Cosmin Mihaiu: Physical therapy is boring — play a game instead

کاسمین میهایو: فیزیوتراپی کسل کننده است - بجاش بازی کنید

Translator: Leila Ataei Reviewer: Hajar Almasi

When I was growing up, I really liked playing hide-and-seek a lot.

وقتی کوچیک بودم، خیلی دوست داشتم قایم موشک بازی کنم.

One time, though, I thought climbing a tree would lead to a great hiding spot,

یکبار هم که داشتم از درخت بالا می رفتم یک جای عالی واسه قایم شدن پیدا کردم،

but I fell and broke my arm.

اما افتادم و دستم شکست.

I actually started first grade with a big cast all over my torso.

راستش کلاس اول رو با یک گچ گنده که تمام سینه ام رو پوشانده بود، شروع کردم.

It was taken off six weeks later, but even then, I couldn't extend my elbow,

شش هفته بعد درش آوردن، اما حتی بعدش، نمی‌تونستم آرنجم رو دراز کنم،

and I had to do physical therapy to flex and extend it,

برای باز و بسته کردن آرنجم، باید فیزیوتراپی می‌کردم،

100 times per day, seven days per week.

۱۰۰ بار در روز، هفت روزِ هفته.

I barely did it, because I found it boring and painful,

بندرت انجامش می‌دادم، چون بنظرم کسل کننده و دردناک بود،

and as a result, it took me another six weeks to get better.

و در نتیجه، شش هفته دیگه طول کشید تا خوب شم.

Many years later, my mom developed frozen shoulder,

خیلی سالها بعد، مامانم به بیماری چسبندگی شانه مبتلا شد، (دردناکی و کاهش دامنه حرکتی شانه)

which leads to pain and stiffness in the shoulder.

که به درد و خشکی در شانه منتهی می‌شود.

The person I believed for half of my life to have superpowers

شخصی که برای نیمی از عمرم فکر می کردم قدرتهای فوق بشری داره،

suddenly needed help to get dressed or to cut food.

ناگهان برای لباس پوشیدن و خرد کردن غذاش به کمک نیاز داشت.

She went each week to physical therapy, but just like me,

اونهم مثل من هر هفته فیزیوتراپی می رفت،

she barely followed the home treatment,

بندرت تداوی خانگی رو دنبال می کرد،

and it took her over five months to feel better.

۵ ماه طول کشید بهتر شه.

Both my mom and I required physical therapy,

مامان و من هر دو به فیزیوتراپی نیاز داشتیم،

a process of doing a suite of repetitive exercises

پروسه انجام مجموعه ای از تمرینات تکراری

in order to regain the range of movement lost due to an accident or injury.

تا به این ترتیب دوباره دامنه ای از حرکات از دست رفته به واسطه آسیب یا تصادف را بدست بیاریم.

At first, a physical therapist works with patients,

نخست، یک فیزیوتراپ با بیمارانش کار می کنه

but then it's up to the patients to do their exercises at home.

اما بعد این بستگی به بیمار داره که تمریناتش رو در منزل انجام بده.

But patients find physical therapy boring, frustrating, confusing

اما بیماران فیزیوتراپی رو کسالت آور، ناامید کننده، گیج کننده

and lengthy before seeing results.

و طولانی می‌دونند قبل از این که به نتیجه برسند.

Sadly, patient noncompliance can be as high as 70 percent.

متاسفانه عدم همکاری بیماری تا میزان بالای ۷۰٪ هم باشه.

This means the majority of patients don't do their exercises

به این معناست که اکثر مریضها تمریناتشون رو انجا نمیدن

and therefore take a lot longer to get better.

و در نتیجه کلی طول میکشه خوب شوند.

All physical therapists agree that special exercises

همه فیزیوتراپها موافق هستند که تمرینات ویژه

reduce the time needed for recovery,

زمان لازم بر ای بهبود رو کاهش میده،

but patients lack the motivation to do them.

اما بیماران فاقد انگیزه لازم واسه انجامش هستند.

So together with three friends, all of us software geeks,

پس همراه با سه دوست دیگر، که همگی متخصص نرم افزار هستیم،

we asked ourselves,

از خودمون پرسیدیم

wouldn't it be interesting if patients could play their way to recovery?

جالب نمیشد اگر بیماران میتونستند روش بهبودشون رو بازی کنند؟

We started building MIRA, A P.C. software platform

با ساخت MIRA شروع کردیم، ایستگاه نرم افزار A P.C.

that uses this Kinect device, a motion capture camera,

که از این دستگاه کینکت استفاده می کنه، دوربین ضبط حرکات متحرک،

to transform traditional exercises into video games.

