Jonas Eliasson: How to solve traffic jams

یوناس الیاسان: چگونه معضل ترافیک را حل کنیم

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Ardeshir Tayebi Reviewer: soheila Jafari

Hi. I'm here to talk about congestion,

سلام. من اینجام که راجع به ازدحام صحبت کنم،

namely road congestion.

به طور خاص در مورد ازدحام جاده.

Road congestion is a pervasive phenomenon.

ازدحام جاده پدیده‌ای فراگیر است.

It exists in basically all of the cities all around the world,

این مشکل اساسا در همهٔ شهرها در سراسر جهان وجود دارد،

which is a little bit surprising when you think about it.

و فکر کردن به آن شما رو حیرت‌زده خواهد کرد.

I mean, think about how different cities are, actually.

منظورم اینه که فکرکن چقدر شهرها با هم فرق دارند.

I mean, you have the typical European cities,

منظورم اینه که از یکسو شهرهای متداول اروپایی هستند٬

with a dense urban core, good public transportation

با یک هسته‌ی شهری متمرکز و حمل و نقل عمومی خوب

mostly, not a lot of road capacity.

که در بیشتر آنها ظرفیت جاده‌ای زیادی وجود نداره.

But then, on the other hand, you have the American cities.

اما در سوی دیگر، شهرهای آمریکایی هستند.

It's moving by itself, okay.

این خود به خود حرکت میکنه.

Anyway, the American cities:

به هر حال، شهرهای آمریکا:

lots of roads dispersed over large areas,

تعداد زیادی جاده پراکنده در نواحی بزرگ

almost no public transportation.

تقریبا بدون حمل و نقل عمومی.

And then you have the emerging world cities,

و از طرفی شهرهای دنیای نو ظهور رو داریم٬

with a mixed variety of vehicles,

با ترکیب مختلفی از وسایل نقلیه٬

mixed land-use patterns, also rather dispersed

با الگویی ترکیبی از استفاده از زمین٬ هرچند گسترده

but often with a very dense urban core.

اما اغلب با یک هسته بسیار متراکم شهری.

And traffic planners all around the world have tried

برنامه‌ریزان حمل و نقل در سراسر جهان معیارهای مختلفی را امتحان کردند

lots of different measures: dense cities or dispersed cities,

مانند: شهرهای متراکم یا پراکنده٬

lots of roads or lots of public transport

جاده‌های بیشتر یا حمل و نقل عمومی بیشتر

or lots of bike lanes or more information,

یا افزایش مسیرویژه‌ی دوچرخه سواری و یا اطلاعات بیشتر،

or lots of different things, but nothing seems to work.

یا خیلی چیزهای دیگر، اما نظر نمی رسه که هیچ چیزی موثر باشه.

But all of these attempts have one thing in common.

اما همه این تلاش ها یک چیز مشترک دارند.

They're basically attempts at figuring out

آنها اساسا در تلاش هستند که دریابند

what people should do instead of rush hour car driving.

مردم در اوقات شلوغی به جای رانندگی چه باید بکنند

They're essentially, to a point, attempts at planning

از یک دیدگاه، آنها تلاش هایی هستند درجهت برنامه ریزی برای آنچه

what other people should do, planning their life for them.

که مردم باید انجام دهند، که در اصل برنامه‌ریزی زندگی آنها برای آنها.

Now, planning a complex social system

حالا، برنامه ریزی یک سیستم پیچیده‌ی اجتماعی

is a very hard thing to do, and let me tell you a story.

کارخیلی دشواری‌ست، اجازه بدید من اینجا برای شما یک داستان بگم.

Back in 1989, when the Berlin Wall fell,

در سال ۱۹۸۹، زمانی که دیوار برلین سقوط کرد

an urban planner in London got a phone call

یک برنامه ریز شهری در مسکو با یکی از همکاران در لندن تماس تلفنی گرفته و گفت:

from a colleague in Moscow saying, basically,

یک برنامه ریز شهری در مسکو با یکی از همکاران در لندن تماس تلفنی گرفته و گفت:

"Hi, this is Vladimir. I'd like to know,

«سلام، من ولادیمیرهستم ومی خواهم بدانم که

who's in charge of London's bread supply?"

