Easy DIY projects for kid engineers | Fawn Qiu

Translator: Babak Azizafshari Reviewer: soheila Jafari

I design engineering projects

من طراح پروژه‌های مهندسی

for middle school and high school students,

برای دانش آموزان دوره متوسطه و دبیرستان هستم

often using materials that are pretty unexpected.

اغلب با استفاده از موادی که کاملاً دور از انتظار است.

My inspiration comes from problems in my daily life.

ایده هایم را از مسائل زندگی روزمره خودم االهام می گیرم.

For example,

مثلاً،

one time I needed a costume to go to a comic convention,

یک بار برای یک جشنواره کتاب‌های مصور (کمیک کن) احتیاج به لباس داشتم،

but I didn't want to spend too much money,

اما نمی‌خواستم پول زیادی خرج کنم،

so I made my own ...

پس لباس خودم را

with a light-up crown and skirt.

با یک تاج نور و یک پیراهن درست کردم.

(Laughter)

(خنده)

Another time,

یک بار دیگر،

I was devastated because my favorite mobile game,

به هم ریخته بودم چون بازی موبایل مورد علاقه‌ام

Flappy Bird,

فلاپی برد،

was being taken off the app store.

از اپ استورـ app store حذف شده بود.

(Laughter)

(خنده)

So I was faced with the dilemma

با این دوراهی روبرو بودم

to either never update my phone or never play Flappy Bird again.

که یا هرگز تلفنم را به روزرسانی نکنم، یا هرگز فلاپی برد بازی نکنم.

(Laughter)

(خنده)

Unhappy with both options,

هر دو گزینه ناراحتم می‌کرد،

I did the only thing that made sense to me.

پس تنها کاری را انجام دادم که برایم ممکن بود.

I made a physical version of Flappy Bird

نسخه واقعی فلاپی برد را ساختم

that could never be taken off the app store.

که هرگز قابل حذف از اپ استور نیست.

(Laughter)

(خنده)

(Music)

(موسیقی)

(Beeping)

(بوق)

(Music)

(موسیقی)

(Laughter)

(خنده)

So a few of my friends were also pretty addicted to the game,

خب، چند تا از دوستانم نیز معتاد این بازی بودند،

and I invited them to play as well.

و آنان را هم به بازی دعوت کردم.

(Video) Friend: Ah!

(ویدئو) دوست: اَه!

(Laughter)

(خنده)

(Video) Friend: What the heck?

(ویدئو) دوست: بی خیال!

(Laughter)

(خنده)

And they told me that it was just as infuriating as the original game.

و آنان به من گفتند این بازی به اندازه بازی اصلی خشن است.

(Laughter)

(خنده)

So I uploaded a demo of this project online,

پس نمونه اولیه این بازی را به شکل برخط بارگذاری کردم،

and to my surprise it went viral.

و با کمال تعجب همه گیر شد.

It had over two million views in just a few days.

تنها در عرض چند روز دو میلیون بازدید داشت.

(Laughter)

(خنده)

And what's more interesting are people's comments.

و جالب تر، نظرات مردم بود.

A lot of people wanted to make it their own,

خیلی از مردم می خواستند بازی خودشان را بسازند،

or asked me how it was made.

یا می پرسیدند چگونه آن را ساخته‌ام.

So this kind of confirmed my idea that through a creative project,

پس این به نوعی نظر مرا تأیید کرد که با یک پروژه خلاقانه،

we can teach people about engineering.

می توانیم به مردم مهندسی یاد بدهیم.

With the money made from the viral video,

با پول به دست آمده از ویدئویی که همه‌گیر شد،

we were able to let students in our classroom

توانستیم کاری کنیم که شاگردان کلاسمان

all make their own game in a box.

همگی بازی خود را در یک جعبه بسازند.

Although it was pretty challenging,

با این که بسیار چالش برانگیز بود،

they learned a lot of new concepts in engineering and programming.

اما چندین موضوع جدید را در مهندسی و برنامه یاد گرفتند.

And they were all eager to learn so they could finish the game as well.

و همگی چنان شیفته یادگیری بودن که توانستند بازی را هم تمام کنند.

(Laughter)

(خنده)

So before Flappy Bird Box,

خب، پیش از جعبه فلاپی برد،

I had the idea of using creative engineering projects to teach students.

