep at night,

شب کجا می‌خوابم،

what I am doing.

چه کار دارم می‌کنم.

But then I said, I want to go out with this information.

بعدش گفتم، می‌خوام این اطلاعات رو ببرم بیرون

I want to make them public.

می‌خوام در معرض دید عموم قرارش بدم

Because I want to show the people what does data retention mean.

چرا که می‌خوام به مردم نشون بدم حفاظت اطلاعات به چه معناست

So together with Zeit Online and Open Data City, I did this.

بنابراین با کمک زایت آنلاین و اوپن دیتا سیتی، اینکار رو کردم.

This is a visualization of six months of my life.

این جلوه‌ای از شش ماه زندگی منه.

You can zoom in and zoom out,

شما می‌تونید اون رو بزرگ نمایی و کوچک نمایی کنید.

you can wind back and fast forward.

می‌‎تونید عقب بزنید یا سریع جلو برید.

You can see every step I take.

هر قدمی که برداشتم رو می‌تونید ببینید.

And you can even see

حتی می‌تونید ببینید

how I go from Frankfurt by train

چطوری با قطار از فرانکفورت به کلن رفتم،

to Cologne, and how often I call in between.

و چندبار بین راه تلفن زدم

All this is possible with this information.

همه اینها با این اطلاعات ممکنه.

That's a little bit scary.

یک ذره ترسناکه.

But it is not only about me.

ولی فقط راجع به من نیست

It's about all of us.

در مورد همه ما صادقه

First, it's only like, I call my wife and she calls me,

اول فقط انگار شبیه این هست که من به همسرم زنگ زدم و اون به من

and we talk to each other a couple of times.

و با هم چندباری صحبت کردیم

And then there are some friends calling me,

بعد بعضی از دوستام به من زنگ زدن

and they call each other.

و اونها به همدیگه

And after a while you are calling you,

و بعدش شما به خودت زنگ زدی

and you are calling you, and you have this great

و شما به خودت زنگ زدی و این شبکه بزرگ

communication network.

از ارتباطات رو داری.

But you can see how your people are communicating with each other,

اما می‌تونید ببینید که مردم چطور با هم تماس برقرار می‌کنند.

what times they call each other, when they go to bed.

چه به موقع به هم زنگ می‌زنن، کی به تخت‌خوابشون میرن

You can see all of this.

همه اینها رو می‌تونید ببینید

You can see the hubs, like who are the leaders in the group.

می‌تونید کانون‌ها رو ببینید، مثل اینکه چه کسی رهبر گروهه.

If you have access to this information,

اگر به این اطلاعات دسترسی داشته باشید

you can see what your society is doing.

می‌تونید ببینید که جامعه شما چه کار داره می‌کنه

If you have access to this information,

اگر به این اطلاعات دسترسی داشته باشید

you can control your society.

می‌تونید جامعه‌تون رو کنترل کنید.

This is a blueprint for countries like China and Iran.

این طرح و برنامه‌ی کشورهایی مثل چین و ایران است

This is a blueprint how to survey your society,

این نقشه راه این هست که جامعه رو بررسی کنید

because you know who talks to whom,

چرا که می‌دونید کی با کی صحبت می‌کنه

who sends whom an email, all this is possible

کی به کی ایمیل می‌زنه، همه اینها ممکنه

if you have access to this information.

اگر به این اطلاعات دسترسی داشته باشید.

And this information is stored for at least six months

و این اطلاعات در اروپا از شش ماه

in Europe, up to two years.

تا دو سال نگهداری می‌شه

Like I said at the beginning,

همونطور که در ابتدا گفتم

imagine that all those people on the streets of Berlin

تصور کنید که همه‌ی اون مردمی که در پاییز ۱۹۸۹

in autumn of 1989

در خیابن‌های برلین بودند

had a mobile phone in their pocket.

یک موبایل در جیبشون داشتند.

And the Stasi would have known who took part at this protest,

و استاسی متوجه می‌شد که چه کسی در این تظاهرات شرکت کرده

and if the Stasi would have known

و اگر استاسی می‌فهمید

who are the leaders behind it,

چه کسی رهبر این ماجرا هست،

this may never have happened.

اون اتفاق هرگز نمی‌افتاد.

The fall of the Berlin Wall would maybe not [have been] there.

سقوط دیوار برلین شاید رخ نمی‌داد.

And in the aftermath, also not the fall of the Iron Curtain.

و بدنبال اون پرده آهنین سقوط نمی‌کرد (کنایه از سقوط بلوک شرق).

Because today, state agencies and companies

چرا که امروز، سازمان‌های دولتی و شرکت‌ها

want to store as much information as they can get about us,

می‌خواهند هرچقدر که می‌توانند راجع به اطلاعات جمع کنند،

online and offline.

چه آنلاین و چه آفلاین.

They want to have the possibility to track our lives,

می‌خوان که این امکان براشون مهیا باشه که زندگی ما رو تعقیب کنند،

and they want to store them for all time.

و می‌خوان که برای همیشه ذخیره کنندش

But self-determination and living in the digital age

اما تعیین سرنوشت و زندگی در عصر دیجیتال

is no contradiction.

تناقضی ندارد.

But you have to fight for your self-determination today.

اما امروز باید برای تعیین سرنوشت مبارزه کرد.

You have to fight for it every day.

هر روز باید برایش مبارزه کنید

So, when you go home,

پس وقتی به خانه رفتید،

tell your friends

به دوستانتون بگید

that privacy is a value of the 21st century,

حریم خصوصی از ارزش‌های قرن ۲۱ است،

and it's not outdated.

و از دور خارج نشده

When you go home, tell your representative

وقتی خانه رفتید، به نمایندتون بگوید

only because companies and state agencies have the possibility

فقط به این خاطر که شرکت‌ها و سازمان‌های حکومتی امکان این رو دارن

to store certain information, they don't have to do it.

که اطلاعات مشخصی رو ذخیره کنن، نباید اینکار رو بکنند.

And if you don't believe me,

و اگر من رو قبول ندارید،

ask your phone company what information they store about you.

از شرکت تلفن همراهتون اطلاعاتی که راجع به شما ذخیره کرده رو بخواهید

So, in the future, every time you use your mobile phone,

بنابراین در آینده، هر وقت از موبایل استفاده کردید

let it be a reminder to you

این رو به خاطر داشته باشید

that you have to fight for self-determination in the digital age.

که باید برای تعیین سرنوشت در عصر دیجیتال مبارزه کرد.

Thank you.

از شما ممنونم.

(Applause)

(تشویق حضار)