مسئول تامین نان ​​لندن چه کسی است؟»

And the urban planner in London goes,

و برنامه ریز شهری در لندن می گوید:

"What do you mean, who's in charge of London's —

«منظور شما در مورد اینکه مسئول نان لندن کیست چیه؟

I mean, no one is in charge."

هیچ کس مسئول نیست.»

"Oh, but surely someone must be in charge.

«اوه، اما مطمئنا کسی باید مسئولش باشه.

I mean, it's a very complicated system. Someone must control all of this."

منظورم اینه که این سیستم بسیار پیچیده ای است. حتماً کسی آن را کنترل می‌کند.»

"No. No. No one is in charge.

«نه، نه، هیچ کس مسئولش نیست.

I mean, it basically -- I haven't really thought of it.

منظورم این است که، من اساساً در موردش فکر نکردم.

It basically organizes itself."

در واقع خودش، خودش را تنظیم می کند.»

It organizes itself.

این سیستم خودش را تنظیم می‌کند.

That's an example of a complex social system

این نمونه‌ای از یک سیستم پیچیده اجتماعی است که

which has the ability of self-organizing,

دارای توانایی خود سازماندهی است،

and this is a very deep insight.

و این یک بینش بسیارعمیقی است.

When you try to solve really complex social problems,

هنگامی که شما برای حل مشکلات واقعاً پیچیده اجتماعی تلاش می‌کنید

the right thing to do is most of the time

کار ِ درست در اکثر مواقع این است که

to create the incentives.

ایجاد انگیزه کنید.

You don't plan the details,

جزییات را برنامه‌ریزی نکنید٬

and people will figure out what to do,

و مردم خودشان می‌فهمند که چه بکنند٬

how to adapt to this new framework.

چطور خودشون رو با چارچوب جدید وفق بدهند.

And let's now look at how we can use this insight

وحالا بیایید ببنیم که چگونه ما می‌تونیم از این بینش

to combat road congestion.

برای مبارزه با ازدحام جاده‌ای استفاده کنیم.

This is a map of Stockholm, my hometown.

این نقشه‌ی استکهلم، شهر زادگاه من است.

Now, Stockholm is a medium-sized city, roughly two million people,

استکهلم شهری است متوسط​​، با حدود دو میلیون نفر جمعیت،

but Stockholm also has lots of water and lots of water

اما استکهلم همچنین روی آب قرار داد و آب زیاد به یعنی اینکه

means lots of bridges -- narrow bridges, old bridges --

تعداد زیادی پل-- پل های باریک، پل های قدیمی--

which means lots of road congestion.

وجود دارد که در واقع ازدحام جاده‌ای زیادی آنجاست..

And these red dots show the most congested parts,

و این نقاط قرمز، متراکم‌ترین قسمت‌ها را نشان می‌دهند٬

which are the bridges that lead into the inner city.

که پل‌هایی هستند که به مرکز شهر می‌روند.

And then someone came up with the idea that,

و بعد یک نفر ایده داد که٬

apart from good public transport,

جدا از حمل و نقل همگانی خوب٬

apart from spending money on roads,

جدا از هزینه کردن برای جاده‌ها٬

let's try to charge drivers one or two euros at these bottlenecks.

بیایید برای عبور از این تنگناها از هر راننده یک یا دو یورو عوارض بگیریم.

Now, one or two euros, that isn't really a lot of money,

حالا یک یا دو یورو پول خیلی زیادی نیست٬

I mean compared to parking charges and running costs, etc.,

به خصوص در مقایسه با هزینه‌های پارکینگ و هزینه‌های جاری و غیره.،

so you would probably expect that car drivers

بنابراین شما انتظار خواهید داشت که راننده‌ها

wouldn't really react to this fairly small charge.

واقعا به این هزینه نسبتا کوچک واکنشی نشان ندهند.