ایده من استفاده از پروژه های خلاقانه مهندسی برای آموزش شاگردان بود.

When I was teaching at a middle school,

وقتی در یک مدرسه متوسطه درس می‌دادم،

we asked our students to build a robot from a standard technology kit.

از دانش آموزان خود خواستیم یک ربات از یک کیت فناوری استاندارد بسازند.

And I noticed that a lot of them seemed bored.

و متوجه شدم که بسیاری از آنان خسته به نظر می رسند.

Then a few of them started taking pieces of paper

سپس برخی از آنان با یک تکه کاغذ

and decorating their robots.

شروع به تزئین ربات های خود کردند.

And then more of them got into it,

و بعد تعداد بیشتری این کار را کردند،

and they became more interested in the project.

و بیشتر به پروژه علاقمند شدند.

So I started looking for more creative ways

پس شروع کردم به یافتن راه های خلاقانه تری

to introduce technology to students.

برای معرفی فناوری به دانش آموزان.

What I found was that most technology kits available in school

چیزی که دریافتم این بود که بیشتر کیت های فناوری موجود در مدرسه

look a little intimidating.

کمی ترسناک به نظر می رسند.

They're all made of plastic parts that you can't customize.

همه آنها از قطعات پلاستیکی هستند که نمی توانید به دلخواه تغییر دهید

On top of that, they're all very expensive,

مهم تر از آن همگی خیلی گران هستند،

costing hundreds of dollars per kit.

هر کیت صدها دلار خرج دارد.

So that's certainly not very affordable for most classroom budgets.

خب، این برای بودجه بیشتر کلاس‌ها مطمئنناً مقرون به صرفه نیست.

Since I didn't find anything,

چون چیزی پیدا نکردم،

I decided to make something on my own.

تصمیم گرفتم خودم چیزی بسازم.

I started with paper and fabric.

با کاغذ و پارچه شروع کردم.

After all, we all played with those since we were kids,

به هرحال، همه ما از کودکی با این طور چیزها بازی می کردیم،

and they are also pretty cheap

و همچنین بسیار ارزان هستند

and can be found anywhere around the house.

و همه جا در اطراف خانه یافت می شوند.

And I prototyped a project

و طرح اولیه پروژه ای را ریختم

where students can create a light-up creature

که در آن دانش آموزان می توانند کاردستی ساده ای

using fabric and googly eyes.

با پارچه و چشم های پلاستیکی درست کنند.

They were all helping each other in classrooms,

همه در کلاس به هم کمک می کردند،

and were laughing and discussing the project.

و می خندیدند و درباره پروژه بحث می کردند.

And most importantly,

و مهمترین نکته این که،

they were able to insert their own creativity into the project.

آن ها می توانستند خلاقیت خود را وارد پروژه کنند.

So because of the success of this project,

خب، به دلیل موفقیت این پروژه،

I continued to create more engineering projects

به ساخت پروژه های مهندسی بیشتر ادامه دادم،

to challenge my students.

تا دانش آموزانم را به چالش بکشم.

And I also started to take these workshops outside of school

و همچنین شروع کردم به تشکیل این کارگاه ها در بیرون از مدرسه

and into the community.

و در محله‌ها.

And something really interesting happened.

و اتفاق واقعاً جالبی افتاد.

I noticed a lot of people from very diverse backgrounds

متوجه شدم افراد بسیاری از طیف های بسیار مختلف

started coming to our workshops.

شروع به حضور در کارگاه‌های ما کردند.

And specifically,

و به طور خاص،

there were a lot more women and minorities than I expected,

تعداد زنان و اقلیت ها بیش از حد انتظار من بود،

and that you wouldn't usually see at a traditional engineering workshop.

و این را قبلاً در کارگاه های مهندسی اغلب مشاهده نمی‌کردید.

Now take a look at this employee report at a major technology company in 2016.

به این گزارش کارکنان یک شرکت بزرگ فناوری در سال ٢٠١٦ نگاهی بیاندازید.

Women make up only 19 percent of the technology workforce.

زنان تنها ١٩ درصد نیروی کار فناوری را تشکیل می دهند.

And underrepresented minorities make up only four percent.

و اقلیت‌های کوچک تر تنها چهار درصد را تشکیل می دهند.