برای منتقل کردن تمرینات سنتی به بازیهای ویدئویی.

My physical therapist has already set up a schedule for my particular therapy.

فیزیوتراپ من برای تراپی مخصوصم برنامه ای را تنظیم کرده.

Let's see how this looks.

ببینیم که چطور کار می کنه.

The first game asks me to fly a bee up and down

بازی اول از من میخواد یک زنبور رو به بالا و پایین پرواز بدم

to gather pollen to deposit in beehives,

تا شهد جمع کنه و در کندوی عسل ذخیره کنه،

all while avoiding the other bugs.

هم زمان هم از بقیه حشرات دور کنه.

I control the bee by doing elbow extension and flexion,

کار کنترل زنبور رو با خم و راست کردن آرنجم انجام میدم،

just like when I was seven years old after the cast was taken off.

درست مثل وقتی که هفت سالم بود و گچ دستم رو برداشتند.

When designing a game, we speak to physical therapists at first

موقع طراحی بازی، قبلش با فیزیوتراپها صحبت می‌کنیم

to understand what movement patients need to do.

تا بفهمیم بیمار چه حرکتی رو لازمه انجام بده.

We then make that a video game

بعد ازش بازی ویدئویی می‌سازیم

to give patients simple, motivating objectives to follow.

تا به بیماران اهداف ساده اما انگیزشی برای دنبال کردن بده.

But the software is very customizable,

اما نرم افزار خیلی سفارشی هست،

and physical therapists can also create their own exercises.

و فیزیوتراپها همچنین قادرند که تمرینات خودشون رو طراحی کنند.

Using the software, my physical therapist

با استفاده از نرم افزار، فیزیوتراپ من

recorded herself performing a shoulder abduction,

از خودش در حین دور کردن شانه از بدن فیلم می گیره،

which is one of the movements my mom had to do

یکی از حرکاتی که مامانم باید انجام می‌داد

when she had frozen shoulder.

وقتی دچار عارضه چسبندگی شانه شده بود.

I can follow my therapist's example on the left side of the screen,

می‌تونم حرکت فیزیوتراپم رو د سمت چپ صفحه دنبال کنم،

while on the right, I see myself doing the recommended movement.

در حالیکه در سمت راست، خودم رو در حال انجام حرکت توصیه شده ببینم.

I feel more engaged and confident,

بیشتر حس مشارکت داشتن و اعتماد به نفس دارم،

as I'm exercising alongside my therapist

موقع تمرین کردن با تراپیستم

with the exercises my therapist thinks are best for me.

با تمریناتی که تراپیستم فکر می‌کند برایم بهترین هستند.

This basically extends the application for physical therapists

این اپلیکیشن در اصل قابلیت این رو داره که فیزیوتراپها

to create whatever exercises they think are best.

تمریناتی رو که فکر می‌کنند بهترین هست رو خلق کنند.

This is an auction house game for preventing falls,

این یک بازی حراج خانه برای جلوگیری از سقوط هست،

designed to strengthen muscles and improve balance.

طوری طراحی شده که ماهیچه ها رو قوی کنه و تعادل رو تقویت کنه.

As a patient, I need to do sit and stand movements,

بعنوان بیمار من لازمه که حرکات بشین و پاشو انجام بدم،

and when I stand up,

و وقتی بلند میشم،

I bid for the items I want to buy.

برای مواردی که بخوام پیشنهاد میدم.

(Laughter)

(خنده حضار)

In two days, my grandmother will be 82 years old,

دو روزدیگه، مادربزرگم ۸۲ ساله میشه،

and there's a 50 percent chance for people over 80

و برای افراد بالای ۸۰ سال ۵۰ درصد احتمال

to fall at least once per year,

افتادن تقریبا برای یکبار در سال میره که

which could lead to a broken hip or even worse.

میتونه به لگن شکسته یا حتی بدتر هم منتهی شه.

Poor muscle tone and impaired balance are the number one cause of falls,

ماهیچه ضعیف و تعادل ضعیف عامل اصلی افتادن هست،

so reversing these problems through targeted exercise

پس رفع کردن این مشکلات از طریق تمرین هدفدار

will help keep older people like my grandmother

به افراد مسن امثال مادر بزرگم کمک می کنه

safer and independent for longer.

برای مدت طولانی تری ایمن تر و مستقل بمونند.

When my schedule ends, MIRA briefly shows me

وقتی برنامه ام تموم شه، MIRA خلاصه وار نشونم میده

how I progressed throughout my session.