You would be wrong.

خب شما در اشتباه هستید.

One or two euros was enough to make 20 percent of cars

یک یا دو یورو کافی بود تا ۲۰ درصد از خودروها را

disappear from rush hours.

از ساعت‌های شلوغ محو کند.

Now, 20 percent, well, that's a fairly huge figure, you might think,

۲۰ درصد! ممکنه فکر کنید عدد خیلی بزرگیه٬

but you've still got 80 percent left of the problem, right?

اما هنوز ۸۰ درصد از مشکل همچنان باقی‌مانده درسته؟

Because you still have 80 percent of the traffic.

هنوز هم ۸۰ درصد از ترافیک وجود دارد.

Now, that's also wrong, because traffic happens to be

این نظر هم اشتباه است٬ چون ترافیک

a nonlinear phenomenon, meaning that

یک پدیده‌ی غیر خطی است٬ یعنی

once you reach above a certain capacity threshold

زمانی که از آستانه ظرفیت معینی بالاتر برود،

then congestion starts to increase really, really rapidly.

تراکم واقعا به سرعت زیاد افزایش پیدا می‌کنه

But fortunately, it also works the other way around.

اما خوشبختانه، این برعکس هم کار میکنه.

If you can reduce traffic even somewhat, then congestion

اگر بتوانید ترافیک را کاهش دهید حتی اگر خیلی کم باشد، آنگاه ازدحام

will go down much faster than you might think.

سریع‌تر ازآن چه شما فکر می‌کنید کم می‌شود.

Now, congestion charges were introduced in Stockholm

این عوارض ترافیک در استکهلم

on January 3, 2006, and the first picture here is a picture

از سوم ژانویه ۲۰۰۶ اعمال شده و اولین تصویر در اینجا تصویری است

of Stockholm, one of the typical streets, January 2.

از یکی از خیابان‌های معمولی استکهلم در دوم ژانویه .

The first day with the congestion charges looked like this.

روز اول بعد از اعمال عوارض خیابان اینطوری دیده شد.

This is what happens when you take away

این اتفاقی است که وقتی شما

20 percent of the cars from the streets.

۲۰ درصد از اتوموبیل‌ها را از خیابان خارج کنید رخ می‌دهد.

You really reduce congestion quite substantially.

شما ازدحام را به مقدار قابل ملاحظه‌ای کاهش خواهید داد.

But, well, as I said, I mean, car drivers adapt, right?

اما، خب، همانطور که گفتم، رانندگان وفق پیدا می‌کنند، درسته؟

So after a while they would all come back because they

و بعد از مدتی همه آنها دوباره برمی‌گردند چرا که آنها

have sort of gotten used to charges.

به جورایی به این عوارض عادت کردند.

Wrong again. It's now six and a half years ago

باز هم غلطه! حالا شش و سال و نیم گذشته

since the congestion charges were introduced in Stockholm,

از زمانی که عوارض ترافیک در استکهلم اعمال شد٬

and we basically have the same low traffic levels still.

و ما همچنان همان سطح پایین ترافیک را داریم.

But you see, there's an interesting gap here in the time series

اما می‌دونید، یک وقفه جالب رخ داد

in 2007.

در سال ۲۰۰۷.

Well, the thing is that, the congestion charges,

خُب مساله اینه که٬ اعمال عوارض٬

they were introduced first as a trial, so they were introduced

اول به صورت آزمایشی در ژانویه انجام شد،

in January and then abolished again at the end of July,

و بعد یکبار دیگر در اواخر جولای

followed by a referendum, and then they were reintroduced

و به دنبال یک رفراندوم لغو شد و مجدد

again in 2007, which of course was a wonderful scientific opportunity.

در سال ۲۰۰۷ دوباره به راه افتاد٬ که البته یک موقعیت علمی شگفت‌انگیز هم بود.

I mean, this was a really fun experiment to start with,

یعنی٬ تجربه بسیار خوبی بود

and we actually got to do it twice.

و راستش ما دوبار انجامش دادیم.