This statistic might look familiar

شاید این آمار آشنا به نظر برسد

if you walked into a high school robotics club,

اگر وارد یک باشگاه رباتیک دبیرستان

or a college engineering class.

یا کلاس مهندسی کالج شوید.

Now, there's a wide variety of problems

مسائل مختلفی

that contribute to the lack of diversity in the technology force.

در فقدان تنوع در نیروی فناوری دخیل است.

Perhaps one solution could be

شاید یک راه حل این باشد

to introduce technology to students through creative projects.

که فناوری را با پروژه‌های خلاقانه به دانش آموزان معرفی کنیم.

I'm not saying that this could solve everything,

نمی‌گویم این کار می تواند همه مسائل را حل کند،

but it could introduce technology

اما می‌تواند فناوری را

to people who originally wouldn't be interested in it

به افرادی که در ابتدا علاقه‌ای به آن نداشتند معرفی کند

because of how it has been portrayed and taught in school.

که علت آن نحوه تدریس و تصویری است که در مدرسه ساخته اند.

So how do we start to change the perception of technology?

چگونه می توانیم تصور افراد از فناوری را تغییر دهیم؟

Most students think that it's boring or unwelcoming,

بیشتر دانش آموزان تصور می کنند فناوری خسته کننده و ناخوشایند است،

so I have always designed projects following three principles.

پس همیشه پروژه هایی طراحی کرده‌ام که از سه اصل پیروی می کنند.

First is having a low floor,

اول این که کف پایینی داشته باشد،

and that means this project is easy to get started.

و معنی اش این است که شروع آن آسان باشد.

So take a look at this tutorial.

به این راهنما توجه کنید.

The first project we asked students to learn

اولین پروژه ای که از دانش آموزان خواسته شد

is to make a circuit on paper.

ساخت یک مدار روی کاغذ بود.

As you can see, it doesn't take very long to learn,

همان طور که می بینید یاد گرفتن آن زیاد طول نکشید

and it's pretty easy even for beginners.

و حتی برای مبتدی ها بسیار آسان است.

And having a low floor also means that we're removing the financial barrier

و معنی دیگر کف پایین این است که مانع مالی را حذف کنیم

that prevents people from completing a project.

که از تکمیل یک پروژه جلوگیری می کند.

So with paper, copper tape, lightbulb and a battery,

خب، با کاغذ و نوار مسی و لامپ و یک باتری

people can complete this project for under a dollar.

افراد می توانند این پروژه را با کمتر از یک دلار کامل کنند.

So second principle is having a high ceiling.

خب، اصل دوم این است که سقف بالایی داشته باشد.

This means that there's a lot of room to grow,

معنی‌اش این است که جای زیادی برای گسترش دارد

and students are constantly being challenged.

و دانش آموزان پیوسته به چالش کشیده می شوند.

At first it might just be a light-up creature,

در ایتدا ممکن است یک کاردستی ساده باشد،

but then you can add sensors and microcontrollers,

اما بعد می توانید حسگرها کنترل های ریز را اضافه کنید

and start to program the creature to interact with its environment.

و کار را وارد تعامل با محیط کنید.

(Laughter)

(خنده)

And finally,

و در نهایت،

the third principle is customization.

و سومین اصل شخصی سازی است.

This means that we can make this project relevant to anyone.

معنی‌اش این است که این پروژه با همه سازگار است.

That's the beauty of using everyday materials;

این زیبایی استفاده از مواد روزمره است؛

it's very easy to customize using paper and fabric.

شخصی سازی با استفاده از کاغذ و پارچه بسیار ساده است.

So even if you don't like Flappy Bird,

خب، حتی اگر فلاپی برد را دوست ندارید

you can still make your own game.

می توانید بازی خودتان را بسازید.

(Video) Student: So our game is about Justin Bieber,

(ویدئو) دانش آموز: خب، بازی ما درباره جاستین بیبره،

because he's been speeding,

چون سریع رانندگی می‌کنه،

and the object is to prevent him from getting caught by the LAPD --

و هدف ما اینه که نذاریم پلیس لس آنجلس دستگیرش کنه--

(Laughter)

(خنده)

(Video) Student: Yeah, but he's changing so --

(ویدئو) دانش آموز: آره، ولی عوض میشه--

we're a part of his posse.

ما با اونیم.

(Laughter)

(خنده)

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)