چقدر در طول جلسه ام پیشرفت کردم.

I have just shown you three different games

به شما فقط سه تا بازی مختلف رو نشون میدم

for kids, adults and seniors.

برای بچه ها، بزرگسالان و سالخوردها.

These can be used with orthopedic or neurologic patients,

همچنین برای بیماران اورتوپدی و نورولوژیگی هم کاربرد داره،

but we'll soon have options for children with autism,

اما بزودی گزینه ی برای کودکان اوتیستیکی هم خواهیم داشت،

mental health or speech therapy.

یا دچار مشکل ذهنی یا گفتار درمانی.

My physical therapist can go back to my profile

فیزیوتراپ من به سابقه ام نگاه می‌ندازه

and see the data gathered during my sessions.

و داده های جمع آوری شده در طول جلساتم رو می بینه.

She can see how much I moved, how many points I scored,

متوجه تعداد حرکتهایی که انجام دادم، امتیازاتی که کسب کردم میشه،

with what speed I moved my joints,

این که با چه سرعتی مفاصلم حرکت کردن،

and so on.

و الا آخر.

My physical therapist can use all of this to adapt my treatment.

فیزیوتراپم میتونه از این داده ها برای تطبیق دادن مداوای من استفاده کنه.

I'm so pleased this version is now in use

خیلی خوشحالم که الان این نسخه در بیش از ۱۰ کلینیک

in over 10 clinics across Europe and the U.S.,

در ایالات متحده و اروپا استفاده می‌شود،

and we're working on the home version.

و ما روی نسخه خانگی کار می‌کنیم.

We want to enable physical therapists to prescribe this digital treatment

می‌خوایم فیزیوتراپها بتونند این تداوی دیجیتالی رو تجویز کنند

and help patients play their way to recovery at home.

و به روش خودشون به بیمارانشون کمک کنند تا در خونه بهبود بیابند.

If my mom or I had a tool like this when we needed physical therapy,

اگر مامانم یا من وقتی فیزتراپی می‌رفتیم وسیله ای مثل این داشتیم

then we would have been more successful following the treatment,

در ادامه درمانمون موفقتر عمل می‌کردیم،

and perhaps gotten better a lot sooner.

و شاید خیلی زودتر بهتر می‌شدیم.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق حضار)

Tom Rielly: So Cosmin, tell me what hardware is this

تام رایلی: خب کاسمین، برام بگو که این چه سخت افزاریه

that they're rapidly putting away?

که انقدر سریع داره جا میفته؟

What is that made of, and how much does it cost?

از چی ساخته شده و چقدر خرج برداشته؟

Cosmin Milhau: So it's a Microsoft Surface Pro 3 for the demo,

کاسمین میلهاو: خب یک مایکروسافت سرفیس پرو 3 برای دمو هستش،

but you just need a computer and a Kinect, which is 120 dollars.

اما شما فقط یک کامپیوتر و کینکت لازم دارید که ۱۲۰ دلاره.

TR: Right, and the Kinect is the thing that people use for their Xboxes

ت ر: درسته، و کینکت چیزی که مردم برای اکس باکس موقع

to do 3D games, right?

بازیهای 3 بعدی استفاده می کنند، نه؟

CM: Exactly, but you don't need the Xbox, you only need a camera.

ک م: دقیقا، اما شما اکس باکس لازم ندارید، تنها دوربین میخواین.

TR: Right, so this is less than a $1,000 solution.

ت ر: درسته، پس این یک راه حل کمتر از ۱٫۰۰۰ دلاری هست.

CM: Definitely, 400 dollars, you can definitely use it.

ک م: دقیقا، ۴۰۰ دلار، مقداری که باید خرج کنید.

TR: So right now, you're doing clinical trials in clinics.

ت ر: پس حقیقت داره که الان مشغول آزمایشات بالینی در کلینیکها هستید.

CM: Yes.

TR: And then the hope is to get it so it's a home version

ک م: بله.

ت ر: و بعد امیدوارید که نسخه خانگی اون رو داشته باشید

and I can do my exercise remotely,

و من بتونم تمریناتم رو از راه دور انجام بدم،

and the therapist at the clinic can see how I'm doing and stuff like that.

و تراپیست در کلینیک بتونه ببینه دقیقا چکار می کنم و چیزایی مثل این.

CM: Exactly.

ک م: دقیقا.

TR: Cool. Thanks so much. CM: Thank you.

ت ر: عالیه. خیلی ازت سپاسگزارم . ک م: ممنونم.

(Applause)

(تشویق حضار)