And personally, I would like to do this every once a year or so,

و شخصا٬ مایلم که سالی یکبار یا بیشتر انجامش بدم٬

but they won't let me do that.

اما اجازه چنین کاری رو به من نمی‌دن.

But it was fun anyway.

اما این لذت بخش بود.

So, we followed up. What happened?

خُب٬ ما پی گیرش شدیم. چه اتفاقی افتاد؟

This is the last day with the congestion charges, July 31,

این آخرین روز اعمال عوارض است٬ ۳۱ جولای.

and you see the same street but now it's summer,

و همان خیابان رو اینجا می‌بیند منتهی در تابستان٬

and summer in Stockholm is a very nice

و تابستان استکهلم بسیار خوبه

and light time of the year,

و فصل روشن سال است.

and the first day without the congestion charges

و اولین روز بدون اعمال عوارض ترافیک

looked like this.

اوضاع اینطوری شد.

All the cars were back again, and you even have to admire

همه ماشین‌ها باز برگشتند٬ و حتی به نظرم راننده‌ها رو باید تحسین کرد که

the car drivers. They adapt so extremely quickly.

این قدر سریع خودشون رو وفق می‌دهند

The first day they all came back.

همون روز اول همه‌شون برگشتن!

And this effect hanged on. So 2007 figures looked like this.

و تاثیرات آن مشاهده شد. خُب آمار و ارقام سال ۲۰۰۷ بدین صورتند.

Now these traffic figures are really exciting

این آمارهای ترافیکی واقعا هیجان‌انگیزاند

and a little bit surprising and very useful to know,

و کمی شگفت آور و دانستن آنها بسیار مفید.

but I would say that the most surprising slide here

ولی مایلم بگم که شگفت‌آور‌ترین اسلایدی که

I'm going to show you today is not this one. It's this one.

امروز بهتون نشون می‌دم این نیست. این یکی است

This shows public support for congestion pricing of Stockholm,

این نشانگر حمایت عمومی از اعمال عوارض ترافیک در استکهلم است

and you see that when congestion pricing were introduced

و مشاهده می‌کنید که وقتی عوارض ترافیک در ابتدای پاییز ۲۰۰۶

in the beginning of Spring 2006, people were fiercely against it.

معرفی شد٬ مردم به شدت مخالفش بودند.

Seventy percent of the population didn't want this.

هفتاد درصد از مردم این را نمی خواستند.

But what happened when the congestion charges

اما اتفاقی که بعد از اعمال عوارض ترافیک افتاد

were there is not what you would expect, that people hated it more and more.

بر خلاف انتظار شما٬ این نبود که مردم روز به روز بیشتر از آن متنقر باشند.

No, on the contrary, they changed, up to a point

نه٬ برعکس٬ نظرشان تغییر کرد و در نقطه مقابل قرار گرفتند

where we now have 70 percent support for keeping the charges,

تا جایی که الان ۷۰ درصد از تداوم اعمال عوارض حمایت می‌کنند٬

meaning that -- I mean, let me repeat that:

یعنی که -- اجازه بدین تکرار کنم:

70 percent of the population in Stockholm

هفتاد درصد از جمعیت استکهلم

want to keep a price for something that used to be free.

می‌خواهند که برای چیزی پول بدهند٬ که قبلا مجانی بود.

Okay. So why can that be? Why is that?

خوب. چطور می‌تونه اینطور باشه؟ چرا؟

Well, think about it this way. Who changed?

خوب٬ اینجوری راجع بهش فکر کنیم. چه کسی تغییر کرد؟

I mean, the 20 percent of the car drivers that disappeared,

منظورم اینه که٬ بیست درصد از خودروهایی که غیب شدند،

surely they must be discontent in a way.

مطمئنا باید یه جورایی نارضایتی‌شون رو اعلام می‌کردند.

And where did they go? If we can understand this,

و کجا رفتند؟ اگر بتونیم این رو متوجه بشیم٬

then maybe we can figure out how people can be so happy with this.

آن وقت ممکنه که دریابیم چرا مردم اینقدر ازاین مساله خشنود هستند.

Well, so we did this huge interview survey

بعد٬ ما دست به یک نظر سنجی بزرگ زدیم

with lots of travel services, and tried to figure out

با بسیاری از خدمات رفت و آمد٬ و سعی کردیم بفهمیم که

who changed, and where did they go?

چه کسی تغییر کرد و آنها کجا رفتند؟

And it turned out that they don't know themselves. (Laughter)

و این مشخص کرد که آنها خودشون هم خبر ندارن (خنده حاضرین)

For some reason, the car drivers are --

بنا به دلایلی٬ راننده‌ها --

they are confident they actually drive the same way that they used to do.

آنها مصربودند که دارن همانطور رفتار می‌کنند که قبلا می‌کردند.

And why is that? It's because that travel patterns

و چرا؟ به خاطر اینکه الگوی رفت و آمد

are much less stable than you might think.

از آنچه که شما فکر می‌کنید پایداری کمتری دارد.

Each day, people make new decisions, and people change

هر روز٬ مردم تصمیمات جدید می‌گیرند، مردم تغییر می‌کنند

and the world changes around them, and each day

و دنیای اطراف ما تغییر می‌کنه٬ و هر روز

all of these decisions are sort of nudged ever so slightly

همه‌ی این تصمیمات یه جورایی خیلی آرام گرفته می‌شن

away from rush hour car driving

فارغ از شلوغی رفت و آمد

in a way that people don't even notice.

طوری که مردم حتی متوجه هم نمی‌شوند.

They're not even aware of this themselves.

آنها حتی خودشان هم از این آگاه نیستند.

And the other question, who changed their mind?

و سوال دیگر این است که چه کسی ذهنیت اینها را تغییر داده؟

Who changed their opinion, and why?

چه کسی نظرشان را تغییر داده و چرا؟

So we did another interview survey, tried to figure out

بنابراین یک نظر سنجی دیگر انجام دادیم که بفهمیم

why people changed their mind, and what type of group changed their minds?

چرا مردم تغییر نظر دادند٬ و چه گروهی از مردم نظرشان را عوض کردند؟

And after analyzing the answers, it turned out that

و بعد از تحلیل پاسخ‌ها٬ مشخص شد که

more than half of them believe that they haven't changed their minds.

بیشترازنیمی ازآنان معتقدند که نظرشان را تغییر ندادند.

They're actually confident that they have

آنها فقط این اعتماد به نفس را بدست آوردند که

liked congestion pricing all along.

با اعمال عوارض ترافیک موافقت کنند.

Which means that we are now in a position

که یعنی ما الان در موقعیتی هستیم که

where we have reduced traffic across this toll cordon

ترافیک را در این محدوده کاهش داده‌ایم

with 20 percent, and reduced congestion by enormous numbers,

با بیست درصد٬ و ازدحام رو به شدت کاهش داد٬

and people aren't even aware that they have changed,

و مردم حتی متوجه نشدند که نظرشان تغییر کرده٬

and they honestly believe that they have liked this all along.

و صادقانه گمان می‌کنند که از اول هم موافق این وضع بودند

This is the power of nudges when trying to solve

این اثر سقلمه زدن در حل یک معضل پیچیده‌ی اجتماعی است

complex social problems, and when you do that,

و وقتی شما اینکار رو می‌کنید٬

you shouldn't try to tell people how to adapt.

نباید سعی کنید که مردم بگویید چطور خودشون رو وفق بدهند

You should just nudge them in the right direction.

شما فقط باید آنها را در مسیر درست هدایت کنید.

And if you do it right,

و اگر شما آن را درست انجام دهید،

people will actually embrace the change,

مردم در واقع این تغییر را خواهند پذیرفت و اگر شما آن را درست انجام دهید،

and if you do it right, people will actually even like it.

و اگر شما آن را درست انجام دهید، مردم حتی آن را دوست خواهند داشت.

Thank you. (Applause)

متشکرم. (تشویق حضار)